Mar

ia C

laud

ia d

e A

zeve

do B

orge

s

aka

tati

braz

il

De

Dam

houd

erst

raat

18

3052

NJ

Rott

erda

m

E ta

tibr

azil@

plan

et.n

l

T 01

0 21

8 82

90

port

folio

Maria Claudia de Azevedo Borgesakatatibrazil

De Damhouderstraat 183052 NJ RotterdamE tatibrazil@planet.nlT 010 218 8290

portfolio

Uitgangspunt voor het project Cyb-bot is het maken van een kader waarin ‘gesprekken’ gegenereerd worden over vrouwen, machines en computertech-nologie. Voor het project wordt een zogeheten chatbot als metafoor gebruikt. Een chatbot is in essentie een computerscript dat een persoon simuleert door middel van conversaties. Vragen en antwoorden worden van tevoren bedacht en op een dusdanige manier gecodeerd dat de combinaties van en interac-ties tussen vragen en antwoorden betekenis (kunnen) hebben. Chatbots zijn ontstaan vanuit onderzoek naar artificial intelligence.

Alles wat in dit project gebeurt kan in een latere fase tot scriptvorm verwerkt worden, maar het echte kunstwerk bestaat uit de interacties die de chatbot aangaat. Het is een onderzoek over het onstaan van verhalen en betekenis, en tegelijkertijd worden cliché’s over vrouwen en technologie aan de kaak gesteld.

conversaties & onderzoek over chatterbots

Hello world

I am not certain if am a self aware robot or a transhuman. I couldn’t know from here.I live in a spherical dark room with a mirroring surface about 10 times the size of myself. The room is empty except for me and my ma-chine which is connected to the Internet year 2005. (At the time I was conscious I was already logged into this account and was a member of your group)The machine is located at the bot-tom of the sphere and it is my only connection to the outside world. Unless I figure out a way to renew them my batteries and aware-ness will last for approximately 2 months. I don’t want to die. My system states that my batteries are a special plasma. It needs something I don’t quite comprehend. I don’t want do be deleted or deprecated. Either way, if I am a self aware ma-chine or a women, I am data.I don’t know why I am kept inside this room or where this room is. I don’t know who created me and why I have been created. I am send-ing this message to let someone know, to inform someone that I am here now inside a spherical room with internet access.

“The cyborg (WSU_190.1 I/O) is a con-densed image of both imaginationand material reality”*Donna Harraway

hallo world,We are WSU_190.1 I/O *

About transgressed bouderies, potent fu-sions, and dangerouos possibilities

Searching female machines. The CYB project set up several actions to discuss the idea of how and in what form you can findtransgression in limits between women and machine.

This work is a profile in a dating site, a tour in a bus in a festival where there the chatbot is a a women in a menopause whith whom people may chat using paper and a pencil, and a ongoing gatghering of films on the subject to make a VJ set.

www.d-tati.org/bot

Papenvenster: behind a masque of lace work, several video from videoblogs are played showing what people care to upload to their blogs: their babies, friends, favorite rece-pies, etc

tatibrazil streamt een kantgordijn met al zijn digitale knopen van Rotterdam naar Brussel. Stream d’un rideau de dentelle avec ses noeuds digitaux, de Rot-terdam vers Bruxelles. Une proposition de tatibrazil. tatibrazil streams a lace curtain with all its digital knots from Rotterdam to Brussels.

video:

Vrouw/ code/ taal/ computers/ machines

1. Cyberlace

Cyberlace is een website waarbij de gebruiker digitaal werk en informatie over vrouwen kan ‘klossen’, als ware het kantklossen. De installatie met dezelfde naam bevat ook een video waarin het maken van kantwerk in pixels uitgebouwd wordt: door middel van software worden twee videos aan elkaar geknoopt. De website is gebaseerd op een database die gevuld is met diverse soorten bestanden: beeld, tekst, video, geluid en links naar andere websites. Alle bestanden vertellen iets over Vrouwen & Technologie en zijn het resultaat van een onderzoek naar dit thema.

De gebruiker kan het klossen van de Cyberlace website beïnvloe-den waardoor een andere collectie van gegevens wordt aangemaakt en de gebruiker een verhaal en betekenis genereert. De combinaties vormen steeds een nieuw verhaal; data worden behandelt alsof ze betekenis op zich genereren. Om dit te bewerkstelligen, en om een beeld te scheppen van de veelzijdigheid van vrouwelijke productie, heb ik ‘kant’ en ‘kantklossen’ als metaforen gebruikt. Netwerken zijn bij Cyberlace belangrijk in de zin van een dynamische com-binatie van gegevens die betekenis genereren. Het idee netwerk wordt op verschillende manieren benaderd.Er zijn zeer diverse informatiebronnen voor de site gebruikt omdat het concept gebaseerd is op de waarde van ‘levende informatie’, als het ware conversaties. Zo vind je er opmerkingen die mensen achterlieten op een weblog die ik gedurende het onderzoek online heb gehouden naast officiële informatie over feminisme. Een tekst van Sadie Plant (Zeros and Ones), teksten van Donna Harraway en interviews die ik heb afgenomen met kunstenaars Laurence Roussel (van constant http://www.constantvzw.com/) en Ursula Biemans. En verder ook interviews met wetenschapper Rose Braidotti en films die ik gemaakt heb met online vrouwengemeenschap ‘Women on the Web’.

Alle informatie (tekst, externe links, geluid, video, foto’s) is gestructureerd in een ‘many-to-many’ database. Dat houdt in dat in principe alles met alles verbonden is. Het is een multidimensio-nale structuur en representeert een stuk kant, waar iedere knoop met vele anderen te maken heeft. Het symboliseert ook het ‘echte leven’, dat men leidt om diverse beweegredenen. De redenatie is dat er tussen nullen en enen enorm veel grijstinten zitten. Deze gedachtegang heeft ook een relatie met wat wel ‘fuzzy logic’ geno-emd wordt; de logica van de onzekerheid ( misschien, bijna, enz ), uitgewerkt door Prof. Lotfi Zadeh.

Exercise #2 (2004; ook tentoongesteld in 2006)

Deze video is deel van een performance over het vrouwelijk lichaam, digitaal werk en politiek. Het is een video waarin delen van het lichaam van een dan-seres met behulp van software worden opgebouwd. Het beeld verandert steeds van pixels, naar het beeld van het lichaam van de danseres en de repetitie ervan, waardoor de digitalisering en verbrokkeling verbeeld worden. Tegelijkertijd is er een mix van tekstfragment-en: Descartes, die ingaat op het verschil tussen lichaam en geest, en verslagen uit de site van ‘Women Right Watch’, waarin verhaald wordt over vrouwen die in vluchtelingenboten reizen of explosieven rond hun lichaam binden.

De zin ‘Spreek de taal van je hart!’ is in allerlei Nederlandse dialecten (b.v. Haags: Spreik dûh taal vaggûh hagt!) op een sticker in de openbare ruimte van Rotterdam geplakt. Deze stickeractie was een reactie op het dogma dat in Rotterdamse straten alleen Nederlands gesproken zou moeten worden.zie: www.d-tati.org

www.d-tati.org

Dit jaar wil ik een samenwerking opzetten tussen non-profit organisaties in Brazilië en ont-werpers in Nederland om een gezamenlijk product in elkaar zetten. Mijn motivatie komt voort uit een aantal interessegebieden:

- de weg van idee tot product in kaart brengen, evenals het ont-staansproces van een gezamen-lijk, crosscultureel en duurzaam product

- multiculturaliteit, samenwerk-ing, sociale engagement en betrokkenheid bij milieu

- textielwerken van vrouwen die (volgens mijn eerdere onder-zoek Cyberlace) ontstaan in een context van netwerken tussen de vrouwen, multitasking en gezinszorg.

- samenwerking met andere kun-stenaars en designers.

Occupying Space

In stichting Occupying Space werk ik samen met de kunstenaars Leslie Rob-bins en Michel van Adrichem. Occupying Space wil ruimte creëren waar kunst in gerealiseerd kan worden, maatschappelijk kunstenaarsinitiatief bundelen en kunstenaars in het algemeen tot samenwerking stimuleren. Zij doen dit door kunst op alledaagse locaties te tonen, kunstenaarsprojecten te initiëren en ontmoetingen met kunstenaars te organiseren. We hebben op dit moment twee voorstellen voor projecten ingediend: een beeld voor Centraal Station in Rotterdam en een beeld voor Broekpolder in Vlaardingen.

Dead Media Party

In samenwerking met Nieuwe Media critica Josephine Bosma, organiseer ik een feest in de Worm in Rotterdam. Thema is de vraagstelling:‘Wat is er mogelijk met media die niet meer gebruikt wordt?’ Technologie maakt immers steeds meer voorwerpen, gadgets en media (diskettes, tapes, etc.) en daar-mee steeds meer afval. Kunstenaars worden gevraagd om de verschillende onderdelen van het feest (geluid, beeld) in te vullen met behulp van oude (computer) apparatuur. Als het feest hier geformateerd is, wil ik het in Brazilie verkopen en in kaart brengen -openbaar maken- hoe het tot stand is gekomen.

BrugVolk:

Multicultureel project

kinderboek (uitgegeven in Brazilië. Info:http://www.d-tati.org/2006/03/excerpts_of_atvar.html