Anti-Corporal Punishment Primer (Filipino version)

Dapat Bang Mamalo?

Isang Praymer tungkol sa Panukalang “Anti-Corporal Punishment Act of 2008”

Dapat Bang Mamalo?Isang Praymer tungkol sa Panukalang

“Anti-Corporal Punishment Act of 2008”March 2009

A publication developed by the Philippine Legislators’ Committee on Population and Development Foundation, Inc. (PLCPD)

for the Child Rights Network (CRN) with support from Plan International.

2/F AVECSS Building, #90 Kamias Road. cor. K-J Street, East Kamias, Quezon City 1102, PhilippinesTel. nos.: (+632)925-1800 • (+632)436-2373

E-mail: [email protected] Website: http://www.plcpd.org.ph

Writer: Carlos O. TulaliExecutive Director: Ramon San Pascual, MPH

Editors: Liberty L. Chee, Ernesto Almocera, Jr., Romeo C. DongetoLayout: Dodie Lucas

Panimula

Ayon sa United Nations Committee on the Rights of the Child, ang “corporal punishment” ay pagpaparusang gumagamit ng pisikal na puwersa at naglalayong makapanakit, gaano man ito kahina.i

Ipinakikita ng mga pag-aaral at survey na karaniwang gumagamit ng corporal punishment ang mga magulang dito sa Pilipinas upang disiplinahin at parusahan ang

kanilang mga anak. Kabilang dito ang pamamalo gamit ang kamay o ibang bagay, pamimingot, pananabunot, pananampal o pambabatok, pagsisilid sa sako, at/o pag-aalog sa bata.ii Nakararanas din ang mga batang Pilipino ng banta ng pananakit at panghihiya tulad ng kung sila ay sinisigawan sa harap ng ibang tao, binabansagan o kinukutya, at minamaliit.iii Ayon din sa nabanggit na UN Committee, maituturing ding corporal punishment ang iba pang uri ng parusa na hindi man gumagamit ng pisikal na puwersa o tuwirang nakakapanakit sa katawan ay kasing-lupit din nito at nakababawas din sa dignidad. Kabilang dito ang mga “parusang nagdudulot ng pagkapahiya, panliliit, pagkawala ng dignidad, o mga parusang nagbabanta, nananakot o nang-iinsulto sa bata.”

Ipinakikita rin ng resulta ng mga pananaliksik na hindi mabisang paraan ng pagdidisiplina sa mga bata ang corporal punishment, maging anuman ang edad nila. Kadalasan itong nagdudulot sa mga bata ng galit, sama ng loob, at kawalan ng tiwala sa sarili.iv Itinuturo rin nito sa bata na katanggap-tanggap ang paggamit ng dahas at ito ay nakapagbibigay-solusyon sa mga suliranin. Samakatwid, lumalaganap ang corporal punishment dahil sa paggaya ng mga bata sa nakikita nilang ginagawa ng mga matatanda.v Bagamat inaamin ng mga magulang na nagsisisi o nakukunsensya sila sa pagpaparusa nila sa kanilang anak, ito lamang diumano ang tangi nilang alam na paraan ng pagdidisiplina sa mga bata sapagkat ito ang kanilang natutunan mula sa sarili nilang mga magulang at mga lolo at lola. Ayon din sa mga magulang, kailangan nila ng mga alternatibong paraan ng pagdidisiplina sa mga bata na positibo at hindi gumagamit ng dahas o kalupitan.vi

4 To Spank or not to Spank

1. Gaano kalaganap ang corporal punishment sa Pilipinas?

Laganap ang corporal punishment sa bansa. Ipinakikita ng mga resulta ng

pananaliksik sa mga batang Pilipinong dumanas ng pang-aabuso na ang mga pinakamalalalang kaso ng pagmamalupit ay isinagawa mismo ng kanilang mga magulang sa ngalan ng pagdidisiplina. Kabilang dito ang pamamalo, pananakit o pambubugbog (tulad ng paggamit ng kahoy, sinturon, bat o walis, madalas na pananakit, pananampal, at pamamaso ng plantsa), pagsesermon sa bata kahit na ito’y walang maling nagawa, panghihiya sa bata sa harap ng maraming tao, paninigaw at pagmumura sa bata.viii

Ayon naman sa survey na isinagawa ng Save the Children sa Pilipinas, 85% ng mga bata ang nagsabing sila ay pinarusahan sa loob ng kanilang tahanan at 82% ang nagsabing sinaktan sila sa iba’t-ibang bahagi ng katawan. Sa mga lugar naman na sakop ng UNICEF Philippines country programme, 60 porsyento ng mga kababaihan (3.6 milyon) ang nagsabing gumamit sila ng isa o higit pang parusa—maging pananakit man sa katawan o sa isipan—upang disiplinahin ang kanilang mga anak. Sa partikular, 13 porsyento ang nagsabing sinaktan nila ng matindi ang katawan ng kanilang mga anak bilang parusa.ix

Layunin ng praymer na ito na ipaabot ang saklaw at epekto ng corporal punishment, ang mga kakulangan at limitasyon ng mga batas at polisiya hinggil sa pagdidisiplina at pagpaparusa sa mga bata, at ang mga alternatibong solusyon sa polisiya upang matugunan ang isyu ng corporal punishment sa mga batang Pilipino.vii

5A Primer on the Proposed Anti-Corporal Punishment Act of 2008

2. What are the effects of corporal punishment on children?

Ipinakikita ng mga resulta ng maraming pag-aaral sa iba’t-ibang bahagi ng mundo ang mga negatibong epekto ng corporal punishment. Ilan dito ang mga sumusunod:x

Paglala ng kalupitan:* dahil sa halos walang bisa ang mahihinang pananakit o pagpaparusa sa mga sanggol, kadalasang tumitindi ang antas ng kalupitan o pananakit habang ang bata ay lumalaki. Ang dating tapik lamang ay nagiging palo, at sa kalaunan ay nauuwi ito sa pambubugbog.

Paglaganap ng karahasan:* Ang anumang uri ng corporal punishment ay may hatid na mensaheng katanggap-tanggap ang karahasan bilang sagot sa hidwaan, di-pagkakaunawaan, o di kanais-nais na gawi.

Psychological damage:* May malubhang epekto ang corporal punishment sa kaisipan ng mga bata. Ipinakita ng resulta ng isang survey sa mga Pilipinong mag-aaral ang katibayan na nakararanas ang mga mag-aaral na Pilipino, laluna iyong mga adolescents, ng kalupitan sa pamamagitan ng masasakit na salita, panghihiya, at iba pang anyo ng kalupitan sa isip ng mga bata. Ipinakita rin ng nasabing survey na hindi man nakapananakit sa katawan, ang mga parusang ito ay may mga masasamang epekto rin sa mga bata tulad ng pagkawala ng kanilang tiwala sa sarili, matinding panlulumbay o depresyon, galit na wala sa lugar, at pagiging agresibo.xi

Pagyurak sa karapatan ng mga bata:* Niyuyurakan ng corporal punishment ang karapatan ng mga bata upang mabuhay ng may dignidad at pisikal na integridad, ayon sa nakasaad sa United Nations Convention on the Rights of the Child. Nang pinagtibay ng pamahalaan ang nasabing Convention noong 1990, pumaloob ang Pilipinas sa kasunduang igalang, ipagtanggol, at itaguyod ang karapatan ng mga bata sa pamamagitan ng mga polisiya at batas, angkop na mga programa at serbisyo, at mga alituntunin sa korte (judicial measures).


3. Ano ang maituturing na corporal punishment?

Kabilang sa corporal punishment ang mga parusang nakapananakit o iyong nakababawas sa dignidad ng bata tulad ng, subalit hindi

limitado lamang, sa mga sumusunod:

Pananakit saan mang parte ng katawan ng bata tulad ng * pamamalo, paninipa, pambubugbog, pananampal; wala man o mayroong gamit na instrumento tulad ng tungkod o baston, tsinelas, walis, dos-por-dos o patpat, latigo o sinturon.

Pangungurot; pamimingot o pananabunot; pag-alog; pagpilipit * ng mga kasu-kasuan; paggupit ng buhok o pangangalbo; paghiwa o panunusok ng balat; pagbuhat, pagkaladkad, o paghahagis sa bata;

Pamumuwersa sa bata, sa pamamagitan ng paggamit ng * awtoridad o pananakot, na magsagawa ng mga bagay na nakasasakit sa kanila tulad ng pagbuhat ng mabibigat na bagay ng matagal; pagpapaluhod sa bato o asin; pagpapa-squat; pagpapatayo o pagpapa-upo sa mahirap na posisyon;

Sadyang pagbabalewala sa mga pangangailangang pisikal ng * bata bilang parusa;

Paggamit ng mga nakapapaso o nagyeyelong mga bagay, tubig, * usok, sili, alkohol, dumi, o ihi;

Pagpapataw ng mga * mapanganib na gawain bilang parusa o upang madisiplina ang bata, kabilang dito ang pagpapagawa ng mabibigat na gawain na higit sa lakas o kakayahan ng bata o iyong mga gawaing maglalapit sa kanya sa mga mapanganib na bagay.


Pagkulong sa bata, pagsilid sa maliit na espasyo o sisidlan, * pagtali, o pagpwersa sa bata na manatili ng matagal sa iisang lugar.

Anumang kalupitang ipapataw sa katawan ng bata bilang parusa * o sa ngalan ng pagdidisiplina na naglalayong makapanakit;

Pang-aaway, pagbabanta o pananakot;*

Pang-aabuso sa pamamagitan ng mga masasakit na salita, * panenermon, paninigaw, pagmumura o panghihiya;

Pinagmumukhang tanga ang isang bata sa harap ng kapwa bata * o ng ibang tao;

Iba pang mga gawain o pananalita na nagdudulot ng panliliit, * pagkapahiya, paninisi, o pagbalewala sa bata.

4. May iba pa bang paraan ng pagdidisiplina sa mga bata na hindi gumagamit ng coporal punishment?

Mayroon. Mas epektibo ang positibo at hindi marahas na paraan ng pagdidisiplina sa mga bata. Dapat itong ipinalalaganap ng pamahalaan sa mga tahanan, paaralan, sa mga institusyon, sa mga alternative care systems, sa mga opisina o pagawaan, at iba pang sitwasyon. Dapat na magtayo ng mga karampatang istruktura at mekanismo ang pamahalaan, at magtalaga ng mga rekurso upang maipatupad ito.


5. Ano ang positibong pagdidisiplina o positive discipline?

Ang “positive discipline” ay isang pamamaraan para sa mga magulang ng pagtuturo at paggabay sa mga bata na gumagalang

sa kanilang karapatan sa maayos na pagkahubog, sa pagiging ligtas sa karahasan at sa paglahok sa proseso ng pagkatuto. Ang positive discipline ay hindi nangangahulugan ng pagiging maluwag. Hindi rin ito pagpapataw ng parusa. Ito ay pangmatagalang solusyon sa paghubog sa mga bata upang sila ay magkaroon ng kakayahang disiplinahin ang kanilang mga sarili. Ang positive dicipline ay tungkol sa pagtuturo ng pagsupil sa karahasan, pakikiramay o pakikiisa sa nararamdaman ng iba, paggalang sa karapatang pantao, at pagrespeto sa sarili at sa kapwa.

6. Paano isasabuhay ng mga magulang o guro ang positive discipline?

May apat na bahagi ang positive discipline na maaaring isabuhay ng mga magulang, mga kumukupkop sa bata, guro, at iba pang mga tagapag-alaga ng bata. Ito ay ang mga sumusunod:

a) pagtukoy sa pangmatagalang adhikain sa pagpapalaki sa bata (ang mga magulang ay mag-iisip ng gusto nilang maabot para sa kaunlaran ng kanilang anak at kung anu-anong mga pagpahahalaga at mga kakayahan sa buhay ang nais nilang matutunan ng kanilang anak);

b) pagbibigay ng pagmamahal at istruktura (ang mga magulang ay mag-iisip kung paano sila makapagpapamalas ng pagmamahal, pag-aaruga


at pagsuporta sa kanilang mga anak habang sila ay nagbibigay ng mahalagang impormasyon at malinaw na alituntunin at hangganan para sa magiging asal ng mga bata).

c) pag-unawa kung paano mag-isip at makadama ang mga bata (nauunawaan ng mga magulang ang iba’t-ibang antas ng pag-unlad ng bata, kung paano mag-isip at makadama ang mga bata sa bawat edad, at kung bakit ganoon ang kanilang mga gawi); at

d) paglutas sa mga suliranin (nauunawaan ng mga magulang ang karaniwang gawi ng mga bata sa iba’t-ibang edad; natutukoy at nakapagsasagawa ang mga magulang ng mga epektibong pamamaraan ng paglutas sa mga suliranin habang binibigyang pansin kung ano ang matututunan ng mga bata mula dito).xii

Ang mga sumusunod ay ilan pang mga istratehiya na maaaring makapagturo sa mga bata ng mga positibong gawi:

Regular na paglalaan ng positibong atensyon na tinatawag ding * “quality time” o “special bonding moments” (mahalaga para sa lahat ng bata ang mga ganitong pagkakataon para sa positibong komunikasyon);

Matamang pakikinig sa mga bata at pagtuturo sa kanila na * gumamit ng mga salitang magpapahayag ng kanilang damdamin;

Pagbibigay sa mga bata ng pagkakataon upang makagawa ng * desisyon kung may angkop na mapagpipilian at pagtulong sa kanila na matutunang timbangin ang maaaring kahinatnan ng kanilang mga desisyon;

Pagpapatibay sa * mga umuusbong na mabubuting gawi o pag-uugali ng mga bata sa pamamagitan ng madalas na pagpuri sa kanila at pagpapalampas sa maliliit nilang pagkakamali;


Pagpapamalas sa mga bata ng mga tamang gawi, magalang na * pakikipagtalastasan, at mga istratehiya sa pag-aayos ng mga alitan sa pamamagitan ng pakikipagtulungan.xiii

7. Ano ang mga batas na may kaugnayan sa pagdidisiplina at pagpaparusa sa mga bata sa kasalukuyan?

Marami nang polisiya ang naisabatas sa bansa upang mapangalagaan ang mga bata laban sa iba’t-ibang anyo ng pang-aabuso at karahasan, gayundin ang mga batas na may kinalaman sa pagdidisiplina. Kabilang dito ang Republic Act 7610 o “Special Protection of Children against Child Abuse, Exploitation and Discrimination Act,” Revised Penal Code (RA 3815), Child and Youth Welfare Code (PD 603), at Family Code of the Philippines (Executive Order 209).

8. Sapat na ba ang mga batas na ito upang mapangalagaan ang mga bata laban sa corporal punishment?

Hindi pa sapat ang mga batas na ito sapagkat hindi malinaw na nakasaad sa mga nasabing batas ang pagbabawal sa corporal punishment laluna sa loob ng tahanan o pamilya, maliban na lamang kung patungkol sa mga batang “in conflict with the law” o mga batang lumabag sa batas sapagkat ang mga batang ito’y protektado na ngayon sa ilalim ng Juvenile Justice and Welfare Act na naisabatas noong 2006.


Bagamat may mga batas tulad ng RA 7610 o Special Protection Act for Filipino Children na pinagtibay upang maipatupad ang UN Convention on the Rights of the Child, at ng Family Courts Law, hindi malinaw ang sinasabi ng mga ito hinggil sa pagpapataw ng corporal punishment. Bagkus, pinahihintulutan pa nga ng mga nasabing batas ang corporal punishment hangga’t ito ay “makatarungan at katanggap-tanggap (just and reasonable)” at “katamtaman lamang (moderate in degree).” Gayundin, ang binibigyang-pansin lamang ng mga batas sa kasalukuyan ay ang mga anyo ng kaparusahan na matitindi at nagdudulot ng malubhang pinsala sa katawan o pag-iisip.

Kung mananatiling hindi malinaw na nakasaad sa batas ang pagbabawal sa corporal punishment sa mga bata ay patuloy na hindi mapapangalagaan ang mga bata laban sa karahasan, ‘di tulad ng pangangalaga ng batas sa mga nakatatanda.

Ipinagbabawal ng RA 7610 ang ‘pananakit sa katawan o sa isipan, pagmamalupit, o pagpapabaya, sekswal na pang-aabuso o eksploytasyon ng bata.’ Ang pagmamalupit ay nangangahulugan ng ‘anumang salita o gawa na nakabababa sa pagpapahalaga sa sarili at dignidad ng bata bilang isang tao’. Samantala, sa Implementing Rules and Regulations ng RA 7610 ay nakasaad ang kahulugan ng ilang terminolohiya sa loob ng konteksto ng ating mga batas. Ang pisikal na pang-aabuso ay kasama sa kahulugan ng kalupitan at pisikal na pananakit. Nakasaad dito na “ang pagdidisiplina sa bata ng isang magulang o legal na tagapag-alaga ay hindi ituturing na kalupitan kung ito ay isinagawa sa isang paraang katanggap-tanggap at katamtaman lamang, at hindi nakapagdulot ng pinsala sa katawan o sa isipan.” Ayon sa ganitong kahulugan, kung ano ang “katanggap-tanggap” at “katamtaman” ay nakasalalay sa kung paano nagtitimbang ang isang indibidwal ayon sa kanyang mga pagpapahalaga, paniniwala, at karanasan.


9. Mayroon bang nakahaing panukalang batas sa Kongreso na nagbabawal sa corporal punishment at nagsusulong ng positive discipline?

Mayroong mga panukalang batas na nakahain sa ika-14 na Kongreso na nagbabawal sa corporal punishment at nagsusulong ng positibo at di-marahas na paraan ng pagdidisiplina. Ang mga ito ay ang “Anti-Corporal Punishment Act of 2008” na inihain ni Senador Manny Villar sa Senado at ni Representative Monica Louise Prieto-Teodoro sa Mababang Kapulungan.

Samantala, isa pang panukalang batas, ang Senate Bill No. 1947 na may titulong “An Act Amending Article 218, Article 220 and Article 223 of the Family Code to Prohibit All Forms of Corporal Punishment,” ay inihain sa Senado ni Senador Miriam Defensor-Santiago.

10. Ano ang Anti-Corporal Punishment Act of 2008?

Ang panukalang Anti-Corporal Punishment Act of 2008 ay tumutukoy sa House Bill 682 na may titulong “An Act Prohibiting

All Corporal Punishment and Other Forms of Humiliating or Degrading Punishment of Children and Promoting Positive and Non-Violent Discipline of Children.”

Layunin ng panukalang batas na ito na palakasin ang mga batas, polisiya at programa upang igalang ang karapatan ng mga bata, dignidad, pisikal na integridad at patas na pangangalaga sa ilalim ng batas alinsunod sa mga obligasyon ng Pilipinas sa UN Convention on the Rights of the Child. Partikular na nakasaad at ipinagbabawal


sa panukalang batas na ito ang lahat ng anyo ng mga kaparusahang pisikal at iyong mga nakababawas sa dignidad ng bata maging sa loob ng tahanan, paaralan, institusyon at alternative care systems at sa lahat ng sitwasyon.

11. Paano mapapangalagaan ang mga bata laban sa corporal punishment?

Kabilang sa mga hakbang para dito ang mga epektibong pamamaraan sa pagtatatag ng mga programa upang mabigyan ng kinakailangang suporta ang mga bata at ang

mga nangangalaga sa kanila, gayundin ang iba pang pamamaraan upang maiwasan ang coporal punishment at upang matukoy, mai-report, mai-refer, maimbestigahan, mabigyang-lunas, at masundan ang mga kaso ng pagmamaltrato sa mga bata, at kung kinakailangan, ang pagsulong ng mga legal na hakbang.

12. Sino ang maaaring managot sa ilalim ng Anti-Corporal Punishment Law?

Sa ilalim ng Anti-Corporal Punishment Law ay ipinagbabawal ang mga sumsusunod na magpataw ng anumang anyo ng corporal punishment sa mga bata o mga parusang nakabababa sa kanilang dignidad: mga magulang, yaya, kasambahay at tagapag-alaga, ikalawang mga magulang, guardian, mga kamag-anak na kumukupkop sa bata, o sinumang may responsibilidad sa bata ayon sa batas, kabilang dito


ang mga taong may special o substitute parental authority, mga guro, instructor, at mga opisyal at tagapangasiwa ng mga pampubliko at pribadong paaralan at vocational institution, mga employer at superbisor, service provider, mga pari, madre, pastor, at iba pang miyembro ng mga kongregasyon o simbahan o sinumang nag-aalaga sa bata.

13. Anong mga hakbang ang isasagawa laban sa mga nagpapataw ng corporal punishment?

Mananagot ang mga lalabag ayon sa batas, hanggat ang kaparusahan ay ipapataw sa maximum period, maliban na lamang kung mayroong mas mataas na kaparusahanng nararapat ayon sa RA No. 3815 o Revised Penal Code, RA 7610 o Special Protection of Children against Child Abuse, Exploitation and Discrimination Act, o RA 9262 o Anti-Violence against Women and their Children Act”; gayundin, kung ang nasabing paglabag ay walang kaparusahan sa ilalim ng mga nabanggit na batas, ang pinakamahabang kaparusahan ay arresto mayor (isang buwan at isang araw hanggang anim na buwan).

Ano ang mangyayari sa akusado kapag ang kaparusahang maaring ipataw sa paglabag ay arresto menor (isa hanggang 30 araw) lamang o arresto mayor?

Maaaring ituro ng piskal ang akusado sa local social welfare and development office para mapag-aralan ang karapat-dapat na aksyon; kung hindi pa naakusahan kailanman ang lumabag sa ilalim ng nasabing batas (Anti-Corporal Punishment Law). Kabilang sa mga hakbang na gaagawin ang pagpapadalo sa mga seminar sa karapatan ng mga bata at sa positibo at hindi marahas na paraan ng pagdidisiplina sa mga bata, counseling, anger management, at pagtuturo sa iba pang serbisyong rehabilitative.


Ano ang kaparusahan sa isang magulang o taong may parental authority na magpapataw ng corporal punishment sa bata?

Maaaring suspendihin ng korte ang parental authority ayon sa Executive Order 209, as amended, o ang “Family Code of the Philippines.”

14. Sino ang maaring maghain ng reklamo?

Ang mga sumusunod ay maaaring maghain ng reklamo hinggil sa mga kaso ng corporal punishment o kaparusahang nakababawas sa dignidad ng bata:

Ang biktima o offended party (ang bata)* mga magulang o tagapag-alaga* ninuno o nakatatandang kamag-anak (within the third degree of * consanguinity or affinity)opisyal, social worker o kinatawan ng isang lisensyadong child-* caring institutionopisyal o social worker ng DSWD o ng local social welfare and * development officemga pulis, laluna yaong nangangasiwa sa Women and Children’s * Deskpunong barangay o kagawad* guro* NGO worker* Health provider* Nagtatrabaho sa day care* O hindi bababa sa dalawang * indibidwal na nagmula sa lugar kung saan naganap ang paglabag at may personal na kaalaman sa pangyayari.

15.Paano mapangangalagaan laban sa reklamong legal o administratibo ang isang taong namamagitan para sa bata?

Sa bawat isang kaso ng corporal punishment o kaparusahang nakababawas sa dignidad ng bata, ang sinumang nagmagandang loob na mamagitan o umaksyon na hindi gumagamit ng karahasan upang masiguro ang kaligtasan ng biktima ay ligtas sa anumang kaparusahang kriminal, sibil o administratibo.

16. Saan maaaring mag-report ng mga kaso ng corporal punishment?

Lahat ng kaso ng corporal punishment o kaparusahang nakababawas sa dignidad ng bata na inihain sa barangay, pulis, o health care provider ay kinakailangang mai-report sa lokal na social welfare and development office sa loob ng walong oras mula sa oras kung kailan inihain ang reklamo. Hindi ito nangangahulugan na hindi na maaaring magsampa ng karampatang kasong kriminal. Ang hindi

pagre-report sa loob ng walong oras ay maaring maging basehan para sa kaparusahang administratibo ng nasabing opisyal ng barangay, pulis, o healthcare provider.

17. Kanino ang responsibilidad sa pagpapalaganap ng positibo at di marahas na pagdidisiplina ng mga bata at ang pagsugpo sa corporal punishment?

a. Department of Social Welfare and Development (DSWD)b. Department of Education (DepEd) at Commission on Higher

Education (CHED)c. lahat ng local social welfare and development offices (SWDOs)d. Local Councils for the Protection of Children (LCPCs)e. The Council for the Welfare of Children (CWC)f. mga lokal na pamahalaan o LGUg. Sangguniang Kabataan (SK)

18.Bakit kinakailangang gumawa ng isang batas na magbabawal sa lahat ng kaparusahang pisikal at nakababawas sa dignidad ng bata kung maaari namang amyendahan ang mga batas na naririyan na?

Sa ngayon, walang batas na tiyak at malinaw na nagbabawal ng kaparusahang pisikal at nakababawas sa dignidad ng bata laluna sa loob ng tahanan at pamilya. Sa katunayan, pinahihintulutan pa nga ng mga kasalukuyang batas tulad ng RA 7610 at ng Family Code ang pagpapataw ng mga magulang at ng iba pang parental

authorities ng corporal punishment, basta’t ang pagdidisiplina ay “kinakailangan ayon sa sikrumstansya” o kaya ay “karapat-dapat ang pagpapataw at katamtaman lamang ang kaparusahan.”

Hindi kayang pangalagaan ng mga batas sa kasalukuyan laban sa corporal punishment ang mga bata. Kaya’t upang masugpo ang pagpapataw ng corporal punishment sa mga bata, kinakailangan ng isang bagong batas na tutukoy sa iba’t-ibang anyo ng kaparusahang pisikal at nakababawas sa dignidad ng bata at magtatanggal sa lahat ng mga probisyon sa mga batas sa kasalukuyan na nagpapahintulot dito at nagsasabing ito ay katanggap-tanggap.

Niyuyurakan ng corporal punishment ang karapatan ng mga bata sa dignidad at pisikal na integridad. Niyuyurakan din nito ang karapatan nila para sa patas na pangangalaga laban sa karahasan sa ilalim ng batas. Kung paanong binibigyang proteksyon ng mga kasalukuyang batas laban sa karahasan ang mga kababaihan at kalalakihan, gayundin ay dapat tayong magkaroon ng batas na mangangalaga sa mga bata laban sa karahasan sa anyo ng corporal punishment sa lahat ng sitwasyon, kasama na sa loob ng tahanan.

Endnotes:1 Committee on the Rights of the Child, CRC General Comment No. 8 (2006):

The Right of the Child to Protection from Corporal Punishment and Other Cruel or Degrading Forms of Punishment (Arts. 19; 28, Para. 2; and 37, inter alia), 2 March 2007. CRC/C/GC/8. Online. UNHCR Refworld, p. 4, (http://www.unhcr.org/refworld/docid/460bc7772.html)

2 World Health Organization, (2002) World report on violence and health 63; Save the Children-Sweden (2006), What Children Say: Results of the comparative research on the physical and emotional punishment of children in Southeast Asia and the Pacific, 2005, 12-19.

3 Save the Children-Sweden (2006), ibid.4 Paintal, Sureshrani (2007), Banning Corporal Punishment of Children: A Position

Paper, available at http://www.stophitting.com/pdf/sureshrani.pdf5 Harper, Kate et al.(2005), Ending Physical and Humiliating Punishment of Children,

A Manual for Action, Save the Children, pp. 8-11.6 Save the Children-Sweden (Unpublished; 2005), Research on corporal punishment in Bagong

Silang, Caloocan City and Cebu City, Philippines; NORFIL (2005), Documentation of a consultation with the Active Youth movement and the Children and Youth Organization on physical and emotional punishment of children, NORFIL, Quezon City, p. 12.

7 De la Cruz, T. et al. (2001), Trust and power: Child abuse in the eyes of the child and the parent, UP-CIDS Psychosocial Trauma and Human Rights Program, Manila (2001).

8 Save the Children-Sweden (Unpublished; 2005), Research on corporal punishment in Bagong Silang, Caloocan City and Cebu City,

9 United Nations Children’s Fund (2007), Philippines Sub-Regional Multiple Indicator Cluster Survey 2007.

10 Global Initiative to End All corporal Punishment of Children and Save the Children Sweden (2003), Hitting people is wrong – and children are people too: A practical handbook for organizations and institutions challenging corporal punishment of children, p.21-22, available at http://www.endcorporalpunishment.org/pages/pdfs/hittingwrong.pdf.

11 Esteban, E.(2006), Parental Verbal Abuse: Culture-Specific Coping Behavior of College Students in the Philippines, Child Psychiatry and Human Development, Vol. 36, No. 3.

12 Durrant, J. E. (2007), Positive Discipline: What it is and how to do it, Bangkok, Save the Children Sweden Southeast Asia and the Pacific, p. 1.

13 Kohlberg L. (1964), Development of moral character and moral ideology. In: Hoffman ML, Hoffman LW, eds. Review of Child Development Research, New York, NY: Russell-Sage Foundation; pp. 383–431.

14 Child and Youth Welfare Code, Art. 45

This primer is produced by the Philippine Legislators’ Committee on Population and Development Foundation, Inc. (PLCPD) and Child Rights Network (CRN) with support

from Plan International.

The Philippine Legislators’ Committee on Population and Development Foundation, Inc. (PLCPD) evolved out of the Philippine Parliamentarian’s Conference on Human Survival: Population and Development Plan of Action (PARLCON) convened in 1988.

PLCPD was formally established in December 1989 as a non-stock, non-profit foundation dedicated to developing policy champions and generating responsive public policies on population and human development, which include, among others: gender and development; reproductive health and rights; housing and urban development; sustainable development; food security; human rights; economic, political, and social participation; education; health and nutrition; and globalization.

Vision

Improved quality of life for all Filipinos through population and human development legislation.

Mission

We shall advance substantive population and human development policies at the national and local legislative levels.

We will establish partnerships and create avenues towards broadened people’s participation in advancing responsive legislation on population and human development.

We will strive to raise the awareness of the general public to encourage their active participation in promoting population and human development legislation.

Anti-Corporal Punishment Primer (Filipino version)

Documents

Transcript of Anti-Corporal Punishment Primer (Filipino version)