Ismet_Ozel_Catliycak_Kadar_Aski.pdf

8/14/2019 Ismet_Ozel_Catliycak_Kadar_Aski.pdf

http://slidepdf.com/reader/full/ismetozelcatliycakkadaraskipdf 1/94

Çatlıycak Kadar Aşkî SMET ÖZEL



ADAM SÜR KLAS KLERism et Özel - Çat l ıycak Kadar Aş kî

©

Adam Yayıncılık ve Matbaacılık A.S.Kü çük parm akk apı Sokak No: 17 Beyoğ lu 80060 stanb ul

Bir inci Basım : Ekim 2003

916ISB N -975-4 -18-790-8

Y az ı: M rs. Eaves, 10-5 puntoKağı t : 90 gr/m2Lux Gre am

Dizgi : Adam Yayınlar ıGrafik Tasarım: Ulaş Eryavuz

Baskı-ci l t : Ohan Matbaacı l ıkAyazağa Mah. D ereboyu Sokak Zağra İş M erkezi

A Blok M aslak-İ stanbul T el: 0212 27^ 34 20



Çatlıycak Kadar Aşkî SMET ÖZEL

1I7Hİ



(Boş Sayfa)



¡C NDEK LER

İsm et Özel (Memet Fuat) 9

O toyoldaki Kavşakta Kavrulm uş Ru h Satıcısı 17

Ölüm Kere Ölüm / Ölüm Kare 20

Kısa Pantolon, Paslı Çakı,Dizde Kabuk Bağlamış

Y ara , K ısa Çakı, Paslı Pantolon,

Gözde Y arıs ı Kalm ış Kabuk 21

Sebeb- i T e l if 22

İk i K anat 24Demangeaison 25

O f N ot Be ing e Jew 26

M evsim lerin insanlara Y ap tığı Fen alıklar 38

Evet isyan 4,0

Yaşam ak U m urum dadır 42

K u şu n ö lü m ü 44

Bakmaklar 45

Geceleyin B ir Ko rku 48

Davun 49

Sevgilim Hayat 51

İnce Sız ı 53 A yn ı Adam 55

Y ık ılm a Sakın 56

Yaşatan 58

Kan la Kirlenm iş Evrak 61

K a rl ı B ir Gece Vakti B ir Dostu Uyandırmak 62

Propaganda 64

Tahrik 66

Çözülmüş B ir Sırrın Üzüntüsü 68



Esenlik B ild irisi 69

A kdeniz’ in U fka D oğru M ora Çalan Mavisi 7O

" içimden Şu Zal im Şüpheyi Kaldır

Y a Sen G el Y a B en i Oraya A ld ır” 72

Ü ç F iren k Havası 74

Ils Sont Eux 79

Jazz 85

M ataramda Tu zlu Su 89

D işlerim iz Arasınd aki Ceset 89Cellâdıma Gülümserken Çektirdiğim

Son Resm in Arkasındaki Satırlar 9 0

LK D ZELER D Z N 95



İ S M E T Ö Z E L

Kayseri ’de doğdu. Kastamonu’da Abdülhak HamitIlkokulu’nda başladığı öğrenimini Çankırı Ortaoku-

lu’nda sürdürüp, 1962’de, Ankara Gazi Lisesi ’nde ta

mamladı. Bir süre Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler

Fakültesi’ne devam etti.

İlk şiir lerin i yayım ladığı 19 6 3 yılında Türkiye işçi

Partisi ne üye oldu . Siyasal B ilgiler Fakültesi F ikir K u lübü yönetim kurulunda önce sekreter, sonra asbaşkan

olarak görev aldı. "Dönü şüm ” de rgisinin hazırlanm ası,

caddelerde satılması etkinliklerine katıldı. Sonradan

adı Dev-Genç’e dönüştürülen Fikir Kulüpleri Fede-

rasyonu’nun kurucuları arasındaydı. Bir yandan da

sendikalarda çalışıyordu. Fakülteden mezun olamadan

ayrılmak zorunda kalıp askerliğini Sivas, Konya, Elazığ,

Muş’ta sakıncalı onbaşı olarak yaptı.

196 9 da, "A n t” dergisi için O sman S. A rolat ’ ın yö

nettiği "Devrimci Genç Şairler Savaş Açıyor” başlıklı

b ir oturum da A taol Beh ram oğlu, Süreyya B erfe, ÖzkanMert’le, kavgacı (militan) şiir adına, barışçı (pasifist)

şiire karşı çıktı. Kısa bir süre sonra Ataol Behramoğlu

ile birlikte "Halkın Dostları” dergisini kurdu. On sekiz

sayı yayımlanan bu dergi sıkıyönetim bildirisiyle kapa

tıldı. 12 Mart 19 7 1 müdahalesi sonrasında, düşüncele

rini, inançlarını derinliğine gözden geçirmek gereğini

duydu. Bu arada yükseköğrenimini tamamlamaya karar



verdi. 19 7 2 ’de gird iği H acettepe Üniversitesi Fransız

D ili ve Edebiyatı Bölüm ü nü 1977 de bitirdi.

19 7 4 te Sezai Ka rak oç ’un "D ir i l i ş ” d erg is inde

"Amentü” adlı şiirini yayımlamakla İslamcı dünya gö

rüşüne bağlandığını açıkça belirtti. Yeni anlayışı doğ

rultusunda şiirler de yazıyordu, ama asıl gelişmesi düz

yazıda oldu. 19 7 0 ’ lerin ik inci yarısından başlayarak ga

zete yazılarıyla, yayımladığı çok sayıda kitapla bir İslam

düşünürü görüntüsüne girdi. Gazete yazarlığının yanısıra, 1980 den sonra Mimar Sinan Üniversitesi Devlet

Konservatuarı’nda Fransızca öğretmeni olarak yaptığı

görevden 1998 de emekliye ayrıldı.

Şiir kitapları: Geceleyin Bir Koşu, 1966 ; Evet, isyan,

1969; Cinayetler Kitabı, 1975 ; Şiirler (ilk üç kitaptaki şiirler

tarih sırasıyla), 198O; Şiir Kitabı (Şiir Okuma Kılavuzu; Gece-

leyin Bir Koşu; Cinayetler Kitabı bir arada), 1982; Celladıma

Gülümserken, 1984 ; Erbain (Geceleyin Bir Koşu; Evet, ¡syan; Cina

jetler Kitabı; Celladıma Gülümserken bir arada), 1987.

ikinci Yeni’nin eteklerinde serpilen şiiriyle dev

rim ci anlayışa ben zeri görülmem iş örne kler sunm uştu. İslam cı anlayışta da böyle b ir hava estirecek gibi g ö rü

nürken şiirden düzyazıya doğru kaydı. (Çağdaş Türk Şiiri

Antolojisi, 1999)

B ir de ism et O zel’in adı ve rileb ilir, en gençler ara

sından, ilgileri üstüne çeken, değişik yolları başarıyla

deneyen bir şair olarak. (Türk Edebiyatı, 1965)

B u arada, yıllard ır ilgiyle izlenen İsmet O zel’ in ( . . . )



aranan şairler arasına katıldığını belirtmek isterim.

(Türk Edebiyatı, 1967)

A m a sanatçı olarak da ağırlığını koyabilen, toplum

salcı gid işin düşünce yüküyle oluşacak özleri getireb ilen

bir şair, bir öykücü görünmedi gene... (Belki şiirde

A taol Behram oğlu, İsmet Ö zel an ılab ilir.) (Türk Edebiya-

tı, 1968)

Gen çlere bakıyorsunuz: ö n ce k i yıl ların um ut veren

iki sanatçısı, Ataol Behramoğlu ile İsmet Özel yoklar...(Türk Edebiyatı, 1969)

Evet, isyan Tü rk şiirin in gelişm elerini sind irm iş, N â

zım Hikmet’ten ikinci Yeni diye anılan şairlere kadar

genişleyen bir i l işkiler bütününün ürünü özgün bir

yaratıcılığa ulaşmış görünen ism et O zel’in , sertliğin e

sert ama inceliklerle dolu şiirlerini bir araya topluyor

du. Toplumsalcı şiiri deneyen gençler arasında ismet

Özel in ayrı bir yeri var, partizanlığı şiirini yemiyor,

dengesini çok iyi tutturmuş. Bence, Evet, isyan yılın en

iyi şiir kitabıydı. Oktay Rifat’ın £ı'ır/er’inden bile "son

ra” diyemem. (Türk Edebiyatı, IQjo) İsm et Özel şiir bakım ından suskun b ir yıl geçirdi,

daha çok "Halkın Dostları ”na yazılar yazdı. (Türk Edebi-

yatı, 197 i )

İsm et Özel çok az şiir yayım ladı. "H alkın D ostları”

kapatıldıktan sonra başka bir dergide görünmedi. (Türk

Edebiyatı, 1972)

Başlangıçta devrimci bir sanatçı ismet Özel. Kendi

si gibi atak, kavgacı, "militan” olmayan şairlerin üstüne



acımasızca çizgiyi çekiyor. Sonra, bir gün, değişiyor

düşünceleri. Toplumsalcılığı, militanlığı bir yana itip

Müslümanlığı seçiyor.

Gerçi bu değişmeden önce, 12 Mart gibi bir baskı

dön em i yaşanmış, ama ism et O zel’e yön elik bir y ıld ır

ma olayı yok. Düşüncelerini değiştirdiği günlerde ise

baskı dönemi aşılmış durumda. Devrimci düşünce

umutla bağlandığı bir şairini yitiriyor, tutucu düşünce

yetenekli b ir şair kazanıyor. Am a h içbir yasaya dayanmayan baskıla rın harcadığı

bir sanatçı denemez ismet Özele. Düşüncelerini de

ğiştirmiş, kendi seçimiyle, başka bir dünya görüşüne

bağlanmıştır, o kadar. ("Politika”, 28 Nisan 197^, ES)

"Z ü p p e” sözcüğünü kötü anlam da ku llanınca, ismet

O zel’in sözleri geliyor aklıma.

İngilizcede iki sözcük var T ü rkçeleri "züppe” olarak

verile n .

Bir i :

Dand)>, Giyimine çok özen gösteren, züppe. (Argo

da: Kendi türünde eksiksiz olan.)Öbürü :

Snob, I . Kendisinden üstün gördüklerine özenen,

onlar gibi görünmeye çalışan, onlarla birlikte olmanın

yo lların ı arayan, gösterişçi. 2 . K en disin den aşağı g ö r

dü klerin i yanm a yaklaştırmak istemeyen, herkesi küçük

gören, züppe.

ismet Ö zel, züppeliği "dan dy’ lik olarak değerlen di

rince, sanat dünyamızı dolduran züppelerden, "işine



özenme, türünde eksiksiz olanı arama” gibi gerçekten

üstün nitelikler bekliyor.

Oysa bizim züppelerimiz, çeşitli düzeylerde, tam

anlamıyla, b irer "sn ob ” . K en d ilerini üstün görebilm ek

için çabalıyor, çevrelerindekileri küçümseyebilecekleri

b ir yere ulaşmak için her şeyden yararlan ıyorlar. Keşke

"dandy” olabilseler . . . ("Somut”, 22 Nisan 1983)

İsmet O zel’ in devrim ci şiirlerine de, İslam cı ş iir le

rine de, aklı başında hiç kimse dudak bükemiyor. Dem ek ki politik eğilim lerin etki gücü başarının b ütü nü

ne eşit değil. ("Gösteri”, Haziran 1983)

ismet Özel kendine özgü şiirleştirme yöntemleriyle

devrim ciliği yücelten şeyler yazdıktan sonra, 19 7 0 ’lerin

başında, İslam dininden kaynaklanan bir gizemciliğe

kaydı. (Çağdaş Türk Şiiri Antolojisi, 1985)

Çağdaş Türk şiirinde Necip Fazıl’la başlayan İslam

cı akım İkinci Yeni içinde Sezai Karakoç, Cahit Zari-

foğlu, İsmet Özel gibi şairlerle sürm üştür. ("M illiyet” ,

II Mayıs 1985)

Ben kültür kon uları üzerinde yazıyorum . "Y ap rak ”dönemindeki ş i ir inden Kollan Bağlı Odysseus sonrasına

geçtiği, şiir anlayışını değiştirdiği için dönekliğinden

söz edilebilen Melih Cevdet Anday’i; militan bir dev

rimci şairken, ilerici çevrelerde el üstünde tutulurken,

çocuk luğundan , aile çevresinden gelen dinsel inan çla

rını bastırıp konumunu koruma içtensizliğine sapma

yan ism et O zel’ i düşünüyorum .

Bu örneklerden yola çıksa İlhan Selçuk da benim



gibi konuşurdu. Ama yazımı okurken onun kafasında

bambaşka örnekler canlanmış. Ayrıca kültür alanında,

Melih Cevdet Anday ya da İsmet Özel gibi sanatçıları"dönek” diye aşağılamaya kalkacak kadar düzeysiz çıkış

lar yapılabileceği de aklına gelmemiştir: Yazımdaki

göndermeleri görememiş olması çok doğal. ("Adam

Sanat”, Şubat 1987)

ismet Özel şöyle diyor :

"Benim sosyalist olmamla Müslüman olmam aynısüreç için ded ir. B en hangi sebeplerden sosyalist oldu y-

sam aynı sebeplerle Müslüman oldum.”

Niçin toplumsalcı olunur? Birtakım insanlık de

ğerlerinin çiçeklenmesine katkıda bulunmak için... En

başta da yeryüzünden savaşların kalkması, tutsaklığın,

sömürünün son bulması, bütün insanların özgürlüğe

kavuşması, dostluğun, kardeşliğin, sevginin üste çıkma

sı için...

ismet Özel de, her dürüst, duyarlı insan gibi, her

halde böyle olumlu kaygılarla toplumsalcı olmuştur...

Sonra da aynı kaygılarla Müslüman olmuş...Görüldüğü gibi, bu örnekte, (.. .) "ülkü” değişiyor,

önce toplumsalcılıkken, sonra Müslümanlık oluyor.

Am a ulaşılm ak istenen evrensel insanlık değerleri de

ğişm iyor. Öyleyse asıl "ü lkü ” toplum salcılık ya da M üs

lümanlık değil, onların getireceğine inanılan evrensel

insanlık değerleri.. .

Ortaklamacılığa inanmadığınız halde Nâzım Hik-

met’in şiirlerini seviyorsanız, ya da ismet Ozel’i, top



lumsalcı olduğu günlerdeki gibi, bugün de severek

okuyorsanız, bunun nedeniyalnızca o n ların çok usta şa

irler olmaları, biçimsel başarılarıyla sizi kavramaları

değildir, belki daha çok, beğendiğiniz o şiirlere sinmiş

olan evrensel insanlık değerleridir, o büyük ülküdür...

(...)Sonunda şu söze ulaştık :

Yeryüzünden ortaklam acılık ya da M üslüm anlık ü l

küleri silinse de, Nâzım Hikmet’in ya da İsmet Özel’inşiirleri gene beğenilerek, sevilerek okunacaktır. Tıpkı

Homeros’u, Cervantes’i , Shakespeare’i, bugün, ülkü

lerinin çok uzağında, beğenerek, severek okuduğumuz

gibi. . . ("Adam Sanat", Eylül 1990)

A .B .D . ile A vru pa ’da yaygınlaşan 19 68 öğrenci ha

reketleri Türkiye’ye de üniversitelerdeki boykotlar, iş

gallerle yansıdı.

Bu dönemde ünlenen şairlerden Ataol Behramoğlu

ile Özkan Mert devrimci tavırlarını sonraki yıllarda da

sürdürdüler; çok yetenekli bir şair olarak toplumsalcı

çevrelerce övgülere boğulan İsmet Özel ise, 1970’lerdedünya görüşünü değiştirip İslamcı şairlere katıldı. (. ..)

Güçlenerek süren bir anlayış da yenilikçi İslam şi

iriydi. Yeni şiirin biçimsel gelişmelerini benimseyen

bu şiirin kaynağında, 1950’lerin ünlü bir şairi, Sezai

K arak oç yer alm ıştı. 197° lerde İsmet Özel in toplum

salcı dünya görüşünden uzaklaşıp İslamcı anlayışa yö

nelmesiyle bu akım ayrı b ir önem kazandı. (Mart 199 3 ,

Biçemden Biçeme)



ikinci Yeni’nin eteklerinde serpilen şiiriyle dev

rimci anlayışa benzeri görülmemiş örnekler sunmuştu.

İslam cı anlayışta da böyle b ir hava estirecek gibi gö rü

nürken şiirden düzyazıya doğru kaydı. (Çağdaş Türk Şiiri

Antolojisi, 1999)

Memet Fuat (Çağdaş Tü rk Ş iiri A nto lojisi

ve Aydınlar Sözlüğü’nden derlenmiştir)

16



O T O Y O L D A K İ K A V Ş A K T A K A V R U L M U Ş

R U H S A T I C I S I

A ltm ış sene yaşadım b ir tek anım bile ^ok

Anılçaşsı Jcorkulu yerlerd ed ir m eşhedim

Faka bastım kaydı don çakar almaz çark amok

Oldum cen.net aşısı binbir günah işledim

A pım yok. Bırakapak m irasım Hak getireRızkımla takometre sırf bu yüzden akraba

Müstantik olam dedim çalkap giyem setire

U ydurarak başım ı örülmü ş h er çoraba

Ö rselerdi b ir çorap kör ne fsim i kabartan

Nesi körlük hangisi kadınların kaprisi

Yasa dışı b ir zifaf b engi sulardan artan

Lâf çakmışlar çivisiz matematik köprüsü

H iç M ao'nu n, L en in' in günahını almayın

V itrin in çocukları M arquis de Sade yuttularTen sırrına ermeden başka telden çalmayın

Pezevenklik etmeyen İblisi de üttüler

Muamma mı göründü sana dünya işleri

K an un ların ruhu nu okumak zor mu geldi

H aydi nem kap buluttan ve başlat yağışları

Ne yaptı Conte Cavour sen de yap Garibaldi



Satıver anasını anâsır m ı olucan

Gel bu ruhtan satın al bedavacılık etme

Y u t bu ruhu dökülsün barsağm dan solucan

Ne kalsın trahomun ne tutsun seni sıtma

M odası bu d ertlerin çoktan geçti diyorsan

Riskliyse ruhu yutmak tezgâhtan gölgeni çek

Şehre git şehirden al çünkü şehirli insan

Tınlatır boş fıçının egzoz ritmiyle köçek

Üşüş ey kavruk ruha ben im transit yolcum

Diren ey kimliğinle polis saldırısına

işçim köylüm esnafım dar gelirli memurum

Ben ruh kavurduğumca para yakıp ısına

Şunu bil ki ruh satan başka eller sahtekâr

Hepsini déclassé say ipten kazıktan kopmuş

A sri çağda on ları lükse boğm akla H ünkâr

Zindan ettiği Muğla sürgüne saldığı Muş

P ü f noktası neden ruh kavrulmadan satılmaz

Çün kü çiğ ruh bulantı sebebi sevdalarda

Çiğ ruh bakteri dolar alaşıma katılmaz

Öpüşürken siğildir elinle sev dalar da



Durayım ruh satmaya bütün yelkenler forsa

Müşteriye havasını almadan bakmayayım

Façama kıymam diyen görsün ne hali varsa

Hoş koku duymadıkça temenna çakmayayım

N erelerden kalkmışım yokum k onu lan yerde

A nsızın anısızım aşklarım vesikasız

Uygunsuz yakalanıp örtünd üğü m bu perde

Ne kadar kandırıcı bir o kadar yakasız

Vara ik sir vara tin vara tılsım vara kut

Ha gayret kanat takıp uçmama ramak kaldı

Ateş yakın su uzak ara yerdeki barut

Alay kom utanıydı m üdür bey ve bakkaldı

Ben benim benle doğdu ruh satanlar ruhsatı

Bildirildi benimle kıvam cehr uşşağına

A n ım yok. H a şim di bilsin ruh ruh u n kaç katı

Bo şuna m ı dikildik o toyol kavşağına.



0 L Ü M K E R E ÖL Ü M / ÖL Ü M K A R E

İ ^ Golgota^'ya çıjcaçkerv tökezjem eden örjce.Oçıü sıra şen,dejeyip ayağı burkulan berildim

Y â r id im duld a saydı ben i açmak isteyen gonca

DertAoJxlum Hi,ra,'ya beni teskine geldi Efendim

İlk ben üşüdüm sonradır T u r - i Sina'd aki sağnak

Dağa çıktım, kurdu geberttim beni korkuttu kemeÇalmadığım kapı kalmadı can evimden taşarak

Duyan olmadı âvâzım ki desin Hallaç kekeme

İlen en oylumsuz kalır kargışın imza yeri boş

Aşka düşmek eceliyse bedeni coşturur anız

Ruh körelten çare bulmaz ilaç olmaz telâşlı döş

Pis mürekkeple çürük dil toku'şturanlardansamz

K u l be n i bilmey işin vakti ecelden kim sıyıra

Bir benim sayıklayan Adem'i imlâ eden adı

Bu yüzden bana değmeden dünyadan bir üvendireGittim çekip başunı gittim hakikat duraksadı.



K I S A P A N T O L O N , P A S L I Ç A K I ,

D İ Z D E K A B U K B A Ğ L A M I Ş Y A R A

K I S A Ç A K I , P A S L I P A N T O L O N ,

G Ö Z D E Y A R A S I K A L M I Ş K A B U K

Nazlan

Sitem et

K ır ı l bana

Beni geç vakit

T ek başım a suya yolla

Bağçede yüzünü öteye çevir

Güle hayret ediyormuş gibi yapGülümseyerek konuş da başkalarıyla

Somurt, avluda sadece ikimiz kalınca

Kızıp en evecen adımlarınla üst kata çıkEn sevdiğim çiçeğin saksısı kaysın elinden

Derinleşsin ben içerledikçe ruhumdaki sakarlık

Y am ru bastım iş değildi hâke çakılmak bayırdanDağ sıradağdı hangi haşin belden yol veresi

Gece hep süzüldü yukardan lâkayt Kehkeşân

Altım da hep beni yutmaya çağladı nehir Y e t iş ir hecelem en sök b en i b ir kere

En zoruma gideni yap hengâme getir

Çel beni tökezlet tuttur çitlere A h la istida edecek ahvâl değil

K im bana kıymazsan bilebilir

Dünya dedikleri samut küp A cılar tınladıkça bende

H ep seni seslend irir.



S E B E B - İ T E L İ F

Başk aların ın aşkıyla başlıyor hayatımız

yaprakla yağm urun aşkı meselâ

kim olsa serpilen coşturuyor bizi

im reniyoru z başkalarının mahvına.

Y ağm u r m ahvolu yor çarparak

kendini parçalıyor maşukunun açılan kıvrımında

yaprak d irim le irkiliyor nazlı ve m ağrur

silkiniyo r vuran h er damlayla.

Başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız

bakıp başkasının başkayla kurduğu bağlantıya

aşka dair diyoruz ilk anı bu olmalı

ilkönce dam arlarımızda duyuyoruz çağıltısınıuzak iklim lerin

kokusu gitm ediğimiz şeh irlerin önceden

b ir baş dönm esiyle kabarıyor hafızamızda

sonra ayrılıklar düşüne dalıyoruz:

Bize ait olan ne kadar uzakta!

Başk aların ın aşkıyla başlıyor hayatımız

başkalarının düşünceleriyle değil.

"Üstümde yıldızlı gök" demişti Königsberg'li

"içerim de ahlâk yasası".

Yasa m ı? K im in iç in ? N eyi berk itir yasa?

İster gözünü oğuştur, istersen tetiği çekidam m angasm dasm içinde yasa varsa.

G irm em , girmedim mangalara



Y e r etm edi adalet duygusu

içimde benim

çünkü ben

ömrümce adle boyun eğdim. Y ıld ız lı gökten bana soracak olursanız

kösnüdüm ona karşı

on u hep altımda istedim.

Ba şka ların ın aşkıyla başlıyor hayatımız

ve devam ediyor başkalarının hınçlarıyla

düşmanı gösteriyorlar, ona saldırıyoruz

siz gidin artık

düşman dağıldı dedikleri bir anda

anlaşılıyor

baştan beri bütün yenik düşenlerle

aynı kışlaktaymışız

incecik yas dumanı herkese ulaşıyor

sevinç günlerine hürya doluştuğumuzda

tek başınayız.

Diyorum hepimizin bir gizli adı olsa gerekBelki çocuk ve ihtiyar, belki kadın ve erkek

Hepimiz, herbirimiz gizli bir istemle adaşız

yoksa şim diye kadar hesapların tutması lâzım dı

hayatımıza kendi adımızla başlardık

bilmed iğim iz bu isim , hesaptaki bu açık

belki dilimi çözer, aşkımı başlatırımaşk yazılmamış olsa bile ad ım ın üzerine

ad ımı aşkın üstüne kendim yazarım.



İ K İ K A N A T

Bizim ahşap evimizin kapısı Kastamonu'da

iki kanatlıydı. Biri

hep kapalı dururdu kanatların

ardında demir dayak.

Gece olur

karan lığın haşyetinden k ap an ırdı tek kanat.

Boyasızdı tahta kapıbu yanıyla g üven irdim ona.

Y ıl elli üç. Üçteyim . Dövüşmek üzereyken b ir yaşıtım la

M alenkof! diye bağırm ışım öfkeden patlayarak

zavallı arkadaşım

hiçbir şey anlaşılmayan bu telâffuz karşısında

şaşırıp kaçtı bağıra ağlaya.

Sonra kızlar geldi

bir kanadı açılmayan

boyasız kap ının ön ün deki betonda

rond yaptılar ve raspa oynadılar:

Raspa raspa rasKore'ye mektup yas.



D E M A N G E A I S O N

Hayatsız kalmıştım. Birden Dürin

C h o p in 'in yedi n um aralı valsiyle

balkonda be lirdi

cildi çürüyen İstanb ul'un üstünden k orkulu göz

sonbahar üssüne çöktü. Süsünden öldü şehir

hüzn ünd en oldu. B ir de o gün Şevki bey

biraz çekil kardeşim demesin mi Chopin'eravii meçhul

ama inanmak serbest

ben kimseye yetim olduğumu

söylemedim üstelik

vesayet altında falan değilim . Sadece

hayatsız kalmıştım. Büyüyünce geçti.



O F N O T B E IN G A J E W

iniyoru m kulelerind en katil

iniyorum maktul m inarelerden

taraçadan, bahçeden

ilk tanıyı bu lanların ind ikleri he r yerden

ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte

değdikçe ayaklarım merdiven alçalıyor

açılıyor leşlerin, atmıkların cesuraneca nlıların korka korka uzand ıkları zemin

ağzımda k ef

iki gözlerimde mil

iniyorum kulelerinden

katil.

Körüm, o halde karanlık niye benden kaçıyor?

Sağırım, nasıl oluyor da uğultum uzaktan

beni çağırmaktadır?

G ökle rin çökeltisinden başkaca soy

toprağın tortusundan gayrı hısım bilmeksizininiyorum k irli eteklerine

be ni em ziren kaltak şehrin

iniyorum ama ind irilm edim

iniyorum çalıntı tahtımı terkederek

arada b ir çehrem i dalgalandıran karaltı

vurulm uş arkadaşla rım dan yansıyor olsa gerek

iniyorum on lardan artakalan yükü ind irme k için



ind iğim yerde ben i bir bekleyen yok

indiğim yerde biçilmiş ot gibiyim

puslu, çapraşık, koklanmamış

ihm alkâr gözle oku nm uş b ir kitap

bîtab bir gözle okunmayı tercih ederdim

yoğrulm uş olan benle b ir daha yoğrulsaydı

be nim le açsaydı ağırdan

tükeniş faslını mızrap.

Yağm uru n yold aşı d en ebilir m i bana?

Ne dökülüş inişimde, ne çakış..

Yalnızca o çetrefil

aralama zahmetine katlanarak

iniyo ru m kızları u tan dıran iççekişle ^

erkekleri boğan kasvetle iniyorum.

O fkem di başlattı yolu

ısrara gerek var deyip durdu şehvetim

istem edi doğurmak böyle b ir uğraşı tabiat

tarih onu tanımazlıktan geldi

bir dövüş olsaydı sonunda belki gevşerdi hırsımbelki saçlar taranırdı bir sevişmeden sonra

ama ben hıncahınç bekçisi kalacağım burçlarımın

sonu nd a yükü bıraktığım a yanacağım.

iniyor ve inliyorum

nereye b ir kucak dolusu

sonluluk sorgusu getiriyorsam

oraya bir kucak da getiriyorum



bir kucak sadece genç ve diri değil

b ir kucak sadece yaşlı ve yo rgun değil

bir kucak sadece erkek ve vakur değil

bir kucak sadece kıvrak ve dişi değil

b ir kucak sadece kavruk ve intikam cı değil

bir kucak sadece gürbüz ve atak değil

bir kucak sadece üzgün ve dindar değil

bir kucak sadece temiz ve sevecen değil

bir kucak sadece pis ve sırnaşık değilbir kucak sadece cömert ve sıcak değil

bir kucak sadece sancılı ve keskin değil

b ir kucak sadece um ursamaz ve bezgin değil

bir kucak sadece öksüz ve çolak değil

bir kucak

sadece bir kucak

açılınca açıkları kapatan

acıkınca doyuran

ve doyururunca

nasıl da perişan, ne kadar da ölçülü

darası alınm az yüküm b u ben imkayda geçirilemez, narhı konulmaz

resm en ve alenen ifade usulü yok

gözümün feri saydım on u, gücüm bun dad ır

dizimin dermanıdır o

buradan gelir cesaretim

bende b u kucak olduktan sonra

iyi veya kötü ne yapılabilir

kendi hayatı aleyhine



binlerce defa dolap

çevirmiş olan ban a?

Bakın, buldu ğum her gerçeği delik deşik ediyıkayboluş kapımı sürgüleyen b ir vaşak

he r sevincimi viran eden bu hayvan

yalanlar içinde boğulm am ı ön lüyor

on dan kurtulacak olursam biliyoru m

beni yaşamakla coşturan

bir kaynak keşfederimondan kurtulduğum an

bütün boyutlarım ı

kaybederim.

Önceleri, acemiyken

bu vaşak yokken daha yanıbaşımda

okul m üdürü

veresiye satan bakkal

kapıcı ve akrabaları

dört ayrı ölümle ölmeyi öğren

demişlerdi banadört bucakmış

anlattıklarına bakılırsa dünya

omzun güneş kokuyor demişti

kısa eteklikli kız

o da omzum a bir şey kon duracak mutlaka.

işte o zaman bildimdi

anladımdı o sıra



harfe bak, harfe dokun, harfin içinde eri

h a rf ol harfle b irlikte kıyam et

h arf ol ha rfler um m anına bat

çünkü gördüm ne varsa sonunda kelimenin

çünkü bö nd ür altında kaldığım töhmet

uğradığım kinayeler bön ve berbat.

Evet, ilmektir boynumdaki ama ben

K im sen in kölesi değilimtarantula yazdılar diye göğsümdeki yaftaya

tarantulaymış benim adım diyecek değilim

tam düşecekken tutunduğum tuğlayı

kendime rabb bellemiyeceğim

razı değilim beni tanımayan tarihe

beni sinesine sarmayan

tabiattan rıza dilenmeyeceğim.

Gittim su çektim en derin kuyudan

en hileli desteden

kendi kartımı çektim

yaktım belgeleribü tün tanıkları yoketmek için

ricacıları öldürdüm

onlar bu dumanlı dünyanın

be ni nasıl özlediğini görm üş olab ilirdi

gerçekten özlemişti beni dünya öze çekmişti

özüm gelinceye kadar bana temas etmişti

bu dokunuş parlatınca beni

ben den biraz dünya



isteyen ricacıları

öldürdü m ve

kıtal bitti.

Yazık.

Y azık ki yazgım ın boyası koyu,

inilecek kadar indim . Hayfa.

Y in e b ir geçitteyim , yeniden b ir lim an şehri bura

eskilerin tayfası yine hep buradalarhep b ilin en tecim enler, tanıdık yosmalar

havada hayza benzeyen aynı koku

bin alara yak laşırken eskisi gib i

sıklet artıyor

hâlâ ayırdedilemiyor dişli gıcırtıları

çocuk çığlıklarından

tanıyorum bunlar

bulutlara bakmak için penceresi evlerin

bu da deniz

hırs püsküren, toynak du rdu ran deniz

rezeleri ye rlerind en oynatan vâdeden, vâdeden, vâdeden tesellicim iz.

Bir yanımda kıyısı kışkırtıcı

ufku m uallâk deniz, b ir yanım da

kamu açıklamaları, genelgeler, tahvilât

kim in yüzünü çevirdiysem

hüznü de sevinci kadar ıskarta..

Niye ind im buraya ben ?



Boşuna m ıydı yol boyunca benliğime

musallat olan belâ?

B ir çevrim tam amlandı mı şimd i?

Y in e mi döndüm başa?

Olmaz d iyor yan ım dan ayrılmayan vaı

kimse başa dönmemiştir, dönemez

hele sen geçtiğin o ormanlar

rüyalarındak i canavarlardan sonra

çok uzaksın o ilkfırlatıldığın zamana.

A ldanm a bunlar tayfa değil

burada doğdu hepsi

denize hiç açılmadılar

denizi sen kadar bile

tanıyan yoktur aralarında

he r b iri uzak b ir belded en geldi

sanılsın istiyor yosm alar

böylece saygın fahişeler

arasına katışacaklar

müptezel birer facire olsalar da.Tecimenler, onlar da sahici değil

onlar da olmayan tayfaların

gemilerinden çıkan malları

sattıklarına inandırmak istiyor

şehrin acemi insan larını.

Sen ve yağmur.

Başa dönemezsiniz.



Oyle b ir yol yürüdün üz ki ancak

dönüş yolu nu yokederek gelebilirdiniz

inişiniz bir iniş olurd u başa dönm em ecesine.

Y ağm u r yalnız yağarken yağm urdur

sen yalnız şenken sensin

burada kalamazsın ve başa dönem ezsin

gitmek zorundasın

kovalanan b ir Ya hu di g ibi

ama Y ah u d iler gibi kendinle kalam ıyorsunherşey çok yetersiz sen in için

herşey sana çok fazla

ayıklarsan ayık durabiliyorsun

aranı açıyorsun kendinle

eşyayı araladıkça

uyanm anın bedeli serapları fedadır

uykuyu tadayım dersen

kâbusa dalmak pahasına.

Ta rihe dersini vermen gerek

yold an ayrılamazsın yedirem ezsin sokulm ayı kendine

tabiatın apışaralarına

ne yıkılmış b ir tapınağın suskunluğu

durdurabiliyor seni

ne gürültülü bir havra.

Y ü k ü n ağır.He's so heavy

just because he's your brother.



Kardeşlerin pogrom sana.

D ostların ın eşiğine varınca başlıyor

senin diasporan.

H erkesin bahanesi var sen in yok

gü nah lı b ir gölgenin serinliğinde

biraz bekleyebilirsin, daha sonra

burada kalamazsın, başa dönemezsin

ama dön

Eve dön! Şarkıya dön! Kalbine dön!Şarkıya dön! Kalbine dön! Eve dön!

Kalbine dön! Eve dön! Şarkıya dön!

Eve dönmek

kendim e sarkıntılık etmekten başka n e d ir?

Orada, arada bir beni yoklarintihara ayırdığım zamanlar

bunlar temiz, kül bırakan zamanlardır

düzgün sabuklam alardan bana kalan..

Evde

anlaşılmaz bir tınıbilmem nereden gelir

uykumdan? kanımdaki çakıldan? unutkanlığımdan?

bilem em Ya hu di değilim

gizli b ir yerde genizam yok

bilem em insan ne renin y erlisidir

öm rüm buradabütün Ya hu diler gibi

raflara doğru, çekmecelere



sahanlıklara doğru geçti

yabancı elle rde çit ilenm ekten korunm ak için

bir sıvaydım kendime kendi ellerimle

tıpkı Ya hu d iler gibi

bu raların yerlisi ben değilim .

Şarkıya dönersem ense köküm seyrelecek

ağdası çözülecek bana aşktan bulaşan kozlarım

şehrin insanları yumruklarımda beyaz bulut yolun çam urunda revnâk-ı bahar bulacaklar

ben şarkıya dönünce

boğazlarındaki boğum insanların epriyecek

ve on u n yerine hergünkü işleri yaparken

kepenkleri kaldırırken, silerken tezgâhı

kalbe gizlice batan kıym ık geçecek

şarkıya dönersem, yanık bir şarkıya

holokost neymiş meğer

herkes bilecek.

K albim e döneceğim, ama hang i yolla? Yedeğim deki okunaksız

şarapla lekelenmiş, solgun harita

uyduruk b ir şey mi bilm iyorum

yoksa sahiden defin enin yeri

gösteriliyor mu orada?

Am a boşver.. N asıl b ir ilgi o labilirkalbe dönmekle define bulmak arasında?

Lâkin ben inerken her dönemeçte



b ir parçasını ele geçirdiğim

her molada, her zorlanışmda nefesimin

her ayak sürçmesinde çiziktirdiğim haritamınbü tün paftalarında sabit m ürekkeple işaretlenm iştir

ne relerde kıraçlaşır

rahminde levendane öcün tohumları yatan gece

güneşin şifa diye bilinen ışıkları

ne relerde kıyıcı b ir zehre çevr ilir..

Haritamda caddeyi ürpertiye açacakbirkaç kaçıktan başka n iren gi noktası yok.

Açıkça gösteriyor haritam farkı ned ir

bir cenaze kalkarken yağan yağmurun

b ir hüküm et darbesinden sonra yağan yağmurdan.

Yağm alar belli ki kim bulsa defineyi, um urum da mıben kalbime döneceğim fokurdayıp pö rtlem ek için

hep fokurdak ve pörtlek kalacağım kalp içinde

canı sıkkın kızların yüzlerinden

döşünden âhı kalmış delikanlıların

dünyaya ha bire pörtleyeceğim

evlerin olanca tınısı dindiği zamankısıldığı zaman bütün şarkıların kanatları

foku rtum dokunacak herkese yedi ırkın kavşağından

Y ah u di değilsem bile

bende Yah ud alık da m ı yok —

Kimi öptüm de kurtuldu çarmıha çakılmaktan?



M E V S İM L E R İN İN S A N A Y A P T IĞ I F E N A L IK L A R

Mevsimlerin bizim âşıklarımız olduklarını bilmezdimBizi d uysunlar için do luyorlarm ış m eğer etrafım ıza

Ko ynu m uzdan her geçişinde kendine yol edermiş bir

mevsim

V e gelirm iş sargım ız kalk ıverince uyarak çağrım ıza

Ruhu saran zevklerden sözaçtı da nice yıldır nice insan

K im seler anlatm adı sargıların kaldırıldığı zamanı

Söylenmedi çıplak kaldı mı ruh neydi hemen rengi

koyul tan

Neydi öp erken akıtır öpülürken pıhtı kılardı kanı

Özlenen bir pişmanlık diyerek tarif ederler aşkı

sorarsak

V e her sevilen nobran biraz her mevsim severken b irer

zorba

Ç öz ülü r tirşeleşir çatık ten sonra tekrar toparlanıcak

Farkederiz üstümüzde bir çentik hangi mevsimdenacaba

B ir yem ini ha tırlatsın d iyedir b elki de yazdansa bu iz

Uzayan gün bıktırıcı setreylemeyen karanlık müzevir

İnsan olm aktan kalan elem in zamkı gibi belli belirsiz

D epreşe n o ilk yem inden başka yazın herşey alelade dir



H er şey bir soruyu katederkenki hayatımız kadar ürkek

Taze şarap h erb irim iz son korkusun a garkolmaya teşne

Kö hn eleşm ekten kaçarken güç ararız kahverengi ve

erkek

Böyle ka lır bir güz lekesi yükü artan gö klerden kinaye

Y a n i hata önceye ait önce öbür yüz öpülecekti

Ö bü r gölden içecektik kaplamasaydı çabuk sineyi kış

Üşüd ük terkedilmekten utandık ruh ke ndin i içe çekti A ld ırd ık aldanm ak için çentik dedik oysa sadece yanlış

Ko yve rin m atemi tasvire çengiyle köçek çullanadu rsun

H er yanlışı yeşeren dal fışkıran otla kapatsak da n 'olu r

Ağlayış buldu eşin neydi adı ko bahar coşkusu olsun

Yüze vurmaz artık elem yapışır âdeme göğsünde solur

KİTABE

Bende mevsim denilen üftâdelerin yardığı yer apaçık

Eseb ilsin sevgililer diyerek cân içre d ün de n h azırım

K ork ar ım kalmazsa sevişmekten b ir yan gılı yer ya da

sıyrık

Ö m rüm fenalıklara kayıp ağulanmazsa be n ne yaparım



E V E T , İ S Y A N

Demirden sağnaklar altında uyur sevdiğim

göğsünde hazin ayak izleri eski Şubatların

onu yaralar kıpırdatıyor

ve o sertelm ektedir yaralardan

kasıklarına boşalmaktadır nal sesleri.

K ese rle yontu lm uş b ir ağzı var sabahın

varınca bayrakları, m arşları duyuyorumbaşım çılgınca sarsılan dallarla uğraşıyor

durup dineliyorum bütü n tafram la

bütün taframla, bütün yumruklarım, bütün

hantal yü reklerin olduğu orda.

Kesik kolları var aşkın

döl ve inat barın dıran .

Hırpanî bir okşayışla akşam

yanaşınca çocuklara

ben karakavruk yüzümün arkasında

kırbaçlayarak büyüttüğüm ağrıyı bırakıyorumbana ne çerçilerden, çerilerden, kullardan

halksa kal’am onu kal'a kılan benim

boşan ır d am arlarım a yılların kahram an gü rültüsü

çünkü kavganın gö beğidir benim yerim .

Ay vurunca çatlatır göğsüm deki m ahşeri

çünkü kavganın göb eğidir ben im yerim



canlarım, kollarında Parti pazubentleri

dik başlar, erkek haykırışlarla

gönd ere, en yukarlara çekiyorlar

en yukarlara çatlıycak kadar aşkî yü rek lerin i.

Y ılla rd ır çocuk başları akıyor yamacım ızdan

yıllard ır balçıklı b ir hayvan çeperlerim izde

kentlimiz cebinde cinayet fotoğraflarıyla sofraya oturuyor

köylü —biraz sessizlik —ne tuha f b ir ke lim e?

A sfalt yakıyor genzim iasfalt adamlarını topluyor aramızdan

yıkılıp om uzdaşlarım ın seslerine

yıkılıp b ir boran içinde toplayarak çiçeklerim i.

Ben merd-i meydan

Y a n i toprağın ve kanın gürzü

gü llerin b in yıllık m ezarı ben ded ir

yukardan bakarım efen dilerin pusatlarına

insanların bütün sabahlarını merak ederim

gök hırpalanm aktadır m erakımdan

ıtır kokan benim yumruklarımdırbenim kavgamdır o, aşk diye tanınan.

A lanlara çok b ilenm iş yüreğim alanlara

vurulsun kösleri şu gâvur sevdamızın

vursun isyanın bacısı olan kanım karanlığa

Zü lküf de vursu n.

Yüzü ne ay k ırıkları çarpıp uyansın sevdiğim .



Y A Ş A M A K U M R U M D A D IR

Sabah şa irin üstüne saldırıyor

yaşamaktan b ir güneşle kaplanıyor onun kalbi

onun kalbi topraktan sıyrılıyor

aşk dahi sıyrılıyor topraktan

gözlerini tanıyorsunuz: çaylak sürüleri

beyni: aç kuşlardan b ir am bar.

Bir kıyısına ilişmiyor dünyanın A llah 'ın ve devletin dibinde insanlar

onu barutla karıştırıyor

ve zerdali çiçekleriyle.

A h ali kapısını taşlıyor onun

onun için develer kesiyor halk

aşka ve kavgaya ayd ınlık getiren kalbi

topraktan sıyrılıyor.

Ben

topraktan sıyrılıyorum

buğular ve aşiret rüzgârları kanımda.

A rklardan gece vakti sular

kaç zaman ayaklarıma

yaslı b ir selâm gibi dokundu

kopartılm ış yapraklarım dan ibaretti hüzün

dedim rahmet yağar ben yürü rken

gece benim ardımda



taşıdım kara gençliğimi dağların damarından

hep döşümde yaratkan, patlayıcı bir kimya

beynimde hep manâlı bir uçurum.Benim hayranlığımdan inlerdi şehir

ben atlara ve uzaklara hayrandım

kendi eh ram larını b ile tanımayan kad ınlar

ansızın patlak verirdi baharda.

Dudaklarımda çürükler vardı

dağ çiçeklerinden ötürü.Irmaklara salardım kendimi

ruhumda kaynar adımlarla gezinen dünya

bana hain sevgilimdi.

Yaşam ak debelenir içim de kıvrak ve küheylân

beni artık ne sıkıntı ne rahatlık haylamaz

çünkü ben ayaklanmanın do m urm uş haliyim

yürüsem rahm et boşanacak

ve sana b ir karşılık vereceğim .

Sana b ir karşılık vereceğimtoprağı deşen boğuk sesimle

sana b ir karşılık vereceğim

amansız kum fırtınası altında

sana b ir k arşılık vereceğim

b irbiri üstüne yığılırken günler

ey taşan su ların imk ânı

ey taşan suların bekâreti sana

b ir karşılık vereceğim .



K U Ş U N Ö L Ü M Ü

K uş damdan düşüncesarışın bir yürüyüşüd ür artık ölüm ün

b ir yağ m urdur açılan kuraklığa

b ir yağm urdur kulübesi nisandan

ve on un ayaklarına dolanan o gökyüzü

kansız yü zlerid ir d iri kuşların

kuş düşünce damdan

kuş düşünce damdan

kızlar saçlarıyla ölümü düşünürler

uzun bacaklı tanrılar koşuşur sokaklarda

kuş öldü herkes mi arıyorgençlik m i yürüyor herkese ve m i arıyor

onun gözlerini satılan çarşılarda

kuş öldü kanadının altındaki o yara

yağm urun karan lığın ı getiriyor geceye

yağm urun ırm akların ı getiriyor geceye

kuş öldüküçücük b ir yorgun luktu ölm eden önce

öldü, kim ısıtır artık onu n ellerini

suların aynasında üşüyen ellerini

suların saygısıyla üşüyen ellerini.



B A K M A K L A R

D onyağından yapılm ış sabunların

ürkütüp sindirdiği gözlerim vardı —ağır —

ağır yani ço rap lı ve sürgün doğm anın

taşınmaz kıldığı.

Ben şenlikçisiydim pıhtı kanın

keten helvacılardan, bileycilerden

rugan çizme giyilen çağlardan geçerdimbarutun ve susamanın güzelliğiyle

tek yatmanın akmayan yüzüyle geçerdim.

Oraya, göğsüme iliklediğim hayvanı ayartmadan

diren m en in m ayasını ellemeye.

Gün dönerdi, benzi solardı kahkahamın

kapardım kapımı gevşeyen b ir yanım la

ve her gece yatağımda b ir engerek bulm anın

süreğen iğrentisiyle dolardım, sesim

öylece —Kusmuk Gibi —kalırdı ağzımda.

Çünkü her yerde bir göğün ufak kaldığı vardı—akşama özgü göğsümü açardım

ey mutluserin penceresi doğanın —

h er yerde köpeksi koklaşmaların sü rüp gittiği vardı

uyurken b ir kadına doyar gibi kan ardı ayaklarım

kanardı ve bir irin seliyle boğulurdum her sabah.

Oysa babam bilirdi yaşadığını aptes alırdı çünkü

anlatacak şeyleri vardı, eğilip kalkmaları



dualar okum ası, doğum sancılarıyla bırak ıp gitmesi

anamı.

A h , göğe uzatıyorum b ir cum artesiyi

hayın bir çalgıyı kuşanıyorum göğün huysuz kuşlarıyla

G Ö K ! B ir kahkahaya geçirdikçe dişlerim i

bir tabut kalmıştır akşam olmaya

bir tabut beklenen bir aydınlıktır

beklenen bir ses gibi avlularda.

A nam k irliserin penceresinde doğanınuykusu ayaklanır kanı birikir saçlarına

gözlerine uyuşuk bir hınç siner artık

ölü bir erkeği almıştır yatağına

o soğuk ölüyü, o kurutulmuş anıyı

birdenbire benim ağzıma takılır herşey

giderim akşama özgü göğsümü açmaya.

Ben nereye adımı yazsam

nereyi göstersem parmaklarımla

orası şapkalar yüklü bir vagondur,

nerede daralmış görsem bir adamıakşamın güzelim buğusunda eli-ayağı tutulmuş

bir çiçeğe uzanırken utandığını görsem

işte iğrentim yayılıyor derim, işte sırtlanlar soluyor

ellerimde

kuşlar çoktan kapamışlar tarlalarını.



O zaman bir üzünç aralığında —herkes gibi —başlar

korkum.

Ey irin mutluluğu!

Ey durmayıp ağrıyan kemiği usumun!

Uğunursam beni hazdan delirten hayvanın ortasında

ben koşarken derelerde b irikirse çocukluğum ,

piçliğim birikirse sesimin o hıncahınç boşluğunda

coşkunun en sağlam atıyla geliyorum

sövgüm büyüyor, ağartıyor günümü.T A N ! O lü b ir kediyle saçlarım ı taram anın vaktidir

sarı bir bilincin ötesini ellemek istemenin

bir üzünç aralığındayız artık TAN!

savulun, çıplaklığım ge liyor ardım dan .

47



G E C E L E Y İ N B İR K O R K U

Hırlıyım, böylece büyüyor baldırlarım ve boynumun

öp ülen yeri

ir i bir kuş ken din i ağartıyor koltukaltlarım da

geceyi hor görüyorum, böylece gecenin bütün itliğini

irkilip terliyerek bir erkek sesi olarak yatağımda

tan ırım , Pekos B il'im gözet ben i.

B eni çünkü buram ağrır, bacaklarım ı ho r görürüm

aynalarda

bağrım a b ir gül tün em iştir, kanar yanakları b ir

oğlanın yağmurdan

hüznü hor g örürü m çürütü r çünkü o kuşu

koltukaltlarımdahırlıyım böylece büyür aşkın bir salgıdan öteye

geçemediği

tanrım , Pekos B il 'im üşüt ben i.

Üşüt, yırtsın öpüşlerimi paslı tenekeler, soyunup org

çalayım

ceketimle örteyim gecenin bü tün itliğini

tanrım, Pekos Bil ' im uçur beni.



D A V U N

Uç benim boynumun soytarısıkirle her cemreyi bana doğru olan

unuttum güçbela soluyan pe rdeleri

dudaklarımı ısırdıkça kabaran akşam

unuttum onu da.

Zaten bir tanım değil midir

tavsayan düşüp kalkmalarahüznün hacanası diye bildiğim akşam

b ir tanım değil m idir o kıyışız ellerim iz

fırça çekmeye doğru ölümün bacısına

parmak atmaya doğru şiir okuyaraktan

aşk —b ir tan ım değil m idir —

kusturucu güzellikler ardından.

H er tanım b ir ağı parçalıyor gibi çevremizde

azgın atlar boşandıkça sesimin avlusundan

uç benim boyn um un soytarısı

dölle ovalı yüreğimi akarsuyunnangöğsümde serinleyen akçıl kuşların

esirgeyen bağışlayan DIRENMEnin adıyla

ind ir koynum un yılgısını m or bulutların ordan

indir, indir de

geceleyin dupduru bir iniltiyi

bağrımdaki sağırlıkla değiştirmeye doğru —Fırlamayım, bıktım tanımlanmaktan.



Leş yiyen akçıl kuşları severim çünkü

akçıl göçm en kuşları çünkü

çünkü özentisiz taşra yanakları

gibi çarşılara ilişkin

firengili göklerin altında olmak gibi

yatırları severim

paskalya tatilini.

Her tanım zorlu kilitlerdir belki de

çaput yıldızları aşka dayalı duranuç benim boynumun soytarısı

böğrümde avrupalı atları koşuşturan

aşkım, tanımım, yanaşmam.



S E V G İ L İM H A Y A T

Yüzüm e bak

ve yüzümü hırpala

yüzümü değiştir, dağlı b ir anlatım bırak

sen

h er hafta oğ lunu leğende yıkayan hayat

yaban, d iri m em elerinden ısırm ak

dud aklarındak i tuzu dudaklarım a almak içinçok oldu tepelere vurdum kendim i

bulutlara k arıştım ve karanlık kahvelerde

tıraşı uzamış adamlardan

huylarını öğrendim senin.

M ahm ur b ir tohumd an delikanlı bağrım a. Ve hatırlıyorum lokavt vardı

bezgin fabrika dü dü klerinin

dizlerine yatırılmış olan sabah

senin kalbini kakışlardı.

T om arla muştuyu omuzlayarak genç adam lar

polisin sevmediği genç adamlar sokaklardapatro nları kudu rtan gazteler satarlardı.

Ey şehre başaklar:

militan ruhlar ekleyen hayat!

G ün turun cu b ir hayalet gibi yükseliyorken

izmarit toplayan çocukların üstüne

çekleri imzalanıyorken devlet katlarında faşizmin

bacımı koyvermiyorken şizofreni,



yüzüme bak

ve rahm in i bana doğru tekrarla

ben öyle bilirim ki yaşamak

berrak bir gökte çocuklar aşkına savaşmaktır

çünkü biz savaşmasak

anamın giydiği pazen

sofrada böldüğüm üz som un

yani ıscacık benekleri çocukluğum un

cılk yaralar h alinde

yayılırlar toprağa

etlerim iz kokar

gökyüzünü kokutur

çünkü biz savaşmasak

Uzak Asya’ dan çekik gözlerimiz

52 K ü ba'd an kıvırcık sakallarım ızlasavaşmasak

güm güm vurur mu köm ürün kalbi Kozlu'da

K e San da, K an de ha r'da üm üğüne basılır m ı vahşetin

ve sen boynunu öperken beni sarhoş

b ir okyanusla titreten hayat

sevgilim olur musun.Ben savaşarak senin

bu lanık saçlarından tutup

kibirli güzelliğini çıkartıyorum ortaya

dünya

kirletilmez bir inatla dönüyor

altımıza yıldızlar seriliyor yüzüm suya davranıyor koşaraktan

ve inzâl.



İ N C E S I Z I

V ar m ıdır nalçaları sevin cin

gün tene değince kanatları uzar mıderin bir secde gibi rüzgâra aşılanmak

dostları düşünmenin çarpıntısından mı

Y okum arkadaş düşünm ekle varılan tada

hayata yalnızca kafanı banmak

gövdende nam usluca güd ebilm ek sevincielbet burkulup kalmaktan iyi.

Kara gözlerimde uğuldayan bu değil ancak

elde tüfenk, elde âlet, yürekte kor

cebelleşmek yalanla, kirle, tahvilatlarla

damarlarına papatyalar doldurarak

bir serinlik olup dünyaya sokulmak.

Ben bir deli fışkın değil miyim

sahibim Köroğlu'nun da sahibi değil mi

ve çocukların ezbere b ildiği göm leğim in

ken dirini kendim ekmedim mi

Öyleyse arkadaşım sinem kanayadursun

ta ki sürgün ya da mahpus kırışıklar yerine

yüzümüz köylü ve gurbetçi yakınlığa dursun

sevmekle doğrulanmıyor madem kalbimiz

girelim yarimizin avlusuna tam tekmil

ve m ürdüm erik leri ve dopdolgun elm alarıy la o bahçede

o geniş kalçalı yarim izi dö rt kere.



A Y N I A D A M

T oz lud ur saçlarım, saçlarımdan

devrilmiş sarayların dum an ları savrulur

yüzüm yanıktır

yüreğim e b ir karanfil sokuludur

ve partizanca darbelerin dünyaya ilen şavkı

benim göğsüme göğsüme vurup durur.

Be n dünyaya doğru yürümekle m eşhurum

bahar da sürgülenir içime katranlar da

hem koşarak yarattığım sevgiler vardır

hem körlenm iş sevgilerin acısıyla koştururum .

Beni sular

kocaman taşları parçalayarak hatırlıyor dağlarda

ve beni hatırlatıyor çeltik tarlalarında aynı sular

um utlu sakinlikleri

lohusalıklarıyla.

B en dünyaya doğru yürümekle m eşhurumkökten dallara yürüyen sular gibi

yürürüm köm ür ocaklarına, çapalanan tütüne

yürürüm hüzün ve ağrılar çarelenir

dağların esmer ve yaban telâşından kurtula diye

torna tezgâhlarında demir.

Y ü rü rü m çünkü ölüm dür yürünülm eyen yürürüm yürüyüşüm dür yeryüzünün halleri



kanla dolar pazuları tarladakinin

hızar gürültüsü içinde türkülenir bir öteki

gökleri göğsümden aşırtarak yürürüm

yağlı kasketim in kıy ıs ın da nar çiçekleri.

A yn ı adam Ekim gün lerind en beri güm bür güm bür

gelirim

teneke damların üstüne safi sinirden doğan güneş

portakallar fırlatarak p arlıyor ben im adımlarımlaanladım neden yorgunluk

gülüm serlik ge tiriyor insana

hayatın bana başat

bana avrat oluşunu öğrendim

işçiler bunu kurşunlanarak öğrendi

on beşinde bir arkadaş

inancını savunurken yargıca

anladı bulana durula akmakta olan şeyi.

Y ü rü yo ru m

azarlanıyorum fışkıran başaklarlaiki bomba gibi taşıyorum koltuğumdaki bir çift somunu

hurdahaş bir sancıyla geçiyorum badem çiçekleri altından

gözlerim nemli değil

gözlerim nam lu.



Y I K I L M A S A K I N

Sana durlanmış kelimeler getireceğim

pörsüm üş b ir dünyayı kahreden kelimeler

kelimeler, bazıları tüyden bazısı demir

seni çünkü dik tutacak b ilirim

kabzenin, çekicin ve divitin

tutulduğu yerd en p arlayan şiir.

Zorlu bir kış geçirdim, seninki gibi neftî

acıktım, bitlendim, bir yerlerim sancıdı

sökmedi ama hoyrat kuralları faşizmin

çünkü kalbim aşktan çatlayıp yarılırdı.

H er sabah çarpışarak çekilirdi karanlık alnacımd an

acılar bile duymadım k o f yürek ler önünd e

beynim her sabah devrimcinin beyniydi

ayaklarım donukladı gelgelelim

sağlığın yerinde mi?

Y ara ların kabuğu kolayca kaldırılıyorhalkın doğurgan dünyasına dalmakla

onların güneşe çarpan sesini anlamayan

dört duvarın, tel örgünün, meşhur yasakların sahipli

seyir bile edemezken içimizdeki şenliği

yılgı yanım ıza yanaşamazken

bizi kıvıl kıvıl bekliyorken hayat

yıkılm ak elinde m i?



Boşuna mı sokuldu bankalara

petrol borularına kundak

kurşun işçinin bö ğrün ü boşuna m ı örseledi

varsın zindanların uğultusu vursun kulaklarım ıza

yaşamak

bizimçün doku naklı bir şarkı değil ki.

B u yürek gökle barışkın yaşamaya alışmış b ir kere

ve inatla çevrilmiş toprağın çılgarına

yazık ki uzaktır kuşları, sokaklarıyla biz im olan şehirama ancak laneti hırsla tırpanlayamamak koyuyor insana

öpüşler, yatağa birden yuvarlanışlar

sevgiyle hatırlansa bile hatta.

Köpüren, köpürtücü bir hayatın nadasıdır kardeşim

bütün devrimcilerin çektikleri

biliriz dünyadaki yorgunluk habire mızraklanır

dağlarda gürbüz bir ölümdür bizim arkadaşlarınki

pusmuş b ir şahanız şim dilik, ne kadar şahan olsak

ama budandıkça fışkıran da bizleriz

ölüyoruz, demek ki yaşanılacak.



Y A Ş A T A N

Ben halka bakınca gümüş tırnaklı kısraklar

sırça kirpikli gelinler huylanır.

Ben halka bakınca terlenirim

yaslanırım tarlaların gölg esine, tozuna

kirlenir gülkurusu m endilim .

Benim rengimle kim yarışabilir

sancımı kimler altedebilir ben halka bakınca?B en ki kazdım, kü redim , ellerim le boşalttım geceyi

yıldızları, hüznü ordan fırlatıp attım ,

sonra ordan fırtınalı bir tüzeyle halka bakınca

yeniden yaralandım dünya ırm aklarından.

D ünyan ın ırm akları dediğim yer

aydınlık, gülümserlik ve sevda.

Oysa halkın göz çukurları çamurlanmıştır

kanı ılgıt ılgıt akar, kanı kara

yazlık sinem alarda, ün ifo rm alar altında

banknotların, kıravatların saltanatıylaçürütülmektedir halk.

Gözlerim

ne güzeldir halka bakınca

gözlerimde böğürtlendir

avuçlarım da nar,

ayaklarını çıplatıp sulardan geçen çocuklar

sevinçle kıp ırdatır yaprak larım ı.



Halkım

pıçaklanmış b ir kadın g ibidir

kaygular içinde yapayalnız

zehirli çiçeklerin uğultusu

uzaklaşmaz kulaklarından.

Gözlerim

ne den güzeldir halka bakınca

beni neden küflemez o çökertilmiş anlamherdaim karnımda tıkılı duran şafak

dünyalar birik tirir halk adına?

Çü nkü bana göbek bağım dan işliyor toprak

han çeri ellerind e neşter kılan

arkadaşlarım var dağlarda.

K ara yerden kırm ızı gelincikler biterken

leylekler kirlenirke n b in bereket uğruna

şeffaf, bakire kızlar pencerelerden

kaçırılmak için elederken delikanlılara

o zaman benim gözlerim işte

kavi bir mavzer olur halka.

K anım a kızgın dem irler sokulur

be n halka bakınca

köm ür koku sundan yüzlerim kabarır

kalbim uyanır gıres lekelerinden

gök gü rülder köleler kıpırdan ır

uykum un re ngi yayılır dünyaya

uykum çünkü uçarı, çünkü hovarda



şafakların öncesidir,

sazaklar içinde bir çocuğu emzirir

çaputlara sarılmış çürüksüz çocuğu

be n halka bakınca.

Yaşam ak güzeldir

gözlerim daha güzel

gözlerim daha güzel halka bakınca

ve sürülm üş toprağı yaratkan beyni

işleyen e lleri h uy landıran bakışlarım

yani insan türünü var kılan hız

yani hatta tarla larda

dö l yataklarında bile oyalanmayan

savaşın, sevdanın rengi

her güzellik bu re ng in ardm dad ır

yaşamak b ir başına bu rengi geçebilmez

"ölüm de n korkup da son un u sayan

ölü r gide r yar koynuna girem ez."



K A N L A K İ R L E N M İ Ş E V R A K

Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında. A şklarım , inançlarım işgal altındadır

tabutum un üstünde zar atıyorlar

cebimdeki adreslerden umut kalmamıştır

toprağa sokulduğum zaman çapa vuran adam lar

denize yaklaşınca ku m lar ve çakıltaşları

geçmiş günlerimi aşağılamaktadır.

Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında.

V e rüzgâr buruşturuyor polis raporların ı

kad ınlar fazlasıyla günah a giriyo rlar

bazı solgun gö m leklerin çözük düğ m elerinden

çelik tırpan gibi silkiniyor çocuklar

den izin satırları arasında.

Gece arsızca kükrüyor paslı beyninde şehrin

küfre yaklaştıkça inancım artıyor.

K ar an lık sözler yazıyorum hayatım hakkındaöyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan

saçlarım çok yo ruld u gençlik uykularımda

acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman

acıyla uğraşacak ye rler im i yo kettim.

V e şim di birçok sayfasın ı atlayarak b itird iğim kitabın

başından başlayabilirim.



K A R L I B İ R G E C E V A K T İ

B İ R D O S T U U Y A N D I R M A K

Benim adım insanların hizasına yazılmıştır.

Her gün yepyeni rüyalarla ödenebilen bir ceza bu.

Keşke yağmuru çağıracak kadar güzel olmasaydım

ölüm ve acılar çatsaydı be ni

düşüncem yapma çiçekler kadar gösterişli ve parlak

sözlerim ihanete varacak doğrulukta olsaydı. Anm aya gücüm yetseydi de konuşsaydım

d iri-ge rg in kasları konuşsaydım

"Kardeşler!" deseydim "Kardeşlerim!"

"Bakın yaklaşıyor yaklaşmakta olan

"Bakın yaklaşıyor yaklaşmakta olan

"Bakın yaklaşıyor..."

yazık, şairler kadar cesur değilim

çocukların üşüdükleri an laşılıyor bütün yaşadıklarımdan

gövdem kuduz yarasalarla b irazcık yatışıyor.

Benim gövdem yıllar boyu sevmekle tarazlandıöyle bir çalımlarla gecenin çitlerinden atlardım

bir güneş sayardım kendimi denizin karşısında

çünkü çam kokularına sürtünüp ağırlaşan ruhların

inanmazdım dosyalara sığacağına

gittikçe ışıldard ım dükkânlar kararırken

hüznün o beyaz etrafına sakallarım batardı.

Benim adım bilinen cevapların üstüne mühürlenmiş



ellerim tütsülenmiş

evlerin yen i yıkanm ış serin taşlıklarında

dirgenler, bakraçlar, tornavidalar

bende kül, bende kanat, bende gizem bırakmadılar

ve içinden b ir başağrısı gibi çmlamaktansa

gövdem açık bir h ed ef kılınd ı belâlara.

V e bu yüzden yakışıksız oluyor

insanları hum m alı bah arlar olarak tanımlam ak

ve bu yüzden göğsüm de dakikalarince parmaklar halinde geziniyor

konvoylar geçiyor meşelikler arasından

bir yaprak kapatıyorum hayatımın nemli taraflarına

ölümden anlayan, ciddi bir yaprak

unutulacak diyorum, iyice unutulsun

ned en büyük ırm aklardan b ile heyecanlıydı

karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmak.



P R O P A G A N D A

Köleler gördüm, karavaşlar

hayaları burulm uş b ir ad am ın ayaklarını yıkamaktalardı

artık kelimeleri kalmamış fiyatları sormaktan

saçları taranılmaktan usanmışlar

sinemalara saklanıyorlar kışın

yaz olunca denizin yalayış larına

kaldırım larda dem okratotobüslerde dindar

geceyi

saatlerine bakarak anlıyorlar

ve sabah

gökyüzünün k arn ını gerdiği zaman

dağların kokusundan fabrikalaracıkınca

Köleler!

gözleri camekânlarda.

Silahlar gö rdüm

namlusu akla çevrilmiş sahra topları

mürekkebin utandığını gördüm basılı kâğıtlarda

tetiğe basan parmaklarda çare yok, gördüm m ürekkebi:

Çare yok, radyoları kapatsam

çare yok, secde etsem anılarıma

bu bozulmuş yem inlerin bayrakları altındaolacak şey mi duymak portakal bahçelerini



m erm iler araya girm ed en anlayabilir m iyiz artık

hangi kızlar hangi ser in yerlerim ize değdi:

Sanırdık saçlarımız kumrularla kaplanırbir çocuk, İşte ırmak! diyerek haykırınca

o zaman belki çocuklar zabıtalardan daha çoktu

belki biz daha çok ağlardık bir aşk pıhtılanmca.

Gördümgözlerinde zindanlarla bana baktıklarını

düşü ndüm yaslanarak şeh rin kasıklarına

düşündüm kafa kemiklerimi eritinceye kadar

nedir bu kölelerin olanca silâhları

silâhların köleleri olmaktan başka.

Bıkmadımkoyu renk ler kullanıyorum hayatımda

koyu mavi, acıyı anlatırken

sessizce öperken, koyu beyaz

ve saçlarım hakaretlerle okşanırken

koyu b ir itiraf sarıyor ben i.

Susmak elbette zehirlidir

ve rahatlık getirir yazıklanm ak da.

Ey tenimd e uzak yo lculuk ların lekeleri!

Ey çocuklarda uyuyan intizamsız güneşler!

gelin ve boğ du run bu köleleri.



T A H R İ K

Bırakın ince kavak seslerini şehrin içindeparalar yaşlı kızların koynunda yatarken

bırakın köprülerin üstüne yağmur

ve basma perdelerden lânet bize.

Şaşılacak bir dünyada yaşamaktı; öğrendik

şimd i külçe ler yüklüyüz şaşılacak b ir b içimd ekülçeler yüklüyüz ve çıkmak istiyoruz yokuşu

sokaklar gittikçe katı bizim adımlarımıza

peşim izde bütün bahçeleri boşaltan ter kokusu

yankım ız soyunup sevap rahatlığ ı alınan yataklarda

yürek elbet acıyor esvap değiştirirken

bizden artık akması beklenilen kan da katı

kovulduk ölümün geniş resimlerinden.

Efsanelerden kovulduk

kan ve dem ir kelim eleri söylenince

elbiseler içindeyiz, şehrin içindeönümüz iliklenmiş, ayakkaplarımız bağlı

kim senin u ykusunun fesleğen koktuğu yok

altıkırkbeşte vapu r ve sancı geç saatlerde

eski savaşçılar vesair geçmiyor bulutlardan

çiçek alıp eve götürüyoruz

bunun bir delilik olduğunu bile bile

en ıssız duyguların ucunda karakollar



asm aların altı tuzak ve tuzak caddelerde

külçeler yüklüyüz, çıkmak istiyoruz yokuşu

gözler kısılıp bak ılıyor bize.

Biliniyor

bizim mahsustan yaşadığımız

biliniyor

şarkıların sırası bizde

biliniyor

hayat bizden razıdır

biliniyor

otların sarardığı yerlerde güneş

kurşunun değdiği tende heves kalmıştır.



Ç Ö Z Ü L M Ü Ş B İ R S I R R I N Ü Z Ü N T Ü S Ü

Yaşam aktan öte özür bulam ayınca aşkasonuçları bir bir gözden geçiriyorum

pulluklarla devrilen toprağın ıslaklığındaki can

madenlerin buharından elde edilen büyü

bazı yasak kitap ların verd iği d inç duygular

nelerse ki yaşamak sözünü âsi kılan

ne lerse ki lekesiz, um utlu ve budala.

D ened im . Soğuk sular dökünüp fırladım sokaklara

sorular sordum nice kara sıfatlan üstüme alaraktan

ipte boynum, ağzım şehvet yalaklarında

çapraştım, and içip ayna kırdımdoğadan b ir vahiy bekledimse boşuna

baktım akşam herk esin kabul ettiği kadar akşamdı

hiç b ir m eşru yanı kalm amıştı hayatımın.

Sözlerimin anlamı beni ürkütüyor

böylesine hazırlıklı değilim daha.Bilmek. Bu da ürkütüyor. Gene de biliyorum:

Kapanm az yağm urun açtığı yaralar

çocuklarda.



ESENLİK BİLDİRİSİ

Bir şehrin urgan satılan çarşıları kenevir

kandil geceleri bir şehrin bu hu r kokmuyorsa

yağm urdan sonra sokaklar ortadan kalkmıyorsa

o şeh irden ö calm anın vakti gelmiş dem ektir.

Duygular paketlenmiş, tecime elverişli

gövdede gökyüzünü kışkırtan şiir sahtedirgazeteler tutuklanmış dünya kelimesini

o dünyadan, o şiirden öcalmalı demektir.

Ölüm gelir, ölüm duygusuna karşı saygısız

ve zekâ babacan tavrıyla tiksinti verir

söz yavan, kardeşlik şarkıları gayetle tıkız

öcalmmazsa çocuklar bile birden büyüyebilir

Y a rg ı kesin : A cı duymak ruhun fiyakasıd ır

kin, susturur insa ni; adına çıdam den ir

susulunca tutulan çetele simsiyahtıro siyah öcalmakcasma gür ve bereke tlidir.

V andal yürek! G ö rü n ki alkışlanasın

ez bütün çiçekleri kendine canavar ded ir

haksızlık et, haksız olduğun anlaşılsın

yaşamak b ir sanrı değilse öcalın m ak gerekir.



A K D E N İ Z ’ İN U F K A D O Ğ R U

M O R A Ç A L A N M A V İS İ

Yaz günleri ben i hatırlam ıyor.

Salgılı bir hayvanla bitişiyorum yaz yaklaşınca

yayılıyorum ortasın a sevgili tüylerim in

geniş uykulardayım, muazzam uykularda

y ılların zulm ünden haberim yok

ne de süzgün taşralı kızlar korosundangeçiyor hazza yatkın dud aklarıyla gece

canımın ilmekleri arasından.

B en i artık kimseler arayıp da bulm asın

beyaz h arm an ilerin gö klere açık sofrasında

yık tığım saltanatın dizin de in lediğim

aşkın en tabanında yattığım anlaşılmasın

çünkü be n çok gizli b ir yan lışın

dehşetengiz yeteneğini ölçmek için

yepyeni b ir hata için in iyorum Akdeniz'e

Meryemoğlu sanıp ben zavallı ademiçarm ıha çaktılar orda çok zaman önce.

Ç o k zaman önceydi ki otobüsler

mermer sütunlu şehirlerden sahil çardaklarına

nice yılgın havarilerle gidip geldi.

H epim iz, yani taflan çiğnem ekle güzelleşen çocuklar

havariler karşısında haram igövd esindeki hayvan k abarınca mecalsiz



kutlu bir tan çıkarmayı denedik

kayser makinasmdan

anneler

sevecen gözyaşlarıyla korurdular bizi.

Biz sen ey beyhude ve baygın duyguların yırtıcısı

sen ey loş çalgıları uykulardan çıkarıp

bahçelerin hayatına yerleştiren esrar

bizi bırakmıştınacı güller salınırdı k anım ın raddelerinde

ve ben güneş altında bize kendini öptüren neyse

gece onu n k imlerle buluştuğunu araştırdım

o zaman yalın yüre k kaldım şiddetin çölünde

aldanışların çölünde korkudan

denize dilimi soktum ayaklarımdan önce.

B u kadar, bu kadardı Akdeniz

aslı yokmuş din lediklerim in

eski moda güneş sanrılarından

b ir şair cesedinden hiç farkı yok den izin.

Y o k ve yaz günleri beni hatırlam ıyor

boğulmuş hüznü gösteriyor bana m em elerinden

geçiyorum bir yakıcı maviden derinleştirilmiş mora

geçiyorum ayaklarım altında kumları hıçkırtarak

Kara yaz! Karanlık yaz! Kararan vücutlardan

rıhtım a varmayan ceset elbette hatırlanmaz.



" İ Ç İ M D E N Ş U Z A L İM Ş Ü P H E Y İ K A L D I R

Y A S E N G E L Y A B E N İ O R A Y A A L D I R "

A ğzın ın b ir kıvrım ından cesaret bularak

ter yürekte susayışlar yaratan yağm urlara açıldım

kalmışsa tomurcuklar önünde sendeleyen çocuklar

kalmışsa birkaç ısrar ölüm le yarışacak

onların yardımıyla dünyamıza acıdım.

Dünya. Çıplak omuzlar üstünde duran.

Herkes alışkın dölyatağı borsalarla ağulanmış bir

dünyaya

Benimse dar

çünkü dargın havsalamın

gücü yok bazı şeyleri taşımaya.

Once kalbim lânete çarpa çarpa gümrah

sonra kalbim gümrah ırmakları tanımaktan kaygulu

sakın Styks sularının heyûlası sanmayın

er gövdesinde dolaşan bulutun simyası bu,

biraz üzgün ve Omer öfkesinde birazöyle hisab katm dayım ki katlim savcılardan sorulm az

ne kireç badanalı evlerde doğmuş olmak

ne ellerin hırsla saban tutuşu

ne fabrikalarda biteviye üretilmekte olan kahır

dev iştihasıyla bende kabaran aşkı

yetm ez karşılamaya.



İnsanlar

hangi dünyaya kulak kesilmişse öbürüne sağır

o ferah delişm en gözüken birçok alm larda

beton dan tanrılara ku lluğu n zırhı vard ır

çelik teller ve baruttan çatılınca iskeletim

şakaklarıma dayanınca güneş

can çekişen bir sansar edasıyla

uğultudan farkedilmez olunca konuştuğum

kadınların sahiden doğurduğunatoprağın da sürüldüğü ne inanm ıyorum

nice d ir kavrayamam haller içinde h alim

demiri bir hecenin sıcağında eriyor iken gördüm

bir somunu bölünce silkinen gökyüzünü

su içtiğim tas bana merhaba dedi, duydum

duydum yağm urların gövdemden ağd ığını.

Sen ol küçük b ir kıvrım dan, b ir heceden

aşk için b ir vaha değil aşka otağ yaratan

sen ol zihnimde yüzen dağınık şarkıları

bir harfin başlattığı yangın ile söndürbeni bir ses sahibi kıl, kefarete hazırım

öyle mahzun

ki hüzün ciltlerind e adına rastlanm asın.



Ü Ç F İ R E N K H A V A S I

1

. Capriccio Ölüm

G ülün ç bir ölümle öldü d eniyor Max Stirne r için

çünkü mahvına sebep nihayet bir sinektir

ama Fanya Kaplan

nasıl öldü diye sorsak sanırım

işimiz fazlasıyla ciddileşir.

Bize ne başkasının ölümünden demeyiz

çünkü başka insanların ölümü

en gizli m esleğidir hepim izin

başka ölümler çeker bizi

ve bazan başkaları

ölümü çeker bizim için.

Ölümle şaka olmaz diyenler

kıyasıya ya nıldılar bu çağda

Taksitle Ölüm diye bir roman yazıldı artıkOnce Ol/Sonra öde denilmek suretiyle

aşılıp geçildi bu roman da.

Doların dalgalanmasına bırakıldı bu çağda ölüm

geceleri şehrin varoşlarında ikâmete m ecbur ed ildi

gündüzün kimlik soruldu ona

sağcı mı solcu mu olduğu sorusuna cevap verdi

seken bir kurşun kadar



kurşunî bir kış denizi kadar bile

tar af tutmayan ö lüm .

2. Ölüm Cantabile

B en ne büyük b ir d algınlıkla bakmış olmalıyım ki

hayata

görmedim orda çinko damlar ve plastik sürahilerintanrısını

yerim i yadırgadım

yerim olm adı zaten kendi m ezarım dan başka

çılgının biri sanılmaktan sakınmaya vaktim olmadı

durm adan b ir beyaz aygırla taşardım d erin gö llerden

bir gebe kısrakla kaçardım derin ormanlara

güneşin zekâsıyla doymak isterdim

kaba solgun kâğıtlar sunardı

şehrin insanı bana

şehrin insanı, şehrin insanı, şehrinkaypak ilgilerin insan ı, za rif ihan etlerin.

O gün bug ün , şehri dü nyan ın üstüne kapatıp bıraktım

kapattım güm üş maşrapayla yaralanm ış ağzımı

ham elmalar yemekten göveren dudaklarım

m ırıldan m asın şehrin m utantan ve kibirli ağrısını.

A zıcık gece alayım yanım a yalnız

serç elerin uykusuna yetecek kadar gece



böcekler için rutubet

örümcekler için kuytu

biraz da sabah sisi

yabani güvercin kanatları rengindebiz artık bun lar olarak gidiyoruz

eylesin neyleyecekse şehrin insanı

şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin

bozuk paraların insanı, sivilcelerin.

işte öldüm, işte son kadife çiçekleri

son defn eler, b aldıranlarla k efenlediler beni

bütün kaçaklar için ince bir melhem oldu benim ölü

m üm

bütün hoşnutsuzlar yanlarında saklayacakbenim ölüm üm den yayılan kırpıntıları

boğaz tokluğuna çalışanlar

özenle kilitleyecek göğüslerine

benim ölmüş olmamı

h içbir yaprak dam arından

h içb ir su özünden atamayacak be niortaya ben im ölümü m sürülecek

pey akçesi olarak

tanrıların ölümünü bir üstlenen çıkınca

ama n eler olup bittiğini h içb ir âyetten

hiçbir vakit anlamayacak şehrin insanı

şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin

pahalı zevklerin insanı, ucuz cesaretlerin.



3 - Requiem

Bozkırda yaz akşam ları seni seyrederdi

seni seyrederdi ormanda gürbüz sabah

ağırkanlı b ir güneşle yaşanan kış

ağır, kanlı b ir gün eşle yaşanan hasat zamanı

bekârların kaburgalarına gümleyen karanlık

isterik kokusu beyaz dantelâların

seni seyrederdisen diriyken sana bakmak

başlı ve sonlu bir uğraştı sanki.

Gövdene im ren irdi ok atmayı bilenler

gövden aklın gibi engebeli ve dakikti

sokaklarda kavga çıkardı sen in yüzünden 77sen topuğunu g öste rirdin ve dövüş başlardı

ejderlerle ça rpışırdı bey çocukları

m üm inler m üşriklerle savaşırlardı.

T o p ra k ve yağm ur savaşırlardı

anahtar ve kilit

b irbirine gire rd i ekmekle bulutlarkan ve su

nadirle zenit.

Isıtırdın salkımları bağlar bozulunca

tohum ların bilgisine hısım dın

beyninde yelk en lerini açarakserinlerd i kısır kadınlar

sen diriyken



sepetlerine çiçek doldurup insanlar

peşinden gelirlerdi

serüvenler peşinden yürürdü endazelerin

mekikler otlakların yörüngesindeydi

ayıklardı insan ların rüyalarını

yaktıkları tütsü, okudukları yasin.

Sonra öldün, sonra ıslıkladılar seni

gösterişsiz tabu tunu yuhaladılar

lahana yaprakları attı sana

sonradan görme tombul ortayaşlılar

semiz, genç burjuvalar seni

tepeden tırnağa ferm ua rlardı,

akşam gezmesine çıkan emekliler bile

duygusuzca silkeledi üzerlerinden

senin gözlerini.

Bir soğuk uzay

parıltısıyla anılıyorsu n artık

ku ru b ir bilgisayar tıkırtısıyla

açıyor lar taç yap rak ların ı ancak

bir alkol koması sırasında

senin yorgunluklarını

hastanelere makbuz yaptılar

çekingen duruşunu intihara karşı

ku llanıyo rlar koğuşlarda

çünkü çoktan ölüm götürdü seni

ölüm ölüm

gündelik sözlerimiz arasında

geçecek kadar kaba.



I L S S O N T E U X

A ğ ır ceza reisi duruşm aya girerken

safir b ir göz yap ışıyor k ırm ızı yakasına

kırm ızı yakaları var yargıç cü bb elerinin

Fransız ih tilâlinde n kalma.

Burslu okuduğu yıllardan kalma ceza reisinin

garip bir tarafı var

kaşlarını çatınca bir çocuklukdoldu ruyor yüzünü

ürkünç bir uğursuzluk gülümsediği sıra.

G arip b ir tarafı var valinin

makam arabasına binerken her seferinde

bakır bir dudak karışıyor kırmızı saçlarına

saçlarını parmaklarıyla taradığı zamanlar

bu dudak

öpü yor onu hain b ir yumuşaklıkla.

Safir göz görünmüyor yargıca

ken din i valiye verm iyor bakır dudak

görmüyor alay komutanı tekmil alırkengömleğine bir damla cıvanın sızdığını

bir gözyaşı, bir ukde anlamı kazanarak.

K im se gö rm üyor buruşuk pardesüsüyle b ir babanın

kırılgan bir yelpaze olduğunu akşam eve girince

karısı

katlanmış kilim lerle uyum içinde



kolunu büküyor, dayıyor elini yanağına

büyük kız kanapede bu ara

b ir gö l gezintisine çıkmıştır

kelebek ölülerinde n b ir ırmakta

sürüklenm ektedir lisebirdek i oğlan.

Kız için

sırlara karışmaktır

bir gölün ortasında olmak

erkek kardeşi b ir türlü varamaz herhangi b ir s ırra ...

İki yanında neden akar bin lerce bu kelebek?

Binlerce kanatlı çekirge neden uçar

bey ninin y ukarsında?

Evde soba yan ıyor

önce çalılar geçiyor çocukların boğazından

sonra ağaçkökleri yırtıyor damarlarını

bütün ailenin.

Dışarda soğuk

safirden, bakırdan, cıvadan bir gece uçuyorgece uçarken kulaklarına dokunuyor bekçinin

bekçi

mavi zehir şiddetinde düdük çalarak

b ir soru soruyor karanlığa

bütün cevaplar şendedir, saklama

diyor karanlık ona

bekçi en saklı yerinden bir banka broşürü

b ir piyango bileti çıkarıp gösteriyor



copunu gösteriyor lisebirdeki oğlana

sonra acılı olduğu açıkça anlaşılan

b ir kadına bıyık buru yor

bu ruk b ir sabahbaşlıyor acılı olduğu

açıkça anlaşılmayan

dünyada.

A ğ ır ceza reisisanta luçia söylüyor traş olurken

maiyet m em urluğun dan b eri aksatmadan

yaptığ ı gibi vali sabah sabah

parlatıyor

zaten pırıl pırıl olan siyah

kunduralarını .K ışlada alay kom utanı

barakaların kar altında öksüz

duruşlarına bakarak

susuyor, söylemiyor bildiği tek şiiri

"güzel olan hiçbir şey hülâsa edilemez"dem iş çünkü Valéry.

Ç ün kü serbest düşünm e zamanı geçti artık

şimdi mesai saati

disiplin kuru lun u n toplantısı var

arşivde sicil belgeleri damgalanacaktayinler imzaya gidecek

teftişe gidecek gen era ller



rüya, okşayış, Tevrat

gibi kelimeler

gün dem in dışında.

Yurttaşlar uygunadım çalışmalarıy la

söktüler kariha yarımküresini yerinden

bir pusula koydular açtıkları boşluğa

titreyen, korkak ibresiyle bu pusula

kuzeyi gösteriyor serbestdüşünme zamanlarında;

safir b ir göz görün ce karıştırıyor yönü

tırnak larını yiyor bakır bir

dudak ona yaklaşınca;

cıvadan bir gözyaşı

bari olsun istiyorbütün mesai boyunca.

Bu ruşu k pardesülü adam dalgın

gittikçe daha dalgın, elinde cetvel

masada hesap makinesi, pusula

yetm iyor dibe dalmasına

bağlıyor kalın bir urgan la beline

ağır bir sandık

salıyor kendini

yeşil yosunların

kırmızı balıklarınuçan kabarcıkların

derinliklerine



orada

b ir sandık buluyo r

yakutlar, altınlar, p ırlantalar

adam dibe inmek için beline bağladığı

sandığını keşfediyor dibe ulaştığında.

Öyleyse adamın eyvah ışıdı yüreği

eve dönmesine gerekçe

bulamayacak b ir daha.Eyvah çattı kaşlarını, ayağa kalktı yargıç

elind eki kalemi

gülümsüyor, kıracak!

A tıld ı öne, denize doğru lisebirdeki oğl;

denize, yakutlara, entegral hesaplarına.

Kardeşim!

diye haykırdı ablası arkasından

fırladı kanapeden

kopardı kafasını bekçinin

safirden bir baltayla.

A nneleri

mutfakta kalan son bakır sahanı

alüminyum olanıyla değiştirdi.

Mesainin bitimine on kala

istifa etti vali

çamurlu b ir yoldan

yayan yürüdü s ın ıf arkadaşı

olan nalbantm dükkânına.



Alay kom utanı oğlu için

otomobil satın aldı

Mercury marka.

K ış geçti, öksürük Kaplarıyla

geçti cumartesi

hiçbirşey söylemeyen sözlere varmak için

herşeyin sonu na kadar söylenm esi gerekti

incir. . . yarpuz.. . karamela.. .

lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâh.

84



JAZZ

B u vapuru kaçırırsam be ni belki de cinnet basar

belki kanser olurum bu yıl sınıfta kalırsam

nöbette uyursam eğer kitaplarımı yakarlar

etimde şirpençe çıkar bu kızı alamazsam

bu işi bitiremezsem şehirden beni kovarlar

izin kâğıdım yanar konuşacak olursam

bu senet bankalar kapanmadanruhumun rengini kapatmayacak olursa

ölür kuyuya düşen çocuk

çocuğun mercan saati çatlar mutlaka

koşup haber vermeliyim

yetk ili m em ura

bahar geliyor, ilerliyor yeminler

alnımı kapıp getirmeliyim

denizi karşılamaya

kırlangıcın kanadındaki kezzap

leylâkta sıkışan buhar için

nabzımı bulm alıyım nerede bulacaksamnabzımı çünkü ben kasadan fiş alarak

yağm uru, selvileri zor durum da bıraktım

ben im yonga larım dan yapıldı bu çelenkler

ben papatyaları şımartmadım diye oldu

Mata Hari'ler casus, Al Capone'lar gangster

inmem gerek gözbebeklerimin altına

beynimin ortasına büzülmeliyim



genşeyip kımıldayabilirim oradan sonra

dum di dum

duridum dubida

kend i kalbimle kend i zamanım arasındaki sarkaç

püsk ürtüyor be n i dünyaya

bırakıyorum zerreciklerim e kadar em sin ben i

A tlantik ve Pasifik ve beş kıta

koşmam gerek

yetişm em gerek yazgımatutmam gerek, sormam gerek, bilmem gerek

esenlemem, kargışlamam, irkitmem gerek niçin

niçin, niçin, niçin

kuyuya düşen çocuk niçin ölm esin

86



M A T A R A M D A T U Z L U S U

West Indies, K ız ıl E lm a, Itaki, M açin!U zun yola çıkmaya hüküm giydim .

Beyazların yöre sinde nasibim kalmadı

yerlilerin topraklarına karşı suç iş ledim

zorba ların arasında tehlikeli b ir nifak

uyrukların içinde uygunsuz biriyim

vahşetimbe ni baygın m eyvalarm lezzetinden kopard ı

kendim e dünyada bir

acı kök tadı seçtim

yakın yerde soluklanacak gölge bana yok

uzun yola çıkmaya hüküm giydim.

Uzak ne d ir?

K en d inin bile ü crasında yaşayan benim için

gidecek yer ne kadar uzak olabilir?

Başım açık, saçlarımı ikiye

ortadan ayırdımkim in ü lkesinden geçsem

şakaklarımda dövmeler beni ele verecek

cesur ve onurlu diyecekler

halbuki suskun ve kederliyim

korsanlardan kaptığım gürlek nara

işime yaram ıyor

rençberlerin o rahat



ve oturm uş lehçesinden tiksin irim

boynumda

bana yargı yükleyenlerin

utan çlarınd an yapılm a m ücevherler

sırtımda sağır kantarı gizli bilgilerin

mataramdaki suya tuz ekledim, ağızım yok

uzun yola çıkmaya hükü m giydim.

B ir hayatı, ısmarlama b ir hayatı bırakıyorumgörenler üstünde iyi duruyor derdi her bakışta

askerken kantinden satın aldığım cep aynası

bazı geceler çıkarken

uçarı b ir gülümseyişle takınd ığım muşta

gibi lükslerim de burda kalacak

siparişi yargıcılar tarafından verilm iş

bu hayattan ne koku, ne yankı, ne de boya

taşımamı yasaklayan belgeyi imzaladım

burada bitti artık işim, ocağım yok

uzun yola çıkmaya hükü m giydim .



D İ Ş L E R İ M İ Z A R A S IN D A K İ C E S E T

Biz şehir ahalisi, Kara Şemsiydiler!

Kapçıklar! Evraklılar! Ortü Severler!

Çığ lıklard an çadır yapmak şanı bizdedir.

B izim dir yerlere tükürülmeyen yerler

Nezaketten, haklılardan yanayızdır hepimiz

Sevinmemiz çapkıncadır, ağlatır bizi küpeşteler Yaşam ak deriz —O h, dear —ne kadar tekdüze

Ka tliam lar ne kötü be birader

Güneş, neredeysek orada bulur bizi

Y a cünûp ve yalancı veya m iskin ve ülser.

Falımız neyse çıksın diye açarız indeksleri

Sayılar bizi bulu r, o ayıp işaretler

Saframızla kesemizi birleştiren anatom i bilgisi

Hadım tarih, kundakçı matematik, geri kafalı gramer

Evet bunlar gizlice örgütlenerek alnımıza V erem O lm ak Ü retim i D üşürür ibaresini çizer

Biz şehir ahalisi, üstü çizilmiş kişiler

Kalırız orda senetler, ahizeler ve tren tarifesiyle

K im b ili r k imden umarız em r-i b i 'l -m a'ru f

Kimbil ir kimden umarız nehy-i ani ' l -münkerBize yalnız oğ ulları asılm ış b ir k adının

Memeleri ve boynu itimat telkin eder.



C E L L Â D I M A G Ü L Ü M S E R K E N Ç E K T İ R D İ Ğ İ M

S O N R E S M İN A R K A S IN D A K İ S A T IR L A R

Ben İsm et Özel, şair, kırk yaşında.

H er şey be n yaşarken oldu, bu nu bilsin insanlar

ben yaşarken koptu tufan

be n yaşarken yen i baştan yaratıldı kâinat

her şeyi gördüm içim rahat

gök yarıldı, çamura can verildilinç edilmem için artık bütün deliller elde

kazandım nefretini fahişelerin

lânet ediyor bana bakireler de.

Sözlerim var köp rüleri geçirmez

kimseyi ateşten korumaz kelimelerim

kılıçsızım , saygım kalmadı buğday saplarına

uçtum ama uçuşum

radarlarla izlendi

gayret ettim ve sövdüm

bu da geçti polis kayıtlarına.

Haytanın biriyim ben, bunu bilsin insanlar

ruh um un peşind edir zaptiyeler ve maliye

kara ruhlu der bana görevini aksatmayan kim varsa

laboratuvard a çalışanlara sorarsanız

ruhum sahte

evi Nepal'de kalmış

Slovakyalı salyangozdur ruhum



sınıfları doğrudan geçip

gerçekleri gören gen çlerin gözünde.

Acaba kim bilen doğrusunu? Hatta ben

kıyı bucak kaçıran ben ruhumu

sanki ne anlıyorum?S

Ola ki

şeytana satacak kadar b ile bende on da n yok.

Te lâş içind e kendime b ir devlet sırrı beğeniyorumçünkü bu, ruhum olmasa da saklanacak bir şeydir

devlet sırrıyla b irlikte insan ın

sinem atografik b ir hayatı o labilir

o k ibar çevrelerden gizli batakhanelere

yolculuklar, lokantalar, k ır gezmeleri

ve sonunda estetik bir

idam belki.. .

Evet, evet ruhu olmak

bütün bunları sağlayamaz insana.

Doğruysa bu yargıbu sonuç

bu çıkarsama

neden peki her şeyi bulandırıyor

ertelenen b ir konferans

geç kalkan b ir otob üs?

M illi şefin tren i niçin beyaz?

Ruslar neden yürüyorlar B erlin 'e?

Ne saçma! Ne budalaca!



D ört Inci l'den Y uh an n a’yı

tercih edişim niye?

Ben oysa

herkes gibi

herkesin ortasında

burada, bu istasyonda, bu siyah

paltolu casusun eşliğinde

en okunaklı çehremle bekliyorumoyundan çıkmıyorum

korkuyorum sıram geçer

biletim yanar diye

önümde bir yığın açalya

bir sürü çarkıfelek

gergin çenekli cesetleriyle

önümde binlerce çiçek

korkuyorum sıra sende

sen de başla ve bitir diyecek.

Y o , hayır

yapamaz bunu, yapm asın bana dünyasöyleyin

aynada iskeletini

görm eye kadar varan kaç

kaç kişi var şunun şurasında?



Gelin

b ir pazarlık yapalım sizinle ey insanlar!

Bana kötü

bana terkettiğiniz dü şün celeri verin

o vazgeçtiğiniz günler, eski yanlışlarınız

ah, ne aptalmışım dediğiniz zamanlar

onları verin, yakınmalarınızı

artık gülmeye değer bulmadığınız şakalar

ben aştım onları dediğiniz ne varsabunda üzülecek ne var dediğiniz neyse on lar

boşa çıkmış çabalar, bozuk niyetleriniz

içinizde kırık dökük, yoksul, yabansı

verin bana

verin taam m üden işlediğiniz suçları da.

Bedelinde biliyorum size çek

yazmam yakışık almaz

bunca kaybolmuş talan

parayla ölçülür mü ya?

Bakın ben, birçok tuhaf

m arifetim in yanısıra

ilginç ödeme yolları bulabilen b iriyim

üstüme yoktur ödeme hususunda

sözün gelişi

üyesi olduğunuz dernek toplantısında

bir söyleve ne dersiniz?

Bir söylev: Büyük İnsanlık İdeali hakkında!



Y ah u t adın ıza b ir çekiliş düzenleyebilirim

kazanana vertigolar, nostaljiler

karasevdalar çıkar.

Y ap ılsın adil pazarlık

yapılsın yapılacaksa

işte koydum işlemeyi düşündüğüm suçları

sizin geçm iş hatalarınız karşısına.

Ne yapsamdöl saçan her rüzgârın

vebası bende kalacak

varsın bende biriksin

durgun suyun sayhası

yumuşatmayı b ilen ateş

öğüt sahibi toprak

nasıl olsa geri verecek

ben im kıl ıcımı.



LK D ZELER D Z N

A ğ ır ceza reisi duruşmaya girerken 79

A ğzının b ir k ıvrım ından cesaret bularak 72

A ltm ış sene yaşadım b ir tek anım bile yok 17

Başk alar ının aşkıyla başlıyor hayatımız 22

B en halka bakınca güm üş tırnak lı kısraklar 58

B en ismet Özel, şair, kırk yaşında g o

Ben ne büyük b ir dalgınlıkla bakmış 75

Ben im adım insan ların hizasına yazılm ıştır 62B ırak ın ince kavak seslerini şehrin içinde 66

Biz şehir ahalisi, K ara Şe m siyd iler 89

Bizim ahşap evim izin kapısı Kastam on u'da 24

Bozkırda yaz akşamları seni seyrederdi 77

Bu vapuru kaçırırsam be n i belki de cinnet basar 85

D em irden sağnaklar altında uyur sevdiğim 4 0D onyağm dan yapılm ış sabunların 45

Gülünç bir ölümle öldü deniyor 74

Hayatsız kalmıştım. Birden Dürin 25

H ırlıyım , böylece büyüyor baldırlarım 48

İn iyorum kulelerinden katil 26Isa Golgota 'ya çıkarken tökezlemeden önce 2 0

K ar an lık sözler yazıyorum hayatım hakkında 61

K ö lele r gördü m , karavaşlar 64

Ku ş damdan düşünce 44

M evsimlerin bizim âşıklarımız oldukların ı 38

Nazlan 21Sabah şairin üstüne saldırıyor 42

Sana durlanm ış kelim eler getireceğim 56



Tozludur saçlarım, saçlarımdan 54

Uç ben im boynum un soytarısı 49

V ar m ıd ır nalçaları sevin cin 53

West Indies, K ız ıl E lm a, İtaki, M açin 87

Yaşam aktan öte özür bulam ayınca aşka 68

Yaz gün leri beni hatırlam ıyor 7°

Yüzüm e bak 51

Ismet_Ozel_Catliycak_Kadar_Aski.pdf

Documents

Transcript of Ismet_Ozel_Catliycak_Kadar_Aski.pdf