De magistra illa honoranda

7/25/2019 De magistra illa honoranda

http://slidepdf.com/reader/full/de-magistra-illa-honoranda 1/6

!

!

DE MAGISTRA ILLA IVRE MERITOQVE HONORANDA

FRANCISCA

MOYA DEL BAÑO

Omne tulit punctum qui miscuit utile dulci

VIII CONVENTVS SOCIETATIS

STVDIORVM LATINORVM

LEGIONE, APVD ECCLESIAM BASILICALEM SANCTI

ISIDORI. MENSE IVNIO EXEVNTE A. D. MMXVI



Franciscae illius profestricis amici sodalesque innumeri qui numerantur idemque apud Facultatem

Litterarum Murcianam versantes ea occasione data qua VIII Conventus Societatis Studiorum Latinorum

(SELat) Legione in oppido fuit celebrandus hanc tantae feminae iustissimam et mente finxerunt et litteris

mandarunt laudationem.

Quam in Latinum Ansgarius Legionensis idque libentissimo animo convertit sermonem.



Franciscam Moya del Baño, die 14 mensis Maii a. D. MCMXLII in oppido Cieza

Hispanico more nuncupato nata cum esset, Magistram Cathedrariam Philologiae Classicae

idque inde ab anno MCMLXXII necnon Profestricem rude donatam inde ab anno MMXII

apud Vniversitatem Studiorum Murcianam esse constat.

Cui enim Vniversitati quibusque studiis philologicis tanta per suam vitam operam

ardori maximo liberalitatique inmixtam dedit, ut talibus in rebus curandis aetatem eam

degisse totam crederes. Quin etiam animus eius firmissimus maiora semper evolvens

semperque altioribus exardens rebus -Dei providentia iuvante, ut ipsius frequentissimis utar

verbis- eo usque tendere est visus, quo citius serius non modo Studiis eis Philologiae

Classicae, primi quorum fructus anno MCMLXXXII exorti sunt, sed etiam omne librorum

supellectile prorsus ceterisque hoc

genus necessariis, quo nostra estanimo ingenioque, Vniversitas

Murciana esset donata.

Quae quidem profestrix Francisca illa

Moya, si ad eius vestigandi navitatem

nunc temporis veniamus atque

quaelibet ab ipsa tractata repertaque

consideremus, vestigiis doctoris illius

magistrique Antonii Ruiz de Elvira

insistens, eminentissimis in eis

praecipuisque Romanis auctoribus studium collocavit id, quo dato impensoque scriptores

maximi momenti, quales fuerunt Vergilius, Ovidius, Tibullus, Propertius, Persius, Petronius,

multi alii, non solum bene interpretatos enodatosque habuerit, verum etiam exemplaris instar

eorum recentiorum -quos inter Garcilasus de la Vega, Diegus Hurtado de Mendoza, Petrus de

Ronsard, Antonius Mira de Amescua, Diegus Saavedra Fajardo, Georgius Ludiovicus

Borges, Michael Espinosa, Josephus Saramago, alii numerantur- illos antiquos habens, voces

necnon eorum saporem, ut ita dicam, diuturna hereditate in recentiores transmissum

allatumque mirum in modum et significare et splendidissime in lucem edere valuerit.



Novas enim nostra ut sterneret procurans et

aperiret vestigandi vias, quas una cum sodalibus

percurreret multis, gregem illum aliquando

condidisse constat, cui inscriptio IANVS, ope

cuius plurima inter alia consilia suscepta, quaedeclaremus, memoria dignum illud fuisse creditur

inceptum, quo anno MCMXCVI idque rei

publicae moderatoribus foventibus, quid novi

speciosive humanistae aperuerint illi apud

Hispanos qui versi sunt classicam tractantes hereditatem, quove modo pactoque thesaurum

illud mansuetarum Musarum apud nos locupletaverint magistra nostra eiusque sodales ad

dilucidandum se destinarunt. Qua enim re facta, quasi fundamenta studiorum ad

Humanismum necnon Classicam Hereditatem, quam vocant, nulli eorum, qui nostra aetate peritiores eius rei evadere creduntur, Franciscam nostram posuisse sunt qui negent.

Si quis autem quos in auctores nostra legens incubuerit roget, ecce quosdam: Aelium

Antonium Nebrixensem, Antonium

Augustinum, Achillem Estaço, Joannem

Ludovicum a Cerda, Josephum Antonium

González de Salas, Franciscum Fernández a

Córdova, Joannem a Fonseca, Franciscum aQuevedo, Vicentium Mariner, Faustinum

Arévalo, J. D. Casasús. Qui omnes a profestrice

illa tali tantaque perspicuitate complexi sunt, ut

hodierno die quantum in textibus antiquorum interpretandis auctores illi valuerint clarius

fusius apertius solito et recognoscere et callere possimus,

id quod de Francisci illius a Quevedo studiis apprime est

dicendum, quippe in quibus profestrix Francisca plurimam

recentissimis annis collocavit operam eam, cuius summalibro eo Quevedo y sus ediciones de textos clásicos

inscripto contineri videtur. Quis tandem tanta memoria

gaudere credatur, qui quaecumque consilia hoc genus

opere Franciscae eiusque sodalium studioque e Sedis

Latinae gremio nostrae Vniversitatis Murcianae sint

exorta narrare valebit? Quae omnia cum temporis decursu

incepta alias diversasque tetigerint provincias, fieri non

potuit quin Franciscae illius animum ingeniumque earedolere viderentur.



Illud ergo persuasissimum luceque clarius habemus, profestricem enim Franciscam suam

ipsius condidisse apud nos scholam, cuius praelectionum beneficia emolumentaque ex eo sunt

pensitanda, quod plurima computentur consilia, incepta, theses eae -plures quam viginti

quattuor- ad lauream coronam academicam impetrandam ab ea moderatae quae fuerunt. Adde

etiam discipulos eius plurimos discipulasque vestigia magistrae secuturos secuturasque qui

numerentur, quin etiam (si maiora dicere licet) illud prae oculis pone, quod nostra, qua estanimo ardoreque, dum nova parat ministratque consilia, benignitate multa, sale plurimo

subrisuque et festivitate humanissima ea, qua abundat, omnia spargere atque condire pergit, ut

eius fuit atque est diuturnus mos.

Quid ergo eius vita ipsissima melius proponamus exemplar illius

per saecula classicorum thesaurorum hereditate transmissionis,

qua –verbis ut Franciscae ipsius utar creberrimis- antiquorum

cultus et humanitas hominibus nostrae aetatis aequalibus nullodamno poenaque data nulloque negotio prohibenti obstantique

offerantur? Nos enim, qui res excultiores colimus tales, nihil aliud

nisi mirabili in concursu cursores ei esse videmur idemque metam

eo pacto petituri, qui, teste a superioribus accepto, aliis futuris

eadem via emensuris tradamus in cursu, dummodo mente

animoque nostro magistros cum revocamus tum ante animi oculos

teneamus. Haud aliter de Francisca nostra est dicendum, quippe

quae magistros eorumque doctrinam in deliciis identidem habuiteosque in oculis semper tulit suis.

Atqui, quid tandem -Erasmum illum testem ut afferam-

non efficiant manus? Quid enim mirum si Francisca illa studia

humanistica, quae vocantur, causa provehendi commentariolum

illud, quod est eius rei peritioribus notissimum

vulgatissimumque Myrtia inscriptum anno MCMLXXXVI

condiderit edendum? Quod enim commentariolum apud nosgratia dignitateque et ex multa eius auctoritate et altiore

doctrina plurimum pollere nemo est qui nesciat.

At iam ad eam veniamus, quam nostra maximopere et

colere et describere solita est provinciam! Nihil enim libris

suavis dulciusve Franciscae esse constat: quorum autem a teneris unguiculis, ut aiunt, amore

capta cum fuerit, tanta in eis curandis ordinandis disponendis libris Francisca usa est cura

diligentiaque, ut optimo iure meritoque portae Bibliothecae illius Nebrixensis, apud campumde la Merced nuncupatum sitae, prout eius anima maxime fautrix nostra evadere videtur,

nomine Franciscae in albo prostante nuperrime exornatae sint.



Quibus iam de multis aliis apertis,

quidni nunc temporis de tantae

profestricis animo ingenioque nonnulla

diceremus? Quam si definiri volemus,

nihil aliis nisi humanitatis, benignitatisliberalitatis idque eminenter in

Francisca describenda vocabulis

utendum est. Quae vero magistra, dum

nos omnes rebus vestigandis operam

dantes incitabat et exhortabatur idque

velis totis remisque, animarum cum sit

hominum sat gnara, ab ea auxilium

consiliumve rogantem quemlibet quin auscultaret aut ei praesto esset nullo prosus modoumquam recusavit. Quin etiam, virtutum eius numerum,

quibus nos circumstantes saepissime locupletaverit,

longum narrare esset, si simus declaraturi: laborem esse

et studium maximi momenti, animi maximam vim in

adversis rebus semper esse adhibendam, hilaritatem

benignitatemque vitae numquam esse neglegendam,

pacem imprimis ipsorum ad nos ipsissimos atque ad alios

quoslibet esse semper identidemque instituendan necnonfruendam magistra continenter fatebatur, ut pauca huius

generis exempla afferamus…

Quibus autem virtutibus eius non modo Sedem nostram Latinam, cuius illa quasi alma

mater esse existimatur, sed etiam multas alias aliis in locis donatas esse fama est. Sat enim

scitum profestricem Moya multis cum aliis aliarum Vniversitatum Studiorum hominibus

amicitia esse coniunctam. Vnde hoc quoque consilium, Societate Studiorum Latinorum

maximopere fovente, exortum est dulcissimum, ut tantam nempe honoremus mulierem, cuiminimam saltem gratiarum nostrarum partem esse reddendam bene iustissimeque credimus.

Quod ad te, amicissima, compertissimum cum ingenium habeamus tuum, apud nos

semper te versaturam atque animos incensuram nostros nos fingere semperque ficturos scito.

Quamobrem, amica et magistra nostra, infinitas tibi agimus gratias atque semper optime

optima valeas valetudine exoptamus!

Murciae sive Myrtiae, apud Facultatem ad Litteras Classicasmense Iunio exeunte a. D. MMXVI

De magistra illa honoranda

Documents

Transcript of De magistra illa honoranda