Nang Bughoykhan

(told by Suksan Petborom)

Long ago , There had one woman name Wantha. She is meddlesome person. She likes to talk for making people to quarrel each other. One day, She missed her relative who live so far from her. She decided to go to visit them. While she was travelling, She was strayed to go to the desert where no have any water for her to drink. She got so tired and felt thirstily. Suddenly, the couple of eagle was flying to find food saw her. They suggested each other to help this woman. “Look look my dear, that is a woman who got so tired”. They catch a wood for her to hang and they also fly on the sky. While they were flying, Nangwantha still think to talk for making this couple of eagle to be polemical. She told the male eagle that “madam I think your husband fall in love me” then she moved to a male eagle and told him that “Sir, I have some secret to tell you. Your wife had love with another eagle”. She moved and moved to tell this couple many times. So, both of eagle so very angry, they argued each other until they were leave that wood down. Suddenly, the meddlesome woman falled down too. When she falled in the floor, she became some plants which is very itchy. When she falled in the water, she became some shellfish which is very itchy too. The causes of gossipy are many problems that make people angry each other.

นางบั�กหอยคั�น (เล่�าโดย นางสุ�ขสุ�นต์� เพชรบรม)

ดนมาแล่�ว ม�นางอั�นหน��ง ม�ช��อัว�านางว�นทา นางคนน� เป็"นคนม�น#สุ�ยป็ากสุ�มมะแจ๋' ม�กเว�าจ๋าน��นน��ให)คนทะเล่าะเบาะแว)งก�น ท� งย�แยง แต์�งเร��อังข� นใหม� นางม�กหาทางให)คนผิ#ดใจ๋ก�น เก#ดการเข)าใจ๋ผิ#ดซึ่��งท,าให)เก#ดการแต์กร)าว ม� อัหน��ง นางว�นทาค#ดฮอัดญาต์#พ��น)อังทางไกล่ กะเล่ยต์�ดสุ#นใจ๋อัอักเด#นทางไป็เย��ยมญาต์# ซึ่��งอัาศั�ยอัย1�ห�างจ๋ากนางไกล่เต์#บ ณ ขณะเด#นทางอัย1�น� น นางว�นทาได)พล่�ดหล่งไป็ต์กอัย1�ท�ามกล่างทะเล่ทราย ท��ซึ่��งบ�ม�น, าให)ด��มให)ก#น ท,าให)นางเก#ดอัาการอั�อันเพล่�ย ห#วโหยโหยน, า คอัขาดป็ากแห)ง นอันสุ#สุล่บ กล่างทะเล่ทรายแห�งน� น พอัด�ม�ค1�ผิ�วเม�ย นกอั#นทร�ย�ค1�หน��ง ก,าล่�งบ#นหาอัาหารได)เห3นนางก,าล่�งหมดแรงพอัด� นกอั#นทร�ย�ค1�น� กะเล่ยชวนก�นล่งมาให)ความช�วยเหล่�อันางว�นทาต์อันน� น ป็4ะ “ ป็4ะ เฒ่�า เฮาล่งไป็เบ#�งกะน�ะ ไผิน�ะ ก,าล่�งนอันห#วน, า สุ#หมดแฌร��ยวหมดแรงย�กล่างทรายน��น นกอั#นทร�ย�ผิ1)ผิ�วชวนเม�ย เม�ยกะเล่ยต์อับว�า ไป็ ” “

ไป็ สุ� น เฒ่�า ล่งไป็เบ#�งจ๋�กคราว กะน�ะ ป็4ะ ป็4ะ ค�อัเป็"นต์าหล่1โต์นซึ่าต์#แท) ”

นกอั#นทร�ย�สุอังผิ�วเม�ยเว�าก�นแล่)ว กะพาก�นบ#นโฉบล่งไป็หานางว�นทา เพ��อัสุ#ช�วยเหล่�อั. สุอังผิ�วเม�ยใช)ต์�นท� งสุอังจ๋�บหง�าไม) คนล่ะฝั่9� ง แล่)วกะให)นางว�นทา จ๋�บไม)ไว) พอันางจ๋�บแล่)วนกค1�น� กะพานางบ#นข� นไป็เท#งฟ้;า เพ��อัไป็หาแหล่�งน, าให)นางได)ก#นก#น ในขณะท��นก ค1�น� ก,าล่�งบ#นอัย1�น� น ด)วยน#สุ�ยขอังนางว�นทาท��เป็"นคนป็ากเป็"น ป็ากสุ�มมะแจ๋' ม�กเว�าให)คนผิ#ดใจ๋เก#ดการทะเล่าะว#วาท นางว�นทากะได)เว�า ย�ยง ให)สุอังผิ�วเม�ยนกอั#นทร�ย� ผิ#ดก�น โดยเร#�มจ๋าก บอักฝั่4ายเม�ยว�า เจ๋)า ๆ ผิ�วเจ๋)าน� น ม�กข�อัยเด=ะ เว�าแล่)วนางกะ“ ”

หย�บ ต์1)ด ต์1)ด มาหานกอั#นทร�ย�ฝั่4ายผิ�ว พร)อัมก�บบอักว�า เฮย ๆ เม�ยเจ๋)า“

ม�กบ�าวใหม�เด=ะ เจ๋)าฮ3บ� นางป็ากสุ�มมะแจ๋'น# กะเท�ยว ต์)อัดไป็ ต์)อัดมา ”

ระหว�างสุอังผิ�วเม�ยค1�น� พร)อัมก�บเว�าย�ยง ให)สุอังผิ�วเม�ยผิ#ดก�น จ๋นว�าเก#ดการทะเล่าะขอังนกสุอังโต์ เน��อังจ๋ากความสุ1น นกกะเล่ยม�วแต์�เถี�ยงก�น ป็ล่�อัยไม)ล่ง เฮ3ดให)นางว�นทาต์กล่งไป็ พอันางต์กฮอัดพ� นด#นกะเก#ดอัาการ

ค�นคาย กล่ายเป็"นผิ�กอั#รอัก อั#ผิ�ก เป็"นหมากต์,าแย หมาม��ยไป็ พอัต์กล่งน, า กะกล่ายเป็"นหมากหอัยค�น เพราะสุาเหต์�ขอังความป็ากเสุ�ย ป็ากมากขอังนางเล่ยเก#ดอัาการค�นท� งเท#งโคก ล่ะกะ ใจ๋น, า ชาวบ)านในสุม�ยน� นกะเล่ยเอั# นว�า นางบ�กหอัยค�น“ .” เพราะว�าคนป็ากมาก ม�กเว�าพแล่ะแต์�งเร��อังท��เฮ3ดให)คนอั��นเข)าใจ๋ผิ#ดก�น ท,าให)เก#ดผิล่เสุ�ยอัาการเด�อันเน� อัร)อันใจ๋ ต์ามมา

The weapor to kill the tiger

(told by Kirayano)

In the past, every animal could talk and communicate each other like human. There had a

village where villagers live together with peaceful. They had easy ways of life, they to go to find forest food in the forest and mountains. At that time, the villagers were facing with big problem that the tiger from deep forest came to harm and kill people there. The headman of this village was announced to the villager to prepare some weapons to kill that tiger. Before they go to forest, tiger was ensconced behind the trees. The headman asked his villagers that which weapon they had. Someone told that “I have a hoe, I have a shovel, I have a knife” and etc. Until a man told him that “ I have just my penis”. The tiger heard the word “penis” he felt so scared and ran a way to escape there. While he was running, he saw a pregnant woman who cutting dry wood in the forest. He asked her that “what did make your stomach became so big like that”. The pregnant woman told that” a penis of my husband was lunge me. So, the tiger felt more scare and run very fast until he was stumble and died later.

Storyteller : Kirayano Age : 63 years old Occupation : monk

Place correction : Chaichumphon temple, Khamrieng sub-district, Kantarawichai district,Mahasarakham province

Date correction : 20th august 2012

อาวุ ธปราบัเสื�อ

(เล่�าใหม�โดย หล่วงพ�อั ก#รยาโณ)

ในสุม�ยก�อันสุ�ต์ว�ท�กชน#ดสุามารถีเว�าหร�อัสุนทนาก�นได)ค�อัก�นก�บคนให)จ๋#นต์นาการเอัาเอัง ม�หม1�บ)านหน��งท��ม�ชาวบ)านอัาศั�ยอัย1�น,าก�นอัย�างสุงบสุ�ข ท,ามาหาก#นก�นแบบง�ายๆ ท,ามาหาก#นต์ามป็4าต์ามเขา ช�วงน� นชาวบ)านป็ระสุบก�บป็9ญหาใหญ�หล่วง ค�อัว�า ม�เสุ�อัจ๋ากป็4าล่�กเข)ามาท,าล่ายข)าวขอังชาวบ)าน พร)อัมก�บฆ่�าท,าล่ายแล่)วกะก#นชาวบ)านไป็หล่ายช�ว#ต์ ผิ1)ใหญ�บ)านกะเล่ยม�ความค#ดว�าสุ#ป็ราบเสุ�อั กะเล่ยขอัความซึ่�อัยเหล่�อัจ๋ากจ๋ากบ)าน โดยการเคาะกระบอักไม)ไผิ�พร)อัมป็ระกาศับอักชาวบ)าน ให)ผิ1)ใหญ�ท��เป็"นผิ1)ชาย “

เต์ร�ยมอั�ป็กรณ�ให)พร)อัม ม� อัน#เฮาสุ#พาก�นไป็ป็ราบเสุ�อั พอัฮอัดเวล่าเด#น”

ทาง ผิ1)ใหญ�บ)านกะถีามว�า ไผิได)อั�ป็กรณ�หย�งสุ#ไป็ป็ราบเสุ�อัแหน� ชาว“ ”

บ)านหล่ายคนกะต์อับไป็ว�า ข�อัยได)บ�กจ๋ก “ ,ข�อัยได)เสุ�ยม,ข�ยอัได)ม�ด ซึ่��งชาว”

บ)านแต์�ล่ะคนกะได)อั�ป็กรณ�ท��ม�อัย1�ในบ)าน พอัถีามคนสุ�ดท)ายท��ช��อัว�าบ�กเซึ่�ยง ม�นต์อับว�า ข�อัยกะม�แต์�ห,าน#แล่)วไป็ ต์อันน� นเสุ�อักะแอับย�อังเข�ามา“ ”

บร#เวณหม1�บ)าน เล่ยได)ย#นว�า ห,า กะเล่ยเก#ดอัาการย�านค�ก เสุ�อัเล่ยต์�ดสุ#นใจ๋แล่นกล่�บไป็ในป็4า ระหว�างทางได)ไป็เห3นหญ#งม�ครรภ์�คนหน��งก,าล่�งต์�ดฟ้Aนในป็4า กะเล่ยถีามว�า ยาย ยาย ท)อังเจ๋)าไป็ถี�กหย�งต์,า จ๋�งใหญ�แบบน� แม�มาร“ ”

ท)อังใหญ�กะเล่ยต์อับว�า กะเจ๋อัห,าน��นแล่)ว เสุ�อัแฮงก#ดอัาการย�านค�ก“ ”

แล่นหน�เข�าไป็ในป็4าอัย�างเร3ว กะเล่ยต์,าต์อัต์ายในท��สุ�ด ต์�อัมาชาวบ)านกะอัาศั�ยในหม1�บ)านอัย�างสุงบสุ�ขต์ามเคย

The Monk and the Neophyte

(told by Kirayano)

Onece, long ago. There had a monk and neophyte lived in a temple. The new neophyte just ordained so short time, So he didn’t know any ceremony of Buddhism monk as well. One day, People were making merit at the temple. The monk called a new neophyte to join having lunch. Suddenly, a neophyte was comings, then the monk asked him to offer things to a monk. He didn’t know how to offer these things. So he asked that “ How I offer these things to you monk ? Then the monk picked some egg and hurl it to the neophyte’s hood and said that” This is the way to offer thing to me, please remember well”. Next day, the monk went out around village to receive food offering where had many children been run and played each other. At that time, many dogs were

barked him also. The old woman who had some problems for hearing told those children that “ everyone !! everyone please banish monk for the dog.” Then, He saw an old woman and asked her that “Where are you from? And what are you carrying in your basket?” she was a not good remember so. she said that “I am carrying monk from temple to go to my field sir ”

One day, people came to make merit at the temple. They took some jackfruit which is the favorite fruit of the monk. He asked a new neophyte to offer him that jackfruit. The neophyte remembers how to offer that the monk taught him before. So, he took the jackfruit up and hurl it to the monk’s head. A monk asked him that “Why you do like this” and he said “I do like this because of your teaching”

Storyteller : Kirayano Age : 63 years old Occupation : monk

Place correction : Chaichumphon temple, Khamrieng sub-district, Kantarawichai district,Mahasarakham province

Date correction : 20th august 2012

หลวุงพ่�อก�บัเณรน�อย

(เล�าโดย หลวุงพ่�อ ก�รยาโณ)

ดนมาแล่)ว ม�หล่วงพ�อัก�บเณรน)อัยจ๋,าอัย1�ว�ดแห�งหน��ง เณรน)อัยกะพ��งบวชใหม�ย�งบ�เร�ยนร1 )พ#ธี�หย�งมากมาย ม� อัหน��งชาวบ)านกะมาท,าบ�ญต์ามป็กต์# หล่วงพ�อักะเอั# นเณรน)อัยมาฉ�นเพล่ น)อัยๆๆมาฉ�นเพล่ ฮ�วยแมนม�นไป็เล่�น“

ไสุเด�ยวน# ฮ� พอัเณรน)อัยข� นมาฮอัดหล่วงพอัเล่ยบอักให)เณรน)อัเคนขอัง”

ให)พระ ด)วยความท��บ�ร1 )เณรน)อัยกะเล่ยถีามหล่วงพ�อัว�า เฮ3ดจ๋�งได'หล่วง“

พ�อั หล่วงพ�อักะเล่ยจ๋�บไข�ได) กะเล่ยท�บใสุ�ห�วเณรน)อัย เป็;ง” !!! พร)อัมก�บเว�าว�า น��เฮ3ดจ๋�งซึ่�� จ๋,าไว)เด)อั ม� อัต์�อัมาหล่วงพ�อักะอัอักบ#ณฑบาต์ต์ามป็กต์# “ ” หล่วงพ�อักะเห3นเด3กน)อัยแล่นเล่�นก�นต์ามบร#เวณบ)าน พอัด�ม�หมาสุ��ห)าโต์แล่�นก�ดแล่นเห�าหล่วงพ�อั กะม�ยายอั�นหน��งเฒ่�าๆหล่งๆล่�มๆ กะเล่ยฮ)อังบอักเด3กน)อัยว�า สุ1“ !!สุ1!! ไล่�หล่วงพ�อัให)หมาแนเป็"นหย�ง ม�นเป็"นต์าซึ่�งค�กแท)เด)พระน��น พอัย�างต์�อัไป็กะไป็พ)อัยายอั�นน�งหล่งๆล่�มๆค�อัก�น หล่วงพ�อั”

กะเล่ยถีามว�า หาบหย�งมาแต์�ไสุน)อั แมอัอัก ยายน��นกะเล่ยต์อับว�า หาบ“ ” “

หล่วงพ�อัต์�Dวบ�กแต์ง หาบมาแต์�ว�ดสุ#อัอักไป็นาพ� �นล่�ะ ม� อัต์�อัมาม�ชาวบ)าน”

เอัาบ�กม��มาถีวายซึ่��งเป็"นขอังโป็รดขอังหล่วงพ�อั หล่วงพ�อักะบอักให)เณรน)อัยป็ระเคนพาเข�า เณรน)อัยกะเล่ยจ๋�บบ�กม��ได)ท�บใสุ�ห�วหล่วงพ�อั เพ�Dยะ!!!! ค�อัจ๋�งหล่วงพ�อัป็ระเคนไข�ให)เบ#�งเป็"นต์�วอัย�าง หล่วงพ�อักะเล่ยถีามว�า ฮ�วย “

ค�อัเฮ3ดจ๋�งซึ่��ล่ะเณรน)อัย เณรน)อัยกะต์อับท�นท�ว�า กะเฮ3ดค�อัจ๋�งหล่วงพ�อั” “

สุอันเม��อัวานเด=”