8/16/2019 Esther Jacobs is de No Excuses Lady

1/2

52|QM 

PROFESSIONEELDAGVOORZITTER

Esther Jacobs is  

DE NO-EXCUSES-LADY Alles is mogelijk, gelooft dagvoorzitter Esther

Jacobs. Als zij op het podium staat, lichten alle

oogjes op. “Ik snap hoe positieve energie werkt

en weet hoe ik er méér van kan maken.”

Tekst Daan Borrel | Beeld  www.eefphotography.com

dagvoorzitter, dus dat hoefde ik niet te leren. Ik sta als mezelf op

het podium. Dat vindt het publiek ook fijn. Ik ben een afgevaar-

digde van hen, stel de vragen die in de lucht hangen, voel hun

energie aan. Ik presenteer ook geen sprekers, maar mensen. Het

hoeft allemaal niet zo stijf.”

“Jarenlang heb ik als facilitator − iemand die zorgt voor verande-

ringsprocessen in groepen − gewerkt. Daar leerde ik het natuurlijke

verloop kennen van een bijeenkomst en de bijbehorende groeps-

dynamiek, of die van het individu. Mijn grootste uitdaging is hoe

ik de lichtjes in de ogen van de mensen in de zaal aankrijg. Klik.”

Hoe doe je dat precies,

het aanklikken van die lichtjes?

“Door mensen te inspireren met mijn persoonlijke verhaal. Ik ben

als dagvoorzitter sterk in combinatie met een motiverende speech,

gegrepen uit mijn eigen leven. Het is een gedateerde aanname dat

dagvoorzitters anoniem moeten zijn. Met mijn speech krijg ik

mensen in de juiste stand. Ze openen.”

“ Ik doe het net even anders. Bijvoorbeeld door de mensen op

het begin een spotje van Becel te laten zien waarin twee mensen

op kantoor de roltrap nemen, die er vervolgens mee ophoudt. Ze

paniekeren en roepen om hulp. De monteur verschijnt – pas laat

in de avond - en ook hij komt vast te zitten. Niemand bedenkt dat

ze gewoon verder kunnen lópen. Het publiek moet lachen want

die mensen uit het filmpje lijken zo dom. Maar het is een metafoor

voor hoe we in onze eigen problemen staan. We kunnen er niet als

buitenstaander naar kijken. Terwijl er altijd een oplossing is. Een

dergelijke boodschap moet je op een grappige en luchtige manier

verpakken, dan is het niet bedreigend voor het publiek.”

Dat alles mogelijk is,

is dat jouw boodschap?

“Ja, ik geloof dat het vermogen om creatief met je eigen problemen

om te gaan alles mogelijk maakt. Dan wordt een probleem de

beroemde uitdaging. Op congressen word vaak op het probleem

Je wordt de no-excuses-lady

genoemd, hoe komt dat?

“Bij de invoer van de euro in 2002 organiseerde ik de verzamelactie

Coins of Care. Overgebleven buitenlandse muntjes gingen op die

manier naar allerlei goede doelen. Ik verzamelde 16 miljoen euro,

zonder kosten te maken! Ik hou ervan: problemen omzetten naar

uitdagingen, te smeden tot kansen. Er is nooit een excuus. In elke

tegenslag zit ook een cadeautje. Dat wil ik de mensen graag vertellen.”

Hoe ben je dagvoorzitter geworden?

“Coins of Care gaf me naamsbekendheid. Bedrijven nodigden

me uit om te spreken over ‘meer bereiken met minder’. Zo

belande ik op bedrijfsevenementen en congressen. Ik kwam

regelmatig thuis met kromme tenen vanwege het optreden van

de dagvoorzitter: vragen stellen zonder naar het antwoord te

luisteren; niet inspelen op het publiek. Dat moet en kan beter,

dacht ik. Heel organisch ben ik die jaren daarop het dagvoor-

zitterschap ingegroeid. Ik werd steeds vaker gevraagd om mijn

motiverende verhaal te combineren met de taak van dagvoor-

zitter. Dat bleek een gouden combinatie.”

Hoe heb je het vak geleerd?

“Veel aspecten waren me al eigen. Het spreken, omgaan met

publiek, de flow van een event. Ik speel geen formele rol als

8/16/2019 Esther Jacobs is de No Excuses Lady

2/2

  QM|53

MEETINGTHEPLANNER

aangestuurd. Gestaafd door de feiten. Budgetverminderingen,

hogere latten en targets, fusies. Mensen raken ervan in weerstand.

Het is mijn taak om het publiek uit te dagen en hun creatieve

vermogen aan te spreken. Ik vertel mijn persoonlijke verhaal als

voorbeeld. Coins of Care startte ik zo goed als zonder ervaring en

geld: een klein budget hoeft geen probleem te vormen!”

 Wat is jouw specialiteit

als dagvoorzitter?

“Ik ben goed in energiemanagement. Teveel of te weinig energie: ik

ben daar heel gevoelig voor. Ik voel wat de zaal nodig heeft en kan

hun energie-level omhoog stuwen of laten afkoelen.”

“Soms staan er nog vier sprekers op het programma en is het

publiek al uitgeblust. Dan doe ik bijvoorbeeld een fysieke oefening.

‘Ga allemaal staan en draai een kwartslag naar rechts, zodat jullie

in een treintje staan. En nu even lekker de schouders masseren van

degene voor je.’ Er wordt altijd gelachen. Een simpele oefening van

hooguit 30 seconden. De energie schiet omhoog als een vuurpijl.”

“Ik ben ook betrokken bij de voorbereiding en invulling van het

programma. Ik wil het programma zien. De bottlenecks onder-

vangen. Timing van de pauzes zijn bijvoorbeeld erg belangrijk.

Om informatie te verteren en om contact te maken met andere

deelnemers. Mensen halen meer uit een slecht congres met goede

pauzes, dan andersom.”

 Wat heeft je onlangs verrast?

“Dat een rol als pionier soms dubbelzijdig is. Ik word door over-

heidsinstellingen gevraagd om mee te denken over projecten en

problemen, omdat ik anders in het leven sta. Tegelijkertijd sta ik

soms met mijn mond vol tanden door diezelfde overheid.”

“Toen ik anderhalf jaar geleden mijn paspoort wilde verlengen,

kreeg ik dit niet voor elkaar. Ik was uitgeschreven als inwoner van

Nederland omdat ik te veel reisde! Ik heb zestien jaar een koop-

 woning in Amstelveen en ben geridderd tot ereburger, maar:

regels zijn regels. Eerst werd ik boos, want: niet meer stemmen,

geen parkeervergunning, mijn bedrijf werd uitgeschreven bij de

Kamer van Koophandel. Maar na twee maanden dacht ik: ik ben

de no-excuses-lady. Hoe zet ik dit om in een kans? Nu voel ik me

vrijer dan ooit. Ik schrijf een boek over wereldburgerschap. Toch

kostte het mij twee maanden om de knop om te zetten. Zo zie je

maar: op je eigen roltrap zijn de creatieve oplossingen soms lastig

te zien.” <

PROFESSIONEELDAGVOORZITTER

‘Het is lastig om als buitenstaandernaar je eigen problemen te kijken’