Condemned Greek Romance

8/18/2019 Condemned Greek Romance

1/31


2/31

Οποιαδήποτε οµοιότητα

µε

υπάρχοντα

πρόσωπα

ή

καταστάσεις είναι καθαρά αποτέλεσµα σύµπτωσης. Το

παρόν δεν αντιπροσωπεύει αληθινή ιστορία και κανένα από

τα στοιχεία που δίνονται δεν αντιστοιχούν σε αληθινά

γεγονότα.

Το παρόν περιέχει σεξουαλικές περιγραφές και δεν

είναι κατάλληλο για άτοµα κάτω των 18 ετών.


3/31


4/31

"Κοίτα να είσαι εντάξει εκεί έξω" είπε µε αγριωπό ύφος ο φρουρός στον νεαρό Μάρκ."Θα είµαι Τζον, θα είµαι" είπε ο νεαρός, και προχώρησε εεύθερος από την φυακ! πια, προς την εευθερία του. " Μάρκ είχε κατα#ικαστεί για φόνο,ωστόσο είχαν περάσει 5 χρόνια από τότε, και επιτέους !ταν εεύθερος, είχε

κάνει αίτηση για αναστο!, του την είχαν αρνηθεί όµως µετά από ένα τηεφώνηµα που έκανε ο ί#ιος τον ενηµέρωσαν ότι άαξαν γνώµη. $να ασηµένιο αυτοκίνητο, περίµενε στην έξο#ο των φυακών.Μια καστανοµάα κοπέα %γ!κε από αυτό, και πησίασε τον Μάρκ."&ίσαι ο 'έιζ;" ρώτησε, ο Μάρκ ένευσε, εκείνη του έ#ειξε το αστυνοµικό σ!µα της "&ίµαι η ντετέκτι% Τζοόυνς, είµαι η υπεύθυνη για την αναστο! σου" είπε σο%αρά, αν και !ταν οοφάνερο ότι !ταν χααρός τύπος, προσπαθούσε πού να #είχνει σκηρ!.&ίχε µακριά καστανά µαιά, και σκιστά µάτια, φορούσε µαύρη µπούζα και µαύρο τζην και !ταν πού σέξι, ο Μάρκ την κοιτούσε σαν χαζός τόσο καιρό

στην φυακ! ένιωθε σχε#όν να ασφυκτιά στο ί#ιο του το παντεόνι. "(ποθέτω ότι µου χαµογέασε η τύχη από την πρώτη µέρα" είπε κοιτώντας την, ""ύτε να το σκέφτεσαι, να προσπαθ!σεις να µου την πέσεις" είπε σο%αρά, το εννοούσε, ο Μάρκ ένιωσε την απογο!τευση να τον περι%άει, υπενθύµισε στον εαυτό του ότι θα έπρεπε να το συνηθίζει αυτό, γιατί τώρα !ταν ένας πρώην κατά#ικος, και κανείς #εν θέει πάρε #ώσε µε πρώην κατά#ικους.")οιπόν, προέχει να σου %ρούµε κάπου να µείνεις, αύριο θα σε %οηθ!σω να %ρεις µια #ουειά" είπε καθώς ο#ηγούσε χωρίς να πάρει τα µάτια της από τον #ρόµο. $στρι*ε σε ένα µοτέ, το οποίο #εν έ#ειχνε να είναι και το καύτερο,αά σίγουρα !ταν καύτερο από την φυακ!, η +τετέκτι% Τζοόυνς %γ!κε από το αυτοκίνητο αυταρχικά, ο Μάρκ καθυστέρησε επίτη#ες να %γει, του άρεσε να

κοιτάζει το ωραίο της κωαράκι.,γ!κε και ο ί#ιος, την ακοούθησε, όπως φαινόταν #εν θα π!γαιναν στο µοτέ αά σε ένα συγκρότηµα κατοικιών #ίπα από αυτό, αν !ταν #υνατόν, έ#ειχνε χειρότερο και από το φτηνιάρικο µοτέ #ίπα, " -υτό ε#ώ είναι το #ιαµέρισµα σου, κανονίσαµε µε τον ι#ιοκτ!τη να πηρώσεις το νοίκι, όταν πάρεις τον πρώτο σου µισθό για αυτό και προέχει να %ρεις #ουειά." είπε µε πιο µαακό τόνο, τον κοιτούσε στα µάτια, #εν είχε ι#ιαίτερα µάτια ο Μάρκ 'εηζ, αά ο τρόπος που κοιτούσε την µαγν!τιζε, είχε ένα τίµιο %έµµα που σίγουρα #εν ταίριαζε σε κατά#ικους. ".εν µιάς πού ε;" Τον ρώτησε, εκείνος ξεφύσηξε "προσπαθώ να συνηθίζω, ξέρεις #εν νοµίζω και κανείς να θέει ποές παρέες µαζί µου" απάντησε και στιγµιαία εί#ε στα µάτια του το πόσο τον πονούσε αυτό, και ένιωσε συµπόνια για αυτόν, αά υπενθύµισε στον εαυτό


5/31

της ότι ο Μάρκ 'έιζ είχε κοιµηθεί όπως έστρωσε, #εν έπρεπε να νιώθει καµία συµπόνια.".εν έχεις φίους;" τον ρώτησε κοφτά, εκείνος κοίταξε αού αποφεύγοντας το %έµµα της ".εν είχα ποτέ ποούς, αά και οι ίγοι που είχα µε παράτησαν µετά από...ξέρεις" είπε, η $ενα Τζοόυνς γύρισε την πάτη της

και χτύπησε την πόρτα µε τον αριθµό 5, προφανώς εκεί #ιέµενε ο ι#ιοκτ!της,ένας µεσ!ικας της άνοιξε, %ρωµούσε καπνό και ποτό, "&ίµαι η +τετέκτι% Τζοόυνς, για το #ιαµέρισµα που σας είχα πει, πέρασα να µου #ώσετε το κει#ί " είπε εκείνη, ο µεσ!ικας την κοίταξε από πάνω ως κάτω µε άγνο %έµµα, κάτι που εξόργισε τον Μάρκ αά #εν το έ#ειξε. "Το έ#ωσα το #ιαµέρισµα" είπε εκείνος %αριεστηµένα, "&ίχατε πει ότι θα το κρατούσατε για τον Μάρκ 'έιζ!" του φώναξε εκνευρισµένη, εκείνος #εν πτο!θηκε και απάντησε κυνικά "+αι αά ο κ. 'έιζ θα µε π!ρωνε όταν θα έ%ρισκε #ουειά,ενώ ο νέος που το ενοικίασα µου έ#ωσε µπροστά 2 ενοίκια, γεια σας" είπε και της έκεισε την πόρτα στο πρόσωπο. " Μάρκ όρµησε να χτυπ!σει την πόρτα για να τον σπάσει στο ξύο, η $ενα τον σταµάτησε "Τι κάνεις; /ρέµησε,

ακόµα #εν %γ!κες άρχισες τα µπεξίµατα;" ρώτησε. .εν απάντησε απά ξεφυσούσε θυµωµένος, "0άµε στο µοτέ θα µείνεις εκεί για από*ε και αύριο θα σου %ρούµε κάτι, εντάξει;", εκείνος ένευσε./ &ένα π!γε µπροστά στον τύπο της ρεσε*ιόν, ο οποίος µάον νόµιζε ότι έχει έπαυη και όχι µοτέ, τουάχιστον το στυ του αυτό έ#ειχνε."1εια σας αγαπητ! µου #εσποινίς, τι θα θέατε;" ρώτησε, η &ένα έ%γαε το σ!µα της, του το έ#ειξε, εκείνος ξαφνιάστηκε "Θέω ένα #ωµάτιο για τον νεαρό πίσω µου, πόσο κοστίζει για µια νύχτα;" ρώτησε εκείνη, ο ρεσε*ιονίστ όµως είχε αάξει ύφος και έ#ειχνε πιο *υχρός "+α σας ρωτ!σω +τετέκτι%, ο νεαρός τι σας είναι;" ρώτησε " 2χι ότι σε αφορά, χρειαζόµαστε ένα #ωµάτιο, γιατί %ρίσκεται σε επανένταξη και αύριο θα *άξουµε για σπίτι, απώς για από*ε." είπε η $ενα." ρεσε*ιονίστ όµως αρν!θηκε ")υπάµαι +τετέκτι% αά #εν #ίνω #ωµάτιο σε κατά#ικους, πρώην ! νυν" είπε και την κοίταξε *υχρά. ""φείεις να #ώσεις #ωµάτιο, είναι παράνοµο να..." ξεκίνησε η &ένα, αά εκείνος γέασε ειρωνικά " 2χι #εν οφείω να προσφέρω υπηρεσίες σε κανέναν που #εν επιθυµώ, και τον νεαρό #εν τον επιθυµώ στο µοτέ µου" είπε. / &ένα !ταν αυτ! που θα του έ#ινε µπουνιά αά ο Μάρκ την σταµάτησε, " $α #εν πειράζει πάµε, έχω έναν φίο που θα µε φιοξεν!σει για από*ε, απώς π!γαινε µε εκεί " είπε, εκείνη ξεφύσηξε και µπ!κε στο αυτοκίνητο. " Μάρκ της εξ!γησε που έµενε ο φίος του και εκείνη τον άφησε απέξω από το σπίτι.

"3ε ευχαριστώ +τετέκτι% Τζοόυνς" είπε εκείνος, η &ένα χαµογέασε πρώτη φορά σ!µερα ")έγε µε &ένα, και µην µπέξεις θα περάσω αύριο να σε πάρω για να σου %ρούµε #ουειά" είπε και πάτησε το γκάζι, αφ!νοντας τον πίσω της, αν και #εν !ξερε γιατί , της άρεσε η παρέα του, µπορεί να µην !ταν οµιητικός αά η παρουσία του είχε κάτι το ηρεµιστικό.

" Μάρκ προχώρησε µερικά τετράγωνα πιο κάτω, η παιά του γειτονιά, το παρκάκι, !ταν όπως το θυµόταν, τύιξε το µπουφάν του γύρω του, και #ιάεξε ένα παγκάκι, ξάπωσε και σχε#όν αµέσως αποκοιµ!θηκε. / &ένα µπ!κε στο #ιαµέρισµα το οποίο µύριζε κάτι ωραίο, όπως πάντα ο +ίκ κάτι µαγείρευε για εκείνη "+ίκ µωρό µου; Θες να µε παχύνεις;" είπε καθώς ο αρρα%ωνιαστικός

της την αγκάιασε. "3ε περίµενα άργησες" την µάωσε, εκείνη %γάζοντας το όπο και ύνοντας την εξάρτηση άρχισε να του εξηγεί για τον Μάρκ 'έιζ,


6/31

εκείνος πότε άφηνε ένα "'µ" και πότε απώς ένευε καταφατικά. ".εν υπάρχει όγος να στεναχωριέσαι $ενα, ο νεαρός έκανε µια επιογ!, #εν µπορείς να στεναχωριέσαι για αυτόν, %ο!θησε τον αά µην #ένεσαι, έτσι και αιώς θα τον %ρουν µε καµιά %εόνα στο χέρι νεκρό σε κανα #ύο µ!νες ! θα αυτοκτον!σει", η &ένα τον κοίταξε σοκαρισµένη ".εν το ξέρεις αυτό! .εν

κατα!γουν όοι έτσι +ίκ" είπε, εκείνος την φίησε "/ ευαισθησία σου µε ανά%ει, όµως έτσι είναι στατιστικά, η επανένταξη κατα#ίκων στην κοινωνία,είναι απώς προσωριν!, είναι πάντα περιθωριοποιηµένοι από όους, και καταφεύγουν σε αυτοκτονίες ! καταχρ!σεις" είπε, η &ένα σκέφτηκε το ευγενικό πρόσωπο του 'έιζ, #εν !θεε να τον φανταστεί µαστουρωµένο ! πνιγµένο σε κανένα ποτάµι, τον συµπαθούσε, εξαρχ!ς τον συµπάθησε. "&ίναι υπηρό πάντως, #εν έχει κανέναν, ούτε φίους, οι γονείς τον έχουν ξεγρά*ει,η µητέρα του #ηα#! γιατί ο πατέρας του τους εγκατέει*ε όταν !ταν ακόµα µωρό ο 'έιζ", ο +ίκ έ#ειχνε να %αριέται µε την συζ!τηση, "&ντάξει, όµως σκότωσε κάποιον έτσι; .εν τους κατηγορώ τους γονείς του και τους φίους του, και εγώ #εν θα !θεα να κάνω παρέα µε έναν #οοφόνο" είπε σχε#όν

κατηγορηµατικά."Μισό επτό" είπε η &ένα, µόις είχε σκεφτεί κάτι, ο Μάρκ #εν είχε φίους,της το είχε πει ο ί#ιος, άρα που τον άφησε;

$νιωσε ένα ζεστό απαό χέρι, στο πρόσωπο του, αµέσως σηκώθηκε,πονούσε παντού, η &ένα τον κοιτούσε µε ένα απαό χαµόγεο "Θα προτιµούσες κάτι, πιο ζεστό από το παγκάκι; $α πάµε" είπε και εκείνος την κοίταξε "0ου πάµε;" την ρώτησε "Θα µείνεις σπίτι µου από*ε" απάντησε η $ενα, ο Μάρκ σταµάτησε να περπατάει " 2χι!" της είπε σταθερά εκείνη έπιασε το µπράτσο του και τον τρά%ηξε µαζί της "0ροχώρα, εξάου είναι παράνοµο να κοιµάσαι στο παγκάκι"ο Μάρκ την ακοούθησε, όταν µπ!καν στο αυτοκίνητο της έκανε µια αντιπρόταση "4κου θα κοιµηθώ στο αυτοκίνητο, α!θεια #εν µε πειράζει",εκείνη ξεφύσηξε θυµωµένη "Θα κοιµηθείς στον καναπέ µου, πίστε*ε µε είναι το ί#ιο ά%οος µε το αυτοκίνητο και γιατί είσαι τόσο ακατά#εκτος;"&κείνος κοίταξε έξω από το παράθυρο, σο%άρε*ε, "Κάποτε, #εν µε ύπονταν,είχα φίους, είχα οικογένεια, και τώρα όα αυτά χάθηκαν, σε παρακαώ µην µε υπάσαι &ένα, έχω οόκηρη ζω! µπροστά µου για να µε υπούνται ας µην ξεκιν!σει µε σένα, από*ε, άφησε µε να κοιµηθώ ε#ώ" της είπε, και της έ#ινε την εντύπωση ότι θα έκαιγε

".εν το κάνω από οίκτο, 'έιζ, Μάρκ κοίταξε µε, το να σε %οηθ!σω #εν έχει να κάνει µε οίκτο, ανέα%α να σε %οηθ!σω να επανενταχτείς και αυτό θα κάνω,θα σου κάνω µια συµφωνία, θα κοιµηθείς σπίτι µου από*ε, και όταν πάρεις τον πρώτο σου µισθό θα µε κεράσεις καφέ, σύµφωνοι;" ρώτησε, εκείνος χαµογέασε #ειά "&ντάξει" της είπε.

2ταν έφτασαν στο #ιαµέρισµα, ο Μάρκ την ακοουθούσε αθόρυ%ος, της θύµιζε µαθητ! που τον ο#ηγούν πρώτη φορά στην τάξη του. "0έρασε" του είπε καθώς άνοιγε την πόρτα, εκείνος µπ!κε, ο +ίκ τον κοίταξε κατάµατα, #εν είπε κου%έντα όµως το %έµµα του τα είπε όα, όταν η &ένα µπ!κε πίσω από τον Μάρκ, της είπε *υχρά "Μπορώ να σου µι!σω ίγο ε#ώ;" !ξερε τι θα

ακούσει αά #εν θα άφηνε τον Μάρκ άστεγο, !ταν υπεύθυνη για εκείνον,


7/31

"Κάθισε ίγο Μάρκ και επιστρέφω" είπε, εκείνος ένευσε και κάθισε στον καναπέ, έ#ειχνε νευρικός."&ίσαι τρε!; Τον έφερες σπίτι µας;" την ρώτησε *ιθυριστά θυµωµένος "+ίκ, ξέρω γιατί ανησυχείς, αά #εν µπορούσα να τον αφ!σω έξω νυχτιάτικα"αντέτεινε εκείνη

"&ίναι #οοφόνος &ένα, .")"5"+"3!""&ίµαι υπεύθυνη για αυτόν όµως +ίκ, #εν θα τον εγκαταεί*ω την πρώτη του νύχτα έξω από την φυακ!, και #εν µου µοιάζει για *υχοπαθ! #οοφόνο,#ιά%ασα την υπόθεση του, οπότε #εν έχεις να ανησυχείς για κάτι" είπε η &ένα και του γύρισε την πάτη, ο +ίκ είχε µείνει εµ%ρόντητος."Μάρκ αν θες µπορείς να χρησιµοποι!σεις το ντους, θα φέρω σκεπάσµατα για να στρώσουµε τον καναπέ" είπε η &ένα, !ταν φανερά, ενοχηµένη µε την στάση του +ίκ. " Μάρκ έπιασε απαά το χέρι της ".εν είναι ανάγκη να το κάνεις αυτό, µην τσακώνεσαι µαζί του για µένα, µπορώ να φύγω κάπου θα %ρω να κοιµηθώ, µια νύχτα είναι" της είπε "Μάρκ κοίταξε µε, είµαι ένα πού ειικρινές άτοµο, αν #εν !θεα να µείνεις

ε#ώ, #εν θα %ρισκόσουν ε#ώ, και #εν θα σε εγκαταεί*ω έστω και αν αυτό είναι για µια νύχτα, είµαι υπεύθυνη για σένα, και µε το να σε αφ!σω εκεί έξω,#εν #είχνω και πού υπευθυνότητα" -ν κατάα%ε κάτι ο Μάρκ για την &ένα, !ταν ότι !ταν πεισµατάρα, έτσι απώς απο#έχθηκε το γεγονός ότι #εν θα τον αφ!σει να φύγει από το σπίτι της από*ε."Θα χρησιµοποι!σω ίγο το ντους" της είπε και έ%γαε την µπούζα του, η &ένα τον κοίταξε µε γουρωµένα µάτια, φαινόταν ότι !ταν γυµνασµένος,αά τώρα που έ%επε το σώµα του, #εν είχε ι#έα πόσο, οι κοιιακοί του !ταν τόσο ανάγυφοι και έ#ειχναν σκηροί σαν πέτρα στα χέρια του #ιακρίνονταν µερικά τατουάζ καθώς και στο στ!θος του ""υαου Μάρκ, #εν είχα ι#έα ότι γυµναζόσουν τόσο" είπε, εκείνος χαµογέασε συνεσταµένα, ".εν είχα και ποά να κάνω στην φυακ! οπότε...", όταν µπ!κε στο ντους, η &ένα άρχισε να στρώνει τον καναπέ, ο +ίκ την πησίασε "τον γουστάρεις έτσι;" της είπε νευριασµένος, "Τι; &ίσαι τρεός, σ!µερα τον γνώρισα" του φώναξε εκείνη,"Τον γουστάρεις $ενα, για αυτό #εν !θεες να τον αφ!σεις εκεί έξω µόνο"της είπε, του έ#ωσε ένα ηχηρό χαστούκι " -ν νοµίζεις ότι το να εν#ιαφέροµαι για έναν άνθρωπο που #εν έχει που να πάει, σηµαίνει ότι τον γουστάρω κιόας, τότε έχεις σο%αρό πρό%ηµα""3υγνώµη, παραφέρθηκα &ένα συγνώµη, σε αγαπάω τόσο πού" της είπε τώρα ο +ίκ

"Τεευταία παραφέρεσαι συνέχεια, πρώτα !ταν ο νέος µου συνά#εφος, µε είχες ρωτ!σει αν τον γούσταρα και αυτόν, αν #εν µου έχεις εµπιστοσύνη τότε τι κάνουµε ε#ώ +ίκ;" τον ρώτησε, εκείνος έ#ειχνε να µην ξέρει τι να απαντ!σει." $χεις #ίκιο, συγνώµη" *έισε εκείνος, η &ένα του γύρισε την πάτη και έστρωσε τον καναπέ, ο Μάρκ είχε %γει από το ντους και περίµενε εκεί φορώντας τώρα µόνο το µποξεράκι του και την µαύρη µπούζα του, η &ένα τρόµαξε όταν γύρισε, !ταν τόσο αθόρυ%ος.")οιπόν θα σου ευχηθώ καό ύπνο, αν και #εν νοµίζω να κοιµηθείς καά στον καναπέ" είπε η &ένα συνεσταµένα, ο Μάρκ χαµογέασε ".εν πειράζει,οπου#!ποτε είναι καύτερα από παγκάκι σωστά;"


8/31

"Καηνύχτα" είπε αγγίζοντας στιγµιαία και φιικά το µπράτσο του,προκαώντας του έναν περίεργο ηεκτρισµό, "Καηνύχτα" της είπε και ξάπωσε στον καναπέ, όπου σκεφτόταν την &ένα µέχρι που αποκοιµ!θηκε

Κάπου αού όµως, έκαναν άα σχέ#ια

"Τον εευθέρωσαν;" ρώτησε ο τύπος µε το µαύρο κοστούµι τον %οηθό του "+αι κύριε, µε αναστο! και επανένταξη, όπως ακρι%ώς το ζητ!σατε"απάντησε φο%ισµένα ο %οηθός του, ο 6γκόρ Κάικο% !ταν ένας άν#ρας που ποοί φο%ούνταν και όχι χωρίς όγο."7ραία, ωραία, άντε να τεειώνουµε µε αυτόν γιατί ξέρει ποά και #εν µου αρέσει όταν µε εκ%ιάζουν, να το θυµάσαι αυτό" είπε πίνοντας µια γουιά από το ουίσκι του,"Κύριε, #εν θεωρείται ότι είναι ίγο #ύσκοο να τον %γάουµε από την µέση;αυτ! η +τετέκτι% Τζοόυνς θα τον έχει υπό την ευθύνη της ", ο Κάικο% κοίταξε τον %οηθό του χαµογεώντας ειρωνικά "8έρεις καά ότι µπορώ ακόµα και να τον σκοτώσω εγώ ο ί#ιος µπροστά της και µετά να πείσω τους πάντες να

%άουν εκείνη φυακ!, µην κάνεις ανόητες ερωτ!σεις οιπόν"" %οηθός ένευσε και %γ!κε από το γραφείο, ο Κάικο% τον ανατρίχιασε µε την *υχρά#α του, ο τύπος !ταν γεννηµένος #οοφόνος...

Το να %ρεθεί #ουειά για τον Μάρκ !ταν παραπάνω από #ύσκοο, η &ένα %γ!κε απογοητευµένη από την τέταρτη επιχείρηση που !πιζε να τον προσάµ%ανε."+οµίζω ότι #εν πρέπει να έµε ότι είµαι πρώην κατά#ικος" είπε ο Μάρκ "(ποχρεούµαι να το εω 'έιζ, #εν το κάνω από σα#ισµό" απάντησε νευριασµένη η &ένα, µετά µετάνιωσε που του µίησε απότοµα "3υγνώµη,απώς περίµενα να %ρεθεί κάτι", εκείνος σταµάτησε την έπιασε από τους ώµους, το άγγιγµα του την έκανε να νιώθει έναν γυκό ηεκτρισµό στο σώµα της "Μην ανησυχείς για µένα, κάτι θα %ρω, υπάρχει ένα άσυο αστέγων κάπου κοντά, θα µε φιοξεν!σουν για ίγο φαντάζοµαι""Μάρκ 'έιζ αν #εν σου %ρω #ουειά #εν πρόκειται να φύγεις από το σπίτι, #εν θα σε αφ!σω άστεγο και άνεργο, ε#ώ είναι +έα (όρκη, ! θα εγκηµατ!σεις ! θα σκοτωθείς"είπε η &ένα."+αι σιγά την απώεια &ένα, ποιον κορο9#εύουµε ,είµαι ένας πρώην κατά#ικος, αν µπορούσαν θα π!ρωναν για να µε #ουν να ξεπαστρεύοµαι"/ &ένα τον κοίταξε σοκαρισµένη "&ιικρινά 'έιζ, κατάφερες να µείνεις µέσα

και τώρα αποφάσισες ότι θα τα παρατ!σεις; Τώρα που είσαι εεύθερος;" τον ρώτησε ".εν θα είµαι ποτέ ξανά εεύθερος &ένα, #εν το καταα%αίνεις;"".εν πιστεύεις και πού στις #εύτερες ευκαιρίες έτσι;" ρώτησε εκείνη,κοιτώντας τον µε τα καστανά µάτια της, που του θύµιζαν σοκοάτα."1ια µένα όχι, #εν %έπεις ούτε να µε προσά%ουν #εν θέουν, υπονοείς ότι θα αάξει ποτέ όο αυτό; "ι άνθρωποι είναι πάντα ρατσιστές, ακόµα και αν κάνουν ότι απεχθάνονται το ρατσισµό, όταν έρχεται η ώρα και αντικρίζουν κάτι άο, κάτι που φο%ούνται, τότε %γαίνει ο αηθινός εαυτός τους""Με σοκάρεις Μάρκ, είσαι µόις 22 ετών και έχεις εγκαταεί*ει το παιχνί#ι, αν σου έεγα ότι εγώ πιστεύω σε εσένα, ότι σε εµπιστεύοµαι, θα άαζε κάτι;"

-υτ! η φράση της, τον έκανε να αισθάνεται ένα ευχάριστο γαργαητό στο σώµα του.


9/31

")ες *έµατα, #εν µε ξέρεις καν, χθες µε γνώρισες, πότε πρόα%ες να πιστέ*εις σε µένα" την ρώτησε, εκείνη γύρισε το %έµµα της αού, σαν να το αποφεύγει "(ποθέτω η εµπιστοσύνη είναι σαν τον έρωτα, κάποιες φορές γίνεται αυτόµατα, και άες παίρνει χρόνο" είπε εκείνη, πάρκαρε το αυτοκίνητο και

χωρίς να µι!σει %γ!κε, ανέ%ηκαν στο #ιαµέρισµα, ο +ίκ !ταν εκεί όµως. Το %έµµα του έπεσε απευθείας στον Μάρκ, #εν έκρυ*ε καν την #υσαρέσκεια του "+όµιζα ότι θα του έ%ρισκες σπίτι" είπε χωρίς καν να χαµηώσει την φων! του, ".εν %ρ!καµε όµως" απάντησε η &ένα #εικτικά, ο Μάρκ στεκόταν #ίπα στην πόρτα, "5υσικά και #εν %ρ!κατε, ο τύπος είναι #οοφόνος &ένα" είπε σαν να µην !ταν µπροστά ο Μάρκ."0ρόσεχε πως µιάς" τον προει#οποίησε µε απειητικ! ηρεµία εκείνος, ο +ίκ όµως #εν θα έκανε πίσω έτσι απά "1ιατί ; :έµατα εω;" 2α έµοιαζαν να συµ%αίνουν σε κάσµατα #ευτεροέπτου, ο Μάρκ του έ#ωσε µια µπουνιά, ο +ίκ έπεσε έκπηκτος στο πάτωµα, η &ένα έτρεξε κοντά στον +ίκ "&ίσαι καά;" ρώτησε.

" Μάρκ είχε !#η φύγει όταν η &ένα άρχισε να τον *άχνει."Θα τον καταγγείω τον µπάσταρ#ο, θα ξαναµπεί µέσα" έεγε µε θυµό ο +ίκ έχοντας αίµατα να τρέχουν από την µύτη του, έπιασε το κινητό του και σχηµάτισε τον αριθµό της αστυνοµίας, όµως η &ένα του π!ρε το κινητό από τα χέρια.".εν θα το κανείς +ίκ" είπε εκείνη "Με χτύπησε, είναι επικίν#υνος #εν το %έπεις;" αντέτεινε εκείνος "3ου άξιζε, τον προσέ%αες, και επίσης αν τον καταγγείεις, θα %ρω και εγώ το µπεά µου, είµαι υπεύθυνη για αυτόν" είπε η &ένα #ίνοντας του πίσω το κινητό, ο +ίκ το κοίταξε έ#ειχνε να σκέφτεται κάτι, και το έ%αε στην τσέπη."&ένα, άκουσε µε, 3'αγαπώ, το ξέρεις, ο τύπος είναι επικίν#υνος, ζ!τησε τους να τον αναά%ει άος, φο%άµαι που είσαι µαζί του συνέχεια" της είπε !ρεµα "" Μάρκ είναι τύπος και υπογραµµός µαζί µου +ίκ, #εν ξέρω γιατί τον µισείς τόσο, αά #εν θα ζητ!σω να τον αναά%ει άος, νοµίζω ότι είµαι η µόνη που του #ίνω επί#α" είπε η &ένα και µόις συνει#ητοποίησε τι είπε, ευχόταν να το είχε πάρει πίσω, ο +ίκ την κοίταξε µε γουρωµένα µάτια ".εν το πιστεύω &ένα, τον ερωτεύεσαι έτσι;" φώναξε ο +ίκ "&ίσαι ηίθιος +ίκ, πότε να τον ερωτευτώ; Μια µέρα τον ξέρω µόνο" αντέτεινε εκείνη, και χωρίς να το θέει της !ρθε η συζ!τηση που είχε µε τον Μάρκ πριν στο αυτοκίνητο, η εµπιστοσύνη και ο έρωτας είτε παίρνουν χρόνο είτε γίνονται

αυτόµατα."Τότε ζ!τησε τους να σε απαάξουν από αυτόν" είπε απαιτητικά ο +ίκ "Θα µε ρωτ!σουν για ποιον όγο, τι θα τους πω, ότι ζηεύει το αγόρι µου;"είπε η &ένα "+α τους πεις ότι µε χτύπησε" είπε ο +ίκ θυµωµένος " 2χι! -υτό θα τον έστενε απευθείας στην φυακ! πάι! .εν θα του το κάνω αυτό εγώ""&ένα, τον προστατεύεις; 1ιατί ;" ρώτησε ο +ίκ αά το νευρικό του χαµόγεο έ#ειχνε !#η ότι !ξερε την απάντηση "&πει#! αυτ! είναι η #ουειά µου γαµώτο +ίκ, #εν ακούς όταν σου µιάω;"Του είπε απηυ#ισµένη

" 2χι,όχι, αυτό είναι κάτι άο, κάτι πιο προσωπικό, &ένα αν #εν ζητ!σεις να τον αναά%ει άος, θα χωρίσουµε" είπε ο +ίκ, ξεφυσώντας θυµωµένος


10/31

"&ντάξει οιπόν, ας γίνει όπως θες, χωρίζουµε" απάντησε εκείνη αφ!νοντας τον εµ%ρόντητο

2σο ο +ίκ µάζευε τα πράγµατα του, η &ένα καθόταν θιµµένη στο σαόνι,έπρεπε να σκέφτεται τον +ίκ, αά µόνο ο Μάρκ τριγυρνούσε στο µυαό της,

τις σκέ*εις τις #ιέκο*ε ο +ίκ "5εύγω" είπε σε µια απέπι#α προσπάθεια να την κάνει να τον σταµατ!σει, κρατώντας την %αίτσα του και την καµπαρτίνα του στο χέρι. / &ένα τον κοίταξε και του είπε σο%αρά "&σύ το !θεες αυτό +ίκ, όχι εγώ, κα! τύχη", το σαγόνι του έτρεµε, από θυµό, από ύπη, #εν απάντησε, άνοιξε την πόρτα και την έκεισε πίσω του, πριν η &ένα ξεσπάσει σε #άκρυα.

" $χω ξεµείνει από µέρη να σου κρυφτώ" εει ο Μάρκ που καθόταν στο παγκάκι, η &ένα τον πησιάζει και κάθεται #ίπα του, για µια στιγµ! #εν µιάνε."Τι έχεις;" την ρωτάει πρώτος, εκείνη ξεφυσάει "" +ίκ και εγώ, χωρίσαµε" είπε

"1ιατί ;" ρώτησε ο Μάρκ επίζοντας κρυφά για κάτι."Μου ζ!τησε να #ιαέξω, ! να ζητ!σω να σε αναά%ει κάποιος άος ! να χωρίσουµε" απάντησε η &ένα, " 2χι, όχι, όχι, &ένα µην είσαι τρε!, π!γαινε %ρες τον, και πες του ότι θα πεις να µε αναά%ει άος!" είπε ο Μάρκ,τρί%οντας νευρικά µε τις παάµες του το πρόσωπο του."Τι είναι αυτά που ες; .εν µου αρέσει η συµπεριφορά του και σε προσέ%αε και καά του έκανες" αντέτεινε η &ένα, ο Μάρκ χάι#ε*ε το µάγουο της,απαά, #εν !ταν φιικό άγγιγµα, !ταν κάτι παραπάνω, εκείνη τον κοιτούσε,ανίκανη να αντι#ράσει "&ένα, όταν σε εί#α εκεί έξω από την φυακ!, ξέρεις ποια !ταν η πρώτη σκέ*η µου;""0οια;" ρώτησε η &ένα "3κέφτηκα ότι αν η εευθερία µου αρχίζει µε µια τόσο όµορφη κοπέα, έστω και αν είναι αστυνοµικός, τότε θα έχω κα! τύχη" είπε χαµογεώντας απαά,θύµιζε ξαφνικά ξέγνοιαστο 22χρονο, ο Μάρκ που θα µπορούσε να !ταν, η &ένα #εν !ξερε τι να απαντ!σει οπότε #εν απάντησε, έτσι εκείνος συνέχισε "8έρεις κάτι όµως; .εν αξίζει να χαάσεις την σχέση σου, την ζω! σου για µένα, εκτιµώ τον ζ!ο σου να µε %οηθ!σεις αά #εν αξίζω να σου χαάσω την ζω! ,για αυτό σου εω, π!γαινε %ρες τον, πες του ότι το ξανασκέφτηκες"τεείωσε την πρόταση του και άφησε το #άχτυο του να πέσει από το πρόσωπο της, η &ένα ένιωθε ακόµα την αίσθηση του αγγίγµατος του στο

πρόσωπο της."Μάρκ 'έιζ, ένα έχω να σου πω, χάρηκα που σε γνώρισα, και επίζω να σε #ω πετυχηµένο µια µέρα, θα πω στον καύτερο να σε αναά%ει" είπε και σηκώθηκε από το παγκάκι, εκείνος της έσφιξε το χέρι, έ#ειχνε να θέει να κάνει περισσότερα αά #εν έκανε, έτσι η &ένα του είπε "Κάπου πρέπει να µείνεις όµως!", εκείνος της χαµογέασε !ρεµα "Μην ανησυχείς, πες τους ότι θα µε %ρουν στο άσυο των αστέγων"".εν θέω να µείνεις εκεί " #!ωσε εκείνη, ο Μάρκ όµως πησίασε και άγγιξε το µάγουό της ξανά ".εν πειράζει, αρνούµαι να έρθω σπίτι σου", και εκείνη την στιγµ! σκέφτηκε να κάνει µια επιπόαια κίνηση, πησίασε τα χείη της,εκείνη #εν αποµακρύνθηκε, και τότε το κινητό της χτύπησε, εκατοστά τον

χώριζαν από τα χείη της "0αρακαώ;" απάντησε η &ένα, "0ρέπει να µι!σουµε &ένα" της είπε ο +ίκ, ο Μάρκ εκµεταεύτηκε το τηεφώνηµα και


11/31

αποµακρύνθηκε αθόρυ%α, νιώθοντας εντεώς ηίθιος, π!γε να την φι!σει, τι σκεφτόταν; / &ένα έκεισε το κινητό, και όταν σ!κωσε το %έµµα, αντίκρισε ένα ά#ειο πάρκο, ο Μάρκ είχε φύγει.

Μέρος 2

Κάπου στην +έα (όρκη " $µαθα από το τµ!µα ότι *άχνουν ακόµα να τον επανεντάξουν" είπε ο κοντός αά µυώ#ης τύπος, ο Κάικο% τον κοίταξε α#ιάφορα "Και πως µπορεί να µου χρησιµεύσει αυτό +τέη%ιντ;", ο +τέη%ιντ τον κοίταξε µε πονηρό %έµµα

"3κεφτόµουν ότι θα µπορούσατε να τον προσά%ετε εσείς, θα τον κάνετε να έρθει αυτός σε εσάς και τότε θα τεειώνουµε µε αυτόν" είπε, ο 6γκόρ Κάικο% το σκέφτηκε !ταν κα! ι#έα, έτσι γύρισε χαµογεώντας ύπουα και είπε "Μέχρι αύριο να έχετε στ!σει µια επιχείρηση, να µην ο#ηγεί στο όνοµα µου,γιατί θα το καταά%ει!", ο +τέη%ιντ ένευσε και %γ!κε από το γραφείο, εξάου είχε ποά να κάνει, αν όα π!γαιναν καά ο Κάικο% θα τον είχε σε µεγάη εκτίµηση, και θα τον χρυσοπ!ρωνε, αυτό το σχέ#ιο #εν έπρεπε να αποτύχει.

"&ίσαι ο 'εηζ;" ρώτησε κάποιος, ο Μάρκ άνοιξε τα µάτια του, %ρισκόταν στο άσυο αστέγων, ο αστυνοµικός που στεκόταν µπροστά του !ταν *ηός, και είχε µαύρα µαιά, έ#ειχνε σο%αρός, υπερ%οικά σο%αρός "+αι, εγώ είµαι"

απάντησε ο Μάρκ "7ραία, πάµε σου %ρ!κα #ουειά" είπε κοφτά, ο Μάρκ όφειε να το παρα#εχτεί ότι ο νέος τύπος, #εν !ταν όπως η &ένα Τζοόυνς αά !ταν γρ!γορος, του είχε %ρει #ουειά πριν καν τον #ει. Μπ!καν στο αυτοκίνητο, ο αστυνοµικός !ταν αµίητος, θύµιζε αυτούς που τρα%άνε όπο για πάκα, έτσι ο Μάρκ #εν #οκίµασε την τύχη του. 0άρκαραν έξω από ένα µίνι µάρκετ,έ#ειχνε καινούργιο, ο αστυνοµικός ακοούθησε το %έµµα του Μάρκ "&ίναι καινούργιο, τους µίησα για σένα, #έχτηκαν να σε πάρουν στην #ουειά, είναι καοί άνθρωποι, µην µε απογοητεύσεις 'εηζ" είπε ο αστυνοµικός αά έµοιαζε πιο πού µε απει!, παρά µε παράκηση. 2ταν %γ!καν από το αυτοκίνητο, ένας µεσ!ικας άν#ρας µε γκρίζα µαιά, τους πησίασε, έ#ειχνε

να είναι ένας καθηµερινός µεσ!ικας, αά το %έµµα του έ#ειχνε ότι !ταν έξυπνος." -υτός είναι, ο Μάρκ 'εηζ" είπε ο αστυνοµικός, ο Μάρκ έσφιξε το χέρι του µεσ!ικα "Καώς τον, µε ένε $ντουαρτ, µπορείς να µε ες $ντ φυσικά, πέρασε Μάρκ να #εις το µαγαζί , #εν θα σε χρειαστούµε άο κύριε" είπε ο $ντ απευθυνόµενος στον αστυνοµικό, ο οποίος χαιρέτησε ευγενικά και έφυγε µε το αυτοκίνητο. Το µαγαζί !ταν ένα τυπικό µίνι µάρκετ, όα τα ράφια !ταν γεµάτα από κάθε ογ!ς πράγµατα, το ταµείο %ρισκόταν αριστερά από την είσο#ο, ο $ντ έ#ειξε το µαγαζί " $χω άο ένα, εσύ θα είσαι υπεύθυνος για αυτό ε#ώ, τι ες θα τα καταφέρεις;" ;ώτησε ο $ντ." Μάρκ #εν πίστευε στα αυτιά του "&γώ, υπεύθυνος, ε#ώ;" τραύισε, ο $ντ του χαµογέασε "+αι, γιατί ξαφνιάζεσαι;" ρώτησε ο $ντ, ".εν περίµενα τόση


12/31

εµπιστοσύνη σε µένα, για αυτό" απάντησε ο Μάρκ. " $ντ τον κοίταξε απευθείας στα µάτια "Μάρκ παικάρι µου, σκέφτεσαι να µε κέ*εις;" ρώτησε,"5υσικά και όχι" απάντησε σχε#όν θιγµένος ο Μάρκ, ο $ντ σ!κωσε τους ώµους " -υτό µου αρκεί Μάρκ, τώρα έα να σου #είξω που θα µένεις, και να #εις και πως ειτουργεί η ταµειακ!"

"Μισό επτό, που θα µείνω είπατε;" ρώτησε ο Μάρκ ξαφνιασµένος άη µια φορά "+αι, #εν σου είπε ο αστυνοµικός που σε έφερε, του είπα ότι µιας και είχες πρό%ηµα να %ρεις µέρος να µείνεις, µπορείς να µένεις στο πίσω #ωµάτιο,έχει τουαέτα, και ένα κρε%άτι, τουάχιστον µέχρι να ορθοπο#!σεις" είπε. $νιωσε ότι επιτέους του χαµογεούσε η τύχη του, %ρ!κε #ουειά και µέρος να µένει µέσα σε µια µέρα, κάτι άο του έειπε τώρα για να είναι αηθινά ευτυχισµένος αά #εν µπορούσε να την έχει, έπρεπε να την ξεγρά*ει επιτέους, !ταν αστυνοµικός και αυτός κατά#ικος, σχε#όν σκαν#αώ#ες αν το σκεφτεί κανείς, η υπόοιπη µέρα πέρασε µε τον $ντ να του #είχνει την ταµειακ! µηχαν!, και να τον προει#οποιεί για περιπτώσεις ηστείας και άα

τέτοια.

/ &ένα Τζοόυνς πάι, %ρισκόταν στο κρε%άτι µε τον +ίκ "+οµίζω ότι !ταν η καύτερη µας φορά" της είπε αγκαιάζοντας την, εκείνη #εν µιούσε, #εν µπορούσε να %γάει από το µυαό της τον Μάρκ, είχε ένα κακό προαίσθηµα, σαν να τον είχε προ#ώσει. "Τι σκέφτεσαι µωρό µου;";ώτησε ο +ίκ, στηριζόµενος στον αγκώνα του, "Τίποτα, απώς αναρωτιέµαι,τι να έγινε µε τον 'εηζ" απάντησε, ο +ίκ σο%άρε*ε "#εν είναι #ικ! σου ευθύνη πια, ξέχασε τον""+ίκ µην θυµώνεις, είµαι ε#ώ µαζί σου, απώς τον σκέφτοµαι ως άνθρωπος,#εν έχεις όγο να ζηεύεις" του είπε, ο +ίκ κάγχασε "&γώ να ζηέ*ω τον Μάρκ 'εηζ; .εν είµαστε καά, ο τύπος είναι καµένο χαρτί &ένα, #εν έχω να του ζηέ*ω τίποτα, µέχρι τα 24 θα έχει κατα!ξει φυακισµένος ! νεκρός,πράγµα που #εν µε εν#ιαφέρει ι#ιαίτερα""Μπορείς να µην είσαι τόσο κυνικός;" αντέτεινε θυµωµένη η &ένα, ο +ίκ απώς γύρισε την πάτη του και αποκοιµ!θηκε ! τουάχιστον αυτό παρίστανε./ &ένα σκέφτηκε την τεευταία φορά στο πάρκο, πόσο κοντά την είχε πησιάσει, και πόσο πού !θεε αυτ! να την φι!σει, πως ζωγραφίστηκε η απογο!τευση του στο πρόσωπο όταν το κινητό χτύπησε, κάθε φορά που τον σκεφτόταν, ένιωθε κάτι, κάτι #ιαφορετικό, µε τον +ικ #εν είχε νιώσει ποτέ έτσι.

Κάπου στην +έα (όρκη

"Κύριε Κάικο%, θέω να σας ενηµερώσω ότι το σχέ#ιο %αίνει καώς, ο στόχος %ρίσκεται στην παγί#α µας" ανακοίνωσε χαιρέκακα ο +τέη%ιντ, ο Κάικο% σ!κωσε το %έµµα από τα χαρτιά του και χαµογέασε "Θυµ!σου,πρέπει να µοιάζει µε ατύχηµα, #εν θέω να τρα%!ξουµε την προσοχ!" του είπε, ο +τέη%ιντ χαµογέασε "Τα έχω κανονίσει όα"


13/31

προσ#ιορίσει το γιατί . &ίχε πια πησιάσει µεσηµέρι, και το µίνι µάρκετ !ταν ά#ειο, για µια ακόµη φορά το τηέφωνο χτύπησε, ο Μάρκ το σ!κωσε %αριεστηµένα, "0αρακαώ;""Μάρκ 'εηζ;" είπε η φων! της &ένα, ο Μάρκ ανακάθισε στην καρέκα,"&ένα, ναι εγώ είµαι, τι κάνεις;" ρώτησε χαµογεώντας αν και #εν µπορούσε

να τον #ει, "Μια χαρά είµαι, έµαθα %ρ!κες και #ουειά και µέρος, µπρά%ο! 3ου είπα ότι σε έ#ωσα στον καύτερο!" είπε εκείνη, ο Μάρκ !θεε να της πει ποά αά αποφάσισε πως #εν άξιζε να της χαάσει την ηρεµία, ακουγόταν τόσο !ρεµη και χαρούµενη στο τηέφωνο."0ως %ρ!κες το τηέφωνο;" ρώτησε για να αάξει θέµα "Μου το έ#ωσε ο υπεύθυνος σου, ο )όρενς" απάντησε η &ένα ")όρενς τον ένε; .εν είναι και πού οµιητικός" αστειεύτηκε ο Μάρκ "+αι, είναι σο%αρός τύπος" είπε η &ένα, έ#ειχνε να θέει να ακούσει κάτι παραπάνω και έτσι ο Μάρκ αποφάσισε να της πει αυτό που !θεε να της πει από την αρχ! του τηεφων!µατος "Μου είπεις" της είπε µε #ει! φων!,εκείνη π!ρε µια %αθιά ανάσα που ακούστηκε από το ακουστικό, εκείνη την

ώρα µπ!κε κάποιος µέσα στο κατάστηµα, ο Μαρκ οτι τον είχε προσέξει,φορούσε κουκούα, έ#ειχνε µυώ#ης και σ!κωσε ένα πιστόι, στον Μαρκ ")ηστεία µπάσταρ#ε" φώναξε, η &ένα, παρέµενε στο ακουστικό,Και φώναζε "Μαρκ, Μάρκ!!!" αά εκείνος είχε πετάξει το ακουστικό, είχε σηκωθεί όρθιος και είχε τα χέρια του *ηά "5ίε ηρέµησε, θα σου #ώσω τα χρ!µατα, απώς ηρέµησε" είπε κατευναστικά ο Μαρκ, ο κουκουοφόρος ηστ!ς #εν µιούσε, τον σηµά#ευε µε το πιστόι, και τότε χωρίς προει#οποίηση, χωρίς όγο πυρο%όησε, µια φορά, ο Μάρκ σ!κωσε το χέρι,και εκεί τον πέτυχε η πρώτη, και µετά µια #εύτερη, που τον πέτυχε ακρι%ώς στο στέρνο, ένιωσε έναν οξύ πόνο πριν σωριαστεί κάτω, πριν χάσει τις αισθ!σεις του, άκουγε την φων! της &ένα από το ακουστικό "'ριστέ µου,Μαρκ, Μαρκ, Μαρκ!!!"

/ &ένα αόφρων σηκώθηκε από το γραφείο της " $χουµε ηστεία, και πιθανό τραυµατισµό, γρ!γορα!" φώναζε, ο αρχηγός της %γ!κε από το γραφείο του "/ρέµησε Τζοόυνς, τι έγινε;" εκείνη τον πησίασε ταραγµένη "Κύριε, µόις !µουν µάρτυρας µέσω του τηεφώνου µιας ηστείας, σε µίνι µάρκετ, άκουσα #ύο πυρο%οισµούς, ο )όρενς θα µας πει την #ιεύθυνση" απάντησε µε µια ανάσα, ο αρχηγός του τµ!µατος την παραµέρισε, %ρ!κε τον )όρενς, ο οποίος µόις έµπαινε στο τµ!µα. / &ένα µπ!κε στο αυτοκίνητο της, και κατευθύνθηκε στο µίνι µάρκετ, ένιωθε ότι είχε χάσει την γη κάτω από τα πό#ια

της, όες τις οι αισθ!σεις !ταν σε εγρ!γορση, γιατί να συµ%εί αυτό! 1ιατί στον Μαρκ;


14/31

έσκισε το χαρτί και το έ#ωσε στον +τέη%ιντ, ο οποίος το κοιτούσε έκπηκτος "Κύριε, τόσα ποά; 3ας ευχαριστώ!" είπε " -νταµοί%ω καά όσους φέρνουν σε πέρας οτι ζητ!σω, +τέη%ιντ" σχοίασε ο Κάικο% και επέστρε*ε στα χαρτιά του, σηµά#ι που σ!µαινε οτι η συζ!τηση είχε τεειώσει.

"Τραυµατισµός στο χέρι και στο στέρνο, #εν έχει αισθ!σεις" είπε γρ!γορα η νοσοκόµα, η γιατρός ακοουθούσε κατά πό#ας, και σταµάτησε την &ένα πριν µπουν στα ιατρεία "Κυρία µου, είναι σε καά χέρια, περιµένετε ε#ώ, #εν µπορείτε να έρθετε µέσα""Κάντε ότι µπορείτε γιατρέ" παρακάεσε η &ένα "/ρεµ!στε, πάντα κάνω ότι µπορώ" είπε η γιατρός πριν εξαφανιστεί σχε#όν τρέχοντας µέσα στην #ίφυη πόρτα που ο#ηγούσε στα ιατρεία. 2α έ#ειχναν να κυούν αργά, πού αργά, κανείς #εν έ%γαινε να ενηµερώσει." &ντ, το αφεντικό του Μαρκ περίµενε αµίητος, έ#ειχνε υπερ%οικά

απόµακρος αά προφανώς αυτός !ταν ο τρόπος του να αντιµετωπίζει τις #ύσκοες καταστάσεις ! ίσως να µην τον ένοιαζε και καθόου, !ξερε τον Μαρκ 'εηζ, µόις τρεις ηµέρες, σκέφτηκε η &ένα."+τετέκτι% Τζοόυνς;" ακούστηκε η φων! της γιατρού, η &ένα την κοίταξε,προσπαθώντας να #ια%άσει το %έµµα της "0είτε µου γιατρέ" ρώτησε η &ένα "/ σφαίρα στο στέρνο ευτυχώς #εν πέτυχε την καρ#ιά, προσπαθούµε όµως να σταµατ!σουµε την αιµορραγία" είπε η γιατρός "0είτε µου ξεκάθαρα γιατρέ, θα τα καταφέρει;""+τετέκτι% #εν ξέρω, η κατάσταση του είναι ακόµα #ύσκοη" είπε η γιατρός η οποία προσπαθούσε να #είχνει *υχρ! και αµέτοχη, ενώ !ταν φανερό ότι !ταν ευαίσθητη φυσιογνωµία."Κατάα%α" είπε η &ένα και κάθισε στο πησιέστερο κάθισµα, το αφεντικό του Μαρκ, ο &ντ σηκώθηκε και π!γε προς την έξο#ο χωρίς να µι!σει, όταν %γ!κε από το οπτικό πε#ίο της &ένα, έ%γαε το κινητό του "+τέη%ιντ; &ίναι ακόµα σε κίν#υνο, αά από ότι έει η γιατρός #εν θα την σκαπουάρει""&ντάξει &ντ, αν αάξει κάτι ενηµέρωσε µε" απάντησε ο +τέη%ιντ "Με τα εφτά µου τι θα γίνει;" ;ώτησε ο &ντ κοιτώντας προς την &ένα, για να σιγουρεύτει ότι #εν τον %έπει "0ρώτα θα τεειώνουµε µε τον 'εηζ και µετά θα πηρωθείς" απάντησε ο +τέη%ιντ και έκεισε το τηέφωνο

" Μαρκ άνοιξε τα µάτια του, κοίταξε γύρω του, το τεευταίο που θυµάται είναι η ηστεία, και η φων! της &ένα, να του φωνάζει κάτι, κοίταξε γύρω του,έκανε να ανασηκωθεί , τον πονούσε το στ!θος του και το χέρι του, είχε επι#έσµους και στο στ!θος και στο χέρι, χαάρωσε ίγο, γιατι το σφίξιµο τον έκανε να πονάει."8ύπνησες;" ρώτησε η &ένα µπαίνοντας στο #ωµάτιο, φορούσε ένα τζην και ένα µαύρο ραντάκι µπουζάκι. "&ένα, χαίροµαι που σε %έπω" είπε µε %ραχν! από την #ί*α φων!, "&γώ χαίροµαι που σε %έπω ζωντανό Μαρκ, µε τρόµαξες πού" είπε εκείνη κοιτώντας το πάτωµα και κοκκινίζοντας εαφρά στα µάγουα."&ένα θέω να σου πω ότι το µόνο πράγµα που σκεφτόµουν όταν µε

πυρο%όησε ο ηστ!ς !ταν..." σταµάτησε, #εν είχε συνηθίσει να εκφράζει τα συναισθ!µατα του, τον έκανε να νιώθει α#ύναµος.


15/31

"0ες µου" είπε εκείνη, είχε πησιάσει κοντά, µύριζε το άρωµα της "3κεφτόµουν ότι #εν θα σε ξανα#ώ, !θεα να σε ξανα#ώ έστω µια φορά ακόµα" είπε εκείνος και !ταν η σειρά του τώρα να κοιτάξει κάτω, εκείνη έπιασε το πρόσωπο του, και τον έκανε να την κοιτάξει, έφερε τα χείη της στα #ικά του, το φιί έγινε παθιασµένο, %αθύ, εκείνος έπιασε το πρόσωπο της και την

κρατούσε σφιχτά στο #ικό του. " -ουτς" αναφώνησε ξαφνικά ο Μαρκ, η &ένα αποµακρύνθηκε ".εν είναι κα! ι#έα στην κατάσταση σου" είπε, αά χαµογεούσε, και εκείνος το ί#ιο, χαµογεούσε µε ένα #ιαφορετικό χαµόγεο,σαν να µην είχε %ιώσει ποτέ φυακ! έµοιαζε µε τον 22χρονο Μαρκ 'εηζ που θα έπρεπε να είναι. "1εια σας" είπε η γιατρός #ιακόπτοντας την αµ!χανη σιωπ! ")οιπόν πρέπει να #ούµε πως νιώθεις, +τετέκτι% περιµένετε έξω παρακαώ" είπε εκείνη, η &ένα %γ!κε ρίχνοντας ένα εντεώς ερωτευµένο %έµµα στον Μαρκ, ο οποίος της το ανταπέ#ωσε, η καρ#ιά του στο µηχάνηµα άρχισε να αυξάνει παµούς και η γιατρός τον κοίταξε που χαµογεούσε και χαµογέασε και αυτ! µε την σειρά της.

"+ικ, #εν ειτουργεί µεταξύ µας" είπε η &ένα, κοιτώντας τα ξαφνιασµένα µάτια του "1ιατί τι έκανα; 0ες µου &ένα!" είπε τρανταζοντάς την από τους ώµους ".εν έκανες τίποτα, απώς, #εν ειτουργεί , #εν το καταα%αίνεις;" απάντησε εκείνη, #εν µπορούσε να µείνει ούτε µέρα παραπάνω µε τον +ικ, αγαπούσε τον Μαρκ 'εηζ, και τώρα που !ταν σίγουρη #εν !θεε να συνεχίσει µε τον +ικ."&ένα κοίταξε µε, έχει να κάνεις µε αυτόν τον εγκηµατία έτσι;" ρώτησε µε ένα ίχνος περιφρόνησης στην φων! του "0ρώτον #εν είναι πια εγκηµατίας και #εύτερον, #εν 3'αγαπώ πια" είπε η &ένα µε θυµό και τότε ο +ικ την χαστούκισε #υνατά, τον κοίταξε έκπηκτη αά #εν έκανε τίποτα, σαν αφηνιασµένο άογο, π!ρε για µια ακόµη φορά τα ρούχα του και έφυγε από το #ιαµέρισµα της. " Μαρκ π!ρε εξιτ!ριο την άη µέρα και η &ένα τον έφερε σπίτι της, εκείνος την κοίταξε µε ευγνωµοσύνη,"Θα µείνω καµιά ώρα και θα γυρίσω στο µαγαζί " της είπε, κυρίως έεγχοντας τα νερά για να #ει που στέκονταν. &κείνη τον κοίταξε παραξενεµένη "Θα µείνεις ε#ώ φυσικά, στο µαγαζί ποιος θα σου αάζει τις γάζες;" ρώτησε, "4ρα θες να µείνω µόνο για τις γάζες;" την ρώτησε ο Μαρκ."1ια τι άο;" ρώτησε εκείνη #!θεν αθώα "1ια αυτό ίσως" είπε εκείνος και της έ#ωσε ένα ακόµα φιί στο στόµα, που για µια ακόµη φορά την άφηνε εντεώς µεθυσµένη. "&πίζω να µην έµαθες στην

φυακ! να φιάς έτσι" σχοίασε εκείνη, "κορο9#εύεις τον χτυπηµένο;" την ρώτησε εκείνος γεώντας. 8αφνικά σο%άρε*ε την πησίασε, η &ένα στεκόταν µαγεµένη, καθώς ένιωσε το σώµα του κοντά στο #ικό της "Θέω να σου κάνω έρωτα" της είπε, ο τρόπος που το είπε την έκανε να νιώσει µια έκρηξη ευχαρίστησης µέσα της "Και εγώ θέω" απάντησε εκείνη %ραχνά, κοιτώντας τα χείη του πάι,πέρασε τα χέρια της γύρω από τον αιµό του και τον φίησε, !ταν η σειρά της να τον τρεάνει µε το φιί της, η γώσσα της, η γώσσα του, σε έναν ερωτικό χορό, τα χέρια τους έ*αχναν τα σώµατα τους, η επιθυµία είχε χτυπ!σει κόκκινο.

Της έ%γαε απαά την µπούζα χωρίς να σταµατ!σει να την κοιτάζει στα µάτια, πησίασε της φίησε απαά τον αιµό και εκείνη π!ρε µια κοφτ!


16/31

ανάσα, το χέρι του ξεκούµπωσε το σουτιέν της, και το πέταξε κάτω, µε τα χείη του άρχισε να φιάει το #έρµα του αιµού της και κατέ%ηκε αργά στο στ!θος της, το οποίο και #άγκωσε απαά, εκείνη αναστέναξε από η#ον!,ανακατεύοντας τα µαιά του, σταµάτησε για ίγο και έ%γαε την µπούζα του κοιτώντας της πάντα µε ένα πεινασµένο %έµµα, µε τα #ικά της χέρια του

ξεκούµπωσε το τζην, και το άφησε να πέσει στα πό#ια του.&κείνος έκανε ένα %!µα και το έ%γαε, την έριξε στο κρε%%άτι ανάσκεα, και έπεσε από πάνω της, τα χείη τους συναντ!θηκαν και άρχισαν πάι τον χορό µε τις γώσσες τους, ο Μαρκ µε απαές κιν!σεις ξανά άρχισε να κατε%αίνει,στο στ!θος, στην κοιιά της, ένιωθε τους µύες της να συσπωνται από ευχαρίστηση, έφτασε ανάµεσα στα πό#ια της, έ%αε το πρόσωπο του εκεί και εκείνη αναφώνησε εκστασιασµένη, καθώς η γώσσα του, µπ!κε µέσα της "'ριστέ µου Μαρκ!" φώναξε και πίεσε το πρόσωπο του µε το χέρι της,κρατούσε το κεφάι του σφιχτά εκεί , καθώς #ούευε µέσα της, τα χέρια του χάι#ευαν την κοιιά της, "Θα τεειώσω Μαρκ! -χχχ", εκείνος έντεινε τις προσπάθειες του, και η &ένα ρίγησε κρατώντας το κεφάι του τώρα µε

#ύναµη, τεείωσε στην γώσσα του, αποκαµωµένη ανάσαινε %αριά, εκείνος σηκώθηκε και την κοίταξε "Και τώρα η σειρά µου" είπε χαµογεώντας, π!ρε ένα προφυακτικό, το έ%αε και έπεσε πάνω της, εκείνη τον αγκάιασε, !ταν τόσο ωραία η αίσθηση να τον έχει αγκαιά, εκείνος φιώντας το αιµό της,µπ!κε µέσα της απότοµα, εκείνη κραύγασε ίγο "3υγνώµη" µουρµούρισε απαά ο Μαρκ, άρχισε να κουνάει την εκάνη του ανάµεσα στα πό#ια της, να µπαινο%γαίνει µέσα της, !ταν τόσο µεγάος, την πονούσε ίγο, ξαφνικά άρχισε να κουνιέται γρ!γορα και #υνατά " -ααααα γαµώτο" κύρτωσε την µέση του αναστέναξε και έπεσε πάνω της, αχανιασµένος "3υγνώµη, συγνώµη,είναι που είχα καιρό να...και εσύ είσαι τόσο όµορφη" της είπε, η &ένα χάι#ε*ε τα µαιά του ".εν πειράζει" είπε, κοιµ!θηκαν αγκαιά, γιατί κανείς τους #εν !θεε να ξεκο!σει από τον άον.

$νιωσε ένα φιί στο στόµα της, άνοιξε τα µάτια και εί#ε τον Μαρκ να την κοιτάζει χαµογεαστός "Μωρό µου πρέπει να φύγω για την #ουειά" είπε,εκείνη έκανε να σηκωθεί "8άπωσε, µην σηκώνεσαι, 3'αγαπώ" της είπε, και έφυγε, και εκείνη έµεινε να τον κοιτάζει, µόις της είχε πει "3'αγαπώ"; -ναρωτιόταν αν το είπε έτσι, ! αν το εννοούσε, πόσο !πιζε να το εννοούσε.

"Μαρκ #εν έπρεπε να έρθεις σ!µερα κιόας" αναφώνησε ξαφνιασµένος ο &ντ όταν τον εί#ε να µπαίνει στο µαγαζί , µιούσε µε κάποιον, κοντό αά µυώ#η

µε ένα πονηρό χαµόγεο ".εν πειράζει &ντ, αισθάνοµαι καύτερα" απάντησε ο Μαρκ και π!ρε την καθιερωµένη θέση του πίσω από το ταµείο, ο &ντ ξεπρο%ό#ισε τον τύπο µε τον οποίο µιούσε, κάτι *ιθύρισαν και χαιρετ!θηκαν πριν φύγει ο κοντός µυώ#ης τύπος."&ντάξει Μαρκ, εφόσον !ρθες ε#ώ, πάω στο άο µαγαζί να από#εσµέυσω τον προσωρινό που π!ρα, νόµιζα ότι θα αργούσες να έρθεις και προσέα%α κάποιον προσωρινά" εξηγ!θηκε ο &ντ, φόρεσε το µπουφάν του και έφυγε και αυτός.

Κάπου στην +εα (όρκη..."&ίσαι άχρηστος! -';/3Τ"3!" φώναξε εκτός εαυτού ο 6γκόρ Κάικο%

εκσφεν#ονίζοντας κάτι γυάινο εναντίον του, "Κύριε #εν είχα ι#έα ότι θα την


17/31

γίτωνε, ο άνθρωπος που %άαµε είπε ότι τον σκότωσε!" απάντησε φο%ισµένος ο +τέη%ιντ."&σύ %ρ!κες αυτόν τον άνθρωπο όµως +τέη%ιντ, ερασιτεχνικ! επιογ! µπορώ να πω!" φώναξε ο Κάικο%. " +τέη%ιντ #εν τοµούσε να µι!σει, ο Κάικο% έ%αε ένα ποτ!ρι ουίσκι, το κατέ%ασε όο και γύρισε να κοιτάξει τον

+τέη%ιντ "Καθάρισε τον! Και αυτ! την φορά θέω να το κάνεις εσύ! Και να %ε%αιωθείς ότι #εν ζει! 1ιατί αν την γιτώσει θα καθαρίσω και εσένα και αυτόν,έγινα κατανοητός +τέη%ιντ;" είπε, ο +τέη%ιντ µόις που ακουγόταν "Μάιστα κύριε" %γ!κε από το γραφείο, προσπαθώντας να σκεφτεί έναν τρόπο να καθαρίσει τον Μαρκ 'εηζ, ένας απός 22χρονος !ταν, #εν έπρεπε να είναι τόσο #ύσκοο.

2ταν ο Μαρκ επέστρε*ε από την #ουειά, η &ένα τον υπο#έχθηκε µε ένα #υνατό φιί στο στόµα "Μαγείρε*α κάτι" είπε, ο Μαρκ χαµογέασε "0εινάω απίστευτα" της απάντησε, έκανε να πάει προς την κουζίνα αά τον σταµάτησε "0ρώτα αάγ! στους επι#έσµους κύριε" είπε, έτσι ο Μαρκ έ%γαε

την µπούζα του, αφ!νοντας για ακόµη µια φορά την &ένα άφωνη, µε απαές κιν!σεις του καθάρισε την πηγ! στο στ!θος και στο χέρι, και όταν τεείωσε τον φίησε ξανά στο στόµα " -υτό γιατί !σουν καό παι#ί " είπε." Μαρκ έτρωγε α#ιαµαρτύρητα ότι είχε µαγειρέ*ει η &ένα, έ#ειχνε να ξέρει να µαγειρεύει καά, εκείνη τον παρακοουθούσε µε ένα χαµόγεο, της φαινόταν απίστευτο ότι ο άνθρωπος αυτός, είχε σκοτώσει κάποιον, !θεε να τον ρωτ!σει αά #εν τοµούσε, έ#ειχνε τόσο !ρεµος τώρα, που #εν !θεε να τον ταράξει."&ένα..." είπε απαά "τι σκέφτεσαι;" έ#ειχνε να ανησυχεί "Τίποτα µωρό µου" απέφυγε την ερώτηση του εκείνη "Κοίτα αν άαξες γνώµη #εν θα µε πειράξει απά πες το µου" της είπε "&ίσαι ηίθιος, γιατί να αάξω γνώµη;" ρώτησε η &ένα ".εν ξέρω, επει#! είµαι..." άρχισε να έει "3ταµάτα επιτέους, είσαι ένας άνθρωπος, που αγαπώ" είπε εκείνη " -γαπάς;" την ρώτησε χαµογεώντας "+αι Μαρκ 'εηζ, µε έχεις, µε είχες από την πρώτη στιγµ!""Με τέτοιο σώµα, #ύσκοο να µου αντισταθείς" αστειεύτηκε εκείνος "&ίσαι κόπανος" γέασε η &ένα, νιώθοντας τόσο ευτυχισµένη.

Το σπίτι µύριζε µπέικον, κάποιος έφτιαχνε πρωινό, η &ένα ακοούθησε την µυρω#ιά µέχρι την κουζίνα, όπου αντίκρυσε έναν Μαρκ να µαγειρεύει µόνο µε

το µποξεράκι του, και #ίπα στον πάγκο αχνιστές..."Τηγανίτες! 0όσο καιρό έχω να φάω" αναφώνησε η &ένα ξαφνιάζοντας τον,της χάρισε ένα γυκό χαµόγεο και την φίησε, "Καηµέρα +τετέκτι%" της είπε." - µιας και µε αποκάεσες ντετέκτι% !θεα να σου θυµίσω, ότι είσαι επίσηµα ξανά #ικ! µου ευθύνη και αυτό σηµαίνει ότι #εν πρέπει να µάθουν ότι είµαστε µαζί " είπε η &ένα #αγκώνοντας µια τηγανίτα."&ίµαστε µαζί ;" αναρωτ!θηκε ο Μαρκ, σαν να µην το πίστευε ".εν είµαστε;" ρώτησε τροµαγµένη εκείνη " 2χι, µε παρεξ!γησες, απώς ανησυχούσα µ!πως ότι έγινε το έ%επες ως µια %ρα#ιά πάθους" της απάντησε


18/31

"Μια %ρα#ιά πάθους; $χεις πάκα 'εηζ, όχι εκτός αν #εν µε θες, είµαι επίσηµα το κορίτσι σου, εντάξει ανεπίσηµα, γιατί θα µου κό*ουν τον κώο αν µάθουν ότι κοιµάµαι µε σένα" είπε, εκείνος την αγκάιασε από πίσω " - όχι #εν το θέουµε αυτό, µε τον κώο σου θα ασχοηθώ µόνο εγώ" της είπε γεώντας

"1ίνεσαι χυ#αίος Μαρκ" γέασε εκείνη ".εν ξέρω εσύ µου %γάζεις τον κακό µου εαυτό" σχοίασε εκείνος." -!θεια που έµαθες να φιάς τόσο ωραία; &πίζω όχι στην φυακ! έτσι;"ρώτησε χαχανίζωντας η &ένα "&ίσαι απίστευτη, όχι στα 16 µου έµαθα, %ασικά µια κοπέα µε έµαθε, !ταν ίγο µεγαύτερη µου, είχαµε...σχέση ας πούµε" είπε α#ιάφορα ο Μαρκ "0όσο µεγαύτερη;" ρώτησε η &ένα, γιατί τέτοιο φιί 16χρονη #εν µπορούσε να ξέρει "27, µην µε κοιτάς έτσι, µου άρεσε και µπορώ να πω ότι ένιωθε και αυτ! πράγµατα για µένα!" της απάντησε όταν εί#ε το ξαφνιασµένο %έµµα της "27! Μαρκ !σουν µόις 16! -χ εσείς τα αγόρια #εν συµµαζεύεστε" είπε

απηυ#ισµένη ".εν καταα%αίνω την σύγχυση σου, απόαυσες το φιί µου έτσι, άρα #εν πρέπει να παραπονιέσαι" της απάντησε γεώντας."0ρέπει να φύγω για την #ουειά µωρό µου" είπε εκείνη " $γώ έχω ρεπό σ!µερα" της απάντησε ο Μαρκ "Και τι θα κάνεις µόνος σου;" τον ρώτησε εκείνη "Θα *άξω τα εσώρουχα σου µάον" αστειεύτηκε ο Μαρκ " -νώµαε" αστειεύτηκε εκείνη και έφυγε γρ!γορα, είχε !#η αργ!σει.

2ταν επέστρε*ε από την #ουειά τον %ρ!κε να κοιµάται στον καναπέ.0ησίασε και τον φίησε απαά, εκείνος όµως έπιασε την µέση της και την τρά%ηξε πάνω του "1υρίσατε +τετέκτι%;" ρώτησε µε %ραχν! φων!, ".εν έ%επα την ώρα" απάντησε η &ένα. &κείνος ανακάθισε και της φίησε τον αιµό, εκείνη του έ%γαε την µπούζα, τον !θεε τόσο πού, #εν µπορούσε να το αρνηθεί . "Θέει ααγ! ο επι#έσµος σου µωρό µου" είπε, "0οιος νοιάζεται για αυτό" είπε και την ξάπωσε στον καναπέ, παγι#εύοντας την στα φιιά του, η επαφ! του σώµατος του, την έκανε να µεθάει µε εναν µαγικό τρόπο, όες τις οι αισθ!σεις οξύνονταν, και εκείνος όµως έ#ειχνε να νιώθει το ί#ιο κάθε φορά που την φιούσε και µε τα χέρια του χάι#ευε το κορµί της.Μπ!κε µέσα της #υνατά, προκαώντας την να φωνάξει κυρίως από η#ον!,την κοίταζε στα µάτια, και εκείνη ανταπέ#ι#ε το %έµµα καθώς την %ύθιζε στην

η#ον! "1αµώτο! Μάρκ!" φώναξε εκείνη, "Κρατ!σου µωρό µου, ίγο ακόµα"της είπε εκείνος, η &ένα προσπάθησε να κρατ!σει την κορύφωση της, αά !ταν #ύσκοο, ο Μαρκ έµπαινε #υνατά µέσα της, και #εν της άφηνε περιθώρια, άφησε τον εαυτό της εεύθερο, " -χ Μαρκ! 3'αγαπώ" φώναξε, και εκείνη την στιγµ! τεείωσε και εκείνος µαζί της, ένα µαγικό συναίσθηµα,αχανιασµένοι και οι #ύο, #εν !θεαν να κουνηθούν." -!θεια 3'αγαπώ" είπε η &ένα "Και εγώ 3'αγαπώ &ένα" της απάντησε και χαµογέασε, γιατί τον έκανε να νιώθει τοσο ευτυχισµένος.

" Μαρκ είχε πιάσει από νωρίς #ουειά στο µαγαζί του &ντ, και όα έ#ειχναν

ότι η µέρα θα !ταν !ρεµη, µόνο αυτό #εν θα !ταν. "Μαρκ; Μαρκ 'εηζ;" είπε η γυναικεία φων!, ο Μαρκ σ!κωσε τα µάτια του από το περιο#ικό που #ιά%αζε


19/31

για να περάσει η ώρα του, µπροστά του έστεκε µια καστανοµάα µε πράσινα µάτια, την !ξερε καά, πού καά, #ε#οµένου, του ότι !ταν εκείνη που έ#ωσε την κατάθεση και τον έκεισαν φυακ!. $#ειχνε να νιώθει αµ!χανα, ίσως πάι να !ταν και το *υχρό %έµµα του Μαρκ, "Τρέισι" είπε κοφτά εκείνος "Τι κάνεις;" ρώτησε η Τρέισι, κοίταξε παντού, εκτός από τα µάτια του, ίσως γιατί

φο%όταν ότι εκεί θα έ%επε την απο#οκιµασία του. "Μια χαρά, υποθέτω"απάντησε ο Μαρκ, ".εν !ξερα ότι σε άφησαν να %γεις" σχοίασε, "


20/31

κάποιον, !ταν %αποράκι, και µου ζ!τησαν να "φροντίσω" το πτώµα και τα αποτυπώµατα, εγώ αρν!θηκα, και το έκανα τόσο έντονα, που #εν τους άφησα άη επιογ!, το αφεντικό έ%γαε ένα πιστόι, το σηµά#ε*ε στο πρόσωπο µου, ένιωθα ότι θα κατουρηθώ από τον φό%ο µου, και τότε µου είπε "Θα το µετανιώσεις αυτό νεαρέ" και µε άφησαν εκεί , να χάσκω σαν ηίθιος, όταν

γύρισα σπίτι µου, προσπαθούσα να σκεφτώ αν έπρεπε να πάω στην αστυνοµία, #ύο ηµέρες #εν είχα %γει από το σπίτι, µε παρακοουθούσαν τους έ%επα, και αυτό µε είχε τροµάξει πιο πού, ώσπου µε συνέα%αν για φόνο,%ρέθηκαν τα αποτυπώµατα µου στο όπο του εγκ!µατος είπαν" ο Μαρκ κοιτούσε στο κενό χαµένος στις σκέ*εις του καθώς τα έεγε αυτά, η &ένα τον αγκάιασε, !θεε να του πει ότι θα τον προστατέ*ει ότι και να γίνει, αά #εν !θεε να τον #ιακό*ει "το θύµα !ταν ένας φίος µου, εκείνος που µου πρότεινε την #ουειά, µε είχαν µπέξει για τα καα, #εν τον σκότωσα εγώ όµως, !µουν έτοιµος να πω τα πάντα όταν µε επισκέφθηκε στο κρατητ!ριο το αφεντικό µου και µου είπε ότι αν έεγα το παραµικρό, θα σκότωνε την οικογένεια µου, και όποιον !ξερα, µαζί και την Τρέισι είπαν ότι αυτ!ν θα της

έκαναν τα χειρότερα και θα τα έγραφαν σε %ίντεο για να το #ω πριν µε καθαρίσουν, είχαµε σχέση, την είχα αγαπ!σει στα α!θεια, #εν µπορούσε να κάνω τίποτα, απώς παρα#έχθηκα την !ττα µου, είπα ότι εγώ σκότωσα τον φίο µου, η Τρέισι έ#ωσε κατάθεση και είπε ότι της το εξοµοογ!θηκα, αυτό µε σκότωσε, #εν περίµενα να το κάνει αυτό η Τρέισι, αά τι να περιµένω, εκεί την γνώρισα στο καµπ." / &ένα έπιασε το πρόσωπο του και το έστρε*ε προς το µέρος της, τον κοίταξε στα µάτια, και του έ#ωσε ένα παθιασµένο φιί ,στο οποίο ανταποκρίθηκε και ξάπωσε πάνω της, !ταν τόσο µεθυστικός, την φιούσε στο στ!θος, και παραµέρισε το ραντάκι της µπούζα της, φίησε τον ώµο της, η ανάσα του την ερέθιζε, και τότε σταµάτησε "3υγνώµη, #εν ξέρω #εν µπορώ" της είπε, έ#ειχνε να ντρέπεται, όµως εκείνη καταά%αινε απόυτα, #εν είχε #ιάθεση να κάνει έρωτα, πως θα µπορούσε άωστε,ξέροντας ότι εκεί έξω κυκοφορούσαν οι αηθινοί ένοχοι; ".εν πειράζει µωρό µου" είπε εκείνη ακουµπώντας το µέτωπο της στο #ικό του.

2ταν ο &ντ άφησε µόνο τον Μαρκ, η Τρέισι έκανε µια πιο αποφασιστικ! επανεµφάνιση, φαινόταν άωστε και από την στάση του σώµατος της, όταν µπ!κε, #εν αποθαρρύνθηκς από το *υχρό %έµµα του Μαρκ. "0ρέπει να µι!σουµε" του είπε,".εν νοµίζω ότι έχουµε να πούµε κάτι Τρέισι"

"Και όµως έχουµε, έχω µπέξει, χρειάζοµαι την %ο!θεια σου" είπε η Τρέισι, ο Μαρκ την κοίταξε µε #υσπιστία, ζητούσε την %ο!θεια του; Μετά από την %ο!θεια της στην κατα#ίκη του;


21/31

χαµογέασε καθησυχαστικά, η &ένα ξεφύσηξε "0ου στο καό !σουν 'εηζ;"φώναξε, εκείνος παραµέρισε και µαζί του µπ!κε η Τρέισι, η &ένα τον κοίταξε ερωτηµατικά "0ρέπει να µι!σουµε" της είπε, και από τον τόνο του φαινόταν ότι κάτι #εν π!γαινε καά."/ κοπέα ποια είναι;" ρώτησε η &ένα

"Με συγχωρείς, &ένα αυτ! είναι η Τρεισι, Τρέισι η &ένα" ε�

Condemned Greek Romance

Documents

Transcript of Condemned Greek Romance