LEOTIONTJM - rosdok.uni-rostock.de

INDEX

L E O T I O N T J M IN

ACADEMIA ßOSTOCHIENSI

S E M E S T R I A E S T I V O A . M D C C C E X X X V I I

AB DIE XVI M. APKILIS

P U B L I C E P R I V A T I M Q U E H A B E N D A E U M .

CONIECTANEOEUM PAETEM SECÜNDAM

F. V. FRITZSCHIUS PEAEMISIT.

TYPIS ACADEMICIS ADLEUIANIS.

1 of 12Preview: Personal- u. Vorlesungsverzeichnisse, © Universitätsbibliothek Rostock 2010

De numeris dochmiacis partícula octava.

Iuvenilis est error Hermanni in adnotatione ad Aristophanis Nubes v. 513 editionis primae, ubi parabasis metro Eupolideo conscripta tetrametrum habet ab Hermanno temeré mutatum in hexametrum. Cum primum parabases scribi coeptae sunt, liaec amplissima pars comoediae anapaestis tetrametris componebatur, unde nomen accepit ava'icataxot, quod diu mansit, licet postea saepe non scriberentur numero anapaestico. Aristophanes plerumque anapaestis tetrametris usus est, in Thesmophoriazusis paeone tetrámetro, in Nubibus Eupolideo tetrámetro et Pherecrates in parabasi usus est tetrámetro Pherecrateo. Prior pars Eupolidei versus est hie ipse glyconeus recentior

w Oswusvoi, xaxspto. Sed Hermannus iuvenis Eupolideum versum adeo non perspexit, ut eum in sex

partes dissolveret et hexametrum faceret e tetrámetro. Immo ita decurrit versus Eupolideus

(L Oseíusvoi xaxspto" upó; u p a ? sXsoDspítu;. Itaque recentior glyconeus rhythmos habuit opdoo; quandoquidem et ditrochaeus

et antispastus senorum sunt temporum, id est plane aequales choriambo. Yeruntamen in pulchro glyconeo hoc est in vulgari sena témpora choriambi cum trinis temporibus iambi comparantur ideoque huius glyconei numeri non sunt op&ot sed ooyptot. Qua re postea recentior glyconeus effloruit hie

itpó; óu,a; s-XsoSeptw;. Reliquum enim fuit ut technici novum numerum investigarent, qui pares haberet

números. De qua re Hephaestio p. 56 Gaisf. (ed. prim.) nonnisi haec tradidit Aip sxpov 8s axaxáXTjXTov, to xaXoóusvov rXoxtóvstov, aoxou rxúxojvo; sópóvxo; aoxó. Sed Hephaestio non animad-vertit, quaenam res hoc nomine agatur. - Minime agitur de primo inventore metri glyconei, sed de nomine eius poetae, a quo glyconeis novum nomen impositum fuerit. At nullus umquam poeta FXúxtuv vocatus est, ñeque omnino FXoxtuv nomen fuit graecum, sed cognomen tantummodo, quod ,suavem' denotabat. Nempe id praefracte dixerim, rxóxtov cognomine adpellari solebat magnus tragoediae auctor, qui aetate Aeschylo antecessit facemque ei tulit Phrynichus Polyphradmonis filius. Hunc enim tragicum cognomine rxóxtov dictum esse nemo mirabitur qui Aristophanis in Yespis verba de hoc ipso Phrynicho meminit xa! cpépwv yXoxstav


4

cpoóv. Nomen autem ipsum Phryniclii huic metro ímponi non potuit. Etenim iam aliud metri genus dictum erat «Ppoví^eiov pitpov, quod est genus aliquod ex asynartetis. Ita ad cognomen descensum est metrumque ab Glycone adpellatum rXoxtóvsiov. Ut hie pes est Phrynichi, ita Aeschylus glyconeo quara potuit máxime abstinuit ñeque aut choros totos aut saltern integras strophas hoc metro umquam composuit. Semel tamen (in tragoedia septem adv. Th. inde a v. 278 TO! piv Y*P TOT! TcópYO'j; TcavoT(ps! T-avopuXei x. T. X.) Pherecrateo systemate usus est, glyconeos nisi singulos numquam habet neque stropha alia glyconica in septem eius tragoediis et in perditarum fragmentis ullo loco reperitur. Permirum hoc videatur necesse est in tanta glyconei numeri suavitate. Nam Aeschylus sublimioris tragoediae parens cum Piirynicho trágico longe inferiore contendere noluit. Phrynichus enim in choris scribendis aut par fuit Aeschylo aut etiam superior, in ipsa tragoedia cum Aeschylo comparari omnino nequit. Contra Sophocles, cui non verendum erat, ne aemulus Phrynichi esse videretur, saepissime choros glyconeos composuit, tragicus longe suavissimus, et Euripides quoque glyconeos potissimum choros condidit non sine irrisione Aristophanis. Qund autem Aeschylum dixi, ne rivalis esse Phrynichi ipse videretur, glyconeo rhythmo abstinuisso, id qui probabit certus testis exstat. Nam ipse Aeschylus in Ar. Ranis 125)9 quibusdam numeris ideo negat se usum esse

iva p.r, TOV a tkóv «Dpuvtyjp

Xetpcuva Mo'j3(ov íspóv oyoelrp opETccuv,

quern locum in Ranarum editione minus bene interpretatus sum. Sed de glyconeis numeris pro necessitudine rerum satis dictum esse videtur, redeo ad dochmiacos.

Sequitur ut videamus quousque in perspiciendis numeris dochmiacis hoc tempore progredi liceat. Sed non possumus quin fateamur tenuem ad nos perlapsam esse auram et plurima reperiri, quae nos bodie nesciamus et in omne tempus nescituri simus. Nam si ex Aeschylo pro septem illis, quas hodie solas habemus, viginti tragoediae superessent et queri-moniae Pindari (ipse 6pr]voo; nominavit) aetatem tulissent, tota haec res longe certius cognosci posset et evidentius pertractari. Ac de Sophocle verissimum est quod Dindorfius dixit hunc poetam glyconeos amare non item dochmios. Is igitur cum in censum non veniat neque Aristophanes, qui in melicis Aeschyli disciplinam sequitur, largus sit dochmiorum, ad unum fere Euripidem redacti sumus, qui dochmiaco metro imprimis delectatur. Bonum factum, quod Aristophanes in Ranis dochmios Euripidis nullo in loco reprehenderé ausus est atque adeo irridere, ut glyconeos Euripidis falsosque glyconeorum pedes in eadem fábula ludibrio habuit. Ex quo sequitur Aristophanem nihil invenire potuisse, quod Euripidis dochmiis recte obiiceret. Certe Euripidis dochmii non modo ad irrisionem, sed ne ad iocos quidem idonei esse videbantur. Cave tamen credas, Euripidis dochmios Aristophani tacenti ullo modo placuisse. Immo severus carminum iudex unice favet Aeschylo suo utpote

ávop! tip TCOXÚ irXsiota or)

xa! xáXXiora piXir) 7cotfíoavci

•cwv exi voví. (Ran. 1254.) Atqui in oculos incurrit Euripideos dochmios admodum dissimiles esse Aeschyleis,

qui dochmii satis laudari nequeunt. Ceterum ut taceam de Sophocle, qui perraro dochmiis utitur, ex Aeschylo non multum profecit, in Pindaro autem omnino non versatus est, cuius dochmiis cum Aeschyleis magna similitudo intercedit. Ex his consequitur Seidlerum non de dochmiis poetarum scenicorum et lyricorum omnino omnium disseruisse, sed de Euripideis, quos ille et perspexit praeclarissime et ex tenebris in lucem produxit. Sane apud Aeschylum non solum chori omnes et carmina, quae ta áuó OXT(VT¡? dicebantur, sunt antistrophici, verum etiam quae lo in Prometheo canit antistrophica esse Hermannus rectissime vidit. Quod contra


5

Euripideae monodiae liberrime scriptae antistrophis omnino carent sicut cántica Plauti. Dixi omnino de hac re alio loco (De Monodiis Euripideis I p. 5 sq.) Aristotelis secutus testimonium, qui edocuit poetas antistrophis uti praemature desiisse et ostendi Seidlerum in obtrudendis Euripidi strophis desudare et hoc in errore tempus et operam dispendere. Ceterum hac una in re Seidlerus toto coelo ab veritate aberravit. In caeteris omnibus Euripidem semper egregie callet ct quantum illo tempore effici potuit, tantum ille vir praestitisse existimandus est. Neque tamen praeclara Seidleri inventio in dochmiis Euripideis restituendis nihil alus reüqui fecerat, quibus procedendum erat, ne ulla Euripidi iniuria inferri posset. Ac primum versus quidani secernendi erant, quos quum alio metro scripti sint, pro dochmiacis Seidlerus male habuerat. Sed hi loci omnino pauci sunt, late patet aliud vitii genus, de quo nunc mentio fiet. Saepe enim Seidlerus dochmios malos et vitiosos Euripidi auctori tribuero coactus erat. Sequebatur enim lectionem vulgatam, eundem Euripidem in erroribus quoque librorum reperiri opinatus. Post Seidlerum demum antiquorum codicum scripturae patcfactae sunt, quae quum in Kirchhoffi editione nunc legantur vel propterea haec ipsa editio nobis diligenter evolvenda est. Atqui nunc videmus dochmiacos versus, quorum in vulgata magna quaedam moles est, saepe in aliam scripturam abirc. Itaque in his locis codicum scripturae quart] primam revocandae sunt. Turn leni saepe mutatione dochmiorum mendas tolli posse Seidlerus non semper perspexit. * Quo magis tres potissimum editiones Euripideae, Hermanni, Kirchhoffi, Dindorfi denique nobis conferendae sunt: nam hi viri etiam in metris numerisque aut pares sunt Seidlero aut eo etiam superiores. Denique quaedam carmina quae -a axo axT¡vf¡; dice-bantur, in Euripide sunt antistrophica, ut parodus (Orest. 140) cuius initium est oiya otya. In his si quid vitii fecit metrici alteruter, strophicus cum antistrophico^exaequandus est. Ceterum ad singulos locos spectant haec omnia, versus dochmiacus non mutatur. Praeterea Seidlerus plurima metrorum genera enumeravit, quae omnia Euripides suis cum dochmiis modo arete modo laxius coniunxit magna varietate, in qua tamer. Aeschyleos dochmios longe aliis metris in eorum locum substituit. Quod contra Aeschylus cum dochmiis certa tantum genera metrorum numeris bene convenientibus coniuncta esse voluit. Ita fit, ut Aeschyli carmen vere dochmiacum cum voluptate perlegamus, in Euripide autem non tam dochmiacum carmen, quam metrorum inter dochmios dissonum quendam clamorem audire nobis videamur. Multo maiorem industriam Euripides in ipsis dochmiis suis posuit, ita tamen, ut hie quoque Aeschylo et Pindaro sit inferior. Nam quum in omnibus dochmiis formas versus sólito magis variavit, turn dimetros et trímetros dochmiacos cumulavit. Cretici et dochmiaci numeri a Pindaro optime iunguntur in carmine Olympico secundo. Contra iidem numeri in ficto Euripidis carmine Aristoph. Ran. v. 1359 fortasse reprehenduntur. Praeterea dochmii etiam si apud Euripidem ut apud caeteros poetas anacrusi carent, tamen minus bene solent distinguí. Cum enim apud Aeschylum et Pindarum dochmius finitur finito verbo, Euripides in mediis quoque verbis priorem dochmium terminari et novum patitur incipere. In aliis poetis haec una regulae exceptio est, ut pro forma vulgari

i i I % # j » *

caesura progrediatur una syllaba et sit secundi pedis initio, velut

et haec caesura in ipso Pindaro ipsoque Aeschylo reperitur. Catalexin dochmii vulgo habent nullam ideo quod silentii necessitas imposita est post unumquemque dochmium. Saepe tamen etiam nova catalexis additur, ita ut dochmiacus versus fiat hypercatalecticus hoc modo

Quo fortior sit clausula Pindarus huic hypercatalectico dochmio nonnumquam addit


6

un u n í pedem aliuui sive creticum sive chorianibuni. Máxime tamen omnibus poetis ea clausula probata est, qua ultimi dochmii exitus conveniat cum fine dactyli logaoedici, ut

8s8atoaX¡jivot ijíSÓSsai uoixíXoi; é;aTcaTÚJVTi u.58oi. (Pind. 01. I.) Et quum anceps sit ultimus dochmii pes e crético fit molossus, qualis dochmius etiam

apud Aeschylum legitur, sed rarissime in Euripide, qui molosso tali pro clausula uti solet. Hinc Aristophanes (in Ranis 1346) Euripidis esse finxit nunc versum

Atqui quod vulgaris duorum temporura longitudo in fine verbi coniuncto cum fine . ordinis rhythmici augetur unius temporis silentio (atuMt- ), id ad dochmiacos quoque versus referendum est. Cave hoc genus cum longitudine trium temporum temeré confundas. Notum est tetrámetros trochaicos iambicos anapaesticos créticos e dimetris originem duxisse. Bene enim Hermannus in ipso doctrinae metricae introitu paucis indicavit, trochaicos versus in singulas dipodias olim divisos fuisse. Epitritus secundus nihil aliud est nisi una dipodia trochaica J ^ _ cuius ultima constanter ubique producitur, quo facilius plures epitriti continuari et ab se invicem discern! possent. Ex his epitritis et dactylicis numeris Stesi-chorus circa annum ante Chr. n. 643 Doricam stropham ab se praeclare inventam com-posuit. Quid quod etiam tetrameter trochaicus ab initio post unamquamque dipodiam incidebatur hoc modo

Hanc rem probe oportot meminisse ut cretici metri fons pateat et prima origo per-spiciatur. Paulo post Archilochum ñeque multo ante Alcmanem Thaletas Cretensis cieticum metrum ab se inventum in lucem protulit. Unamquamque enim dipodiam trochaicam ille verbo terminavit et ultimam huius dipodiae syllabam silentio repressit atque obtexit hoc modo

Quam rem nos docuit Heliodorus ad Hephaest. p. 77. MIXióou>po; os <pr(oi xoopíav sivai tdw Tcaitovixojv Tr,v xatá icóoa -cop-riv, o-rui; r¡ aváirauai; oioo'jaa j^póvov á;aarJpou; ta; Scíosi; iroi-fl xa! ioopspsí; ú>; Ta; aXXa;1 oíov, oiiBs xai KvaxáXu- otios -<Ju NupoíXa (versus est sive Alcmanis, ut Bergkio videbatur, seu Stesichori). Heliodori memoriam in Prolegom. ad Lucianum P. VI p. 100 tetigi additis alus quibusdam locis, quos hic praetereo. Ultimus Thaletas imitatorum Aeschylus est apud quem in Supplicibus v. 403 sq. haec leguntur

tppóvTtoov | xa! favoo I Tcavoíxiu? eüosBí,; | irpóísvo;1

TOV tfOYa'oa | pifj -rpootp;, *cóv Sxallsv ¡ éxSoXaí; Suaftáoi; [ oppivav.

Primus autem Pindarus carmine Olympico secundo Thaletae exemplo insistere coepit. Ceterum dochmios a creticis vetustis originem non duxisse clare ostendit quod pro crético numeri dochmiaci molossus substituí potest, in creticis autem numeris molossus non habet locum. Contra antispasti ultimam constat ancipitem esse: quam ubicumque iambi sequuntur semper produci necesse est ^ _i_ J , ut apud Aeschylum

upoatotavxai j itáX(p Xa ovts;. Ita antispastos ipsos continuari ultima antispasti longa syllaba prohibet. Nec vero

meros antispastos sese exelpere umquam licet propter brevium syllabarum cumulationem. Quod vitium si effugere contigisset, plures antispasti continuari poterant. Ita ut huic vitio occurrerent non una ratio a poetis inita est. Unam videmus illam, ut ultima antispasti pro-


7

duceretur w _• Secunda ratio haec est, ut pro antispastis ultima per silentium obtecta adparerent bacchii ut apud Aeschylum

ti psSst?; I itpootuosi? I iraXatyf)a>v | "Aprfi xdv | xsav yav. Quem versum cum alicubi in vetere tragoedia legisset Plautus fecit bacchiacum

metrum sine ullo Graecomm respectu. Nam Plautus continuos posuit versus bacchiacos, Graeci autem singulos. Plautus versu bacchiaco ipso usus est, quern versum Graeca poesis omnino non agnovit. Nempe apud Graecos qui versus bacchiaci videntur, re vera sunt anti-spastici, ultima antispasti syllaba silentio obtecta. Hinc in omnibus poetis Graecis haec lex severissime observatur, ut post unumquemque pedem bacchium (id est antispastum) verbum necessario finiatur. Enimvero aurea ilia veteris technici observatio aliis quoque numeris con-rirmatur, ut paeone quarto Aeschyli in loco memorabili

S-l OS Hp I TSÖop.SV(p

TO8S piXo; I Tcapaxoitd | -apacpopa (ppsvoosXifc,

ubi paeones numero quinque pleno omnes verbo terminantur. Quid quod illam Heliodori doctrinam etiam in hos ipsos quos nunc tractamus dochmiacos numeros cadere facile est ad demonstrandum.

II.

Adnotationes ad Aristophanis Nubes v. 110 seq.

Nub. v. 110. atticistae ap. Herodianum p. 466 P. (p. 459 L.) et Thomas M. p. 885 ob locnm Avium v. 68 hanc legem tulerunt: tpaoiavol imtoi, tpaoiavtxol 8s opvst;, refutati illi ab Athenaeo IX p. 387, c. nam equi Colchici Athenis ignoti erant. immo Leogoras notus heluo gallinas phasianas aluisse dicitur, quam rem nexus (inprimis v. 107 et v. 122) postulat. — uberius haec explicavi in adnotatione ad hunc 1., quae iam prius edita est a Schillero ad Sluiteri Lectt. Andocid. p. 187 ed. sec, sed quam ibi coniecturam in fine addidi, earn hodie retracto ut par um credibilem.

v. 111. Reisigium, quem Hermannus refellit, meliora docere poterant loci gemini Arist. Aw. v. 626 et Aesch. Choeph. v. 1048.

v. 114. OOTI; sort hie et infra v. 882 optime additur. neque enim superiorem rationem senex curat, qui tantummodo secundum inferiorem (xatot TQV ystpw Xoyov, ut ait Lucianus in Vitar. Auct. c. 27) eludere creditores suos poterat.

v. 115. hunc versum male om. RV. v. 113—116. quatuor his versibus totius comoediae argumentum continetur. quodsi

Socratis loco viri innocentis verus huiusco criminis auctor Protagoras nominatus esset: magno-pere haec fabula videretur laudanda esse. Protagorae fjtwva Xo'yov carpit etiam Euripides in Hecub. v. 1191—1194 et v. 1224—1232.

v. 116. odd. vett. T<xoixukaT«, pro quo laoixakspa exhibent tres Parisini, Leid., Borg., Baroccianus alter, Harlej. quintus. Bekker Td8txukspa edidit tacito. ceterum vix credas hoc in omnibus RVMmn inventum esse. Ravennati tamen xaoixw-cspa diserte tribuit Invernitius: verum de sex codd. Dobraei unus tantum xäotxukspa tuetur. etsi superlativus excusari potest, si reddideris ,vel iniustissima quaeque', tamen et elegantior est comparativus et ad rem


8

accommodation senex enim ut quas meditatur iniurias verba minuat et defendat, res plane ininstas prudenter adpellat ,paulo iniustiores1.

v. 110. idem versus infra v. 1151 legitur. et hie quidem odo' av ait. male Dorv. solus, plus turbarum in codicibus est loco altero.

v. 122. oux opa] oúxáípa Cobetus contra números, turn pro AT¡¡j.T¡xpa VM oTÍurjxpav sólito errore, vide Lobeckium in Paralipom. p. 142.

v. 123. huno adfert Athenaeus XI p. 4H7, G. ouO' o 1. out)' ó a.] oap/fópaz tr. 1. videtur idem equus esse qui vulgo astpafopo;, uti concludo e v. 1300 et 1302. ita hoc ó Cóyio; et ó osipa-pópo; recte opponuntur.

v. 12G. avirrov. ¿ X X ' sissi-at (zhi pot M). ita libri praeter ununi Mut. m, qui s!p.t habet pro stostpt. hinc praeclare Cobetus probante Meinekio avti-xov ovx'. « X X ' stp.i quod fortasse debebam recipere. Kockius tamen vulgatam acute defendit — supra v. 47 ct 71 antiquus ille Megacles dicitur victor in ludis Pythicis. sed inferior aetate et Aristophani aequalis fuit alius Megacles item Alcmaeonides, qui h. 1. ,avunculus Phidippidi' dictus est, quo certius ab vetusto Megacle discerni posset, nunc ut pauperem poeta risit in Nub. v. 812 et in Achara, v. 614, ubi iunguntur ó Kotoúpa; xaí Aáp.ayo;. Elmsleius etsi recte statuit Alcibiadem dici non posse neque in hunc cadere aeris alieni magnitudinem: tamen Coesyrae filium inepte opinatur dici ,Euryptolemuml. immo verissime scholiasta 6 Kotoópaí] ó MSYOIXXTJ;. turn Suidas 8. 'Axpáa docet ultimara talem attice produci et addit: AptoxotpavTj; Fsu-pYot; xotyixa; xat •isvaxXsa; xat paXaxou;. Bergkius (ap. Meinek. Er. Com. II. 2 p. 991) in isto p.aXaxoó; nomen latero vidit Lamachi, sed male scripsit: Actyijtoc MsY»xXé«; xa! Aapr/oo;. ne id quidem certum est Uteris xaysxa; nenien subiisse Cachetis: pari enim iure scribis llanta e Thucydide III. 18. denique Kockius (Fragm. Com. I p. 418) proposuit w _ Ááyjpa, MsY«xXsa xat Aapayov. certo hie quoque Megacles et Lamachus coniuncti sunt prorsus ut Achara. 614, ubi ambo legationes obisse dicuntur. male Bergkius divinavit (in Fragm. C. II. 2 p. 971) Lamachum ad Chaonas et Megaclem cum Morycho ad regem Persarum legatos fuisse. nam plane nescitur, utrum Megacles et Lamachus ad Persas an ad Chaonas, an alter ad Chaonas alter ad Persas, an denique neuter ad Chaonas legati fuerint. Cf. Eupolidis iloXsi? fr. X X X in ed. Mein. Bergkius mire neglexit Achara. 579 sq., unde elu^ct Geretera et Theodorum ad Chaonas legatos fuisse. quoniam aetas congruit, non dubito quin idem Megacles dicatur a Strattide ap. Athen. XIII p. 589, a, ubi Porsonus bene corrcxit: KopivOtot Aaí? piv rfii MSYOXXSOU; et a Leucone ap. Hesychium s. íladirT,?, ubi emendationem ab me (in Actis Soc. I p. 137) inceptam Meinekius (Fragm. Com. II. 2 p. 749) ita perfecit: áxáp, u> MsYaxXss;, otsíP o -ou Ilaáictoo; | 'TicspSoXos •ráx-ao>¡i.axi xaxsor¡5oxsv. aiiter Kockius minus bene mea defendens in Fragm. Com. I p. 704. nam si erraverit Meineckius, certe scribendum erit: áxáp, ¿ MsYaxXse;, oíoO' oxou flaáiti5o; T . x. xaxsor¡ooxsv; cum interrogatione.

v. 129. verba aúxó? paoíCtuv arete cohaerent, sicut in Pluto v. 1169 verba aüxó; uapíXDuív. v. 131. oxivoot'X¡j.oo; RV, axiv5aXu.oü; hie edd. vett. et schol. RV ad Nub. v. 855, sed

recte oxivoaXájxou; hie Mmn et diserte Suidas s. 2xiv8áXau.oi. Piersonus ad Moer. p. 360 oy vBa-Xá|xouí magis attice (ut putabat) legi iussit, quem ego ad Thesmophor. p. 611 satis refutavi. a Piersono totus pendet Brunckius, quem plerique temeré secuti sunt. Kockius tamen optime vidit me potius h. h. audiendum esse quam Piersonum.

v. 132. oxpaYsúop-ai RV, sed oxpaYY£Úo¡xai plerique alii et vulgo cum Polluce IX, 136.


INDEX L E C T I O N U M .

In ordine theologico. Dr. Ioannes Bachmann, P. P. 0., i) privatim historiam Veteris Foederis enarrabit, quin-

quies p. h. hora XII—I; 2) privatim libri Iesajani partem priorem interpretabitur, quiñis p. h. scholis hora XI—XII; 3) publice homileticas in Seminario exercitationes moderabitur die Lunae hh. VI—VIII vesp.

Dr. Augustus Guilelmus Dieckhoff, P. P. O., 1) privatim historiae ecclesiasticae partem secundam quinquies p. h. h. IX; 2) privatim historiam doctrinae Protestantium quinquies p. h. h. X tradet et 3) publice in Seminario exercitationes catecheticas die Saturni h. XI et XII moderabitur.

Dr. Ludovicus Schulze, P. P. O., 1) privatim de vita et doctrina apostolorum quinquies p. h. h. VIII—IX disseret; 2) privatim theologiae dogmaticae partem alteram docebit *er p. h. die Iovis h. V—VII postmerid. et die Veneris h. IX—X; 3) privatim de cultu christiano praeeipue ecclesiae lutheranae quater p. It. hora IX—X disputabit.

Dr. Carolus Fridericus Noesgen, P. P. O., h. t. Decanus, 1) privatim theologiam symbolicam comparativam quinquies p. h. h. III—IV tradet; 2) privatim epístolas Pauli ad Corinthios quinquies p. h. h. IV—V interpretabitur.

In ordine iuridico. Dr. Franciscus Bernhoeft, P. P. 0., h. t. Decanus, 1) historiam iuris Romani

docebit quater p. h. diebus Lunae, Martis, Mercurii, Veneris h. XI—XII; 2) institutiones tractabit quater p. h. iisdem diebus h. XII—I; 3) practicum quod vocant civile instituet semel p. h. h. c.; 4) conversatorium offert de pandectarum tertia parte (de iure familiae et iure hereditatum) ter p. h. diebus Lunae, Martis, Mercurii h. IX—X.

Dr. V i c t o r Ehrenberg, P. P. O., 1) historiam iuris Germanici tradet quater p. h. diebus Lunae, Martis, Iovis, Veneris h. XI—XII; 2) ius mercenarium cum iure cambiali et maritimo docebit sexies p. h. iisdem diebus h. XII—I nec non die Mercurii h. XI—I; 3) conversatorium cum exercitationibus practicis de iure mercaturae et de jure Germánico offert ter p. h. diebus Lunae, Martis, Iovis h. IV—V.

Dr. Bernhardus Matthiass, P. P. O., 1) pandectarum materiam de iuribus in re binis p. h. scholis diebus Lunae et Martis h. X — X I ; 2) pandectarum materiam de iuribus familiae et hereditatis ternis p. h. scholis diebus Mercurii, Iovis et Veneris h. X—XI tractabit; 3) conversatorium de pandectarum iure obligationum ternis p. h. scholis diebus Mercurii, Iovis h. IX—X et die Saturni h. X—XI offert nec non 4) exercitationibus exegeticis in iure Romanorum privato binis p. h. scholis habendis die Saturni h. VIII—X praeerit.

Dr. Hugo Sachsse, P. P. O., 1) ius publicum Germanicum docebit quiñis p. h. scholis diebus Lunae, Martis, Iovis, Veneris, Saturni h. V — V I ; 2) introduetionem in Corpus Iuris Canonici enarrabit et selecta capita explicanda proponet studiosis iuris et theologiae semel p. hebd. h. h. c. c. vesp.; 3) encyclopaediam iuris universalis tractabit trinis p. h. scholis h. h. c. c.

Dr. Augustus de Kries , P. P. O., 1) ius crimínale Germanicum tradet senis p. h. scholis diebus Lunae, Martis, Iovis horis 7lli — g\ 2) conversatorium offert de processu civili et criminali binis p. h. scholis die Mercurii h. f*/,—9; 3) constitutionem criminalem Caro-linam binis p. h. scholis interpretabitur h. h. c. c.


10

In ordine medico. Dr. Theodorus Thierfelder, P. P. O., i) pathologiam et therapiam specialem diebus

Martis, Iovis et Saturni h. IX docebit; 2) de aegrotis policlinicis disseret die Mercurii h. X ; 3) exercitationes practicas in clinico medico moderabitur diebus Lunae, Martis, Iovis, Veneris, Saturni h. X.

Dr. Hermannus Rudolphus Auber t , P. P. O., 1) publice encyclopaediam et metho-dologiam scientiae medicae diebus Lunae et Iovis h. III—IV; 2) privatim physiologiae partem priorem (functiones vegetativas) cotidie hora IX—X tradet; 3) privatissime moderabitur exercitationes physiologicas bis per hebdomadem ternis horis.

Dr. Gui le lmus de Zehender, P. P. O., 1) Ophthalmologiam diebus Martis, Iovis, Saturni hora IX—X docebit; 2) exercitationes practicas in clinico ophthalmiatrico diebus Lunae, Mercurii, Veneris hora XII—I et dimidia moderabitur 3) cursum operationum, quae in arte ophthalmiatrica adhibentur horis definiendis reget.

Dr. Fr ider icus Schatz, P. P. O., 1) de partu normali et enormi ter p. h. disseret hora IX; 2) operationes, quae in arte obstetricia adhibentur, ope corporum artificialium exercendas moderabitur ter p. h. hora VII; 3) in clinico gynaecologico exercitationes practicas quater p. h. hora VIII moderabitur; 4) de partubus et aegrotis policlinicis disseret bis p. h. hora VIII.

Dr. Albertus Thierfelder, P. P. O., 1) pathologiam generalem cotidie hora VII docebit; 2) cursum anatomiae et histologiae pathologicae habebit additis demonstra-tionibus et exercitationibus cadavera rite dissecandi diebus Lunae, Mercurii, Veneris bora III—V; 3) exercitatiorum studia inquisitionibus microscopicis et experimentis pathologicis dicata cotidie moderabitur.

Dr. Otto Nasse, P. P. O., h. t. Rector, 1) de alimentis hominum disseret die Martis h. III—V; 2) pharmacognosin tradet die Mercurii et Saturni h. XI—I; 3) privatissime exercitationes chemicas et ex physiologia et ex pathologia in laboratorio cotidie moderabitur; 4) privatissime sed gratis colloquium de rebus physiologicls et pharma-cologicis offert die Iovis h. V—VII.

Dr. Otto Guilelmus Madelung, P. P. O., 1) exercitationes practicas in clinico chirurgico moderabitur diebus Lunae, Mercurii, Veneris h. XI—XII, diebus Martis, Iovis, Saturni h. XI et dimid. —I; 2) cursum operationum chirurgicarum moderabitur cotidie h. V—VII.

Dr. Alber tus de Brunn, P. P. O., h. t. Decanus, 1) anatomiae systematicae partem alteram docebit cotidie h. XII; 2) osteologiam et syndesmologiam leget dd. Martis, Iovis, Saturni h. X I ; 3) de anatomía generali disseret nec non exercitationes microscópicas habebit dd. Martis et Iovis h. V—VII, d. Saturni h. Vi l—IX; 4) anatomiam topographicam tradet dd. Lunae, Mercurii, Veneris h. VII.

Dr. Iulius Uffelmann, P. P. E., privatim tractabit: 1) disciplinam diaeteticam bis per hebdomadem; 2) hygienen infantium semel per hebdomadem; 3) diaetam aegrotorum semel per hebdomadem; 4) cursum theoretico-practicum hygienes ter per hebdomadem; 5) cursum practicum bacteriologiae bis per hebdomadem.

Dr. Theodorus Gies, P. P. E., tractabit 1) exercitationes practicas diagnoseos et therapiae chirurgicae diebus Lunae, Mercurii, Veneris h. XII—I; 2) cursum alligandi die Mercurii IV—V; 3) fracturas et luxationes diebus Lunae, Martis h. IV—V.

Dr. Guilelmus Brummerstaedt, theoriam artis obstetriciae docebit. Dr. Christianus Lemcke, 1) publice laryngis morbos bis per hebd. horis definiendis

docebit; 2) privatim de aegrotis ambulatoriis ex laryngé auditusque organis laborantibus disseret additis exercitationibus practicis laryngem et organa auditus rite investigandi diebus Lunae, Mercurii, Veneris h. IV—V.


11

In ordine philosophico. Dr. Franciscus Volcmarus Fr i tzsche, P. P. O., Academiae Senior, privatim

Taciti Agricolam binis diebus h. IX—X interpretabitur. Dr. Fridericus Guilelmus Schirrmacher, P. P. O., i) privatim historiam XVII et

XVIII saec. narrabit quiñis diebus h. XII; 2) privatim historiam Graecorum a bello Peloponnesio usque ad Alexandri Magni témpora deducet binis diebus h. XI; 3 ) publice seminarii historici exercitationes moderari perget binis diebus.

Dr. Henricus de Stein, P. P. O., 1) logicen et metaphysicen ter p. h. hora III—IV diebus Mercurii, Iovis, Veneris; 2) historiam philosophiae, qualis recentioribus temporibus exculta est, quater p. h. hora IV—V diebus Lunae, Martis, Mercurii, Veneris; 3 ) aestheticam ter p. h. hora V—VI diebus Lunae, Martis, Mercurii tradet.

Dr. Reinholdus Bechstein, P. P. O., 1) privatim linguam goticam docebit simulque librorum sacrorum interpretationem ab Ulfila episcopo conscriptam explicabit binis p. h. diebus Lunae et Iovis hora IX; 2) privatim tertiam partem grammaticae linguarum romanarum tradet, quae pertinet ad verborum formationem binis p. h. diebus Lunae et Iovis hora X ; 3 ) privatissime cum sodalibus exercitationes criticas instituet in scriptis theodiscis medii aevi palaeographia adhibita binis p. h. Martis et Veneris hora IX; 4) exercitationes seminarii germanici moderari perget, in quo Martini Opitzii prosodia germanica, deinde Ludovici Uhlandii opera ad literas mythumque pertinentia tractabuntur diebus Mercurii et Saturni horis IX—XI.

Dr. Oscarus Jacobsen, P. P. O., privatim i) chemiam anorganicam quinquies per hebd. docebit h. X ; 2) exercitationes experimentales in laboratorio chemico quinquies per hebd. moderabitur.

Dr. Ludovicus Matthiessen, P. P. O., privatim 1) physices experimentalis partem . primam docebit quinquies per hebd. hora VIII; 2) elementa theoriae undulationum

explicabit bis p. h.; 3 ) exercitationes physices practicae sólito more instituet; 4) privatissime sed gratis exercitationes seminarii physicalis moderari perget die Saturni h. X et XI.

Dr. Martinus Krause, P. P. O., 1) privatim geometriae analyticae partem priorem docebit diebus Lunae, Martis, Iovis, Veneris hora XII; 2) privatim theoriam functionum ellipticarum tractabit diebus Lunae, Martis, Iovis, Veneris hora X I ; 3 ) privatim introductionem in theoriam functionum analyticarum complurium variabilium leget bis p. h. horis definiendis; 4) publice exercitationes seminarii mathematici diriget die Mercurii hora XI et XII.

Dr. Fridericus P h i l i p p i , P. P. O., 1) privatim vaticinia prophetarum Haggai, Zacbariae et Maleach i ter p. h. explicabit; 2) privatim grammaticam linguae chaldaicae simul cum interpretatione chaldaicarum V. T. partium bis p. h. tradet; 3 ) privatim selectos linguae arabicae textus bis p. h.; 4) privatim selectos linguae syriacae textus semel p. h. interpretabitur; 5 ) privatim Targumim Onkelos ed. Berliner semel p. h. explicare perget.

Dr. Eugenius Geinitz, P. P. O., 1) geologiam docebit sexies p. h. diebus Lunae, Martis, Mercurii h. VII—VIII et IX—X; 2) petrographiam demonstrabit ter p. h. iisdem diebus h. XII—I; 3 ) exercitationibus et studiis praeerit in instituto mineralógico quotidie; 4) excursiones geológicas ducet.

Dr. Gustavus Kör te , P. P. O., 1) archaeologiae quae vocatur classicae elementa tractabit, artium monumentorum quae ad nos pervenerunt imprimis ratione habita, quaternis scholis diebus Lunae, Martis, Iovis, Veneris h. VIII; 2) Philostratorum slxova; interpretabitur bis p. hebd. diebus Martis, Iovis, Veneris h. IX; 3 ) exercitationes archaeologicas moderari perget die Mercurii h. IV—VI privatissime sed gratis.

Dr. Fridericus Leo, P. P. O., h. t. Decanus, 1) publice seminarii philologici sodalibus Aristophanis equites et Suetoni de viris inlustribus libros interpretandos proponet diebus Lunae, Iovis h. VI et IV; disputationibus eorum praeerit die Lunae h. VII; 2) privatim de fontibus historiae litterariae graecorum disseret diebus Lunae, Mercurii, Iovis h. XI ; 3 ) Plauti Bacchides tractabit diebus Lunae, Martis, Iovis, Veneris h. X.


12

Dr. G u i l e l m u s S t i e d a , P. P. O . , i) privatim oeconomiae politicae partem secundam docebit diebus Lunae, Martis, Mercurii, Iovis, Veneris h. III; 2) privatim de reditibus publicis disseret diebus Martis, Mercurii, Iovis, Veneris h. VIII; 3) exercitationes practicas die Veneris h. V moderabitur.

Dr. M a x i m i l i anus Braun , P. P. O . , privatim zoologiam universalem docebit et demonstrationibus illustrabit, sexies h. VII ; privatissime exercitationes zootomicas tironum in usum lectionibus supra indicatis adjunget, quater p. Ii.; privatissime et gratis res zoológicas tractandi rationem monstrabit.

Dr. Re inho ldus H e i n r i c h , P. P. E., 1) introductionem in chemiam agrariam bis per hebd. tradet; 2) exercitationes agrarias reget quater p. h.

Dr. I u l iu s Robe r t , 1) quater p. h. de lingua gallica sellólas practicas habebit; 2) historiam litterarum franco-gallicarum docebit quater p. h.; 3) de variationibus linguae gallicae a saeculo XII factis disseret quater p. h.

Dr. F e l i x L i n d n e r , 1) carmen illud Anglosaxonicum, quod inscribitur „Beowulf" bis p. h. privatim interpretabitur.

Dr. F r i d e r i c u s Ol tmanns , plantarum demonstrationes binis per hebdomadem horis moderabitur.

Dr. Paulus M ö n n i c h , 1) exercitationes artis practicae vim electricam metiendi ter p. h. instituet horis definiendis; 2) de vi electrica dynamica disseret bis p. h. horis definiendis.

Dr. He rmann Kr e t z schmar , 1) cántica litúrgica docebit; 2) societati quae ad artem canendi colendam constituía est, praeerit.

Bibliotheca Académica diebus et horis lege constitutis, conclave secretara officiis destinatum cotidie Ii. X — X I patebit, musea autem suo quodque tempore commilitonibus aliisque aperientur, geologicum itemque mineralogicum Megalopolitanum cotidie Ii. XI—XII, zoologicum item cotidie patebit adituris arcessito instituti geologici ministro. Peregrinas linguas ut Anglicam discendi facultas data est. Sunt etiam magistri, qui alias artes liberales velut gymnasticen publice profiteantur.

Summo academiae magistratu nunc fungitur Otto Nasse, Med. Dr.

Praesidet ordini Theologorum Carol. Frideric. Noesgen, Theol. Dr. Iurisconsultorum Franciscus Bernhoeft, I. U . Dr. Medicoruni Albertus de Brunn, Med. Dr. Philosophoruni Fridericus Leo, Phil. Dr.


LEOTIONTJM - rosdok.uni-rostock.de

Documents

Transcript of LEOTIONTJM - rosdok.uni-rostock.de