FPSO PRINT LAYOUT - MarineLinkimg.marinelink.com/magazines/MR/pdfs/MaritimeReporterMediaGuid… ·...

B&W Rates 1x 4x 7x 12xFull Page $6292 $5923 $5496 $5274Junior Page 5520 5233 4802 45062/3 Page 5393 5093 4675 43941/2 Page (H) 4915 4609 4289 41081/2 Page (V) 4862 4549 4249 40492/3 Page 4229 3975 3821 35831/3 Page 3444 3165 2798 26781/5 Page 2388 2266 2132 19871/6 Page 1850 1792 1548 13631/12 Page 900 857 775 628

Color ChargesStd. 4A Red, Green, Orange,Yellow: per color $653Matched color, per page, per color extra $7094-color process per page: ( 1/3 page or smaller) 8144-color process per page: (1/2 page or larger) 1,4924-color process per page: 2 facing pages extra 2,479

Covers2nd Cover: $10,0033rd Cover: $8,5384th Cover: $10,607*includes 4-color, bleed & special position

No Charge for Bleed • Special position: 15% of earned rate

Classi ed AdsRates For “For Sale”, “Products & Services” and all other classi ed advertisements are non-commissionable single insertion per column inch: $143 net (eachcolumn is 3 in/ 76.2 mm wide) 3 or more insertions - $112 net

Comission & Closing Dates - Agency Commission - 15%Published twelve times annually. Last advertising forms close 20 days before the rst day of the publication month for providing press-ready PDF les. Advertising material to be “pubset” should be submitted 30 days before the rst day of the publication month.

RATE CARD

CancellationsCancellations are not accepted after scheduled closing date. Any cancellation prior to the clos-ing date must be in writing and signed by the advertiser/agency and the publisher. All cancella-tions are subject to short rate where applicable.

RATE CARD

CPM JUNIOR PAGE$157.08

$148.91$136.63

$128.21

1x 4x 7x 12x

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Acade-mia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consenta-neum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerenda-rum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, famil-iari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficisci-tur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Ger-endus est mos, modo recte sentiat. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cur igitur, inquam, res tam dissim-iles eodem nomine appellas?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aber-rabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit volup-tas, sed quid ille dicat. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Deinceps videndum est, quoniam satis aper-tum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate humanarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Vide-mus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex cal-lidus comparandarum voluptatum diceretur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non mul-tum ab Erilli levitate aberrabimus. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Est, ut dicis, inquam. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio

Loremipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata ap-pello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, num-quam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incide-mus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quos quidem tibi studiose et dili-genter tractandos magnopere censeo. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non mul-tum ab Erilli levitate aberrabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit volup-tas, sed quid ille dicat. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Pau-lum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate humanarum quae-dam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Atqui pug-nantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Est, ut dicis, inquam. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisc-ing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malo-rumque dissimilitudo. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia in-cidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen ac-cipio, quod dant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Deinceps viden-dum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate humanarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Est, ut dicis, inquam. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis natu-

Lorem ipsum do-lor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio inter-rete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Acade-mia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intelle-gam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata oblivis-cemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. In-scite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.


Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levi-tate aberrabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae tem-poribus tamque multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Paulum, cum regem Persem captum ad-duceret, eodem flumine invectio? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quem-que natura esse carum, quae sit hominis natura. Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate hu-manarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.


Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populo-rum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dici-tur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Acade-mia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intelle-gam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata oblivis-cemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur




Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levi-tate aberrabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae tem-poribus tamque multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Paulum, cum regem Persem captum ad-duceret, eodem flumine invectio? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quem-que natura esse carum, quae sit hominis natura. Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate hu-manarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.


Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populo-rum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dici-tur.



Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Equidem etiam Epicu-rum, in physicis quidem, Democriteum puto. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quos quidem tibi studiose et dili-genter tractandos magnopere censeo. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nulla pro-fecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Dein-ceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate humanarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus com-parandarum voluptatum diceretur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Itaque haec cum illis est dis-sensio, cum Peripateticis nulla sane. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aber-rabimus. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Est, ut dicis, inquam. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dis-similitudo. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria nolu-erunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem ora-tio non habet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Equidem etiam Epicu-rum, in physicis quidem, Democriteum puto. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quos quidem tibi studiose et dili-genter tractandos magnopere censeo. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nulla pro-fecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit






Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis natu-ralibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Te-cum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antio-cho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.


Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aber-rabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis




Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen ac-cipio, quod dant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Ergo in bestiis erunt se-creta e voluptate humanarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Stuprata per vim Lu-cretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.


Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum optime, deinde etiam cum medi-ocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non ha-bet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et for-tius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et guber-nationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.


Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tam-que multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec para/doca illi,






Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis natu-ralibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Te-cum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctori-tatem oratio non habet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum po-nat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tolli-tur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nos-tro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medi-cinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.


Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum op-time, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, consider-ata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis soli-tudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et guberna-tionis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.


Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Qui igitur con-venit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate humanarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Stuprataper vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticisnulla sane. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Atqui pugnantibus et contrariis studiis con-siliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Est, ut dicis, inquam. Hanc ergo intuens debet institutum illudquasi signum absolvere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Incom-moda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata mi-nus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Cum autem in quo sapi-enter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis soli-tudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et guberna-tionis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.


Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Qui igitur con-venit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec


Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, famil-iari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cur igitur, in-quam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque produc-tae temporibus tamque multae. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dica-mus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine in-vectio? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Ergo in bestiis erunt se-creta e voluptate humanarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Videmus igitur ut con-quiescere ne infantes quidem possint. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatumdiceretur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni refere-mus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Est, ut dicis, inquam. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Incommoda autem et commoda-itaenim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges:

constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici vider-entur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non ha-bet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectis-sime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravi-tatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bo-num ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cog-nitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, fa-miliari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Sta-sea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae compara-tur.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Equidem etiam Epicu-






Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis natu-ralibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Incom-moda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum optime, deinde etiam cum medi-ocri amico. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum po-nat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tolli-tur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nos-tro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medi-cinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.








Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Dat enim id nobis soli-tudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata oblivisce-murque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea diceban-tur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Inscite autem medicinae et gubernationis ulti-mum cum ultimo sapientiae comparatur.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quos quidem tibi studiose et dili-genter tractandos magnopere censeo. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cur igitur, in-quam, res tam dissimiles eodem nomine appel-las?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem








Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extre-mum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Hoc etsi multimodis repre-hendi potest, tamen accipio, quod dant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius perse-quentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Paulum, cum regem Persem captum ad-duceret, eodem flumine invectio? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate humanarum quaedam simulacra virtu-tum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus com-parandarum voluptatum diceretur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Est, ut dicis, inquam. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio om-

RATE CARD

Full Tab Junior page 2/3 Tab page 1/2 page (H) 1/2 page (V)

2/3 Jr page 1/3 page 1/3 page 1/3 page 1/3 page

1/3 page 1/5 page 1/6 page 1/6 page 1/12 page

Bleed: 11.125 x 13.75 in(283 x 349 mm)Trim: 10.875 x 13.5 in(276 x 343 mm)Non-bleed: 9.5 x 12 in(241 x 305 mm)

7 x 10 in(178 x 254 mm)

6 x 12 in(152 x 305 mm)

9.5 x 6 in(241 x 152 mm)

4.5 x 12 in(114 x 305 mm)

4.5 x 10 in(114 x 254 mm)

3.5 x 10 in(89 x 254 mm)

7 x 5 in(178 x 127 mm)

4.5 x 7.5 in(114 x 191 mm)

6 x 6 in(152 x 152 mm)

3 x 12 in(76 x 305 mm)

4.5 x 5 in(114 x 127 mm)

2.25 x 10 in(57 x254 mm)

7 x 2.5 in(178 x 64 mm)

6 x 3 in(152 x 76 mm)

3.5 x 5 in(89 x 127 mm)

3 x 6 in(76 x152 mm))

3 x 3 in(76 x 76 mm)

Production RequirementsPlease provide a press-ready high-resolution (300 DPI) PDF or TIFF le (convert all RGB, PMS, or Spot Colors to CMYK). Please create outlines for any custom, proprietary, or purchased fonts. Crop marks and registration marks are only required for ads that bleed. Digital Files (PC or MAC) are accepted via email, FTP site upload or CDRom. For complete, detailed production requirements, please go to: www.marinelink.com/magazines/advertise.aspx For FTP site instruction, please email the production manager: [email protected]

FPSO PRINT LAYOUT - MarineLinkimg.marinelink.com/magazines/MR/pdfs/MaritimeReporterMediaGuid… ·...

Documents

Transcript of FPSO PRINT LAYOUT - MarineLinkimg.marinelink.com/magazines/MR/pdfs/MaritimeReporterMediaGuid… ·...