poscongress.gr · 2 days ago · 15Α17 OKTαχρονκ 2020 ΓραμττεαίΣ...

Γραμματεία Συνεδρίου: ERA ΕΠΕ, Ασκληπιού 17, 106 80 Αθήνα, Τηλ: 210 3634944, Fax: 210 3631690, E-mail: [email protected], Web: www.era.gr

15-17 0ΚΤΩΒΡΙΟΥ

2020

ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΟ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Ξενοδοχείο Makedonia PalaceΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

www.oebe2020.gr

ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΡΙΛΗΨΕΩΝ

15-17 OKTΩΒΡΙΟΥ 2020

ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΟ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟΞενοδοχείο Makedonia PalaceΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ


ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΟ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟΞενοδοχείο Makedonia PalaceΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

53ο ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΟ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ | www.oebe2020.gr ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΡΙΛΗΨΕΩΝ3

Α01

Διαχρονική αναδρομική μελέτη ασθενών με παθολογική μυωπία μέσω παρακολούθησης με OCT + IR Γκιάλα Α.1, Μπόντζος Γ.1,2, Ξηρού Τ.1, Κοντου Ε.1, Γκίζης Η.1, Σμουστόπουλος Γ.1, Καμπανάρου Σ.1, Τσιλιμπάρης Μ.2 1Ελληνικό Νοσοκομείο Ερυθρού Σταυρού, Κοργιαλένειο- Μπενάκειο, Αθήνα 2Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ήρακλείου, Ήράκλειο Κρήτης

Σκοπός: Να μελετήσουμε την φυσική πορεία της νόσου, σε ασθενείς με εκφυλιστική μυωπία.

Μέθοδοι: Αναδρομική διαχρονική μελέτη. Συνολικά, αναλύσαμε 72 άτομα με εκφυλιστική μυωπία οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για τουλάχιστον 5 έτη. Οι ασθενείς της μελέτης είχαν αξονικό μήκος τουλάχιστον 26.5mm ή/και διαθλαστικό σφάλμα >6D. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από τους ασθενείς περιλαμβάνουν δημογραφικά χαρακτηριστικά, μετρήσεις οπτικής οξύτητας, εξέταση στη σχισμοειδή λυχνία και απεικόνιση με OCT + IR.

Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 54.57 ± 14.38 έτη (59.72% γυναίκες). Στην αρχική τους εξέταση 68.08% των ασθενών είχαν οπίσθιο σταφύλωμα και 70.83% σημεία ωχροπάθειας. Στην παρακολούθηση τους, 22.22% των ασθενών με οποιονδήποτε τύπο ατροφίας εμφάνισαν διεύρηνση των ορίων της ατροφίας. Δύο ασθενείς με διεγνωσμένα lacquer cracks, εμφάνισαν νέες βλάβες. Βρήκαμε μία ασθενή συσχέτιση μεταξύ της ηλικίας των ασθενών και της εξέλιξης της ωχροπάθειας (p=0.03), καθώς και ισχυρή συσχέτιση μεταξύ πάχος χοριοειδούς και προόδου της ωχροπάθειας (r=0.516; p






Α02

Διαβητικό οίδημα της ωχράς – Μελέτη ΕΟΠ, πάχους ωχράς, ανάγγειας ζώνης (FAZ), αγγειακής πυκνότητας (VD) & οπτικής οξύτητας, μετά τη χορήγηση anti-VEGF παραγόντων Αχταρόπουλος Κ.1, Δετοράκης Ε.2, Ζησούλης Αι.3, Κοζομπόλης Β.4 1 Ειδικευόμενος Οφθαλμολογίας ΓΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ 2 Αν. Καθηγητής Οφθαλμολογίας, Παν. Κρήτης 3 Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος «Κουτλιμπάνειο» ΓΠΝ Λάρισας 4 Καθηγητής Οφθαλμολογίας Δ.Π.Θ.

Purpose: Diabetic retinopathy is the leading cause of visual loss and blindness in the developed world. The aim of this study is to monitor clinical parameters such as visual acuity, intraocular pressure and central macular thickness following intravitreal injections of anti-VEGF agents. Recent laboratory findings and related clinical trials are also reviewed.

Methods: We present thirty (30) cases (16 men, and 14 women), mean age 75,16, with diabetic retinopathy that received treatment for diabetic macular edema using ranizumab and aflibercept. All patients underwent a baseline examination including best-corrected visual acuity, fundus photography, and were analyzed with OCT and OCTAngio techniques, FAZ and vessel density..

Results: Mean foveal thickness was measured 323,9±SD 79,8 μm before intravitreal injections and 284,10 ± SD 51,14 μm after treatment. Immediately after intravitreal injections IOP measured 35,26±SD 4,51 mmHg (28-47) but one and two months later returned to normal. There was a statistically significant difference on vision acuity before and after therapy (0,22±0,16 vs 0,44±0,17 p≈0.001






Α03

Μελέτη χρονικής στιγμής σχετικά με την ενημέρωση των διαβητικών ασθενών για την διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια Λιόλιος Β. , Γραβιάς Α., Τσιτμηδέλη Ε., Δαλιάνης Γ., Τερζίδου Χ. Οφθαλμολογική κλινική, Κωνσταντοπούλειο Γ.Ν.Ν. Νέας Ιώνιας

Σκοπός: Να ερευνηθεί κατά πόσο οι διαβητικοί ασθενείς που προσέρχονται στα εξωτερικά ιατρεία της κλινικής μας είναι ενήμεροι για την διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (ΔΑ) και τη συχνότητα που θα έπρεπε να υποβάλλονται σε βυθοσκόπηση.

Υλικό & Μέθοδος:

1. υλικο: για τους σκοπους της παρουσας ερευνας συλλεχθηκαν δεδομενα µεσω ερωτηματολογιου, στο οποιο περιεχονται ερωτησεις σχετικα με τα δημογραφικα (φυλο, ηλικια και επαγγελμα) και κλινικα χαρακτηριστικα των συμμετεχοντων.

Μελέτη χρονικής στιγμής κατά την οποία συλλέχθηκαν και αναλύθηκαν δεδομένα μέσω ερωτηματολογίου από 110 διαβητικούς ασθενείς που προσήλθαν στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία.

Αποτελέσματα: Ποσοστό 87,2% διαβητικών γνώριζε για τη ΔΑ ως πιθανή επιπλοκή. Η πλειοψηφία των ασθενών (60,2%) δεν γνώριζε πόσο συχνά να υποβάλλεται σε βυθοσκόπηση ενώ ένα ποσοστό της τάξης του 35% δεν είχε ενημερωθεί από τον παθολόγο για την ΔΑ.

Συμπεράσματα: Από την συγκεκριμένη έρευνα φαίνεται ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών μας δεν γνώριζε για τη συχνότητα εξέτασης για ΔΑ λόγω ελλιπούς ενημέρωσης με κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών επιπλοκών.

ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Παθολογία Αμφιβληστροειδούς






Α04

Ελικοειδής περιθηλαία χοριοαμφιβληστροειδική ατροφία επιπλεγμένη με δυο χοριοειδικές νεοαγγειακές μεμβράνες Περεντέ Α., Μήτση Χ., Ταλιαντζής Σ., Γιαννέλος Π., Ντουντουλάκης Π., Μικροπούλου Α., Μεχμέτ Α., Κοτσιλίτη Δ., Γκίκα Μ., Εδιρνελή Σ., Κωνσταντινίδης Α., Περεντέ Ι., Δαρδαμπούνης Δ., Λαμπίρης Γ. Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης

Σκοπός: παρουσίαση περιστατικού με ελικοειδή περιθηλαία χοριοαμφιβληστροειδική ατροφία επιπλεγμένη με δύο χοριοειδικές νεοαγγειακές μεμβράνες στον ίδιο οφθαλμό.

Παρουσίαση περιστατικού: γυναίκα 82 χρονών παρουσιάστηκε λόγω μείωσης της όρασης στο δεξιό οφθαλμό. Η καλύτερα διορθωμένη οπτική οξύτητα ήταν 5/10 στο δεξιό οφθαλμό και 9/10 στον αριστερό οφθαλμό. Το γενικό και το οφθαλμολογικό της ιστορικό περιλάμβανε υπερλιπιδαιμία και χειρουργική εξαίρεση καταρράκτη. Η βιομικροσκόπηση των προσθίων ημιμορίων και η ενδοφθάλμια πίεση ήταν φυσιολογικές. Η βυθοσκόπηση έδειξε αμφοτερόπλευρη περιθηλαία χοριοαμφιβληστροειδική ατροφία και παρουσία υποαμφιβληστροειδικού υγρού και νεοαγγειακής μεμβράνης στο δεξιό οφθαλμό. Η ασθενής αρνήθηκε να υποβληθεί σε εξέταση φλουροραγγειογραφίας, ενώ η αγγειγραφία με οπτική τομγραφία συνοχής (OCTA) αποκάλυψε την παρουσία δύο περιθηλαίων νεοαγγειακών μεμβρανών στο δεξιό οφθαλμό. Τέθηκε η διάγνωση της ελικοειδούς περιθηλαίας ατροφίας επιπλεγμένης με δύο νεοαγγειακές μεμβράνες. Η ασθενής υποβλήθηκε σε εδοϋαλοειδική έγχυση αντιοαγγειογενετικών παραγόντων (ranibizumab) και η οπτική της οξύτητα έφτασε στα 7/10.

Συμπέρασμα: η παρουσία χοριοαμφιβληστροειδικής νεοαγγείωσης είναι ένα ασυνήθες εύρημα της ελικοειδούς περιθηλαίας χοριοαμφιβληστροειδικής ατροφίας. Η παρουσία δύο νεοαγγειακών μεμβρανών είναι ακόμα πιο σπάνια που όμως φαίνεται ότι ανταποκρίνεται καλά στην εδοϋαλοειδική έγχυση αντιοαγγειογενετικών παραγόντων.







Α05

Διερεύνηση των μεταβολών του πάχους της στιβάδας των νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς (RNFL) σε ασθνείς με σακχαρώδη διαβήτη Καραμαούνας Α., Σιδέρη ΑΜ., Παπακωνσταντίνου Ε., Ζήσης Δ., Χατζηράλλη Ε., Θεοδοσιάδης Π. Α’ Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Αθηνών, Γ. Γεννηματάς, Β’ Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Αθηνών, Αττικό

Σκοπός: Να αξιολογηθούν οι αλλαγές στο πάχος της στιβάδας των νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς (RNFL) σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ) και να συγκριθούν με αυτές του φυσιολογικού πληθυσμού. Επιπλέον, η παρούσα μελέτη στοχεύει στον προσδιορισμό των πιθανών παραγόντων που επηρεάζουν τις μεταβολές του RNFL σε ασθενείς με ΣΔ.

Μέθοδοι: Συμμετέχοντες σε αυτή τη μελέτη ήταν 107 ασθενείς (211 οφθαλμοί) με ΣΔ και 100 υγιή άτομα (200 μάτια). Οι διαβητικοί ασθενείς ταξινομήθηκαν περαιτέρω σε 4 ομάδες, ανάλογα με τη σοβαρότητα της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας (χωρίς αμφιβληστροειδοπάθεια, ήπια, μέτρια, σοβαρή μη πολλαπλασιαστική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και πολλαπλασιαστική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια), ενώ παράλληλα εκτιμήθηκε η παρουσία οιδήματος της ωχράς κηλίδας. Όλοι οι συμμετέχοντες υπεβλήθησαν σε εξέταση οπτικής τομογραφίας συνοχής (SD-OCT) για τη μέτρηση του πάχους της στιβάδας των νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς (RNFL), ενώ καταγράφηκαν επίσης τα δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων.

Αποτελέσματα: Ασθενείς με ΣΔ με ή χωρίς διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (ΔΑ) παρουσιάζουν σημαντικά μειωμένο πάχος της στιβάδας περί των νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς RNFL, σε όλα τα τεταρτημόρια. Στην ομάδα των διαβητικών, η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε σημαντική συσχέτιση μεταξύ του μέσου μειωμένου πάχους RNFL και της αυξημένης HbA1c (p






Α06

Αμφοτερόπλευρη λοιμώδης νευροαμφιβληστροειδίτιδα από Bartonella Henselae. Παρουσίαση περιστατικού Κεραμιδάς Ι., Μιραχτσής Θ., Κούρτης Ν., Θεοφίλου Γ., Σιούλης Χ. 424 ΓΣΝΕ, Θεσσαλονίκη

Σκοπός: Η παρουσίαση περιστατικού αμφοτερόπλευρης λοιμώδους νευροαμφιβληστροειδίτιδας και η συζήτηση γύρω από τη διάγνωση και διαχείριση αναλόγων περιστατικών.

Υλικό & Μέθοδος: Άνδρας 35 ετών προσήλθε με οπισθοβολβικό άλγος ΑΟ, θάμβος όρασης ΔΑΟ (BCVAΔΑΟ:9/10) και ιστορικό πρόσφατης αμυχής εξ ονύχων γαλής. Κατά τη βυθοσκόπηση διαπιστώθηκε οίδημα του οπτικού νεύρου με συνοδές φλεγμονώδεις εστίες στον οπίσθιο πόλο αμφοτερόπλευρα. Έγινε εκτενής εργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος και χορηγήθηκε p.os δοξυκυκλίνη 100mg (1x2) και μεθυλπρεδνιζολόνη 16mg (2x1).

Αποτελέσματα: Η κλινική διάγνωση επιβεβαιώθηκε με θετικό εργαστηριακό έλεγχο για το μικρόβιο Bartonella Henselae. Υπό στενή παρακολούθηση και με τη χορήγηση της φαρμακευτικής αγωγής, παρατηρήθηκε υποχώρηση του οιδήματος οπτικού νεύρου και των φλεγμονωδών εστιών, καθώς και βελτίωση της οπτικής οξύτητας (BCVAΔΑΟ:10/10).

Συμπεράσματα: Η λοιμώδης νευροαμφιβληστροειδίτιδα από Bartonella Henselae μεταδίδεται στον άνθρωπο από τις γάτες και σπάνια έχει αμφοτερόπλευρη εντόπιση. Με προσεκτική παρακολούθηση και κατάλληλη θεραπεία περιορίζεται και έχει καλή πρόγνωση.







Α07

Bilateral Central Serous Chorioretinopathy – Case Report Cpt Loukovitis E. MD, MSc1, Col Κourtis N. MD, PhD1, Col Mirachtsis T. MD, PhD1, Col Sioulis C. MD, PhD1 1424 General Military Training Hospital of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece

Aim: To illustrate the correlation of personality type alpha and use of corticosteroid drugs to the appearance and progress of central serous chorioretinopathy (CSR). Also, to present a case report of bilateral CSR, probably associated with personality type alpha and use of corticosteroid drugs.

Case presentation: A 41-year-old male with psychological stress presented to our department two days after he realized vision loss of his left eye. At presentation best-corrected visual acuity (BCVA) was 10/10 in the right eye and 2-3/10 in the left eye. There were, also, dyschromatopsia, micropsia and metamorphopsia documented by Amsler grid. Use of corticosteroid drugs for five days was reported, until three days before his presentation to our department. In addition, medical history and clinical examination revealed that he was characterized by personality type alpha. He was submitted to optical coherence tomography (OCT) which revealed CSR especially at the left eye, and an eccentric one on the right. Acetazolamide 250mg was administered twice daily for 20 days, and nepafenac 3mg/ml was added to the previous treatment once daily. At the 30-day review, BCVA remained 10/10 in the right eye, whereas it was improved to 7/10 in the left eye. On a second OCT exam there were no charges on the right eye while an inferotemporal shift of the fluid, possibly due to gravity, observed on the left eye. The patient then sent to the pulmonary clinic in order to be examined for sleep apnea, as a family history was reported.

Conclusions: Bilateral CSR is a rare clinical entity, which may be visually destructive and mostly associated with stress, use of corticosteroids and rarely with sleep apnea.

Keywords: chorioretinopathy, fluid, stress, corticosteroid







Α08

Ανάπτυξη βάσης οφθαλμολογικών εικόνων και ευφυείς υπολογιστικές μέθοδοι υποστήριξης της ιατρικής διάγνωσης Δάμτση Χ. Ophthalmica, Θεσσαλονίκη

Σκοπός: Η παρούσα μελέτη παρουσιάζει τη δημιουργία μιας βάσης οφθαλμολογικών εικόνων από τον βυθό του οφθαλμού και τη συνδρομή αυτής της βάσης για την ανάπτυξη εφαρμογής τεχνητής νοημοσύνης που θα αναγνωρίζει παθολογικές περιπτώσεις με σκοπό τη συμπληρωματική στήριξη της ιατρικής διάγνωσης.

Η όλη διαδικασία εναρμονίζεται πλήρως με τις επιταγές του GDPR.

Μέθοδος:

1η φάση: συλλέχθηκαν 1682 φωτογραφίες από fundus camera FOV 650. 718 normal \ 964 abnormal από 738 άτομα.

αρχική ανάλυση 3680 x 3288, σε jpeg μορφή.

οι φωτογραφίες με παθολογικά γνωρίσματα χωρίστηκαν σε 8 επιμέρους κλάσεις.

η κάθε κλάση περιλαμβάνει επιμέρους υποκατηγορίες (Συνηθέστερα AMD και DR).

2η φάση: μείωση ανάλυσης σε 224 x 224 για την εισαγωγή των εικόνων στην εφαρμογή.

Το δίκτυο που αναπτύχθηκε ήταν το LB-FCN ένα πλήρως συνελικτικό νευρωνικό δίκτυο (Fully Convolutional Neural Network) το οποίο πραγματοποίησε διαχωρισμό των εικόνων σε normal - abnormal με αρκετά ακριβή αποτελέσματα τα οποία παρουσιάζονται παρακάτω.

Η βάση επεξεργάστηκε και σε ένα ακόμη δίκτυο, το MobileNet-v2 για συγκριτικούς λόγους.

Αποτελέσματα:

CNN AUC Accuracy

LB-FCN 94.11% ±1.34% 95.03% ±1.41%

MobileNet-v2 92.58% ± 1.57% 93.44% ±1.79%

Συμπεράσματα: Η τεχνητή νοημοσύνη και οι αλγόριθμοι βαθιάς μάθησης βασισμένοι στα συνελικτικά νευρωνικά δίκτυα (CNNs) βρίσκουν όλο και περισσότερο εφαρμογή στην ιατρική διάγνωση δίνοντας νέες δυνατότητες στην προαγωγή της υγείας. Ωστόσο, η οριστική διάγνωση πρέπει να πραγματοποιείται από έναν εξειδικευμένο ιατρό, συνυπολογίζοντας και άλλα στοιχεία.







Α09

Real world data on the management of wet AMD Sidiropoulos G. , Asteriadis S. , Vakalis A., Sousouras A., Tsolou A., Tranos P. Ophthalmica Clinic, Thessaloniki

Purpose: The presentation of a retrospective analysis of Electronic Medical Record of consecutively treated eyes with wet AMD in Ophthalmica Clinic

Material & Method: This was a retrospective, observational study to monitor the 3-year outcomes following Ranibizumab, Aflibercept and Bevacizumab treatment for wet AMD. Patients treated between January 2014 and December 2019 were retrospectively evaluated. The regimen used was 3 monthly injections followed by treat and extent. Patients were assessed for the total number of injections, VA (logMAR), CRT, SRF, IRF, PED.

Results: A total of 90 eyes (70 patients) (mean age 78.8 years) with wet AMD were analyzed. Mean change in visual acuity score from baseline for Aflibercept was 0.21logMAR (year one), 0.22logMAR (year two) and 1.1logMAR (year 3). For Ranibizumab was 0.02 (year 1), 0.02logMAR (year 2) and 0.01logMAR (year 3). For Bevacizumab was 0.25logMAR (year 1), 0.18logMAR for (year 2) and 0.03logMAR (year 3). The mean number of Ranibizumab injections was 6.3 (year one), 3.6 (year two) and 3.8 (year 3), of Bevacizumab was 7 (year one), 4.3 (year two) and 5.3 (year 3) and of Aflibercept was 6.7 (year one), 4.3 (year two) and 4.1 (year 3). Mean change in CRT from baseline for Bevacizumab was 47μm (year 1), 27μm (year 2) and 35μm (year 3). For Aflibercept was 131μm (year 1), 157μm (year 2) and 171μm (year 3). For Ranibizumab was 29μm (year 1), 59μm (year 2) and 154μm (year 3).

Conclusion: Although real world data may differ from the data presented on studies the improvement in the majority of the analyzed data through the examined period is very important for the patient satisfaction







Α10

Αμφοτερόπλευρο κυστεοειδές οίδημα ώχρας μετά από χειρουργείο καταρράκτη του ενός οφθαλμού σε ασθενή με σκλήρυνση κατά πλάκας και χρόνια χρήση φιγκολιμόδης Κισκήρα Ευτυχία-Ελευθερία, Ντόβας Πέτρος, Πανίτσα Γερασιμίνα, Μαυρικάκης Εμμανουήλ, Κανελλόπουλος Σπυρίδων Κρατική Οφθαλμολογική Κλινική ΓΝΑ ΓΕΝΝΉΜΑΤΑΣ

Σκοπός: Παρουσίαση περιστατικού ασθενούς με σκλήρυνση κατα πλάκας υπό χρόνια χρήση φιγκολιμόδης με εμφάνιση αμφοτερόπλευρου κυστεοειδούς οιδήματος ωχράς κηλίδος μετά το χειρουργείο καταρράκτη στον δεξιό οφθαλμό (ΔΟ).

Μέθοδος / Υλικό: Γυναίκα 67 ετών, προσήλθε στο τμήμα αμφιβληστροειδούς της κλινικής μας με ανώδυνη πτώση όρασης του ΔΟ 8 εβδομάδες μετά απο το χειρουργείο του καταρράκτη. Η διάγνωση παραπομπής της ασθενούς από τον θεράποντα συναδέλφο ήταν Irvine Gass τoυ ΔΟ. Στο ατομικό αναμνηστικό αναφέρεται σκλήρυνση κατα πλάκας (ΣΚΠ) με χρήση φιγκολιμόδης (gilenya) από εννιαετίας, με σταθερή πορεία της νόσου σε ύφαιση και αρτηριακή υπέρταση. Κατά την πλήρη κλινική και απεικονιστική εξέταση (φλουοροαγγειογραφία, φωτογραφία βυθού, οct ωχράς κηλίδος) αμφοτέρων οφθαλμών, διεγνώσθει κυστεοειδές οίδημα ωχράς (CME) του ΔΟ. Η ασθενής λάμβανε ήδη στον ΔΟ νεπαφενάκη 3mg μία φορα ημερισίως . Ακολούθησε αύξηση σε δύο φορές ημερισίως. Δύο μήνες αργότερα κατεγράφει σημαντική αύξηση της οπτικής οξύτητας του ΔΟ με απεικονιστικά παραμένον CME και εμφάνιση CME χωρίς πτώση όρασης στον έταιρο οφθαλμό. Τα ευρήματα των απεικονιστικών εξετάσεων και η περαιτέρω θεραπευτική αντιμετώπιση θα παρουσιαστουν αναλυτικά.

Αποτέλεσμα:Η πλήρης υποστροφή του CME επήλθε μόνον μετά την διακοπή του gilenya.

Συμπέρασμα: Σύμφωνα με τις γνώσεις μας, είναι η πρώτη αναφορά περιστατικού σε πάσχοντα από ΣΚΠ ασθενή υπό φιγκολιμόδη, με αμφοτερόπλευρο CME μετά απο χειρουργείο καταρράκτη του ενός μόνο οφθαλμού. Αυτό μας καθιστά ακόμη πιο επιφυλακτικούς και σχολαστικούς, σε σχέση με την χρήση και τον τρόπο δράσης του φαρμάκου, καθώς και την οφθαλμολογική παρακολούθηση των εν λόγω ασθενών.







Α11

Οίδημα οπτικής θηλής και μελέτη δυναμικής εγκεφαλονωτιαίου υγρού: νέα διαγνωστική προσέγγιση Κομπόγιωργας Δ. Τμήμα Νευροχειρουργικής, Δ.Θ.Κ.Α. Υγεία, Αθήνα

Σκοπός: Συχνά ασθενείς με παθήσεις του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ), διαγνώσκονται αρχικώς από τους οφθαλμιάτρους. Η μελέτη της δυναμικής του ΕΝΥ (κυματομορφή πιέσεως ΕΝΥ, εύρος πίεσης σφυγμού, αντίσταση ροής, ρυθμός παραγωγής ΕΝΥ, κ.α.) έρχεται να συμβάλει και στη διαφορική διαγνωστική παθήσεων της οπτικής θηλής (papilledema, optic disc swelling, drusen) μέσω της αξιολογήσεως της δυναμικής του ΕΝΥ των ασθενών αυτών. Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στην καταγραφή και αξιολόγηση της εφαρμογής της μελέτης της δυναμικής του ΕΝΥ στην κλινική πράξη, η οποία εφαρμόζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Υλικό & Μέθοδος: 52 ασθενείς, ηλικίας: 15 - 92 ετών, (μέση ηλικία: 68,2 έτη, SD: 17,5), υπεβλήθησαν σε μελέτη δυναμικής του ΕΝΥ με το LIKVOR CELDA® SYSTEM μέσω οσφυονωτιαίας παρακέντησης υπό τοπική αναισθησία από τον Αύγουστο 2018 ως τον Φεβρουάριο 2020. Οι ασθενείς είχαν συμπτωματολογία συμβατή με αυτής του υδροκεφάλου φυσιολογικής πίεσης, της ιδιοπαθούς ενδοκράνιας υπέρτασης (ΙΕΥ) ή της δυσλειτουργίας «βαλβίδος του εγκεφάλου».

Αποτελέσματα: 7 (13,4%) από τους 52 ασθενείς (1 άνδρας και 6 γυναίκες) εξετάσθηκαν για πιθανή ΙΕΥ. 2 ασθενείς διαγνώσθηκαν με ΙΕΥ, η μια ασθενής είχε χειρουργηθεί για αποκατάσταση αυθόρμητης ρινόρροιας και η άλλη είχε διαταραχή οράσεως και έλλειμα οπτικών πεδίων. Οι υπόλοιποι τέσσερεις ασθενείς είχαν φυσιολογική μελέτη δυναμικής ΕΝΥ, συμπεριλαμβανομένης και μίας ασθενούς με κεφαλαλγίες και drusen. Κανένας εκ των ασθενών δεν είχε επιπλοκή.

Συμπεράσματα: Η μελέτη δυναμικής του ΕΝΥ είναι μια αξιόπιστη, ασφαλής και λεπτομερής εξέταση για την διάγνωση ασθενών με πιθανές παθήσεις του ΕΝΥ καθώς παρέχει και πληροφορίες που καμία άλλη εξέταση δεν μπορεί να δώσει.







Α12

Ενδοαμφιβληστροειδική νεοαγγείωση επαγόμενη από ERM Γιάχος Ι.1, Χαλκιαδάκη Β.1, Ανδρεάνος Κ.1, Συμεωνίδης Χ.2, Χαρώνης Α.3, Γεωργάλας Η.1, Ρότσος Τ.1 1Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Γ. Γεννηματάς, 2Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, 3Athensvison, Αθήνα

Σκοπός: Παρουσίαση δύο ασθενών με ενδοαμφιβληστροειδική νεοαγγείωση επαγόμενη από επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη

Υλικό & Μέθοδος: Δύο ασθενείς, ηλικίας 50 και 71 ετών, παρουσιάστηκαν με μονόπλευρη σταδιακή μείωση όρασης και διαγνωσμένη επιαμφιβλήστροειδικική μεμβράνη. Με τη χρήση της OCT-A και της φλουροαγγειογραφίας απεικονίσαμε με ενδοαμφιβληστροειδική νεοαγγείωση, περιοριζόμενη στο επιπολής αγγειακό δίκτυο, χωρίς άλλες αγγειακές ανωμαλίες. Και στους δύο ασθενείς έγινε χρήση ενδουαλοειδικών ενέσεων anti-Vegf.

Αποτελέσματα: Μετά τη τέταρτη ένεση οι νεοαγγειώσεις παρέμειναν σταθερές και μη ενεργές και είχαν την εικόνα αγγειακών υπολειμμάτων.

Συμπεράσματα: Λόγω του αποκλεισμού άλλων πιθανών αιτιών πιστεύουμε, ότι οι νεοαγγειώσεις στα δύο αυτά περιστατικά αναπτύχθηκαν εξαιτίας ή/και σε συσχέτιση με την επιαμφιβληστροειδικη μεμβράνη που προϋπήρχε στους ασθενείς. Θεωρούμε ότι αυτό μπορεί να αποδοθεί σε ιδιοπαθή νεοαγγείωση στα πλαίσια επιαμφιβληστροειδικης μεμβράνης







Α13

Ο Ρόλος του Συμπληρώματος Διατροφής Trans-Ρεσβερατρόλης στην Εξέλιξη της Ηλικιακής Εκφύλισης της Ωχράς Κηλίδας Υγρού Τύπου Γιαννέλος Π., Μήτση Χ., Ταλιαντζής Σ., Μπρίτσου Α., Μεχμέτ Α., Ντουντουλάκης Π., Περεντέ Α., Φωτιάδης Ι., Γκίκα Μ., Κωνσταντινίδης Α., Περεντέ Ι., Δαρδαμπούνης Δ. Λαμπίρης Γ. Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης

Σκοπός: Να καθοριστεί εάν η λήψη Τrans-Ρεσβερατρόλης παράλληλα με την ενδοϋαλοειδική έγχυση αντιαγγειογενετικού παράγοντα βελτιώνει την κλινική και απεικονιστική εικόνα σε ασθενείς με υγρού τύπου ΗΕΩ.

Μεθοδολογία: Η παρούσα αποτελεί μια προοπτική, τυχαιοποιημένη μελέτη. Για τους σκοπούς της μελέτης επιλέχτηκαν οι πρώτοι 80 οφθαλμοί ασθενών που προσήλθαν στο τμήμα βυθού της κλινικής με υγρού τύπου ΗΕΩ, πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης στη μελέτη και συναίνεσαν εγγράφως για τη συμμετοχή τους σε αυτή. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε πλήρη οφθαλμολογική εξέταση που περιλαμβάνει τη λήψη ιστορικού , την εξέταση στη σχισμοειδή λυχνία, την τονομέτρηση και την αγγιογραφία με οπτική τομογραφία συνοχής (OCTA). Οι συμμετέχοντες διαχωριστηκαν σε δύο ομάδες, Στην πρώτη ομάδα ενταχθηκαν 40 οφθαλμοί και υποβληθηκαν σε ενδοϋαλλοειδική έγχυση αντιαγγειογενετικού παράγοντα ενώ η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει 40 οφθαλμούς που υποβληθαν σε ενδοϋαλλοειδική έγχυση αντιαγγειογενετικού παράγοντα και τη λήψη 60 mg Trans-Ρεσβερατρόλης (Resvega). Οι ασθενείς εξεταστηκαν σε διάστημα 1, 3, 6, 9, 12 μηνών μετά την πρώτη έγχυση και αξιολογήθηκε η καλλίτερα διορθωμένη οπτική οξύτητα, η έκταση του οιδήματος με την OCTA, ο απαιτούμενος συνολικός αριθμός εγχύσεων που χρειάστηκε και ο αριθμός των υποτροπών. Η Στατιστική Ανάλυση εγίνε με τη χρήση του προγράμματος SPSS για Windows (14.00) (SPSS, Chicago, Illinois, USA).

Αποτελέσματα- Συμπεράσματα:Τα αποτελέσματα του πρώτου εξαμήνου έδειξαν μη στατιστικά σημαντική βελτίωση των κλινικών σημείων στην ομάδα της Τrans-Ρεσβερατρόλης.







Α14

Comparison of 1-year outcomes of treat and extend and PRN treatment regimens with aflibercept for polypoidal choroidal vasculopathy. A prospective study Rouvas A., Gouliopoulos N., Douvali M., Bouratzis N., Koutsocheras G., Theodorou M., Bougatsou P., Theodosiadis P. 2nd Department of Ophthalmology, University of Athens Medical School,‘ Attikon’ General Hospital Athens, 1 Rimini Str, Haidari, 12462 Athens, Greece

PURPOSE:We compared the 1-year outcomes of treat-and-extend and pro re nata (PRN) treatment regimens with aflibercept for polypoidal choroidal vasculopathy (PCV), by the means of visual acuity (VA), frequency of recurrence of polypoidal lesions and developed fibrosis, and the number of intravitreal injections. Our aim was to determine which one is preferable in the maintenance phase in PCV.

MATERIALS & METHODS: In our prospective study, naive and previously untreated PCV patients were included. Initially one session of photodynamic therapy (PDT) and three monthly intravitreal injections of 2.0 mg aflibercept (IAIs) were applied in 38 eyes. After this loading phase, they were re-examined and 30 PCV eyes with no exudative phenomena were included in the study. They were divided in 2 groups; in the first one (16 patients) the PRN treatment modality of IAIs was applied, while in the second one (14 patients) the treat-and-extend regimen was applied.

RESULTS:Over a 12-month period, VA significantly improved in treat-and-extend group, while in the PRN group VA remained stable. During the maintenance phase, the patients of treat-and-extend group did not encounter development/progression of fibrosis or any recurrent episodes, whereas the patients of PRN group had significantly more recurrent episodes and the frequency of development/progression of fibrosis was significantly higher. However, the treat-and-extend treatment regimen required significantly more IAIs.

CONCLUSION: We highlighted the superiority of treat-and-extend regime with IAIs, which seems to yield better functional outcomes by preventing recurrence and subfoveal fibrosis, despite the greater number of required IAIs.







Α15

Ανάπτυξη αμφοτερόπλευρου οιδήματος της ωχράς κηλίδας μετά από ενδοφλέβια χορήγηση Rituximab και υποστροφή αυτού μετά από ένθεση εμφυτεύματος δεξαμεθαζόνης (Ozurdex) Ρουβάς Α., Γκουλιόπουλος Ν., Μπουρατζής Ν., Δούβαλη Μ., Θεοδοσιάδης Π. Β’ Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική, ΠΓΝ «Αττικόν»

Σκοπός:Σκοπός μας είναι η παρουσίαση ενός περιστατικού που αφορά την ανάπτυξη αμφοτερόπλευρου οιδήματος της ωχράς μετά από ενδοφλέβια χορήγηση Rituximab (Mabthera), καθώς και τον τρόπο αντιμετώπισής του.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 65 ετών προσήλθε στο ιατρείο μας παραπονούμενος για θάμβος οράσεως και μεταμορφοψίες άμφω. Από το ιστορικό του ασθενούς προέκυψε ότι η εμφάνιση των συμπτωμάτων ξεκίνησε μετά από ενδοφλέβια χορήγηση Rituximab (Mabthera) για την αντιμετώπιση οπισθοπεριτοναϊκής ίνωσης. Η βέλτιστα διορθούμενη οπτική οξύτητα ήταν 1/10 εις αμφοτέρους τους οφθαλμούς, ενώ η οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) ανέδειξε την παρουσία εκτεταμένων περιοχών με υποαμφιβληστροειδικό και ενδοαμφιβληστροειδικό υγρό (“like schisis” intraretinal fluid). Η φλουροαγγειογραφία ανέδειξε την παρουσία διάσπαρτου εστιακού υπερφθορισμού στην περιοχή της ωχράς, ενώ από την αγγειογραφία με ινδοκυανίνη δεν εντοπίστηκαν διαγνωστικά ευρήματα.

Πρροχωρήσαμε στην ένθεση εμφυτεύματος δεξαμεθαζόνης (ozurdex) και και στους δύο οφθαλμούς. Επιτεύχθηκε η πλήρης υποχώρηση του υγρού σε χρονικό διάστημα ενός μηνός, ενώ η βέλτιστα διορθούμενη οπτική του οξύτητα ανήλθε στα 8/10, μία κατάσταση που παρέμεινε σταθερή για ένα τρίμηνο. Ακολούθως ο ασθενής προχώρησε σε εκ νέου θεραπεία με mabthera, με τα αρχικά οφθαλμολογικά συμπτώματα να επανεμφανίζονται, όπως επίσης και τα αρχικά σημείων στο OCT και στη φλουροαγγειογραφία. Η εκ νέου χορήγηση ozurdex συνοδεύθηκε από πλήρη υποχώρηση του υγρούαπό την περιοχή της ωχράς.

Συμπέρασμα: Αναφέρουμε μια οφθαλμική ανεπιθύμητη ενέργεια του mabthera, με την εμφάνιση ενδο- και υπο-αμφιβληστροειδικού υγρού στην ωχρά, το οποίο αντιμετωπίστηκε επιτυχώς μετά από θεραπεία με ozurdex. Είναι αξιοσημείωτο ότι η επαναχορήγηση του φαρμάκου συνοδεύτηκε από νέα ανάπτυξη οιδήματος άμφω, το οποίο ανταποκρίθηκε εκ νέου στο ένθεμα δεξαμεθαζόνης.







Α16

Μακροχρόνια παρακολούθηση της ατροφίας ωχράς σε ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με anti-VEGF λόγω υγράς μορφής ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας Μπλαβάκης Ε., Μπλαζάκη Σ., Σταυρακάκης Α., Τσιλιμπάρης Μ. Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ήρακλείου Κρήτης

Σκοπός: Τα τελυταία έτη γίνεται λόγος για ανάπτυξη ατροφίας ωχράς κηλίδας (ΜΑ) σε ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με αντιαγγειογενετικούς παράγοντες αλλά λίγα είναι τα δεδομένα από μακροχρόνια παρακολούθηση των ασθενών αυτών. Στην εργασία αυτή θα παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα μίας μελέτης στην κλινική μας η οποία αξιολόγησε την ύπαρξη ΜΑ και την πρόοδο αυτής σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις anti-VEGF παραγόντων για διάστημα 6-8 ετών.

Υλικό & Μέθοδος: Στη μελέτη συλλέχθηκαν δεδομένα από 79 ασθενείς με υγράς μορφής ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς η οποίοι βρίσκονταν σε θεραπεία με anti-VEGF παράγοντες και παρακολουθούνταν για 6-8 έτη. Σε κάθε ασθενή αξιολογήθηκε η ύπαρξη ΜΑ κατά την έναρξη της θεραπείας και παρακολουθήκε η πρόοδος αυτής σε ετήσια βάση. Η μέτρηση της έκτασης της ΜΑ (mm2) έγινε με τη χρήση της ανέρυθρης φωτογραφίας βυθού και της φασματικής οπτικής τομογραφίας συνοχής (SD-OCT) που λήφθησαν με το Heidelberg Spectralis. Η πρόοδος της ΜΑ εξετάσθηκε σε συνάρτηση με τον συνολικό αριθμό ενέσεων, την οπτική οξύτητα, το ιστορικό χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη και την συνοσηρότητα με γλαύκωμα.

Αποτελέσματα: Θα παρουσιαστούν τα αποτελέσματα της μελέτης με έμφαση στην ύπαρξη ή μη της ΜΑ κατά την έναρξη των εγχύσεων και στην ετήσια πρόοδό της κατά την περίοδο της θεραπείας.

Συμπεράσματα: Θα συζητηθεί η συσχέτιση της θεραπείας με την εμφάνιση ή και την επιδείνωση της ΜΑ. Επίσης, θα σχολιαστεί η κλινική σημασία της ΜΑ και αν η πρόοδος της σχετίζεται με την συνύπαρξη άλλων οφθαλμολογικών παραμέτρων.







Α17

Περιγραφή πρακτικών εκτέλεσης ενδοϋαλοειδικών ενέσεων αντιαγγειογενετικών παραγόντων από Ειδικούς Οφθαλμίατρους στην Ελλάδα Κάππος Ν.1,4, Λιαράκος Β.2,Γιαννικάκης Σ.2, Παπανικολάου Β.3 1Ειδικεύομενος Οφθαλμολογίας, Οφθαλμολογική Κλινική, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα 2 Ειδικός Οφθαλμίατρος, Οφθαλμολογική Κλινική, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα 3 Αν. Καθηγήτρια, Διοίκηση & Ποιότητα στις Υπηρεσίες Υγείας, Τομέας Αρχών Διοίκησης και Οργάνωσης Υπηρεσιών Υγείας,

Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, Αθήνα4 Φοιτητής Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας, Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, Αθήνα

Σκοπός: Η περιγραφή των τεχνικών και πρακτικών που εφαρμόζονται από Ειδικούς Οφθαλμιάτρους κατά την εκτέλεση ενδοϋαλοειδικών ενέσεων στην Ελλάδα

Υλικό & Μέθοδος: Ανώνυμη ηλεκτρονική φόρμα ερωτηματολογίου 25 ερωτήσεων σχετικά με τεχνικές αντισηψίας, τη χορηγούμενη αναισθησία, την προφυλακτική αντιβιοτική αγωγή και την μετεγχειρητική εκτίμηση εστάλη ηλεκτρονικά σε Ειδικούς Οφθαλμίατρους (εξειδικευμένους ή μη σε παθήσεις του αμφιβληστροειδούς) που εκτελούν ενδοϋαλοειδικές ενέσεις σε όλη την ελληνική επικράτεια.

Αποτελέσματα: Το 50% των συμμετεχόντων εκτελεί ενδοϋαλοειδικές ενέσεις σε χειρουργική αίθουσα, ενώ το 48% σε χώρο εξωτερικού ιατρείου υπό άσηπτες συνθήκες. Η πλειοψηφία των Eιδικών Οφθαλμιάτρων χρησιμοποιεί αποστειρωμένα γάντια (93,8%), αποστειρωμένο βλεφαροδιαστολέα (96,8%), χειρουργική μάσκα (79,5%) και χειρουργικό πεδίο (70,2%). Ως αντισηψία το 96,8% χρησιμοποιεί ιωδιούχο ποβιδόνη (Betadine®) τόσο στο κόλπωμα του επιπεφυκότα όσο και στην περιοφθαλμική περιοχή. Όλοι οι χειρουργοί (100%) χρησιμοποιούν ως αναισθησία τοπικά αναισθητικά (προπαρακαΐνη, λιδοκαΐνη) υπό τη μορφή σταγόνων. Η προφυλακτική αντιβιοτική αγωγή χορηγείται προ (15,7%), κατά (55,9%) και μετα (73,5%) την ενδοϋαλοειδική ένεση, ενώ το συνηθέστερο δασολογικό σχήμα είναι αμινογλυκοσίδες (34,9%) για τρεις με τέσσερις ημέρες (41,3%) μετα την ένεση. Η συχνότερη θέση εκτέλεσης είναι το κάτω κροταφικό τεταρτημόριο (43,1%), ενώ η απόσταση του σημείου εισόδου από το σκληροκερατοειδές όριο εκτιμάται συνήθως με διαβήτη (76,2%). Η αιμάτωση του οπτικού νεύρου ελέγχεται μετεγχειρητικά από την πλειοψηφία (85,7%) με αδρή εκτίμηση οπτικής οξύτητας (73%).

Συμπεράσματα: Οι Ειδικοί Οφθαλμίατροί που πραγματοποιούν ενδοϋαλοειδικές ενέσεις anti-VEGF παραγόντων στην Ελλάδα χρησιμοποιούν διαφορετικές τεχνικές και πρακτικές προ, κατά και μετά την εκτέλεση τους. Κρίνεται, ίσως, χρήσιμη η υιοθέτηση κοινών πρακτικών βάσει κατευθυντήριων οδηγιών από το σύνολο των εκτελούντων ενδοϋαλοειδικές ενέσεις για τον περιορισμό πιθανότητας επιπλοκών.







Α18

Wolfram Syndrome: A case report of two siblings Rotsos Tr.1, Papakonstantinou E.1, Krassas A.1, Paraskevopoulos Th.1, Kamakari Sm.2 1 1st Department of Ophthalmology, National and Kapodistrian University of Athens, G. Gennimatas Hospital 2 OMMA Ophthalmology Institute of Athens

Purpose: To present a case of two siblings with optic atrophy associated with Wolfram Syndrome

Case Presentation: Two young adult siblings presented with serious bilateral loss of vision and dyschromatopsia established in early adolescence. They were referred to our department with presumed diagnosis of Leber’s hereditary optic atrophy. Upon clinical evaluation, visual acuity was 1/10 in both eyes, color perception tested with pseudo-isochromatic plates was 0/17, optic discs were pale, visual field testing revealed diffuse scotomas bilaterally and electrophysiology measures showed delayed prominent positive deflection (P100) values. Patients’ past medical history revealed Type 1 diabetes mellitus since early childhood. Patients were lost in follow-up and returned 4 years later with worsening of visual acuity at






Α19

A fingerprint hidden inside the eye; a unique pattern of outer retina splitting as seen on en-face OCT and OCT-angiography Tryfon Rotsos1, Andromachi Rapanou1, Peggy Bouzika1, Stylianos Blounas1, Konstantinos Andreanos1, Menelaos Kanakis2, Chrysanthos Symeonidis3 , Ilias Georgalas1 11st Department of Ophthalmology, University of Athens, Gennimatas General Hospital, Athens, Greece 2 Department of Ophthalmology, University of Patras, Patras, Greece 3 Aristotle University of Thessaloniki, 2nd Department of Ophthalmology, Thessaloniki, Macedonia, Greece

Purpose: Optical Coherence Tomography (OCT) and Optical Coherence Tomography – Angiography (OCT-A) are non-invasive imaging modalities that provide us with very detailed images of the retina and choroid, thus allowing the detection of abnormalities that would otherwise have gone unnoticed. In this case report we present an interesting en-face OCT and OCT-A pattern seen in two patients, consisting of partially formed concentric circles around the fovea. Both patients were females, and although they had different retinal pathologies, they shared a common history of intraocular inflammation, which leads us to believe that there may be a connection to the characteristic pattern presented.

Setting/Venue: Case-report of two patients with a history of ocular inflammation that were examined with OCT and OCT-A at the First Department of Ophthalmology, University of Athens, Gennimatas General Hospital, Athens, Greece.

Methods: Our first patient was a 27-year old female with rhegmatogenous retinal detachment and a history of ocular toxoplasmosis who underwent pars plana vitrectomy with diode laser photocoagulation and silicone oil tamponade. The second patient was a 50-year old female with retinal splitting and bilateral disc edema whose findings were compatible with Vogt-Koyanagi-Harada chorioretinopathy. En-face OCTs (ΗRA +OCT Spectralis, Heidelberg Engineering) and three-dimensional OCT-As (DRI Triton Swept Source OCT, Topcon) of the superficial and deep retinal plexus, and choroidal circulation were obtained and analysed.

Results: En-face OCT was performed on the first patient three days after vitrectomy and revealed, apart from retinal reattachment, splitting of the outer plexiform layer in a saw-like hyporeflective pattern. OCT-A at that level showed a pattern of partially formed concentric circles centered at the foveola (“macula fingerprint”). A similar pattern was observed in the second patient.

Conclusions: There are several patterns seen on en-face OCT and OCT-A in various ocular diseases. The etiology of this specific pattern as well as its potential utilization as a diagnostic/prognostic marker is under discussion. It could be attributed to temporary hypotony or increased function of the RPE ion pumps. Since both patients share a history of intraocular inflammation, there may be a connection of a previous inflammatory episode to the characteristic pattern presented here; further studies of patients with ocular inflammation are warranted to be able to reach safe conclusions.

Theme: Imaging







Α20

A case of multifocal pattern dystrophy simulating fundus flavimaculatus Rotsos Tr.1, Bouzika P.1, Rapanou Andromachi1, Gouda A.2, Patlias D.1, Anifantaki D.2, Mavrikakis E. 3 11st Department of Ophthalmology, University of Athens, Gennimatas General Hospital, Athens, Greece 2Ophthalmology Clinic, Elpis General Hospital, Athens, Greece 3State Ophthalmology Clinic, Gennimatas General Hospital, Athens, Greece

Purpose: Multifocal pattern dystrophy simulating fundus flavimaculatus (MPDSFF) is a rare autosomal dominant disorder, characterized by extracellular material deposition at the level of the retinal pigment epithelium (RPE). Multimodal imaging is essential in distinguishing this entity from related disorders, such as Stargardt disease. The purpose of our case report is to present an MPDSFF patient with minimal clinical symptoms, focusing on the early clinicopathological, angiographic, tomographic and electrophysiological findings attributed to this disease.

Setting/Venue: Case-report of a patient with MPDSFF examined at the First Department of Ophthalmology, University of Athens, Gennimatas General Hospital, Athens, Greece.

Methods: A 58-year old Caucasian female patient presented to our hospital complaining of floaters and metamorphopsia in both eyes. Both eyes had best-corrected visual acuity 10/10 and normal intraocular pressure (14 and 15 mmHg, respectively). Anterior segment examination revealed no significant findings. Several studies such as fundus examination, optical coherence tomography (OCT), autofluorescence (AF), fluorescein angiography (FA) and pattern electroretinogram (ERG) were performed and analyzed.

Results: Clinical and imaging findings were consistent with MPDSFF. Fundus examination revealed white-yellowish flecks located in the posterior pole in an almost symmetrical pattern bilaterally in addition to a small number of hyperpigmented lesions. OCT showed focal thickening characterized by high reflectance with disruption of the outer limiting membrane, ellipsoid zone, outer photoreceptor segments and interdigitation zone. Progression was observed bilaterally six months later. In AF, lesions presented with increased autofluorescence with small adjacent areas of decreased autofluorescence, within the area of the lesion. FA depicted a number of hyperfluorescent lesions bilaterally, while there were no signs of “dark choroid” in the mid-periphery, a finding seen characteristically in Stargardt disease. Lastly, pattern ERG was normal in the right eye (230 μV/ 40.5msec) and slightly decreased in the left eye (145.5 μV/ 38.9msec).

Conclusions: The diagnosis of MPDSFF requires a combination of specific clinicopathological, angiographic, tomographic (OCT) and electrophysiological findings. OCT facilitates the examination of multiple hyper-reflective areas between the RPE/Bruch’s membrane as well as localized discontinuities in distinct retinal layers. Pattern ERG has been shown to be more sensitive than ERG, and abnormal findings may be detected even during the early stages of MPDSFF, as in our case. Since the contemporary literature on MPDSFF is limited and focused on cases characterized by significant progression and considerable anatomical changes, the present report may add to the early diagnosis of the disease.







Α21

DMEK σε περίπλοκα περιστατικά χρόνιου οιδήματος του κερατοειδούς και φυσαλιδώδους κερατοειδοπάθειας μετά από πολλαπλές ενδοφθάλμιες επεμβάσεις Φίλη Σ., Περδικάκης Γ., Βασταρδής Η., Kohlhaas M. Οφθαλμολογική κλινική, St. Johannes Hospital, Dortmund, Γερμανία

Σκοπός: H Descemet Membrane Endothelial Keratoplasty (DMEK) έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια ως μια χειρουργική αντιμετώπιση ακόμα και περίπλοκων περιστατικών χρόνιου οιδήματος του κερατοειδούς και φυσαλιδώδους κερατοειδοπάθειας.

Υλικό και μέθοδος: 8 ασθενείς με χρόνιο οίδημα κερατοειδούς προκληθέν από πολλαπλές ενδοφθάλμιες επεμβάσεις υποβλήθηκαν στη χειρουργική επέμβαση DMEK. Η DMEK συνδυάστηκε με αλλαγή ενδοφακού και μικροπαλμική διασκληρική κυκλοφωτοπηξία σε έναν ασθενή και με μειωση μηκους του σωλήνα του εμφυτεύματος βαλβίδας τύπου Ahmed σε δύο ασθενείς.

Αποτελέσματα: Στο 75% των ασθενών παρατηρήθηκε μετεγχειρητικά βελτίωση της οπτικής οξύτητας και ανακούφιση του πόνου. Στο 25% των ασθενών παρουσιάστηκε επίμονη μερική ή ολική αποκόλληση του μοσχεύματος με συνοδή επανεμφάνιση φυσαλιδώδους κερατοπάθειας παρόλες τις επαναλαμβανόμενες ενδοθαλαμικές εγχύσεις τεχνητού αερίου εξαφθοριούχου θείου (SF6) 20%, στους οποίους διεξήχθη εντέλει διαμπερής κερατοπλαστική. 15 ημέρες μετά τη DMEK παρατηρούμε μια αύξηση της οπτικής οξύτητας κατά 200%, η οποία συνεχίζεται για την περαιτέρω περίοδο παρακολούθησης.

Συμπεράσματα: Η DMEK είναι μια τεχνικά απαιτητική χειρουργική αντιμετώπιση επιπλεγμένων περιπτώσεων φυσαλιδώδους κερατοπάθειας με βεβαρυμένο προεγχειρητικό ιστορικό που έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα βελτίωσης της όρασης και απαλλαγής από πόνο σε περιορισμένη μετεγχειρητική διάρκεια επούλωσης.

ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Κερατοειδής






Α22

Μερική ή ολική κάλυψη πάσχοντος κερατοειδούς με κρημνό γειτονικού επιπεφυκότα σε κερατοπάθειες προχωρημένου σταδίου Φίλη Σ., Περδικάκης Γ., Βασταρδής Η., Kohlhaas M. Οφθαλμολογική κλινική, St. Johannes Hospital, Dortmund, Γερμανία

Σκοπός: Η κάλυψη πάσχοντος κερατοειδούς με κρημνό γειτονικού επιπεφυκότα αποτελεί μια χειρουργική πρακτική που εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα σε προχωρημένου σταδίου κερατοπάθειες, οι οποίες επιμένουν παρόλες τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες θεραπείας τους με εφαρμογή θεραπευτικού φακού επαφής, μεταμόσχευση αμνιακής μεμβράνης ή μεταμόσχευση κερατοειδούς.

Υλικό και μέθοδος: Σε μια αναδρομική κλινική έρευνα 12 ετών συμμετείχαν 37 ασθενείς με έλκη κερατοειδούς, νευροτροφική κερατοπάθεια, φυσαλιδώδη κερατοπάθεια ή τήξη κερατοειδούς προχωρημένου σταδίου σε ασθενείς με επιβαρυμένη γενική κατάσταση υγείας που δεν ανταποκρίθηκαν σε άλλες θεραπευτικές μεθόδους. Η κάλυψη του πάσχοντος κερατοειδούς με κρημνό γειτονικού επιπεφυκότα πραγματοποιήθηκε με την τεχνική κατά Gunderson.

Αποτελέσματα: Σε δέκα περιστατικά πραγματοποιήθηκε μερική κάλυψη του πάσχοντος κερατοειδούς με κρημνό γειτονικού επιπεφυκότα χωρίς επιπλοκές. Η οπτική οξύτητα στα άνωθι περιστατικά παρουσίασε βελτίωση από 0,1 σε 0,3. Σε 27 περιστατικά ολικής κάλυψης του πάσχοντος κερατοειδούς με κρημνό γειτονικού επιπεφυκότα παρατηρήθηκαν 2 περιστατικά με εστιασμένη ελλειπή επούλωση και ένα περιστατικό εκτεταμένης συρρίκνωσης του κρημνού. Σε όλους τους ασθενείς καταγράφηκε εξάλειψη του χρόνιου πόνου και στα περιστατικά μερικής κάλυψης στατιστικά σημαντική βελτίωση της οπτικής οξύτητας.

Συμπεράσματα: Η κάλυψη πάσχοντος κερατοειδούς με κρημνό γειτονικού επιπεφυκότα αποτελεί αποτελεσματική χειρουργική μέθοδο αντμετώπισης σοβαρών περιστατικών κερατοπαθειας μη ανταποκρινόμενης σε νεότερες τεχνικές της χειρουργικής του κερατοειδούς.







Α23

Κερατίτιδα από έρπητα με συλλογή υγρού υπό τον κρημνό σε ασθενή που είχε υποβληθεί σε LASIK προ 12ετίας Λαφιωνιάτης Ν., Μαυρικάκης Ε., Ράλλης Κ. Κρατική Οφθαλμολογική Κλινική ΓΝΑ Γ. Γεννηματά

Σκοπός: Η παρουσίαση του πρώτου περιστατικού κερατίτιδας από έρπητα που οδήγησε σε διαστρωματική συλλογή υγρού υπό τον κρημνό (flap), χωρίς αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης

Υλικό και Μέθοδος: Γυναίκα 46 ετών προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία με θάμβος όρασης ΔΟ, ερυθρότητα, φωτοφοβία, δακρύρροια και έντονο πόνο. Από την εξέταση βρέθηκε μειωμένη οπτική οξύτητα (3/10), περιφερικό δενδριτικό έλκος, φλεγμονή στον πρόσθιο θάλαμο, ενδοθηλίτιδα και οίδημα κερατοειδούς. Με λεπτή δέσμη φάνηκε η συλλογή υγρού στο δυνητικό χώρο κάτω από τον κρημνό, η οποία επιβεβαιώθηκε με OCT κερατοειδούς. Η μέτρηση της ενδοφθάλμιας πίεσης τόσο στο κέντρο όσο και στην περιφέρεια του κερατοειδούς ήταν φυσιολογική

Αποτελέσματα: Στην ασθενή χορηγήθηκε τοπικά αζιδαμφαινικόλη, γκανσικλοβίρη και τεχνητά δάκρυα ενώ συστηματικά χορηγήθηκε βαλακiκλοβίρη 2000mg ημερησίως . Η κλινική εικόνα της ασθενούς βελτιωνόταν σταδιακά με μείωση της συλλογής του υγρού κάτω από τον κρημνό. Ένα μήνα μετά την θεραπεία η οπτική της οξύτητα είχε φτάσει τα 8/10. Σε αυτό το στάδιο προστέθηκε κορτιζόνη τοπικά και σε άλλες 3 εβδομάδες η όραση της ασθενούς έφτασε τα 10/10

Συμπεράσματα: Η συλλογή υγρού στο δυνητικό χώρο κάτω από τον κρημνό έχει αναγνωριστεί ως μια σπάνια μετεγχειρητική επιπλοκή (Glaucoma Induced Keratitis) της διαθλαστικής επέμβασης LASIK. Ως παθογενετικός μηχανισμός έχει περιγραφεί η αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης λόγω της χρήσης στεροειδών, που οδηγεί στην άρση του φραγμού του ενδοθηλίου και την μετακίνηση υδατοειδούς υγρού προς το δυνητικό χώρο μεταξύ κρημνού και υπολειπομένου στρώματος. Στο περιστατικό που παρουσιάζουμε η άρση του φραγμού του ενδοθηλίου οφείλεται στην ενδοθηλίτιδα που προκάλεσε έρπητας και όχι στην αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση .







Α24

Διαμπερής κερατοπλαστική σε έδαφος διάτρησης κερατοειδούς λόγω κατάχρησης κολλυρίου τετρακαΐνης Κεχαγιά Δ., Αθανασόπουλος Γ., Αρτζουχαλτζή Α.-Μ., Λιούρα Α., Μικρόπουλος Δ. Α’ Οφθαλμολογική κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Σκοπός: Παρουσίαση περιστατικού με αμφοτερόπλευρη διάτρηση κερατοειδούς μετά από κατάχρηση κολλυρίου τετρακαΐνης.

Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 59 ετών προσήλθε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με σοβαρή φωτοχημική κερατίτιδα άμφω μετά από χρήση κολλυρίου τετρακαΐνης για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Από την κλινική εξέταση: ερυθρότητα και υπεραιμία επιπεφυκότα, θόλωση του στρώματος του κερατοειδή και κεντρική λέπτυνση του στρώματος. Πρόσθιος θάλαμος σχηματισμένος. Κόρη κεντρική στρογγύλη αντιδρώσα. Νοσηλεύτηκε στην κλινική μας και τις πρώτες ημέρες αντιμετωπίσθηκε με τοπική αγωγή (Αντιβιωτικά-λίπανση-ενυδάτωση). Στη συνέχεια αποφασίσθηκε αμφοτερόπλευρη ταρσορραφή λόγω επαπειλούμενης διάτρησης. Στον μετεγχειρητικό έλεγχο στις 4 βδομάδες διαπιστώθηκε διάνοιξη της ταρσορραφής άμφω και διάτρηση του κερατοειδή άμφω. Αθαλαμία με επιπωματισμό της ίριδας άμφω. Αποφασίσθηκε η διενέργεια διαμπερούς κερατοπλαστικής στον ΔΟ και ταρσορραφή εκ νέου στον ΑρΟ. Ένα μήνα μετά η όρασή του είναι 1-2/10 χ.δ. το μόσχευμα είναι διαυγές και ο πρόσθιος θάλαμος σχηματισμένος. Επίσης διαπιστώθηκε καταρράκτης (+) στον ΔΟ ο οποίος θα αντιμετωπιστεί σε δεύτερο χρόνο.

Συμπέρασμα: Η κατάχρηση του κολλυρίου τετρακαΐνης μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε απώλεια της όρασης. Η διαμπερής κερατοπλαστική παραμένει η επέμβαση εκλογής στη διάτρηση του κερατοειδή με πολύ καλά αποτελέσματα.







Α25

An alternative surgical approach for the management of acute corneal hydrops complicated with corneal perforation Petrelli M.1, Schmutz L.1, Judith C. 1, Grentzelos M.1, Hashemi K.1, Kymionis G.1 1Department of Ophthalmology, University of Lausanne, Jules-Gonin Eye Hospital, Fondation Asile des aveugles, Lausanne, Switzerland

PURPOSE: To report an unusual case of a patient with keratoconus and acute hydrops complicated with corneal perforation, and describe its management using a new surgical approach.

METHODS: Case report and new surgical approach description.

RESULTS: Α 47-year-old female patient, with a history of keratoconus and Implantable Contact Lens (ICL) surgery, presented at our Institute with symptoms of acute corneal hydrops in her right eye. Upon examination, best-corrected visual acuity (BCVA) was of counting fingers (CF) in the involved eye. Slit-lamp examination revealed a small inferotemporal corneal perforation, surrounded by marked corneal edema, and a positive Seidel test. Initial attempts of conservative treatment with cyanoacrylate tissue adhesive application and bandage soft contact lens placement were ineffective. We decided to proceed with an inferior, lamellar wedge resection of the diseased corneal tissue. One month postoperatively, the corneal edema resolved, while BCVA was markedly improved.

CONCLUSION: Lamellar wedge resection could represent an alternative surgical approach for keratoconic patients, with eccentric acute hydrops, and subsequent corneal perforation, that provides rapid visual rehabilitation.







Α26

Η επίδραση της εφαρμογής sub-threshold laser σε ανθεκτικό σύνδρομο ξηρού οφθαλμού λόγω ανεπάρκειας μεϊβομιανών αδένων Κάππος Ν.1, Ζούζουλας Ε.1,Λιαράκος Β.2, Τριαντάφυλλος Α.2, Καβαλαράκης Ε.2, Γιαννικάκης Σ.2 1Ειδικευόμενος Οφθαλμολογίας, Οφθαλμολογική Κλινική, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα 2 Ειδικός Οφθαλμίατρος, Οφθαλμολογική Κλινική, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα

Σκοπός: η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας μιας νέας θεραπείας (sub-threshold laser) στο σύνδρομο ξηρού οφθαλμού (DED) λόγω ανεπάρκειας μεϊβομιανών αδένων (MGD) με υπεραιμία του βλεφαρικού χείλους.

Υλικό & Μέθοδος: 12 ασθενείς (24 οφθαλμοί) με ανθεκτικό στη συμβατική θεραπεία DED λόγω ΜGD με υπεραιμία του βλεφαρικού χείλους συμπεριελήφθησαν στη μελέτη. Στον κλινικά χειρότερο οφθαλμό τα παθολογικά αγγεία του βλεφαρικού χείλους καταστράφηκαν με 532 nm subthreshold laser μέσω επιλεκτικής θερμόλυσης. Οι δείκτες OSDI, TBUT, Schirmer I, το βάθος και ύψος του δακρυΐκού μηνίσκου, η μορφολογία των μεϊβομιανών αδένων και του βλεφαρικού χείλους, καθώς και η χρώση του κερατοειδούς αξιολογήθηκαν μία ημέρα πριν και 2 εβδομάδες και 1 μήνα μετά τη θεραπεία.

Αποτελέσματα: Οι δείκτες OSDI, TBUT, Schirmer I, το βάθος και ύψος του δακρυΐκού μηνίσκου, η υπεραιμία του βλεφαρικού χείλους, η έκκριση των μεϊβομιανών αδένων, καθώς και η χρώση του κερατοειδούς βελτιώθηκαν σημαντικά 2 εβδομάδες και 1 μήνα μετά τη θεραπεία σε σχέση με τις αρχικές τιμές (p0,05) στους ετέρους οφθαλμούς (ομάδα ελέγχου). Δεν παρατηρήθηκαν τοπικές ή συστηματικές ανεπιθύμητες ενέργειες.

Συμπεράσματα: Είναι η πρώτη μελέτη που διερευνά την εφαρμογή laser ως νέα θεραπεία για το DED και παρουσιάζει την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια αυτής της θεραπείας στην ελάττωση της υπεραιμίας του βλεφαρικού χείλους, βελτιώνοντας τη λειτουργία των μεϊβομιανών αδένων και τα συμπτώματα/σημεία του DED λόγω

poscongress.gr · 2 days ago · 15Α17 OKTαχρονκ 2020 ΓραμττεαίΣ...

Documents

Transcript of poscongress.gr · 2 days ago · 15Α17 OKTαχρονκ 2020 ΓραμττεαίΣ...