Magazine Blonde

60
Blonde. 01| januari | 2014 Blogging Passies, inspiraties & haarzelf. Akward momenten Inspirerende sprekers ‘‘Wordt geen klaasje!’’ Joe Pine’s multiverse ‘‘Capture the good times’’

description

Designed by Larissa Ruiter

Transcript of Magazine Blonde

Page 1: Magazine Blonde

Blonde.01|januari | 2014

BloggingPassies, inspiraties & haarzelf.

Akward momenten

Inspirerende sprekers ‘‘Wordt geen klaasje!’’

Joe Pine’s multiverse

‘‘Capture the good times’’

Page 2: Magazine Blonde
Page 3: Magazine Blonde
Page 4: Magazine Blonde

Editorial 5Akward! 7Creatief CV 8Interview Inspirator 10

Creatieve plekMOTI 12

Inspirerende sprekersPetra Befort 16Handshake I 18Judith Verweij 20Handshake II 22Word of Mouth 24Rocking up life! 26

Blogging 28

Joe Pine´s Multiverse 48Visual Story 52Peronal branding 2.0 56Bewijs 58

Contents

45Travel

Blonde | Januari 2014

11MOTI

55Social Media

16Handshake

Page 5: Magazine Blonde

16Handshake Editor’s talk

Blonde. Een magazine die mijn eigen personal brand weergeeft. Wie ik ben, waar ik van houd, waar mij passies liggen en vooral wat ik in deze minor Creative Industry heb geleerd. Een minor die ge-maakt is voor mij en waar ik veel plezier en leerazame momenten heb beleefd. Van photoshoppen tot Indesign, ik vond het allemaal even leuk. Waar zou je anders moeten leren hoe deze programma’s wer-ken? Sommige mensen vinden er maar niks aan, ik zie het nut er erg van in, voor-al als ik naar de toekomst kijk die hoogst-waarschijnlijk in de creative industrie ligt.

De minor heeft mij veel zelf inzicht gege-ven. Iets wat verplicht zou moeten worden in elke opleiding. Wanneer denk je nou echt is goed over jezelf na? Wat je echt wil en welke idealen je nou echt wil nastreven? Vanaf de lagere school tot en met de mid-delbare school is jou pad al uitgestippeld. Het ene verschilt wat van het andere door versachillende Cito-scores, de rest, je eigen inbreng, is er niet. Vanaf de laatste klas op de middelbare school ga je pas nadenken over de toekomst. Wat wil ik eigenlijk? Ik kan met volle overtuiging zeggen dat heel veel jongeren hier moeite mee hebben. Hoe kan je op zo een jonge leeftijd beslis-sen wat je later wil? Onmogelijk, het is een kwestie van goed gokken. Gelukkig heb ik toendertijd goed gegokt.

Wel was de minor soms lastig, ik heb in deze periode nog nooit zoveel over mijzelf nagedacht. Waar liggen mijn talenten?

Waar ben ik nou echt goed in? Wat vind ik nou echt leuk? Het zijn allemaal moeilij-ke vragen, indien je daar zelf nog nooit zo eexact over na heb gedacht. En een direct antwoord is niet mogelijk. Veel denkuren heeft het gekost om precies antwoord op deze vragen te geven. Om het op papier te hebben gezet en er bewust mee bezig te zijn geweest vind ik een verrijking voor mijzelf.

Ik kan mij nog goed het sollicitatiegesprek voor mijn stage herrineren. ‘‘Vertel is wat over jezelf, wat vind jij nou echt leuk?”. Je krijgt dan altijd dat zelfde onprofessione-le praatje waar de woorden ‘vriendinnen’ en ‘uitgaan’ meestal in voor komen. Na deze minor weet ik veel beter wat ik op deze vra-gen moet antwoorden. Tevens weet ik beter waar mijn kwaliteiten en verbeterpunten liggen.

Personal branding, pleidooi voor jezelf!

Ik zie mijn creatieve toekomst met veel ple-zier te gemoed!

With love,

5

Page 6: Magazine Blonde

56

Page 7: Magazine Blonde

Awkward! Twee verschillende sokken

Niet weten welke armleuning van jou is in de bioscoop

Rood worden om iets onzinnigs en dat zo erg beseffen waar-door je nog roder wordt

Zo buiten adem zijn na twee trappen dat je niet meer normaal kan praten

In de lach schieten terwijl iedereen heel serieus is.

Aan het einde van de avond niet meer op hakken kunnen lopen

7

Page 8: Magazine Blonde

8

Page 9: Magazine Blonde

- The Future Is Yours-

9

Page 10: Magazine Blonde

InspiratorEen interview met een vriendin van mij, Kim Mastenbroek. Iemand die dicht bij mij staat heeft mij enorm geïnspireerd. Het is mijn tegenpool. Waar zij rechts gaat, ga ik links. En andersom.

Maar juist daardoor leren we enorm veel van elkaar en inspireert zij mij. Zij staat ontzet-tend luchtig in het leven en laat in mijn ogen het leven over zich heen komen. Zij gelooft in haar dromen en zal nooit iets doen wat haar niet aanstaat. Ik maak mij soms te veel zorgen over de normale dingen en besteed te weinig aandacht aan mijn dromen. Ik stelde haar 4 vragen door wie zij wordt geïnspireerd.

Door wie of wat word jij geïnspireerd?Daar heb ik maar één antwoord op Walt Disney. Hoe groot dromen ook zijn ze kun-nen altijd uitkomen. Iedereen lachte meneer Disney uit met zijn ideeën over een muis uiteindelijk is zijn droom uitgekomen en is Disney één van de bekendste merken. Dream it, do it!

Hoe implementeer je dat in je eigen leven?Ik droom veel, over van alles en nog wat. Ik wil de wereld over reizen, met een caravan naar Canada en nog veel meer dingen. Ik ge-loof in mijn dromen en zal nooit zeggen ‘Dit kan niet want …’. Hoe banger ik voor mijn dromen ben, des te beter ze zijn. Dit is volle-dig geïnspireerd op Walt Disney.

Het komt een beetje over als geloven in het toeval. Het najagen van dromen.. of heb ik dit mis?

Ik geloof absoluut niet in toeval. Ik geloof erin dat iedereen gelukkiger wordt door het najagen van haar of zijn dromen, ik heb niet gezegd dat er niks voor gedaan moet worden. Je bent ver-antwoordelijk voor je eigen geluk, dit betekent dat je er zelf alles aan zou moeten doen om dat geluk te bereiken. Ik wacht en geloof niet in toeval maar zal er alles aan doen om mijn dromen uit te laten komen. Het leven is te kort om dingen te doen die we eigenlijk helemaal niet leuk vinden. Toeval bestaat gelukkig niet, dit betekent dat iedereen de kans heeft om heel gelukkig te zijn en haar of zijn dromen te laten uitkomen. Alleen is het verschil dat iedereen er anders mee omgaat.

Wat is echt jou passie?Reizen. Erop uitgaan. Niks boeken en alles op mij af laten komen. Het ontdekken van het on-bekende. Ik vind het heerlijk om ergens te zijn waar niemand mij kent en waar ik niemand ken. Het is fantastisch om andere culturen te ontdekken en te zien hoe zij het dagelijks leven meemaken. Het geeft mij kracht, inspiratie en levenslust. Na het reizen overstroom ik van de dromen.

Wat zou jij de lezer van Blonde willen meegeven?Ga is na wat jou dromen zijn. Neem die dro-men serieus en doe er wat mee. Hoe groter, hoe beter. Het klinkt crue maar aan het einde van je leven zal je mij dankbaar zijn. Juist op dat mo-ment denk je ‘Had ik maar…’. Die momenten, pak ze en realiseer ze! Aan het einde van het leven zal je zeggen dat je al je dromen hebt uit laten komen. Zal dat niet mooi zijn?

10

Page 11: Magazine Blonde

Inspirator‘’Hoe banger ik voor mijn dromen ben,

des te beter ze zijn’’

11

Page 12: Magazine Blonde

Musuem of the Image20 december 2014 ben ik met twee andere studenten van Inholland naar Breda afgereisd om het MOTI (museum of the image) te bezoeken.

Vooraf aan het museum had ik geen verwach-tingen, ik had er nog nooit van gehoord en ik kende niemand die er al een keer was geweest. Ik zal hierin toelichten hoe ik het bezoek heb ervaren en wat we er allemaal hebben gedaan.

Het MOTI museum is gevestigd in een mooi historisch pand. Bij binnenkomst al meteen een leuk visueel detail.

Bij de balie kochten we een kaartje je kreeg een sticker die je op moest plakken en een “waanzien paspoort” waarmee je het visuele iq kon testen. Het begon bij het MOTI hotel, een ruimte waar kamers zijn ingericht naar aanleiding van een tijdschrift, gebeurtenis of belangrijk persoon in de geschiedenis van de visuele kunst. Van de mini’s van de Albert Heijn tot kunstenaars waar je nog nooit van had gehoord. Bij elke kamer staat een verhaal-tje waar de kamer door/op geïnspireerd is. De ene kamer was heel saai, de ander was goed over nagedacht en bracht je meteen wat langer door. Na het “hotel” kwam het griezelsteegje, een dokere setting met een gordijn ervoor. In het griezelsteegje werd je geconfronteerd met schrikbarende, enge, zielige of horror achtige beelden. Na het zien van een beeld werd ge-vraagd wat het beeld bij je opriep. Heb je me-delijden met de mensen op de foto? Ja of Nee? Bij elk antwoord kon je een luikje openen waar na een verhaaltje kwam waarom je dat dan zo zag of voelde. Vervolgens gingen we door naar een ruimte, wat ik het leukst vond van het museum of the

“image”. Hier werd als het waren je visuele iq getest. In het midden stond een glazen huisje, op de glazen panelen stonden blok-jes met kleuren. Aan jou de taak om te raden wie er gevangen zat in de combinatie van kleurenblokjes. Dit ging van Southpark naar Dora. Het is leuk en interessant om te zien hoeveel je brein eigenlijk onthoud. In het glazenhuisje hebben we ook zelf een figuur gekozen en een eigen kleurencom-binatie gemaakt (foto kleurencombi Mic-key) welk figuur zit verborgen achter deze kleurcombinatie? Het helpt om alle kleuren individueel goed in je op te nemen om be-paalde bekende kleurencombinatie te gaan herkennen. De grote van de blokjes geeft aan hoe veel de kleur in het figuur voor komt. Het antwoord is Mickey Mouse.

Met een trap omhoog werd je visuele ken-nis door middel van foto’s en afbeeldin-gen getest. Hoeveel Japanners zie je op dit plaatje afgebeeld? Door het openen van een luikje, komt het antwoord tevoorschijn. Ik heb mij verbaast over hoeveel wij wis-ten. Persoonlijk vond ik sommige vragen te makkelijk en te veel op kinderen afge-stemd. Geen enkele vraag hoefde ik lang of ingewikkeld over na te denken. Het openen van luikjes, het “testen” van jezelf maakt het MOTI museum een actief en interactief museum. Als het ware is er een tweerich-tingsverkeer met objecten. Terwijl andere musea iets aanbieden en word je niet uit-gedaagd bepaalde dingen te doen, hierdoor kost het veel inspanning om de kennis te vergaren. Bij het MOTI museum is hier goed over nagedacht.Het museum vind ik een echte aanrader en zeker een plek om nog een keer naar toe te gaan.12

Page 13: Magazine Blonde

Musuem of the Image

13

Page 14: Magazine Blonde

14

Page 15: Magazine Blonde

Inspirerende sprekers

Rechtstreeks uit de creatieve industrie

evenementen &

15

Page 16: Magazine Blonde

Petra Befort19 november kwam Petra Befort ons toespreken over haar rol in de arbeidsmarkt en hoe zij omgaat met creatievelingen.

Petra Befort, een erg inspirerende en her-kenbare vrouw voor mij. Zij sprak over haar eigen loopbaan en hoe zij in het werkveld staat tegenover opdrachtgevers. Ik zal kort vertellen wat ik het meest interessant vond en mij heeft geïnspireerd. Haar persoonlijke visie kwam bijna geheel overeen hoe ik tegen-over opdrachtgevers heb gestaan en sta. Haar persoonlijke visie luiden als volgt:- Wees nieuwsgierig- Ben geïnformeerd en heb kennis , trek Google na, Linkedin en jaarverslagen.- Wees open en relatiegericht- Denk visueel- Verplaats je in de opdrachtgever - Denk in oplossingen, geen problemen- Schakel snel, multitasken - Doe aan after sales, bedanken en contact warm houden

Creativiteit inzettenPetra vertelde ons daarna hoe je het beste creativiteit kan inzetten. Tevens weer een her-kenbaar onderwerp.

- Naar bepaalde doelen toewerken (tijdlijn)- Durf te dromen- Brainstorm ook buiten werkomgeving (bij voorbeeld onder het schoonmaken- Maak gebruik van eerdere onderzoeken en/ of projectenHet puntje brainstormen buiten de werkom-geving is erg van toepassing bij mij. Wanneer een brainstormsessie niet helemaal lekker loopt. Blijf het ‘probleem’ in je hoofd hangen. Het blijft door sudderen. Bij het stofzuigen, fietsen naar het station of werken kom ik op-eens tot de meest goede ideeën. Ik geloof er ook heilig in dat afstand nemen een belang-rijk onderdeel is bij de meest creatieve ideeën.

Elevator pitchIn de creatieve industrie is de ‘vaagheid’ soms groot. Zorg ervoor dat je binnen twee minu-ten kan vertellen wie je bent, wat je doet en wat je wil. Dit is erg belangrijk zodat mensen je goed kunnen onthouden. Vaagheid in wat je precies doet, wil of bent zorgt ervoor dat mensen je vergeten. Vertel alleen het hoogno-dige en meest relevante over jezelf. Een ele-vator pitch op elk moment of elke locatie kan leiden tot meer.

16

Page 17: Magazine Blonde

‘‘ Van kikker naar konijn’’

17

Page 18: Magazine Blonde

11 december, woensdagmiddag ben ik met de pont afgereisd naar het oude kantoor van Shell, De Toren. Daar zou het eerste handshake evenement plaatsvinden. Bij aankomst werd ie-dereen ingeschreven, je kreeg een ge-kleurd briefje met een nummer erop.

Vervolgens werd je verwacht in een zaaltje waar Sieb (initiatiefnemer handshake/glazenstudentenbus) een toespraak ging houden. Ik vond be-paalde dingen erg interessant om te horen wat betreft het ontstaan en hoe het allemaal in zijn werk gaat. Echter vind ik de gehele toespraak langdra-dig, hij kwam niet tot de kern. Met

andere woorden ik vond hem niet zo een goede spreker.

Na de toespraak werden alle zelfde gekleurde briefjes bijeengeroepen. Ik was kleur geel en nummer 1. Het was de bedoeling dat alle nummers 1 als eerste een speeddate kregen. De organisatie was slecht geregeld want iedereen met een geel briefje kreeg een speeddate ongeacht je nummer 1 of 2 was.

Achterwege gelaten dat ik de organi-satie niet goed vond, was de speedda-te met Martijn erg inspirerend.

Handshake in ‘de Toren’

SpeeddateMartijn Timmermans

/MartijnTimmermans

18

Page 19: Magazine Blonde

Handshake in ‘de Toren’Allereerst hebben we alle woorden opgeschreven die ons deden denken aan het probleem. Met zijn alle hebben we de woorden gemarkeerd die het meest relevant waren betreffende het probleem. Iedereen kreeg een wit vel en moest persoonlijk een woord eruit pikken. Dat woord werd in de groep gegooid en iedereen moest zijn eigen associatie opschrijven van dat woord.

Uiteindelijk hadden we zes woorden met iedereen zijn eigen associatie. Die associaties hebben we samen bespro-ken.Uiteindelijk hadden we geen kant en klare oplossing voor het probleem wat Martijn had, maar hadden hem een juiste richting gegeven naar de oplos-sing. Hij was tevreden en geïnspireerd.

Brainstormsessie

19

Page 20: Magazine Blonde

Judith VerweijProfessioneel fotografe en vooral ge-specialiseerd in mode shoots . Heeft voor Arie Boomsma gefotografeerd. Geeft ook les aan tandheelkundige instanties om de zaken goed op de foto te krijgen.

Aan het begin van haar toespraak liet Judith haar website zien www.udid.com . Op haar website waren haar laatst geschoten foto’s zichtbaar. Bij de foto’s vertelde Judith wat zij daar voor nodig had: locatie, visagist, model etc. Judith vertelde ook dat zij fotografeert vanuit haar eigen passie en creativiteit. Het brengt niet het meeste geld op maar Judith houd zo wel het meeste plezier in haar vak.

Een opdrachtgever vraagt altijd om twee eisen: het moet een mooie en goede foto zijn. Een herkenbaar aspect voor mensen die eigenlijk geen verstand hebben van de mate-rie en deze vaagheid ten gesprake brengen. Volgens Judith is de antwoord op die vraag ‘’ Ik ben toevallig heel goed in het maken van mooie en goede foto’s.” Het is belangrijk om in zo een gesprek er goed achter te komen wat de opdrachtgever nou echt wil en hele-maal niet. Een goede en mooie foto is van-zelfsprekend.

Tips van Judith:

1. De geselecteerde selectie foto’s pas geven als het geldverhaal rond is. Snel ga je hier mee de mist in door de enorme passie voor het vak.

2. Om professioneel te kunnen fo-tograferen is er flitsapparatuur no-dig. Een paraplu of andere setting. Waarmee het licht van de flitser ver-spreid kan worden naar een groter oppervlak om zachter licht te creë-ren. Dit zorgt voor een meer egalere huid en geen schaduwen Dit zelf ook creëeren zonder professionele appa-ratuur? Plaats een wit stukje papier op de flitser en je creëert een egalere huid door het zachtere licht.

Eigen meningIk vond de toepsraak van Judith inspirerend en interssant doordat ik zelf ook intresses heb in fotografie. Mijn passie ligt vooral op reis fotografie.

20

Page 21: Magazine Blonde

‘‘Capture the good times’’

21

Page 22: Magazine Blonde

Handshak

e

Magnetico

13 december vertrokken we vanaf Amsterdam centraal naar IJburg voor de tweede handshake. De handshake was deze keer op een creatieve locatie, in het restaurant Magnetico (van het Magneet festival). Vanaf de tramhalte in IJburg naar het Magnetico was het een best eind lopen. Tevens was het ook nog is erg koud wat het nog erger maakte. Maar wij hadden geluk: Esther reed langs en we konden gelukkig met haar mee rijden. Die dag was het de bedoeling om te brainstormen voor het Amsterdam Light Festival (ALF): een goede worth of mouth actie voor het initiatief “light my ride”. De projectgroep diemomenteel werkte voor het ALF gaf aan het begin een korte toelichting over het ALF en het initiatief “Light My Ride”.

22

Page 23: Magazine Blonde

Vooral kwam naar boven dat zij als hoofd-doelgroep toeristen hadden gekozen. Dat was iets waar ik van stond te kijken, toeris-ten zijn moeilijk bereikbaar doordat zij de stad niet kennen. Advertenties, vlaggen of andere reclame uitingen wordt minder goed opgepakt.

Zelf hebben we groepjes samengesteld om mee te gaan brainstormen.

Voordat we aan het brainstor men zijn begonnen mochten we als eerste een bezoekje brengen aan de MOBI-01.

Een mobiel huis op wielen. Ecoliving 2.0. Om het geraamte van een container was een huis gebouwd met hout en glaswerk. In het midden van het huisje was een grote houtkachel die alles warm hield. Het was mooi om te zien hoe weinig een mens eigenlijk nodig heeft. Dat een mens in de “normale” wereld eigenlijk veel spullen en bezittingen heeft. Inspirerende plek om eens na te gaan denken over de wegwerp-maatschappij en dat ‘we’ allemaal moeten

helpen om de aarde beter te behouden en te denken aan de volgende generatie.

Na het bezoek aan de MOBI-01 waren we klaar om te gaan knallen met een brain-stormsessie voor het ALF. Tussendoor kwam een creatieveling van het Magneet-festival nog een praatje houden. Op een ge-geven moment hadden we al snel een aantal leuke ideeën op tafel liggen. Onze tactiek was om eerst alles te roepen wat er in je op kwam met betrekking tot licht, fietsen en het festival zelf. Naderhand hebben wij de belangrijkste woorden gemarkeerd. Uit deze woorden hebben een concept gecre-eerd.

Aan het eind van de dag moesten de con-cepten worden gepresenteerd aan de pro-jectgroep en de initiatiefnemers van het ALF. Het concept wat uiteindelijk werd gekozen leek erg veel op ons concept. De worth of mouth actie wordt verderop in het magazine toegelicht.

Enige opmerking van deze dag: er was geen structuur. Niemand wist wat die moest doen of wat we gingen doen. Op zich wel goed voor de creativiteit maar een paar richtlijnen waren niet overbodig geweest.

Uit het rechtergedeelte van de hersenen

komen de creatieve ideeën vandaan!

Terwijl scholen zich voorral richten op het

linkergedeelte van ons brein.

23

Page 24: Magazine Blonde

Amsterdam Light Festival, een jaarlijkse evenement die de donke-re dagen in Amsterdam prachtig verlicht. De mooiste plekjes in Am-sterdam zijn mooie lichtobjecten te vinden die sfeer en kunst opwek-ken.

Light My Ride, een onderdeel van het Am-sterdam Light Festival waarvoor wij een goe-de word of mouth actie moesten verzinnen.

‘‘Verlicht je fiets, skates of skateboard op ori-ginele wijze en doe mee met Light my Ride! Tijdens het Amsterdam Light Festival wordt er een tocht door Amsterdam gehouden waardoor de stad verlicht door de deelnemers van Light my Ride. Het evenement biedt Amsterdam-mers de kans om tijdens het Amsterdam Light

festival door middel van een unieke tour de lichtkunstobjecten te bekijken. Light my Ride is onderdeel van het Amsterdam Light Festival en zal op 9 januari 2014 de straten van Amster-dam verlichten.’’

In het restaurant Magnetico hebben wij een creatieve brainstormsessie gehad. De woor-den onder aan de volgende pagina hiernaast zijn de basis geweest van ons concept.

Vanuit hier hebben wij een verhaal gecreëerd. De basis van ons concept is het verbazen en verrassen van mensen. Onze mening is dat vanuit hier de beste word of mouth marke-ting begint. ‘Geef mensen een rede om ergens over te praten’. Op verschillende plekken in Amsterdam, op hetzelfde moment, mensen hun interesse wekken door onverwachte lu-dieke acties.

Wordof

Mouth

24

Page 25: Magazine Blonde

Lichtjes verzamelen

Speurtocht, punten vinden

Lichtgevende men-sen door de stad

Studentenverenigingen

Licht ‘doorgeven’ ketting

Neon breeklichtjes

Politie verlichten veilig verkeer Nederland

's nachts fietsen versieren

Verlicht een (studenten)feest binnen vallen

Flashmop

Verlichte mensen een metro of tram binnen laten vallen (interesse wekken) na het binnenvallen wordt er geflyerd voor het initiatief Light My Ride (geef mensen een rede om te praten). Een an-der voorbeeld is een flashmob met stunt BMX’ers op een plein in Amsterdam (de Dam, Leidse plein of Rembrand plein) te laten stunten op verlichte fietsen. Bij de show een groep mensen laten flyeren voor Light My Ride. Online een com-munity creëren waar mensen met elkaar kunnen praten over de ludieke acties. De een is verrast in de tram en de ander was op een feest waar verlichte mensen binnenvielen.

De word of mouth actie die wij hebben verzonnen komt neer op een guerril-la actie. Het is een goede manier om mensen te prikkelen interesse te geven aan het initiatief Light My Ride. Als het ware worden mensen automatisch geïnteresseerd door de ludieke, aparte en verbazingwekkende uitingen. Hier-door wordt automatisch gepraat, verteld en geroddeld over het initiatief Light My Ride. Door de ludieke en verras-sende acties gaan mensen vraagtekens plaatsen. Hierdoor gaan mensen er met elkaar over praten. De actie is goed re-aliseerbaar en zal niet veel geld kosten. Behalve het voorbeeld van de BMX’ers, dit is moeilijker te realiseren en zal meer geld kosten. Desalniettemin is het een goede actie om meer mensen te laten deelnemen aan het Light My Ride evenement.

Guerilla marketing

25

Page 26: Magazine Blonde

Rocking Up Life

‘’Design your own life, if you don’t others

will do it for you!’’

26

Page 27: Magazine Blonde

Een toespraak waar leiderschap centraal staat. Om twee uur startte de ‘show’ in de RPP met de sprekers Thijs en Sidney. Een presentatie, seminar of lezing kan je het niet noemen. Thijs en Sidney zijn er van overtuigt dat door middel van entertainment de stof/theorie het beste opgepakt wordt. Met zijn tweeën zijn zij de hele wereld overgereisd, New York, Sidney en nog meer om allerlei goeroes in leiderschap te spreken en te observeren. De mannen vertelden dat hun “wetenschap” on-derverdeeld zijn in drie thema’s: psychologie, positieve psychologie en selfhelp motivation. “Wat maakt het nou dat andere zo succesvol in het leven zijn en de andere juist helemaal niet” Bestaat toeval? Nee toeval bestaat niet. Als toeval belangrijkste factor in het leven is, raak je motivatie kwijt. Alle resultaten uit het leven staan ijzersterk in contact met je eigen gedrag. Oftewel succes, geluk of ongeluk zijn resultaat van je eigen gedrag.

Vroeger bestonden er twee soorten mensen: Johan en Sjoerd. Ze leefde allebei in een grot. Johan ging alleen uit de grot om op eten te jagen, buiten was gevaarlijk dus echt alleen naar buiten voor eten. Sjoerd die vroeg zich af wat er achter de berg was en wat voor “iets” er achter die struik zat die dat gekke geluid maakte. Johan verklaarde Sjoerd voor gek. Wij zijn allemaal afstammelingen van Johan. Alles is eng en het liefst stap je niet uit de comfortzone. Maar om verder te komen zou je jezelf moeten pushen om uit de comfort zone te stappen en op Sjoerd te gaan lijken.

Ander voorbeeld die zij gaven was Pietje (groen) en klaasje (rood). Deze twee mannen hebben allebei een date gehad met precies hetzelfde meisje, zelfde restaurant etc. Alles exact hetzelfde op 1 punt verschilde de twee van elkaar. In het midden van de date ging het anders. Ze kregen allebei een glas wijn van de ober over hun mooie overhemd.

Vanaf hier veranderd het. Klaasje denkt ‘god-verdomme’ mijn overhemd, de hele date is nu verpest, ik ga naar huis. Hij eindigt thuis op de bank met een biertje.Pietje daarentegen helpt de ober op het mo-ment dat die valt en bied zelf zijn excuses aan. Die ober zegt neeee het is mijn fout pardon, het meisje denkt GOHHH wat een sympathieke jongen. De ober bied hem een gratis drankje aan. Pietje heeft een geweldige avond. Uiteindelijk krijgt die aan het eind van de avond ook nog is een bioscoopbon van de eigenaar. Sorry voor dat glas wijn. Pietje eindigt in bed MET zijn meisje en had een geweldige avond.

‘‘Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen succes/geluk. Er zijn externe factoren die dat kunnen beïnvloeden maar het gaat erom hoe je zelf op situaties reageert. ‘‘

Wanneer je negativiteit geeft, krijg je negati-viteit terug. Wanneer je positiviteit geeft, krijg je positiviteit terug.

Er was een verpleegster die werkte in tehui-zen waar mensen naar toe gaan die bijna dood gaan. Die vrouw ging hele diepe ge-sprekken aan met die mensen. Om te praten over hun leven wat zij hebben gehad. Ieder-een vertelt hetzelfde ‘had ik maar…’. De drie meest voorkomende spijtbetuigingen staan hieronder beschreven.De spijtbetuigingen die het meeste voorkwa-men:• ik wou dat ik mezelf gelukkiger had laten zijn• ik wou dat ik niet zo veel gewerkt had • ik wou dat ik had geleefd zoals ik het zelf zou hebben gewild en niet hoe anderen verwachten hoe ik moet leven. Maar liefst 85% van de mensen gaven dit antwoord.

27

Page 28: Magazine Blonde

BloggingIn de minor heb ik verplicht moeten bloggen. In de blogs

moeten mijn passies en inspi-raties naar voren komen. In de

eerste twee blogs maak ik duide-lijk wie ik ben en waar mijn in-spiratie ligt. In de blogs daarna blog ik over één van mijn groot-ste passies: reizen! Juni 2013 ben ik zes weken gaan backpacken

in Thailand in de blogs zal ik de eerste dagen van dit avontuur

beschrijven beschrijven.

28

Page 29: Magazine Blonde

29

Page 30: Magazine Blonde

Altijd op zoek naar avontuur, uitdaging of iets ‘an-ders’. Je vervelen als je dingen twee keer moet doen. Die dingen waarbij je denkt ‘Dat weet ik nu wel een keer hoor’. Je herkent het vast wel bij je moeder die te bemoederig iets twee keer zegt ‘Ja.. Ma…’. Ja zo iemand ben ik in het kwadraat en ik vind het niet erg. Mijn kamer bijvoorbeeld. Mijn kamer kan niet lang in dezelfde opstelling blijven staan. Het moet altijd anders. Als ik dan ECHT alle mogelijke opstel-lingen heb gehad, begin ik aan de onmogelijke opties. Een week geleden heb ik mijn bed omgeruild tot een matras op de grond. (Wat een ruimte ineens!) Achja als het maar anders is en vooral niet hetzelfde.

En ja, mijn ouders komen vaak vol verbazing thuis als de bank weer aan de andere kant van de kamer staat en de tafel opeens verdwenen is. HEERLIJK! In mijn werk en op school heb ik er ook last (plezier) van maar dat wordt zo saai lezen voor jullie.

Ik moet verder, beter worden, mijn grenzen verleg-gen en vooral niet op hetzelfde punt blijven hangen. Ik ga de strijd aan met het onbekende gewapend met mijn impulsiviteit.

Het avontuur en de uitdaging heb ik afgelopen zomer goed opgezocht en volop beleeft. Zes weken heb ik ‘los’ mogen gaan in Thailand. Alleen een vliegtic-ket, visum, geld, een rugzak (zeven kilo maar ja, ja),

mijn vriendinnetje en een Lonely Planet ben ik heel Thailand doorgereisd. Geen plan, geen bestemming maar een groot land waar je alle kanten op kan gaan. Haast elke dag een andere slaapplek, andere mensen met hun eigen cultuur en gebruiken leren kennen. Telkens weer een nieuw plan verzinnen zonder daar-mee alles vast te leggen. Ons motto: we zien vandaag wel wat er op ons pad komt! Dit levert echt bizarre situaties op. Van 30 meter diep duiken tot slapen op een houten plank in een hutje drijvend op het wa-ter in de deepjungle. Wat heb ik van die zes weken vol avonturen, uitdagingen, impulsiviteit en cultuur genoten. Bepaalde situaties zijn NET goed gegaan of zijn wel fout gegaan maar dat maakte de reis ook zo spannend. Zonder risico’s en impulsiviteit wordt het saai. In Thailand heb ik geleerd dat telkens verder willen, mijn grenzen verleggen niet per definitie the best way of living is. Het vergt soms te veel van jezelf en het vergt op veel momenten veel risico.

De balans vinden, de middenweg, vind ik moeilijk. Het is bij mij zwart of wit. In die zes weken heb ik die balans niet gevonden. Tot dusver nog steeds niet gevonden. Maar of ik dat zo erg vind is een tweede..

Wat ik wel heb gevonden is waar ik echt gelukkig van wordt: vrijheid, mensen, ontdekken van culturen, reizen, avontuur en op zijn tijd (verplicht) rust!

Exploring Life!

30

Page 31: Magazine Blonde

Tot en met de feestdagen en wanneer er een dikke laag sneeuw ligt vind ik de winter geweldig. Lek-ker knus binnen zitten voor de houtkachel met een fleechedeken en een warme kop chocolademelk. De winter geeft meer flair aan de feestdagen, ze worden meteen sfeervoller.

Kerst, de meeste gezellige dagen van het jaar of de dagen vol verplichtingen en ‘moeten’. Ik ervaar kerst als een beetje van beide. Ik vind het heerlijk om het huis gezellig te maken, iedereen te verwennen met kado’s en uren lang in de keuken te staan maar waarom alleen die dagen? Omdat het traditie is? Achja wat het ook is ik leg mij erbij neer en geniet van al het eten, knusheid en gezellige (verplichte) momenten met familie en vrienden.

Maar zonder die sneeuw.. zonder de feestdagen…is de winter niet mijn beste vriend. Het moment dat die verdomde wekker gaat en het in mijn kamer vriest is het officiële begin van al mijn wintergezeur. Dan kijk alleen maar uit naar mijn verjaardag, 1 april, officieel begin van de lente. Niet dat ik aan een serieuze winterdepressie lijdt maar ben gewoon vrolijker en vooral veel productiever in de zomer.

Wat maakt mijn winter iets draaglijker? - Chocolade melk met slagroom - Houtkachels - Minstens onder drie dekens slapen - Cappuccino’s - Thermostaat op minstens 30 graden - Een badjas die ik gelijk bij thuiskomst aantrek over mijn kleren - Extra lange gebreide sjaal van mijn oma die ik de hele dag draag - Goede films - Skiën

Maar het liefst wil ik als een marmot onder de dekens kruipen en hou ik een winterslaap vanaf 1 januari tot mijn ver-jaardag.

Exploring Life!

31

Page 32: Magazine Blonde

Bangkok

Page 33: Magazine Blonde

Bangkok

Page 34: Magazine Blonde

Vandaag zijn we naar de weekend markt geweest, deze wordt elke zaterdag en zondag gehouden. De markt is groter dan vijf voetbalvel-den en bevat meer dan 6000 kraam-pjes. De markt ligt aan een park waar de lokale mensen in het week-end heen gaan met het gezin om de hitte en drukte te omzeilen. Heerlijk om even in het gras te zitten en ge-woon naar de mensen te kijken.

De weekendmarkt is echt.... Overweldigend. Wirwar van straatjes en kraampjes met kle-ding, eten, schoenen, sierraden, echt van al-les! Geweldig om door heen te struinen, voor de echte shopliefhebbers. Het was wel echt verschrikkelijk heet en druk.

We zijn bij een tentje, midden tussen de kraampjes, gaan zitten om even tot rust te komen en wat te eten en te drinken. Stond een Thaise vrouw, boven de 40 (en zag er ook zo uit), te draaien aan een deejaybooth en ging helemaal los, muziek ging opeens knet-terhard, je zag die vrouw echt verbaasd naar haar speakers kijken (op welk knopje had ze nou weer gedrukt), juichte want was eigen-lijk wel goed en ging weer verder. Naast haar stond een verschrikkelijk dikke Italiaanse kok die in een pan van een diameter van 1,5 meter paella stond te maken. Hij paste totaal niet in het Thaise plaatje maar het was gewel-dig om te zien. Hij was bezig met de paella en op gegeven moment moest er water bij, veel mensen stonden te kijken en de kok was een macho dus deed alles ‘op zijn eigen manier-tje’, de water kwam uit zo een 10 liter kan, hij probeerde om met een trucje de water in de pan te gooien maar vervolgens verdween die hele 10 liter kan in de pan. Het gezicht van die verschrikkelijk dikke kok was een miljoen waard!De paella smaakte overigens wel heer-lijk!

Vanaf de markt zijn we met de tuktuk naar de Chao Praya rivier gegaan, net boven Bang-kok. Langs de rivier vaart er een passagiers-boot waar de lokale mensen vanaf de oever in kunnen springen, echt letterlijk springen als je niet ver genoeg springt of niet luistert naar de kaptein met zijn fluitje lig je tussen de kant en de boot in. De boot vaart de rivier af die helemaal langs Bangkok loopt, erg handig en snelle oplossing om in de stad te komen. De dalai lama was ook aanwezig op de boot, al-thans dalai lama in opleiding. Heb hem even van dicht bij gefotografeerd, blijf fascinerend zo iemand. Voor €0,20 kan je net zo lang blij-ven zitten in de boot als je wil.

Let op! Er zijn twee boten: een toeristenboot en een lokale boot. Voor de toeristische boot betaal je vele malen meer als de lokale.

We zijn bij Wat Arun uitgestapt, daar hebben we de liggende buddha (Wat Pho) bezich-tigd, de bezoekers kwamen niet alleen voor de buddha wij waren zelf ook een bezichti-ging op zich. Twee blonde meisjes...... ERG INTERESSANT. Op de foto met monniken en toeristen. Wat Pho is een enorme liggen-de buddha waar een tempel omheen is ge-bouwd waar de buddha precies in past. Om de liggende buddha te bezichtigen wordt je in een lange jurk gehesen met een sjaal om je heen. We woonden ook een ritueel van monniken bij, weten nou niet precies wat het was, maar je moest op de grond zitten en wij zaten gewoon op ons kont met onze voeten voor ons. We werden door een monnik op de vingers getikt want je mag je voeten niet zien die moet je achter je houden. Eromheen zijn meerdere tempels en ruimtes, in de overige ruimten krijgen kinderen les van monni-ken, zo leuk om te zien, al die kindertjes in uniform die les krijgen van een man gehuld in een oranje gewaad die voor een krijtbord staat, daar midden in een toeristische attrac-tie.

34

Page 35: Magazine Blonde

Na de Wat Pho vroegen we de weg aan een bewaker. Thaise mensen zijn behulpzaam en vinden het leuk om met je te praten, alleen de weg wijzen was dus niet genoeg. Uiteindelijk heeft hij voor ons een tuktuk geregeld voor €1,00 die ons naar verschillende buddha’s bracht, bij elke buddha wachtte hij netjes en om ons vervolgens naar de andere te brengen.

Let op! Het overgrote deel van de tuktuk bestuurders lichten toeristen op. Veel te hoge prijzen en toeristen worden bij bepaalde pun-ten in de stad afgezet (bijv. juwelier). Wanneer je naar binnen gaat, tekent de tuktuk chauf-feur af bij het punt en bij een bepaald aantal aftekeningen krijgt de chauffeur een tank-coupon. Maak meteen aan het begin duidelijk dat je in één rechte lijn naar je bestemming wil en spreek een zo laag mogelijke prijs af. >>Wat wij van plan waren…. Opfrissen in het hotel, uit eten en het nachtleven van Bangkok ontdekken.

Wat er werkelijk gebeurde… Na een hele dag in de weer te zijn geweest in 45 graden plof je op dat heerlijk opgemaakte bed neer en val je binnen enkele seconden in slaap…

Half negen werden we wakker en hadden natuurlijk geen puf meer om weer op pad te gaan. Besloten om maar naar de plaatselijke markt om de hoek te gaan om gewoon op straat wat te eten.Wat we gescoord hadden: halve kip, twee stokjes met gemarineerde varkensvlees, zakje kleefrijst, pittige curry met koriander, zakje gemarineerd lamsvlees. En dit voor slechts €2.50 per persoon. Ongelofelijk en het smaakt allemaal super goed.

35

Page 36: Magazine Blonde

Vandaag zijn we vroeg naar Grand Palace en Wat Phra Kaew geweest. Het was vandaag voor ons gevoel veel warmer dan de dag ervoor (nog warmer) bij de ingang van Grand Palace mochten we niet naar binnen omdat we te bloot gekleed waren. Twee opties waaruit je kan kiezen: buiten het paleis kleding kopen of in het paleis kleding hu-ren.

Tip! Voor het bezichtigen van Grand Palace, bedek je dan goed. De verhuurde kleding is erg warm!

Een gigantische lange warme rok met daar bovenop een shirt wat je schouders bedekt. Verschrikkelijk warm! Helaas hebben we niet optimaal kunnen genieten en alles kunnen zien omdat we super last hadden van de hitte. Maar wat is het mooi zeg..... Alles met dat goud, glinstert en weerkaatst door de zon! Wat een rijkdom als je daar doorheen loopt. Vandaag vonden Japanners ons erg interes-sant, “Can we please have a picture with you two?” ze begonnen nog net niet te juichen toen we “ja” zeiden. Op een gegeven moment zijn we er echt uitgerend, we waren helemaal op en oververhit.

We zijn heerlijk gaan lunchen in een geiair-

conditioned restaurantje. Even op normale temperaturen komen en heerlijk Thais gege-ten. Vanaf hier hadden we de tuktuk genomen naar Koh San road (het backpackers walhallah in Bangkok). Het afspreken van een prijs van de Tuk Tuk is voor ons een eitje geworden, niet meer als 40baht (€1,-) en niet minder als 20baht. De chauffeurs zeggen vanzelfsprekend een prijs tussen de 150 en 200 baht. Als ze het er niet mee eens zijn lopen we weg en wor-den we weer terug geroepen, we laten ons niet meer in de maling nemen!

Op Koh San road zijn er veel backpackers, winkeltjes en restaurantjes. We hebben bij een mini reisbureautje een trip voor morgen geboekt. De floating markt voor €7.50, we worden 06:30 in de ochtend opgehaald bij ons hotel en 13:30 weer teruggebracht en dat alles voor dat geld! Bangkok is cheap! Als je bij een toeristen bureau naar binnen loopt ben je zo het vier dubbele kwijt.

Tip! Informeer en oriënteer goed. Prijzen kunnen zo verschillen. De meest toeristische reisbureaus zijn het duurst. Probeer het bij een lokaal klein reisbureautje en je bent de helft minder kwijt.

Op Koh San Road hebben we ons even laten verwennen. Naar de kapper geweest voor drie euro en onze voetjes laten verwennen bij een Thaise masseur. Masseren kunnen ze wel, onze voetjes waren weer als nieuw!

Grand Palace

36

Page 37: Magazine Blonde
Page 38: Magazine Blonde

Floating MarketVanmorgen om stonden we om 05:30 op om richting hotel Sukosol te gaan om daar opgepikt te worden om richting de floating market te gaan die 150 km buiten de stad ligt. 06:39 zou het busje ons op halen. 06:15 arriveerde we in het hotel, zonder wat gegeten en gedronken te hebben want op tijd komen en zo lang slapen als we konden had meer prioriteit.

Wat een prachtig hotel en wat een vriendelijke mensen! Om 07:00 zaten we nog steeds in de lobby van het hotel... Geen busje.... Geen chauffeur... Begonnen nu toch we ongerust te worden.. Op-eens kwam een van de baliemedewerkers naar ons toe: “Ladies there is telephone for you”. Oké dat is dus echt vreemd, je zit in een hotel, waar je zelf niet eens verblijft, en dan is er opeens een tele-foontje voor ons... . De chauffeur had zich versla-pen en/of was ons vergeten… een raar verhaal.

Conclusie: wij moesten de taxi pakken naar Koh San road (dat ongeveer 30 min van dat hotel af lag) en daar zou die op ons wachten, taxi op kosten van hem. De baliemedewerker, een nette goed Engels spreken-de Thai, vertrouwde het niet “i never had a situation like this”. Het was raar omdat: 1. Hij was ons vergeten of had zich verslapen 2. Wij naar hem moesten ko-men 3. Hij zeer onvriendelijk was terwijl wij inmid-dels al meer dan een uur aan het wachten waren en 4. De trip 07:00 begint en het inmiddels al 07:30 was. De aardige Thai ging een paar telefoontjes plegen voor ons met het reisbureau waar we het geboekt hadden om te vragen of diegene die belde de echte chauffeur was en of deze hele situatie wel echt was.

Conclusie: de situatie was echt zo, het was een fout. De aardige Thai regelde een taxi voor ons en zei als het toch niet goed is of er is wat hier is het nummer van het hotel dan moeten jullie meteen bellen.

Page 39: Magazine Blonde

Na 45 min in de taxi te hebben gezeten, spitsuur in Bangkok staat echt letterlijk alles vast kwamen we aan op Koh San Road waar we meteen in een geiair-conditioned busje konden stappen. We weten inmiddels dat Thaise mensen van hard rijden houden maar dit spande echt weer de kroon.

We weten inmiddels dat Thaise mensen van hard rijden houden maar dit spande echt weer de kroon. We reden in zo een minivan busje waar 16 personen in kunnen. Nouja je zou zeggen dat ding kan niet zo hard... We konden het niet zien hoe hard die ging. Maar we gokken echt 200 kilometer per uur of Bij aankomst wordt je met meerdere personen in een smalle boot gezet, bestuurd door een Thai met één lange roeipeddel. Naast het water zijn allemaal hutten op ijzeren stellages gemaakt waar de Thaien hun waar verkopen. Van kruiden tot beelden.

Het was leuk om met allemaal houten meer, we houden allebei van hard rijden maar hier hielden we toch echt ons hart vast!

Floating marketbootjes te worstelen door een smalle waterstraat maar het was vooral een toeristische attractie. De charme van het ‘lokale’ vond je hier niet terug. Een plaats wat vooral ingericht is voor de toerist.

“Ladies... there is telephone for you”

Floating Market

Page 40: Magazine Blonde

Vanuit Bangkok naar het treinstation Hua Lampomg, bereikbaar met de metro. Vanuit dit treinstation kan je richting het noorden reizen met de trein, bus of minivan. Wij kozen ervoor om met de trein te gaan. Omdat het de eerste keer met de trein was kozen we voor een lokale trein. Dit is goedkoper en duurt langer, wel zit je tussen de lokale mensen wat weer wat heeft.

Van Bangkok naar Ayuttaya: 15 baht, ongeveer 1,5 uur. Het kost iets meer indien je een betere trein kiest, de reistijd neemt dan ook af.

Bij het kopen van de ticket, vertelden de man dat we moesten opschieten en dat de trein over twee mi-nuten vertrekt van spoor zeven. Bepakt en bezakt, rennend en zoekend over het station, hebben we de trein net aan gehaald. In de trein was het bloedverziekend heet, een oud model, zonder airco, met waaier, die dan net niet op ons gericht stond en het gaat tergend langzaam. Maar wat wil je voor 38 eurocent per persoon, het is een beleving maar die beleving heb je na een half uur weer gehad.

Tip: Om tijd, energie en ergernis te besparen kies een iets duurdere trein!40

Page 41: Magazine Blonde

Aankomst in Ayutthaya waren we allebei gekookt en gaar. Zijn bij eerste de beste restaurantje gaan zitten om te gaan eten en even op een rijtje te krijgen waar we precies heen moeten voor ons hotel. Eerste wat ons op viel dat het hier rustiger is en de mensen vriendelijker zijn. Naarmate je steeds meer naar het noorden reist zie je het landschap, de men-sen en het eten veranderen. In restaurant heerlijk gegeten, voor één euro een heerlijk bord met eten en voor 38 eurocent een grote fles met cola. De prijzen blijven je gewoon verbazen!

Bij aankomst bleek dat Ayutthaya een stad is om-ringd met water, een soort eiland op het vaste land. Door middel van een bootje wordt je naar de rand van de stad gebracht. (0,05 eurocent) Na een vermoeiende treinreis hadden we geen puf meer om bepakt en bezakt het hotel te vinden. We hebben een tuktuk aangehouden die ons naar het hotel heeft gebracht. Even koud worden, douchen en ontspannen. Vanavond weer de straat op en morgen de stad verkennen. We zijn blij Bangkok te hebben verlaten. Het is hier zoveel rustiger, geen schreeu-wende en trekkende mensen telkens om je heen, de mensen zijn vele malen vriendelijker.

AyutthayaOp weg naar...

41

Page 42: Magazine Blonde
Page 43: Magazine Blonde

Monkey Magic in Lop Buri De betoverende stad vol brutalen apen!

Page 44: Magazine Blonde

Vanuit Ayutthaya zijn we vroeg in de ochtend in de trein gestapt richting het noorden en zijn uitgestapt bij Lopburi, een klein stadje net buiten Bangkok, op de weg richting Chiang Mai. Deze stad wordt ook wel apenstad genoemd. Ongeveer een uur met de trein vanaf Ayutthaya. Vooraf hadden we geen hotel geboekt maar in de Lonely Planet staan voldoende opties. Lop Buri heeft een klein treinstation, vanaf het station is het ongeveer 200 meter lopen naar het centrum.

Noom GuesthouseUit de Lonely Planet hadden we gekozen voor Noom Guesthouse. Dicht bij het centrum, goed-koop, goed restaurant voor lunch, ontbijt, diner en tevens scooterverhuur. Een kamer voor 1 nacht kostte €7,50 met zijn tweeën met gedeelde badkamer. Goed Engels sprekend personeel.Bij binnenkomst voel je al meteen dat het een familie is die het runt. Bij de deur schoenen uit, met een houten trap naar boven, eenmaal boven kan je door de houten vloer heen kijken, het lijkt allemaal wel zelf in elkaar getimmerd. Voor we onze kamer liepen was er een deur wat met gaas was dicht gemaakt waar op stond: “Don’t feed the monkeys!” wij meteen ‘monkeys? monkeys?’, voor ons Nederlanders is zoiets onvoorstelbaar. Ja, zei de jongen we hebben hier in het dorp er veel last van de apen en de apen kunnen zeer gevaarlijk zijn. We liepen binnen in onze kamer, wat een prachtige en sfeervolle kamer. Traditi-oneel, helemaal van hout, ramen met schattige gordijntjes, een ouderwets houten bureautje en een mega grote houten kast. Als je de ramen uitkijkt kijk je op de binnentuin en naar hoe de andere lokale mensen leven, geweldig, goed begin van de dag!

Prang Sam Yot (Tempel van de apen)Bij het guesthouse hebben we meteen een scooter gehuurd om naar de eerste bezienswaardigheid te gaan. Een ruïne/tempel, Prang Sam Yot, waar de apen zijn ingetrokken, de ruïne is hun domein. Op de weg ernaar waren we zo verbaasd, een drukke rotonde waar niet alleen de auto’s je om de oren vliegen, maar ook de apen! O-V-E-R-A-L zijn A-P-E-N! De apen slingeren over de kabels die in Thailand boven de grond hangen, ze zitten op de stoep of voor een restaurant te wachten

wanneer zij de kans krijgen iets te stelen. Om voor de eerste keer dat te zien... is even een open mond momentje. Dit (apen)gedeelte van de stad staan borden met “Be aware monkey zone”. Bij de ruïne zaten honderden apen... Rennend, in de top van de ruïne, in het raamkozijn of elkaar te vlooien.. Baby aap die zich ondersteboven vasthoudt aan de buik van mama aap. Hele klei-ne aapjes gezien die net geboren zijn. Kan niet uitdrukken hoe bijzonder dat was, de apenheul is hier helemaal niks bij. Bij de ingang van de ruïne krijg je een bamboe stok mee indien je in gevaar komt, het kan gevaarlijk worden met de apen. Dit soort apen zijn een deel van de gemeenschap geworden, ze zijn niet bang voor mensen.

Later op de dag zijn we nog de stad ingegaan, en je blijft je gewoon verbazen, zit er gewoon een aapje op de stoep rand uit een koffiebekertje te drinken. En al zou je er naast zitten, zou die niet weggaan. En niet alleen op de stoep rand, als je naar boven kijkt zie je ze overal, elk raamkozijn of rand van een huis zie je de apen overheen lopen of slingert aan de stroomkabels. Op straat hadden we wat streetfood gehaald wat in een plastic zakje terecht komt, mijn reisgenoot hield het vast en slaat opeens een gigantische kreet. Wat bleek…een aap had het streetfood afgepakt en ging het naast haar, zittend op de grond, op-eten. Hij hoeft niet weg te rennen hij weet toch wel dat we het niet durven af te pakken.Deze stad heeft echt iets magisch, iets betoverd met al die apen. Het is minder toeristisch dan alle andere plaatsen waar we zijn geweest. Daar-door wordt het ook leuker. Als je naar Thailand gaat, moet je zeker bij Lop Buri stoppen! Een dag is voldoende, maar de monkey magic mag je zeker niet missen.

Nu ik dit typ is het 07:30 ‘s ochtends. Ik werd wakker door een soort bliksem. Na uit het raam te hebben gekeken bleken het de apen te zijn die over de daken achter elkaar aan het rennen zijn. Ik nog schreeuwen ‘houd je gedeisd’, luisteren doen ze niet! Ben eventjes naar beneden geweest en de familie was al wakker, kinderen in de teil wassen. Vader en moeder met een catapult in de weer om met steentjes de apen weg te jagen. De bevolking heeft erg veel last van de ‘apenplaag’.

44

Page 45: Magazine Blonde

“Be aware monkey zone”

Next destinationOm 10:30 vertrekken we met de trein weer richting het noorden, dit maal stoppen we bij Phitsanuluk. We overbruggen nu een groot stuk richting het noorden, denk dat we dan op de helft zijn van Bangkok richting Chiang Mai.

Page 46: Magazine Blonde

Het noorden van Thailand is bergachtiger, natter en groener. Tevens is het een paar gra-den kouder hier. Tussen 08:00-08:30 worden we opgehaald voor onze jungle tocht. Hadden alleen een klein probleempje, het bewijs dat we het geboekt hadden waren we soort van kwijt... Dus hopen dat de gids daar niet om vraagt ter bevestiging. Komt een Thaise jonge jongen de lobby in lopen die vraagt of een van ons Jessica heet en zij verblijft in kamer 908... Ja wel onze kamer... Dus wij vol over-tuiging ‘Yes, that’s our roomnumber, let’s go!’ tja die gids wilde natuurlijk ter bevestiging, omdat de naam niet klopte ons bewijs zien die wij soort van kwijt waren.... Dus.... Hele kamer overhoop halen..... Uiteindelijk geluk-kig toch gevonden!

JungletochtWerden in de achterbak van een pick-up gezet waar al twee Franse vrouwen in zaten van 40 die ook door Thailand heen trokken. Uiteindelijk hebben we nog 4 personen op-gehaald, twee meisjes uit Canada die eerst in het zuiden hun duikbevret hebben gehaald en nu in het noorden zijn en vanaf hier verder gaan naar Laos gaan en een Nederlands stel die verloofd waren. Met ze alle in de achter-bak van een pick-up op naar het avontuur! Althans avontuur… de eerste stop was toch wel erg burgerlijk. ‘’Een orchidee vlinder boerderij’’ Bij binnenkomst krijg je een or-chideetje opgespeld. Leuk voor 10 minuutjes! Gids vertelde ons dat we nog 40 minuten moesten rijden en dan waren we bij de olifan-tenfarm. Bij het boeken stond ‘non-touristic tour’ wat ons al erg aansprak, we begrepen het op de weg hier naar toe, midden in de jungle... Doodstil... Kleine dorpjes en echt prachtige natuur!

OlifantenfarmAankomst olifantenfarm waren we allemaal aan het juichen, back to basic, lokaal, niet massaal en geen enkele toerist! klein dorpje waar de thaien met zijn alle olifanten oplei-den en verzorgen, waar de varkens in het vuil zitten te struinen, waar de oude mannetjes onder hun huis slapen, waar de was buiten hangt te drogen, waar de kinderen met de kat en een blikje aan het spelen zijn, waar de vrouwen de afwas aan het doen zijn en waar de sfeer goed is! Gids vertelde ons dat we een uur op de olifanten gaan rijden en dat er een klein aapje was... Ik ben gek op apen, bij het horen van het woord ‘aap’ was ik al onder-weg.

ApenliefdeHier ben ik dus verliefd op geworden.... Op kleine Josh.... Een aapje van zes maanden, zijn mama is doodgeschoten in de jungle.. En hij wordt hier opgevangen, hij zat in een au-toband aan zijn flesje melk te lurken... Ik pak-te hem op en hij ging meteen op me borst lig-gen en hield me heel stevig vast met ze kleine handjes... De olifanten was ik totaal verge-ten..tot de gids me tot de orde riep en zei de olifant staat nu wel heel lang te wachten.. Ik moest Josh op de grond zetten, als ik poging deed hem van me af te halen werd het aapje gefrustreerd. Hij bleef zich vastklemmen en wilde niet van me af. Een Thaise dorpeling hielp mij om Josh op de grond te zetten. Waar die vervolgens als een baby opgerold in elkaar kroop en keihard begon te krijsen. Oh my god! Mijn hartje brak… ‘He thought i was his mamma’ zei de Thai. Doordat die op vroege leeftijd zijn mama heeft verloren denkt die dat iedereen die hem oppakt zijn moeder is. Was zo moeilijk om gewoon je rug om te draaien en weg te lopen maar hij heeft wel me hartje gestolen.

Chiang Mai

46

Page 47: Magazine Blonde

‘‘He thought i was his mamma’’

Page 48: Magazine Blonde

Joe Pine’s

48

Page 49: Magazine Blonde

Multiverse

49

Page 50: Magazine Blonde

‘’De multiversum theorie (the Multiverse) is een mo-del voor de digitale toekomst dat door zijn eenvoud doet denken ‘waarom heb ik het zelf niet bedacht’. Anderzijds is het zo moeilijk in te beelden dat het doet denken aan de relatieve tijd van Einstein.’’

De multiverse beschrijft acht werelden bestaande uit de dimensies tijd, plaats en materie. Het is een unieke tool voor mensen in de marketing branche om geen dingen over het hoofd te zien. Tevens erg inspirerend om op terug te kijken in een brainstormsessie.

1. Physical World ‘’Onze wereld’’Onze realiteit: echte materie, tijd en ruimte. Een voorbeeld: hardlopen in het bos.

2. Augmented reality ‘’Virtuele informatielaag’’De virtuele wereld wordt als informatielaag gebruikt . De virtuele wereld is een klein aandeel in de realisti-sche wereld waar tijd en materie bestaan. Een voor-beeld: Amsterdam Light Festival. Bepaalde punten in de stad waar lichtobjecten staan gepresenteerd. Bij elk lichtobject kan je extra informatie verkrijgen in de virtuele wereld, bijvoorbeeld door middel van een applicatie.

3. Augmented virtualityDe ruimte is virtueel, maar materie en tijd zijn echt. Fysieke aspecten worden toegevoegd aan een virtuele ruimt. Een goed voorbeeld is de Wii. De ruimte is virtueel, de remote controle is de fysieke materie en de tijd is echt (je kan het spelen wanneer jij wil in de realistische wereld). Je speelt het fysiek in het hier en nu maar ziet de resultaten van jou inspanning terug in de virtuele wereld.

4. Warped reality ‘’Kies je eigen tijdperk’’Echte materie en ruimte, maar met een niet-lineaire tijd. Een fysieke wereld met fysieke materie, maar je staat los van de tijd. Teruggaan in het verleden en daar helemaal in op gaan in het hier en nu. Een goed voorbeeld vind ik larpen of 360-jarige stadsfeesten Edam. Met de stadsfeesten wordt het stadje Edam helemaal omgetoverd tot de tijd van vroeger, je gaat

terug in de tijd. De inwoners moeten zich tevens kleden als mensen in die tijd en gedragen zich er ook naar, ze gaan voor heel eventjes terug in een andere tijd. ‘Warped reality’. Onze eigen gewone wereld, gespeeld met de tijd.

5. Mirror WorldEen virtuele ruimte, met virtuele materie in het hier en nu. Een goed voorbeeld is het Anne Frankhuis in Amsterdam. De fysieke wereld hebben zij nage-bootst in de virtuele wereld. Zo kan je in de virtuele wereld ook door het Anne Frankhuis lopen net als in de fysieke wereld. Een spiegel van de fysieke wereld. Een ander voorbeeld is Second Life. Zoals het zegt een tweede leven in de virtuele wereld. Nagebootste situaties die ook in de fysieke wereld zouden kunnen gebeuren.

6. Alternate reality Virtuele materie, in een niet-lineare tijd, maar in de echte ruimte. Games die de echte wereld als platform gebruiken. Een bekend voorbeeld is i love bees van Microsoft. Gamers kregen opdrachten in de fysieke wereld. Indien zij die opdrachten succesvol hadden volbracht werden zij beloond. De beloning was een bepaalde tijd de nieuwste game spelen.

7. Physical virtuallity Echte materie in een virtuele tijd en ruimte. De naam zegt het al fysiek virtueel. Een goed voorbeeld is Nike. Op de website van Nike kan je eigen schoenen ontwerpen (virtuele tijd en ruimte), de materie kan je na het ontwerp in de fysieke wereld ontvangen. Alleen een kanttekening is dat de materie niet uit de virtuele wereld komt. Een beter voorbeeld zal zijn een avatar uit een computerspel die je in de fysieke wereld als replica kan verkrijgen via een website.

8. Virtuality ‘’Alles is virtueel’’Alles is virtueel: de materie, de tijd en de ruimte. Bijvoorbeeld: The Sims.

How it works...

50

Page 51: Magazine Blonde

How it works...

Page 52: Magazine Blonde

Als laatste kun je zien wie er allemaal nog meer lid is van de community. Inloggen werkt via Face-book. Je vindt de online community op http://www.fashionweek.nl/community. Om erachter te ko-men of er een visueel verhaal is van de Amsterdam Fashion Week hebben wij een onderzoek gedaan op internet. Allereerst hebben wij eens gekeken wat er uit komt bij Google Afbeeldingen als je Amsterdam Fashion Week in typt.

Op de site van Amsterdam Fashion Week staat het onderdeel Fashionweek Downtown. Ook deze zoek-term hebben wij ingetypt om te kijken of dat een verhaal uitstraalt.

De Amsterdam Fashion Week is het mode evene-ment van Nederland. De Amsterdam Fashion Week is voornamelijk voor genodigden uit binnen- en buitenland.

Als je op de site van de Amsterdam Fashion Week klikt op ‘buy tickets’ kom je op een gedeelte waar-voor je je aan moet melden, dit is de online commu-nity. Hier is het mogelijk om aan kaarten te komen voor de exclusieve shows. De prijzen zijn vanaf €50,. Verder staat er dat je via de community aan gratis kaarten kan komen voor de Amsterdam Fashion Week. Momenteel stond hier niet veel nog over be-schreven. Het zou kunnen dat dit later komt als de Amsterdam Fashion Week plaatsvindt. Daarnaast kun je tijdens de Amsterdam Fashion Week naar een livestream kijken.

Page 53: Magazine Blonde

What about ...Als laatste is gekeken naar hoe de Amsterdam Fashion Week zich-zelf overbrengt naar buiten. Er is weinig reclame voor de kaartver-koop, omdat er vooral genodigde gasten komen. Toch heeft Am-sterdam Fashion Week een hoge status en komen veel mensen vanuit verschillende landen naar dit evenement. Hoe zit het met de publiciteit?

OwnedOwned media gaat over de kanalen die Am-sterdam Fashion Week in eigen beheer heeft. Voorbeelden daarvan zijn Twitter, Facebook, Instagram, de website inclusief een blog, Pin-terest, een applicatie en als laatste de online community.

Er zijn twee Twitter accounts. Deze zijn niet gemakkelijk te vinden. Op de website van de Amsterdam Fashion Week is geen link naar de Twitter account. Na veel zoeken kwamen we deze toch ineens tegen. De gewone Twit-ter is @fashionweeknl. Daarnaast is er nog een speciaal Fashionweek Downtown Twitter account. Deze is gemakkelijke te vinden, dat is @AFWdowntown.

Daarnaast hebben zij Pinterest. Het account is te vinden op http://www.pinterest.com/mbfashionweek. Ze hebben ook Instagram, deze is te vinden op www.instagram.com/mbfashionweek. Op de website www.fashion-week.nl wordt geblogd door zes mensen die betrokken zijn bij de organisatie van de Am-sterdam Fashion Week. Er is onlangs ook een applicatie gelanceerd, deze wordt medemo-gelijk gemaakt door Vodafone. De applicatie gaf op onze iPhones helaas een foutmelding,

waardoor hij steeds afsluit. Wat je er precies mee kan konden wij daardoor niet uitzoeken. Als laatste heeft de Amsterdam Fashion Week een Facebook pagina. Dit is gelijk het enige so-ciale mediakanaal waarnaar duidelijk verwezen wordt vanaf de site. De Amsterdam Fashion Week gebruikt over-al andere namen voor. Dat maakt het zoeken van een account erg lastig op de verschillende sociale netwerken. Of de organisatie van de Amsterdam Fashion Week echt zelf achter het account zit is daarom lastig te achterhalen. Aan de dingen die gepost worden lijkt dit wel zo. Amsterdam Fashion Week had hier naar onze mening beter een geheel in kunnen kiezen. Dit is een gemiste kans, als het allemaal hetzelfde was waren de accounts gemakkelijker te vinden en te volgen.

Paid De betaalde kanalen zijn nu nog lastig te zeg-gen. Pas op 17 januari begint de Amsterdam Fashion Week. Het is een gerenommeerd eve-nement met veel genodigden, daarom is veel publiciteit voor hun niet nodig. Op de site zijn verschillende advertenties te vinden, in de vorm van digitale flyers/posters en banners. Meer betaalde publiciteit was op dit moment niet te vinden. De vorige editie is al bijna zes maanden geleden, hierover was weinig te vinden. Dat komt doordat veel al is aangepast op de aan-staande editie.

EarnedHier gaat het om de verdiende aandacht. Er zijn veel blogs die schrijven over de Amsterdam Fashion Week. Verder is er een hashtag op Twit-ter: #AFW. Hoeveel deze gebruikt gaan worden tijdens en na het evenement is op dit moment nog niet in te schatten. Het vorige evenement is langere tijd geleden, waardoor dit ook niet meer te achterhalen was. Hoe groot de earned media is is pas te bepalen nadat het evenement plaats heeft gevonden.

>> Infograpgic

Als laatste kun je zien wie er allemaal nog meer lid is van de community. Inloggen werkt via Face-book. Je vindt de online community op http://www.fashionweek.nl/community. Om erachter te ko-men of er een visueel verhaal is van de Amsterdam Fashion Week hebben wij een onderzoek gedaan op internet. Allereerst hebben wij eens gekeken wat er uit komt bij Google Afbeeldingen als je Amsterdam Fashion Week in typt.

Op de site van Amsterdam Fashion Week staat het onderdeel Fashionweek Downtown. Ook deze zoek-term hebben wij ingetypt om te kijken of dat een verhaal uitstraalt.

53

Page 54: Magazine Blonde
Page 55: Magazine Blonde
Page 56: Magazine Blonde

Peronal branding Gedurende de periode waarin ik de minor creative industry heb gedaan ben ik meer actief geweest op soci-al media. Dit werd vanuit de minor aangemoedigd, gezien het aspect van personal branding.

Ik vind het een goed initiatief om meer van jezelf te laten zien tegenover mensen die jou in de toekomst of nu interessant gaan/kun-nen vinden. Ik gebruik elk social media ka-naal op een andere manier en met een ander uitgangspunt. Alle social media kanalen bij elkaar zeggen veel over mijzelf als merk.

Twitter Dit socialmedia kanaal vind ik één van de leukste. Niet heel persoonlijk ingesteld en kan zakelijk goed gebruikt worden. Bedrijven en/of personen volgen die bij jou passen en die jij interessant vind. De berichten van deze bedrijven of personen kan je dan ‘retweeten’ en aan de wereld laten zien dat jij dat bericht interessant vind. Ik vind het een goed kanaal om jou interessegebied en passies in kaart te brengen voor anderen die in jou geïnteres-seerd zijn.

PrinterestPinterest is een digitaal plaatjesprikbord. De gebruikers kunnen plaatjes (genaamd: pins) op prikborden (pinboards) plakken. Zo kun je prikborden maken over elk favoriet onder-werp. Deze plaatjes kun je weer delen met

je vrienden of andere mensen. Zij kunnen jouw pins leuk vinden (like) en op hun eigen boards pinnen (repin). Net als Twitter is het een goed voorbeeld om duidelijk te laten zien waarin jij geïnteresseerd bent alleen bij Prin-terest doe je het door middel van afbeeldin-gen. Printerest vind ik persoonlijk een leuk sociaal media kanaal en haal er veel inspiratie vandaan.

LinkedinEen zakelijk sociaal media kanaal. Het soci-al media kanaal is bedoeld om digitaal een netwerk op te bouwen. Het belangrijkste doel is om geregistreerde gebruik te laten maken van elkaars zakelijke netwerk. Iedereen die je tegenkomt in de werksfeer kan je uitnodigen op Linkedin. Op een gegeven moment kan een groot netwerk zijn geschapen. Ik maak niet vaak gebruik van dit netwerk. Update mijn pagina wel altijd wat betreft mijn com-petenties, tevens nodig ik ook mensen uit wanneer ik die in zakelijke sfeer ben tegenge-komen. Voor de rest doe ik er weinig mee, ik denk dat de grootste rede daarvan is omdat ik nog student ben.

FacebookDit vind ik een social media kanaal die vooral op het sociale aspect is gericht. Ik maak hier normaal gebruik van, ik ben denk ik meer een lezer dan een ‘poster’. Uit ervaring weet ik dat werkgevers of opdrachtgevers je natrek-ken op het sociale web. Hierdoor pas ik altijd goed op wat ik op Facebook zet.

56

Page 57: Magazine Blonde

Peronal branding 2.0

Page 58: Magazine Blonde

BewijsPrintscreens Indesign|Wordpress|Twitter|LightMyRide|Printerest

Page 59: Magazine Blonde
Page 60: Magazine Blonde