ifta issue 279ifonitonanogion.gr/media/files/ifta279.pdf · την Ελλάδα και το...

ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2009 1

ΕΤΟΣ 39ο • ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 279 • ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2009ΒΕΛΕΣΤΙΝΟΥ 18, ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ, τ.κ. 11 523, ΑΘΗΝΑ

Την Κυριακή 3 Μαΐου 2009 πραγματοποιήθηκε η τρίτη, κατά σειρά (τον τελευταίο ενάμισι χρόνο), εθελοντική αιμοδοσία, στην αίθουσα του συλλόγου μας. Το συνεργείο του νοσοκομείου «Σωτηρία», συνεπές, για ακόμα μια φορά, στο ραντεβού μας φιλικό και πρόθυμο περίμενε τους ανωγειανούς και τους φίλους τους συλλόγου μας για να εισφέρουν λίγο από το αίμα τους με σκοπό να εμπλουτίσουν την υπάρχουσα τράπεζα αίματος που διατηρεί ο Σύλλογός μας.Ωστόσο, η ανταπόκριση δεν ήταν η αναμενόμενη και η αιμοδοσία κρίνεται μη επιτυχημένη.Επιβάλλεται η ανταπόκριση όλων μας, την επόμενη φορά, με σκοπό η τράπεζα αίματος να καταστεί ικανή να καλύψει τις ανάγκες των απανταχού ανωγειανών, σκοπός άλλωστε για τον οποίο και συστήθηκε η τράπεζα αυτή.Αξίζει να σημειωθεί ότι τον τελευταίο ενάμισι χρόνο έχουν αποσταλεί 17 συνολικά, φιάλες αίμα, με άμεση την ανταπόκριση του Συλ-λόγου μας, σε όσες περιπτώσεις χρειάστηκε. Κρίνεται λοιπόν αναγκαία η στήριξη αυτής της προσπάθειας με σκοπό ο Σύλλογός μας να μπορεί να ανταποκρίνεται στον τομέα αυτό, όποτε του ζητείται. Σημειωτέον, ότι τα αποθέματα φιαλών αίματος του Συλλόγου μας μεσού-σης της καλοκαιρινής περιόδου έχουν κατέλθει σε πολύ ανησυχητικά επίπεδα. Προσδοκάμε στην ανταπόκριση περισσότερων μελών και φίλων του συλλόγου μας, στο επόμενο σχετικό μας εγχείρημα.

αΐου 2009 πραγματοποιήθηκε η τρίτη, κατά σειρά (τον τελευταίο ενάμισι χρόνο), εθελοντική αιμοδοσία, στην αίθουσα Τ ί ί Σ ί έ ό ά β ύ λ ό όθ

ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ

Ομιλία του δημάρχου Ανωγείων

κ. Σωκράτη Κεφαλογιάννη στο Σύλλογό μας

Την Κυριακή, 3 Μαϊου 2009 διενεργήθηκαν αρχαιρεσίες με σκοπό την ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου για το Σύλλογό μας και για τα επόμενα δύο χρόνια. Από νωρίς το πρωί οι Ανωγειανοί κατέφθαναν στην αίθουσα του Συλλόγου μας και ψήφιζαν, ενώ παράλληλα είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν παλιούς γνωστούς και φίλους και να ανταλλάξουν απόψεις για διάφορα θέματα της ζωής τους στην Αθήνα, αλλά και να μοιραστούν τη νοσταλγία τους για την ιδιαίτερη πατρίδα όλων, τ’Ανώγεια. (συνέχεια στη σελ. 15)

Την Κυριακή, 7 Ιουνίου 2009 πραγματο-ποιήθηκαν στη χώρα μας οι Ευρωεκλογές για την ανάδειξη των ευρωβουλευτών που θα εκπροσωπούν για την επόμενη πενταε-τία τη χώρα μας στο Ευρωκοινοβούλιο.Οι Ανωγειανοί προσήλθαν στις κάλπες των 5 εκλογικών τμημάτων του Δήμου μας και άσκησαν το δικαίωμα τους, δίχως όμως η συμμετοχή αυτών να διαφορο-ποιηθεί, σε μέσα ποσοστά, απ’αυτή των υπολοίπων Ελλήνων. (συνέχεια στη σελ. 15)

Αρκετοί οι Ανωγειανοί και ουσιαστική η συμμετοχή τους κατά την ομιλία του δη-μάρχου Ανωγείων κ. Σωκράτη Κεφαλο-γιάννη το απόγευμα της Παρασκευής, 17 Απριλίου 2009 στην αίθουσα του Συλ-λόγου μας. Ο δήμαρχος με την ομιλία του αυτή επεδίωξε, όπως και πέρυσι, να κατα-στήσει τους παρευρισκόμενους, κοινωνούς των προβλημάτων του χωριού μας, να προ-βάλει τις λύσεις που επιδιώκονται και να περιγράψει λεπτομερώς, κατά το δυνατόν, το μελλοντικό του πρόγραμμα για την πρό-οδο του δήμου. Έπειτα από την δίωρη πε-ρίπου ομιλία του δημάρχου, ακολούθησαν οι ερωτήσεις των παρευρισκομένων που αφορούσαν διάφορα θέματα, όπως, μεταξύ άλλων, της βελτίωσης του δικτύου ύδρευ-σης, του οδικού δικτύου αλλά και αυτού της ηλεκτροδότησης του χωριού, αλλά και τα επιδιωκόμενα έργα της εν γένει ανάπλασης του χωριού.

Πρόσωπο με Πρόσωπομε τον ευρωβουλευτή κ. Γιώργο Σταυρακάκη

Τα πρόσφατα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών στις 7-6-2009 δεν εξέπεμψαν μόνο μηνύματα που προσπαθούν ακόμα να αποκωδικοποιήσουν τα κόμματα. Οι πολίτες με την μεγάλη αποχή τους από την ψηφοφορία εξέπεμψαν κυρίως το σήμα S.O.S αλλά και την οργή τους, για την αδιαφορία, την ανικανότητα και την ανεπάρκεια που επιδεικνύουν τα μεγάλα ιδίως κόμματα ως προς την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τον Έλληνα πολίτη, που συνεχώς διογκώ-νονται. (συνέχεια στη σελ. 7)

Υακίνθεια 2009 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΒΟΣΚΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΣΤ’ ΑΝΩΓΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Το απόγευμα της Παρασκευής 15 Μαΐου η αίθουσα του Συλλόγου μας ήταν ασφυκτικά γεμάτη από φίλους, γνωστούς και πολλά μέλη, που ήρθαν να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του νέου βιβλίου του αγαπητού δασκάλου και λάτρη των Ανωγείων κ. Γεωργίου Καλογεράκη, που αφορά στη αντιστασιακή δράση, τους ηρωικούς αγώ-νες και τη θυσία του σπουδαίου, ανωγειανού αγωνιστή Γιάννη Δραμουντάνη (Στεφανογιάννη).Ο συγγραφέας του βιβλίου, μετά το σύντομο καλωσόρισμα όλων από τον πρόεδρο του Συλλόγου μας, απηύθυνε θερμό χαιρετισμό στους παρευρισκόμενους, ομολογώντας για μία ακόμα φορά τον βαθύ σεβασμό που τρέφει για το χωριό μας, την ιστορία, αλλά και τους ανθρώπους του.Ακολούθησε ο κ. Σωκράτης Σπιθούρης, γιός του αείμνηστου ανωγειανού αγωνιστή Ντα-μπακομανώλη, για τον οποίο επίσης, ο συγγραφέας είχε συγγράψει προ ετών το βιβλίο με τίτλο «Του Χάρου μουσαφίρης». (συνέχεια στη σελ. 15)

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗ

«ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΜΟΥΝΤΑΝΗΣ (ΣΤΕΦΑΝΟΓΙΑΝΝΗΣ)»

ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009Οι Ανωγειανοί

ψήφισαν

Ο δήμαρχος Ανωγείων κ. Σωκράτης Κεφαλογιάννης μιλάει στη «ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ»

«Περιπετειώδης» και… «ταλαίπωρη» η οριστικοποίηση του ραντεβού μας για τη συνέντευξη αυτή…!Τελικά, αποζημιωθήκαμε από το δροσερό βραδάκι μιας φεγγαρόλουστης Κυριακής στα τέλη του Απρίλη…Σε ένα απλό καφενεδάκι (του Βασίλη) στη Μεσοχωριά, το ίδιο απλός αλλά και ιδιαίτερα φιλικός, ο δήμαρχος Ανωγείων θα απαντήσει με παρρησία αλλά και αφοπλιστική ειλικρίνεια σε όλες μας τις ερωτήσεις… (συνέχεια στη σελ. 12-13)

Τα Υακίνθεια διανύουν ήδη την δεύτερη δε-καετία τους και τούτη τη φορά, ως πολιτιστι-κός θεσμός, πλέον και συνάμα πολιτισμική έκφραση γίνονται αφορμή να κληθούν στην Κρήτη από τις 24 Ιουλίου έως τις 2 Αυγού-στου 2009 οι βοσκοί της Μεσογείου.Είναι γεγονός, ότι από τον πρώτο, κιόλας, χρόνο παρουσίασης των Υακινθείων μέχρι σήμερα, η ανταπόκριση του κοινού υπήρξε εντυπωσιακή. Εκατοντάδες, καλλιτέχνες, επιστήμονες, δημοσιογράφοι και χιλιάδες φοιτητές, άνθρωποι κάθε ηλικίας, από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, συμμετέχουν και παρακολουθούν κάθε χρόνο τα πολιτι-στικά δρώμενα των Υακινθείων. Το γεγονός αυτό έχει καταξιώσει και έχει κατατάξει τα Υακίνθεια στη θέση των πλέον σημαντι-

«Τα θολωτά κτίσματα της υστερομινωικής επο-χής με μοναδικό υλικό την πέτρα, τα Μιτάτα, διηγούνται την ιστορία του βοσκού από την εποχή του Μίνωα. Ο ποιμενικός βίος υπήρξε από πάντα το στολίδι της Ίδης (Ψηλορείτη). Άνδρες ολιγόλογοι, αυστηροί, με βλέμματα σπαθιά, ανέδειξαν τον πολιτισμό της πέτρας. Γυναίκες που ταξιδεύουν περιμένοντας, υφά-ντρες με την άνοιξη στο βλέμμα. Εικόνες ομη-ρικές που δεν άλλαξαν από τα΄τότε γιατί από την αρχή βρήκαν την ποιότητά τους. Οι Κουρές (το κούρεμα των προβάτων), τα ξεγυαλίσματα (ο ερχομός από τα χειμαδιά την άνοιξη στον Ψηλορείτη) ακόμα και σήμερα είναι οι γιορτές των βοσκών όπου όλοι έρχονται να βοηθήσουν και να καταμερηθούν στην αυλή της φιλίας.»

(συνέχεια στη σελ. 8)

κών θεσμών πολιτιστικής δημιουργίας στη Χώρα μας, σημείο αναφοράς μεσογειακών πολιτισμικών ανταλλαγών. Στα πλαίσια και κοντά στο πνεύμα των φετινών εκδηλώσεων ο Λουδοβίκος των Ανωγείων αναφέρεται με τον δικό του τρό-πο στην κτηνοτροφία της Κρήτης.

Σε πανελλήνια πρώτη, στ’ Ανώγεια, η δισκογραφική δουλειά του Πάρι Περισυ-νάκι «Εμινέ» σε ποίηση

Γιώργη Καράτζη

(βλ. σελ. 4)

ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 20092

Σκέψεις...Το ένοχο καλοκαίρι…Νοιώθω, ότι όσο πλησιάζει ο και-

ρός για τις «αναγκαίες» καλοκαι-

ρινές διακοπές, αμφιβάλω, εντό-

νως και για πρώτη ίσως, φορά, για

την πιθανότητα, δια μέσω αυτών,

να διανύσω μια επιθυμητή περίο-

δο ανάπαυσης και ξενοιασιάς.

Αντιθέτως, πιστεύω, ότι μάλλον,

πρόσκομμα και προσωρινή ανά-

σχεση θα αποτελέσουν αυτές οι

διακοπές στην προσπάθειά μου να

κρατηθώ στο άρμα της καθημερι-

νότητας και της επιβίωσης.

Και καθώς, ανέκαθεν σκεφτό-

μουν τις θερινές διακοπές ως ένα

σύμμαχο ενάντια στη ρουτίνα και

την επανάληψη και ως ευκαιρία

απόδρασης από την αλλοπρόσαλ-

λη καθημερινότητα, θέλησα εσχά-

τως και λίγο πριν τη μεγάλη μου

φυγή από το «κλεινόν άστυ», την

ιδρωμένη και σκονισμένη Αθήνα,

να ερμηνεύσω αυτό το νέο, παρά-

ξενο και μη βολικό συναίσθημα

που με κυριεύει φέτος, δηλαδή

της «απομυθοποίησης του ρόλου

και της αποτελεσματικότητας των

διακοπών», και να επικεντρωθώ

στα ουσιαστικότερα αίτια που το

προκαλούν, με απώτερο στόχο να

το δαμάσω και να απαλλαγώ απ’

αυτό, ίσως και μόνο, επειδή κα-

ταρχάς, το θεωρώ αρρωστημένο.

Εντοπίζοντας την αιτία του συναι-

σθήματος αυτού στο γεγονός, ότι

στην πόλη αυτή θυμώνω και μά-

λιστα διαρκώς, παρά σκέφτομαι,

και λαμβάνοντας ως δεδομένο, ότι

ο θυμός μου απαγορεύει την ορθή

σκέψη και το όνειρο, που προϋπο-

θέτουν, άλλωστε, τη διαύγεια του

πνεύματος και το έγχρωμο των

εικόνων, κάτι που πάλι, αποκλείει

ο θυμός, θεωρώ αναπόφευκτο, ότι

σ’ αυτήν πόλη δεν πρόκειται ποτέ

να σκεφτώ καθαρά, παρά μόνο

όταν πάψω να θυμώνω, πράγμα

εξαιρετικά δύσκολο.

Και δεν θυμώνω με τους ανθρώ-

πους. Ούτε με τις όποιες νόρμες ή

κανόνες μας κινούν δεξιά και αρι-

στερά σαν μαριονέτες. Πηγή του

θυμού μου, ορθότερα της οργής

μου είναι, ότι ολοένα εντονότερα,

νοιώθω, υποκείμενος σε μια ιδιό-

τυπη πλύση εγκεφάλου στην ζό-

ρικη αυτή πόλη. Βρίσκομαι κάτω

από τη συνεχή συνθήκη, ότι όλα

είναι υπό αναθεώρηση και υπό δι-

αρκή διαπραγμάτευση (άραγε με

ποιόν;) και εν πάσει περιπτώσει

τίθενται εν αμφιβόλω.

Και επειδή ίσως κάποιοι θέλουν

να με πείσουν, ότι και ο αέρας

που αναπνέω δεν είναι δεδομένος

(λες να ’χουν δίκιο;), νοιώθω, ότι

υπό αυτές τις συνθήκες οι φετινές

διακοπές, υπό το συγκεκριμένο

πρίσμα ιδωμένες, μόνο να σαμπο-

τάρουν την προσπάθειά μου για

αντίσταση απέναντι σε όλα αυτά

μπορούν. Ή μήπως τελικά, η αντί-

σταση και η προσδοκία της νίκης

ενάντια στις άνωθεν επιβολές και

επιταγές των ταγών αξίζει, όντως,

λιγότερα από τη σωτηρία της ψυ-

χής και τη γαλήνη του πνεύματος,

όπως την προσδοκούν οι περισσό-

τεροι από τις καλοκαιρινές τους

διακοπές.

Σε κάθε περίπτωση, καλό καλο-

καίρι. Καλή ξεκούραση.

Ο εκδότης,

Γιάννης Μανουράς

Ανωγειανές... εκδόσεις

Η

πρώτη ελληνική έκδοση του βιβλίου κυκλο-φόρησε το 1996 στο Ηράκλειο για να τιμήσει τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέν-νηση του γιατρού Νικόλαου Μανούσου. Το 2001, η εκδοτική εταιρεία ANUBIS κυκλο-φόρησε τη δεύτερη έκδοση.Στο βιβλίο περιγράφονται η ανωγειανή κοι-νωνία και οι Ανωγειανοί, οι οποίοι, ζώντας εντελώς απομονωμένοι στις δύσβατες πλα-γιές του Ψηλορείτη, στηρίχθηκαν στους άγραφους νόμους και στις αποφάσεις των «σοφών γερόντων» (κεφαλές του χωριού) για να εξασφαλίσουν αξιοπρεπείς σχέσεις ισοτιμίας μεταξύ τους και με τους κατοίκους των γειτονικών χωριών. Επίσης αναφέρεται λεπτομερώς η δύσκολη πορεία του γιατρού

Νικόλαου Μανούσου για να σπουδάσει και να είναι πάντοτε παρών ώστε να υπηρετεί με αφοσίωση τους ασθενείς του.Όταν το 1944 ο γερμανικός στρατός κατοχής κατέστρεψε εκ θεμελίων τα Ανώγεια, ο Νι-κόλαος Μανούσος αρνήθηκε μία θέση στο Νοσοκομείο του Ηρακλείου και προτίμησε να εγκαταστήσει μια «Σκηνή-Νοσοκομείο» μπροστά στα ερείπια του σπιτιού του για να φροντίσει στους ρακένδυτους και απογοη-τευμένους συμπολίτες του που επέστρεφαν στα ερείπια των κατεστραμμένων σπιτιών τους.Στο βιβλίο περιγράφονται επίσης οι ιδιαι-τερότητες του ανωγειανού χαρακτήρα, το σκωπτικό χιούμορ, η ταχύτητα αντίληψης, η φιλοξενία, ο σεβασμός προς τους άγραφους νόμους και η μεγάλη φιλοδοξία προς κάθε κατεύθυνση.

Η αγγλική μετάφραση έγινε από το νέο ιστο-ρικό Ορέστη Μανούσο, πτυχιούχο ιστορίας του πανεπιστημίου Μάντσεστερ Αγγλίας και εγγονό του συγγραφέα, καθώς και από το Βρετανό φίλο Nick Shryane, ψυχολόγο Ph.D. Το βιβλίο αναφέρεται στις υπηρεσίες που πρόσφερε ο γιατρός Νικόλαος Μανούσος, στην ιστορία της Κρήτης και της Ελλάδας του 20ού αιώνα και στις μεγάλες αντιστα-σιακές επιδόσεις των Ανωγειανών κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.Είναι το πρώτο βιβλίο για τα Ανώγεια στην αγγλική γλώσσα και προσφέρεται ως ανά-γνωσμα για τους πολλούς ξένους που ενδι-αφέρονται για την Κρήτη και ιδιαιτέρως για τα Ανώγεια. Ταυτόχρονα αποτελεί ιδανικό δώρο για αγγλόφωνους αναγνώστες, φωτί-ζοντας σημαντικές πτυχές της λαογραφικής ιστορίας του τόπου των Ανωγείων, της Κρή-της και γενικότερα της Ελλάδας.

Κυκλοφόρησε η αγγλική έκδοση του βιβλίου του γιατρού και ομότιμου καθηγητή ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ορέστη Μανούσου.

«Ο γιος της Ζαχαρένιας»

Κυκλοφόρησε από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας των Πανεπιστημιακών Εκδόσε-ων Κρήτης το βιβλίο του Κώστα Μανουρά (Προσφύρη) «Λευτέρης και Ειρήνη». Η κα-λαίσθητη αυτή έκδοση, συνιστά ουσιαστικά

μία ποιητική σύνθεση γνήσιας λαϊκής ποίη-σης, αποτυπωμένη με ζωηρό κρητικό λόγο. Απαρτίζεται από τρία μέρη και συνοδεύεται από ερμηνευτικό γλωσσάρι. Ο συγγραφέας επιχειρεί στις τριακόσιες και πλέον σελίδες του έργου του να υμνήσει τους ηρωικούς αγώνες των κρητικών για την ελευθερία του τόπου τους. Στο οπισθόφυλλο της έκδοσης χαρακτηριστική είναι η αναφορά της Ελένης Σηφάκη-Μανουρά για το περιεχόμενο του έργου: «Ο Κώστας Μανουράς ζωντανεύει με μοναδικό τρόπο τους ήρωες που έζησαν στα χρόνια της σκλαβιάς, αλλά και κατά τις επα-ναστάσεις.... Μέσα στις σελίδες του βιβλί-ου περιγράφονται αριστοτεχνικά οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους εκείνους που μας σκλάβωσαν κι εκείνους που μας λύτρωσαν, καθώς ξαναζωντανεύει η αιματηρή ατμό-σφαιρα στα πεδία των μαχών, φέρνοντας μπροστά στα μάτια μας, δραματικές, όσο και ηρωικές στιγμές της Κρήτης». Ένα βιβλίο γεμάτο από παρομοιώσεις και μεταφορές που γοητεύει και προκαλεί τον κάθε αναγνώ-στη να το διαβάσει. [το έργο προλογίζει ο Γιώργης Καράτζης και ο Χριστόφορος Χα-ραλαμπάκης (καθηγητής Γλωσσολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών)].

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Κώστα Μανουρά (Προσφύρη)«Λευτέρης και Ειρήνη»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΘΕΡΜΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΠΤΕΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΝΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥΣ. ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ, ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ (Νο 280) ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΟΥΝ ΤΟ ΑΡΓΟΤΕΡΟ ΜΕΧΡΙ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.


«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ»

Τρίμηνη Περιοδική ΈκδοσηΙδιοκτησία του Συλλόγου

των Ανωγειανών της Αθήνας«ΤΟ Ι∆ΑΙΟΝ ΑΝΤΡΟΝ»

Γραφεία:Βελεστίνου 18

Τ.Κ. 11523, Αμπελόκηποι, ΑθήναΤ.Θ.: 64063 • Τηλ./Φαξ: 210 691.60.60

Εκδότης / Διευθυντής Σύνταξης:Ιωάννης Μανουράς

τηλ./φαξ: 210 5241344κιν. τηλ.: 6972.906273

e-mail: [email protected]

Συντακτική Επιτροπή:Ζαχαρίας ΣαλούστροςΑλκιβιάδης ΣκουλάςΙωάννης Μανουράς

Συνεργάτες:Νικόλαος Καράτζης

Κωνσταντίνος ΜπέρκηςΙωάννης ΣταυρακάκηςΤέτα Φασουλά-Μανουρά

Ειδικοί συνεργάτες / Φωτογραφίες:Μανώλης Σκανδάλης

[email protected]@gmail.com

www.mSkandalis.gr

Αλκιβιάδης Σκουλάς

Υπεύθυνος διαφήμισης και δημοσίων σχέσεων:Κωνσταντίνος ΜπέρκηςΚιν. Τηλ.: 6937.109121

Art Director:Θοδωρής Ταρλαντέζος

Εκτύπωση - Βιβλιοδεσία:Δεκάλογος Ε.Π.Ε.

Ετήσιες συνδρομές:Εσωτ. 10 ευρώ - Εξωτ. 35 ευρώ

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τις απόψεις-των συντακτών τους.Κείμενα μπορούν να αποστέλλονται στην εφημε-ρίδα ηλεκτρονικώς ή εγγράφως.επιτρέπεται η αναδημοσίευση άρθρων ή κειμέ-νων της εφημερίδας, πλην της αντιγραφής του τίτλου και του λογοτύπου αυτής.Σε περίπτωση αναδημοσίευσης για λόγους δεοντο-λογίας να αναγράφεται ο τίτλος της εφημερίδας.Φωτογραφίες και χειρόγραφα επιστρέφονται μόνο κατόπιν ειδικής συνεννόησης.

Αριθμός λογαριασμούΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

163-01-003296-52

Η ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΤΑΜΙΑΗ οικογένεια Χαράλαμπου Βρέντζου εισέφε-ρε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α. εις μνήμην Ορέστη ΚαλλέργηΟ Βασίλειος Βουϊδάσκης εισέφερε το ποσό των 20 ευρώ στη Φ.Α.Ο Χαράλαμπος Βρέντζος εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Η Ελένη Βράντζου –Βεζάκη εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Η οικογένεια Εμμ. Καλλέργη εισέφερε το ποσό των 200 ευρώ στη Φ.Α.Εις μνήμην της μητέρας τους Δόξας Πασπα-ράκη τα παιδία της Ριρίκα, Γιώργος και Γιάν-νης εισέφεραν το ποσό των 200 ευρώ στη Φ.Α. Η οικογένεια του Μιχ. Πασπαράκη εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Η Ειρήνη Δασκαλάκη-Μανουρά εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Η Δόξα συζ. Θεμιστοκλή Δακανάλη εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Η Ρηνιώ συζ. Γεωργίου Σαλούστρου (Αδαμά-κη) εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Η Αντιγόνη Σαλούστρου και η Πόπη Σαλού-στρου εισέφεραν το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Η Αγγελική Πλεύρη-Καρβελά εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Ο Παύλος Πλεύρης και η σύζυγός του Αθηνά εισέφεραν στη Φ.Α. το ποσό των 200 ευρώΟ Νικηφόρος Πλεύρης εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Ο Βασίλης Πλεύρης εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Η Αικατερίνη Πλεύρη εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Ο Νίκος Πετεινάκης και η σύζυγός του Μα-ρίκα Πλεύρη εισέφεραν το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Ο Γιώργος Πλεύρης και η σύζυγός του Νίνα εισέφεραν το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Η οικογένεια του Ορέστη Χαιρέτη εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Η Αγάπη Πατραμάνη-Χαιρέτη εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.

Ο Χαράλαμπος Χαιρέτης εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Ο Διομήδης Αεράκης εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Η Μαρία Αποστολογιωργάκη εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Ο Εμμ. Χαιρέτης (Μανωλαράς) εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Η Ουρανία Ανάστου Ξυλούρη εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Η Ειρήνη Σαλούστρου (Χαρκιαδογιάννενα) εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Η Αικατερίνη Κουνάλη εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Η οικογένεια Γεωργίου Μανουρά του Γιάν-νου εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α. για τη συμπλήρωση 1 έτους από το χαμό της πολυαγαπημένης τους αδερφής Ελευθερίας ΣαλούστρουΗ Ελένη Δακανάλη (Παπαδολένη) εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.Η Μαρίκα Μέμμου-Τζανίνη εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Ο Γεώργιος Σμπώκος εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α. εις μνήμην του καλού του φίλου Νεοκλή ΣαλούστρουΗ Κατίνα Μανουσάκη –Βρέντζου εισέφερε το ποσό των 20 ευρώ στη Φ.Α.Ο Γιάννης Χαχλιούτης εισέφερε το ποσό των 50 στη Φ.Α.Η Ειρήνη Βρέντζου-Χαμαλάκη εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Η Χαρούλα Τσικνάκη-Βρέντζου εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Η Αλίκη Μανίκα εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Η Ταρσία Βρέντζου εισέφερε το ποσό των 20 ευρώ στη Φ.Α.Η Ιφιγένεια Κοντόκαλου εισέφερε το ποσό των 20 ευρώ στη Φ.Α.Η Ευαγγελία Σμπώκου –Ζαχαράκη εισέφερε το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Ο Ιωάννης Σμπώκος εισέφερε το ποσό των 50 στη Φ.Α.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑΕκδηλώσεις-δράσεις του Δήμου Ανωγείων ............... σελ. 4Τα τοπωνύμια του Ψηλορείτη Του Γεωργίου Σμπώκου ............ σελ. 5Αναμνήσεις και αφηγήσεις…Του Βασιλείου Σπαχή από τη γερμανική κατοχή κοντά στο μεγάλο αγωνιστή Γεώργιο Πετρακογιώργη ........... σελ. 6ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ - ΣΥΝΟΜΙΛΙΑΠρόσωπο με Πρόσωπο με τον ευρωβουλευτή κ. Γιώργο Σταυρακάκησυνέντευξη στην Αλεξάνδρα Σταυρακάκη .............................. σελ. 7ΥακίνθειαΣυνάντηση των βοσκων της μεσογείου στ’ Ανώγεια της Κρήτης ............ σελ. 8Πάρεξ ελευθερία και γλώσσα…Το Σεφάνι του Μάη Οι Κυκλοηέλικτοι Στέφανοι του ΒίουΤης Αλεξάνδρας Σταυρακάκη .............................. σελ. 9Ουρανογραφία και ελληνική μυθολογία Της Μαρλένας Σκουλά-Περιφεράκη ............... σελ. 10...Συνέβη στο ΡέθυμνοΤΟ ΘΟΛΙΑΣΤΟ ΜΙΤΑΤΟΤης Αλεξάνδρας Σταυρακάκη .............................σελ. 11Ο δήμαρχος Ανωγείων κ. Σωκράτης Κεφαλογιάννης μιλάει στη «Φ.Α.» συνέντευξη στο Μανώλη Σκανδάλη ............σελ. 12-13Συνέβη στο Ηράκλειο ........... σελ. 14Τιμητική εκδήλωση για τονσημαίνοντα Ανωγειανό Γιάννη Νικ. Δακανάλη ....................... σελ. 15Αρχαιρεσίες για το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου μας ......................... σελ. 15«Η μάχη του Λατζιμά»από το Γεώργιο Σμπώκο ......... σελ. 16Από Τη Χώρα Της Στεφάνας: Η Μελοποίηση της ΕΜΙΝΕ ............................ σελ. 17Αναφορά στη ζωή και το έργο του Γιάννη Νικ. Δακανάλη (Παπαδογιάννη) ..................... σελ. 18Κοινωνικά ........................σελ. 19-22Φωτομαρτυρίες ................σελ. 23-24

ΕυχαριστήριαΤο Κ.Η.Φ.Η που θα υλοποιείται στο Δήμο Ανωγεί-ων από το Α.Κ.Ο.Μ.Μ. ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ ΑΝΑ-ΠΤΥΞΙΑΚΗ Α.Ε.Ο.Τ.Α. ευχαριστεί θερμά την οικογένεια Χρήστου και Αγάπης Δακανάλη για την ευγενική προσφορά των 50 ευρώ που έκαναν στο κέντρο μας εις μνήμην Εμμανουήλ Καλομοί-ρη (Λιόντα)

Επίσης, το Κ.Η.Φ.Η. ευχαριστεί θερμά για τη δω-ρέα των 400 ευρώ που έκαναν τα παιδιά της Δό-ξας Πασπαράκη εις μνήμην της μητέρας τους.Με εκτίμηση,

Η υπεύθυνη του Κ.Η.Φ.ΗΝεκταρία Αντωνοδημητράκη-Αεράκη

****Η σχολική επιτροπή και το προσωπικό του 2/θέ-

σιου Νηπιαγωγείου Ανωγείων, ευχαριστεί θερμά τα παιδιά της κ Δόξας Πασπαράκη (Παναγιω-τομιχάλενας), τα οποία κατέθεσαν για τη μνήμη της 300 ευρώ στο Νηπιαγωγείο.

Η διευθύντρια του Σχολείου

****

Το προσωπικό του σχολείου και οι μαθητές της έκτης (Στ΄) τάξης του 1ου δημοτικού σχολείου Ανωγείων, ευχαριστούν θερμά όλους τους χω-ριανούς που μας ενίσχυσαν οικονομικά, αγορά-ζοντας κλήρους και ημερολόγια, τους γονείς των μαθητών που πρόσφεραν αρνιά και δώρα για την κλήρωση και ιδιαίτερα την ενορία Αγ. Δημητρί-ου που μας ενίσχυσε με το ποσό των 200 ευρώ, προκειμένου να κάνουμε το όνειρό μας πραγ-ματικότητα και να επισκεφθούμε τη Βουλή των

Ελλήνων, την Ακρόπολη των Αθηνών, το Πλανη-τάριο, τον Ισθμό της Κορίνθου, τις Μυκήνες, το Ναύπλιο, το Παλαμήδι και το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.

Η διευθύντρια του σχολείου Τριανταφυλλιά Χατζάκη

****

Στη μνήμη της Δόξας Πασπαράκη (Παναγιω-τομιχάλενας) κατατέθηκε το ποσό στο σχολικό ταμείο από την οικογένειά της (τα παιδιά της) το ποσό των 300 ευρώ.Η σχολική επιτροπή και οι δάσκαλοι του 1ου δημοτικού σχολείου τους ευχαριστούν θερμά

Η διευθύντρια του σχολείουΤριανταφυλλιά Χατζάκη

****

Το Γενικό Λύκειο Ανωγείων ευχαριστεί τις ακό-λουθες ενορίες για την χορήγηση των αντίστοιχων χρηματικών ποσών με σκοπό την οικονομική υποστήριξη της εκδρομής της Γ΄Λυκείου, και συγκεκριμένα:- την ενορία του Άϊ Γιάννη για τη χορήγηση του ποσού των 600 ευρώ - την ενορία της Παναγίας για τη χορήγηση του ποσού των 300 ευρώ - την ενορία του Αγίου Δημητρίου για τη χορήγη-ση του ποσού των 200 ευρώ Ευχαριστεί επίσης το Δήμο Ανωγείων για τη χο-ρήγηση για τον ίδιο σκοπό του ποσού των 500 ευρώΕυχαριστεί επίσης την κ. Πόπη Χαιρέτη δικηγό-ρο, για την προσφορά 45 βιβλίων για τη σχολική βιβλιοθήκη στη μνήμη του πατέρα της και της μητέρας της.

Η διευθύντρια

****

Ο Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του 1ου Δη-μοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου Ανωγείων είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει ότι από τον Μάιο βρίσκεται στο Διαδίκτυο η ιστοσε-λίδα του σχολείου μας στην διεύθυνση: www.dimotiko-anogeia.grΘα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον Δημό-κριτο Ε. Σαλούστρο για την ευγενική προσφορά που έκανε στο σύλλογο μας για την δημιουργία και την επιμέλεια της.

****

Το Γυμνάσιο Ανωγείων θα ήθελε και αυτή τη σχολική χρονιά να ευχαριστήσει ολόψυχα τον κ. Παντερή Γεώργιο για την προσφορά του φαρ-μακευτικού υλικού και του υλικού πρώτων βοηθειών στο σχολείο μας για το σχολικό έτος 2008- 2009.

Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΑΣΙΝΟΥ

****Το Γυμνάσιο Ανωγείων θα ήθελε να ευχαριστή-σει ολόψυχα τον κ. Σπαχή Γεώργιο, ο οποίος προσέφερε τα απαραίτητα χρήματα για την αγορά των αθλητικών στολών του σχολείου μας, προ-κειμένου οι μαθητές μας να συμμετάσχουν στο Σχολικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2008- 2009.

Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΑΣΙΝΟΥ

****Ο Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων θα θέλαμε να ευ-χαριστήσουμε θερμά τον Ιωάννη K. Σαλόυστρο για την δωρεάν πραγματοποίηση μελέτης για την Βιβλιοθήκη του Δημοτικού Σχολείου που του ανατέθηκε από το ο σύλλογος μας.

****Η σχολική επιτροπή και το προσωπικό του 1ου 10/θέσιου δημοτικού σχολείου Ανωγείων, ευχα-ριστούν θερμά:Α) το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων για τη συνεχή υποστήριξή του στο έργο του Σχολείου και ιδιαίτερα για την χορηγία του να καλύψει τα έξοδα ανάρτησης ιστοσελίδας του σχολείου μας στο διαδίκτυο καθώς και το Δημόκριτο Σαλού-στρο που ανέλαβε την τεχνική υποστήριξη της προσπάθειας αυτής. Όποιος επιθυμεί μπορεί αν επισκεφθεί την ιστοσελίδα μας στην παρακάτω διεύθυνση: www.dimotiko-anogeia.grB) το κ. Γιάννη Κ. Σαλούστρο (πολιτικό μηχα-νικό) που εκπόνησε τα σχέδια για τη σχολική μας βιβλιοθήκη και τα γραφεία των δασκάλων, δωρε-άν.Γ) Την κ. πρόεδρο του Συλλόγου Γονεών και Κηδεμόνων Δημοτικού και Νηπιαγωγείου κ. Αμαλία Ανδρεαδάκη-Σμπώκου που εκπόνησε και μας παραχώρησε σχέδιο διαμόρφωσης του σχολικού μας κήπου, επίσης δωρεάν.

Η διευθύντρια του σχολείουΧατζάκη Τριανταφυλλιά

Σας ενημερώνουμε ότι τα χρηματικά ποσά που εισέφεραν τα μέλη του Συλ-λόγου μας κατά τις εκλογές της 3ης Μαΐου, θα δημοσιευθούν στο επόμενο φύλλο της Φ.Α. λόγω έλλειψης χώρου στο παρόν φύλλο.Ευχαριστούμε για την κατανόηση.

Το Δ.Σ.


Ο Δήμος Ανωγείων σε συνεργασία με το Αστεροσκοπείο Σκίνακα (Πανεπιστήμιο Κρήτης -Ίδρυμα Τεχνολογίας Έρευνας) διοργανώνουν βραδιά Αστρονομίας: Εκδήλωση στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Έτους Αστρονομίας 2009 (UNESCO) την Κυριακή 12 Ιουλίου 2009 και ώρα 9.00μ.μ., στην πλατεία «ΜΕΙΝΤΑΝΙ» στ’ ΑνώγειαΠΡΟΓΡΑΜΜΑ9.00-9.30μ.μ. «Αστεροσκοπείο Σκίνακα: Ανοίγοντας ένα παράθυρο στ’ αστέρια», Παπα-μαστοράκης Γιάννης, καθηγητής Αστροφυσικής του Παν/μιου Κρήτης και Διευθυντής στο Αστεροσκοπείο του Σκίνακα9.30-10.15μ.μ. «Αναζητώντας την αλήθεια με το φως…», Χαρμαδάρης Βασίλης, ανπλ. καθη-γητής Αστροφυσικής του Παν/μιου Κρήτης 10.15 -11.00μ.μ. «Αποκαλύπτοντας τα τελευταία μυστικά του Σύμπαντος», Παπαδάκης Σή-φης, ανπλ. καθηγητής Αστροφυσικής του Παν/μιου Κρήτης

ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΔΗΜΟΣ ΑΝΩΓΕΙΩΝ ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ ΣΚΙΝΑΚΑ (ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ –

ΙΔΡΥΜΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΕΡΕΥΝΑΣ)

Το Αστεροσκοπείο του Σκίνακα θα είναι ανοικτό από τις 3:00μμ έως τις 8:00 για το κοινό

Εκδηλώσεις-δράσεις του Δήμου Ανωγείων

Mε ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκαν και φέτος οι εορταστικές εκδηλώσεις για τη λήξη των μαθημάτων, στην αυλή του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων, το απόγευμα της 11ης Ιου-νίου ενώπιον του Δημάρχου Ανωγείων κ. Σω-κράτη Κεφαλογιάννη και πλήθους κόσμου.Την γιορτή επιμελήθηκε ο γυμναστής του σχο-λείου κ. Νίκος Νταρής σε συνεργασία με όλους τους εκπαιδευτικούς του σχολείου και φέτος συμ-μετείχε και το Νηπιαγωγείο που παρουσίασε μου-σικοκινητικά δρώμενα με ιδιαίτερη επιτυχία.Το πρόγραμμα του Δημοτικού Σχολείου περι-λάμβανε διασκεδαστικά παιχνίδια, αθλητικές δραστηριότητες (σκυταλοδρομίες, τσουβαλο-δρομίες), χορευτικά, παραδοσιακά παιχνίδια, χορούς, μαντολινάτα, αλλά και ένα θεατρικό που παρουσίασαν οι μαθητές του Δ2 τμήματος το οποίο επιμελήθηκε η δασκάλα του τμήματος κ. Δραμουντάνη Ζαφειρένια.Στην αρχή της τελετής απονεμήθηκαν στους αριστούχους μαθητές της έκτης τάξης τα καθι-ερωμένα πλέον χρηματικά βιβλία.Το χρηματικό βραβείο των τριακοσίων (300) ευρώ που δίνεται από την οικογένεια Γεωρ-γίου και Νίκης Καλλέργη στη μνήμη Ελευ-θερίου και Αργυρής Σκουλά που διετέλεσε Δασκάλα, απονεμήθηκε ύστερα από κλήρωση ανάμεσα στους έξι αριστούχους, στη Μανουρά Ελπίδα του Ιωάννου.

Οι υπόλοιποι πέντε που συγκέντρωσαν βαθμο-λογία «Άριστα 10», επίσης, μοιράστηκαν ισό-ποσα το χρηματικό βραβείο των χιλίων ευρώ, που καθιέρωσε η ενορία του Αγίου Ιωάννου και το κληροδότημα Ανδρέας Σαλούστρος, δηλαδή 200 ευρώ έκαστος και είναι οι εξής:1.- Ξυλούρης Νικόλαος2.- Σαλούστρος Ιωάννης3.- Κοντόκαλος Αναστάσιος4.- Ψωμά Μαρία5.- Ψωμά ΕλένηΈξι μαθητές ακόμα της Έκτης αρίστευσαν με κάποια εννιάρια στο τρίμηνα, αλλά με μέσο όρο «Άριστα 10» και είναι οι εξής:1.- Σταυρακάκης Γεώργιος2.- Βρέντζου Ιφιγένεια3.- Σουλτάτος Γεώργιος4.- Ζαχαριουδάκη Υακίνθη5.- Σαλούστρου Μαρία6.- Σουλτάτος Νικόλαος

Η τελετή λήξης έκλεισε με παραδοσιακούς χο-ρούς και πλούσιο μπουφέ για τους παρευρεθέ-ντες που επιμελήθηκε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου Ανωγείων.

Η διευθύντρια του ΣχολείουΤριανταφυλλιά Χατζάκη

Ο Δήμος Ανωγείων παρουσιάζει σε πανελ-λήνια πρώτη τη δισκογραφική δουλειά του Πάρι Περισυνάκι "Εμινέ" σε ποίηση Γιώργη Καράτζη στα Ανώγεια την Κυριακή 5 Ιουλί-ου, στην πλατεία Μειντάνι.

Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο μουσικό έργο με θεατρική διάσταση, χωρισμένο σε σκηνές και εικόνες με αφηγηματικά, χορικά μέρη και τραγούδια, όλα μαζί περίτεχνα ται-ριασμένα με την ενορχήστρωση και επιμέ-λεια του συνθέτη.Η παράδοση και η ιστορία της Κρήτης πρω-ταγωνιστούν σε αυτό το έργο, κάτι που φα-νερώνεται από την πλούσια χρήση του Κρη-τικού ιδιώματος.

Βασικός ερμηνευτής είναι ο Βασίλης Σταυ-ρακάκης, στο ρόλο του Τραγουδιστή, ενώ ο Γιώργης Καράτζης με τη βαθιά γνώση του Κρητικού λόγου, είναι ο Αφηγητής.Εξαιρετική η συμμετοχή των γνωστών και καταξιωμένων τραγουδιστώνΣωκράτη Μά-λαμα (Γιάγκος), Παντελή Θαλασσινού (Ποι-ητής) και Χρήστου Θηβαίου (Χαϊνης).Σημαντική και η ερμηνεία της Μαρίνας Δα-κανάλη, στο ρόλο της Εμινέ.

Προλογίζει η Μαρία Φραγκιαδάκη, "Γιώρ-γης Καράτζης, ο ποιητής της Εμινέ και των ΔιαΚρητικών"

Σε πανελλήνια πρώτη η δισκογραφική δουλειά του Πάρι Περισυνάκι «Εμινέ» σε ποίηση Γιώργη Καράτζη

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΝΩΓΕΙΩΝ

Εκδήλωση στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Έτους Αστρονομίας 2009 (UNESCO)

Τη Δευτέρα 15/06/09 συμπληρώνονται δε-καπέντε χρόνια από το ταξίδι του Μάνου για το Σείριο. Διαλέξαμε αυτή τη συμβολική ημερομηνία για να ανακοινώσουμε το πρό-γραμμα-περιεχόμενο των γιορτών πολιτι-σμού για το Μάνο Χατζιδάκι, που οργανώ-νουν η Yafka Records με τη συμπαράσταση του Δήμου Ανωγείων,από τις 14 μέχρι και τις 19 Ιουλίου στα Ανώγεια. Διαλέξαμε τα Ανώ-γεια αφού συμβαίνει να είμαστε τριάντα χρόνια μακριά από τις διαβόητες «Γιορτες των Ανωγείων», που οργάνωσε ο Μ. Χατζι-δάκις με τον τότε δήμαρχο Γ. Κλάδο, το Τρί-

το Πρόγραμμα και τη Μουσική Ακαδημία Κρήτης το ’79.

Από τους συντελεστές των γιορτών θα είναι μαζί μας ο Σπύρος Σακκάς, ο Δημήτρης Λέκ-κας, ο ηθικός αυτουργός Γιώργος Κλάδος, ο δήμαρχος Ανωγείων Σωκράτης Κεφαλογιάν-νης, ο Ψαραντώνης και ο Γιάννης Περτσελά-κης από τη Μουσική Ακαδημία Κρήτης.

Σας περιμένουμε και ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη δημοσίευση.

Γιώργος Μητρόπουλος

«Η άνοδος των Ανωγείων»

(συνέχεια από τη σελ. 1)


(..συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο)

… «Κατά την ελληνική μυθολογία και την άποψη πολλών ειδημόνων αρχαιολόγων και ιστορικών, στο Ιδαίο Άντρο γεννήθηκε, ανα-τράφηκε και ετάφη ο μέγιστος των θεών του αρχαίου ελληνικού κόσμου Ζεύς-Δίας-Ζα.Ο Δίας του Ιδαίου Άντρου, ο επονομαζό-μενος και Κρηταγενής Δίας, ήταν κατά την πίστη πάντα, των αρχαίων Κρητικών, ένας φυσιολατρικός θεός που γεννιόταν κάθε χρό-νο με την αναγέννηση της φύσης, την άνοιξη και πέθαινε το φθινόπωρο, που η φύση αρ-χίζει να φθείρεται και να «πεθαίνει», μπαί-νοντας στην περίοδο της χειμέριας νάρκης. Το Ιδαίον Άντρον υπήρξε ο πιο φημισμένος τόπος λατρείας, γνωστός σ’όλο τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και συγχρόνως θεολογικό διδακτήριο θεοσοφικών διδασκάλων.Προσκυνητές συνέρρεαν στο ξακουστό ιερό απ’όλο τον ελληνικό κόσμο, για να ζητήσουν τη βοήθεια του υπάτου των θεών Δία. Πλού-σια τ’αφιερώματά τους που τοποθετούσαν στο σηκό του Σπηλαίου ή τα κρεμούσαν στον αίγειρο του προαυλίου. Εδώ το μορ-φωμένο ιερατείο του Δία πραγματοποιούσε τελετές μυσταγωγίας. Η μύηση γινόταν στο βάθος του Σπηλαίου ή στο άδυτο με θυσίες.Κάθε χρόνο γινόταν εορτές για τη γέννηση και το θάνατο του Δία, που συνέπιπταν με την αναγέννηση της φύσης την άνοιξη και την εξαφάνιση της φυτικής ζωής το χειμώ-να. Μεταξύ των μεγάλων προσκυνητών του Ιερού Σπηλαίου συγκαταλέγεται ο βασιλιάς Μίνωας που κάθε εννιά χρόνια ανερχόταν στο Ιδαίον Άντρον για να ανανεώσει την εντολή τη βασιλείας του από το Δία και να λάβει εντολές για τη σύνταξη και εφαρμογή των θείων νόμων του.Τα ανηφορικά μονοπάτια της Ίδης, που οδηγούσαν στον ιερό χώρο λατρείας του Δία, είχαν αφετηρία την έπαυλη του Σκλα-βόκαμπου (μινωικό μέγαρο) και τη μεγάλη πόλη που άκμαζε στη λεκάνη μεταξύ Γωνιών και Σισάρχων, υπολείμματα της οποίας επι-σημάνθηκαν σε τρία σημεία της περιοχής: το πρώτο στο Αρμί του Πλατύ Λιβαδιού, το δεύτερο στη θέση Κλαπατάς και το τρίτο βόρεια της κορυφής Στάθη.Στη μεγάλη αυτή πόλη (πρόκειται πιθανότα-τα για την πόλη «Κλάτος») , κατευθυνόταν προσκυνητές από Σίσες και Κνωσό. Οι της Κνωσού αφού περνούσαν την Τύλισο και τα υψώματα του Σωρού, δίπλα από το Γωνιανό φαράγγι, κατέληγαν στο μέγαρο του Σκλα-βόκαμπου, απ’όπου επιχειρούσαν την πρώτη ανηφορική ανάβαση τους και έφθαναν στην πιθανολογούμενη Κλάτο. Απ’ εδώ άρχιζε και η προμήθεια των αναγκαίων πήλινων ειδωλί-ων και άλλων χρειωδών για το δύσκολο και ανηφορικό ταξίδι τους προς το Ιδαίον Άντρον και τα οποία συμπλήρωναν και στους υπό-λοιπους σταθμούς της πορείας τους και μέχρι να φτάσουν στον κεντρικό ενδιάμεσο σταθ-μό τη Ζώμυνθο. Ξεκινώντας από την Κλάτο περνούσαν από την τοποθεσία Ζαϊτού, που σημαίνει πέρα-σμα του Δία και έφθαναν στον οικισμό των Κουνών. Το όνομα του πολύ παλιού αυτού οικισμού, προέρχεται πιθανότατα από τη λέξη «Κούνα» που σημαίνει δέρματα αγρί-ων ζώων. Από τα Κουνά ακολουθώντας δυτική κατεύθυνση και σε μικρή απόσταση συναντούσαν τα Δανούζα (2 οικισμοί), με σημαντική πηγή νερού. Τα Δανούζα απο-τελούσαν και σημαντικό χώρο κατασκευής πήλινων ειδωλίων από τα οποία έλαβαν το όνομά τους, αφού η λέξη Δανούζα προέρχε-

ται από τη λέξη «δάνος» που σημαίνει δώρο και τη λέξη «Ζα» που σημαίνει Δίας (Δώρο του Δία), ή από το επίθετο δανός που σημαί-νει κεκαυμένος (ψημένος) και τη λέξη Ζα και που σε σύνθεση σημαίνουν ο κεκαυμέ-νος Δίας. Μετά τα Δανούζα έπαιρναν νότια κατεύθυνση ακολουθώντας το μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι Ανωγειανοί μέχρι πριν από 50 περίπου χρόνια., που διανοίχθηκε ο είκοσι δύο χιλιομέτρων αμαξιτός δρόμος, ο οποίος οδηγεί από τ’Ανώγεια στη Νίδα και το Ιδαίον Άντρον. Πρώτος οικισμός που συ-ναντούσαν οι προσκυνητές μετά τα Δανούζα, ήταν αυτός της Λίμνης, που πήρε το όνομά του από την υπάρχουσα σ’αυτόν τεχνητή λίμνη, με τον στρωμένο με αστρακάσβεστο πάτο της.Εδώ, όπως και στα Κουνά, βρέθηκαν τελευ-ταία αρχαία αντικείμενα, τα οποία η αρχαι-ολογική υπηρεσία χαρακτήρισε ότι ανήκουν στην ελληνιστική περίοδο, ότι αριθμούν δη-λαδή, ηλικία 2000 περίπου χρόνων.Διασχίζοντας μετά τον οικισμό της λίμνης, την περιοχή των Παναμπελιών, άρχιζαν ν’ανεβαίνουν τη δεύτερη αναβαθμίδα δια-σχίζοντας σχεδόν κάθετα την περιοχή των πλαγιών και φθάνοντας στου Σωμαρά το Μασκάλι. Περπατώντας τη σχεδόν ισόπεδη περιοχή των Καμπών, έφθαναν στην πόλη τη Ζωμύθου ή το κτήριο της Ζωμύθου με την πλούσια σε νερά ομώνυμη πηγή.Η Ζώμυθος ήταν ο κεντρικός σταθμός συ-γκέντρωσης των προσκυνητών, όχι μόνο των προερχόμενων από την Κνωσό και τις Σίσες, αλλά κι εκείνων που ερχόταν ακολουθώντας άλλο μονοπάτι από δυτικά και με αφετηρίες τις πόλεις Αξό και Ελεύθερνα.Κατά την άποψή μας η πόλη «Ζώμυθος» προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων Ζα ή Ζω (έχουν ταυτόσημη προφορά στο λόγο των Ανωγειωνών) και τη λέξη μύθος, που στην αρχαία γλώσσα ελάμβανε πολλές και ποικίλες σημασίες, όπως: ομιλία, αγό-ρευση σε δημόσια συνέλευση, διάλογος, συνομιλία, προσταγή, παραγγελία….φαντα-στική διήγηση και κυρίως μυθική παράδοση αναφερόμενη σε θεούς και ήρωες.Για τη Ζώμυθο, αλλά και την έπαυλη του Σκλαβόκαμπου, στο βιβλίο «Κρήτη: Ιστο-ρία και Πολιτισμός», (σελ. 87), αναφέρονται τα ακόλουθα: «Περί το 1600 π.Χ. χτίζονται, όπως σημειώθηκε ήδη, και οι σημαντικές μινωικές επαύλεις, τα λεγόμενα μινωικά μέ-γαρα, σε πολλές περιοχές, σε ολόκληρη την κεντρική και ανατολική Κρήτη, κοντά ή και μακριά από τα ανάκτορα σε χώρους πάντως εύφορους ή πάνω σε βασικούς δρόμους επι-κοινωνίας. Ένα σπουδαίο μέγαρο χτίζεται στο Βαθύπετρο, κοντά στα ανάκτορα των Αχαρνών. Άλλα χτίζονται στις παρυφές αλλά και στα υψώματα της Ίδας, όπως το μέγαρο του Σκλαβόκαμπου και ακόμα το κτίριο της Ζωμίνθου. Το τελευταίο ιδρυμένο σε συμβο-λή δρόμων, μοιάζει να συνδέει την ύπαρξή του με τη λατρεία στο Ιδαίο Άντρον , που όπως έδειξαν οι τελευταίες ανασκαφές, ήδη στη Μεσομινωϊκή εποχή λατρεύεται ο μι-νωϊτης νεαρός θεός, πρόδρομη μορφή της μεταγενέστερης λατρείας του Κρηταγενούς Δία. Η ίδρυση όμως του τεράστιου κτηρίου της Ζωμίνθου σε υψόμετρο 1200 μ. αυτή την εποχή δεν μπορεί παρά να συναφθεί με τον πλούτο του τόπου, το εμπόριο της ξυλείας και του μαλλιού των προβάτων, που βέβαια χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή υφα-σμάτων».Συνεχίζοντας το ανέβασμά τους οι προ-σκυνητές στην Ίδη, έφθαναν κουρασμένοι

και ταλαιπωρημένοι στη ρίζα του Κουφο-γεριά, απ’όπου άρχιζε η Τρίτη και τελευταία ανηφόρα του ταξιδιού τους για να φθάσουν στον τελικό τους προορισμό. Από την κορυ-φή του Κουφογεριά ο δρόμος συνεχιζόταν χωρίς μεγάλες ανηφόρες, σε ισόπεδα σχεδόν εδάφη. Λένε ότι, φθάνοντας στην κορυφή του Κουφογεριά αισθανόταν ιερή ανακούφι-ση και εκ τούτου πιθανότατα και το όνομα «Κουφογεριάς» προέρχεται από τις λέξεις «κουφός» και «ιερός» (ιερή ανακούφιση)Από εδώ έκαναν σταθμό στην πηγή της Μύθιας (η λέξη «Μύθια» προέρχεται από το «μυθιάζομαι» που σημαίνει διηγούμαι μύθους). Μύθος σύμφωνα με ορισμένες έν-νοιες που του αποδίδονται σημαίνει: 1) την διαγωγή , τον τρόπο του «φέρεσθαι», το φέρ-σιμο, και 2) προσταγή, παραγγελία, διαταγή, υπόσχεση.Από τη Μύθια ακολουθώντας το Μονοπάτι οι προσκυνητές, έφθαναν μέσω Πετραδο-λακίων και Πόρου Καρού στο οροπέδιο της Νίδας, στη δυτική πλευρά της οποίας και σε υψόμετρο 1495 μέτρα βρισκόταν το Ιδαίον Άντρον, λίγο πιο πάνω από τη ρίζα της μεγάλης κορφής του Ψηλορείτη.Το δεύτερο σημαντικό μονοπάτι ακολουθού-σαν προσκυνητές προερχόμενοι από δυτικά, με αφετηρίες τις μεγαλουπόλεις Ελεύθερνα και Αξό. Οι προσκυνητές που αναχωρούσαν από Ελεύθερνα διέσχιζαν τις παρυφές του Ψη-λορείτη και μέσω Κράνας και Ζωνιανών (Ζου το Λάκκο) κατευθυνόταν στην περιοχή της Με-σοσφήνας. Εκεί λίγο πιο πάνω από τον αμαξιτό δρόμο στη θέση εναπόθεσης των απορριμμάτων Αξού κατέληγε και μονοπάτι που ξεκινούσε από την κοντινή Αξό. Απ’εδώ οι προσκυνητές ακο-λουθούσαν κοινή πορεία πάνω σε ανηφορικό και δυσκολοπερπάτητο μονοπάτι που θα τους οδηγούσε στο Ιδαίο Άντρο.Έτσι ανηφορίζοντας στην απότομη πλαγιά της Μεσοσφήνας έβγαιναν στο Μασκάλι πλάτης και συνέχιζαν διερχόμενοι το Λακκί Κατσιβελιού, το Αρμί του Αστυράκου και έφτανα στον τάφκο του Περιστεριά, απ’ό-που έπαιρναν νερό από την πηγή που υπήρχε μέσα σ΄ αυτόν. Στη συνέχεια περνούσαν από το μασκάλι Γονομιού, το μασκάλι Φαγού-δι, το μιτάτο Βιτσίλου και έφθαναν στην πε-ριοχή του Κάρχους (η λέξη «Κάρχος» προ-έρχεται από την αρχαία λέξη «καρχήσιον» που σημαινε ποτήρι επίμηκες μετά λαβών). Από το κάρχος το μονοπάτι οδηγούσε στο λάκκο του Πλεύρη. Δυτικά του Λάκκου του Πλεύρη στην περιοχή Ούνι υπάρχει η κορ-φή του Τυμπανάτορα και σε ευθεία γραμ-μή προς το νότο, στις βόρειες παρυφές της Νίδας υπάρχει κι άλλη κορφή με το όνομα

Τυμπανάτορας. Σύμφωνα με την παράδοση στις κορυφές αυτές υπήρχαν εκπρόσωποι του ιερατείου του Ιδαίου Άντρου, οι οποίοι κτυπούσαν τύμπανα κατευθύνοντας τους προσκυνητές προς τη σωστή κατεύθυνση για να μη χαθούν μέσα στην οργιαστική βλάστη-ση, από την οποία διερχόταν το δυτικό μο-νοπάτι.Οι προσκυνητές συνεχίζοντας την πορεία τους περνούσαν την Πρινόσκαλα και έφθαναν στο Μουρί και τη βρύση της Τριγιόδου. Από την Τριγιόδου πολλοί των προσκυνητών επέλεγαν τον προς ανατολάς δρόμο και έφθαναν στη Ζώμυθο, απ’όπου συνέχιζαν την κοινή πορεία μετά των λοιπών προσκυνητών προς το Ιδαί-ον Άντρον. Όσοι πάλι από τους προσκυνητές επιθυμούσαν ν’ακολουθήσουν το μονοπάτι προς νότον από την Τριγιόδο, ανέβαιναν στα Καμπιά και από κει στα Γιοφύρια δίπλα στον Τυμπανάτορα, απ’όπου αντίκρυζαν την Νίδα και το Ιδαίον Άντρον.Πέραν των δύο βασικών μονοπατιών που ακολουθούσαν οι προσκυνητές του Ιδαίου Άντρου μπορεί να πιθανολογηθούν και τα ακόλουθα δευτερεύοντα που χρησιμοποιού-σαν κάτοικοι των περιοχών ανατολικά και νότια του Ψηλορείτη:1.- Ανατολικές περιοχές: Κρουσσανιώτικο Λιβάδι, Ξερολίμνη, Ζώμυθος, Νίδα2.- Νοτιοανατολικές περιοχές: Ρούβας, Αμ-μουδάρα, Βάρσαμος, Νίδα3.- Νότιες περιοχές: Βορίζα ή Καμάρες, Μασκάλι Σταυρού, ΝίδαΠολύ θα ήθελα να είχαμε χρόνο να μιλήσου-με ακόμη για τους σύγχρονους οικισμούς των Ανωγείων και Σισάρχων, μα και για τους παλιούς και μεσαιωνικούς όπως είναι ο οι-κισμός του Βαρσαμά, το μετόχι του παπά-Βοριά, οι οικισμοί στην Κε΄φλαα του Κισ-σού και την Κεφάλα του Μύλου, το χωριό της Φακής στη Σπαθαριά, το μύλο του Σκορ-δίλη, μα και για τα τέσσερα μοναστήρια της Αγίας Παρασκευής που άκμασαν στην περι-οχή μας και το μοναστήρι της Αγίας Πελαγί-ας στο Δάσος. Και ακόμα για πολλά ιστορικά τοπωνύμια , όπως είναι η Νίδα, το Τουρκο-λάκκι, και του Βασιλειό η βάφτιση στα Πε-τραδολάκια, τα Χαϊνολάκκια, το Κορίτσι , ο Σκοίνακας, του Σμπώκου ο Πόρος και ακόμα για τους αποκεφαλισμένους,, το Λενικό, το Χαμένι του παραλυμένους, τους Φούρνους, το Κοπροκεφάλι, το Ρουσσολάκκο, και το Ρουσσοσπηλιάρι, τόπους αγώνα και βωμούς θυσίας για την μυριάκριβη τη λευτεριά.Όμως επιφυλλάσομαι ν’ασοληθούμε με τα προ-αναφερθέντα τοπωνύμια και για πολλά άλλα ακόμη, σε μια μελλοντική μας συνάντηση.

Σας ευχαριστώ.»

«ΤΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΤΟΥ ΨΗΛΟΡΕΙΤΗ»[από την παρουσίαση του ομότιτλου θέματος που παρουσίασε ο πρώην δήμαρχος Ανωγείων κ. Γεώρ-γιος Σμπώκος στα πλαίσια του συνεδρίου για τη γλώσσα, με θέμα «Ο ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ», που

έλαβε χώρα στ’ Ανώγεια, το περασμένο καλοκαίρι](Γ΄ μέρος-τελευταίο)


του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΠΑΧΗ από την Γερμανική Κατοχή κοντά στο μεγάλο αγωνιστή Γεώργιο Εμμ. Πετρακογιώργη

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ...

(τετάρτη συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο)

Η ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΤΡΑΧΗΛΙ1

Ιούλιος 1943Τον Ιούλιο λοιπόν του 1943 επίκειται να γίνει αποβίβαση των συμμάχων στη Σικελία. Για το λόγο αυτό στέλνουνε τρείς ομάδες κομάντος στην Κρήτη για τα τρία αεροδρόμια, του Ηρα-κλείου, του Καστελίου και του Τυμπακίου. Είχαμε λημέρι στην περιοχή Βοριζίων σε μια σπηλιά που λέγεται «Αγκουτσάκι», και μου λέει ο αρχηγός:«Βασιλειό, θα πας στη θέση «Σανίδα» να συ-ναντήσεις 5 Άγγλους κομάντος και ένα Έλ-ληνα συνοδό και θα τεθείς στη διάθεσή του. Ό,τι σου ζητήσουν θα το κάμεις. Θα τους τροφοδοτήσεις από το χωριό Μαγαρικάρι, από ξάδελφό μου τον Αγησίλαο Πετράκη». Ο Αγησίλαος ο Πετράκης υπήρξε πολύ ση-μαντικός συνεργάτης του Πετρακογιώργη.Πήγα πράγματι στο σημείο που μου υπέδειξε ο αρχηγός, με μια πρωτόγνωρη ενδυμασία για την ηλικία μου, και συνάντησα εκεί τα έξι άτομα τους πέντε Άγγλους και τον Ελληνα.. Ο Έλληνας ήταν ο Γιώργης Βοσκάκης, από το χωριό Νίθαυρη Αμαρίου, ο οποίος είχε έλθει εθελοντής, οδηγός των κομάντος. Μου εξήγησε ο Βοσκάκης ότι προορισμός των κομάντος ήταν να μπουν κρυφά στο αε-ροδρόμιο του Τυμπακίου τρία συνεχή βρά-δια. Το Τυμπάκι εκείνη την εποχή ήταν μια φοβερή στρατιωτική βάση, περιβαλλόμενη από συρματοπλέγματα και νάρκες, και το νε-ανικό μυαλό μου δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι υπήρχε δυνατότητα να διεισδύσουν μέσα στο αεροδρόμιο οι κομάντος.Εμένα μ αφήνανε στη βάση εκκινήσεως και φύλαγα τα πράγματά τους και αυτοί με μια ειδική εξάρτηση και κατάλληλο εξοπλισμό έμπαιναν στο αεροδρόμιο επί τρία συνεχή βράδια, γεγονός απίστευτο και όμως αληθινό.Όπως έμαθα μετά την απελευθέρωση σκο-πός των κομάντος ήταν να αχρηστεύσουν το αεροδρόμιο του Τυμπακίου για ένα βράδυ. Αυτό βέβαια θα γινόταν στη περίπτωση που οι Γερμανοί αντιλαμβάνονταν τη νηοπομπή που θα έκανε απόβαση στη Σικελία και χρη-σιμοποιούσαν τα κρητικά αεροδρόμια.Όμως οι Γερμανοί στο αεροδρόμιο του Τυ-μπακίου δεν έδειξαν καμιά κινητικότητα και έτσι οι κομάντος που εγώ φιλοξενούσα, δεν προέβησαν σε καμιά δολιοφθορά σε αντί-θεση με τους κομάντος του Καστελίου και Ηρακλείου , που κάψανε, κατά τις πληροφο-ρίες μου, βενζίνες και αεροπλάνα.Την Τρίτη μέρα λοιπόν συνέβηκε ένα περι-στατικό, που δεν υπέπεσε στην αντίληψή μας αμέσως. Κάποιος Μιχάλης Σαλούστρος από το Ζαρό είχε σκοτώσει ένα συνεργάτη των Γερμανών ονόματι Δουράλα. Οι Γερμανοί είχαν κυκλώσει τη περιοχή και βρισκόμα-σταν μες τον κλοιό χωρίς να το γνωρίζουμε.Για λόγους προνοίας ο Βοσκάκης είπε:«Βασιλειό πάρε τα κιάλια και βγες στο ύψωμα «Σανίδα». Τό ύψωμα αυτό 300 περίπου μέτρα ήταν το ορμητήριό μας. Εγώ με την αφέλεια της ηλικίας μου κρέμασα τα κιάλια στο λαιμό μου και βγήκα σ αυτό σαν τουρίστας.Φτάνοντας στη κορφή συνάντησα μπροστά μου τους Γερμανούς. Δεν είναι ανάγκη να πω πολλές λεπτομέρειες για το πόσο φοβήθηκα. Γύ-ρισα πίσω ολοταχώς. Για καλή μου τύχη υπήρχαν μεγάλα «κατσοπρίνια» και δεν με είδανε. Είπα στους κομάντος ότι οι Γερμανοί ήταν λίγο παρά πάνω. Εντυπωσιάστηκα δε με την αταραξία και την ψυχραιμία αυτών των γενναίων ανθρώπων.Κάτω απ αυτή την κατάσταση ο Βοσκάκης μου λέει:«Βασίλη φύγε εσύ γιατί είσαι με τα πολιτικά και αν πιαστείς, θα εκτελεστείς.»

Αλλά εγώ δεν ήθελα να δείξω ότι φοβήθηκα και δεν έφυγα.Καθώς κουβεντιάζαμε και παρακολουθούσαμε την κατάσταση πέφτει μια φωτοβολίδα δίπλα μας. Τότε ο γενναίος αυτός άνθρωπος ο Βο-σκάκης, νομίζοντας ότι μας εντόπισαν και μας υποδεικνύουν για να μας κτυπήσουν, πιάνει το ταχυβόλο και κατευθύνεται προς τη μεριά των Γερμανών. Αλλά ο απόλυτα ψύ-χραιμος επικεφαλής Άγγλος, του λέει:«Γιώργη εγώ έχω την ευθύνη της επιχείρη-σης.» και τον συγκρατεί.Εντύπωση μου έκανε ο αυθόρμητος τρόπος που αυτό το παλικάρι πήγε να θυσιαστεί.Όταν λοιπόν ο επικεφαλής διέγνωσε ότι η θέση μας δεν ήταν ασφαλής, έδωσε εντολή ν αποχωρήσομε. Και το κάμαμε με απόλυτη προφύλαξη χωρίς ν ανταλλαγεί κανένας πυ-ροβολισμός και χωρίς καμιά απώλεια.Αναφέρω δε αυτή την περίπτωση του σα-μποτάζ για να δείξω ότι ο γενναίος Πετρα-κογιώργης ρύθμιζε σχεδόν το σύνολο των δραστηριοτήτων, τόσο των ανταρτών του όσον και των Άγγλων συμμάχων –κομά-ντος, οσάκις αποβιβάζονταν στην Κρήτη και είχαν αποστολές να εκτελέσουν.

Αύγουστος 1943Το καλοκαίρι εκείνο του 1943 τον μήνα Αύγου-στο μεσολάβησε και ένα άλλο σημαντικό γεγο-νός. Η ομάδα Πετρακογιώργη βρισκόταν στη περιοχή Βορίζα στη θέση «Πριγιός» και είχε αυξηθεί μάλιστα, εξ αιτίας μιας πληροφορίας που είχε διαρρεύσει, σύμφωνα με την οποία επίκειτο αποβατική ενέργεια των συμμάχων στην Κρήτη. Αυτή η πληροφορία είχε επιπλέον ως αποτέλεσμα οι κινήσεις των ανταρτών της ομάδας να μην είναι πολύ προσεκτικές.Κάποιος δοσίλογος μετέφερε στους Γερ-μανούς την πληροφορία σχετικά με τη θέση της ομάδας Πετρακογιώργη με αποτέλεσμα την 15η Αυγούστου του 1943 να κάμουν κλοιό στην ομάδα και να βρεθεί από παντού περικυκλωμένη από τους Γερμανούς.Τα πράγματα εξελίχθηκαν ως εξής: Ξημε-ρώνοντας της Παναγίας φτάνει στο λημέρι ο Διονύσης Φραγκιαδάκης από τα Βορίζα και φέρνει την πληροφορία ότι οι Γερμανοί κινούνται προς το βουνό. Και πραγματικά με το ξημέρωμα η ομάδα παρατηρεί με τα κιάλια ότι είναι κυκλωμένη από παντού.Λέει λοιπόν ο αρχηγός ο οποίος είχε και πολεμι-κή πείρα και σχετική μόρφωση διότι είχε βγάλει το Σχολαρχείο στην Πόμπια και είχε πολεμήσει στο Μπιζάνι στο 10ο σύνταγμα Πλαστήρα, και ήταν σε θέση επομένως να εκτιμήσει την κατά-σταση καλίτερα απ όλους:«Είμαστε κυκλωμένοι πανταχόθεν, θα κρατή-σομε τη θέση μας, θα πολεμήσομε και το βράδυ θα κτυπήσομε από ένα σημείο και θα φύγομε.»Στην ομάδα όμως υπήρχαν αρκετοί κάτοικοι των Βοριζίων και αντέδρασαν λέγοντας στον αρχηγό:«Αρχηγέ να αποφύγομε τη συμπλοκή, γιατί θα κάψουν το χωριό μας και θα σκοτώσουν τους ανθρώπους μας.»Αναγκάστηκε λοιπόν ο αρχηγός, να μην εφαρ-μόσει το δικό του σχέδιο και να ακολουθήσει τις υποδείξεις των ανταρτών από τα Βορίζα, που γνώριζαν την περιοχή ισχυριζόμενοι ότι μπορούν να αποφύγουν τη συμπλοκή και να καταφύγουν στο δάσος του Ρούβα.Μετά απ αυτές τις υποδείξεις ακολούθησε τη διαδρομή που οι γνώστες της περιοχής υπέδειξαν και κάποια στιγμή βρίσκονται σ ένα σημείο που λέγεται «Τραχήλι» σε μια φοβερή χαράδρα και επί πλέον απέναντι στην ομάδα των Γερμανών.

Μπροστά σ’ αυτό το αδιέξοδο ένας απ εκεί-νους που είχε την πρωτοβουλία να προτείνει αυτή τη λύση λέει στον αρχηγό:«Αρχηγέ χαθήκαμε.»Εκείνη όμως τη στιγμή, αμέσως η γενναία αυτή φυσιογνωμία αντιδρά ψύχραιμα λέγοντας:«Τώρα λέτε χαθήκαμε; Αέραα ... Απάνω ντως παλληκάρια μου!»Με την ιαχή ΑΕΡΑ βγαίνουν το φοβερό αυτό ανήφορο βαλλόμενοι από μπροστά, Ο αρχηγός εντυπωσιάζεται από τη δυνατή φωνή αλλά και το εντυπωσιακό θάρρος του Σκουρομανώλη (Εμ Τσικριτζή), που με την ιαχή αέρα προσπαθεί να καταλάβει τη δύ-σβατη αυτή χαράδρα. Οι πιθανότητες να επιζήσουν από τα πυρά είναι ελάχιστες αλλά για καλή τύχη αυτής της μικρής ομάδας -21- άτομα –ένας καλός σκοπευτής ο Γεώργιος Χαραλαμπάκης ή Μπαλάσκας από το Ζαρό, κατορθώνει να σκοτώσει τον πολυβολητή των Γερμανών με αποτέλεσμα να αραιώσουν τα πυρά και να κατορθώσει το μισό τμήμα της ομάδας να βγεί στο ύψωμα «Τραχήλι». Το ύψωμα αυτό είναι μια φοβερά δύσβατη περιοχή, για να τη διανύσεις βαλλόμενος, εί-ναι κίνδυνος θάνατος. Έτσι το τμήμα της ομάδας που ακολούθησε αυτό το σημείο εδέχθηκε τα πυρά και σκοτώθηκαν 4 απ αυτούς τους γενναίους πατριώτες. Επίσης τραυματίζεται και ο Διονύσης Φραγκια-δάκης στη κοιλιακή χώρα ή στο θώρακα.Τον τραυματία αναλαμβάνει να μεταφέρει ο Ανυφαντάκης ο Αλέξανδρος από το χω-ριό Πλάτανος σε ασφαλή χώρο για να έχουν και οι δυό τους κάλυψη από τα καταιγιστι-κά πυρά. Για κακή τους όμως τύχη, μετά από λίγο, ο Ανυφαντάκης, καθώς κρατά το Φραγκιαδάκη, δέχεται μια σφαίρα στο κε-φάλι και σκοτώνεται επί τόπου, αλλά και ο Φραγκιαδάκης πεθαίνει από αιμορραγία.Ο αρχηγός και άλλοι πέντε ακόμη αντάρτες ο Γεώργιος Τζίτζικας ή Μπαχρής, από το άνω Μέρος, ο Γεώργιος Καργάκης η Ψαρογιώρ-γης από τα Βορίζα, ο Μανώλης Βεισάκης η Βεισομανώλης από τα Βορίζα, ο Μανώλης ο Τσικριτζής από το Άνω Μέρος, και ο Διο-νύσης ο Φραγκιαδάκης από τα Βορίζα που τραυματίστηκε και μετά από λίγο εξέπνευσε από την αιμορραγία. Έχουν βγεί σ ένα μεγά-λο βράχο και βάλλονται καταιγιστικά. Παρά το γεγονός ότι όλοι έχουν τραυματισθεί κρα-τούνε τις θέσεις τους μέχρι το βράδυ. Ήταν δε τόσο απελπιστική η ζέστη του Αυγουστιάτι-κου ήλιου που βάζανε στο στόμα τους, χαλίκια κάτω από τις σκιές των βράχων και φύλλα από πουρνάρια, για να αντιμετωπίσουν τη δίψα.Οι μερικοί από την ομάδα, μαζί με τον Γε-ώργιο Καζάκη2 από το χωριό Πιτσίδια που μετέφερε το πολυβόλο, πήρανε λανθασμένη κατεύθυνση με αποτέλεσμα να μη μπορέ-σουνε να βγούνε στο ύψωμα που ήταν οι υπόλοιποι.. Φεύγουν λοιπόν από άλλη κατεύ-θυνση για να γλιτώσουν εκτός από τον Λια-νουδάκη τον Πολύδωρα από τα Σκούρβουλα που γίνεται αντιληπτός από τους Γερμανούς και τον σκοτώνουν σε άλλο σημείο.Επτά παλικάρια σκοτώθηκαν σ αυτή τη μάχη, επτά ανδρείοι έδωσαν τη ζωή τους για να ζούμε εμείς ελεύθεροι σήμερα:Ο Φραγκιαδάκης Διονύσης από τα Βορίζα, Ο Σαρτζετάκης Γεώργιος από την Κρύα Βρύση Αμαρίου, Ο Αποστολάκης Κων-σταντίνος από τη Μιαμού, Ο Ανυφαντάκης Αλέξανδρος από τον Πλάτανο Αμαρίου, Ο Κρυοβρυσανάκης Γεώργιος από τη Λοχριά Αμαρίου, Ο Κατσούγκρης Χαράλαμαπος από τη Λοχριά Αμαρίου, και Ο Λιανουδά-κης Πολύδωρας από τα Σκούρβουλα..

Εγώ δε που αφηγούμαι αυτή τη μάχη, γλί-τωσα από θεία πρόνοια τη ζωή μου, διότι ο αρχηγός μου είχε τη συνήθεια ν ανεβάζει κάθε 15 Αυγούστου ένα παπά στο βουνό και να μεταλαμβάνει τους άντρες.Η μάνα του λοιπόν, θρησκευόμενη και φι-λόξενη οικοδέσποινα, η οποία ζούσε ακόμα, εφρόντιζε κάθε φορά και ζύμωνε κάτι ξεχω-ριστό για να το στείλει στο βουνό.Εγώ λοιπόν που ο ρόλος μου ήταν να μεταφέ-ρω τα εφόδια στο λημέρι, προορισμό είχα να πάω από βραδίς δηλ την παραμονή της Πανα-γιάς στο βουνό τότε που έγινε ο κλοιός. Αλλά για καλή μου τύχη γινόταν ένα πανηγύρι πάνω από το χωριό Μαγαρικάρι στην Κερά και η μάνα του Πετρακογιώργη μου είπε:«Βασιλειό θα κάτσεις να μεταλάβεις οπωσ-δήποτε και σύ.»Πράγματι έτσι και έκανα. Και τελικά με εφό-δια φορτωμένα σ ένα μαύρο μουλάρι, επει-δή τότε δεν υπήρχε άλλο μέσον, αφού και η περιοχή ήταν απρόσιτη για τους Γερμανούς, βρίσκομαι στη θέση «Πορτί» και βλέπω μπροστά μου τη διάταξη του φοβερού αυτού κλοιού, που ήδη είχε αρχίσει να βάλλει κατά των ανταρτών της ομάδας μας. Είμαι δε ο μόνος άνθρωπος που είδε από μακριά, ολόκληρη την εικόνα, την πλήρη διάταξη αυτής της δύσκολης θέσης, που βρέθηκε η ομάδα μας, διότι από το σημείο «Πορτί» που βρισκόμουν ήταν ορατή όλη η περιοχή που έγινε η επιχείρηση. ΄Οπως ήταν φυσικό γύρισα πίσω τα εφόδια, διότι δεν υπήρχε πιθανότητα να προχωρήσω. Οι επιζώντες με τον αρχηγό κρατήσανε τη θέση τους μέχρι το βράδυ και εκτός από τα τραύματα είχαν και απελπιστική δίψα. Απέ-ναντι από το σημείο που διεξάγονταν η μάχη υπάρχει μια πηγή που λέγεται «Αγκουτσά-κι», και αφού νύχτωσε είπε ο αρχηγός στους τραυματίες αντάρτες του:«Θα πάμε να πιούμε νερό από τη βρύση ακόμα κι άν είναι όλοι οι Γερμανοί της Κρήτης εκεί.»Τέτοια ήταν η απελπισία των αντρών από τη φοβερή δίψα του Αυγούστου που την επιδεί-νωναν τα τραύματά και η αιμορραγία τους.Εδώ δικαιώθηκε ο αρχηγός που ζητούσε να μείνουν στην προηγούμενη θέση, που ήταν το λημέρι και προσφερόταν για αποτελεσμα-τική άμυνα.΄Ακουσα αργότερα τον ίδιο τον αρχηγό να αφηγείται ότι:«Αναγκάστηκα να υποχωρήσω στην απαί-τηση των ανδρών μου διότι, αρκετοί ήταν από τα Βορίζα και δεν ήθελα να σκεφτούνε ότι εγώ είχα εξασφαλίσει τα παιδιά μου στη Μ. Ανατολή και αδιαφορούσα για τα δικά τους παιδιά που ήταν στο διπλανό χωριό.»Ο άνθρωπος δε αυτός είχε κυρίαρχη άποψη σεβαστή από την ομάδα, διότι η ανταρτική ομάδα ήταν έργο αποκλειστικά δικό του, και ήταν απόλυτος κυρίαρχος των αποφάσεων και των ενεργειών της ομάδας.Όλοι οι άντρες σ αυτή τη φάση, έδειξαν εξαι-ρετική γενναιότητα και θα εξάρω περισσότε-ρο το Γιώργη Χαραλαμπάκη (Μπαλάσκα), Τον Μανώλη Τσικριτζή (Σκουρομανώλη), τον Γιώργη Τζίτζικα (Μπαχρή), τον Γεώρ-γιο Καργάκη και τον Εμμανουήλ Βεϊσάκη (Βεϊσομανώλη) που έδειξαν εξαιρετική γεν-ναιότητα και επέζησαν απ αυτή τη μάχη.Όλες αυτές τις αυθεντικές λεπτομέρειες, για τη συμπεριφορά της ομάδας, και τις απώλειες των παλικαριών, τις άκουσα από το στόμα του αρχηγού, στο επόμενο λημέρι μετά τη μάχη του Τραχηλιού, όπου εγκατα-στάθηκε η ομάδα, στη θέση «Κοπράνες»

(συνεχίζεται)

επιμέλεια: Αλεξάνδρα Ιωάννου Σταυρακάκη

1Για εκείνους που δεν γνωρίζουν το Ορος του Ψηλορείτη, το Τραχήλι είναι μια δύσβατη και δυσπρόσιτη περιοχή, όπου μόνο πέτρες και πουλιά επιβιώνουν, μια στενωπός, όπως αυτές της ανάγκης, που όποιος τη διαβεί ιδίως πολεμώντας και πεθαίνοντας, οδηγείται με βεβαιότητα προς τη δόξα και την αθανασία. Και στη περίπτωση αυτή επιβεβαίωνεται η ρήση των λατίνων “ad augustam per angustis” δηλ προς την δόξαν δια των στενών. 2Επισήμανση από το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης. Πληροφορία υπό διερεύνηση από τον ιστορικό ερευνητή.


Με αφορμή αυτή την πο-λιτική στάση των Ελλήνων έγινε η συνά-ντηση και η συνομιλία μου με τον άρτι εκλεγέντα ευ-ρωβουλευτή κ. Γιώργο Σταυ-ρακάκη. ΄Ενα

νέο πολιτικό πρόσωπο που τουλάχιστον για το ήθος του είναι γνωστό. Ο κ. Γιώργος Σταυρακάκης υπό την ιδι-ότητα του σεισμολόγου, με σταθερό και καθαρό λόγο, κατά το σεισμό της Αθήνας το έτος 1999 διαβεβαίωνε τους Αθηναί-ους, ότι δεν διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο από τη συγκεκριμένη σεισμική δόνηση, αλλά συγχρόνως επεσήμαινε και το γε-γονός, ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία τους σεισμούς γιατί ζούμε σε σεισμογενή περιοχή.Σε μιά στιγμή δύσκολη, γιατί ο σεισμός αυτός είχε και νεκρούς, εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στα μέσα μαζικής ενημέ-ρωσης, και παρά τις αντίξοες συνθήκες, αντεπεξήλθε στο πολύπλευρο ρόλο του με ψυχραιμία, ανθρωπιά και κατανόηση, αφού λειτουργησε και ως ψυχολόγος. Υπό την ιδιότητα λοιπόν του Ευρωβουλευτή δέχθηκε με πολλή ευγένεια και καλοσύνη να συναντηθούμε, να συζητήσουμε για τα πολι-τικά πράγματα της πατρίδας μας και να απα-ντήσει στα ερωτήματα που του υπέβαλα.

-Κύριε Σταυρακάκη πως αποφασίσατε αυτούς τους χαλεπούς για όλους, αλλά ιδίως για την πατρίδα μας καιρούς, -και λέγοντας χαλεπούς δεν εννοώ μόνο τις εξωτερικές δυσκολίες , οικονομική κρίση, εθνικά θέματα και λαθρομετανάστες,- αλλά περιλαμβάνω και την έκπτωση των πολιτι-κών αξιών που βιώνουμε καθημερινά εδώ και χρόνια, και προέρχεται από την ανικα-νότητα, την αδιαφορία, τη διαφθορά, των πολιτικών- να ασχοληθείτε με αυτή τη δραστηριότητα και γιατί επιλέξατε την Ευρωβουλή;Όπως κάθε Έλληνας πολίτης ανήκει πολι-τικά σε κάποιο χώρο, έτσι και γώ από τότε που πήρα το πτυχίο μου, εντάχθηκα στο χώρο της σοσιαλιστικής αριστεράς. Από την ενασχόλησή μου με την έρευνα επί 20 συνεχή χρόνια, αλλά και από τη θέση του Διευθυντή του Γεωδυναμικού ΄Ινστι-τούτο επί 13 χρόνια, διαπίστωσα ότι η εξέλιξή της εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τις αποφάσεις που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες.Αυτό βέβαια ισχύει αναλογικά για όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Και θεωρώ ότι ένας επιστήμονας μπορεί να συμβάλλει σ αυτό το πεδίο, προωθώντας μέσα από το ευρωκοινοβούλιο τις θέσεις και τις απόψεις του, προς όφελος της πα-τρίδας του.

-Ως πολίτης τι προσδοκούσατε από την Ενωμένη Ευρωπαική Ένωση; Μια ένω-ση κρατών με αντίθετα και πολλές φο-ρές αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Μια ένωση ή συνασπισμό κρατών που

δεν είχε, δεν έχει, και δεν προβλέπεται να αποκτήσει οικονομική ευρωστία, δεν έχει στρατό, αλλά δεν διαθέτει και ενιαί-ους πολιτικούς στόχους; Διαθέτει όμως το Cern στη Γενεύη, έχει δηλ μια δυνατότη-τα ηυξημένη για την επιστημονική έρευ-να, και «η γνώση είναι δύναμη».Σαν πολίτης προσδοκούσα πολλά, πάρα πολλά, γιατί πιστεύω στις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαικής Ένωσης. Δηλ στην ανάπτυξη και εξέλιξη των κρατών μελών της. Στόχος της Ε.Ε. είναι η οικονομική ανάπτυξη, η αύξηση της παραγωγικότη-τας αλλά και της ανταγωνιστικότητας ως προς την ποιότητα των αγαθών. Και το ΠΑΣΟΚ μιλάει για πράσινη ανά-πτυξη χωρίς επιβάρυνση του περιβάλλο-ντος και στρέφει την προσοχή του στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας και στην ορθολογική χρήση της. Σ’ αυτόν τομέα μπορεί να συμβάλλει η έρευνα που γίνε-ται στη Γενεύη.Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ευφυώς δι-είδε ότι η ένταξή μας στην τότε ΕΟΚ θα είχε οφέλη. Όμως η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι κοινωφελές ίδρυμα, πρέπει όντας μέσα σ’ αυτήν να ξέρεις να πα-λεύεις, να απαιτείς και να συνάπτεις τις απαραίτητες πολιτικές συμμαχίες. Πα-ραδείγματος χάριν επί εποχής αειμνήστου Ανδρέα. Παπανδρέου κατακτήσαμε με πολλούς αγώνες τα Μ.Ο.Π. (Ολοκληρω-μένα Μεσογειακά Προγράμματα)

-Τώρα που μετακομίσατε σε άλλη πολι-τική όχθη τι νομίζετε ότι η Ελλάδα μπο-ρεί να προσφέρει στην Ευρώπη, αλλά και τι η Ευρώπη μπορεί να κάνει για την Ελλάδα; Πόσο η Ευρωπαική πολιτική επηρεάζεται και ακολουθεί τις εντολές τις Washington;Η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει στην Ε.Ε. τον πολιτισμό της και τα προιόντα της. Και η Ευρώπη μπορεί να προσφέρει στην Ελλάδα τα πάντα. Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι το 80% των νόμων που αφορά στην υγεία, στην παιδεία, στην εξωτερική πολιτική στην ανάπτυξη, ακόμα και στην ποιότητα ζωής, αλλά και η ποιότητα των παιχνιδιών των παιδιών περνά από ευρωκοινοβούλιο. Και το παιχνίδι, η ποιότητα του υλικού του αλλά και η λειτουργία του, είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες για τη διαμόρφω-ση της προσωπικότητας του παιδιού.

-Ο Πλάτων κύριε Σταυρακάκη ισχυριζό-ταν ότι, το παιδί μέσα από την παιδιά, δηλ μέσα από το παιχνίδι, εκφράζει την οντότητά του, διαμορφώνει την παιδεία του και κατ επέκταση την προσωπικότη-τά του, και πιστεύω πως είχε απόλυτο δί-κιο. Με τις επιρροές της Αμερικάνικης πολιτικής και την Ε.Ε. τι θα γίνει;Με βάζεις στα βαθιά νερά. Εκτιμώ ότι πρέπει να δοθούν σκληρές μάχες, ώστε η Ε.Ε. να αποκτήσει τη δική της οντότητα και την ενιαία φωνή της. Εξ άλλου και στις ΗΠΑ γίνονται προς το παρόν βήμα-τα προς τη σωστή κατεύθυνση μετά την εκλογή του Ομπάμα.

-Ελπίζετε ότι η Ευρώπη θα μοιραστεί πολιτικά και αποφασιστικά με την Ελλά-

δα το πρόβλημα της λαθρομετανάστευ-σης που εμείς αντιμετωπίζουν; Αφού τα σύνορα των λοιπών μελών-κρατών της δεν διατρέχουν κίνδυνο;Το ΠΑΣΟΚ στο θέμα αυτό έχει θέση ξεκάθαρη. Ο Πρόεδρος Γ. Παπανδρέου πρότεινε πρόσφατα 7 σημεία. Θα σου πω μόνο την ουσία «Μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση και αλληλεγγύη από την Ε.Ε».Θα απαιτήσομε από Ε.Ε οικονομική ενί-σχυση για την ασφάλεια των συνόρων μας. Πρέπει να υποβάλλομε συγκεκριμέ-να τεχνικά δελτία (ολοκληρωμένες μελέ-τες) γι αυτό, προκειμένου να εξασφαλι-σθεί η ανάλογη οικονομική βοήθεια.Η Ν. Δημοκρατία δεν έχει διεκδικήσει ακόμα τέτοιου είδους οικονομική ενίσχυ-ση αλλά και στα κονδύλια για την ανά-πτυξη σε άλλους τομείς παρουσιάζεται το φαινόμενο της μη απορροφητικότητας.

-Πως προβλέπετε το μέλλον αυτής της ένωσης με τα ανοίγματα που κάνει και διαρκώς διευρύνεται, ίδίως με την είσο-δο της Τουρκίας, που δεν ανήκει στην Ευρώπη, ούτε corpore ούτε animus;.Η Τουρκία έχει πολύ δρόμο ακόμα. Η ένταξή της εξαρτάται από τη ίδια από την πολιτική και οικονομική της προσαρμογή στους ευρωπαικούς όρους ένταξης.Όσον αφορά στη διεύρυνση της Ε.Ε., υπάρχουν και ισχύουν τα ειδικά προγράμ-ματα σύγκλισης. Και μείς όταν μπήκαμε δεν ήμασταν έτοιμοι. Στην Ε.Ε. υπάρ-χουν χρήματα, υπάρχουν, πόροι χρειάζε-ται, σωστή διαχείριση. Οι πόροι της Ε.Ε. προέρχονται από τους δασμούς τρίτων χωρών, από το φόρο προστιθέμενης αξίας και από μέρος του ΑΕΠ.

-Πιστεύετε ότι η παγκοσμιοποίηση ενώ-νει ή ισοπεδώνει τους λαούς;Η παγκοσμιοποίηση με τον τρόπο που έγι-νε μέχρι σήμερα, φαίνεται να έγινε για να εξυπηρετήσει τους οικονομικούς γίγαντες και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Απουσιάζει από αυτή την πολιτική προ-σπάθεια η ανθρωπιά δηλ. οι ανθρώπινες αξίες και αρχές. Επίσης αγνοήθηκε πα-ντελώς η καθημερινότητα του πολίτη και οξύνθηκε δραματικά η επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Αντιμετώπισαν τον πολί-τη μόνο ως καταναλωτή και αναλώσιμο.Η παγκοσμιοποίηση είναι μια κατάσταση εν δυνάμει, που πρέπει διαρκώς να επα-γρυπνάς και να προσπαθείς να τη βελτι-ώνεις, με επίκεντρο τον άνθρωπο-πολίτη και όχι τον πολίτη-καταναλωτή.

-Και τώρα η ερώτηση που εμένα προ-σωπικά με βασανίζει ως άνθρωπο, ως πολίτη αλλά και ως γονιό, και πρέπει οπωσδήποτε να απαντηθεί, με το χέρι στην καρδιά αλλά και με καθαρό νου, από τον καθένα μας και από σας. Πως οραματίζεσθε να ζήσουν τα παιδιά σας σ αυτό τον κόσμο; Τι κόσμο θα τους πα-ραδώσουμε και τι ευθύνη έχουμε;Οραματίζομαι να ζήσουν τα παιδιά μας σ ένα ασφαλή κόσμο, ειρηνικό, σ ένα κό-σμο με παιδεία για όλους, σ ένα κόσμο με υγεία για όλους, σ ένα κόσμο με εργασία για όλους και μέσα σ ένα ανθρώπινο πε-

ριβάλλον. Αν παλέψομε και συμμετέχομε ως ενεργοί πολίτες, οι πιθανότητες επιτυ-χίας είναι μεγάλες

-Και τέλος η προσωπική ερώτηση που έχω χρέος προς τον εαυτό μου να υπο-βάλλω. Υπάρχουν πολιτιστικά περιθώ-ρια στην Ευρωπαική Ένωση για την Ελλάδα, να μεταφέρει στην Ένωση την πολιτιστική κληρονομιά της, που είναι αστήρευτη κατά τη γνώμη μου, όπως τη γλώσσα και τη μουσική της αλλά και τις τέχνες που βέβαια δεν αποβλέπουν στην κατανάλωση των συνήθων αγαθών, αλλά απευθύνονται στη βαθύτερη καλ-λιέργεια, στη διαμόρφωση κριτηρίων υψηλών, για τον τρόπο του ευ ζείν; η όλα θεωρούνται αναλώσιμα και εξαρτώνται μόνο από το οικονομικό κέρδος και τις τιμές του χρηματιστηρίου;Υπάρχουν τεράστια πολιτιστικά περιθώ-ρια της Ελλάδας για να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στην Ε.Ε. Ένα επίκαιρο πα-ράδειγμα είναι τα εγκαίνια του νέου Μου-σείου της Ακρόπολης που θα γίνουν στις 21-6-2009. Πρέπει να υπάρξει συντονι-σμένη πίεση, και επιχειρηματολογία για να επιστρέψουν τα γλυπτά του Παρθενώ-να στο φυσικό τους χώρο.Για τη γλώσσα υπεύθυνοι είμαστε εμείς. Μπορούμε να κάνουμε πάρα πολλά δηλ. Να γίνει μεταρρύθμιση του εκπαιδευτι-κού συστήματος, να διδάσκεται σωστά η γλώσσα μας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, να αναβαθμιστεί ο ηλε-κτρονικός και ο γραπτός λόγος στα μέσα ενημέρωσης. Σήμερα τα μέσα κακομετα-χειρίζονται τη γλώσσα. Πληγώνομαι όταν οι νέοι μας δεν γνωρί-ζουν την ιστορία μας, δεν γνωρίζουν τα ονόματα των βουνών της πατρίδας μας. Χρειάζεται η μόρφωση να γίνει πιο εγκυ-κλοπαιδική, η γνώση πιο σφαιρική. Εγώ θα προσέθετα και πιο εσωτερική. Ο Σωκράτης όταν ρωτήθηκε τι είναι τα αστέρια και το σύμπαν απάντησε ότι δεν γνωρίζει τι είναι ο ίδιος, και υποσχέθηκε να απαντήσει στο ερώτημα αυτό, αφού πρώτα γνωρίσει τον εαυτό του.(χαμογε-λάει και φαίνεται ότι συμφωνεί).

-Μπορείτε να μου πείτε δυο λόγια για την καταγωγή σας. Είστε από την Ιερά-πετρα.Το χωριό που γεννήθηκα και μεγάλωσα είναι ο Αφέντης Χριστός στο Σελάκανο. Όμως οι πρόγονοί μου ήλθαν στην Ιερά-πετρα από τη Μεσσαρά. Δεν θυμάμαι από πιο χωριό αλλά θυμάμαι ότι έλεγαν ότι εί-χαν συγγενείς στ’ Ανώγεια. Αν και σε συ-νάντησα σήμερα είναι σαν να σε γνωρίζω είκοσι χρόνια.

-Χαίρομαι γι αυτό και αυτή τη χαρά δεν πι-στεύω ότι την οφείλω στο κοινό μας επώ-νυμο, αλλά στο γεγονός ότι άλλοι δεσμοί βαθύτεροι μας δένουν. Εν πάση περιπτώ-σει σας εύχομαι νά ‘στε γερός να παλέψετε για μας, και σας ευχαριστώ εκ βαθέων, για αυτή τη συνάντηση και τη συνομιλία.

Φαίνεται ότι ο κ. Γεώργιος Σταυρακά-κης είναι ένας από μας, είναι από τους ανωγειανούς της διασποράς.

Πρόσωπο με Πρόσωπομε τον ευρωβουλευτή κ. Γιώργο Σταυρακάκη

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ - ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ

Συνέντευξη στην Αλεξάνδρα Σταυρακάκη(συνέχεια από την πρώτη σελ.)


Υακίνθεια 2009

Παρασκευή 24 ΙουλίουBOΣΚΟΙ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ4.00μμ Το κούρεμα των προβάτων6:00 μμ Τυροκομική - Μαγειρική, από τους Ανωγειανούς βοσκούς8.00 μμ Ο πρώην δήμαρχος Ανωγείων Γιώρ-γης Κλάδος ανοίγει τα φετεινά Υακίνθεια.Ομιλία, με θέμα «Ο ρόλος της μάνας στην οικογένεια του βοσκού»9.00 μμ Πρώτη παρουσίαση του βιβλίου «Λευτέρης και Ειρήνη»του Κώστα Μανουρά από τις Πανεπιστημια-κές εκδόσεις Κρήτης9:30 μμ Μουσική βραδιά με τους Νικηφόρο Αεράκη - Γιώργο Βρέντζο (Κάτης)Ένα γλέντι με Ανωγειανούς βοσκούς και γνωστά χορευτικά συγκροτήματα

Σάββατο 25 ΙουλίουΒΟΣΚΟΙ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ6:00 μμ Τυροκομική - Μαγειρική , από τους Ανωγειανούς βοσκούς8:30 μμ Παρουσίαση του βιβλίου «Γιάννης Δραμουντάνης - Στεφανογιάννης»( Αρχηγός Ανωγείων και Άνω Μυλοπόταμου 1941-44) του Γιώργου Καλογεράκη9:30 μμ Συναυλία με την Ευανθία Ρεμπού-τσικα τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο και την Έλλη Πασπαλά

Κυριακή 26 ΙουλίουΒΟΣΚΟΙ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ6:00 μμ Τυροκομική - Μαγειρική, από τους Ισπανούς βοσκούς9:00 μμ Τραγουδούν οι « ΣΑΝΑΔΕΣ» (7 γυ-ναικείες φωνές)10:00 μμ «Φλαμένγκο», μουσική , χοροί και τραγούδια από τους Ισπανούς

Δευτέρα 27 ΙουλίουΒΟΣΚΟΙ ΤΗΣ ΚΟΡΣΙΚΗΣ (ΓΑΛΛΙΑ)6:00 μμ Τυροκομική - Μαγειρική, από τους Κορσικανούς βοσκούς8:30 μμ Παρουσίαση του βιβλίου «Ο Δαίμο-νας χόρευε μέσα του»για τον ποιητή Νίκο Καββαδία του Μήτσου Κασόλα9:30 μμ Μουσική, χοροί και τραγούδια από την Κορσικανούς

Τρίτη 28 ΙουλίουΒΟΣΚΟΙ ΤΗΣ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ6:00 μμ Τυροκομική - Μαγειρική, από τους Πορτογάλους βοσκούς8:30 μμ Ντοκιμαντέρ από την ζωή των βο-σκών της Πορτογαλίας9:30 μμ « Η μουσική του σύμπαντος και το αρχέγονο φως»ομιλία - συζήτηση από τον Γιώργο Γραμματικάκη

10:30 μμ Η Σόνια Θεοδωρίδου τραγουδά Πορτογαλικά « Fados»και τραγούδια της Μεσογείου

Τετάρτη 29 ΙουλίουΒΟΣΚΟΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ (ΤΟΥΑΡΕΓΚ)6:00 μμ Τυροκομική - Μαγειρική, από τους βοσκούς της ερήμου8:00 μμ Ομιλία της Άννας Τζιροπούλου - Ευ-σταθίου (καθηγήτρια φιλόλογος)με θέμα «Οι βοσκοί του Ομήρου»9:00 μμ Μουσική χοροί και τραγούδια από τους βοσκούς της ερήμου10:30 μμ Συναυλία με τον Ψαραντώνη

Πέμπτη 30 ΙουλίουΤΟΥΡΚΟΙ ΒΟΣΚΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΪΒΑΛΙ6:00 μμ Τυροκομική - Μαγειρική, από τους βοσκούς της Τουρκίας8:00 μμ Παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του Κώστα Ζουράρηγια τον Μακρυγιάννη «Η Γκόλφω»9:30 μμ Μουσική , χοροί και τραγούδια από τους Τούρκους

Παρασκευή 31 Ιουλίου9.00 μμ Θεατρική παράσταση «Η Γκόλφω»10.00 μμ Τραγούδια από τη Μόρφω Τσαϊρέ-λη και τον Ηρακλή Βαβάτσικα ακορντεόν

Σάββατο 1 Αυγούστου 10:00 μμΜεγάλη συναυλία με τους Μανώλη Ρασού-λη - Ορφέα Περίδη

Κυριακή 2 Αυγούστου9:30 μμ Ο Δήμος Ηρακλείου φιλοξενεί τα Υακίνθεια . Πανιγυρικό κλείσιμο των Υα-κινθείων στον αφρό της θάλασσας (παρα-λία Καράβολα). Οι Ανωγειανοί βοσκοί μαζί με τους βοσκούς της ερήμου τυροκομούν και μαγειρεύουν για τους Ηρακλειώτες. Στη συνέχεια μουσική και χοροί από τους Ανωγειανούς και τους βοσκούς της ερήμου. Ακολουθεί συναυλία από το Βασίλη Σταυ-ρακάκη. Θα χορέψει το συγκρότημα του Θανάση Μαυρόκωστα.

-Όλες οι εκδηλώσεις θα γίνουν στο χώρο του Αγίου Υακίνθου -Ο κόσμος θα μπορεί να δοκιμάσει τις γεύσεις των φαγητών των χωρών της Μεσογείου που συμμετέχουν

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ-΄Εκθεση των δώρων του Ψηλορείτη και των χωρών που συμμετέχουν στη γιορτή-΄Εκθεση φωτογραφίας από το Γιώργο Πε-τράκη με θέμα «τα μιτάτα», στα καφενεία και την πλατεία των Ανωγείων

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΒΟΣΚΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΣΤ’ ΑΝΩΓΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ(συνέχεια από τη σελ. 1)


ΠΑΡΕΞ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ...

Έχουν περάσει 16 χρόνια από τότε που ο αγαπημένος μου πατέρας περήφανος και όρθιος, έγκατέλειψε τον κόσμο των αισθή-σεων και κάθε χρονιά από τότε, την πρώτη του Μάη σιγοτραγουδώ το τραγούδι που εκείνος από το πρωί της πρωτομαγιάς είχε στα χείλη του:«Ο Μάιος μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ να τον προυπαντήσουμε παιδιά στην εξο-χή.»Δεν γνωρίζω τον στιχουργό ούτε τον συν-θέτη του τραγουδιού, όμως οι στίχοι αυτοί είναι ένα από τα βιώματά μου. Είναι ένα βίωμα από τα πλείστα βιώματα που με ακολουθεί και διατηρείται στη μνήμη μου καθαρά και ξάστερα, απ εκείνα που κρα-τούν σφιχτά και σταθερά το δεσμό του αί-ματος και του πνεύματος που είχα, έχω και θα έχω με τον πατέρα μου.Μέσα απ αυτούς τους στίχους αναδύ-εται ο κύκλος του βίου μου πάλι, σε κυκλικές περιφορές, σε πορείες πλανη-τών αλλά και σε στεφάνια. Ο άνθινος στέφανος, των παιδικών μου χρόνων, με αρώματα και χρώματα εξ αιτίας του Μάη και του εθίμου της πρωτομαγιάς, τότε που ξεκινούσαμε με τον πατέρα και τη μάνα για την εξοχή να φτιάξουμε το στεφάνι του Μάη. Περνώντας τα χρόνια ο άνθινος στέφανος μαραίνεται και μετατρέπεται σε κότινο στέφανο2 μέσα από την τύρβη της ζωής, και τον αγώνα να κρατηθούν οι αξίες και οι αρχές που εκείνοι μου πα-ρέδωσαν, και τέλος ο άνθινος στέφανος καταλήγει σε ακάνθινο λόγω του θανά-του των γονιών μου.Και ύστερα έρχονται στο νού μου και οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου3 από τον επιτά-φιο...«Μέρα Μαγιού μου μίσεψες μέρα Μα-γιού σε χάνω...» και η θλίψη μου κορυφώ-νεται. ΄Ομως ανεξάρτητα απ όλα αυτά που εγώ κουβαλώ μες τη ψυχή μου, γνωρίζω επί-σης, και αυτό με σώζει, ότι ο Μάης είναι μαγικός μήνας και για αυτό τον λόγο αλλά και για άλλους λόγους που εκτίθενται πα-ρακάτω είναι και υπέροχος, δηλ υπερέχει απ όλους τους υπόλοιπους.

Εξ αιτίας του όμοιου ήχου του ομόηχου των δύο λέξεων Μάης και μάγια ο Μάης κατά την λαογραφική μας παράδοση θεω-ρείται ο μήνας της μαγείας και για αυτό η φράση.«Μάη μου μάγεψέ τον.»Ο Μάιος αντιστοιχεί ως προς το πρώτο δεκαπενθήμερο προς τον δέκατο μήνα του αττικού ημερολογίου που εκαλείτο Μουνυ-χιών, και κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο προς τον ενδέκατο μήνα που ονομαζόταν Θαργηλιών.Κατά τον Πλούταρχο στο έργο του Βίος του Νουμά 19, η ονομασία του οφείλεται στην Μαία θυγατέρα του Άτλαντα και μητέρα του θεού Ερμή, επειδή ο Μάιος ήταν αφιερωμένος στο θεό Ερμή. Στον «πτηνοπέδιλο» θεό στον «προφήτη του λόγου», στον ερμηνευτή όλων,4 στον «Κοινό Ερμή»5. Αλλά και τον Ερμή τον χθόνιο, στον ψυχοπομπό, -ψυχαίς πο-μπός -6 που κατοικεί στον «ανυπόστρο-φον οίμον ανάγκης»7.Υπάρχει όμως και η άποψη ότι ο μήνας αυτόs πήρε το όνομά του από το υποκο-ριστικό majus του λατινικού επιθέτου majusculus που σημαίνει ο ολίγον πρε-σβύτερος, ο ολίγον μεγαλύτερος στην ηλικία. Και μάλιστα οι Ρωμαίοι τον μήνα αυτόν τον παράσταιναν με τη μορφή με-σήλικα άνδρα που φορούσε πλατύ χιτώνα, στην κεφαλή του έφερε κάνιστρο γεμάτο από άνθη και στα πόδια του έστεκε ταώς {παγώνι) με ανοικτά τα πτερά της Κατά τον μήνα Μάη οι Ρωμαίοι εόρτα-ζαν τα Lemuria δηλ. τα Μειλίχια εορτές αφιερωμένες στον ιλασμό, στην εξιλέωση των ψυχών των νεκρών. Το όνομα αυτό η γιορτή το οφείλει στον Μειλίχιο Δία, στον προστάτη εκείνων που τον επεκαλούντο με ιλαστήριες προσφορές, δηλ με τα μειλίχια ιερά τα καλούμενα μειλίγματα και τα μει-λικτήρια8. Έθιμο και συνήθεια που έχει επικρατήσει μέχρι και σήμερα αφού τον μήνα Μάιο η καμιά φορά και αρχές Ιου-νίου όπως συμβαίνει φέτος, τελούμε μνη-μόσυνα στους νεκρούς, μας τα καλούμενα χρυσά, κόλλυβα που πρέπει να συνδέονται με τα Μειλίχια.

Ακόμα συνηθίζεται να υπολογίζεται η ηλι-κία του ανθρώπου δηλ οι κύκλοι-οι κυκλο-η-ελικτες περιφορές που έχει κάνει ο κάθε άνθρωπος πυο ζεί πάνω στη γη, γύρω από τον ήλιο με σημείο έναρξης τον Μάη. Έτσι μετρώντας το χρόνο μετράμε τους Μάηδες και λέμε ότι αυτή η κυρία είναι ας πούμε 18 Μαίων. Και μέσα από του κύκλου-χρόνου τα γυρί-σματα επανέρχεται το επίθετο majus που σημαίνει ο πρεσβύτερος και μας παραπέ-μπει στη φράση του Πλουτάρχου «Μαιώ-ρεις γαρ οι πρεσβύτεροι»9: Ο Μάιος όμως όπως όλοι οι μήνες έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στους κύ-κλους και τις περιφορές που διανύει η αν-θρωπότητα μέσα στο ηλιακό σύστημα και στο σύμπαν και συγκεκριμένα ωρισμένες ημερομηνίες του έχουν σημαδέψει καίρια την πορεία της, όπως:Η 1η Μαίου του έτους 1866 που γιορτά-ζεται η εργατική πρωτομαγιά γιατί ξεκί-νησε με τη μεγάλη εργατική απεργία στις Ηνωμένες πολιτείες, από δύο εργαζόμε-νους μετανάστες Ιταλούς τον Σάκκο και Βαντζέτι. Η 1η Μαίου του έτους 1889 που καθιερώ-νεται από την Β΄Διεθνή η Εργαική Πρωτο-μαγιά, ως παγκόσμια εορτή των εργατών εις ανάμνηση της παραπάνω απεργίας..Η 7η Μαίου του έτους 1945 που υπογρά-φεται η άνευ όρων παράδοση της Γερμα-νίας στο στρατηγείο του Αιζενχάουερ στο Ρέιμς και λήγει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.Αλλά και τη ζωή και την πορεία του ελλη-νισμού έχει σημαδέψει ανεξήτιλα ο μήνα αυτός.2 Μαίου 1919 αποβιβάζονται τα ελληνικά στρατεύματα στη Σμύρνη.7 Μαίου 1821 γίνεται η μάχη στο Χάνι της Γραβιάς11 Μαίου 330 εγκαινιάζεται πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαικής αυτοκρατορίας η Κωνσταντίνου-πόλης.26 Μαίου 1821 συγκεντρώνονται οι έλ-ληνες πρόκριτοι και οπλαρχηγοί στη μονή Καλτεζών Συγκροτείται η Πελοποννησι-ακή Γερουσία και εκδίδεται ψήφισμα, το

πρώτο επίσημο έγγραφο του ελληνικού κράτους 28 Μαίου 1827 ξεσπά ο εμφύλιος πόλεμος στο Ναύπλιο μεταξύ του Κολοκοτρώνη και του Θ. Γρίβα29 Μαίου 1453, η γνωστή σε όλους μας αποφράς ημέρα που αλώνεται η Κωνστα-ντίνου-πόλης από τους Τούρκους.Αυτά είναι του κύκλου τα γυρίσματα που λέει ο Βιτσέντζος Κορνάρος και οι τα στεφάνια του Μάη, και οι κυκλο-ηέλ-ικτοι στέφανοι του βίου. Που βέβαια αγκαλιάζουν, περικλείουν και περιλαμβά-νουν όλους μας. Απ αυτούς τους κυκλο- ηέ-λικτους στε-φάνους κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει όπως δεν ξεφεύγει από την Ανάγκη. Ακό-μα και αν προσπαθεί να λησμονήσει και αν κατορθώσει να λησμονήσει. Η ¨Ατρο-πος η Κλωθώ και η Λάχεσις έχουν πλέ-ξει τους στεφάνους, δάφνινους, άνθινους, κότινους, εξ αγρίας ελαίας,, ακάνθινους, και στον καθένα από μας εναπόκειται να επιλέξει και να τους φορέσει με αξι-οπρέπεια και αίγλη και όχι να τους κάνει «τσέρκουλα»10 έστω και «στα χέρια των παιδιών». Τα στεφάνια αυτά αποτελούν για μένα τουλάχιστον, τις πνοές του Μάη, τις αναπνοές της μνήμης και μνημόσυνο για κείνους τους αγαπημένους, που έφυγαν αλλά δεν λησμονούνται, όπως επισημαί-νει ο ποιητής Γιώργος Σαραντάρης11 στο ποίημα του ΟΙ ΠΝΟΕΣ ΤΟΥ ΜΑΗ που το αφιερώνω στη μνήμη των αγαπη-μένων μου γονιών.

ΟΙ ΠΝΟΕΣ ΤΟΥ ΜΑΗΠαλικαρίσια πάνε και πεθαίνουν

Οι πνοές του ΜάηΟι άνθρωποι

Και οι βουβές προσευχές των κοριτσιώνΒιάζονται μαζί τους να ξαναζήσουν

Σε τόπους από βουνάΠου αγγίζουνε τον ουρανό και συνομι-

λούν με τον ήλιο (Γ Σαραντάρης)

Αλεξάνδρα Σταυρακάκη

Το κείμενο που ακολουθεί αφιερώνεται στη μνήμη των γονιών μου, Ιωάννου και Μαριάνθης Σταυρακάκη, και οι δυο τους έφυγαν μήνα Μάη.

ΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΤΟΥ ΜΑΗ ΟΙ ΚΥΚΛΟΗΕΛΙΚΤΟΙ1 ΣΤΕΦΑΝΟΙ ΤΟΥ ΒΙΟΥ

1Η λέξη αυτή συντίθεται από τρείς επί μέρους λέξεις τον κύκλο, τον ηέλιο δηλ τον ήλιο κατά την Ομηρικό τύπο της λέξης ήλιος, και το επίθετο ελικτός από το ρήμα ελίσσω. Προέρχεται από το επίθετο κυκλοέλικτος που χρη-σιμοποιείται στους ορφικούς ύμνους και σημαίνει ο εν κύκλω ελισόμενος, περιστρεφόμενος και εξ- ελισσόμενος. Προσθέτοντας και τα πρώτα γράμματα της λέξης εη-λιος στη μέση του επιθέτου κυκλοέλικτος δημιουργείται και γλωσσικά η εικόνα του ηλιακού συστήματος με κέντρο τον ήλιο και εν κύκλω τη γή τους ανθρώπους και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της να περιστρέφεται και να ελίσσεται. Έτσι και με κέντρο τον ήλιο, ελίσσεται πέριξ αυτού ο κυκλικώς ο βίος του ανθρώπου η ηλικία του και όχι μόνον αυτή αλλά και η συμ-περιφορά του προς τον εαυτόν του και το περιβάλλον. Είναι η κίνηση που μετατρέπεται σε χρόνο και τρόπο αφού αφ ενός αποτελεί τη βάση για να μετρηθεί μέ τον χρόνο η ηλικία του αλλά να καταστεί δυνατόν μέσα στο χωρό-χρονο να γνωρίσει ο άνθρωπος τον ευατόν του και να μπορέσει μέσα απ αυτή τη γνώση να εξ - ελιχθεί.2Κότινος στέφανος εξ αγρίας ελαίας είναι ο στέφανος πυο σύμφωνα με το χρησμό του μαντείου των Δελφών-πρέπει να απονέμεται στους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων. Κότος είναι η οργή και του μόχθου από το όνομα Κότος που σημαίνει και το απένειμαν στους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων.3Φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή με πολλές εκδηλώσεις στην Αθήνα.

4Ορφικός Ύμνος Ερμού.Εκδόσεις Παπαδίτσα-Ε. Λαδιά σελ. 74. 5Κοινός Ερμή Πρόκλος .»Εις τον Πλάτωνος πρώτον Αλκιβιάδην Μέρος Α΄1-140 .107 Εκδόσεις Κάκτος και σελ. Σελ. 320 και Σημ. 68 σελ. 403 Κοινός Εμρής ονομαζόταν τα από της τύχης ευρήματα (Σούδα) Η σύνδεση του θεού αυτού με το εύρημα είναι γνωστή πρβλ. Έρμαιον,ευρεμία κλ.π.6Ορφικός Υμνος Ερμού Χθονίου.σελ 132.Εκδόσεις Παπαδίτσας-Ε. Λαδιά.7Ορφικός Υμνος Ερμού Χθονίου.σελ 132.Εκδόσεις Παπαδίτσας-Ε. Λαδιά. 8Η λέξη ετυμολογείται από τη λέξη μέλι και σημαίνει τις προσφορές που γλυκαίνουν, που καταπραύνουν τον θυμό, τη πείνα, αλλά επίσης συντλεούν στην κάθαρση στα εναγίσματα.9Στο έργο του Βίος του Νουμά 1910Τσέρκουλα εξελληνισμένη λέξη από το λατινική λέξη circulus που σημαίνει στρογγυλός εξ ου και circum που σημαίνει γύρω, κύκλω. Σήμερα το χρησιμοποιούμε στη γλώσσα μας με τον όρο curriculum vitae. Κυριολεκτικά η έκφραση αυτή σημαίνει κύκλος της ζωής και μεταφορικά σημαίνει βιογραφικό σημείωμα.11Ενας από τους καλύτερους ποιητές του περασμένου αιώνα που πέθανε μόλις 32 ετών και άφησε εξαιρετικό έργο. Φέτος τιμάται η μνήμη του, γιατί στις 29 Απριλίου 2009 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννησή του.


ας με το όνομά της, που φαίνεται στον καθα-ρό ουρανό με γυμνό μάτι και απέχει από το Γαλαξία μας 2.200.000 φωτός.Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αν-δρομέδα ήταν κόρη του βασιλιά Κηφέα και της Κασσιόπης. Μια μέρα όμως, η Κασσιόπη καυχήθηκε πως ήταν ωραιότερη από τις νε-ράϊδες. Εκείνες παραπονέθηκαν στον Ποσει-δώνα κι αυτός Έστειλε στην Αιθιοπία θαλασσινές κατα-στροφές κι ένα θαλασσινό Δράκοντα.Τότε ο Κηφέας τρομαγμένος ζήτησε βοήθεια από το Μαντείο του Άμωνα Δία, και το Μα-ντείο του απάντησε πως πρέπει να δέσει την κόρη του στις ακτές για να τη φάει ο Δράκος. Η καρδιά του πατέρα ράγισε από πόνο, αλλά υπάκουσε.Την εποχή εκείνη όμως περνούσε ο Περσέ-ας από εκεί και ελευθέρωσε την Ανδρομέδα, σκοτώνοντας τον Δράκο.Ύστερα τη ζήτησε σε γάμο, αλλά ο πατέρας της την είχε αρραβωνιάσει με τον αδελφό του Φινέα.Ο Περσέας τότε έβγαλε την κεφαλή της Μέδουσας και απολίθωσε το Φινέα. Έτσι, η Ανδρομέδα παντρεύτηκε τον Περσέα και απέκτησε ένα υιό, τον Πέρση.Ο Πέρσης έμεινε στην Αιθιοπία με τον παπ-πού του Κηφέα.Ο Περσέας και η Ανδρομέδα ήλθαν στις Μυ-κήνες και έκαναν πέντε παιδιά.

ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΣΕΑΟ αστερισμός του Περσέα αποτελείται από δισεκατομμύρια αστέρια. Το πιο ενδιαφέρον του άστρο είναι ο Αλγόλ (αραβικό όνομα που θα πει δαίμονας). Είναι άστρο που αναβο-σβήνει προκαλώντας τους επιστήμονες και τους ερασιτέχνες Αστρονόμους να κάνουν ειδικές έρευνες.Το χαρακτηριστικό του είναι πως είναι μετα-βλητό αστέρι μικρής διάρκειας. Η αυξομείω-ση του φωτός του οφείλεται, όχι σε ανάπλα-ση, όπως οι κηφείδες, αλλά σε έκλειψη. Ο Αλγόλ αποτελείται από ένα ζευγάρι άστρων, που το σκοτεινότερο παρεμβάλλεται, αυξο-μειώνοντας το φως του κυρίως αστέρα κάθε

3 ½ ημέρες λόγω εκλείψεως.Κατά τη μυθολογία, Ο Περσέας ήταν ήρωας του Άργους. Ήταν ο γιός του Δία και της θυ-γατέρας του Ακρισίου, της Δανάης.Όπως είναι γνωστό, ο Δίας για να ενωθεί με τη Δανάη, που την είχε φυλακίσει ο πατέρας της σ’ένα χάλκινο θάλαμο, μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή.Όταν γεννήθηκε ο Περσέας, ο Ακρίσιος θύ-μωσε, έβαλε την κόρη του με το γιό της σε μια λάρνακα και τους πέταξε στη θάλασσα. Ευτυχώς σώθηκαν στη Σέριφο και ο Περσέ-ας ανατράφηκε από τον αδελφό του βασιλιά του νησιού Δίκτυ.Όταν μεγάλωσε, ο βασιλιάς του νησιού Πο-λυδεύκης, ήθελε να παντρευτεί τη μητέρα του Δανάη, Για ν’απαλλαγεί από τον Περ-σέα, που ήταν αντίθετος με αυτό το γάμο, τον έστειλε να του φέρει το κεφάλι της γορ-γόνας, με την ελπίδα ότι θα σκοτωνόταν. Ο Περσέας, όμως, με τη βοήθεια και την προ-στασία των θεών Ερμή, Πλούτωνα και Αθη-νάς πήγε στη χώρα που έμεναν οι θυγατέρες του Φόρκυος.Οι τρεις αυτές γυναίκες είχαν γεννηθεί γριές και είχαν και οι τρεις ένα μάτι κι ένα δόντι, που τα χρησιμοποιούσαν κατά περίπτωση. Ο Περσέας με τη βοήθεια των τριών θεών που τους προστάτευαν κατάφερε να αρπάξει το μάτι και το δόντι από τις γριές, υποσχόμενος να τους τα επιστρέψει, όταν τον οδηγούσαν στις Νύμφες. Έτσι κι έγινε.

Ο Περσέας, έλαβε από τις νύμφες δέρμα σκύ-λου, που όταν το φορούσε στο κεφάλι, γινό-ταν αόρατος, φτερωτά πέδιλα και μια στάμνα που τύλιξε στη μέση του, Αφού πήρε και το διαμαντένιο δρεπάνι του Ερμή, ο Περσέας έφθασε στις τρεις Γοργόνες, τη Σθενώ, την Ευρυάλη και τη Μέδουσα.Τα τρία αυτά τέρατα είχαν στο κεφάλι φίδια αντί μαλλιά, χρυσές φτερούγες δόντια από αγριόχοιρο και χάλκινα χέρια. Από αυτές, μονάχα η Μέδουσα ήταν θνητή. Ο Περσέας με τη βοήθεια της χάλκινης ασπί-δας, που του είχε δωρήσει η Αθηνά, απέφυγε να κοιτάξει το κεφάλι της Μέδουσας, για να μην απολιθωθεί.Έτσι έκοψε το κεφάλι της Γοργόνας και το τοποθέτησε μέσα στη στάμνα. Από το αίμα που χύθηκε αναπήδησε ο φτερωτός ίππος Πήγασος, που αναφέραμε νωρίτερα.Ο Περσέας, φορώντας την αόρατη κουκού-λα, έφυγε αθέατος. Περνώντας από την Αι-θιοπία, απελευθέρωσε την Ανδρομέδα, που παντρεύτηκε. Γύρισε στη Σέριφο, απολίθωσε τον Πολυδεύκη και πήρε μαζί του τη μητέρα του Δανάη.Αργότερα έγινε βασιλιάς των Μυκηνών.

ΑΡΚΤΟΥΡΟΣΟ Αρκτούρος είναι εκατό φορές λαμπρότερος από τον Ήλιο, παρ’όλο που βρίσκεται χίλιες φορές πιο μακριά από τη γη απ’ό,τι ο Ήλιος.Απέχει από τη γη τριαντέξι έτη φωτός. Στην αστρονομία λέγεται Άλφα Βοώτης. Ο Βοώ-της αναφέρεται στην Οδύσσεια και επομέ-νως χρησιμοποιείται 3.000 χρόνια , ίσως και περισσότερο.Σύμφωνα με μερικές γνώμες, το όνομα πα-ράγεται από το «βους» και «ωθώ», γιατί πα-ρίστανε στον ουρανό τον οδηγό ων βοδιών που οργώνουν.Αργότερα τον συναντούμε να οδηγεί τους αστερισμούς θηρευτικούς κύνες, Αστερίονα και Χαρά, που κυνηγούν τον αστερισμό της Άρκτου, γύρω από τον Πόλο.Ο Ησίοδος στο έργο του «Έργα και Ημέρες» χρησιμοποιεί τα ονόματα Αρκτοφύλαξ και

Αρκτούρος, γράφοντας: «Πίσω και προτρέ-ποντας προς την Άρκτο ο Αρκτοφύλαξ, που στην Γη τον λένε Βοώτη, ρίχνει στ Αρκτικό σχήμα, το ασημένιο φως του».Ο αστρονόμος Σμιθ αναφέρει πως ο Αρκτού-ρος προέρχεται από τις λέξεις Άρκτου-ουρά, γιατί το τόξο της ουράς της Μεγάλης Άρ-κτου, αν προεκταθεί συναντάει τον λαμπρό-τερό του αστέρα, Αρκτούρο.

Ο Ησίοδος λέγει:«Όταν ο Αρκτούρος λάμπειστη ροδοδάκτυλη αυγή,τρύγα τα σταφύλιααπό τα κλήματα».

Και αλλού:«Όταν ο Αρκτούρος αφήνει την αφρισμένη θάλασσα και ολόφωτος δεσπόζει στο νυχτερι-νό ουρανό περίμενε τα χελιδόνια και κλάδευε

τον άμπελο»

Γράφει η Μαρλένα Σκουλά - Περιφεράκη (μέλος της Ελληνικής Αστροναυτικής Εταιρείας)

ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΟΠΗΣ

Η Κασσιόπη είναι αστερισμός του Βορείου Ημισφαιρίου. Αποτελείται από δισεκατομ-μύρια άστρα. Τα πιο λαμπρά της είναι έξι (6), έχει δε σχήμα ενός γράμματος «Μ» ανά-ποδα.Η παράδοση λέει πως η Κασσιόπη ήταν κόρη του Άραβα, γυναίκα του Φοίνικα ή του βασι-λιά της Αιθιοπίας Κηφέα, μητέρα του Φινέα, της Ευρώπης και της Ανδρομέδας.

ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΗΦΕΑΟ Κηφέας ήταν ήρωας της Αρκαδίας και μαζί με τους 20 υιούς του βοήθησε τον Ηρα-κλή στον αγώνα ενάντια στον Ιπποκόωνα. Ήταν υιός του Βήλου και πατέρας της Αν-δρομέδας. Ο Κηφέας είναι αστερισμός του Βορ. Ημισφαιρίου και αποτελείται από δι-σεκατομμύρια αστέρια. Τα πιο λαμπρά του

είναι πέντε (5), τρίτου μεγέθους. Ο Δ. του Κηφέα είναι ένα από τα πιο περίφημα άστρα του ουρανού.Είναι ένας μεταβλητός αστέρας, ένας φά-ρος του διαστήματος, που αναβοσβήνει « σε ανάπλαση», χάρη δε στο Δ. του Κηφέα, όλα τ’Άστρα αυτού του τύπου ονομάζονται Κηφίδες.

ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣΗ Ανδρομέδα είναι ένας από τους σημα-ντικότερους αστερισμούς του ουρανού του Βορ. Ημισφαιρίου. Από τα άστρα της, τα 86 διακρίνονται με γυμνό οφθαλμό.Στο Β. της Ανδρομέδας, που είναι νότια της Κασσιόπης, υπάρχει ένας περίφημος Γαλαξί-

ΟΥΡΑΝΟΓΡΑΦΙΑΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ


Το Μιτάτο ήταν το κέντρο της ποιμενικής ζωής τη θερινή περίοδο. Πράγματι τα κοπά-δια, αφού περνούσαν τα χειμώνα κάτω στους χαμηλούς τόπους, στα χειμαδιά, ανέβαιναν στα θερινά βοσκοτόπια πάνω στα βουνά, από τον Απρίλιο ως τις αρχές του Σεπτέμβρη. Μια διαδρομή από τα πεδινά στα ορεινά για να κλείσει ο κύκλος του χρόνου.Τότε τα κοπάδια δεν ήταν ατομικά αλλά οικογενειακή ιδιοκτησία. Η ανάβαση στα μιτάτα ακολουθούσε τη συνένωση των κο-παδιών σε ένα είδος συνεταιρισμού τους συζευτές. Στο τέλος της θερινής περιόδου ακολουθούσε η αντίστροφη πορεία. Το ξε-χώρισμα των κοπαδιών, ξεχώρισμα και της σοδειάς. Το προσωπικό αυτής της ιδιότυπης κτηνοτροφικής μονάδας ήταν 5-10 άτομα μόνον άνδρες.Στις αρχές της δεκαετίας του 50 ξεκίνησαν σημαντικές αλλαγές στη κοινωνία της Κρή-της και στις αρχές της δεκαετίας του 70 οι

αλλαγές αυτές συντελέστηκαν. Το κοπάδια έπαψαν να είναι οργανωμένα σε οικογενεια-κή βάση και αποτελούν ατομική ιδιοκτησία. Το ατομικό πέρασε μπροστά από το συλλογι-κό. Η συλλογική δράση ήταν ένα συνηθισμέ-νο φαινόμενο..................................................

Η Αρχιτεκτονική Δομή του ΜιτάτουΤο μιτάτο ήταν κατοικία και τόπος δουλειάς για 5-10 άτομα1. Χώρος απαραίτητος και ασφαλής είναι το τυροκέλι, για να ωριμάζει και να φυλάγεται το τρυί. Είναι ο κούμος ο θησαυρός του μιτάτου. Δίπλα στους κούμους η μάντρα σε λίθινη εκδοχή.........................................................................Κτίριο και επίπλωση δεμένα στο ίδιο νήμα. Πλάκες σε επεξοχή, ντουλάπια μέσα στο σώμα του τοίχου για να φυλάγονται τα εργαλεία και οι τροφές.Η είσοδος είναι χαμηλή, πρέπει να υποκλι-θείς για να περάσεις. Το μικρό άνοιγμα επι-βάλλεται αφενός από την τεχνική για να μην αδυνατίζει ο τοίχος και αφετέρου από την πρακτική ανάγκη να αποτρέπεται η είσοδος του παγωμένου αέρα.Το μιτάτο είναι σαν το σπίτι του Ηφαί-στου: ζεί με τη φωτιά και ο καπνός σκαρ-φαλώνει μέχρι την ανηφορά, το οπαίο του θολιάσματος, το οποίο μαυρίζει τους τοίχους και μένει ως αποτύπωμα ζωής.

ΚατασκευήΕσωτερικά τα μιτάτα είναι ενυπωσιακά και αποκαλύπτουν όλα τους τα μυστικά: τη μορφή και το υλικό κατασκευής. Πέτρες και σχιστόπλακες της γύρω περιοχής απο-τελούν το μοναδικό υλικό κατασκευής. Στα μιτάτα η παραδοσιακή κατασκευή τοί-χος-δοκός ξεπεράστηκε. Τοίχοι και σκεπές ενοποιήθηκαν σε ένα μοναδικό σύστημα. Τα θολιαστά μιτάτα δεν είναι η θολωτή η τοξω-τή κατασκευή, αλλά το εκφορικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο μια πλάκα τοποθε-τείται πάνω στην άλλη σε επεξοχή, χωρίς να ανατρέπεται και χωρίς να ανατρέπει όσες είναι από κάτω της.

Σύστημα κεντροβαρικό................................Σίγουρο άνοιγμα του μιτάτου είναι η πόρτα με ύψος 0,8-1,5 και πλάτος 0,6-0,8 μέτρα. Ο ανηφοράς κλείνει με μια πλάκα. Κατασκευαστικά το μιτάτο ορθώνεται με επάλληλα πέτρινα δακτυλίδια. Το πρώτο δακτυλίδι από χοντρές, χωρίς επεξοχή, έχει ύψος 1-1,5 μέτρα και καμμιά φορά κτίζεται με συνδετικό υλικό. Όσο ψηλότερα βρίσκε-ται το δακτυλίδι, τόσο οι πλάκες του είναι λεπτότερες αφού πρέπει να μεταβιβάζουν μι-κρότερο φορτίο στα υποκείμενα δακτυλίδια. Τίποτα δε γίνεται τυχαία. Η χρήση χοντρής πέτρας στο κτίσιμο χαμηλότερων δακτυλι-διών εξυπηρετεί δυό σκοπούς: ο πρώτος εί-ναι για να μετατοπίζει το κεντρικό βάρος προς τη βάση και ο δεύτερος, για να είναι μέσα στο όρια αντοχής σε θλίψη, αφού πα-ραλαμβάνεται όλο το φορτίο από τα κάτω δακτυλίδια. Οι πλάκες οι μια πάνω στην άλλη στοχεύουν στο οπαίο.Η εφευρετικότητα και η προσαρμοστικότη-τα, στις τοπικές συνθήκες όπως είναι η κλίση του εδάφους προσφέρει μια πλούσια ποικι-λία μορφών..........................................................................Προγονικές ΔομέςΈχει ερευνηθεί η κατασκευαστική σχέση των θολωτών τάφων της Μεσσαράς με τα μι-τάτα. Τα λείψανα των τάφων που υπάρχουν μαρτυρούν πως είχαν κατασκευαστεί με εκ-φορικό σύστημα, όμοια με την κατασκευή μιτάτων. Η υπόθεση γίνεται βεβαιότητα με την αρχαιολογική ανακάλυψη της πρώτης ασύλητης βασιλικής ταφής στο Φουρνί Αχαρνών το 1965 από τον αρχαιολόγο Γ. Σακελλαράκη. Γράφει χαρακτηριστικά:... Οι φαινομενικά ακανόνιστοι, αλλά στην πραγματικότητα κανονικοί δακτύλιοι τις εκφορικής δομής της στέγης έδειχναν

εσωτερικά πως επρόκειτο για το ανώτερο τμήμα ενός μυκηναικού θολωτού τάφου2. Το κατασκευαστικό σύστημα είναι πρωταρ-χικός παράγοντας για τη συσχέτιση μιτάτων και τάφων, χωρίς όμως να παραβλέπουμε τους παράγοντες που επιβάλλουν την κοινή δομή. Τα μιτάτα και οι τάφοι χρησιμοποι-ούνται σε ασυνεχή και μεγάλα διαστήματα μέσα στο χρόνο, ενώ στο εσωτερικό των κατασκευών αυτών γίνεται ανεξέλεγκτη χρήση φωτιάς.......

Οι θολωτές ή θολιαστές κατασκευές μοιά-ζουν ως προς τη μορφή και αυτή η ομοιό-τητά τους οδηγεί συχνά στη σύγχυση........Στη θολιαστή και θολωτή κατασκευή γίνεται συχνά υπέρβαση της έννοιας του τοίχου και του δώματος, γι ατυό με την πρώτη ματιά οι κατασκευές μοιάζουν. Είναι λίθινες ολόσω-μες κατασκευές που καταλήγουν σε θόλο. Η διαφορά τους βρίσκεται στη στατική τους λειτουργία ....... Στις θολιαστές κατα-σκευές απαιτείται υλικό ημικατεργασμένο. Γι αυτό οι κατασκευές είναι αδρομερείς, πράγμα που δημιουργεί την αίσθηση της πρωτόγονης κατασκευής. Στις θολωτές κατα-σκευές οι διατμητικές τάσεις σχεδόν μηδενί-ζονται με τη χρήση απόλυτα κατεργασμένης πέτρας. Ο στατικός ρόλος της τριβής είναι καθοριστικός στο θόλο και ασήμαντος στο θολιαστό. Η πέτρα είναι γνωστό πως έχει περιορισμένα όρια αντοχής στη διάτμηση. Γι αυτό οι δομικές δυνατότητες των θολια-

στών κατασκευών είναι περιορισμένες ως προς το μέγεθός τους. Αντίθετα οι θολωτές κατασκευές απαλλαγμένες από τις διατμή-σεις της πέτρας γιγαντώνονται. Στο θησαυ-ρό του Ατρέα στις Μυκήνες η διάμετρος είναι 14,6 και το ύψος 13,4 μέτρα με μια κανονική τοιχοδομία στο σχηματισμό του θόλου, διαστάσεςι αδιανόητες για το εκφο-ρικό σύστημα.........................................................................Αρχιτεκτονική που ξεπερνά την τεχνική και γίνεται τέχνη........................................................................Τα μιτάτα ήταν κέλυφος ζωής: ο καπνός και το νερό άφησαν πάνω στους τοίχους των μιτάτων τα αποτυπώματα της ημινομαδικής ζωής των κτηνοτρόφων εκείνης της εποχής. Ζωή που χαρακτηριζόταν από πυκνές κοι-νωνικές σχέσεις. Οι συζευτές των μιτάτων, συζευτές της ζωής. Ένας κόσμος στέρεος και διάφανος που ξαφνικά χάθηκε, μα δεν ξεχάστηκε γιατί τα πέτρινα μιτάτα είναι ο φορέας αυτής της μνήμης.

«Πολλές ευχαριστίες στην κ. Ειρήνη Γαβρι-λάκη από την Α. Σταυρακάκη στην οποία παρέδωσε το πολύτιμο υλικό του συνεδρί-ου, απ όπου αντλήθηκαν τα παραπάνω αποσπάσματα για το «Θολιαστό Μιτάτο», προκειμένου να γίνει ευρύτερα γνωστή η ιστορία του μέσω της εφημερίδας.

Αλεξάνδρα Ιωάννου Σταυρακάκη

Το έτος 2006 έγινε στο Ρέθυμνο το Διεθνές συνέδριο με θέμα : «Ο Μυλοπόταμος από την Αρχαιοτητα μέχρι Σήμερα».Ενα από τα άκρως ενδιαφέροντα θέματα είναι η ανακοίνωση του Μιχάλη Δεληγιανάκη για τη χρήση και τη κατασκευή των μιτάτων που βρίθουν στον Ψηλορείτη. Παρατίθενται μερικά αποσπάσματα για του λόγου το αληθές

...Συνέβη στο Ρέθυμνο

ΤΟ ΘΟΛΙΑΣΤΟ ΜΙΤΑΤΟ

1Κάθε άτομο, μεμονωμένα ή σε ομάδα, είχε συγκεκριμένη εργασία με χαρακτηριστικά ονόματα.Αναφέρουμε τους γγαλονόμους, τους στειράριδες, τους μαντρατζίδες.2ΜΙΚΕΔΑΚΗΣ ΚΑΛΑΙΤΖΗ ΚΑΙ ΒΑΛΛΙΑΝΟΣ 20003,178.

Το Μιτάτο των Ξυλούρηδων στα Πετραδολάκια. (Φώτο 2000)

Το Νουρί Μιτάτο στην Νίδα, Ανώγεια. (Φώτο 1991)Τραπεζαρία

Μιτάτο των Χαιρέτηδων στη Φάμπρικα, Ανώγεια. (Φώτο 1991)

ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ

Το ΔΣ του Συλλόγου των Ανωγειανών της Αθήνας παρακαλεί τα μέλη και τουςφίλους του, να ενισχύσουν οικονομικά την εφημερίδα μας «Η Φωνή των Ανω-γείων», τακτοποιώντας τη συνδρομή τους ή εισφέροντας το οποιοδήποτε οι-κονομικό ποσό. Η κάθε οικονομική βο-ήθεια μας δίνει δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας και να καλύψουμε τα αυξημένα έξοδα έκδο-σης και εκτύπωσης της ιστορικής μας εφημερίδας. Χρήματα μπορείτε να μας αποστείλετε, είτε με ταχυδρομική επιτα-γή στη διεύθυνση του Συλλόγου μας, είτε με κατάθεση στο Λογαριασμό Αγροτι-κής Τράπεζας 16301-003296-52, είτε στην ανταποκρίτρια μας στ΄ Ανώγεια, Αλίκη Βρέντζου.

Παρακαλούμε όλους τους συγχωριανούς και κάθε ενδιαφερόμενο που επιθυμεί να δημοσιευθεί τυχόν κείμενο ή άρθρο του ή κάθε είδους ανακοίνωση στην εφημερίδα μας, να απευθύνεται στην ανταποκρίτρια μας στ’ Ανώγεια Αλίκη Βρέντζου, άλ-λως απευθείας στα γραφεία του Συλλό-γου μας. Παράλληλα, όποιος επιθυμεί να συμβάλει με τη συνδρομή του στην ενίσχυση της εφημερίδας μας δύναται, ομοίως, να απευθύνεται στην κα Αλίκη Βρέντζου και να της δίνει το ποσό που επιθυμεί. Στην κα Βρέντζου μπορεί καθένας να απευθύνεται και για θέματα που αφορούν την εφημερίδα και το Σύλλογό μας, κυρί-ως, κατά τις εργάσιμες ώρες και ημέρες στο χώρο εργασίας της στο μανάβικο που διατηρεί στην κεντρική οδό του χωριού, στο Αρμί. (Τηλ. επικοινωνίας 28340 31741, Κιν.: 6979730592)Ευχαριστούμε θερμά.

Το Δ.Σ.

ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΤΕ ΣΤΗΝΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΡΙΑ ΜΑΣ

ΣΤ’ ΑΝΩΓΕΙΑ


Ο δήμαρχος Ανωγείων κ. Σωκράτης Κεφαλογιάννης

μιλάει στη «ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ»

Αποκλειστική συνέντευξη στο Μανώλη Σκανδάλη

«Περιπετειώδης» και… «ταλαίπωρη» η οριστικοποίηση του ραντεβού μας για τη συνέντευξη αυτή…!Τελικά, αποζημιωθήκαμε από το δροσερό βραδάκι μιας φεγγαρόλουστης Κυριακής στα τέλη του Απρίλη…Σε ένα απλό καφενεδάκι (του Βασίλη) στη Μεσοχωριά, το ίδιο απλός αλλά και ιδιαίτερα φιλικός, ο δήμαρ-χος Ανωγείων θα απαντήσει με παρρησία αλλά και αφοπλιστική ειλικρίνεια σε όλες μας τις ερωτήσεις…

-Δήμαρχε, χαίρομαι πολύ που σε ξανασυ-ναντάω εδώ στο χωριό μας.-Και’ γω χαίρομαι, Μάνο…-Πως είναι τα συναισθήματα κάποιου όταν είναι πρώτος δημότης στον τόπο του;-Είναι πολύ υψηλή η τιμή σε όποιον πέσει… ο «κλήρος» να είναι δήμαρχος στον ίδιο του τον τόπο. Παράλληλα υψηλό είναι το αίσθη-μα ευθύνης της θέσης που κατέχει και πρέπει να είναι προετοιμασμένος από κάθε άποψη για να τα δώσει όλα για τον τόπο του και μόνο.-Ποια ήταν τα μεγαλύτερα προβλήματα που είχατε να αντιμετωπίσετε σαν δημοτι-κή αρχή και ποια θέματα θέσατε ως πρώτη προτεραιότητα όταν αναλάβατε το δήμο;-Σε άμεση προτεραιότητα θέσαμε το τρίπτυ-χο: Πολιτισμός, Περιβάλλον, αλλά κυρίως, τον Άνθρωπο. Ο σχεδιασμός μας έχει να κάνει με αυτές τις παραπάνω αξίες. Για το περιβάλλον που ήδη υπάρχει, πώς να σεβα-στούμε και να προστατεύσουμε την ίδια τη ζωή που μας προσφέρει η φύση. Για τον πο-λιτισμό, πώς να κεντρίσουμε όλα εκείνα τα ιδιαίτερα στοιχεία που κατέχουν τα Ανώγεια και τα κάνουν ξεχωριστά σε όλη την Ελλάδα, όπως είναι οι μουσικές παραδόσεις αλλά και ο ίδιος ο τρόπος ζωής. Το κύριο βάρος, όμως, το δίνουμε στον άνθρωπο. Στον άνθρωπο που ζει στα Ανώγεια, στον άνθρωπο που επι-σκέπτεται τα Ανώγεια για να γνωρίσει τις παραδόσεις σε όλους τους τομείς, αλλά και στη σωστή μας συμπεριφορά προς τον έξω κόσμο.-Είναι γνωστό ότι για να κάνει κανείς το κάτι παραπάνω σε πολλούς τομείς και ιδιαίτερα σε μια πολύ κλειστή κοινωνία, όπως τα Ανώγεια, άμεση προϋπόθεση εί-ναι να έχει και την αμέριστη συμπαράστα-ση του συνόλου των κατοίκων. Είναι συ-νεργάσιμοι οι κάτοικοι των Ανωγείων με το δήμαρχο και τη δημοτική αρχή, όταν προσπαθείτε να κάνετε αυτό το κάτι πα-ραπάνω για τον τόπο μας; -Για όλους τους δήμαρχους που πέρασαν ή θα περάσουν από τα Ανώγεια, υπάρχει ένα δεδομένο, ότι όλοι έχουν μέσα τους μια με-γάλη αγάπη να προσφέρουν στον τόπο τους. Η αγάπη πρέπει να απορρέει από όλους προ-πάντων για το χωριό τους και όχι για τον εκάστοτε δήμαρχο. Θα είχαμε μεγάλο πρό-βλημα αν δεν ίσχυε αυτό. Εγώ θα κάνω πα-ραίνεση για την έμπρακτη αγάπη που πρέπει να έχει ο Ανωγειανός για τον τόπο του. Τότε μπορεί να έχει την καλύτερη επιλογή για το δήμαρχο και για την πορεία του τόπου του… Στην συντεταγμένη αυτή κανείς δεν πρέπει να αποκλίνει και εμείς ως δημοτική αρχή θα πρέπει να έχουμε σταθερή πορεία.-Έχουμε, όμως, φτάσει σαν κοινωνία στο σημείο να επιλέγουμε με αντικειμενικά κριτήρια για το ποιος υποψήφιος δήμαρ-χος ή υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος είναι καλλίτερος από τον άλλον για να τον ψηφίσουμε, αφού είναι λίγο- πολύ γνω-

στό ότι η σταυροδοσία σε όλες τις κλειστές κοινωνίες γίνεται με βάση τη συγγένεια, το γείτονα, τον ομοϊδεάτη και με άλλες επι-λογές που είναι γνωστές σε όλους… -Όντως αυτό είναι ένα πολύ βασικό ερώτη-μα. Τα Ανώγεια ανέκαθεν ήταν έντονα πολι-τικοποιημένο χωριό και συνάμα με δεμένες οικογένειες. Ωστόσο θα πρέπει να εξετάσου-με την θεσμική διάσταση του πράγματος. Ο Κώδικας Δήμων και κοινοτήτων ορίζει τον τρόπο κατάρτισης των ψηφοδελτίων και συνεπώς οι υπολογισμοί γίνονται και με τα κριτήρια που ανέφερες. Ωστόσο όμως σίγου-ρα υπάρχει η ευρύτερη κοινωνική αποδοχή. Ίσως θα μπορούσαν να οριστούν και άλλες διαδικασίες όπως για παράδειγμα η κατάρ-τιση ενός ενιαίου ψηφοδελτίου Συμβούλων και ξεχωριστά η εκλογή του Δημάρχου ώστε να έχουμε την απόλυτη αναλογική στην έκ-φραση της κοινωνίας. Πέρα τούτου, η συ-μπεριφορά όλων μας είναι που πρέπει να αποπνέει το σεβασμό των δημοτών για να παρακινούνται και να δίνουν αυτό που εί-παμε πριν. Δηλαδή την έμπρακτη αγάπη για τον τόπο τους. Κάποτε, Μανώλη, κάποιοι μετανάστες από το χωριό μας, που ήταν χρό-νια στην Αμερική, θέλησαν να προσφέρουν κάτι στον τόπο τους. Θεωρώ ότι προσέφεραν το μεγαλύτερο παραγωγικό έργο που έγινε ποτέ στα Ανώγεια…-Προφανώς αναφέρεσαι στο ζεύγος του Μιχάλη και της Λετίτσιας Σταυρακάκη (Σταυράκη)….Βεβαίως και αναφέρομαι στην οικογένεια Σταυρακάκη (Σταυράκη) με την μεγάλη τους προσφορά στο χτίσιμο του Γυμνασίου Ανω-γείων. Θεωρώ ότι την εποχή που έγινε αυτό το έργο, έδωσε τη βασική ώθηση σε πολλούς τομείς στα Ανώγεια τότε. Έρχομαι, λοιπόν, και λέω το εξής: Αυτοί οι άνθρωποι έδειξαν την αγάπη για τον τόπο τους με μια τεράστια προσφορά. Αυτό που όλοι μας πρέπει να κά-

νουμε σήμερα σαν ελάχιστη προσφορά στον τόπο μας είναι η αγάπη και ο σεβασμός στο συγχωριανό μας αλλά και τον επισκέπτη μας. Ο καθένας πρέπει και οφείλει να προσφέρει τις καλλίτερες υπηρεσίες για τον τόπο του. -Είναι σε όλους γνωστή η υπόθεση του σχεδίου «Καποδίστριας νούμερο 1» με τα θετικά και τα αρνητικά του. Τα Ανώγεια δεν πέρασαν και τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας τους εκείνη την περίοδο, αφού έχασαν χαμένες και αναξιοποίητες ευκαιρίες που έφυγαν ανεπιστρεπτί. Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα μετά από δέκα χρόνια-περίπου- και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έχουμε μπροστά μας το σχέδιο «Καποδίστριας νούμερο 2», ώστε να μη ζήσουν τα Ανώγεια τις τότε στιγμές;-Πράγματι, τα Ανώγεια ζήσανε περίεργες στιγμές που πλήγωσαν κατά κάποιο τρόπο την εικόνα μας και δημιουργήθηκαν πολλά προβλήματα που ακολούθησαν τις σχέσεις των ανθρώπων μέσα στο χωριό για αρκε-τά χρόνια. Οι κάτοικοι των Ανωγείων είχαν εκείνη την εποχή μια διχογνωμία, η οποία ναι μεν ήταν θεμιτή σε ότι αφορούσε σε τι πλαί-σιο θα έπρεπε να κινηθούν τα Ανώγεια εκεί-νο τον καιρό, αλλά δυστυχώς, όμως, αυτή η διχογνωμία επηρέασε τις σχέσεις, όπως είπα πριν. Όσο περνάει ο καιρός οι «πληγές» αυ-τές επουλώνονται. Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου και ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό το χωριό να μην ξαναζήσει παρόμοιες στιγ-μές. Τραυματίστηκε και η εικόνα του χωριού αλλά κυρίως η ίδια η κοινωνία μας. Σίγουρα, δεν πιστεύω ότι έχει ωριμάσει ακόμα ο και-ρός για να γίνει μια ορθολογική αξιολόγηση των δεδομένων στο δήμο Ανωγείων αλλά και για τους υπόλοιπους δήμους σχετικά με τον «Καποδίστρια 1». Για να περάσουμε στον «Καποδίστρια 2» πρέπει να κάνουμε μια προσεκτική αξιολόγηση του «Καποδί-στρια 1»,για το που υστέρησε, για το που

δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί. Σε πληρο-φορώ, Μανώλη, ότι τα Κυρίαρχα αιτήματα της αυτοδιοίκησης παραμένουν και σήμερα η διοικητική αυτοτέλεια και η οικονομική αυτοδυναμία, με βάση τις αρμοδιότητες και το Σύνταγμα και όχι η γεωγραφική της διάρ-θρωση. Θα πρέπει να προχωρήσουμε στην «ανασύνθεση» των διοικητικών μονάδων και όχι απαραίτητα στην «συνένωση» αυτών. -Επειδή υπάρχει μια σχετική σύγχυση από πολλούς εδώ στο χωριό.. Τελικά τα Ανώ-γεια έχασαν πολλά με την επιλογή τους να διαλέξουν… τη μοναξιά τους από το σχέ-διο «Καποδίστριας 1» ή αυτή η μοναξιά έφερε και ορισμένα σχετικά θετικά; Θεωρώ ότι δεν έχει γίνει μια σωστή αξιολό-γηση του αποτελέσματος και αυτό πηγάζει από το ότι δεν γνωρίζουμε τις επιπτώσεις και τα οφέλη που πιθανόν να είχαμε από την πλήρη εφαρμογή του σχεδίου που είχε στην αρχή προταθεί. Σίγουρο πάντως είναι ότι η απουσία ισχυρών διοικητικών κέντρων στις ορεινές περιοχές, θα οδηγήσει στην εγκατά-λειψη των ορεινών περιοχών όπως συνέβη στο παρελθόν στην ύπαιθρο. Ο πολίτης θέλει κοντά του την Δημοτική αρχή που αποτελεί την πεμπτουσία της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης και δεν είναι προφανώς σκο-πός η εξασθένιση της αυτοδιοικητικής φωνής και η ερήμωση των ορεινών περιοχών. -Αυτά είναι σε θεωρητικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, όμως, τι ισχύει; -Στην πραγματικότητα, Μανώλη, χάθηκε πολύτιμος χρόνος με τη ρευστή κατάσταση που επικράτησε για χρόνια στο δήμο μας, κάτι που μας κάνει να προσπαθούμε ακόμα περισσότερο σήμερα. -Οι κυβερνήσεις, όμως, δεν θα έπρεπε να σέβονται τις σχέσεις που έχουν τα διάφορα χωριά μεταξύ τους, ώστε να μην προκα-λούν περισσότερα προβλήματα με τους όμορους δήμους; -Αυτό που λες είναι πολύ σωστό και ετέθη σαν βασικό κριτήριο στον «Καποδίστρια 2» για την κοινωνική συναίνεση. Θεωρώ ότι ο «Καποδίστριας 2» αποτελεί μια διαδικασία που έχει μπει για τα καλά στο «ράφι» και θα πρέπει ο διάλογος να συνεχιστεί αφού πρώτα η αφετηρία του διαλόγου αυτού θα είναι οι άξονες που αναφέραμε πριν. -Από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλοι ανεξαιρέτως οι δή-μοι και οι κοινότητες, είναι μεταξύ των άλλων και αυτά της καθημερινότητας. Πως μπορούν να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα, όταν για παράδειγμα κά-ποιοι κάτοικοι αυτού του τόπου δεν συμ-μορφώνονται, δεν συναινούν, παρανομούν και παραβαίνουν κοινούς κανόνες, με απο-τέλεσμα η εικόνα του χωριού τους να πλη-γώνεται από τους ίδιους και τις πράξεις τους; -Για μένα, Μανώλη, είναι θέμα σεβασμού και αγάπης. Εγώ, σαν μέλος της κοινωνίας αυτής, αλλά και οι άλλοι κάτοικοι αυτού



του τόπου, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο και εσύ σαν καταξιωμένο μέλος της αθηναϊκής κοινωνίας που ζεις και εργάζεσαι, άμα προσπαθήσουμε με την πειθώ να μιλή-σουμε στον κάθε ένα που δεν σέβεται τον εαυτό του πρώτα και μετά τον τόπο που ζει και αναπνέει και να τον κάνουμε να προβλη-ματιστεί με τη λάθος συμπεριφορά του, τότε θα έχουμε φτάσει στον στόχο μας. Γι’ αυτά, λοιπόν, τα προβλήματα, που ανέφερες και τα οποία είναι υπαρκτά, λογοδοτούμε κάθε μέρα προς τους επισκέπτες αλλά και προς τους ίδιους τους συγχωριανούς μας. Μπο-ρούν να επουλωθούνε τα προβλήματα αυτά όταν το ένστικτο της αγάπης και του σεβα-σμού προς τον τόπο μας, προς τη γειτονιά μας και προς το συνάνθρωπό μας αποκτή-σουν κάποια αξία. -Με τη μέχρι στιγμής θητεία σου στο δήμο Ανωγείων πιστεύεις ότι έχεις κάνει περισ-σότερα πράγματα από αυτά που είχες σχε-διάσει να κάνεις με βάση το προκαθορι-σμένο χρονοδιάγραμμα; -Με το που αναλάβαμε στα δημοτικά πράγ-ματα, είχαμε δύο επιλογές, ή να κάνουμε δυο-τρία πράγματα ουσιώδη στο χωριό που θα φαίνονταν στο τέλος της τετραετίας ή να κάνουμε πολλά περισσότερα και να αρχί-σουμε να τα τρέχουμε όλα μαζί. Θεωρήσαμε ότι το μέτωπο πρέπει να είναι πολύπλευρο. Μετά από δυόμιση χρόνια, οι εξελίξεις μας επιβεβαιώνουν. Τι θέλω να πω με αυτό… Αναμορφώσαμε το σχέδιο του «Θησέα», που είναι ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα της αυτοδιοίκησης και κάναμε στρατηγικές κινήσεις με τροποποιήσεις. Μια στρατηγική κίνηση ήταν να δώσουμε ένα μεγάλο ποσό στις μελέτες, ώστε να αποκτήσει το χω-ριό το βασικό απαιτούμενο σχεδιασμό στη νέα χρηματοδοτική περίοδο του ΕΣΠΑ. Το δεύτερο κομμάτι ήταν να προχωρήσομε σε αγορές οικοπέδων, έτσι ώστε να αρχίσουμε τα έργα της διαπλάτυνσης των δρόμων ή να δημιουργήσουμε χώρους μικρών θέσεων στάθμευσης αυτοκινήτων, είτε στην αγορά οικοπέδων που θα μας έδιναν την τη δυνα-τότητα να έχουμε βασικές υποδομές απα-ραίτητες για τα Ανώγεια και κυρίως για τους επισκέπτες μας. Να πω ότι τα Ανώγεια έχουν τις προϋποθέσεις να παίξουν το κεντροβαρι-κό ρόλο στον Ψηλορείτη, διότι συνδέονται με πολλούς δήμους του γύρω ορεινού όγκου του Ψηλορείτη. Ο κύριος στόχος μας είναι η συνολική ανάπτυξη του Ψηλορείτη. Θεωρώ, λοιπόν, ότι έχουν μπει πολλά στο τραπέζι, πολλά από αυτά που σχεδίαζαμε, με πολύ μεγάλη χαρά τα βλέπω να υλοποιούνται και άλλα να ωριμάζουν, όπως πρέπει να ωριμά-ζουν. -Πότε θα θεωρήσετε σαν δημοτικό συμ-βούλιο ότι έχετε πετύχει. Όταν υλοποιήσε-τε αυτά που από την αρχή έχετε βάλει στό-χο να κάνετε ή όταν γίνουν δυο- τρία πολύ μεγάλα πράγματα που στην κυριολεξία θα αλλάξουν την όλη εικόνα των Ανωγείων;Πιστεύω ότι η καθημερινή υλοποίηση στό-χων που έχει θέσει η δημοτική αρχή, είναι μια καλή ανάσα ώστε να ξαποστάσουμε και να συνεχίσουμε στον επόμενο στόχο μας. Θεωρώ ότι παίρνουμε πολλές πρωτοβουλίες και ακόμα αυτό το έργο Μανώλη, του δρό-μου Ανώγεια- Ηράκλειο, που ήδη μου έχει δώσει πολλές χαρές, αλλά θα με χαροποιήσει περισσότερο με την ολοκλήρωση του. Θέλω να πω το εξής, ότι το έργο είναι πολύ πιθανόν να εγκαινιαστεί από κάποιο άλλο δήμαρχο ή από άλλο περιφερειάρχη ή από άλλη κυβέρ-νηση. Ωστόσο, εγώ θέλω να είμαι ήρεμος και ικανοποιημένος με τον εαυτό μου, ότι αυτά τα τέσσερα χρόνια έδωσα τον καλλίτερο μου εαυτό στην επίτευξη του μεγάλου αυτού στόχου. Σίγουρα το πιο δύσκολο κομμάτι, για το οποίο πρέπει να δώσουμε τη μάχη μας με τα αποτελέσματα του , να μην είναι ορατά ούτε σε τέσσερα ούτε σε οκτώ χρόνια, είναι η συναναστροφή μας με την κοινωνία και η επ- άνοδος της. -Οι μελέτες έχουν δείξει ότι με την ολο-κλήρωση αυτού του έργου, ο χρόνος συ-ντόμευσης προς και από το Ηράκλειο θα μειωθεί περίπου στο μισό και ότι τα Ανώ-

γεια θα γίνουν, κατά κάποιο τρόπο, ένα προάστιο του Ηρακλείου. Το θέμα είναι, τα Ανώγεια έχουν την κατάλληλη υποδομή ώστε να «εκμεταλλευτούν» τους επισκέ-πτες που θα καταφθάνουν στο χωριό μας; -Γι’ αυτό έχω πει πολλές φορές ότι ο σχεδια-σμός μας δεν περιορίζεται σε δυο- τρία πράγ-ματα αλλά είναι πολύπλευρος. Βέβαια, ο κάθε δρόμος μπορεί να χαρακτηριστεί ότι έχει οι-κονομική βαρύτητα, αναπτυξιακή βαρύτη-τα, κοινωνική βαρύτητα. Εκεί που επιμένω είναι ότι πολλά καλά μπορούν να έρθουν στα Ανώγεια με την ολοκλήρωση αυτού του δρό-μου, αλλά παράλληλα μπορούν να έρθουν και πολλά δεινά. Ο δρόμος πάντα έχει δυο κατευθύνσεις. Μπορεί να φέρει κόσμο αλλά ταυτόχρονα μπορεί και να διώξει κόσμο. Ευ-ελπιστώ ότι θα επικρατήσει η σωστή κατεύ-θυνση και θα επαναπατριστούν Ανωγειανοί που θα δώσουν μια ζωντάνια στο τόπο μας και μια παραπάνω βοήθεια στους ήδη μόνι-μους κατοίκους των Ανωγείων, αλλά και μια διαφορετική εμπειρία στο δήμο και στη δη-μοτική αρχή. Ευτυχώς που υπάρχει μια τάση

των ανθρώπων για μια καλλίτερη και ποιοτι-κότερη ζωή και αυτό μας κάνει αισιόδοξους, για το που τελικά θα κινηθούν οι συντοπίτες μας όσον αφορά την τελική επιλογή τους. Χαίρομαι γιατί πολλοί Ανωγειανοί που έχουν επιστρέψει από μεγάλες πόλεις, μου έχουν πει ότι εδώ έχουν βρει την ηρεμία τους. Για αυτό πρέπει να προστατεύουμε την ηρεμία αυτή καθώς και το περιβάλλον και τη φύση που ούτως ή άλλως είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε, αφού είναι η πηγή της ζωή μας. -Αυτό το καλοκαίρι συμπληρώνονται 65 χρόνια από το Ολοκαύτωμα των Ανωγεί-ων από τα Γερμανικά στρατεύματα κα-τοχής. Είθισται, όταν συμπληρώνονται στρογγυλά τα χρόνια για κάτι σπουδαίο, να γίνεται κάτι το διαφορετικό και ξε-χωριστό. Τι διαφορετικό και ξεχωριστό ετοιμάζει ο δήμος Ανωγείων για φέτος στις εκδηλώσεις;-Θα πρέπει να πούμε ότι από το Φεβρουάριο έχουμε καταρτίσει το ετήσιο σχέδιο των πο-λιτιστικών εκδηλώσεων και αξίζουν συγχα-ρητήρια στην πολιτιστική ομάδα του δήμου καθώς επίσης και στον καλό συγχωριανό μας το Λευτέρη Χαρωνίτη που είναι ενεργό μέ-λος της κοινωνίας αυτής. Από το Φεβρουά-ριο, λοιπόν, η ομάδα αυτή κάθισε, μελέτησε και σχεδίασε ένα πλάνο με προτάσεις για όλο το χρόνο και τις έφερε στο δημοτικό συμβού-λιο. Εκεί περιγράφεται και μια μνημειακή πρόταση εκδηλώσεων για τα 65 χρόνια από το Ολοκαύτωμα των Ανωγείων. Θα περι-λαμβάνει, μεταξύ των άλλων, εξεζητημένες συναυλίες από εξαιρετικούς μουσικούς με θέμα το Ολοκαύτωμα. Ακόμα, κορυφαία στιγμή θεωρώ την ολοκλήρωση του έργου του Λευτέρη Χαρωνίτη με θέμα «Το Τρίτο Ολοκαύτωμα των Ανωγείων». Να πούμε ότι

τα Ανώγεια κάθε χρόνο έχουν λόγο στα πο-λιτιστικά δρώμενα του τόπου μας, τόσο με την παρουσία των «Υακινθείων» όσο και με άλλες εκδηλώσεις που συνεχώς προκύπτουν. Μην ξεχνάμε, ότι φέτος συμπληρώνονται δεκαπέντε χρόνια από το θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι, αλλά κυρίως η συμπλήρωση των τριάντα χρόνων το Φλεβάρη του 2010 από το μισεμό του Νίκου Ξυλούρη. Σκοπός μας και σκέψη μας είναι να κάνουμε πρόταση να χαρακτηριστεί για το δήμο μας «Έτος Νίκος Ξυλούρης» και όλες οι εκδηλώσεις που θα πραγματοποιούνται να περιστρέφονται γύρω από αυτή τη πολύ σπουδαία μορφή. -Σε λίγους μήνες όπως είπαμε συμπληρώ-νονται τρεις δεκαετίες από τη φυγή από τη ζωή του Νίκου Ξυλούρη και πέρα από ένα θέατρο που φέρει το όνομα του, δεν έχει γίνει τίποτα για έναν ανδριάντα που θα έπρεπε να ήταν το πλέον αυτονόητο στο χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε… Τί λες γι’ αυτό;-Σίγουρα όλοι οι δήμαρχοι που πέρασαν από τα Ανώγεια δεν πιστεύω ότι είχαν αμελήσει

αυτό το ιδιαίτερο κεφάλαιο που λέγεται Νίκος Ξυλούρης, αυτό είναι δεδομένο. Ένα απλό παράδειγμα θα σου πω. Θυμάμαι στα φοι-τητικά μου χρόνια, όταν έλεγα σε κάποιους ότι είμαι από τα Ανώγεια, η χαρακτηριστική απάντηση των συνομιλητών μου ήτανε: Από το χωριό του Νίκου Ξυλούρη; Όσον αφορά για τον ανδριάντα έχω να σου πω το εξής. Κάθε πράγμα στον καιρό του… Πριν από ένα περίπου χρόνο έγινα δέκτης μιας επιστο-λής μιας ομάδας φίλων του Νίκου Ξυλούρη για μια σκέψη που κάνανε να φτιάξουνε ένα ανδριάντα του Ξυλούρη. Μου ζητούσανε τη συγκατάθεση και την έγκριση του δήμου για το σημείο που θα στηνότανε αυτός ο ανδριά-ντας με πιθανή θέση δίπλα στο θέατρο «Νί-κος Ξυλούρης». Πάγια αρχή μου είναι, όχι αγάλματα, διάσπαρτα μέσα σε ένα ιστορικό χωριό, ώστε να μην οδηγηθούμε να γίνουμε ένα υπαίθριο μουσείο. Αυτό θα μπορούσε να γίνει σε ένα πάρκο ηρώων για τα Ανώγεια. Τιμούσαμε, τιμάμε και θα τιμάμε όλους τους Ανωγειανούς. Από αυτή την πάγια θέση μας εξαιρέσαμε το Νίκο Ξυλούρη όσον αφορά το στήσιμο του αγάλματος στον συγκεκριμένο χώρο. Όταν λοιπόν πριν από ένα χρόνο έλα-βα αυτήν την επιστολή από την ομάδα των φίλων του, επικοινώνησα μαζί τους λέγοντας τους την απόφαση του δημοτικού συμβουλί-ου για το μέρος που θα το τοποθετούσαμε, δηλαδή στην είσοδο του θεάτρου που φέρει και το όνομά του. Ωστόσο δεν ήθελα να μεί-νω εκεί. Υπάρχει μια ανοικτή πρόταση για μετατροπή του σπιτιού του Νίκου Ξυλούρη σε ένα σύγχρονο μουσείο, το οποίο πιστεύω ότι θα αποτελέσει προσκύνημα όλων των επισκεπτών που θα έρχονται να το βλέπουν. Αυτή είναι μια ανοιχτή πρόταση σαφώς προς την οικογένεια και εδώ είμαστε να σχεδιά-σουμε πολλά σχετικά με τη μνήμη του Νίκου

Ξυλούρη για τα 30 χρόνια που συμπληρώνο-νται το Φλεβάρη του 2010.-Είναι γνωστό ότι η… βαριά «βιομηχανία» της χώρας μας είναι ο πολιτισμός της. Η βαριά «βιομηχανία» των Ανωγείων είναι η ιστορία, οι αγώνες και η ιδιαιτερότητα που έχει αυτή η ράτσα σε σχέση με τις άλλες. Έχει ποτέ περάσει προς τα έξω το μήνυ-μα, με τη σωστή προβολή και τον ανάλο-γο τρόπο, ώστε αυτή η ιδιαιτερότητα που έχουμε σαν λαός να τύχει αντιστοίχων αποτελεσμάτων στον τουρισμό κυρίως; - Η παρουσία του κράτους όσον αφορά τη χρηματοδότηση για τα πολιτιστικά των Ανω-γείων μέχρι σήμερα δεν είναι η αναμενόμε-νη. Ωστόσο, ο τόπος έχει ανάγκη και από υποδομές πολιτισμού, έτσι, ώστε να προω-θηθεί το πολιτιστικό αγαθό και να αποκτήσει μια αξιοπρόσεκτη παρουσία. Συγκεκριμένα, προχωρούμε στη βελτίωση της πρόσβασης στο Ιδαίο Άντρο, ώστε να υπάρχει ένα δια-μορφωμένο και καλαίσθητο μονοπάτι για τον επισκέπτη. Γενικότερα, όμως, γίνονται ενέρ-γειες σε συνεργασία με τον καθηγητή κ. Σα-κελλαράκη να ετοιμαστεί καμπάνια διαφήμι-σης όλων των αρχαιοτήτων του Ψηλορείτη, όπως για πράδειγμα και της Ζωμίνθου. Ακόμη, στο εσωτερικό του χωριού δρομο-λογούνται οι χώροι που θα φιλοξενήσουν αρχαιολογικές συλλογές, συλλογές λαογρα-φικού ενδιαφέροντος, όπως για παράδειγμα το Μουσείο του Ψηλορείτη, ο ήδη διαμορ-φωμένος εκθεσιακός χώρος στο υπόγειο της Αγροτικής Τράπεζας, αλλά και η ολοκλήρω-ση του αρχαιολογικού σπιτιού της ανασκα-φής της Ζωμίνθου σε συνεργασία με την Έφη Σακελλαράκη. Ακόμη, το σπίτι του Νί-κου Ξυλούρη θα μπορούσε να μετατραπεί σε μουσείο για τη ζωή και το έργο του, εφόσον η οικογένειά του το επιθυμεί.Τέλος, οι πλατείες του χωριού διαμορφώνο-νται καλαίσθητα , ώστε να φιλοξενήσουν τις πολιτιστικές εκδηλώσεις σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.Σίγουρα η βαριά μας «βιομηχανία» είναι ο μύθος των Ανωγείων ανά τον κόσμο. Βήμα- βήμα προσπαθούμε να βρούμε ένα… μάρ-κετινγκ προϊόντων που πάντα θα κεντρί-ζει τον κόσμο. Ο βοσκός, Μανώλη, πάντα ήταν και πάντα θα είναι στα Ανώγεια και θα αποτελεί μια οικονομική δύναμη του χωριού μας. Πέρα από αυτό εμείς πρέπει να διεκδικήσουμε νέους τρόπους χρηματο-δότησης για την κοινωνία μας. Όλη αυτή η ανάπτυξη του ορεινού όγκου είναι θετικό στοιχείο για το μέλλον του τόπου μας. -Είναι πλέον γνωστό ότι το 2013 σταματάνε οι επιδοτήσεις της Ε.Ε. για τους αγροτοκτη-νοτρόφους. Έχουμε αναλογιστεί τι θα απο-γίνουν εκατοντάδες συγχωριανοί μας κτη-νοτρόφοι που το κύριο εισόδημα τους ήταν αυτή η επιδότηση που δεκαετίες δίνει αφει-δώς η Ευρωπαϊκή Ένωση και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το πετρώδες έδαφος του χωριού μας δεν ευνοεί άλλες εναλλακτικές μορφές γεωργίας;-Θα έχεις διαπιστώσει ότι έχουν κατασκευ-αστεί νέες σύγχρονες μονάδες σταβλισμέ-νης κτηνοτροφίας όπου οι κτηνοτρόφοι μας γίνονται λίγο περισσότερο επαγγελματίες. Μην ξεχνάμε, από την άλλη, ότι μια μεγά-λη μερίδα του χωριού έχει επενδύσει στην κτηνοτροφία. Φαντάζεσαι, λοιπόν, ότι, αν καταρρεύσει αυτός ο ιστός, θα έχουμε πολλά προβλήματα. Επομένως πρέπει με κάθε μέσο να στηρίξουμε την κτηνοτροφία, γιατί είναι το μόνο επάγγελμα που ξέρει να κάνει μια πολύ μεγάλη μερίδα των Ανωγειανών. Είτε με σύγχρονες μονάδες που αναπτύσσονται, είτε με την πατρογονική μέθοδο θα πρέπει το εισόδημα του κτηνοτρόφου να στηριχτεί, είτε με άλλη μορφή επιδότησης από την Ε.Ε., είτε από εθνικούς πόρους. Σε κάθε περίπτω-ση δεν μπορώ να φανταστώ ένα ολόκληρο ορεινό όγκο του Ψηλορείτη εγκαταλελειμμέ-νο από πρόβατα. Μπορεί η υπερβόσκηση να αποτελεί κακό συστατικό για τον Ψηλορείτη αλλά η απουσία της βόσκησης θα είναι πιο καταστροφική. -Δήμαρχε, σε ευχαριστώ πολύ!-Κι εγώ σε ευχαριστώ, Μάνο.


Με το σκεπτικό ότι η ποίηση ποτέ δεν έβλαψε κανέναν, αντιθέτως για μένα προσωπικά αποτελεί ένα καταφύγιο παρηγοριάς, ένα χώρο καθαρό, που με βαθιές ανάσες ξεπλένω τους ρύπους της καθημερινότητας, τολμώ να παρουσιάσω το ποίημα που μου απήγγειλε στα Λιο-ντάρια, δίπλα στη Κρήνη του Μοροζίνι καθώς απολάμβανα τη μπογάτσα μου στου Κιρκόρ, το απομεσήμερο του Μάρτη του 2009, ο φίλος μου και ο οφθαλμίατρος των παιδικών μου χρόνων, ο εκλεκτός και αγαπητός Γεώργιος Μαρκάκης, Ο Γεώργιος Μαρκάκης, δεν είναι μόνο γιατρός των οφθαλμών, που απευθύνονται στον ορα-τό κόσμο, αλλά και γιατρός «του της ψυχής όμματος» δηλ. του εσωτερικού φωτός του εσω-τερικού όμματος , που απευθύνεται στον αόρατο και θαυμαστό κόσμο, στο νοητό κόσμο, με το οποίο, φώς, μπορούμε να φωτίσουμε και να παρατηρήσουμε τα κρυφά και τα μυστικά. Και καμιά φορά να φωτιστούμε και μεις οι ίδιοι.Απολαύστε το:

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΟΥΕθάρρου ως τα σήμερο, κι α θες κι όρκο σου παίρνω,

Πως με τσ αρρώστειες του ματιού τα κουτσοκαταφέρνω.Μα μιαν αρρώστεια μου ΄σφαλε, ήλεγα, μα είχα λάθοςΤα μάτια όντε δακρύζουνε πως είν’ δικό(ν) τους πάθος.

Κι εφταίγαν τα βιβλία μου, που για τα μάτια λένεΠως ο δακροσωλήνας τους φράσσει, γι αυτό και κλαίνε.«Ετσα θα να ναι», είπα κι εγώ, κι ήδιδα των ανθρώπω

ένα σωρό κολλύρια, μα που να πιάσουν τόπο!Και δώστου και επολέμουνα να φτιάξω το σωλήνα

«μια ολιά ακόμη θέλομε, έλα τον άλλον μήνα».Μια μέρα μου ‘πε ένας τους, «το δάκρυ θα στερέψει,Μόνο σαν έρθει ο Μιχαλιός να μου το θεραπέψει».

Και τόσονά εντράπηκα, όπου δεν ηύρα λύσηΚαι μια σταλαματιά νερό ‘ είχε ξεγιβεντίσει,Που καθ αργά που ήθετα, ήθετα με τη σκέψη

Να βρώ επιτέλους φάρμακο το δάκρυ να γιατρέψει.

Μα σήμερο κάποια στιγμή τα μάτια μου εδακρύσαΣαν ήχασα μια συντροφιά π αγάπουνα περίσσα.

Κι ως ήφευγε κι εθώρου(ν) τη με μάτια δακρυσμένα,Είδα πως ήταν σύλλαθα τα όσα ‘χα διαβασμένα.Και την αλήθεια ήμαθα: το μάτι όντε κλαίει,

Δε φταίει ο σωλήνας του, άλλο ναι που του φταίει.Φταέι η έρμη η καρδιά, που σαν μπλιό δεν αντέχει,Μαύρα μαζώνει ανέφαλα κι από το μάτι βρέχει.Κι όντε τη βρούνε συφορές κι όντε’ναι λυπημένη,Δακρύζει και το δάκρυ τζης από το μάτι βγαίνει.

Γι αυτό κι όσοι ΄ναι τυχεροί κι έχουν καρδιά μεγάλη,σαφί ‘ν’ τα μάτια ντως ογρά κι ας το χουν για καμάρι,Πως ποθαμένοι πορπατούν δεν το ‘πηραν χαμπάριΓιατί, αν στεγνώσει η καρδιά, στεγνώνει όλη η φύσηΚι αποστερεύγει τω ματιώ η κρουσταλλένια βρύση,Που πότιζε τα λούλουδα στο κόσμου το περβόλι,Που κάνουνε χαρά Θεού να ‘ναι η ζωή μας όλη.

Γι αυτό κι απόψε έχω σκοπό, πρί πέσω στο κρεβάτι,Στην προσευχή μου του Θεού θα του ζητήξω κάτι.Γονατιστός με μάτια υγρά συγγνώμη θα γυρέψω,Που τόσα χρόνια πάλευα το δάκρυ να γιατρέψω.

(Χαρισμένο στον Ευθυκλή, τον Πλούταρχο και τον Γιάννη)Γεώργιος Μαρκάκης

(Επίκουρος Καθηγητής Οφθαλμολογίας)

Συνέβη στο... ΗράκλειοΣταγόνες ποίησης

(σσ. επιστολή που λάβαμε προς δημοσίευση, από το Δ.Σ. του Συλλόγου Οικοτρόφων της Κρητικής Εστίας)«Η 15η Ιουνίου 2009 θα θεωρηθεί ημέρα ορόσημο και τρίτος κατά σειράν σταθμός, μετά την ίδρυση της και τη λειτουργία της και τη δημιουργία του 2ου Οικοτροφείου για τη μετέπειτα πορεία και λειτουργία του κορυφαίου Πνευματικού Ιδρύματος «ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ».Επιτέλους η «Κρητική Εστία» έλαβε την περιβόητη και πολυσυζητημένη χρηματοδότηση (περίπου 2.800.000 ευρώ) από το Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης για την ανακατασκευή του ιστορικού κτιρίου της οδού Στράβωνος αρ. 12 στο Παγκράτι.Βέβαια, η παραπάνω θετική εξέλιξη δεν ήταν αποτέλεσμα απλής, ακούραστης και τυπικής διαδικασίας, αλλά συνεχούς, πολυετούς αγώνα του Προέδρου της Κρητικής Εστίας κ. Σ. Παλάσαρου και των Συνεργατών του, που τα τελευταία χρόνια έκαναν με επιμονή και υπομονή αυτή την τιτάνια προσπάθεια.Ο πολυετής αυτός αγώνας των ανθρώπων της Κ.Ε. μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιστορικός, αφού μετά από 40 κύματα και αρκετούς γραφειοκρατικούς σκοπέλους φτάσαμε στο ευχάριστο αυτό σημείο της ριζικής ανακαίνισης του κτιρίου της Στράβωνος.Γνωρίζουμε τις δυσκολίες που πέρασαν ο Πρόεδρος και οι συνεργάτες τους κκ. Δ. Φρεσκάκης και Δ. Λεμονάκης, όλο αυτό το διάστημα, αλλά το αποτέλεσμα τους δικαιώνει πανηγυρικά. Δικαιώνει όλους όσους εργάστηκαν και κόπιασαν για τον ιερό αυτό σκοπό.Οι κόποι των προεγενέστερων ιδρυτών,

εμπνευστών, ευεργετών και ανθρώπων προηγούμενων Δ.Σ που υπηρέτησαν το ίδρυμα δεν πήγαν χαμένοι.. Οι κρητικοί του Λεκανοπεδίου πρέπει να αισθάνονται ευτυχείς που η πολυπόθητη αυτή ανακατασκευή της Κ.Ε. πήρε επιτέλους σάρκα και οστά.Έτσι, το θεάρεστο αυτό έργο της Κρητικής Εστίας – του σπιτιού μας- θα συνεχιστεί απρόσκοπτα και αδιάκοπα όσο υπάρχουν άνθρωποι που πονούν και υπηρετούν ανιδιοτελώς το κορυφαίο Πνευματικό ίδρυμα και τα νιάτα της Κρήτης εν γένει.Ως Σύλλογος Οικοτρόφων Κρητικής Εστίας θα προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε με τις δυνάμεις που μας αναλογούν την ολοκλήρωση του έργου αυτού, κάνοντας τις απαραίτητες παραχωρήσεις προς όφελος των ίδιων και των μελλοντικών γενεών της μεγαλονήσου. Το ίδιο επιζητούμε και από το κρητικό στοιχείο του Λεκανοπεδίου, δηλαδή, να στηρίξει έμπρακτα και ουσιαστικά το έργο και τη συνέχεια της Κρητικής Εστίας, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί σα μια γροθιά».

Σας ευχαριστούμε για την φιλοξενία.

Για το Δ.Σ. του Συλλόγου Οικοτρόφων Κρητικής Εστίας

Ο Πρόεδρος: Γιώργης ΠαπαδόσηφοςΟ Αντιπρόεδρος: Γιάννης ΤζουρμπάκηςΗ Γ. Γραμματέας: Μαρία ΠετρακάκηΗ Ε. Γραμματέας: Τέτα ΚολτσάκηΟ Ταμίας: Μιχάλης ΔριδάκηςΤα μέλη: Άννα Αναγνωστάκη

Φάνης Κοσμάς Μιχάλης Μπικάκης Φώτης Ξενικάκης

ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ Η «ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ» !ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ….

Με μεγάλη επιτυχία έκλεισε και αυτή η ρα-διοφωνική σαιζόν και η εκπομπή «Η ΩΡΑ ΤΣΗ ΚΡΗΤΗΣ» που έγραφε επιμελούνταν και παρουσίαζε ο καλός μας συνεργάτης και συγχωριανός Μανώλης Σκανδάλης κάθε Τρίτη 6-8 το απόγευμα στον μεγαλύτερο Κρητικό σταθμό του λεκανοπεδίου της Αττι-κής, «ΚΡΗΤΗ FM 87,5».Από το studio του σταθμού και την εν λόγω ποιοτική εκπομπή πέρασαν πολύ γνωστά και σημαντικά πρόσωπα όπως Γιάννης Βό-

γλης (ηθοποιός), Νίκος Ζωϊδάκης (λυράρης), Στέλιος Μπικάκης (λυράρης), Κώστας Μπα-ντουβάς (βουλευτής Ηρακλείου), Χαράλα-μπος Γαργανουράκης (καλλιτέχνης), Στέλλα Κονιτοπούλου (τραγουδίστρια νησιώτικου), Γιάννης Λαζαρίδης (πατέρας του ειδικού φρουρού που τραυματίστηκε στα επεισόδια των Ζωνιανών), Γιώργος Ζερβάκης (λυρά-ρης) και άλλοι πολλοί… Να είσαι καλά, Μανώλη και του χρόνου να μας χαρίσεις περισσότερες εκπλήξεις….

ΕΚΠΟΜΠΗ «Η ΩΡΑ ΤΣΗ ΚΡΗΤΗΣ»

«’Όσα σου φέρνει το λεπτό δε σου τα φέρνει ο χρόνος» λέει ο σοφός λαός μας και δυστυ-χώς έτσι είναι…Ο αγαπητός μας συγχωριανός που διαμέ-νει και διαπρέπει σε πολλά πράγματα στην Αθήνα, στάθηκε άτυχος όταν μετά από ρα-διοφωνική εκπομπή που είχε στον ΚΡΗΤΗ FM 87,5, η μεγάλη κυβισμού μηχανή που οδηγούσε συγκρούστηκε με αυτοκίνητο.Το θλιβερό αποτέλεσμα ήταν να τραυματι-

στεί σοβαρά στο πόδι του και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο ΚΑΤ και να εγχειριστεί πολ-λαπλά στο δεξί του πόδι. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι αρά-δες, ο «Δροσουλίτης» μας είναι πολύ καλά και η αποκατάσταση της υγείας του ποδιού του είναι θέμα χρόνου.Περαστικά και σιδερένιος, Κωστή γιατί σε χρειαζόμαστε όλοι…!

(Μαν. Σκαν.)

«ΟΛΑ ΚΑΛΑ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΞΥΛΟΥΡΗ

Άλλη μια διάκριση απέσπασε η εφημερίδα Η ΩΡΑ ΤΣΗ ΚΡΗΤΗΣ που εδώ και πέντε χρόνια διευθύνει ο συγχωριανός μας Μανώλης Σκανδάλης. (φωτό)Η εν λόγω εφημερίδα τιμήθηκε σε εκδήλωση που οργάνωσε στο κέντρο «ΓΑΛΑΖΙΟ» το διοικητικό συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Κρητικών Σωματείων με το Πρόεδρο κ. Μανώλη Πατεράκη. Από το Δ.Σ του Συλλόγου μας εκφράζουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια στον Μανώλη Σκαν-δάλη και σε όλους τους συντελεστές της ΩΡΑΣ ΤΣΗ ΚΡΗΤΗΣ και πάντα τέτοια!

Το Δ.Σ.

ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΩΡΑ ΤΣΗ ΚΡΗΤΗΣ»

Ο συνεργάτης μας Μανώλης Σκανδάλης παρέλαβε εκ μέρους της εφημερίδας μας την τιμητική πλακέτα της Π.Ο.Κ


«Αγαπητοί συγχωριανοί, φίλες και φίλοι,

με τη σημερινή μας συνάντηση τον πολι-τιστικό αυτό χώρο του Συλλόγου μας, θα προσπαθήσουμε να ξαναφέρουμε στη μνήμη μας και να σκιαγραφήσουμε την προσωπικό-τητα και τη μαχητική πορεία ενός αληθινού ανθρώπου που αγωνίστηκε με πάθος για τη δημοκρατία και τα ιδεώδη της.Θα μιλήσουμε για τη δημιουργική και κυρί-ως αγωνιστική διαδρομή του Γιάννη Δακα-νάλη του Γιάννη Δακανάλη που υπήρξε ένας ανιδιοτελής προασπιστής της αλήθειας και της ελευθερίας.Ο Γιάννης Δακανάλης ήταν μια σημαντική παρουσία, ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, ένας αλύγιστος ιδεολόγος που δεν θα μπορούσε να βρει άλλο τόπο να γεννηθεί και να γαλου-χηθεί από την αδούλωτη ανωγειανή γη.Μεγάλωσε μέσα στην οικογένεια του παπ-πού μου του Παπαδονικόλα και της γιαγιάς μου της Αγάπης, με όλα τα ευγενή αισθή-ματα και με περίσσευμα την τόλμη και την αγωνιστικότητα.Οι πεποιθήσεις του ήταν αγνές και άδολες, τόσο αγνές που όσοι είχαμε την τύχη να μα-θητεύσουμε κοντά του, διδαχθήκαμε από μι-κρή ηλικία και βιώσαμε στην πράξη τις αξί-ες του Ανθρωπισμού, της Δικαιοσύνης, της Αγωνιστικότητας και της Αξιοπρέπειας. Ο λόγος του μεστός και καρποφόρος, μας σα-γήνευε πάντοτε με το ιδιαίτερο αφηγηματικό του ύφος. Ως μαθητής Γυμνασίου, φοίτησε στο Καπε-τανάκειο Γυμνάσιο Ηρακλείου με άριστες επιδόσεις, καταπλήσσοντας συνεχώς τους διδάσκοντες-καθηγητές του με την οξύνοια, την ευρυμάθεια και την ακριβή μαθηματική του σκέψη.Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι δάσκαλοι ζη-τούσαν την επιβεβαίωσή του, για την ορθό-τητα της λύσης των ασκήσεων.Νέος ιδιαίτερης ευφυίας, αδέσμευτος και ασυμβίβαστος χαρακτήρας δεν θέλησε ποτέ να προτάξει την ύλη έναντι του πνεύματος.Εισήχθη πρώτος στην Ανωτάτη Εμπορική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών απ’όπου και ανέπτυξε έντονη φοιτητική δράση, καλ-λιεργώντας με πάθος τα ιδανικά που αργότε-ρα τον καταξίωσαν.

Αγαπητέ θείε Γιάννη, σήμερα τιμούμε το θάρρος σου, την τόλμη και τη συνέπεια με την οποία υπερασπίστη-κες τα ιδανικά που στόχευαν στη δημιουρ-γία ενός καλύτερου και δικαιότερου κόσμου. Υπήρξες άνθρωπος ουσίας, μελέτης , περι-συλλογής και καθοδήγησης.Λίγοι, θα έλεγα, γνωρίζουν την πολυμάθεια και τον εύστοχο χαρακτήρα σου, αλλά και το ασυμβίβαστο ύφος σου. Με το λόγο και τα διανοήματά σου εξέφραζες την πίκρα των αδικημένων και των πόνο των καταπιεσμέ-νων, Με τον αγώνα σου άνοιξες το παράθυ-ρο του νου και της σκέψης, στην ελπίδα, για ένα καλύτερο και ειρηνικό μέλλον.Δίδασκες χωρίς ποτέ να πιέσεις τον ακροατή σου να ακολουθήσει τις σκέψεις και τις ιδέες σου. Τολμηρός ιδεαλιστής, εξύψωσες το Δί-καιο και την Ισότητα ως κυρίαρχες αξίες και στάθηκες στον αδύναμο οικονομικά άνθρω-πο. Ο ορθολογισμός, η ταχύτητα αντίληψης

και η κριτική σου σκέψη εξέπλησσε τους πάντες.Υπέστης μύριες ταλαιπωρίες και βασανι-σμούς, ωστόσο παρέμενες ακλόνητος στις απειλές, τις διώξεις, τις εξορίες των ιδεολο-γικών αντιπάλων σου. Αναλογιζόμενη όλα τούτα σήμερα, δεν μπορώ παρά να αναρω-τιέμαι: Γιατί; Γιατί άραγε; Τι το κακό αλή-θεια διέπραξες; Εκτός κι αν η ελεύθερη και διαφορετική σκέψη του ανθρώπινου μυαλού αποτελούν αιτία για απομόνωση, φυλάκιση και εξορία…..Θα ήθελα εδώ να αναφερθώ και στη συμπα-ράσταση που πάντοτε είχες από τα αδέρφια σου, αν και ποτέ δεν πίεσες τη συνείδησή τους να υιοθετήσουν την ιδεολογία σου. Σε στήριξαν στις δύσκολες συνθήκες που αντι-μετώπισες (εξορίες, φυλακίσεις και άλλα δεινά( και υπέμειναν αργότερα με την ίδια καρτερικότητα τις που υπέστησαν επί σειρά ετών.Ιδιαίτερα θα ήθελα να αναφερθώ εδώ, στη θεία Παπαδολένη που σε συνέδραμε τα πε-ρισσότερα χρόνια της ζωής σου, γνωρίζοντας το πάθος σου για την αλήθεια και το δίκαιο, αψηφώντας τις δοκιμασίες και τις κακουχίες που έμελλε να υποστεί αργότερα. Περιουσία δεν απέκτησες έξον τα ακριβά σου βιβλία, που κληροδότησες σε τούτον εδώ τον πολι-τιστικό σύλλογο του Δήμου Ανωγείων, στα «Ανωγειανάκια» , όπως έλεγες, θεωρώντας ως ύψιστο καθήκον σου τη διεύρυνση του νου των νέων ανθρώπων και την περαιτέρω πνευματική τους ανύψωση. Δεν γνωρίζω κατά πόσο ανταποκρίνονται οι αναγνώστες και κυρίως η ανωγειανή νεολαία στην επιθυμία σου αυτή. Θέλω να πιστεύω όμως πως πρέπει να λειτουργεί ως δανειστι-κή βιβλιοθήκη και να υπενθυμίζει πάντα πως ο κόσμος είναι ένα μεγάλο βιβλίο και δεν πρέπει ποτέ να παραμένουμε στην πρώ-τη του σελίδα.Θείε Γιάννη, έχουν παρέλθει 13 χρόνια που μας άφησε η φυσική σου παρουσία, η πνευ-ματική σου όμως παρουσία θα παραμείνει πάντα ζωντανή και θα ανατέλλει την ελπίδα για δικαίωση κάθε αδικημένου, για βελτίωση κάθε φτωχού και ταπεινού ανθρώπου.Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και βαθύ σεβασμό.Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω από ψυχής το δήμαρχο Ανωγείων κ. Σωκρά-τη Κεφαλογιάννη, τα μέλη του Διοικητικού Συλλόγου του Δήμου Ανωγείων, τα μέλη του Πολτιστικού Συλλόγου Ανωγείων και τους ομιλητές: κο Καλλέργη Μανώλη (μαθηματι-κό), των πρώην δήμαρχο κ. Κλάδο και τον κ. Μανώλη Μιχ. Δακανάλη. Ιδιαιτέρως όλους εσάς που συμβάλατε με όποιον τρόπο στην ωραία εκδήλωση αυτής της βραδιάς, για το Γιάννη Δακανάλη και παρευρεθήκατε ως ακροατές».

Μαρία ΜέμμουΦιλόλογος –εκπαιδευτικός

Στη μνήμη του Γιάννη Ν. Δακανάλη η αδελ-φή του Ελένη Ν. Δακανάλη (Παπαδολένη) προσφέρει το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α. και η ανηψιά του Μαρία Μέμμου-Τζανίνη το ποσό των 50 ευρώ στη Φ.Α.Ευχαριστούν όλους του συγχωριανούς για τον αθρόα προσέλευση στο κάλεσμά τους.

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗαπό το ΔΗΜΟ ΑΝΩΓΕΙΩΝ και τον ΠΟΛΙΤΙΣΤΙ-

ΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ του ΔΗΜΟΥαφιερωμένη στο σημαίνοντα ανωγειανόΓΙΑΝΝΗ ΝΙΚ. ΔΑΚΑΝΑΛΗ (Παπαδογιάννη)

για τη δωρεά της προσωπικής του βιβλιο-θήκης στη νεολαία των Ανωγείων

Το Σάββατο, 2 Μαΐου 2009, πραγματοποιήθηκε από το Δήμο Ανωγείων και τον Πολιτιστικό Σύλλογο του Δήμου, τιμητική εκ-δήλωση στο Γιάννη Νικ. Δακανάλη για τη δωρεά της προσωπικής

του βιβλιοθήκης στη νεολαία των Ανωγείων

(..η αναφορά της Μαρίας Μέμμου στο βίο και την πολιτεία του Γιάννη Νικ. Δακανάλη)

Η διαδικασία της ψηφοφορίας κύλησε ομαλότατα. Οι Ανωγειανοί που ψήφισαν ανήλθαν στους 208. Εξελέγησαν (κατά σειρά εκλογής τους) οι ακόλουθοι:

Ιωάννης Μανουράς του Βασιλείου 164 ψήφοιΚώστας Μέμμος του Θεμιστοκλή 136 ψήφοιΝικόλαος Καράτζης του Κωνσταντίνου 109 ψήφοιΣοφία Σαμόλη του Πέτρου 104 ψήφοιΖαχαρίας Σαλούστρος-Λαγός του Ελευθερίου 87 ψήφοιΜάριος Σκουλάς του Γεωργίου 82 ψήφοι Εμμανουήλ Σκανδάλης του Θεοχάρη 63 ψήφοι

Αναπληρωματικά μέλη εξελέγησαν οι Ιωάννης Σταυρακάκης του Νικολάου και Κωνσταντί-νος Ξυλούρης του Εμμανουήλ΄.Παράλληλα, εξελέγησαν και συναποτέλεσαν την εξελεγκτική επιτροπή του Συλλόγου μας οι: Γεώργιος Σκουλάς του Χαραλάμπους, Βασίλειος Τουπής του Αριστείδη και Γεώργιος Φα-σουλάς του Νικολάου. Μια εβδομάδα αργότερα οι εκλεγέντες για το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας συ-γκροτήθηκαν σε σώμα και έτσι η νέα σύνθεση του Δ.Σ. του Συλλόγου μας έχει ως εξής:

Πρόεδρος: Ιωάννης Μανουράς του ΒασιλείουΑντιπρόεδρος: Ζαχαρίας Σαλούστρος -Λαγός του ΕλευθερίουΓεν. Γραμματέας: Εμμανουήλ Σκανδάλης του ΘεοχάρηΤαμίας: Κωνσταντίνος Μέμμος του ΘεμιστοκλήΈφορος: Μάριος Σκουλάς του ΓεωργίουΕιδικός Γραμματέας: Νικόλαος Καράτζης του ΚωνσταντίνουΚοσμήτορας: Σοφία Σαμόλη του Πέτρου

Μετά τη συγκρότηση του νέου οργάνου του Συλλόγου μας, ο επανεκλεγείς πρόεδρος, Γιάν-νης Μανουράς, ευχαρίστησε το υπόλοιπα μέλη του ΔΣ για την εμπιστοσύνη που του έδειξαν με την ψήφο τους, έκανε αναφορά στην επιτυχημένη εκλογική διαδικασία, στην μαζική και ελπιδοφόρα συμμετοχή του Ανωγειανών της Αθήνας στις πρόσφατες εκλογές και αφού ζή-τησε την καταβολή της μεγαλύτερης δυνατής προσπάθειας από όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου για την προώθηση και πραγμάτωση των σκοπών του Συλλόγου, δεσμεύτηκε να συμβάλει τα μέγιστα σε αυτήν την κατεύθυνση.

ΤΕΛΕΣΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ

Γιάννης Μανουράς

Κωνσταντίνος Μέμμος

Ζαχαρίας Σαλούστρος Εμμανουήλ Σκανδάλης

Μάριος Σκουλάς Νικόλαος Καράτζης Σοφία Σαμόλη

Τα αποτελέσματα (για τα έξι μεγάλα κόμματα) έχουν ως εξής:

Εγγεγραμμένοι: 2800Ψήφισαν: 1857Άκυρα/Λευκά: 20Έγκυρα: 1837

Έλαβαν:

ΠΑΣΟΚ: 806 ψήφουςΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: 685 ψήφουςΚ.Κ.Ε.: 179 ψήφουςΣΥΡΙΖΑ: 84 ψήφουςΛΑΟΣ: 30 ψήφουςΟικολόγοι-Πράσινοι : 21 ψήφους

Στο νομό Ρεθύμνης (196 εκλογικά τμήματα) τα ποσοστά των έξι μεγάλων κομμάτων δια-μορφώθηκαν ως εξής:

ΠΑΣΟΚ: 48,58%ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: 27,38%ΛΑΟΣ: 5,28%ΣΥΡΙΖΑ: 4,78%Κ.Κ.Ε.: 4,51%Οικολόγοι-Πράσινοι: 4,14%

Να ευχηθούμε καλή δύναμη στους εκλεγέ-ντες, προσδοκώντας όλοι μας απ’αυτούς, επάξια αντιπροσώπευση της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009(συνέχεια από τη σελ. 1)


Ο κ. Σπιθούρης εξήρε το έργο και την επίμο-νη συγγραφική προσπάθεια του κ. Καλογε-ράκη και αφού τον ευχαρίστησε για το έργο προσφοράς του στ’Ανώγεια, έδωσε με την σύμπνοια και των υπολοίπων, την ώθηση στους παρευρισκόμενους να προτείνουν να χρησθεί ο κ. Καλογεράκης επίτιμος δημότης Ανωγείων, πρόταση την οποία δεσμεύτηκε ο πρόεδρος του Συλλόγου μας Γιάννης Μα-νουράς να μεταφέρει στο δήμαρχο και το δη-μοτικό συμβούλιο του χωριού μας.Στη συνέχεια, το λόγο έλαβε ο κεντρικός ομιλητής της βραδιάς εκπαιδευτικός κ. Δη-μήτρης Σαλούστρος (του Ζαϊμη) που ζει με την οικογένειά του, από ετών, στη Λειβαδιά και εργάζεται εκεί, ως εκπαιδευτικός.Λογιότατος και βαθύς γνώστης της ελλη-νικής γλώσσας, ο κ. Σαλούστρος ανταπο-κρίθηκε άμεσα, έστω και ελλείψει χρόνου γι΄αυτόν, στο κάλεσμα που του απηύθυνε ο Σύλλογός μας και μας επεφύλαξε μια προ-σεκτική, μεστή και ουσιαστική παρουσία-ση του βιβλίου, αντάξια του ανδρός για τον οποίο γράφηκε. Ο κόσμος, με πολύ προσοχή και σε ατμόσφαιρα αναμνήσεων και συγκί-νησης, παρακολούθησε μέχρι τέλους την εκ-δήλωση, στην οποία παρευρέθηκαν πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, αλλά και της πολιτικής ζωής του τόπου μας και δη των Ανωγείων. Ήταν μια βραδιά που μας ενέπνευσε περηφάνια και μας γέμισε με θαυ-μασμό για τον μεγάλο ανωγειανό άνδρα, τον Γιάννη Στεφανογιάννη (Δραμουντάνη).

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΜΟΥΝΤΑΝΗΣ

(ΣΤΕΦΑΝΟΓΙΑΝΝΗΣ)»(συνέχεια από τη σελ. 1)


«Ήμουν επτά ετών παιδί το φοβερό και θρυ-λικό εκείνο Μάη του 41, και οι αναμνήσεις που άφησε στην παιδική ψυχή μου, πολλές, έντονες και συνταρακτικές......Θυμούμαι ένα πρωινό, περνώντας δίπλα από τη Νίδα, για το μιτάτο μας, στην περιοχή του «Βαρσάμου», ένα «μελισσολόγι βοσκών» να κουβαλεί πέτρες και να τις σωριάζει σε διάφορα σημεία του οροπεδίου. Αργότερα έμαθα, ότι οι σωροί από πέτρες λεγόταν «αν-θρωπόλειποι» και τους έκτιζαν για να εμπο-δίσουν την αναμενόμενη άφιξη και προσγεί-ωση των γερμανικών αεροπλάνων, πράγμα που θα επιχειρούσαν οι Γερμανοί, όπως πίστευαν οι σύμμαχοί μας τότε. Είχαν μοι-ράσει μάλιστα και αρκετές δεκάδες όπλα σε βοσκούς για ν’ αναλάβουν τη φρούρηση και προστασία του «Κάμπου της Νίδας». Το ίδιο δε απόγευμα συγκεντρώθηκαν αρκε-τοί οπλοφόροι κι ανάμεσά τους η αγέρωχη και χαρακτηριστική μορφή του Γεωργίου Σκουλά, η Τζαβελάκη, που γονατίζοντας στην πεζούλα του μιτάτου σημάδεψε μια σκάρα, που πετούσε ψηλά. Την πέτυχε. Η σκάρα αναταράχτηκε και πετώντας χάθηκε

πίσω από τη κορφής της «Δροσότρουλας». Μετά από λίγες μέρες ο ίδιος πολεμώντας όρθιος στον «Λατζιμά», τα ξενόφερτα κορά-κια του Χίτλερ, έχασε τη ζωή του, θυμίαμα στον αγώνα για τιμή και Λευτεριά.Θυμάμαι ,όταν άρχιζαν να πέφτουν τα πρώτα κύματα των αλεξιπτωτιστών στην περιοχή του «Λατζιμά» και του Ρεθύμνου, να συ-γκεντρώνονται, όσοι είχαν όπλα στην πλα-τεία του «Μειντανιού» των Ανωγείων, για να ξεκινήσουν για την περιοχή του «Λατζιμά» και του Ηρακλείου. Θα μου μείνει αξέχαστη η εικόνα των αυτοσχέδιων ρητόρων, πυο ανεβαίνοντας σε μια καρέκλα, τοποθετημένη στη μέση της πλατείας, μιλούσαν με θέρμη για πατρίδα και λευτεριά, θερμαίνοντας τον ενθουσιασμό για αγώνα και νίκη, κινώντας ν αντιμετωπίσουν τις ξενόφερτες ορδές των βαρβάρων στονμ «Λατζιμά», στον Γάζι, στο Τσαλικάκι και στο μετόχι του Αγάκο.Θυμούμαι ακόμη την επαύριο της αποχώ-ρησης των πολεμιστών, που διαδόθηκε, ότι αλεξιπτωτιστές έπεσαν στα «Παναμπέλια», λίγο πιο πάνω από τ’ Ανώγεια, την κινητο-ποίηση σύσσωμου του πληθυσμού του χωριού. Γέροι, γυναίκες ακόμη και παιδιά, οπλισμένοι με ελάχιστους παλιούς γκράδες, με βέργες ,μαχαίρια και άλλα πρωτόγονα όπλα γέμισαν τον κεντρικό δρόμο των Ανω-γείων ,κατευθυνόμενοι στο χώρο, που η διά-δοση έφερε, ότι έπεσαν οι Γερμανοί και να τους αντιμετωπίσουν. Ο όγκος ο παλμός και η αποφασιστικότη-τα του ξεσηκωμένου άοπλου λαού, για την προάσπιση της πατρώας γής και της ελευ-

θερίας του, απετέλεσε μια από τις πιο συ-νταρακτικές εμπειρίες των παιδικών μου χρόνων, μαζί με τον τρόμο που νοιώθαμε όλα τα βουκολάκια όταν τα γερμανικά αε-ροπλάνα πετούσαν χαμηλά και μεις τρέχα-με να κρυφτούμε μέσα σε τρύπες και κάτω από χαράκια, και δειλά δειλά σηκώνοντας τα κεφαλάκια μας με τρομάρα αντικρίζα-με τα σιδερένια πουλιά και τους αεροπό-ρους που ξεχώριζαν ολοκάθαρα σ αυτά..Θυμούμαι ακόμη την επιστροφή των Ανω-γειανών πολεμιστών από το «Λατζιμά» με το τέλος της μάχης της Κρήτης. Ανάμεσά τους και ο πατέρας μου Γιάννης Σμπώκος ή Κωστακογιάννης, που μπαίνοντας στο σπίτι μας, απόθεσε το τουφέκι, έβγαλε τη βούργια του και σε μια γωνιά άφησε ένα παραφου-σκωμένο αλεξίπτωτο. Αφού κλείσαμε την πόρτα βγάλαμε το αλε-ξίπτωτο και το παρατηρούσαμε με μεγάλη περιέργεια και γρήγορα-γρήγορα και με πολύ φόβο το βάλαμε μέσα σε μια ασφαλή «χώστρα» του σπιτιού μας, όπου παρέμει-νε μέχρι το ολοκαύτωμα των Ανωγείων το 1944. Αργότερα το ανασύραμε μισοκατε-στραμμένο μέσα από τα χαλάσματα, κι ένα κομμάτι του, ό,τι απέμεινε το φυλάξαμε κειμήλιο μνήμης, μιας από τις ενδοξότερες μάχες όλων των εποχών.Με το αλεξίπτωτο μαζί φυλάξαμε και το ένα από τα δυο γερμανικά σακιά, που έπεσαν από το αυτοκίνητο κατά την υποχώρηση των Γερμανών προς τα Χανιά, το φθινόπωρο του 1944, και τα μάζεψε η μάνα μου λίγο πιο κάτω από το «Γενί Γκαβέ». Το άλλο τσου-βάλι το έκοψαν και μου έκαμαν δυο παντελο-νάκια για να μου τ’ αλλάζουν όταν με έψηνε ο πυρετός και με κατέτρωγε η ελονοσία.

Κυρίες και Κύριοι,είναι αναμφισβήτητο, ότι το έθνος μας στη μακραίωνη ιστορία του, έχει δημιουργήσει αμέτρητους «Μαραθώνες», «Σαλαμίνες» και «Θερμοπύλες», στον αδιάλειπτο αγώνα του να υπερασπιστεί και να διασώσει τα ιδα-νικά εκείνα, που καταξιώνουν τον άνθρωπο και δίνουν νόημα στη ζωή του.Ανάμεσα στα λαμπρά αυτά γεγονότα, που κοσμούν όχι μόνον την ελληνική αλλά και την πανανθρώπινη ιστορία, ξεχωριστή θέση καταλαμβάνει η εποποιία «της Μάχης της

Κρήτης», το ανεπανάλητπο τούτο γεγονός, που ανάμεσα στα μέχρι τώρα επισόδεια ξε-χωρίζει σε μεγαλείο και ιδιοτυπία εκτέλεσε-ης. Είναι ταυτίχρονα μια ακαταγώνιστη και ασύγκριτη υπερβολη΄σε έργο, που η δόξα της θα λάμπει θαρραλέα και με εύλογη έπαρση δια μέσου του χρόνου, ψηά στην κορφή της ιστορίας των πολέμων όλων των επιοχών.Η μάχη της Κρήτης άρχισε το πρωί της 2οης Μαίου 1941 και έχει κάτι το υπερφυ-

σικό και παράδοξο, κάτι που δεν χωρεί στα ανθρώπινα μέτρα και την ανθρώπινη λογι-κή. ΄Εχει αυτό που έκαμε τους Ιάπωνες να σκεφτούν να ιδρυθεί στην αυτοκρατορία τους το τάγμα των Ιπποτών της Κρήτης, για να τιμήστουν, όπως έλεγαν, οι μικροί άν-θρωποι τους υπερανθρώπους, τον Ουίνστον Τσώρτσιλ να πεί:«Στη Μάχη της Κρήτης αποκεφαλίσαμε το φοβερότερο τέρας!»και τον Χίτλερ να εκκφράζει την αγωνία του «Γιατί η Κρήτη άντεχε ακόμη όταν μια ολόκληρη Γαλλία έπεσε σε 8 ημέρες.»Όμως ο ίδιος θ απαντήσει ύστερα από το θλι-βερό απολογισμό της επιδρομής των αλεξιπτω-τιστών, λέγοντας, ότι η Κρήτη δείχνει ότι οι αλεξιπτωτιστές ανήκουν στο παρελθόν.Έχει ακόμη η μάχη της Κρήτης αυτό που κάνει τα λόγια ανίσχυρα να περιγράψουν το μεγαλείο της θυσίας και τα λαμπρά κα-τορθώματα του επικού αγώνα της, αυτά που έκαμαν την ανθρωπότητα ολόκληρη να στα-θεί μπροστά της εμβρόντητη και άφωνη γε-μάτη δέος και θαυμασμό.Η Κρήτη δονείται απ άκρη σ’ άκρη. Οι Κρητικοί ρίχνονται στον αγώνα της τιμής, έχοντας στο πλευρό τους τη Βρετανική Μεραρχία από Νεοζηλανδούς, Αυστρα-λούς και Άγλλους και 10.000 Έλληνες νεο-σύλλεκτους και χωροφύλακες με ελάχιστο και ποικίλο οπλισμό, έναντι των 22.750 ουρανοκατέβατων εισβολέων, τέλεια και πλήρως εξοπλισμένων, υποστηριζομένων από 1350 αεροπλάνα όλων των τύπων. Λείπουν τα νιάτα της Κρήτης αποκλεισμένα στην ηπειρωτική Ελλάδα, μετά την κατάρ-ρευση του Αλβανικού μετώπου. Η ανύπαρ-κτη αμυντική θωράκιση της Κρήτης και η σωρεία λαθών και παραλείψεων, δεν εμπόδι-σαν τους Κρητικούς να σταθούν με ηρωισμό, αυτοθυσία και υπερηφάνεια, μπροστά στην πρόκληση που τους επεφύλαξε η ζωή και η ιστορία.Έχοντας στης διάθεσή τους ανύπαρκτο έως πρωτόγονο οπλισμό, οπλισμένοι όμως με τη λαμπρή και άσβηστη φλόγα της αγάπης για την πατρίδα, διαποτισμένοι με τα ιερά νάμα-τα της ηρωικής και αταλάντευτης πορείας θυσιών και αγώνων χιλιετηρίδων για την κα-τάκτηση και διατήρηση της Ελευθερίας, ρί-χτηκαν στον αγώνα βροντοφωνάζοντας για

άλλη μια φορά στο σιδερόφρακτο εισβολέα: «Δεν τη μπατείτε ,σείς μωρέ τη Γκρήτη ανάθεμά σας!»«Η Κρήτη Αρκάδι γίνεται στα σίδερα δεν μπαίνει!»Αμέτρητοι ποιητές και πεχογράφοι ύμνησαν τη θρυλική μάχη κι ανάμεσά τους ο Ανω-γιανός λαικός ποιητής Εμμ. Καλομοίρης η Λιόντας, σε μακροσκελές ποιήμά του μετα-ξύ άλλων αναφέρει:

«Σα ντα λιοντάρια μάχουνται και τη ζωή αψηφούνε,στα χέρια νμε τσι Γερμανούς κοντεύγει να πιαστούνε.Ο Τζαβελάκης δε δειλιά και στη φωθιά νταλντίζει,Οι σφαίρες πέφτουνε βροχή, μα πίσω δε γυρίζει.Ατρόμητος και σα θεριό, ορθός στη μάχη μπαίνειΚαι μια ριπή των Γερμανώ τη γκεφαλή του παίρνειΤη τελευταία ντου μαθιά ρίχνει στο ΜψηλορείτηΚι είπε με σιγανή φωνή: «Ζήτω Πατρίδα Κρήτη!»

«Η Κρήτη στέκεται στην πρώτη σειρά της ελληνικής ανδρείας. Αλλά στη φρόνηση και στο καθαρό μυαλό νομίζω πως στέκε-ται ολοπρώτη, ολομόναχη ανάμεσα στις ελληνικές χώρες. Έδωσε τη μάχη της που είναι μια απερίγραπτη παλλαική εποποιία. Τέτοια είναι η ψυχή της λιονταρίνας Κρή-της, δυνατή, πεισματάρα και ατρόμητη στον πόλεμο», θα μας πει ο Στρατής Μυ-ριβήλης για να συμπληρώσει ένας άλλος, ο Ρεθεμνιώτης ποιητής Γιώργης Καλομενό-πουλος:

«Τούτο το κάστρο Γερμανέ, που θέλεις να κουρσέψεις,πάνω σ αιώνων κόκκαλα είναι θεμελιωμένο

και πίνουν τα θεμέλια του χιλιάδες χρόνια αίμακαι τρέφεται με δάκρυα και με καημού θεριεύεικι είν’ άπαρτο κει είν’ άφθαρτο και πάντα στέκει

ολόρθοαλύγιστο της λευτεριάς ταμπούρι...»

Και ο αγώνας συνεχίζεται και για δέκα ολό-κληρες μέρες η Κρήτη φλέγεται. Ηλικιωμέ-νοι γέροντες, γυναίκες και παιδιά ορθώνουν το τιτανικό ανάστημά τους. Παλεύουν με νύχια, με δόντια, με ξύλα, με πέτρες, με μα-χαίρια, με ελάχιστα πρωτόγονα και σκουρια-σμένα όπλα.Στο χώρο του «Λατζιμά», ευθύς με την πρώ-τη πτώση των αλεξιπτωτιστών ξεκινούν και φθάνουν 500 περίπου Μυλοποταμίτες, απ όλα τα σημεία της επαρχίας και πολεμούν μόνοι τους χωρισμένοι σε μικρές ομάδες, με απαράμιλλο ηρωισμό και αυτοθυσία.Αθάνατο Μυλοπόταμο!Δεν άλλαξες και δεν θ αλλάξεις ποτέ και κάθε φορά και σε κάθε εθνικό προσκλητή-ριο η παρουσία και η προσφορά σου, θα είναι μοναδική και ασύγκριτη.Παρόμοια προσέλευση των προμάχων της Λευτεριάς, και στα υπόλοιπα θέατρα των μα-χών στο νομό Ρεθύμνης. Για άλλη μια φορά ο τόπος των γραμμάτων μετατρέπεται σε χώρο ταραχής και αρμάτων. Οι Ρεθεμνιώτες συ-μπαραστατούμενοι από τους Συμμάχους και τους Έλληνες στρατιώτες και χωροφύ-λακες, δίνουν σκληρές και νικηφόρες μά-χες, σώμα με σώμα, με τους ξενόφερτους επιδρομείς, εξουδετερώνοντάς τους, κι αν λάβομε υπόψιν μας, ότι παρόμοιας υποδοχής έτυχαν και στους άλλους νομούς της Κρή-της, διερωτώμεθα, πιο θα ήταν το μέλλον της μάχης, αν υπήρχε οργάνωση, λιγότερα λάθη και παραλείψεις και άντεχε και το αεροδρό-μιο του Μάλεμε ώστε να ματαιωθεί η κατά-ληψή του από τους Γερμανούς.Το δεκαήμερο της θρυλικής μάχης κόστισε στους Γερμανούς σημαντικές απώλειες, που ξεπέρασαν τις απώλειες τους σε ολόκληρη την επιχείρηση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και της υπόλοιπης Ελλάδας και αχρήστευσαν το επίλεκτο σώμα των αλεξιπτωτιστών. Αναλυτικά οι απώλειες των εμπολέμων σε νεκρούς τραυματίες και αιχμαλώτους, ανέρχονται: Για τους Συμμάχους σε 13.500 αξιωματικούς και οπλίτες, και 22.000 ναύ-τες. για τους Έλληνες 7.000 σκοτωμένους και τραυματίες και για τους Γερμανούς 8.000 νεκρούς.

(η συνέχεια στο επόμενο φύλλο)

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΛΑΤΖΙΜΑΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Ομιλία του Γεωργίου Σμπώκου π. Δημάρχου Ανωγείων στο Ωδείου Ρεθύμνου στις 22-5-2009, στα πλαίσια του εορτασμού της 68ης επετείου της μάχης της Κρήτης


Όπως μου είπε εκ των υστέρων ο Μπακαλο-γιώργης, ο ποιητής του ήθους και της κρη-τικής γλώσσας, ο διαδικτυακός του τόπος ονομάστηκε απ αυτόν ειρωνικά stefana land. Και όπως μου εξήγησε, επέλεξε αυτή την ονομασία stefana land που σε μένα ηχεί εχθρικά, για να διακωμωδήσει την εισβο-λή της ξένης, παράξενης και αφιλόξενης αγγλικής γλώσσας στο δικό μας χώρο. Είναι αλήθεια ότι στο χώρο αυτόν, στο χώρο μας, στην Ελλάδα, άστραψε και ακόμα σή-μερα έχει τις τελευταίες του σπίθες εκείνος ο Λόγος που αγκαλιάζει, χωρίς να σφίγγει, με σοφία και τρυφερότητα, όσους πιστούς ακόμα της γλώσσας και του ήθους, και ιδίως τους ποιητές, τα τελευταία οχυρά που αντιστέ-κονται στη λαίλαπα και τη πενία του Λόγου, με τις πολλές του σημασίες, του νοός, της γλώσ-σας, των ιδεών, και των αιτίων.Η επίσκεψή μου με το Γιώργη στη γή της Στεφάνας δεν ήταν εύκολη. Είχα κατέβη στην Κρήτη για να τον συναντήσω. Και βέ-βαια ναι, η συνάντηση είχε συμφωνηθεί προ πολλού να γίνει στη Στεφάνα.. Όμως στο Μελιδοχώρι είχα πάει πολύ λίγες φορές και πάντα οδηγούσαν άλλοι. Έχασα λοιπόν τον δρόμο, δυο τρείς φορές γύ-ρισα τα μπρός πίσω και τελικά αντίκρυσα τη Γη της Στεφάνας εκείνο το συννεφιασμένο με-σημέρι του Μάρτημε ανακούφιση. Ανάγλυφο έντονο, με λόφους από πέτρα και λίγο χώμα. Τυπικό κομμάτι της άγριας κρητικής ομορ-φιάς. Της ψυχής της Κρήτης αυτής που σε κάνει να λησμονείς ότι η Κρήτη είναι ένα θερίο που κείτεται στη θάλασσα, αλλά έχεις την εντύπωση ότι είναι μιά ήπειρος, άπει-ρος, γεμάτη εμπειρίες, «γεμάτη γνώση...»Για τη Στεφάνα ο ίδιος ο Γιώργης λέει:«Είναι ένας τόπος δισυπόστατος, μια ύπαρξη δηλαδή σε φυσικές, πραγματικές διαστάσεις, και μια άλλη ύπαρξη επίσης σε διαστάσεις μύ-θου, ονείρου, και Κρητικής υπερβολής. Εγώ συμβαίνει να ζώ και να υπάρχω στη δεύ-τερη διάσταση και δεν με ενοχλεί καθόλου το γεγονός ότι είναι ένας λόφος με υψόμετρο λίγο πάνω από τα 500 μέτρα, με τραχύ ωστό-σο ανάγλυφο, και βλάστηση που περιορίζεται στους ασπαλάθους, αγκουτσάκους, και καμιά εξακοσαριά νεαρές βελανιδιές, που είναι και το πολυτιμότερο αγαθό του.. βασιλείου μου. Ε, λοιπόν για μένα η Στεφάνα βρίσκεται υψομετρικά λίγο πιο κάτω από τα Ιμαλάϊα, και οι συστάδες των βελανιδιών είναι ένα απέραντο τροπικό δάσος. Όχι δηλαδή πως τα Ιμαλάϊα είναι κάτι το σπουδαίο, ή τα τρο-πικά δάση, αλλά τα αναφέρω έτσι για να δι-ευκολύνω τη σύγκριση των μεγεθών. Αυτή είναι η Στεφάνα, η μόλις ογδόντα χιλιά-δων τετραγωνικών μέτρων χώρα, που έχει κα-τακτήσει την ανεξαρτησία της, την αυτονομία της και βιώνει τη μεγαλοπρέπεια μιας παρα-γωγικής φαντασίας και την εξαίσια αίσθηση μιας αντισυμβατικής καθημερινότητας.Το πιο σπουδαίο απ' όλα ωστόσο, είναι η αποδοχή και αναγνώριση όλων των παραπά-νω από τους αρκετούς φίλους, επισκέπτες, οι οποίοι δεν διανοούνται να αμφισβητήσουν τη μυθική μου πραγματικότητα, και έτσι βρίσκονται συνένοχοι στην ίδια φυγή, στο ίδιο χαριτωμένο παραμύθι. Με όλα αυτά σε βεβαιώνω ότι περνάμε υπέροχα όλοι όσοι μετέχομε σ' αυτή την υπερβολή, και συνάμα δίνομε ένα αποφασιστικό χτύπημα στη μι-ζέρια και την άγευστη καθημερινότητα που πληγώνει ανελέητα τα αισθήματα, και ναρ-κώνει την πανταχόθεν βαλλόμενη σκέψη».Αυτά τα λόγια του Γιώργη με συγκίνησαν

ιδιαίτερα γιατί μου θύμισαν συζητήσεις χα-μένες στην ομίχλη του χρόνου, συζητήσεις που έκανα με τον αγαπημένο μου πατέρα. λάτρη των κρητικών ορέων, της κρητικής γής, και ιδιαιτέρως του Ψηλορείτη.Η συνάντησή μας με τον Γιώργη έγινε μια μέρα του Μαρτίου του 2009 μια μέρα απ εκείνες του δίγνωμου ή μάλλον του πεντά-γνωμου Μάρτη1 που δεν ξέρει και ο ίδιος καλά καλά πως θα την ξετελέψει. Εκεί-νη την ημέρα μέρα ο Μάρτης ήταν πο-λύγνωμος, άλλοτε έβρεχε και άλλοτε «ένας ψεύτης ήλιος» έπαιζε το κρυφτό με τα σύννεφα. Η συνάντησή μας και η συζήτησή μας ήταν υπέροχη. Την κατέ-γραψα στο μαγνητόφωνο αφ ενός για να την μεταφέρω αυτούσια στην εφημερίδα και αφ ετέρου για να την κρατήσω ζω-ντανή όσο ακόμα ζήσω. Αλλά ο Μάρτης είχε και στην περί-πτωση αυτή τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Διεδραμάτισε λοιπόν τον συνήθη ρόλο του, τον ρόλο που διαδραματίζει ο Μάρτης- ́ Αρης, ο θεός του πολέμου και ο σύζυγος της Αφροδίτης, που συνδέει και συμπλέκει το Νίκος και τον Έρωτα, έτσι ώστε στο τέλος κανείς δεν γνωρίζει τι από τα δυο θα επικρατήσει. Γιατί ενώ όλα πήγαν καλά, μετά από με-ρικές μέρες το μαγνητόφωνο εσίγησε αιφ-νιδίως, με αποτέλεσμα η συνέντευξη που μου έδωσε ο Γιώργης,- με τόση ευγένεια, καλωσύνη, χιούμορ, πολύ ωραίο κρασί δικό του, κρασί με σώμα, όπως λένε οι ειδικοί, και ψυχή, όπως διαπίστωσα εγώ από τη γεύση του, συνοδευμένο με μια εκπλη-κτική σαλάτα απ εκείνες τις παραδεισένιες, με χόρτα και άλλα αρωματικά που θηλάζουν από τα στήθια της Στεφάνας, όλη την ουσία, τη γεύση της,- να διαγραφεί, σαν να επενέβη διαβολικό χέρι στο μαγνητόφωνο. Η μνήμη του μαγνητοφώνου καταστράφηκε ολοσχε-ρώς και δυστυχώς δεν θα μπορέσετε να κα-ταστείτε κοινωνοί της.Δυστυχώς δεν θα μπορέσετε να συμμετάσχετε σ αυτήν την συνάντηση που τόσο πολύ ήθελα να σας μεταφέρω. Και δυστυχώς για μένα που δεν μπορώ να τη θυμηθώ και να την μεταφέρω αυτούσια- μια εξομολόγηση-, όχι εκ βαθέων όπως θεωρώ, αλλά τουλάχιστον αποκαλυπτική του χαρακτήρα και των αρε-τών του ανδρός, του ποιητή, του εργάτη της γής, του εραστή της ζωής, της αλήθειας και του κάλλους, του Γιώργη του Καράτζη.Πάντως μια από τις πολύ καλές στιγμές της συνέντευξης του Γιώργη εκείνο το μεση-μέρι του Μάρτη, ήταν η συναίνεσή του να δημοσιευθεί για πρώτη φορά, το ποίημα που έγραψε για τη Νίδα, που το απήγγειλε

ο ίδιος το βράδυ του Ιουλίου του 2008 στο συνέδριο που έγινε για την γλώσσα από τον Δήμο Ανωγείων στ Αρμί με θέμα «Τόπος και Λόγος».Ο Ύμνος αυτός αυτό με πρωτοβουλία του Δή-μου Ανωγείων θα χαραχθεί σε πέτρα και θα τοποθετηθεί στην Νίδα. Είναι ωραίος τρόπος να τιμηθεί ο τόπος και η ιστορία του.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ενορχηστρωμένο το ποίημα του ΕΜΙΝΕ. Ένα ποίημα σε στί-χο δεκαπεντασύλλαβο που παραπέμπει στο στίχο του Βιτσέντου Κορνάρου με μια ιστο-ρία πιο ζωντανή και πιο έντονη απ εκείνη του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας, μια ιστο-ρία που υπόστρωμα έχει τον έρωτα δύο νέων αλλά αποτελεί συγχρόνως πεδίο συγκρούσε-ων πολιτισμών, ιδεών και νοοτροπιών.Για τη μελοποίηση του ποίηματός του «Εμι-νέ» ο ίδιος ο Γιώργης, αρνείται να εκφράσει την άποψή του, είναι συγκρατημένος, ώς συ-νήθως, και υπομονετικά αναμένει την υπο-δοχή του από τους εραστές της ποίησης και του μέλους. ¨Όμως εγώ θεωρώ ότι:Πρόκειται για μια σοβαρή και ενδιαφέ-ρουσα προσπάθεια και πιστεύω ότι όσοι αναζητούν κάποια ποιοτική διάσταση στη μουσική προσέγγιση του Κρητικού λόγου, και μια βαθύτερη ουσία πέραν από την επι-πόλαιη εντύπωση, δεν θα απογοητευθούν. Η "Εμινέ" έχει γίνει πια κλασσικό έργο,

έχει πραγματοποιήσει πέντε εκδόσεις, πράγμα σπάνιο για διαλεκτόφωνη ποίηση, και έχει αγαπηθεί απίστευτα από αναγνώ-στες διαφορετικών ενδιαφερόντων και κατηγοριών, έγινε δηλ. αποδεκτό από ένα ευρύτατο κοινό του ποιητικού λόγου. Και αυτό είναι η ευλογία της ποίησης, να εισχω-ρεί μέσα στις φλέβες όλων αδιακρίτως φύ-λου θρησκείας μορφώσεως και πολιτικών πεποιήσεων.Τώρα αυτή τη ποίηση μελοποιημένη με «μουσικές εξαίσιες, με φωνές.. με τα εξαί-σια όργανα του μυστικού θιάσου....»2, που την απόλαυσα στο σύμπακτο δίσκο από τον Πάρι Περσυνάκη, περνά μια νέα δοκιμασία. Μπαίνοντας στο μουσικό χώρο, καλείται να αποδείξει ότι έχει λόγο ύπαρξης, αντα-γωνιζόμενη με άνισους όρους τα εύπεπτα και ενδεχομένως θελκτικά προϊόντα, που πλασάρει η δισκογραφική βιομηχανία. Το κάλλος του λόγου και η αρμονία του μέ-λους, θα λάμψουν και θα φωτίσουν σχεδόν όλους μας.Η μελοποίηση αυτή αποτελεί μια εκδοχή έντε-χνης μουσικής με σαφείς ωστόσο τις πινελιές της παραδοσιακής μας μουσικής μνήμης.

«Σαν έτοιμη από καιρό σαν θαρ-ραλέα» ανέμενα αυτή την νέα δουλειά του Γιώργη που την απή-λαυσα και με συγκίνησε. Δεν μπο-ρώ να αποφύγω τη σύγκριση αυτού του ποιητικού λόγου και του λόγου του Καβάφη, γιατί όλο το έργο είναι μέρος του αόρατου, του μυστικού θιάσου του Καβάφη, της παράδο-σης και της κληρονομιάς μας, που αποχαιρετά την Αλεξάνδρεια, που δυστυχώς χάνομε και ακόμα χειρό-τερο, ίσως να μην τώχομε αντιλη-φθεί. Μια ακόμα επιβεβαίωση του πολι-τισμού, αλλά και μια επισήμανση του Γιώργη γι αυτούς τους χαλε-πούς καιρούς, μια σταγόνα πολιτι-σμού έντεχνου λόγου που «κουβα-νεί» ο Γιώργης μες την ψυχή του, και επιτρέπει πότε πότε και σε μας να μεταλαμβάνομε απ αυτόν.Στις 5 Ιουλίου πάντως θα παρου-σιαστεί στ Ανώγεια η μελοποιη-μένη Εμινέ.Ελπίζω και εύχομαι το νέο διοικη-τικό συμβούλιο του Συλλόγου των

Ανωγειανών της Αθήνας να διοργανώσει μια εκδήλωση γι αυτό το έργο του Γιώργη και στην Αθήνα, ούτως ώστε να μπορέσουν ακό-μα και οι υπόλοιποι Κρητικοί των Αθηνών αλλά και οι μη Αθηναίοι να κοινωνήσουν απ αυτό το νέκταρ της κρητικής γλώσσας, που με ευλάβεια και ταλέντο, ο Γιώργης, μας παραδίδει. Και συγχρόνως να γευθούν την αμβροσία του μουσικού μέλους - μέρους του, που με σεβασμό και πίστη αποδίδουν οι συντελεστές του, Πάρις Περισυνάκης, Βα-σίλης Σταυρακάκης, Σωκράτης Μάλαμας, Παντελής Θαλασσινός, Χρήστος Θηβαίος, και η Μαρίνα Δακανάλη καθώς και ο ίδιος ο δημιουργός που αφηγείται το έργο του.Με το κείμενό μου αυτό υποβάλλω και εγ-γράφως, το αίτημα της παρουσίασης του παραπάνω ¨Εργου προς το Διοικητικό Συμ-βούλιο του Συλλόγου και αναμένω την απά-ντησή του, που θα ορίζει τον τόπο και την ημερομηνία της παρουσίασης, για να προχω-ρήσουμε στα περαιτέρω.

ΑΛΣ

Μια συνάντηση με τον Γεώργιο Καράτζη και την οικογένειά του στη χώρα της Στεφάνας. Ο Υμνος της Νίδας με εικονοπλαστικό λόγο «κεντά» τις μνήμες και «ξοπμπλιάζει» την ιστορία του Ιερού Βουνού.

Από Τη Χώρα Της Στεφάνας

Η Μελοποίηση της ΕΜΙΝΕ

ΝΙΔΑΝίδα που είσαι ορθάνοιχτο στο κόσμο παραθύρικαι ξόμπλι μερακλίδικο στση πλάσης τ’ αργαστήριστα χώματα σου αθίσανε χιλιάδες παραμύθια που μέσα ντως θα – ν – έχουνε πάντα ψυχή κι αλήθειαμάνα του πιο τρανού Θεού, σ’ ανατολή και δύσηπου τόνε κέρασες νερό που του Χριστού τη βρύσηκαι γλάκανε ξυπόλυτος, και χόρευγε κι επήδα,ωσάν το βυζαστάρι αρνί απάνω στην νεβρίδα,Νίδα που πήρες αγκαλιά με τόση τρυφερότη,τση βοσκοπούλας τη γλυκιά παραδεισένια νιότη,και σε πλουμίδια κι ομορφιές άλλο δεν έχεις ταίριτου Έρωντα ακατάλυτο κι αθάνατο λημέρι. Γεννήτρα τση παλικαριάς, τση λευτεριάς βυζάστρα, που με γλυκότη περισσή σε κανακίζουν τ’ άστρα, κι όλα τα μονοπάθια σου ανοίξανε κι εβγάλα,λουλούδια κατακόκκινα στων ανταρτώ τα ζάλα.Εσύ που μέσα στσι βροντές και στσ’ αστραπές του χρόνου,και μεσ’ στσι μυριαρίφνητες μνήμες που σε κυκλώνουν,στέκεις του κόσμου αρχόντισσα, κάστρο και μετερίζι,δίχως ποτέ τση λησμονιάς η χέρα να σ’ αγγίζει,πάντα να ζεις να χαίρεσαι τη δόξα που σου πρέπει,κι η σκέπη του πρωτοθεού, του γιου σου να σε βλέπει.

10-6-98

1Το όνομα του μήνα Μάρτη προέρχεται από τη λατινική λέξη Mars Martis αίνει το όνομα του θεού ¨Αρη.2Χρησιμοποιώ ακριβώς την έκφραση του Καβάφη στο ποίημά του ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ γιατί ο συνειρμός,, αφ ενός εξ αιτίας των καιρών αλλά και της ποιότητας του μέλους είναι αναπόφευκτος.


«Ο Γιάννης Νικ. Δακανάλης γεννήθηκε στ’Ανώ-γεια Μυλοποτάμου το 1919. Υιός του Παπαδο-νικόλα και της Αγάπης Σκουλά από τους Τζαβε-

λάκηδες. Από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου φάνηκε ότι ήταν άριστος μαθητής και ο δείκτης νοημοσύνης του πάρα πολύ μεγάλος. Μετά το δημοτικό φοίτησε στο Γυμνάσιο Ηρα-κλείου και έμενε στο σπίτι του πρώτου του θείου Γιώργη Δακανάλη (ιατρού). Οι συμμαθητές του δεν μπορούσαν να τον παρακολουθήσουν στα μαθήματα, γιατί πήγαινε πολύ πιό μπροστά από αυτούς, ενώ παράλληλα ήταν πονοκέφαλος για τους καθηγητές του με την ευρυμάθειά του σε όλους τους τομείς.Λέγανε τότε ότι περνούσε δύο-δύο τις τάξεις. Το όνειρό του ήταν να γίνει δικηγόρος, γιατί παράλ-ληλα με την ευρυμάθειά ήταν και δεινός ρήτορας με μεγάλη ευχέρεια στην εκφορά του λόγου.Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου τον βρήκε μα-θητή στο Ηράκλειο, γρήγορα όμως ήλθε αντιμέ-τωπος με το καθεστώς λόγω της αφοσίωσής του στις αρχές και ιδέες του Μαρξισμού-Λενινισμού. Έτσι δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει το όνειρό του να γίνει δικηγόρος. Ακολούθησε ο Β΄ παγκό-σμιος πόλεμος από τον άξονα Γερμανία-Ιταλία-Ιαπωνία.Η φασιστική Ιταλία στις 28 Οκτωβρίου 1940 επι-τέθηκε εναντίον της Ελλάδας από την Αλβανία. Εκεί βρέθηκε να πολεμά ο Γιάννης Δακανάλης ή Παπαδογιάννης τους Ιταλούς φασίστες μαζί με άλλους Δακανάληδες, Ανωγειανούς, Κρητικούς και Στερεοελλαδίτες για την τιμή και την ακεραι-ότητα της πατρίδας μας.Δεν άργησαν όμως να έλθουν τα πρώτα θλιβερά μαντάτα για τους Δακανάληδες από το μέτωπο της Αλβανίας. Έπεσαν νεκροί οι : Μανώλης Γεωργ. Δακανάλης στις 10-3-1941, ο αδελφός του Κώστας στις 13-3-1941. Ο Γιώργης Εμμαν. Δακανάλης συνελήφθη αργότερα από τους Γερ-μανούς στο Κυπαρίσσι στις 15-4-1943 και εκτε-λέστηκε ή βυθίστηκε με το πλοίο στο Αιγαίο. Βαριά τραυματίας στο πεδίο της μάχης ο Δη-μήτρης Ιωάν. Δακανάλης ή Τρούμας. Στη μάχη της Κρήτης 20-30 Μαϊου 1941 έπεσε στο Λατζι-μά στο Ρέθυμνο ο Μανόλης Δακανάλης από το Χουμέρι. Όλοι τους, όπως και όλοι οι Έλληνες μαχητές που θυσιάστηκαν πέρασαν στο πάνθεο των ηρώων.Μετά την κατάρρευση του μετώπου στην Αλβα-νία ο Γιάννης έμεινε για ένα χρονικό διάστημα στην Αθήνα, όπου αμέσως συνεργάστηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), δεν έμει-νε αμέτοχος, αλλά ενεργός αντιστασιακός κατά των φασιστών Γερμανών και Ιταλών. Ο Δίας ζώ-νεται την πολεμική του στολή, ανεβαίνει τη μία στην κορφή του Ψηλορείτη, την άλλη στην κορφή του Ολύμπου και βρυχάται φωνάζει ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και κράζει τους αντρειωμένους σε παντιέρα. Έτσι ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ έγινε απ’άκρη σ’άκρη της Ελλά-δας, η εντολή του Δία έγινε πράξη.Το 1942 κατόρθωσε και κατέβηκε στην Κρήτη. Αμέσως εντάχθηκε στο Εθνικό Απελευθερωτι-κό Μέτωπο (ΕΑΜ) των Ανωγείων. Δούλεψε ως

οργανωτής της Νομαρχιακής Επιτροπής Ηρα-κλείου του ΕΑΜ στις Επαρχίες Μονοφατσίου, Καινουργίου, Πυργιωτίσσης και Μαλεβυζίου. Έτσι οργάνωσε μεγάλο αριθμό πολιτών μαζί με άλλους συνεργάτες του την Αντίσταση κατά των Γερμανών, με μοναδικό σκοπό την αποτίναξη του ζυγού και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην σκλαβωμένη μας Πατρίδα μας. Δικαίως μπορούμε να του αποδώσουμε τον χαρακτηρι-σμό του αντιστασιακού και του θεωρητικού-διαφωτιστή του Μαρξισμού- Λενινισμού του ΕΑΜ στις λαϊκές μάζες.Ο Μαδές το μικρό αυτό γεωργοκτηνοτροφικό χω-ριό στο Μονοφάτσι, μια μικρογραφία των Ανω-γείων, στο οποίο κατοικούν κυρίως Δακανάληδες, που έχουν αυξημένο το αίσθημα της αγάπης προς την Πατρίδα και της προσωπικής ανιδιοτέλειας, οργανώθηκαν αμέσως στο ΕΑΜ. Μοναδικός τους σκοπός η αντίσταση κατά των Ναζί και η ελευθε-ρία της πατρίδας μας. Από τους πρώτους ο Γιάννης Δακανάλης ή Γιωργαρογιάννης, η μητέρα του Ευ-αγγελία ή Γιωργάραινα, οι αδελφές του Χαρίκλεια, Μαρία ,Παρασκευή και Όλγα (η σύζυγος του αγω-νιστή Σμπωκογιάννη στο Ηράκλειο), οι υιοί του Κωνσταντή Δακανάλη, Δημήτρης, Γιάννης, Στε-λής, Μιχάλης, Μανόλης, Γιώργης, Φραγκιός. Στου Μαδέ βρήκαν αμέσως μετά τη μάχη της Κρήτης, καταφύγιο, προστασία, στέγη και τροφή οι σύμ-μαχοί μας Άγγλοι, Νεοζηλανδοί, Αυστραλοί αλλά και κάθε καταδιωκόμενος αντάρτης. Όλους αυτούς με κίνδυνο της ζωής των φυγάδευαν στα νότια πα-ράλια των Αστερουσίων και από εκεί τα συμμαχι-κά πλοία ή υποβρύχια τους μετέφεραν στη Μέση Ανατολή. Ο αρχηγός του ΕΛΑΣ Κρήτης καπετάν Γιάννης Ποδιάς βρισκόταν συνεχώς στου Μαδέ, όπου είχε γίνει ένα κέντρο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οι Γερμανοί είχαν σκοπό να καταστρέψουν το Μαδέ και παραμένει άγνωστο γιατί δεν πραγματοποίη-σαν τα σχέδιά τους.Οι Δακανάληδες της Πλακιώτισσας, όπως τ΄α-δέλφια Δημήτρης, Νικολής του Γεωργίου και Μανόλςη και Σπυρίδωνας του Δημητρίου, βρέ-θηκαν στο πλευρό των Δακανάληδων του Μαδέ. Τροφοδοτούσαν τους αντάρτες του Γιάννη Πο-διά στην κορφή πάνω από το χωριό, μαζί με άλ-λους κατοίκους της Πλακιώτισσας.Οι Δακανάληδες των Ανωγείων πρώτοι στην Αντίσταση, αλλά και στην Αντάρτικη Ομάδα Ανωγείων που αργότερα προσχώρησε στην νε-οιδρυθείσα Εθνική Οργάνωση Κρήτης (ΕΟΚ). Επίσημα μέλη της οργάνωσης ο γιατρός Γιώργος Δακανάλης υπίατρος, ο γιός τους Σπύρος ένο-πλος σύνδεσμος στο Ηράκλειο, έγινε μετά για-τρός και πέθανε στη Γερμανία τον Οκτώβριο του 2008. Ο Γιάννης Ιωάν. Δακανάλης ή Αντριγιανο-γιάννης και ο Μιχάλης Γεωργ. Δακανάλης και ο Μιχάλης Γεωργ. Δακανάλης (ή Μιχαλομιχάλης), η αντίσταση του οποίου αρχίζει από τη μάχη της Κρήτης του Λατζιμά στις 21 Μαϊου 1941. Ο Μιχαλομιχάλης οργάνωσε στην Αντίσταση τους Δακανάληδες των Αρχανών. Όλοι γενικά οι Δακανάληδες είτε ήταν οργανωμένοι σε κάποια ομάδα είτε όχι, προσέφεραν ό,τι μπορούσαν στον τομέα της Αντίστασης κατά των Γερμανών και ουδείς διανοήθηκε να συνεργαστεί με τους φασίστες κατακτητές.Ύστερα ήλθαν τα πέτρινα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου 1946-49 που ευχόμαστε να μην έλθουν ποτέ άλλοτε στην πατρίδα μας. Θύματα του Εμ-φυλίου πολέμου υπήρξαν οι στρατιώτες: Δακα-νάλης Γιώργης του Ιωάννη, κάτοικος Ανωγείων στις 11-7-1947 στην Κοζάνη, Δακανάλης Στυ-λιανός του Κωνσταντίνου, κάτοικος Μαδέ, στις 29-8-1948 στην Κλεισούρα. Ο Γιάννης Δακανάλης ή Παπαδογιάννης βρέ-θηκε στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, πάντα στον τομέα της πολιτικής ενημέρωσης. ¨Έτσι εκτοπίστηκε στην Ικαρία από την Κυβέρ-νηση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μετά την απόλυσή του πέρασε στην παρανομία, βγήκε στο βουνό και κατοικία του στο εξής ήταν οι σπηλιές, αλλά και τα λαγγάδια, κυρίως το καλοκαίρι.Το χειμώνα τον φιλοξενούσαν τα σπίτια των ανυποψίαστοι πολίτες στο Ηράκλειο, στην Τύλι-σο, στου Μαδέ, στ’Ανώγεια, στις Μέλαμπες και αλλού.Ένα καλοκαίρι τον φιλοξενούσε ο Φιολιτάκης από την Τύλισσο στο μιτάτο του στο Στρούμπου-λα. Καθημερινά, τροφοδότης του ήταν ο Γιάννης

Καλομοίρης ή Τσικ από τ’Ανώγεια που τον είχε βοσκό ο Φιολιτάκης.Ο Νίκος Σαλούστρος ή Τρουλονίκος, κάτοικος Τυλίσου, καταγόμενος από τ’Ανώγεια προστάτεψε και φιλοξενούσε το Γιάννη για τέσσερα χρόνια στο χειμαδιό του στο Στρούμπουλα.Στ’ Ανώγεια τον φιλοξένησε δύο ή τρεις φορές ο Χαράλαμπος Χαιρέτης ή Χαιρετοχαραλάμπης στο σπίτι του, που είχε διαμορφώσει ένα μικρό δωματιάκι στο κατώγι. Εκεί φιλοξένησε πολλές φορές και των Κώστα Σμπώκο ή Μπαφ Κώστα. Ένα βράδυ με πανσέληνο ο Νικήτας Χαρ. Χαιρέ-της νεαρός βοσκός τότε, μετέφερε το Γιάννη από μια σπηλιά στον Κόκκινο Δέτη στα Δανούζα και τον παρέδωσε στο Γιώργη Μανουρά ή Παππού, ο οποίος τον μετέφερε σ’άλλο κρυσφήγετο.Ο Βασίλης Βρέντζος ή Λοντροβασίλης στο χωριό Αρκάδι- Μονοφατσίου φιλοξενούσε το Γιάννη για μεγάλο χρονικό διάστημα και μάλιστα ένα διάστημα έτυχε να φιλοξενήσει ταυτόχρονα σ’άλ-λο σημείο τον επίσης ανωγειανό επικηρυγμένο Κώστα Πατραμάνη. Φιλοξενήθηκε και από άλλα άτομα που εγώ σήμερα δεν γνωρίζω. Όλοι όμως που φιλοξένησαν τον Γιάννη, όσο και τους άλλους επικηρυγμένους Ανωγειανούς δεν προσδοκούσαν σε προσωπικά οφέλη, ενώ κινδύνευαν ανά πάσα στιγμή να πάνε για υπόθαλψη επικηρυγμένου. Η κριτική όμως φιλοξενία, το φιλότιμο και η αλλη-λεγγύη προς τους συνανθρώπους μας, ήταν πάνω από το νόμο και τη φυλακή που τους περίμενε. Τελικά αρκετοί από αυτούς πήγαν φυλακή όπως θα δούμε παρακάτω. Ένα βράδυ μετέφερε το Γιάννη, ο Μανόλης Μα-νουράς ή Ζωνομανόλης στον οικισμό Αθανάτων έξω από το Ηράκλειο σε μια αγροικία. Η αγροι-κία αυτή έμελε να είναι η τελευταία του κατοικία στην παρανομία, πριν συλληφθεί από τη Χωρο-φυλακή.Η χωροφυλακή το 1954 συνλελαβε τον αδελφό του Μιχάλη ή Παπαδομιχάλη στ’Ανώγεια και τον εξόρισε στη Μακρόνησο. Ανήκε και αυτός στο ΚΚΕ και την κατοχή ανήκε στο ΕΑΜ και τον εφεδρικό ΕΛΑΣ Ανωγείων. Στη Μακρόνησο έμεινε αρκετό χρονικό διάστημα παρέα με το Λε-ωνίδα Κύρκο και άλλους αγωνιστές της Αριστε-ράς. Απ’ό,τι μου είχε πει τράβηξαν τα πάνδεινα. Την νύκτα όμως του Αγίου Βαρθολομαίου, όπως την αποκαλούσαν, που γινόντουσαν φρικτά βα-σανιστήρια, όπως μου είχε πει, αναγκάστηκε και υπέγραψε δήλωση και αφέθηκε ελεύθερος. Μετά την απόλυσή τον τραβούσαν συνεχώς στη χωροφυλακή, άλλοτε στ’Ανώγεια και άλλοτε στο Ρέθυμνο ως ύποπτο τροφοδότη του αδελφού του Γιάννη και των άλλων ανωγειανών επικηρυγμέ-νων αδελφών Γιώργη και Κώστα Σμπώκου και του Κώστα Πατραμάνη.Ενώ ο Παπαδομιχάλης βρισκόταν στη Μακρό-νησο, η Χωροφυλακή συνέλαβε τη μητέρα του Αγάπη και την αδερφή τους Ελένη ή Παπαδο-λένη και τις πήγε στα κρατητήρια στο Ρέθυμνο για ένα μήνα. Ήταν ένας εκβιασμός για να παρα-δοθεί Γιάννης. Όλο το μήνα αυτό της κράτησης στο Ρέθυμνο καθημερινά τους πήγαινε φαγητό ο Ανδρέας Μιχ. Παπαδάκης μαθητής Γυμνασίου από το Χουμέρι-σήμερα γιατρός στο Ρέθυμνο. Τον έστελνε η αδερφή του Παρησούλα, γιατί εί-χαν οικογενειακές φιλίες.Αφού δεν παραδόθηκε ο Γιάννης τις εξόρισαν στη Σητεία για ένα χρόνο. Στη Σητεία τις φιλο-ξένησε στο σπίτι του ο Γιάννης Σπανάκης από το Μοχό που ήταν υπάλληλος της τηλεφωνίας στη Σητεία και γνωρίστηκαν στο λεωφορείο που τις μετέφερε στον τόπο της εξορίας.Το πρωί της επόμενης μέρας πήγαν να δώσουν το παρόν στη Αστυνομία και άκουσαν να τις καλοσωρίζει από απόσταση ο Σταθμάρχης με τη φράση: «Καλώς τις χωριανές μου». Ήταν ο ανθυπασπιστής Κουταλάς που είχε υπηρετήσει στ’Ανώγεια για αρκετό χρονικό διάστημα.Μάλιστα η Αγάπη, η μητέρα του Γιάννη, είπε στο Σταθμάρχη: «Κάθε Κυριακή παιδί μου που σ’έ-βλεπα στο στασίδι στην εκκλησία, έλεγα σε λίγο θα με πιάσει να με βάλει φυλακή» Και ο Κουτα-λάς της είπε: «Μα δεν είχες κάνει τίποτα κακό».Στ’Ανώγεια έμεινε μόνος του ο πατέρας Παπαδο-νικόλας με βαρύ αναπνευστικό πρόβλημα-άσθμα και ανήμπορος να εξυπηρετήσει τον εαυτό του. Τον προστάτεψαν όσο μπορούσαν (λόγω της φτώ-χειας) η κόρη του Αριστέα Μέμμου, η πολύτεκνη

νύφη του Ειρήνη και η Ελένη Γεωργ. Δακανάλη (Μιχαλολένη). Η Μιχαλολένη αργότερα κλήθηκε στη Χωροφυλακή από τον ανθυπασπιστή Χουλά-κη και της είπε να μην πηγαίνει φαγητό του Πα-παδονικόλα. Αυτή του είπε ότι είναι θείος της και θα του πηγαίνει φαγητό όπωσδήποτε και έτσι την άφησε ήσυχη. Ο τρίτος αδελφός Παπά Γιώργης Δακανάλης, κάτοικος Χαρακίου-Μονοφατσίου, που ήταν κι αυτός ενταγμένος στο ΕΑΜ από την κατοχή δεν έμεινε αλώβητος. Ο τότε αρχιεπίσκοπος Κρήτης ύστερα από παράπονα που έκαναν διάφοροι κά-τοικοι της περιοχής εις βάρος του, τον έκανε αργό για ένα μήνα και έδινε καθημερινά το παρόν στην Αρχιεπισκοπή.Ένα πρωί ο σταθμάρχης Κουταλάς, ενώ πήγαν να δώσουν το παρόν η μητέρα Αγάπη και η Ελέ-νη, (έδινα το παρόν κάθε πρωί) τους είπε: «Δεν έπεσε ούτε μια τουφεκιά, δεν έπαθε κανείς τίπο-τα, έπιασαν το Γιάννη στη Φοινικιά , έξω από το Ηράκλειο» Ύστερα από παραστάσεις που έκανε ο δικηγόρος τους Νίκος Δασκαλάκης, από το Ρέ-θυμνο τις άφησαν ελεύθερες.Στην Ασφάλεια Ηρακλείου που οδηγήθηκε ο Γιάννης, ξεδιπλώθηκε η κορδέλα και άγγιξε σα-ράντα άτομα , μεταξύ των οποίων και τον αντι-πρόεδρο των λιμενεργατών Ηρακλείο Νίκο Πα-παδάκη. Ο Παπαδάκης λίγο αργότερα βρέθηκε νεκρός στο Μεταγωγών Ηρακλείου. Ακούστηκε ότι αυτοχειριάστηκε.Η ανάκριση έφτασε μέχρι το Ζαχαρία Νικ. Χαι-ρέτη ή Χαιρετοζαχάρη, που δεν είπε τίποτα στην αστυνομία (ήταν στέλεχος του ΚΚΕ) στ’Ανώ-γεια. Βασανίστηκε βάναυσα, στάθηκε όμως όρθιος και δεν είπε τίποτα στην ανάκριση, Χα-ρακτηριστικά τους είπε: «Μέχρι εδώ φτάσατε. Ξέρω, δεν ξέρω, δεν σας λέω τίποτα».Το δικαστήριο καταδίκασε το Γιάννη σε δύο χρόνια φυλάκιση. Σε μικρότερες ποινές καταδι-κάστηκαν οι: Μανόλης Μανουράς, Κ. Φουντου-λάκης, Αναστ. Νιώτης, Χρυσούλα Μανουρά, Κ. Μολουδάκης, Μανόλης Σφακιανάκης, Δημ. Γιαβρίδης, Νίκος Σκουλάς, Βας. Βρέντζος, και Ζαχαρ. Χαιρέτης. Οκτώ άλλα άτομα απαλλάχτη-καν. Με την κατηγορία για υπόθαλψη του Γιώργη Σμπώκου και Γιάννη Δακανάλη, καταδικάστηκαν από το Πενταμελές Εφετείο Χανίων οι : Γιώργης Νοδαράκης (3 χρόνια), Αντώνης Φασατάκης (1 ½ χρόνο), Κώστας Φωτάκης σε 15 μήνες, Νίκος Παπαδομανωλάκης σε 14 μήνες, κάτοικοι Με-λαμπών. Οι υπόλοιποι απαλλάχτηκαν.Ο Παπαδογιάννης μετά την αποφυλάκισή του κατοίκησε στην Αθήνα. Παντρεύτηκε την ομο-ϊδεάτισσά του Ειρήνη Κυριακάκη από τη Ρού-μελη Μυλοποτάμου. Εργαζόταν στα τρόλεϊ στα κεντρικά γραφεία, Επίσης, εργαζόταν παράλλη-λα και στην εφημερίδα «Αυγή».Συνταξιοδοτήθηκε από το Ι.Κ.Α., Δεν ευτύχησε όμως να αποκτήσει παιδιά.Την ειρηνική και οικογενειακή ζωή διέκοψε η Χούντα της 21 ης Απριλίου 1967, οπότε και εκτόπισαν τον Παπαδογιάννη στη Λέρο. Απολύ-θηκε από την εξορία το 1971. Πέθανε το 1996 σε ηλικία 78 ετών. Ποτέ όμως δεν ξέχασε το χωριό του τ’Ανώγεια και τη μοναδική περιουσία που είχε, τη βιβλιοθήκη του τη δώρισε στο Δήμο Ανωγείων.Με πρωτοβουλία της μοναδικής επιζούσας αδελ-φής του Ελένης και με τη βοήθεια του Δήμου Ανωγείων και της Εστίας που μας φιλοξενεί, έγινε η σημερινή τελετή στη μνήμη του Γιάννη Δακανάλη ή Παπαδογιάννη, ως ελάχιστο φόρο τιμής για τα όσα προσέφερε στην Αντίσταση 1941-44 κατά των γερμανών φασιστών, αλλά και στη μετέπειτα περίοδο της ζωής του στο Δη-μόσιο τομέα και στο κομματικό χώρο που πρό-σκειτο. Τους ευχαριστούμε πάρα πολύ καθώς και όλους σας που τιμήσατε δια της παρουσίας σας τη σημερινή εκδήλωση…Θα έλεγα ότι σήμαρα, κάνουμε ένα πολιτικό μνη-μόσυνο, τόσο για το Γιάννη, όσο και γι αόλους τους Δακανάληδες που πρόσφεραν το αίμα και τη ζωή τους στους κοινού ςαπελευθερωτικούς αγώνεα ππο το 1821 έως σήμερα, για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι και ειρηνικοί σ’ένα δη-μοκρατικό πολίτευμα.Ας είναι αιωνία η μνήμη τους»

Μανόλης Μιχ. Δακανάλης

ΑΝΑΦΟΡΑ στη ζωή και το έργο του ΓΙΑΝΝΗ ΝΙΚ. ΔΑΚΑΝΑΛΗ (ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ)Η ενεργή συμμετοχή της οικογένειας Δακανάληδωνστους αγώνες για την ελευθερία και τη δημοκρατία

(Από την σχετική ομιλία του Μανόλη Μιχ. Δακανάλη, στα πλαίσια της τιμητικής εκδήλωσης του Δήμου Ανωγείων και του Πολιτιστικού Συλλόγου του Δήμου προς τιμήν του Γιάννη Νικ. Δακανάλη, που έλαβε χώρα στ’Ανώγεια στις 2-5-2009)


ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΑπό το Βασίλη Κ. ΒουϊδάσκηΚαθηγητή Κοινω-νιολογίας Παν/μίου Κρήτης

Συνήθως μια επικήδεια ή επ ιμνημόσυ -νη αναφορά σ’ ένα εκλιπόντα εμπεριέχει το στοιχείο της υποκειμενικό-τητας, αφού το-νίζεται και ίσως

με υπερβολή η θετική του πλευρά. Αντεδεί-κνυται επομένως εξ αντικειμένου κάθε δια-φορετική προσέγγιση, επειδή «ο απαθανών δεδικαίωται», που σημαίνει ότι αφού βρίσκε-ται ήδη στα χέρια του Κριτή, πάσα άλλη αν-θρώπινη κρίση συνιστά μεγάλη ασέβεια.Με αφορμή τα ετήσια ‘συναπαντήματα’ του θανάτου (8-6-2008), του ξαδέρφου μου, του αείμνηστου Νίκου Πλεύρη, αποτολμώ με σεβασμό μια σύντομη επιμνημόσυνη αναφο-ρά, χωρίς να μπορώ να ξεφύγω από την νο-μοτελειακή παρέκκλιση, τον υποκειμενισμό. Καταβάλλω ωστόσο κάθε προσπάθεια, ώστε αυτή η αναφορά να είναι όσο το δυνατόν πε-ρισσότερο το απαύγασμα και η συνισταμέ-νη της συλλογικής κοινωνικής συνείδησης εκείνων που είχαν τη χαρά να γνωρίσουν το Νίκο, από τους στενότερούς του οικείους έως τους ανθρώπους της πλατιάς κοινωνίας, στην οποία έζησε και μεγαλούργησε.Ο Νίκος αντίκρισε το φως της ζωής στ’ Ανώ-γεια, για τα οποία ήταν πάντα περήφανος, κάτω από τα γκρίζα σύννεφα που προμηνού-σαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως εκ τούτου τα παιδικά του χρόνια ήταν φορτωμένα από άπειρες τραυματικές εμπειρίες της Γερμανι-κής Κατοχής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μετά την απελευθέρωση και τις υπεράν-θρωπες προσπάθειες των συγχωριανών μας για το θαύμα της ανοικοδόμησης και της ανασυγκρότησης, ο Νίκος, όπως και όλα τα Ανωγειανάκια, έπαιζε μέσα στα ερείπια. Περ-πατούσε πάνω στα συντρίμμια για να πάει στο πρωτόγονο Δημοτικό Σχολείο, που οι Ανωγειανοί ως πρώτη προτεραιότητα έστη-σαν. Συμμαθητής του Νίκου ήταν ο επίσης αείμνηστος συγχωριανός μας και λαμπρός επιστήμονας γιατρός, ο Κώστας Σμπώκος, με τον οποίο βρισκόταν σε διαρκή ευγενή άμιλ-λα για την πρωτιά της σχολικής επιτυχίας.Οι τραγικές μεταπολεμικές συνέπειες με όλα τα δεινά αλλά και η αλγεινή οικονομι-κή κατάσταση της οκταμελούς οικογένειας του πατέρα του, που μάτωνε καθημερινά για τον ‘επιούσιο’ των παιδιών του, οδήγησαν το Νίκο μετά το Απολυτήριο του Δημοτικού, όχι δυστυχώς στο δρόμο που του άξιζε, αλλά στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη βιολο-γική τους επιβίωση.Στα μαθητικά του χρόνια βοηθούσε τον πα-τέρα του στο μαραγκούδικο. Και το σπου-δαιότερο ήδη από την πρώιμη εφηβεία του ο Νίκος δούλευε σκληρά παντού σαν αγρότης, σαν βοσκός (μαντρατζής), σαν μεροκαματιά-ρης σκαφτιάς στ’ αμπέλια του Μαλεβιζίου δί-πλα σε νέους και μεσόκοπους συγχωριανούς μας. Και αυτός ο μικρόσωμος αλλά γεροδε-μένος έφηβος κατάφερνε όχι απλά να τους ακολουθεί, αλλά συχνά να τους ξεπερνά, προκαλώντας το θαυμασμό.Η δομική κοινωνική βία της Ανωγειανής, όπως και κάθε παραδοσιακής κοινωνίας, με τη μορφή της κοινωνικής αδικίας και ανισό-τητας, των κοινωνικών στερεοτύπων και δια-κρίσεων, της οικογενειακής προέλευσης και του δίκιου του ισχυρού από τη μια, της ανυ-ποληψίας και της υποβάθμισης του έντιμου και φιλήσυχου πολίτη από την άλλη, πλήγω-ναν την ευαίσθητη καρδιά του Νίκου. Κι αυτό επειδή με πικρία διαπίστωνε ότι ο πατέρας του ο Πλευρομύρος, επομένως κι αυτός, βρι-σκόταν στη δεύτερη κατηγορία. Βίωνε βαθιά, με την οξυδέρκεια που τον διέκρινε, αυτή τη δομική κοινωνική βία να του προκαλεί ασφυ-ξία καθημερινά, αφού του αποστερούσε το δικαίωμα της αυτοπραγμάτωσης και της αυ-

τοκαταξίωσης, ενώ το απολάμβαναν άλλοι με απλοχεριά και μάλιστα με λιγότερα ουσια-στικά και τυπικά προσόντα.Όλα αυτά κατά νομοτελειακό τρόπο δια-μόρφωσαν την προσωπικότητα και το χαρα-κτήρα του Νίκου. Ως έφηβος και νέος ήταν σοβαρός, λιγόλογος, ονειροπόλος αλλά και ρεαλιστής, καλοσυνάτος αλλά πεισματάρης και επίμονος στην πραγμάτωση του στόχου του. Βαθιά προβληματισμένος και κριτικός άνθρωπος και μέσα στα μελαγχολικά του μά-τια διάβαζε καθένας τις ανησυχίες του, τους οραματισμούς του και χιλιάδες …‘γιατί;’.Η φυγή του Νίκου από τ’ Ανώγεια και η με-τάβασή του στην Αθήνα, που έγινε σχεδόν συγχρόνως με τ’ άλλα αδέλφιά του, σήμανε και την απαρχή μιας λαμπρής επαγγελματι-κής καριέρας και καταξίωσης. Υπήρξε το ελ-πιδοφόρο πέταγμα του κουρνιασμένου αετού του Ψηλορείτη για την κατάκτηση του αττι-κού ουρανού και όχι μόνο. Ξεδιπλώνοντας με γοργό και σταθερό ρυθμό το πολυδιάστατο ταλέντο του, πετούσε από λόφο σε λόφο και από τη χαμηλότερη κορφή στην ψηλότερη της επαγγελματικής επιτυχίας, δείχνοντας σε όλους ότι με το δυναμισμό και τη θέληση ανατρέπεται ακόμα και η δομική κοινωνική βία και το κληρονομικό πεπρωμένο.Στην αρχή καταπιάστηκε με το επάγγελμα του μαραγκού-επιπλοποιού, εμπλουτίζοντας αλματωδώς τις πρωτόγονες γνώσεις του με τις πιο σύγχρονες της αθηναϊκής τεχνικής. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Νίκος γίνεται ιδιοκτήτης ξυλουργικού εργοστασίου με τα πιο μοντέρνα μηχανήματα της εποχής, κάνο-ντας το άλμα της βιομηχανικής παραγωγής. Με εξειδικευμένα συνεργεία αναλαμβάνει όλες τις ξυλουργικές εργασίες δεκάδων πο-λυκατοικιών, με αποτέλεσμα να αποκτά συ-νεχώς σημαντική οικονομική επιφάνεια αλλά και κοινωνικό κύρος.Διορατικός όπως ήταν ο Νίκος εκμεταλλεύε-ται τον οικοδομικό οργασμό της Πρωτεύου-σας τις δεκαετίες που ακολούθησαν μετά το 1960 και κάνει το μεγαλύτερο άλμα της ζωής του, περνώντας στις κατασκευαστικές επιχει-ρήσεις. Αφήνοντας τον αδελφό του Βασίλη στο ξυλουργικό εργοστάσιο κατασκευάζει δεκάδες πολυώροφες πολυκατοικίες, αναδει-κνύοντας έτσι πέρα από την ευφυΐα του και το επιχειρηματικό και αρχιτεκτονικό του τα-λέντο.Εξαιτίας της ελλειμματικής κοινωνικής του προέλευσης, που του στερούσε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, ο Νίκος θεωρούσε τον εαυτό του αδικημένο. Στην ουσία όμως ήταν δικαιωμένος και πολύ προικισμένος, όπως απέδειξε με την πολυσχιδή του προ-σωπικότητα. Ήταν γεννημένος καλλιτέ-χνης, ζωγράφος και σχεδιαστής. Με απί-στευτη μαεστρία με μερικές αδρές γραμμές έδειχνε στον πελάτη του, πώς θα ήταν το έπιπλο ή το σπίτι που εκείνος θα του παρέ-διδε, κερδίζοντας συγχρόνως με τον επαγ-γελματισμό και τη φερεγγυότητά του την εμπιστοσύνη του.Ακόμα όμως και στο αποκορύφωμα της προσωπικής και επαγγελματικής του κατα-ξίωσης ο Νίκος κουβαλούσε τις τραυματικές εμπειρίες των παιδικών του χρόνων και κυ-ρίως την ανεκπλήρωτη επιθυμία του να είχε σπουδάσει. Ενώ είχε ισχυρή αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία για τις ικανότητές του, το σύνδρομο του μορφωτικού ελλείμματος τον συνόδευε ως την τελευταία του στιγμή. Αν και ο προφορικός του λόγος ήταν ορθολογικά δομημένος και πειστικός, ζούσε πάντα με την αγωνία μήπως κάτι δεν ήταν σωστά διατυπω-μένο στις επαφές του με τους φιλικούς και κυρίως τους επαγγελματικούς του κύκλους.Η ικανότητα του Νίκου στα αρχιτεκτονικά του σχέδια ήταν απίστευτη. Ο Νίκος όχι μόνο δεν αντέγραφε τους άλλους, αλλά πρωτο-τυπούσε με ορθολογισμό και φαντασία στο σχέδιο και την αρχιτεκτονική, αφήνοντας άφωνους τους καλύτερους αρχιτέκτονες. Οι αρχιτεκτονικές του κατασκευές, που ξεχωρί-ζουν από τις άλλες, του έδιναν επάξια το δι-καίωμα όχι μόνο να λέγεται αλλά και να είναι διαπρεπής αρχιτέκτονας. Εκείνο ωστόσο που τον πονούσε βαθύτατα ήταν το γεγονός ότι δεν είχε πτυχίο και στ’ αριστουργήματά του

έβαζαν άλλοι την υπογραφή. Ευτυχώς όμως που στο πρόσωπο του γιου του Παύλου, εξαι-ρετικού ανθρώπου και επιστήμονα, βρήκε την πραγμάτωσή του αυτό του το όνειρο.Ο Νίκος, παρά τα καταπληκτικά του επιτεύγ-ματα σε όλους στους τομείς της κοινωνικής ζωής δεν επηρεάστηκε από την έπαρση και την αλαζονεία. Παρέμεινε πάντα ανθρώπι-νος, γενναιόδωρος και γνήσιος Ανωγειανός. Στην οικονομική του ευμάρεια μετά από χρό-νια σκληρής εργασίας δεν λησμόνησε τους γονείς, τους συγγενείς και τους φίλους του. Ιδιαίτερα στ’ αδέλφιά του, με τα οποία συ-νεργάστηκε αρμονικά, από το Βασίλη το με-γαλύτερο, την Αγγελική, το Γιώργο, τη Μαρί-κα έως το Νικηφόρο το μικρότερο, έκανε το καθήκον του, πετυχαίνοντας έτσι συλλογικά την προσωπική και την οικογενειακή τους καταξίωση. Έτσι τόσο ο Νίκος όσο και τ’ αδέλφια του με το κοινωνικό τους κύρος και την αναμφι-σβήτητη εκτίμηση κατέδειξαν σε όλους ότι ο Πλευρομύρος ο μαραγκός και η Πλευρομύ-ραινα, φτωχοί άσημοι και αγράμματοι αλλά αγνοί και καλοσυνάτοι, είχαν δώσει στα παι-διά τους της τέλειας συνταγής τα στοιχεία που τα οδήγησαν στην καταξίωση: την εντι-μότητα, την καλοσύνη, την εργατικότητα, την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά. Προστέθηκαν έτσι κι’ αυτοί στην ατέρμονη στρατιά των εκατοντάδων, των χιλιάδων Ανωγειανών, που με την αξιοσύνη τους στον πανελλήνιο και το διεθνή στίβο δοξάζουν την γενέτειρά μας και τη χώρα μας. Ενώ όμως μεσουρανούσε το άστρο της οικο-γενειακής και επαγγελματικής του ευτυχίας, το Νίκο τραυμάτισε αθεράπευτα η απώλεια της καλοσυνάτης και αξιολάτρευτης γυναί-κας, μάνας και συζύγου του, της Βάσως. Δεν έδειξε φειδώ σε κόπο, χρόνο και χρήματα για να την κρατήσει στην ζωή, επιστρατεύοντας τους κορυφαίους γιατρούς της χώρας και του εξωτερικού, χωρίς δυστυχώς ν’ αποφύγει το μοιραίο. Αντιμετώπισε όμως τον πρόωρο χαμό της με καρτερικότητα και στάθηκε πα-τέρας και μάνα μαζί στα παιδιά τους την Κα-τερίνα και τον Παύλο, παρέχοντάς τους την καλύτερη ανατροφή και Παιδεία πάνω στα θεμέλια που εκείνη έβαλε. Δεν θα μπούμε στον πειρασμό να εγείρομε θέμα Θεοδικίας αναφορικά με το χρόνο και τον τρόπο που έφυγε ο Νίκος. Βίωσε τραγι-κές μέρες από την ασθένεια που τον ταλαι-πώρησε για πολύ και την οποία με ψυχραιμία και αξιοπρέπεια αντιμετώπισε. Έφυγε νωρίς, αλλά νομίζομε ικανοποιημένος από το πέρα-σμά του απ’ αυτή την ζωή. Άφησε πίσω τρία εγγόνια και τα παιδιά του καταξιωμένα οικο-γενειακά και επαγγελματικά. Τα πνευματικά του παιδιά, τα καλλιτεχνικά του οικοδομήμα-τα θα κοσμούν την Αθήνα ως αιώνια μνημεία που βγήκαν από το δυνατό μυαλό και τα επι-δέξια χέρια ενός ασπούδαστου αλλά προικι-σμένου μηχανικού και αρχιτέκτονα.Για όλους εμάς, τα παιδιά και τα εγγόνια του, τα αδέλφια και τα ξαδέλφια του, τους συγγε-νείς και τους φίλους του, ο Πλευρονίκος θα ζει παντοτινά στην καρδιά και στη θύμησή μας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκε-πάζει!

....................................................

Παππού,πέρασε ένας χρόνος που δεν είναι πια εφι-κτό να με ζεστάνει το άγγιγμα σου,να με κοιτάς,να με αγκαλιάζεις,να μου μιλάς.Δεν είσαι πια εδώ.Γι’αυτό το λόγο μιλώ για σένα. Για τον άνθρωπο που όλοι θαύμαζαν και συ-νεχίζουν να θαυμάζουν. Είχες αυτό το σπά-νιο ταλέντο,να κάνεις όλους γύρω σου να σε αγαπούν να τους κατακτάς με τον χαρακτή-ρα σου,το ήθος σου και την προσωπικότητα σου. Ένας άνθρωπος ξεχωριστός…Όταν σταματά μια ροή και μία ψυχή ξεγλι-στρά,τότε όλοι συνειδητοποιούν τι έχασαν.Ο πόνος,η νοσταλγία,η οργή που νιώθει ένας άνθρωπος όταν βιώνει έναν άδικο χαμό σαν το δικό σου,δεν μπορούν να περιγραφούν με απλές λέξεις. Χάθηκες εσύ…και μαζί σου η

χαρά στο πρόσωπο όλων μας για πολύ καιρό.Oι άνθρωποι πονούν και κάθε δάκρυ τους είναι γεμάτο αναμνήσεις, ενοχές και συναι-σθήματα.Δεν σταματήσαμε ούτε λεπτό να πονάμε, να προσπαθούμε να αποδεχτούμε του Θεού τις κρίσεις, να θυμόμαστε όσα ζήσαμε μαζί σου. Τα μοναδικά έργα σου κά-νουν πιο έντονη την απουσία σου. Ξέρω πως ήσουν ιδιαίτερος άνθρωπος, ίσως κανείς να μην μπόρεσε ποτέ να σε καταλάβει, αλλά εσύ ήσουν πάντα εκεί για όλους μας. Δεν υπάρχει πια επιλογή…χάθηκες…όλοι γύρω μου θρηνούν ,όλοι γύρω μου ψάχνουν να βρουν ουσία στο χαμό αυτό, όλοι γύρω μου σε αναζητούν, σε ψάχνουν…

Βασιλική

Τον θυμάμαι να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων και κάθε στιγμή να εκπληρώνει τις επιθυμίες τους, χωρίς να σκέφτεται τον ίδιο τον εαυτό του. Τώρα μας δίνει την ευκαιρία να εκπληρώσουμε εμείς τις επιθυμίες του, τα όνειρα του. Μακάρι να ήταν η απόσταση γυαλί και ο χρόνος ψεύτης , μακάρι να ήταν ανέγγιχτη η στιγμή που τώρα έχει χαραχτεί. Κι όμως, τον αισθάνομαι δίπλα μου σε κάθε μου κίνηση και δύσκολη απόφαση, να με συμβουλεύει κι έτσι να με βοηθά να προχω-ρώ σε κάτι που εκείνος ίσως δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει. Θυμάμαι την πένα του να κυλά στο χαρτί και να σχεδιάζει ατελείωτες ώρες…Ελένη

Γιατί να μην μπορούμε να του πούμε πως μας λείπει και ότι δεν πάψαμε στιγμή να τον αγαπάμε.Μα είσαι ακόμα εδώ σε λάθος και σωστό, σε καθετί παλιό σε συναντάμε …παππού.

Οι εγγονές σου

....................................................

Αδελφέ μου νά’σαι περήφανος για τα παιδιά σου

που παλικάρια στάθηκαν στο Γολγοθά σου

Αδελφέ μου τ’αδέλφια σουστάθηκαν στο πλευρό σουούτε στιγμή σ’αφήσανενα νοιώσεις μοναχός σου

Σ’αγαπούσαμε πολύσ’αγαπάμε ακόμα

στην καρδιά μας θα ζειςπαντοτινά και αιώνια

Χάρε σκληρέ και άκαρδεέκανες αδικία

πήρες του πατερούλι μας νωρίς από κοντά μας

Αδελφούλη μουένοιωσα για σένα διπλό τον πόνο

γιατί την ώρα πού ‘φευγεςείχα την τύχη νά’μαι κοντά σου

Η αδελφή σου,Αγγελική Πλεύρη-Καρβελά

Εις μνήμην του Νικολάου Πλεύρη εισέφεραν στη Φ.Α.: η αδελφή του Αγγελική Πλεύρη-Καρβελά το ποσό των 50 ευρώ, ο αδερφός του Νικηφόρος Πλεύρης το ποσό των 50 ευρώ, ο αδερφός του Βασίλης Πλεύρης το ποσό των 50 ευρώ, ο υιός του Παύλος Πλεύρης και η σύζυγός του Αθηνά το ποσό των 200 ευρώ, η κόρη του Αικατερίνη Πλεύρη το ποσό των 100 ευρώ, ο αδερφός του Γεώργιος Πλεύρης και η σύζυγός του Νίνα το ποσό των 50 ευρώ, και η αδερφή του Μαρίκα με το σύζυγό της Νίκο Πετεινάκη το ποσό των 50 ευρώ

Εις μνήμην ΝΙΚΟΥ ΠΛΕΥΡΗ (απεβίωσε στις 8/6/2008)


Αγαπημένε μας μπαμπά, αγαπημένε μου σύζυ-γε, μα πάνω απ’όλα αγαπημένε μας Σκάντζα.Το Μάιο του 2007 μάθαμε για την αρρώστια σου. Δύο χρόνια πάλεψες σκληρά διαψεύδο-ντας τα ιατρικά δεδομένα που σου έδιναν 3 με 6 μήνες ζωής.Συνέχισες τον 1ο χρόνο να πηγαίνεις στη δουλειά που τόσο αγαπούσες, το τυροκο-μείο. Και όταν δεν μπορούσες να βρίσκεσαι εκεί έδινες οδηγίες και συμβουλές στο προ-σωπικό του τυροκομείου.Ήσουν πάντα κοινωνικός και φιλότιμος και αξιοπρεπείς. Μας μεγάλωσες δίνοντας μας αυτές τις αξίες και τις αρχές, νιώθοντας υπε-ρήφανος για μας ακόμα κι όταν κάναμε λάθη.Να ξέρεις ότι η ανθρωπιά, το φιλότιμο η δου-λειά και τ’όνομά σου δεν θα σβήσουν ποτέ.Σκάντζα να μας προσέχεις από εκεί ψηλά κι εμείς θα σ’αγαπάμε.Σου αφιερώνουμε την αγαπημένη σου μαντινάδα:

Δεν είμαι ως με κάτεχεςάλλοι καιροί με φτάσανχρόνια’ σαν και περάσανεπουλιά’ σαν και πετάξαν

Με απέραντη αγάπη, η γυναίκα σου

κ΄ τα παιδιά σου.

Η οικογένεια του Μιχάλη Κουνάλη (Σκά-ντζα) ευχαριστεί όλο τον κόσμο που τής συ-μπαραστάθηκε σ’όλες τις δύσκολες στιγμές που αντιμετωπίζει, τους ανθρώπους που στη μνήμη του κατέθεσαν στεφάνια και χρηματικά ποσά, και ιδιαίτερα τον Αγροτικό και Γαλα-κτοκομικό Συνεταιρισμό Ανωγείων που ανέ-λαβε όλα τα έξοδα της κηδείας.

Εις μνήμην του Μιχάλη Κουνάλη η οικο-γένειά του κατέθεσε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.

****Αγαπητέ μας φίλε και συνάδελφε Μιχάλη.Αγαπητέ μας Σκάντζα

Ο πρόωρος χαμός σου μας γέμισε θλίψη και στεναχώρια. Θα μας λείψεις πολύ. Θα μας λεί-ψουν τ’αστεία σου και οι φωνές σου, που εί-χαν, βέβαια, μοναδικό σκοπό να κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Παρατηρώντας τους εργάτες ή τους οδηγούς που καθυστερούσαν καμιά φορά να φέρπουν το γάλα με κίνδυνο να ξι-διάσει ή κάποιον παραγωγό που έφερνε ασύ-ρωτο και μισοξιδιδιασμένο γάλα και ήσουν στη δύσκολη θέση να μην το παραλάβεις.Θα μας λείψει ο χαρακτηριστικά έντονος τρόπος που αντιμετώπιζες τα κοινά θέματα: την ομαδάρα σου την Αεκάρα, τις πολιτικές σου συζητήσεις και άλλα θέματα.Υπήρξες καλός σύζυγος και πατέρας,. Με στοργή και αγάπη φρόντισες όλα τα μέλη της οικογένειας σου για να μη στερηθούνε τίπο-τα παρά τα όποια οικονομικά προβλήματα αντιμετώπιζες κατά καιρούς.Ο πρόεδρος, το Δ.Σ. και ο διευθυντής ανα-γνωρίζουν δημόσια την προσφορά σου στο Συνεταιρισμό επί 25 χρόνιαΗ φήμη της γραβιέρας του Συν/σμου Ανώ-γειων και των άλλων προϊόντων έχει πάει πολύ μακριά. Πιστεύουμε και αναγνωρίζου-με ότι η συμμετοχή σου σ’αυτή την προσπά-θεια ήταν καθοριστική. Επίσης, θα θέλαμε να σ’ευχαριστήσουμε δημόσια γιατί μετά το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισες συνέχισες να έρχεσαι στο τυροκομείο και να εκπαιδεύεις νέο τυροκόμο, έτσι ώστε ο Συ-νεταιρισμός να συνεχίσει να κάνει καλό τυρί κα να μην έχει προβλήματα.Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ο πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ., αποφάσισαν ν’αναλάβει ο Συν/σμός όλα τα έξοδα της κηδείας σου.Αγαπητέ φίλε Μιχάλη, αγαπητέ ΣκάντζαΕιλικρινά θα μας λείψεις.Καλό σου ταξίδι.

Ο διευθυντής, ο πρόεδροςκαι τα μέλη του Δ.Σ.

του Αγροτικού και Γαλακτικού Συνεταιρι-σμού Ανωγείων

****Ποτέ μου δε φαντάστηκαΜιχάλη το χαμό σου

να πιω καφέ στο σπίτι σουγια το συγχωρεμό σου

Οι τσι σκοπούς που ερέγουσουν να τόνε τρόπος πάλι

να παίξω ομπρός στο φέρετρονα σηκωθείς Μιχάλη

Μιχάλη έκεια που θα παςδε θά’σαι μοναχός σουγιατί σε περιμένουνε

γονείς κι ο αδερφός σου

Καλό σου ταξίδι,Κάτης

(Γιώργης Βρέντζος)

****Στερνός αποχαιρετισμός στον Μιχάλη Β. Κουνάλη,τον γνήσιο Ανωγειανό και αξιαγάπητο άν-θρωπο

Από το Βασίλη ΒουϊδάσκηΚαθηγητή Κοινωνιολογίας Παν/μίου Κρήτης

‘Απόκειται τοις άνθρώποιις άπαξ απαθανείν’. Αναπόφευκτη μοίρα των ανθρώπων είναι κά-ποια μέρα να πεθάνουν. Αυτός είναι ο ακατά-λυτος και αδέκαστος νόμος της ζωής και του θανάτου, στον οποίο και συ, αγαπημένε μας Μιχάλη, καρτερικά πειθάρχησες.Δεν θα μακρολογήσω κι ούτε θα εκφωνήσω κάποιο πομπώδη και προσποιητό επικήδειο. Λίγα μόνο λόγια απλά και αληθινά θα σου πω, όσο απλή και αληθινή ήταν και η δική σου ζωή. Επειδή πιστεύω ότι όπου η καθημε-ρινή βιωματική πρακτική μιας ενάρετης ζωής βροντοφωνάζει, περισσεύουν τα λόγια και τα κοσμητικά. Εκεί που η ακτινοβολία μιας προσωπικής και οικογενειακής ζωής θαμπώ-νει τους άλλους, ωχριά πραγματικά αυτό το ταπεινό μου κεράκι που με μεγάλη θλίψη και σεβασμό ανάβω μπροστά στο φέρετρό σου.Αποτολμώ όμως να σου απευθύνω τον ύστατο χαιρετισμό, επειδή πιστεύω ότι επικήδειοι λόγοι και έπαινοι δεν πρέπει να εκφωνούνται μόνο σ’ εκείνους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έκα-μαν κάποια πασιφανή κοινωνική προσφορά, σε ευεργέτες και σε εθνικούς ήρωες, που έπεσαν στα πεδία των μαχών. Επικήδειοι ταιριάζουν πολύ περισσότερο στους απλοϊκούς ανθρώπους του τίμιου μόχθου που έπεσαν χιλιάδες φορές και άλλες τόσες ξανασηκώθηκαν όρθιοι, ήρω-ες στον αγώνα μιας έντιμης και ενάρετης ζωής. Έπαινοι ταιριάζουν σ’ εκείνους τους αφανείς ήρωες της βιοπάλης, που χωρίς τυμπανοκρου-σίες γράφουν ταπεινά και αθόρυβα τη δική τους προσωπική και οικογενειακή ιστορία. Ένας απ’ αυτούς υπήρξες, Μιχάλη, και συ.Ήλθαμε εδώ για να αποχαιρετίσομε εσένα, το στοργικό πατέρα και σύζυγο, τον αγαπημένο μας συγγενή και γνήσιο Ανωγειανό. Χωρίς αμφιβολία θα μας λείψεις πολύ. Θα λείψεις στην αγαπημένη σου σύζυγο, στα παιδιά σου,

στ’ αδέλφια σου που έκαμαν τα πάντα να σε κρατήσουν στη ζωή. Θα λείψεις σε όλους εμάς τους συγγενείς, τους φίλους και τους συγχωριανούς, που είχαμε τη χαρά να σε γνω-ρίζομε, και που με την καλοσύνη, τη λεβεντιά και την ανθρωπιά σου σε τοποθετήσαμε όλοι στο ψηλότερο βάθρο της προσωπικής και κοι-νωνικής μας συνείδησης.Δεν θα ήθελα να μπω στον πειρασμό και να εγεί-ρομε το θέμα της Θεοδικίας αναφορικά με το χρόνο και τον τρόπο που φεύγεις εκφράζοντας ένα μεγάλο γιατί; Αντίκειται στη χριστιανική μας κοσμοθεωρία αφού μερικές φορές, ‘άλλαι είναι αι βουλαί των ανθρώπων και άλλαι αι βου-λαί του Θεού’. Φεύγεις πολύ νωρίς και κάτω από συνθήκες που δεν σου άξιζαν, πάνω που άρχιζες ν’ απολαμβάνεις τη χαρά της ζωής και του μό-χθου σου, τις σπουδές και τις χαρές των παιδιών σου. Όλοι συμμετείχαμε και συμπάσχαμε στο Γολγοθά που είχες την ατυχία να περάσεις στα τελευταία χρόνια της ζωής σου. Μόνο όμως οι δικοί σου και ιδιαίτερα ο ίδιος βίωσες πραγμα-τικά το μαρτυρικό σταυρό, που με απίστευτη αξιοπρέπεια και παλικαριά σήκωσες. Φεύγεις, αγαπημένε μας Μιχάλη, με δικαι-ολογημένη πικρία αλλά και περηφάνια. Συ-νέχισες επάξια την οικογενειακή παράδοση των αείμνηστων γονέων σου, του πατέρα σου του αγέρωχου Θοδωροβασίλη και ακολουθώ-ντας τα χνάρια τους αγωνίστηκες από μικρός για την επιβίωση. Αφήνεις πίσω σου το έργο και την παρουσία μιας έντιμης και αθόρυβης ζωής. Αφήνεις μια θαυμάσια οικογένεια, τέσ-σερα παιδιά αξιαγάπητα, που βρίσκονται στο άνοιγμα του δρόμου και της δικής τους ζωής και να είσαι σίγουρος ότι θα σε αντικαταστή-σουν επάξια και πάντα θα σε τιμούν . Αφήνεις πίσω την αξιολάτρευτη σύζυγό σου, που αγόγγυστα δεν έφυγε ούτε μια στιγμή από κοντά σου σ’ αυτή την μεγάλη περιπέτεια που πέρασες. Αυτή θα σταθεί παλικαρίσια μάνα και πατέρας μαζί στα παιδιά σου, συνεχίζο-ντας να τα καθοδηγεί με τις αιώνιες αξίες και τη σωστή ανατροφή που μαζί τους δώσατε. Επίτρεψε μου ακόμα να σε διαβεβαιώσω ότι δεν τους αφήνεις μόνους και ότι όλοι οι συγ-γενείς, οι φίλοι και οι συγχωριανοί, που τους χαρακτηρίζει η απεραντοσύνη της κοινωνικής τους αλληλεγγύης, θα είμαστε πάντα κοντά τους στο μέτρο του δυνατού. Να είσαι βέβαιος, αγαπημένε μας Μιχάλη, ότι εσύ πέτυχες με τη ζωή σου αλλά και με το θάνατό σου αυτό που ελάχιστοι πετυχαίνουν. Όπως όλοι μας, ήλθες στην ζωή κλαίγοντας, ενώ οι άλλοι γελούσαν, μα τώρα φεύγεις γε-λώντας, επειδή έκανες το καθήκον σου και όλοι εμείς θρηνούμε που σε στερούμαστε. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει!

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

Εις μνήμην ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΥΝΑΛΗ (Σκάντζας)(απεβίωσε στις 15/5/2009, ετών 50)

Εις μνήμην ΜΑΝΩΛΗ ΧΑΙΡΕΤΗ (Βούργιας)(1922-2009)

Εκείνο το μεσημέρι της Τρίτης 28 Απριλίου 2009, όλα ήταν ήσυχα στην πολυκατοικία μας.Ξαφνικά ακούστηκαν οι σπαρακτικές φωνές της σεβαστής μας κας Κωνσταντίνας Χαιρέτη και ο θρήνος των παιδιών της. Αναστατωμένη κτύπησα την πόρτα τους κι άκουσα εμβρόντη-τη το θλιβερό γεγονός.Ο αγαπητός φίλος και συγκάτοικος Μανώλης Χαιρέτης είχε φύγει από την ζωή.Τώρα τελευταία μας έλεγε: «Ο άνθρωπος όταν γεράσει είναι καλύτερα να φεύγει από τη ζωή».Κι ο χάρος τον άκουσε κι ήλθε ξαφνικά, γρή-γορος και σκληρός, αδυσώπητος και τον πήρε. Εκεί στο καφενείο της γειτονιάς που βρισκόταν

με τους φίλους και την παρέα, κρατώντας στο χέρι το τελευταίο χαρτί -ένα 10 σπαθί- που δεν πρόλαβε να ρίξει στο τραπέζι.Σκληρός αγωνιστής της ζωής ο Μανώλης Χαιρέτης.Με αδάμαστο θάρρος, γενναιότητα, εργατικό-τητα και υπομονή, ακούραστα, αντιμετώπιζε τις δυσκολίες της. Δε λύγισε ποτέ. Συνέχιζε την καθημερινή του πορεία, έχοντας σαν φωτεινούς φάρους, τις αρχές και τις αξίες του. Η καρδιά του ήταν γεμάτη αγάπη σ’ένα κόσμο αδιαφο-ρίας. Ήταν ανιδιοτελής με ανθρωπιά και ευαι-σθησία, πρόθυμος να νουθετεί με τρυφερότητα μικρούς και μεγάλους. Ήταν συμπαθής και αγαπητός με συγκροτημένο και ακέραιο χαρα-κτήρα. Εργάστηκε πιστά και με αφοσίωση και κέρδιζε την εκτίμηση και εμπιστοσύνη των ερ-γοδοτών του και το σεβασμό και τη φιλία των συναδέλφων του.Η μοίρα του έδωσε για σύντροφο την εξαίρετη και Κωνσταντίνα που στάθηκε πλάι του πιστή και αφοσιωμένη σύζυγος, άξια συνεργάτης, συμπαραστάτης και συνοδοιπόρος στη ζωή.Ευτύχησε, ως οικογενειάρχης και ήταν ένας ξε-χωριστός, λατρευτός και υποδειγματικός πατέρας που ανέθρεψε τα παιδιά του με τις αρχές, τα ήθη και τις παραδόσεις της Λεβεντογέννας Κρήτης.Έδωσε στην πατρίδα και την κοινωνία 5 κόρες και 4 υιούς. Άριστοι οικογενειάρχες και τα 9 παιδιά, του έδωσαν την ευτυχία και την χαρά να γνωρίσει εγγόνια και δισέγγονια.

Η σοβαρή και αξιοπρεπής Αγάπη, από τη μα-κρινή Γερμανία που με τη λαχτάρα, την αγωνία και τον πόθο του ξενητεμένου, τηλεφωνούσε σχεδόν καθημερινά να μάθει νέα τους.Ο χαρισματικός Μπάμπης με την καλλιτεχνική φύση που συναρπάζει τους συνομιλητές και την παρέα με το πηγαίο και ανεξάρτητο χιούμορ του. Η έξοχη και συνετή Μίκα, με την απέραντη υπομονή, καρτερία και προσφορά.Η ακούραστη Νίκη που με τις νοσηλευτικές γνώσεις και το γλυκό της λόγο απαλύνει τον πόνο σε σώματα και ψυχές.Ο Μηνάς που με βουρκωμένα μάτια μας διηγεί-ται άγνωστες σελίδες της προσφοράς σου στην πατρίδα και του συμπατριώτες σου στον πόλε-μο του’40 και τον Εμφύλιο, που απεύφευγες να αναφέρεις από μετριοφροσύνη και σεμνότητα.Η αυθόρμητη και συναισθηματική Ελβίρα που σκύβει με συμπάθεια και ενδιαφέρον στο συ-νάνθρωπο, πρόθυμη να βοηθήσει.Ο Γιώργος δυναμικός και άμεσος που πρώτος σπεύδει σε κάθε δυσκολία και δίνει γρήγορες λύσεις στα προβλήματα υγείας.Η πρόσχαρη και πολυάσχολη Μαρία με το βαρύ εργασιακό ωράριο, που όμως το πρώτο καθημερινό της μέλημα είναι να γεμίσει μια τσάντα με πράγματα και να τα στείλει με τον Κωνσταντίνο στον Παππού και τη Γιαγιά.Ο Νίκος πρόθυμος και ενεργητικός που ρυθ-μίζει όλες τις διατυπώσεις των γονέων του με

τις διάφορες υπηρεσίες. Μα όταν έρχεται με τα παιδιά του, που είναι τα μικρότερα εγγονάκια, τον Μανωλάκη και την χαριτωμένη Μπέμπα –πιστό ζωντανό αντίγραφο της κας Κωνσταντί-νας- τότε η ευτυχία και η χαρά πλημμυρίζουν το σπίτι.Όλα σου τα παιδιά πήραν τα χαρίσματά σου κι όλα μαζί είναι η συνέχεια του εαυτού σου.Στην Εξόδιο ακολουθία με έκπληξη διαπίστω-σα ένα πλήθος κόσμου, συγγενών, φίλων και συγχωριανών κι εκείνων που ήλθαν από την Πατρίδα σου την Κρήτη, πετώντας πάνω από τα γαλανά νερά του Αιγαίου μας για να προ-λάβουν να σε συνοδεύσουν στην πορεία σου προς την τελευταία κατοικία και να σε τιμή-σουν. Και τότε συνειδητοποίησα πως μόλις τώρα σε γνώρισα. Τώρα γνωρίσαμε πως ήσουν ένας αληθινός και άξιος Έλληνας, ένας πανάξι-ος λεβέντης Κρητικός.

Αιωνία σου η μνήμη,Μπιλιώ Γεωργίου Χαρμαντά

Εις μνήμην του Μανώλη Χαιρέτη (Βούργια) εισέφεραν στη Φ.Α.: η Αγάπη Πατραμάνη-Χαιρέτη το ποσό των 100 ευρώ, ο Χαράλαμπος Χαιρέτης (Βούργιας) το ποσό των 100 ευρώ, ο Διομήδης Αεράκης το ποσό των 100 ευρώ, η Αποστολογιωργάκη Μαρία το ποσό των 50 ευρώ και ο Εμμανουήλ Χαιρέτης (Μανωλαράς) το ποσό των 50 ευρώ.


ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΕις μνήμην ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΑΛΟΥΣΤΡΟΥ (ΑΔΑΜΑΚΗ)

(απεβίωσε 08 Μαΐου 2009, ετών 71)Εις μνήμην ΟΡΕΣΤΗ ΧΑΙΡΕΤΗ(απεβίωσε στις 4/3/2009, ετών 58)

Λίγα λόγια…Αγαπημένε μας Μπαμπά,Καλοστραθιά… Ώρα σου Καλή…Όπου πας κουβαλάς την αγάπη μας για συ-ντροφιά.Όπου πάμε κουβαλάμε την ύπαρξη σου.Ήσουνα η βάση, η γερή βάση, πάνω στην οποία στηρίξαμε τα όνειρα, τις ελπίδες, την ζωή μας ολόκληρη.Το πνεύμα σου πάντα ανοιχτό, οι δυνατό-τητες σου πολλές, μα στριμώχτηκαν στις δυσκολίες της ορφάνιας και των δύσκολων εποχών των παιδικών σου χρόνων.Εμείς τα παιδιά σου τώρα που σε χάσαμε, μπορούμε να καταλάβουμε τον ψυχισμό σου από την πρόωρη απώλεια του δικού σου πα-τέρα.Μας έμαθες να κοιτάμε ψηλά και μακριά, λύγιζες τα κάγκελα του περιορισμένου νου.Μας ήθελες ανεξάρτητες, δυνατές, χειραφε-τημένες. Λάτρευες τα παιδιά, τα νιάτα, την ελευθερία και απεχθανόσουν τις μικρότητες, τις αναξιοπρέπειες.Οι αξίες σου πάντα θα είναι φάροι στην πο-ρεία της ζωής μας. Σε ευγνωμονούμε για όλα…Η γυναίκα σου η Ρηνιώ, ακούραστος στυλο-βάτης αγάπης και στήριξης σε χαιρετά , μα δεν σε αποχαιρετά. Στην καρδιά της είσαι ολοζώντανος.Η μάνα σου, προστατευμένη από την ηλικία της, ελπίζουμε ότι δεν περνάει τον χειρότερο πόνο που μπορεί να νιώσει γονιός…Τα εγγόνια σου θα κουβαλάνε πάντα τη φλό-γα του παππού Αδαμάκη μέσα τους με υπε-ρηφάνεια.Εμείς οι κόρες σου θα θεωρούμε ότι είσαι, ότι ήσουν πάντα: Μεγάλο κομμάτι της ζωής μας.Καλό σου ταξίδι…

Η σύζυγος, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα αδέλφια του, ευχαριστούμε θερμά όλους

όσους συμπαραστάθηκαν στο πένθος μας.Εις μνήμην του, η σύζυγος Ρηνιώ προσφέ-ρει 100€ στην Φ.Α.

1. Κλαίει η καρδιά κα τη ρωτώ

τί θέλει από μένα,γιάϊντα δεν τη ξερίζωσαν’ακολουθήσει εσένα.

2.Απελπισμένη η καρδιά γυρεύγει τη δική σου,

δεν το πιστεύω πως κι αυτήθα λιώνει στο κορμί σου

3.Η πληγωμένη σου καρδιάδεν ξέρω αν ζητάει

κομμάτι απού τσι λείπεταινα βγεις από τον Άδη.

4.Όταν ενώθηκαν οι καρδιέςείπαν το πρώτο βράδυ,άμα χτυπά του ενός αργάνα του συντρέμει η άλλη.

5.Σαν αστραπή κατάφερεςκι έφυγες πο κοντά μου

και γώ για δώρο σού ‘δωκατα φύλλα τση καρδιάς μου.

6.Όπου κι αν πας να την κρατείς

να σε στηρίζει φως μουγια να μπορείς να πορπατείςτη γη του κάτω κόσμου.

7.Ένα αγγελούδι ήρθενεστον τάφο σου και είπε,

ΠΑΠΠΟΥ μου σ’αγαπώ πολύμα απάντηση δε βρήκε.

ΡΗΝΙΩ

Πώς να μην τρέξει δάκρυατων αμαθιώ τα ρυάκιαφού δε θα’σε στη χαράε, Γιώργη Αδαμάκη.

ΓΥΑΛΑΦΤΗΣ

1.Εποχαιρέτηξες τονε

το Γιώργη σου αδερφή μουκαι μπλιό ντου δεν ξανάρχεται

να κάθεται μαζί μου2.

Έφυγες κι η γυναίκα σουτα εγγόνια κι οι γαμπροί σου,ψήγουνται και μαραίνουνταιΓιώργη στη θύμηση σου.

3.Ήτονε τόσο ξαφνικόςΓιώργη ο θάνατος σουκαι δεν παρηγορούμαστεστον άδικο χαμό σου.

ΠΛΟΥΣΟΒΑΓΓΕΛΗΣ

Όσα λόγια και να πούμε είναι λίγα για να καλύψουν το κενό που άφησε μέσα μας η απουσία σου αγαπημένε μας Ορέστη. Άλ-λωστε δεν περιγράφεται με λόγια ο πόνος που προκάλεσε αυτή η μεγάλη τραγωδία που βρήκε το σπίτι μας. Ακόμα δεν είχαν επου-λωθεί οι πληγές από το χαμό του Μιχάλη και ήρθε μια ακόμα καταιγίδα να γκρεμίσει τα πάντα στο πέρασμά της. Η κοινή μοίρα του θα΄νατου σε πήρε μακριά μας στο αιώ-νια χωρίς γυρισμό ταξίδι, τόσο ξαφνικά και άδικα που θα υπάρχει πάντα ένα αναπάντητο «γιατί; τι έφταιξε;» Ήσουν το στήριγμα για όλους μας , η κολώνα του σπιτιού που τώρα είναι συντρίμμια. Χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια μας. Από πού να αντλήσουμε δύ-ναμη να σταθούμε ξανά όρθιοι; Και πώς να δώσουμε κουράγιο στη μάνα, Ορέστη, που μέσα σε 15 μέρες έχασε δυο γιούς; Η μοίρα δυστυχώς μας έπαιξε πολύ άσχημο παιχνίδι,

δοκιμάζοντας για μια ακόμα φορά τις αντο-χές μας. Ορέστη βιάστηκες να πας να βρεις το Μιχάλη που τόσο πολύ σου έλειπε. Άραγε συναντηθήκατε; Το ανιψάκι σου Μιχάλης –Ορέστης που τόσο πολύ αγαπούσες κοιτά-ζει τη φωτογραφία σου και φωνάζει «έλα». Εσύ όμως δεν ακούς κανέναν. Μόνο η φι-γούρα σου πλανιέται μέσα στο σπίτι. Εσύ όμως είσαι εδώ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο που σε τίμησε και συμμερίστηκε τον πόνο μας.

Περπάτησες το το βουνόκαι στην κορφή του βγήκεςγυρεύοντας να πιείς νερόμα την πηγή δεν βρήκες

Ορέστη αν έχει αγρασάτου τάφου σου η άκρηδεν είναι βρόχινο νερόείναι της μάνας δάκρυ

Τόπο θα κάνω στην καρδιάΤο πένθος σου να βάλωΠαρ’όλο που εγέμισεΚαι δεν χωράει άλλο

Ορέστη χαιρετίσματανα δώσεις στο Μιχάλη’

και πες του πως μας έβρηκεμια συμφορά μεγάληΗ οικογένεια σου.

Η Μάνα σου και τα αδέρφια σουΕις μνήμη του Ορέστη Χαιρέτη η οικογέ-νειά του εισέφερε στη Φ.Α το ποσό των 100 ευρώ

Στις 14 Μαΐου έφυγες από κοντά μας πολυα-γαπημένε μου θείε.Η απότομη είδηση του χαμού σου, μας προ-κάλεσε μεγάλη θλίψη και μας ξερίζωσε την καρδιά.Δεν θέλουμε να πιστέψουμε, ότι δεν είσαι πια μαζί μας, ότι έφυγες και δεν θα ακούμε πια τη φωνή σου.Ο πλούσιος συναισθηματικός σου κό-σμος σε έκανε να ξεχωρίζεις και γι’αυτό οι φίλοι σου στο Καφενείο στην Καλλι-θέα, μιλούν για σένα με εκτίμηση και σεβασμό. Φίλοι καλοί, που κέρδισες με την ανθρωπιά, την αξιοπρέπεια και το φιλότιμό σου.Για όλους εμάς που σ’αγαπάμε βαθιά, δεν έφυγες.

Και δεν θα φύγεις, γιατί δεν θα σε ξεχάσου-με ποτέ.

Πριν κλείσεις τα εξήντα ένα θέλησε ο χάρος να σε πάρειΚαι στον αγώνα που ξεκίνησε, εκείνος βγήκε παλικάρι.

Όσο κι αν πάλεψες, κι αν αντιστάθηκες δεν τα κατάφερες να τον κερδίσειςΚι από τα χέρια του που σ’αγκαλιάζανε, κρίμα δεν μπόρεσες να ξεγλιστρήσεις

Όμως κι αν νίκησε το άυλο σώμα, μακριά κι αν πήρε το κορμί σουαπό τη σκέψη μας δεν θα μπορέσει να σβή-σει τη θύμησή σου.

Αστέρι ολόλαμπρο και συ θα γίνεις, στον ουρανό που διάλεξες να παςΜα κανακάρη μου μη μας ξεχάσεις, να μας θυμάσαι να μας αγαπάς.

Η ανιψιά σου,Ελένη Βρέντζου-Βεζάκη

Εις μνήμην του Εμμανουήλ Καλλέργη, η ανιψιά του Ελένη Βρέντζου Βεζάκη εισέφε-ρε στη Φ.Α το ποσό των 100 ευρώ, ο κου-νιάδος του Χαράλαμπος Βρέντζος εισέφερε στη Φ.Α. το ποσό των 100 ευρώ.Η οικογένειά του Εμμανουήλ Καλλέργη ευχαριστεί θερμά όσους συμπαραστάθη-καν στο πένθος της και προσφέρει στη Φ.Α. το ποσό των 200 ευρώ

Εις μνήμην ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΛΛΕΡΓΗ (Μπενάς)(απεβίωσε στις 14-5-2009, ετών 61)

Εις μνήμην ΔΟΞΑΣ ΠΑΣΠΑΡΑΚΗ(απεβίωσε στις 29-5-2009, ετών 82)

Εις μνήμην ΙΩΑΝΝΑΣ ΡΟΥΛΙΟΥ (1932 -2008)

Στις 31 Μαΐου έγι-νε στ’Ανώγεια η κηδεία της Δόξας Πασπαράκη (Πα-ναγιωτομιχάλενα). Τα παιδιά της ευ-χαριστούν θερμά τους συγγενείς και φίλους που παρα-βρέθηκαν στην κηδεία της. Ακόμα ευχαριστεί όλους εκείνους που αντί

για στεφάνι έβαλαν χρήματα στη μνήμη της.

Τα χρήματα αυτά η οικογένειά της τα διέ-θεσε ως εξής:300 ευρώ στο Νηπιαγωγείο, 2) 300 ευρώ στο Γυμνάσιο Ανωγείων, 3) 300 ευρώ στο Δημοτικό Ανωγείων, 4) 200 ευρώ στη ενο-ρία του Αγίου Γεωργίου, 5) 200 ευρώ στην ενορία του Αγίου Δημητρίου, 6) 300 ευρώ στην ομάδα του Αετού Ανωγείων, 7) 300 ευρώ στον Παιδικό σταθμό, 8) 400 ευρώ στο Γηροκομείο, 9) 300 ευρώ στο ΚΑΠΗ.

Εις μνήμην της μητέρας τους Δόξας Πασπα-ράκη, η Ριρίκα, ο Γιώργος και ο Γιάννης, εισέφεραν στη Φ.Α το ποσό των 200 ευρώ

17 Ιουλίου 2009. Ένας χρό-νος μετά. Ένας χρόνος από το χαμό σου. Ένας χρόνος χωρίς εσένα, μητέρα, γιαγιά.Ήταν το Σε-πτέμβρη του 1932 που γεννή-θηκες στ' Ανώ-γεια. Έζησες όλη την δίνη και τις δύσκολες

συνθήκες της κατοχής ,έκανες οικογένεια με τον αγαπημένο σύντροφο σου Αριστείδη με το οποίο απόκτησες 4 παιδιά . Το 1975 που μετακόμισες οικογενειακώς για Ρόδο, όπου και παρέμεινες το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου. Και Τώρα φτάνει ένας χρόνος από τότε που σε είδα για τελευταία φορά, που σε άκουσα και σε άγγιξα για στερνή φορά.Δε θα γυρνούσα το χρόνο πίσω για να σε ξαναδώ, μόνο θα τον σταμάταγα την τελευταία φορά που σε είδα, σε άκουσα, σε άγγιξα. Γιατί είναι πολλές οι μέρες που μου λείπεις και ακόμα περισσότερες οι κουβέντες που θα 'θελα αν σου πώ. Γιατί έφυγες νωρίς και δεν πρόλαβες να ζήσεις τις χαρές μας, να ακούσεις τα γέλια μας…Γιατί έφυγες νωρίς και

γρήγορα.. και δεν πρόλαβα να σε κρατήσω από το χέρι να μη φύγεις ποτέ.Γιατί είναι μεγάλη η ανάγκη μου για σένα και με-γαλύτερος ο πόνος που είσαι μακριά μου.. Αλή-θεια, δεν πέρασε βράδυ που να μη σε ονειρευτώ, μέρα που να μη σε αναζητήσω, ώρα που να μη σε θυμηθώ, γιατί ποτέ δε θα συνειδητοποιήσω το χαμό σου…όσα χρόνια κ αν περάσουν.Δε μου αρκεί η εικόνα σου σε μια κορνίζα, ούτε η μυρωδιά σου σε ένα πανί, δε μου φτάνει να σε βλέπω, αλλά να μη μου μιλάς, να μην αντιδράς, να μη γελάς. Μόνο, γιαγιά μου, κρατώ ανάμνηση την τελευταία φορά που σε είδα και που μπόρεσα να σε αγγίζω, κρατώ τα τελευταία σου λόγια, και την στερνή σου ευχή. Μα πάνω από όλα κρατώ την ατελείωτη αγάπη μου για σένα και την αστεί-ρευτή λατρεία σου γIα μένα. Όλα τα κρατώ. Τίποτα δε θα πάρει ο χρόνος μαζί του.. και ούτε θέλω να γιατρέψει καμία πληγή, γιατί δε μου άφησες πληγή, αλλά κενό…που δεν αναπληρώνεται…Μπορεί να σε πήραν μα-κριά μου, αλλά από μέσα μου δε θα σε πάρουν ποτέ….Θα σε θυμάμαι πάντα. Θα σε αγαπώ πάντα.. Θα σε λαχταρώ και πάντα θα σε νοσταλγώ. Και πρέπει να πώ "Αντίο", μα πώς να το πω;…Δε θα πώ.. μόνο θα πώ.. Θα σε θυμάμαι πάντα…και για πάντα, γιαγιάκα μου...

Η ΕΓΓΟΝΗ ΣΟΥΓΙΑΝΝΑ ΡΟΥΛΙΟΥ

Εις μνήμην ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΔΑΚΑΝΑΛΗΣτις 20 Μαΐου συ-μπληρώθηκαν 20 χρόνια από τότε που μου άφησες το έχε γειά και εγώ το κρατώ φυλαχτό.Είναι πάντα στη σκέψη μου.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.Η σύζυγός σου,Δόξα Δακανάλη

Εις μνήμην του, η σύζυγός του Δόξα Δα-κανάλη Εισέφερε στη Φ.Α. το ποσό των 50 ευρώ


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ ΗΠρος όσους μπορούν να παράσχουν πληροφορίες

σχετικές με τηνΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΩΓΕΙΑΝΟΥΣ

ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ

Παρακαλούνται όσοι διαθέτουν πληροφορίες για την έρευνα που αφορά στα χω-ριά, που βρίσκονται στη λεγόμενη «σκάφη του Μονοφατσίου», και κατοικούνται από Ανωγειανούς περισσότερο από ένα αιώνα και πλέον να επικοινωνήσουν με την Αλεξάνδρα Ιωάννου Σταυρακάκη στη Διεύθυνση Παφλαγόνων 28 Ν. Πεντέλη 15236 ,ή στο τηλέφωνο 210 8030357 ή στο email [email protected]Η έρευνα αυτή θα προσπαθήσει να ψαύσει και να ανιχνεύσει την ίδρυση ή την εποί-κησή των χωριών, που έγινε από το ανωγειανό στοιχείο στην περιοχή, τις συνθήκες και τα αίτια μετακίνησης ανωγειανών πληθυσμών, την ιστορία κάθε χωριού ιδι-αιτέρως, τα ήθη και τα έθιμα τους, και τους δεσμούς που διατηρούν με την μήτρα τους, τ Ανώγεια.Κάθε πληροφορία που θα χρησιμοποιηθεί θα αναφερθεί στην έρευνα.

Ο Μιχάλης Ξ υ λ ο ύ ρ η ς γ ε ν ν ή θ η κ ε στ’Ανώγεια το 1934. Ως μα-θητής στο Δη-μοτικό ήταν πολύ καλός, όμως παρά την επιθυμία των δασκάλων του να συνε-χίσει στο Γυ-μνάσιο δεν το έκανε. Αυτό συνέβη γιατί έπρεπε να βο-

ηθήσει τον αδερφό του που ήταν βοσκός και δεν μπορούσε να τα καταφέρει μόνος του. Όταν πήγε στο στρατό έγινε λοχίας, μέσα στον πρώτο ενάμισι μήνα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του κάποιοι φαντάροι «πιο παλιοί» απ’αυτόν απο-πειράθηκαν να τον σκοτώσουν. Τότε έταξε ένα μπροσταρότραγο στην χάρη του Αγίο Φανουρί-ου για να προστατευτεί αι μόλις απολύθηκε τον πήγε στην χάρη του. Σε ηλικία 10 ετών μετά τη λήξη του πολέμου, πήγε στη Γερμανία με την αδερφή του την Αργυρώ, όπου κι έμεινε για 40 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων με τη βοήθεια Ελλήνων και Γερμανών φίλων του άνοιξε ένα μπαρ στο κέντρο του Μονάχου, το οποίο αρχικά ονόμασε Ψηλορείτης και έπειτα το ονόμασε «φτωχομάνα του Ξυλούρη» Στη Γερμανία είχε πολύ σημαντικούς φίλους, όπως τον Καγκελάριο της Γερμανίας. Με τη συμβο-λή του άρχισε να βοηθάει άπορους μετανάστες, βρίσκοντάς τους δουλειά και τροφή. Χαρακτη-ριστικά δήλωνε ότι δεν παντρευόταν για να κάνει παιδιά διότι τα παιδιά του ήταν οι άνθρω-ποι που βοηθούσε. Έπειτα μαζί με το δεσπότη της ελληνικής εκκλησίας του Μονάχου ίδρυσε ορφανοτροφείο για παιδιά και γηροκομείο για τους ηλικιωμένους. Ένα όμως τραγικό γεγονός

σημάδεψε τη ζωή του. Χτυπήθηκε από ένα τραί-νο και υπέστη τρομερές σωματικές βλάβες. Για τρεις μήνες βρισκόταν στο νοσοκομείο χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει με τους γιατρούς. Τότε ξαφνικά, άρχισε πάλι να μιλάει, πράγμα που τόσο εξέπληξε τους γιατρούς, οι οποίοι των φώναζαν Λάζαρο, αφού έμοιαζε λες και είχε αναστηθεί. Τα ανίψια του προσπάθησαν να τον δουν τότε όμως δεν τα κατάφεραν. Τελικά γύρι-σε στην Ελλάδα υγιής με τη βοήθεια τη γιατρού Ρούλας Παρασύρη. Το 2004 πήγε πίσω στη Γερ-μανία για να παραβρεθεί στη δίκη που εκκρε-μούσε για το ατύχημά του και κατάφερε να την κερδίσει. Έλαβε λοιπόν μια αποζημίωση, την οποία, όμως, χρησιμοποίησε για να πληρώσει το νοσοκομείο, το οποίο τον είχε περιθάλψει.Στη Γερμανία στήριγμα του ήταν η αδελφή του Αργυρώ. Κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς του στάθηκε δίπλα του ο αδελφικός του φίλος Τάσος Σιδηρόπουλος, ο οποίος ήταν αυτός που τον συ-νόδεψε από την Γερμανία βαριά άρρωστο στο σπίτι της αδελφής του Ειρήνης. Πέθανε στην πολυαγαπημένη του πατρίδα στις 22 Μαΐου 2009.Τελειώνοντας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερ-μά τους γιατρούς του Βενιζελείου Νοσοκομείου και του Κέντρου Υγείας Ανωγείων, καθώς και το ΚΑΠΗ, τον Μιχάλη Σκουλά και τη «Βοήθεια στο Σπίτι». Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Γεωρ-γία Πλουσή, η οποία βοήθησε στο να του χορηγη-θεί βιβλιάριο ασθενείας και σε όλους όσους μας συμπαραστάθηκαν με οποιονδήποτε τρόπο.

Άμε αδερφέ μου στο καλόκαι στην καλή την ώρα

και να γεμίσει ο δρόμος σουτριαντάφυλλα και ρόδα

η αδερφή σου,Χαρκιαδογιάννενα

Στην μνήμη του η αδερφή του εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α. Επίσης, η Ουρανία Ανάστου Ξυλούρη εισέ-φερε εις μνήμην του Μιχάλη Ξυλούρη και στη Φ.Α., το ποσό των 50 ευρώ.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΕις μνήμην ΜΙΧΑΛΗ ΞΥΛΟΥΡΗ

(απεβίωσε στις 22 Μαΐου 2009, ετών 75)Εις μνήμην ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΝΟΥΡΑ του Σαρακηνού

(Μανουρέλιος)(απεβίωσε στις 12 Απριλίου 2009, ετών 98)

Ο Γεώργιος Μα-νουράς του Σαρα-κηνού ή Μανου-ρέλιος, γεννήθηκε στ’Ανώγεια Μυλο-ποτάμου στο 1911. Η Μοίρα το’χε να ορφανέψει στα 11 του χρόνια από πα-τέρα, έχοντας άλλα 4 μικρότερα αδέρ-φια με το μικρότε-ρο να είναι μόλις 3

μηνών. Έτυχε να έχει καλούς μπαρμπάδες, όπως έλεγε, τον Κωστακογιάννη και τον Κωστακο-γιώργη, οι οποίοι προστάτεψαν την οικογένειά του σε δύσκολους καιρούς.Μεγάλωσε και ανδρώθηκε στ’Ανώγεια. Πο-λέμησε και αγωνίστηκε για τον τόπο του, εκεί όπου έμελε αργότερα να υπηρετήσει ως Δήμαρ-χος για οκτώ χρόνια. Σε δύσκολους καιρούς, μετακατοχικούς, τότε που τ’Ανώγεια είχαν καεί από τους Γερμανούς, εκλέγεται δήμαρχος Ανωγείων (1951-59). Ήταν δύσκολα χρόνια για τ’Ανώγεια, αλλά ο ίδιος παρ’ό,τι δεν είχε ιδιαί-τερη εκπαίδευση –είχε τελειώσει την Πέμπτη δημοτικού, αγωνίστηκε με όλες τις ψυχικές και σωματικές του δυνάμεις για το Χωριό του. Μι-κρό παιδί εγώ, θυμάμαι την προσπάθεια και την αγωνία του, ώστε να φέρει εις πέρας το κάθε έργο που είχε στο μυαλό του και το οποίο γνώ-ριζε, ότι ήταν απαραίτητο να πραγματοποιηθεί για να ωφεληθεί ο Τόπος του. Ήταν δυνατός και τα κατάφερε, Κατάφερε επίσης, να δημιουργή-σει και να στεριώσει μια σωστή και ωραία οικο-γένεια. Ο θάνατος τον χτύπησε αλύπητα με το χαμό της γυναίκας του και του μοναχογιού του. Έφυγε για να τους συναντήσει στις 12 Απριλίου 2009, πλήρης ημερών. Άφησε πίσω του εγγόνια και δισέγγονα. Ας είναι ελαφρύ το Ανωγειανό χώμα που τον σκέπασε.Αιωνία η μνήμη του.

Ευχαριστώ θερμά το δήμαρχο Ανωγείων, το δη-μοτικό συμβούλιο, τους πρώην δημάρχους και όλους όσους παρευρέθησαν στην εξόδιο ακο-λουθία.Επίσης, ευχαριστώ όλους όσους κατέθεσαν στέ-φανα στη μνήμη του και όσους έδωσαν χρήματα για φιλανθρωπικό σκοπό.

Εις μνήμην του η κόρη του Ειρήνη Δασκαλά-κη –Μανουρά κατέθεσε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.

Η κόρη του,Ειρήνη Δασκαλάκη –Μανουρά

****Στον παππού μας

Στον παππού μας, που έμεινε μικρός ορφανός και έγινε πατέρας και αδερφός. Που πολέμησε άξια και τίμησε την πατρίδα του όταν το χρει-άστηκε και έφτιαξε μια σωστή και καλή οικο-γένεια.Στον παππού μας που σαν δήμαρχος μεταπολε-μικά στο τόπο του πρόσφερε πολλά προσπαθώ-ντας πάντα για το καλύτερο. Που έχασε νωρίς γυναίκα και γιο, κι όμως δεν το έβαλε κάτω, δεν παραπονέθηκε ποτέ στο Θεό για τα χτυπήματα

της μοίρας. Στον παππού μας που δεν χρειάστη-κε ποτέ να έχει το όπλο στη μέση για να φανεί άντρας, ούτε να υψώσει τη φωνή για να ακου-στεί. Δεν πρόλαβε να μορφωθεί κι όμως όταν μίλαγε καθήλωνε τους πάντες και κατάφερνε με ιδιαίτερη ευκολία να προσαρμοστεί σε ό,τι κα-τάσταση κι αν έβρισκε μπροστά του.Στον παππού μας που ήταν αγαπητός σε όλους και που ποτέ δεν είπε ή είπαν άλλοι γι’αυτόν κακή κουβέντα. Που όσο ήρεμος και διακριτι-κός ήταν στη ζωή έτσι ήρεμα και αθόρυβα έφυγε από αυτήν, πετώντας ψηλά σαν το γέρικο αλλά σοφό και περήφανο αητό, αν συναντήσει τους δικούς του που τον περίμεναν.Σ’αυτόν τον παππού μας χρωστάμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γι’ αυτά που μας δίδαξε, την αγά-πη την υπομονή, την ηρεμία , την πραότητα, την ελπίδα, την ταπεινοφροσύνη, την μεγάλη αγάπη για τη ζωή, τη δύναμη να παλεύεις όσα εμπόδια , κακοτοπιές και βάσανα συναντήσεις στη ζωή. Πάντα έβλεπε την καλή πλευρά της ζωής, όσο κι αν όλα του πήγαιναν στραβά.Σ’αυτόν τον παππού μας χρωστάμε ένα μεγάλο Σ΄ΑΓΑΠΩ για τις ωραίες αναμνήσεις που απο-κτήσαμε κοντά του τόσα χρόνια και ένα συγ-γνώμη που δεν προλάβαμε να του το πούμε, για-τί πιστεύαμε ότι δεν θα έφευγε ποτέ από κοντά μας και ότι θα ήταν πάντα δίπλα μας. Παππού, ευχόμαστε ο Θεός να σ’αναπαύσει στον δικό σου όμορφο παράδεισο και να συναντήσεις του ανθρώπους που σου έλειψαν τόσο πολύ.Ευχαριστούμε τους γονείς μας που περιποιήθη-καν τον παππού μας τόσα χρόνια και που του πρόσφεραν την καλύτερη ζωή που μπορούσε να έχει ένας άνθρωπος της τρίτης ηλικίας.

Τα εγγόνια σου,Όλγα , Γιώργος, Στέλιος

****

Σήμερα αποχαιρετούμε έναν άνθρωπο, ο οποίος υπηρέτησε τον τόπο του από την καίρια θέση του Δημάρχου τα δύσκολα χρόνια μετά την κα-ταστροφή του χωριού.Ο Γεώργιος Μανουράς του Σαρακηνού εξελέγη δήμαρχος στις πρώτες εκλογές μετά τον πόλεμο, το 1951 και για οκτώ χρόνια, ακούραστα έδινε το δικό του αγώνα για την ανοικοδόμηση του χωριού.Μέσα σε συνθήκες δύσκολες, με οξύτατα προ-βλήματα μετά το κάψιμο του χωριού, χωρίς τε-χνικά μέσα και επιστημονική υποστήριξη και με στοιχειώδεις κρατικές ενισχύσεις, εργάστηκε ασταμάτητα για την υλοποίηση των πρώτων υποδομών για τ’Ανώγεια που προσπαθούσαν να ορθώσουν και πάλι το ανάστημά τους. Εξάντλη-σε όλα τα αποθέματα αγάπης του για το χωριό, αλλά και οδήγησε την ανωγειανή κοινωνία να πορευτεί εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Τίμησε με τη δράση και την παρουσία του, τόσο την οικο-γένεια των Μανουράδων, όσο και την Ανωγεια-νή του καταγωγή.Ο Γεώργιος Μανουράς ως δήμαρχος Ανωγείων προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες για τον τόπο του. Το αίσθημα αγάπης προσφοράς που τον διακατείχε αποτελεί το κύριο συστατικό ελάχι-στης υποχρέωσης για μας τους νεότερους.Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του

Ας αναπαυθεί στο Ανωγειανό χώμα που τόσο αγάπησε

Ο δήμαρχος Ανωγείων και το ΔΣ

Ο Μιχάλης Πασπαράκης (Στιρουλομιχάλης) γεννήθηκε στ΄Ανώγεια του 1937. Υιός του Γιάν-νη Πασπαράκη ή Στιρουλογιάννη και της Μα-ρίας.Γόνος φτωχής, αλλά αξιοπρεπούς οικογένειας. Περίοδος πολέμου και μεταπολεμική, η εποχή που αναθρέφεται. Το χωριό καμένο. Στέρηση κα φτώχεια. Όλη η οικογένεια προσπαθεί. Αγώνας για τη επιβίωση. Από μικρός μπαίνει στα βάσα-να. Πηγαίνει στο δημοτικό, μαθαίνει να διαβά-ζει, μα παράλληλα συμμετέχει και βοηθά την οικογένειά του.Αργά ή γρήγορα, ακολουθεί τη δουλειά του πατέρα του και των τριών μεγαλύτερων αδελφών του, ως κτηνοτρόφος. Δουλειά, την οποία κάνει με μεράκι γιατί την αγαπά. Η δουλειά αυτή τον κάνει να στερείται την οικογένειά του για μεγάλο χρονικό διάστη-μα το χειμώνα. Καλός οικογενειάρχης καθώς είναι, μεγαλώνει τα δύο του παιδιά και στη-ρίζει την οικογένειά του χωρίς να τους λείψει τίποτα.Χαρακτήρας δυναμικός. Λακωνικός στις κουβέντες του μα συνάμα ετοιμόλογος, κα-θώς διέθετε την οξυδέρκεια και την απλό-τητα των ορεσίβιων. –των ανθρώπων που δουλεύονται με την κακουχία, που ζυμώνο-νται με τα δύσκολα. Σταράτα τα λόγια του. Βαθυστόχαστες –σχεδόν φιλοσοφικές οι κουβέντες του- χωρίς περιστροφές γεμάτες

ειλικρίνεια. Τραχύς φαινομενικά μα συνάμα γεμάτος ευ-αισθησία και καλοσύνη Εγκάρδιος και ανοι-χτόκαρδος, γεμάτος ανθρωπιά και φιλότιμο. Οι πόρτες στο μιτάτο και στο σπίτι του πάντα ανοιχτές για οποιοδήποτε, συγγενή , φίλο ή συγχωριανό.Αγαπούσε και υπερασπιζόταν τον τόπο του, τις αξίες, τα ήθη του. Τ’άρεσε να ενημερώ-νεται, διαβάζοντας καθημερινά εφημερίδα κι ακούγοντας τις ειδήσεις, ενδιαφερόμενος για τις πολιτικές εξελίξεις.Οι μικρές καθημερινές απολαύσεις έδιναν νόη-μα στη ζωή του, όπως ένας καφές στο καφενείο και το διάβασμα της εφημερίδας.Πιστός στις παραδόσεις και στις αξίες της ανω-γειανής κοινωνίας παντρεύτηκε τη Λευτερία το γένος Νικολάου Κεφαλογιάννη, με την οποία απόκτησε δύο παιδιά, τον Γιάννη και τη Ρένα.Η Λευτερία, τα παιδιά του και ο γαμπρός του Βαγγέλης τον στήριξαν σ’όλη του τη ζωή μέχρι τέλος. Κανένας δεν ήθελε να πιστέψει ότι αντι-μετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας.Ο ίδιος το δέχτηκες με την καρτερικότητα που σε διέκρινε πάντα Σχεδόν στωϊκά. Δεν τα παράτησες. Συνέχισες να μάχεσαι. Μετά από χρόνια όμως ταλαιπωρίας, δοκιμάζεσαι πιο πολύ. Είναι φανερά τα σημάδια της κούρασης. Δεν το βάζεις κάτω όμως. Μάχεσαι μέχρι το τέλος σαν παλικάρι, όπως και ήσουν. Γνωρί-ζεις. Όμως διατηρείς την αξιοπρέπειά σου. Δί-νεις στους δικούς σου κουράγιο με το χιούμορ που σε διέκρινε πάντα. Κανείς δεν πιστεύει πως είναι κοντά το τέλος. Έφυγες νωρίς. Η μοίρα δε σε άφησε να χαρείς τη γέννηση του εγγονιού σου και τις μετέπειτα χαρές των παιδιών σου. Κανείς από μας δεν το πίστεψε πως έφυγες. Ούτε τα παιδιά σου, ούτε η γυναίκα σου , ούτε κανείς φίλος και δικός.Ξέρουμε, όμως, πως αυτή η αγέρωχη ψυχή θα’ναι κοντά σε όλους μας, όπως ήταν πάντα.

Καλό σου ταξίδι,Η ανιψιά σου

Εις μνήμην του Μιχάλη Πασπαράκη η οικογέ-νειά του, εισέφερε το ποσό των 100 ευρώ στη Φ.Α.

Εις μνήμην ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΣΠΑΡΑΚΗ (Στιρουλομιχάλης)(απεβίωσε στις 19/3/2009, ετών 72)


ΑΝΩΓΕΙΑ - ΠΑΣΧΑ 2009

Περιφορά της Ανάστασης από την ενορία του Αγ Σταυρός ενορίας Αγίου Γεωργίου Κυριακή του Πάσχα. Η ενορία της Παναγίας κατά την περιφορά της Ανάστασης

Σταυρός της ενορίας Αϊ Γιάννη Ο Ιούδας... καίγεται από τη πυρά και από το έντονο θρησκευτικό συναίσθημα των εκκλησιαζομένων

Σταυρός ενορίας Αγ. Δημητρίου- Μετόχι

Το στήσιμο του Αρφανού και το ομοίωμα του Ιούδα Σταυρός ενορίας Παναγίας- Περαχώρι Το περίφημο Ανωγειανό οφτό θα τιμηθεί δεόντος από τους φανατικούς του φίλους!

Μια... καλλιτεχνική και ποιητική ματιά από τον Λουδοβίκο των Ανωγείων

Ο Ζαφειρονίκος κάθε Μ. Παρασκευή κρατάει και αυτός την παράδοση του χτυπήματος της καμπάνας

Ο Δημήτρης Καλομοίρης κάνει κάθε χρόνο το... Σέφ της οικογένειας του και όχι μόνο

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΣΤΗ «ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ»Καλούμε όλους, όσοι επιθυμούν να διαφημιστούν στην εφημερίδα μας

να καλούν στα γραφεία του Συλλόγου μας (τηλ.: 210 6916060) ή στο τηλέφωνο 6972 906273 (Γιάννης Μανουράς).


15 Μαΐου 2009: παρουσίαση του βιβλίου «Γιάννης Δραμουντάνης (Στεφανογιάννης)» στην αίθουσα του Συλλόγου μας. Από δεξιά: ο συγγραφέας και δάσκαλος Γιώργος Καλογεράκης και οι ομιλητές: Σωκράτης Σπιθούρης και ο Δημήτρης Σαλούστρος (κεντρικός ομιλητής), με τον Πρόεδρο του Συλλόγου μας

...από την ίδια εκδήλωση. Πολλοί οι παρευρισκόμενοι. Σε πρώτο πλάνο ο Μανώλης Κεφαλογιάννης και ο Γιάννης Σμπώκος. Πίσω τους ο Γιαννάκος Ξυλούρης με το Λεωνίδα Σταυρακάκη και πολλούς άλλους παρευρισκόμενους

Ο Ψαραντώνης με τους Μανώλη Πλουσή και Μενέλαο Σμπώκο, λίγο πρίν την έναρξη της εκδήλωσης

Έχοντας περατωθεί η εκδήλωση σπεύδουν όλοι να συγχαρούν τον συγγραφέα και τους ομιλητές

...από την ίδια εκδήλωση: ο Ψαραντώνης στον Σύλλογό μας με το βιβλίο ανά χείρας σε θερμό εναγκαλισμό με τον Μανώλη Σκανδάλη

17 Απριλίου 2009. Ομιλία του Δημάρχου Ανωγείων κ. Σωκράτη Κεφαλογιάννη στην αίθουσα του Συλλόγου μας. Δίπλα του ο Πρόεδρος του Συλλόγου μας Γιάννης Μανουράς

Ο Δήμαρχος χρησιμοποιώντας σύγχρονα μέσα, παρουσίασε κι ανέπτυξε τη θεματολογία της εκδήλωσης

(άνω - κάτω): από την ίδια εκδήλωση: οι παρευρισκόμενοι παρακολουθούν με προσοχή

Λίγο μετά το πέρας της εκδήλωσης, ο Γιάννης Ανδρεαδάκης και ο Μανώλης Κεφαλογιάννης

Ο Σύλλογός μας σας εύχεται ξένοιαστο και αξέχαστο καλοκαίρι.

Καλές ∆ιακοπές!

ifta issue 279ifonitonanogion.gr/media/files/ifta279.pdf · την Ελλάδα και το...

Documents

Transcript of ifta issue 279ifonitonanogion.gr/media/files/ifta279.pdf · την Ελλάδα και το...