Andreas Papadopoulos - To Mystiko Kleidi Tis Leitourgias Tou Xronou

8/3/2019 Andreas Papadopoulos - To Mystiko Kleidi Tis Leitourgias Tou Xronou

http://slidepdf.com/reader/full/andreas-papadopoulos-to-mystiko-kleidi-tis-leitourgias-tou-xronou 1/49

Ανδρεας Κ&Σ Παπαδοπουλος

Το Μυστικο Κλειδι Της Λειτουργιας Του Χρονου

pdf by elifrac



Λιγα Λογια Για Το Εργο

Το μυστικο κλειδι της λειτουργιας του χρονου, μοιαζει με παραμυθι,αλλα δεν ειναι.Μπορει να θυμιζει την ιστορια μιας ζωης, αλλα δεν ειναι.Ενδεχεται καποιος να το θεωρησει σαν αυτοβιογραφια, αλλα δενειναι.Ειναι μια συνθεση τετραδιαστατικη, η οποια εχει λιγο απ’ ολα.Μην προσπαθησετε να τo καταλαβετε κυριολεκτικα, αν και μερικεςφορες ετσι θα γινει. Και τοτε ακριβως χρειαζεται συνεση και προσοχη!Αφηστε το να περασει μεσα σας μυστικα, για να σας μεταφερει τανοηματα που κρυβει αποκλειστικα για σας.Ο καθενας θα το εκλαβει διαφορετικα, γιατι αυτη ειναι η φυση του:διαχρονικο και πανανθρωπινο.

Ανδρεας Κ&Σ ΠαπαδοπουλοςΧημικος

Καθηγητης στη Μεση Εκπαιδευσηe-mail: [email protected]

2 pdf by elifrac



Ο ΞΕΝΟΣ

Ητανε καποτε λεει, οχι πολυ παλια, πριν απο μερικα χρονια θαρρω,ενας ταξιδευτης στον τοπο μας απο πλουσια γενια, που γυριζεπολεις και χωρια γνωριζοντας ανθρωπους.Απο μικρο παιδι ειχε μια διψα και μια πεινα φοβερη, να γνωρισει τον κοσμο. Κι ετσι οταν τελειωσε το σχολειο, αποχαιρετησε τουςδικους του και πηρε τους δρομους.Πριν ξεκινησει ομως, εβαλε εναν ορο στον εαυτο του: οπου κι ανπηγαινε, σ’ οποιο μερος του κοσμου κι αν τον εβγαζε ο δρομος του,δεν θα χρησιμοποιουσε αλλο μεσο μετακινησης εκτος απο τα ποδιατου.

* Ειμαστε συμφωνοι; ρωτησε τον εαυτο του

- Συμφωνοι, απαντησε ο εαυτος του και ξεκινησαν.

Περπατησε πολυ καιρο, μονος, μεσα στους καμπους και τα βουνα.

Και το νεαρο αγορι αντρεψε και θεριεψε, μαθαινοντας τον κοσμο.

Ψηλος πια, μελαχροινος, γεροδεμενος αντρας, γυρω στα τριαντα, μεμακρια μαλλια δεμενα πισω κι ενα πυκνο μαυρο γενι σχεδον μυτερονα σκεπαζει το σαγονι του, πολυπειρος ταξιδευτης και οδοιπορος,ετυχε ενα πρωϊνο, χαραμα ητανε, ν’ ανηφοριζει στην πλαγια ενοςλοφου. Λιγα μετρα ηθελε ακομα μεχρι την κορυφη και σταθηκε γιαμια στιγμη κουρασμενος, ακουμπωντας στο χοντρο ραβδι του.

Εριξε μια ματια μακρια στο γαλαζωπο οριζοντα με τα ξεθωριασμεναβουνα και μετα στραφηκε να τελειωσει το ανηφορικο μονοπατι.Βουνισιος δρομος, σπαρμενος με βραχια σε καθε του βημα. Πυκνη χαμηλη βλαστηση σκεπαζε τον τοπο με αγκαθερους θαμνους.Εφτασε στην κορυφη, με δυο-τρεις μεγαλες δρασκελιες και σταματησε παλι. Ξαναπηρε μια βαθια ανασα∙ εφτιαξε λιγο τηνπολυκαιρισμενη φορεσια του και αναστεναξε με ανακουφισηκοιταζοντας ισια μπροστα του.

3 pdf by elifrac



* Επιτελους, μουρμουρισε, θα δω και παλι ανθρωπους.

Στα ποδια του απλωνοταν μια πλατια κοιλαδα με πλουσιαβλαστηση, περιβολια και αμπελια και ελαιωνες στα πλαγια, με τιςελιες φυτεμενες σε σειρες. Και εκει προς το κεντρο της κοιλαδας,σπιτια πολλα, με στεγες κοκκινωπες και παραθυρα τζαμωτα πουαντιφεγγιζαν το φως του ηλιου που ανετειλε εδω και καμποση ωραπισω του.Ξαναφτιαξε και παλι τη φορεσια του καλυτερα και μετακινησε λιγοπερα-δωθε τη ζωνη στη μεση του. Καπου στο πλαϊ, μισοφανηκε εναβαρυ πουγγι που κουδουνιζε ελαφρα.

Ο οδοιπορος πηρε και παλι το μονοπατι κατηφοριζοντας αυτη τηφορα, με μεγαλυτερη προσοχη ομως.Η αποσταση ητανε μακρινη μεχρι το κεντρο της κοιλαδας και θατου ’παιρνε ωρες μεχρι να φτασει.

Περπατουσε πιο ξεκουραστα τωρα, παραμεριζοντας καπου-καπουμε το ραβδι του τα χαμοκλαδα. Μια-δυο φορες αναγκαστηκε να

περπατησει και πανω στους αγκαθερους θαμνους, γιατι ειχανεκλεισει εντελως το μονοπατι.Οταν εφτασε στη ριζα του λοφου ο ηλιος ειχε ανεβει αρκετα, μα ηπρωϊνη δροσια ητανε ακομα ζωντανη. Ο τοπος ημερεψε και τομοναπατι εγινε φαρδυτερο. Βαδιζε τωρα πιο σταθερα. Μετα απολιγο, τελειωσε και το μονοπατι και βγηκε στο δρομο που οδηγουσεστο χωριο.

Μεσημεριαζε πια οταν εφτασε στα πρωτα σπιτια. Δεξια και αριστερα του απλωνονταν φραχτες και περιβολια γεματα μεπορτοκαλλιες, που ητανε φορτωμενες με ολοασπρους ανθους πουσκορπιζαν στον αερα το μεθυστικο τους αρωμα.Ενας σκυλος του γαυγισε απο καπου στο βαθος κι αμεσως δυο-τρεις αλλοι του αποκριθηκαν μανιασμενα.Διψαγε και το στομαχι του γουργουριζε κι αυτο πεινασμενο.Καπου στα δεξια του, ειδε μια σκυφτη γυναικεια σιλουεττα πισω

4 pdf by elifrac



απο ενα συρματοπλεγμα.Λοξοδρομησε και περνωντας, μ’ ενα μικρο πηδημα το αυλακι στηνακρη του δρομου, πιαστηκε απο το συρμα για να μη πεσει και φωναξε:

* Κυρα! Ε! κυρα...

Η γυναικα ανασηκωθηκε λιγο κρατωντας τη μεση της. Ενας σκυλοςορμησε πανω στον ξενο γαυγιζοντας αγρια∙ κι αυτος, πισωσταθηκελιγο αφηνοντας το συρμα.

- Ποιος εισαι του λογου σου και μου φωναζεις; μιλησε η γυναικα.

* Καλημερα σου κυρα! ξαναειπε ο αντρας. Ερχομαι απο μακρια και περπαταω πολλες ωρες... Λιγο νερο, μπορεις να μου δωσεις;

Η γυναικα πλησιασε στο συρμα, κρατωντας στο χερι ενα μαχαιρι της δουλειας, ενω ο σκυλος εξακολουθουσε να γαυγιζει στο πλαϊ της.

- Παψε κι εσυ, στραφηκε και του φωναξε αποτομα η γυναικα κι οσκυλος μαζευτηκε για λιγο, ξερογλειφοντας τα χειλη του,κρατωντας ομως τ’ αυτια του ορθια και τα ματια καρφωμενα στοναγνωστο.

- Απο που ειπες οτι ερχεσαι; ξαναμιλησε η γυναικα.

* Απο μακρια κυρα, απο πολυ μακρια και κολλησε το στομα μου,απο το δρομο και τη σκονη... Ενα ποτηρι νερο μπορεις να μουδωσεις; Αν ειναι ευκολο, συμπληρωσε.

Η γυναικα τον ξανακοιταξε απο πανω μεχρι κατω προσεκτικα και ειπε:

5 pdf by elifrac



- Νερο ειναι ευκολο να σου δωσω ξενε... Αλλα ξερεις... Εδω οι ανθρωποι ειναι παραξενοι... Καλυτερα να προχωρησεις παρακατω∙θα βρεις αλλον... Μη σε παρει και κανενα ματι...

Και γυρνωντας του αποτομα την πλατη, απομακρυνθηκε προς ταμεσα τραβωντας το σκυλο απο το περιλαιμιο.Ο αντρας την κοιταξε μια–δυο στιγμες αποσβολωμενος και μετασηκωνοντας ελαφρα τους ωμους του με αμηχανια, περασε παλι τοαυλακι και ξαναπηρε το δρομο σκεφτικος.

Ειχε μπει πια για τα καλα στο χωριο και αλλο ανθρωπο δεν ειχεσυναντησει. Μα λιγο πριν φτασει στη μεγαλη στροφη του δρομουστ’ αριστερα, ακουσε τον ηχο ενος αυτοκινητου που κατεβαινε.Ταυτοχρονα μεσα στ’ αυλακια του δρομου δεξια κι αριστερα, αρχισενα κελαρυζει νερο.Μια πορτα εκλεισε δυνατα στο πλαϊ του και μια τσιριχτη γυναικειαφωνη εσκισε τον αερα:

- Γιωργή, ελα να διαβασεις... Σε λιγο πρεπει να φας και να φυγεις...

Ποτε θα διαβασεις...

- Καλα ρε μανα, ερχομαι, μη φωναζεις, απαντησε μια αγοριστικηφωνη. Κι αμεσως μετα ακουστηκαν γρηγορα βηματα, ν’ ανεβαινουνσε ξυλινη σκαλα.

Ενα κοκκινωπο αγροτικο φανηκε στη στροφη του δρομου και οοδοιπορος κοντοσταθηκε παραμεριζοντας.

- Καλημερα πατριωτη, του φωναξε ο οδηγος, σκυβοντας λιγο προςτο μερος του κι απομακρυνθηκε γρηγορα στο δρομο πριν προλαβει να ακουσει την απαντηση του ξενου.

Ο οδοιπορος συνεχισε, εστριψε αριστερα περνωντας κατω απο τομεγαλο πλατανο και βγηκε στην πλατεια του χωριου. Δηλαδη, τι πλατεια... Ενα πλατωμα ηταν ολο κι ολο που το δημιουργουσαν

6 pdf by elifrac



τεσσερις - πεντε δρομοι του χωριου που κατεληγαν στο ιδιο σημειο!Και ητανε γεματο λογης ανθρωπους. Αλλοι πηγαιναν, αλλοι ερχονταν και ολοι μιλουσαν δυνατα, φτιαχνοντας με τις φωνες τουςκαι τις παρουσιες τους ενα παραξενο μειγμα. Και γυρω - γυρω στιςακρες του πλατωματος διαφορα καταστηματα. Κανα-δυο ητανεκλειστα, με τα μισοσκουριασμενα τους ρολα κατεβασμενα.

* Θα εχουνε φαινεται πολυ καιρο να λειτουργησουν, συλλογιστηκε οξενος.

Σταθηκε καπου στη μεση της πλατειας, ψαχνοντας με το βλεμματου τριγυρω.

* Δεν μου λετε σας παρακαλω, ειπε ξαφνικα σ’ εναν περαστικο,μηπως υπαρχει περιπτερο στο χωριο σας;

Ο αλλος κοντοσταθηκε για λιγο κι αφου περιεργαστηκε αστραπιαιατον ξενο, του ειπε:

- Ναι! Εδω πιο πανω, εχει ενα... Και σηκωνοντας το χερι του, εδειξεπρος τον κεντρικο δρομο. Και μετα κινησε να φυγει, μαξανασταθηκε:

- Ειναι ομως κλειστο αυτες τις μερες, προσθεσε.

Και πριν προλαβει ο οδοιπορος να μιλησει συνεχισε:

- Εχει κι ενα ακομα στην αλλη ακρη του χωριου, μα ειναι καπωςμακρια. Αν θες να πας, απο ’κει πανε...

Και χωρις να παρει ανασα συνεχισε με ορμη:

- Ειχαμε κι αλλο ενα, εδω πιο κατω στη στροφη, στο στενο, μα οιδιοκτητης του το ’κλεισε γιατι ο γιος του περασε στο μεγαλοσχολειο, στην πρωτευουσα και αυτος πηγε μαζι του. Δηλαδη ολοι

7 pdf by elifrac



εφυγαν για να μην ειναι το παιδι μονο του...’ Αλλα για στασου, τι το θες το περιπτερο; Καπνιζεις; Τσιγαρα θες;

Ο οδοιπορος χαμογελασε ελαφρα.

* Να, ξερετε... Θα ’θελα να παρω κατι... Γιατι ειμαι πολλες ωρες στοδρομο, χωρις φαγητο και... καταλαβαινετε...

- Και γιατι δεν πας στο φουρνο; Πισω σου ειναι... Στο κτιριο με τηνκαμιναδα... Και λιγο πιο πανω στην ιδια πλευρα, εχει κι εναμπακαλικο. Μπες και κατι θα βρεις... Κι εδω παρα διπλα, στοδευτερο δρομο εχει μια ψησταρια... Οχι σπουδαια πραγματαβεβαια... Tης ωρας! Μονο που δεν ξερω, αν ειναι ανοιχτος τετοιαωρα... Αντε, γεια σου τωρα...

Και πριν προλαβει ο οδοιπορος να τον ευχαριστησει, γυρισε και απομακρυνθηκε, βιαστικα. Μαζι του διαλυθηκαν και δυο-τρειςμικροπαρεες, που ειχαν σταθει και παρακολουθουσαν τη συζητηση.Ο κουρασμενος οδοιπορος, οπως τον ειχε συμβουλεψει ο

περαστικος, γυρισε προς την μερια της καμιναδας κι ανοιγοντας τοβημα του, περασε απεναντι και βρεθηκε μπροστα στο φουρνο. Μετη μυρωδια του ψωμιου στα ρουθουνια του, μπηκε μεσα και κατευθυνθηκε προς τον ξυλινο παγκο με την ταμειακη μηχανη.Πισω απο τον παγκο, στεκοταν ενα κοριτσοπουλο με μακριεςπλεξιδες και μολις ο ξενος πλησιασε τον ρωτησε:

- Οριστε κυριε, τι θελετε;

Κι ο ξενος, ριχνοντας μια γρηγορη ματια στα ψωμια, πουβρισκονταν αραδιασμενα στα ραφια, εδειξε ενα.Το κοριτσι κατεβασε το ψωμι, το τυλιξε σ’ ενα χαρτι και το ’σπρωξεπρος τον αντρα λεγοντας την αξια του. Κι αυτος, παραμεριζονταςελαφρα τη φορεσια του που σκεπαζε το πουγγι, το ανοιξε και πιανοντας ενα νομισμα το αφησε πανω στο παγκο.Το κοριτσι με τη σειρα του πηρε το νομισμα στο χερι και κανοντας

8 pdf by elifrac



να δωσει τα ρεστα, το ξανακοιταξε με εκπληξη και εβαλε μια δυνατηφωνη:

- Πατερα... Για ελα ’δω.

- Τι ’ναι κορη μου; της αποκριθηκε ενας αντρας απο το βαθος.

- Ελα να δεις, γιατι εγω δεν ξερω... Ελα...

Κι αμεσως σχεδον, απο τη μισανοιχτη πορτα πισω απο το κοριτσι,προβαλε ο φουρναρης πασπαλισμενος με αλευρι και με τη μακριαολοσωμη ασπρη ποδιά να κρεμεται μπροστα του.

- Τι ειναι παιδι μου, τι θελεις;

- Τι ειναι αυτο πατερα; Ξαναειπε η μικρη, τεινοντας του το νομισμα.

Ο φουρναρης πηρε το νομισμα κι αφου το κοιταξε καλα-καλα και απο τις δυο πλευρες, γυρισε με εκπληξη προς τον ξενο:

- Μα, αυτο κυριε μου, ειναι χρυσο!

* Το ξερω! του απαντησε κι ο αλλος απορημενος.

- Και μου δινετε, ενα χρυσο νομισμα; Για να παρετε ενα ψωμι;Λυπαμαι δεν γινεται...

* Και γιατι δεν γινεται; ρωτησε και παλι ο ξενος.

- Μα κυριε μου, ενα ψωμι κανει πολυ λιγοτερο απο αυτο το ακριβονομισμα. Κι εγω δεν εχω ρεστα να σας δωσω... Αλλο εχετε;Μικροτερο...

* Ναι, εχω! απαντησε ο ξενος.

9 pdf by elifrac



Και παραμεριζοντας για δευτερη φορα τη φορεσια του, ανοιξε ξανατο πουγγι, επιασε ενα μικροτερο νομισμα και το δωσε στοφουρναρη παιρνοντας πισω το μεγαλυτερο.Ο φουρναρης κοιταξε και παλι με τον ιδιο τροπο το δευτερονομισμα και ξαναειπε με ακομα μεγαλυτερη εκπληξη:

- Μα κι αυτο χρυσο ειναι... Λυπαμαι κυριε μου, λυπαμαι πολυ, αλλαδεν γινεται...Τα νομισματα σας, ειναι πολυ ακριβα για μενα.Και δινοντας πισω και το δευτερο νομισμα στον ξενο, τραβηξε τοδιπλωμενο ψωμι προς τα μεσα και το αφησε μπροστα στο παιδι:

- Βαλτο κορη μου στη θεση του, δεν μπορουμε να εξυπηρετησουμετον κυριο.

Και απευθυνομενος για τελευταια φορα στον μελαχροινο αντρα,του ειπε:

- Εδω διπλα μας, στα δεξια οπως βγαινεις, προς την ανηφορα, δυοπορτες παρα πανω, ειναι ενας μπακαλης... Μπορει αυτος να εχει να

σου το αλλαξει.

Και γυριζοντας την πλατη του χωθηκε και παλι μεσα στημισανοιχτη πορτα, τιναζοντας με το χερι του το αλευρι απο τη ποδιατου. Ενω ο οδοιπορος, με τα ματια του κοριτσιου καρφωμενα πανωτου, στραφηκε προς την εξοδο και βγηκε απο το φουρνο,περισσοτερο πεινασμενος απο πριν, ανηφοριζοντας προς τα δεξια.

Φθανοντας στην πορτα του μπακαλικου, οπως του ειχε πει οφουρναρης, σταματησε για λιγο διστακτικος, αλλα μετααποφασιατικα μπηκε μεσα.Στη μεση του μαγαζιου, στεκοταν ορθιος ενας καλοντυμενος αντραςπου τον καλωσορισε:

- Καλημερα σας κυριε, τι θελετε;

10 pdf by elifrac



Εκεινη τη στιγμη, απο καπου στο βαθος δεξια, ακουστηκε εναςπνιχτος γδουπος, σαν πεσιμο. Κι ο καλοντυμενος μαγαζατορας γυριζοντας, φωναξε αγρια:

- Ρε Νικολα; Προσεχε λιγο ρε... Το βαρελι με το τυρι, ειναι ακριβοπραγμα... Προσεχε, γιατι αλλοιμονο σου...

Και ξαναγυριζοντας προς το μερος του ξενου, ξαναρωτησε ευγενικα:

- Οριστε κυριε μου, τι ειπατε οτι θελετε;

Ο οδοιπορος χωρις αλλη κουβεντα, ανοιξε το αριστερο του χερι οπου κρατουσε ακομα τα νομισματα απο το φουρνο και πιανονταςτο μικροτερο με το δεξι το δειξε στο μπακαλη, λεγοντας:

* Εχω αυτο το νομισμα... Μπορειτε να μου δωσετε κατι φαγωσιμο;

Ο μαγαζατορας εγειρε λιγο προς το μερος του ξενου, με το ματι τουνα γυαλιζει ελαφρα διεσταλμενο, απλωνοντας συναμα και το χερι

του. Μα ξαφνικα, το μετανιωσε! Και πισωπατωντας, σηκωσε τοαπλωμενο του χερι ψηλα σα να ηθελε να αποκρουσει κατι και χωριςευγενειες πια ειπε στον αλλο κοφτα:

- Οχι, κυριε μου, δεν μπορω να σου δωσω τιποτα, μ’ αυτο τονομισμα. Κι ουτε κανείς εδω στο χωριο μας μπορει να το δεχτει...

Ο ξενος σαστισε στιγμιαια και ο μαγαζατορας συνεχισε:

- Ξερουμε οτι υπαρχουν και κυκλοφορουν τετοια νομισματα κυριεμου, αλλα εδω σ’ εμας δεν κανουν!’ Το χωριο μας ειναι μικρο... Και τοσο πολυ χρημα μαζεμενο, μαςειναι αχρηστο! Δεν μπορουμε να το χρησιμοποιησουμε...’ Καλυτερα να φυγεις απο ’δω. Κανεις δεν μπορει να σ’εξυπηρετησει... Αν δεν εχεις απο τα συνηθισμενα χρηματα, τοτεπρεπει να πας αλλου...

11 pdf by elifrac



Και δειχνοντας την εξοδο, συμπληρωσε:

- Αν περιμενεις λιγο εξω απο την πορτα, θα περασει καποιο απο ταδυο ταξι του χωριου, να σε παει στη μεγαλη πολη, πισω απο ταβουνα... Καμμια ωρα δρομος ειναι, το πολυ. Εκει θα μπορεσουν ναδεχτουν τα νομισματα σου. Γιατι εκει το κυκλοφορουν πολυ, αυτοτο μεγαλο χρημα.

Κι ο ξενος, ο οδοιπορος μας, λυπημενος και κατηφης, βγηκε γιαδευτερη φορα στο δρομο... Ανηφορησε λιγο ακομα πανω στοπλακοστρωτο πεζοδρομιο και σωριαστηκε σχεδον σ’ ενα μικροπετρινο πεζουλι που βρεθηκε μπροστα του. Ενιωθε πραγματικαπολυ κουρασμενος!...Μα ξαφνικα, τιναχτηκε και παλι πανω πανω μονολογωντας:

* Λες; Λες να μου ζητησουν να πληρωσω και για το πεζουλι; Και δενθα εχω, τι να τους δωσω... Καλυτερα θα ειναι να περπατησω...

Και μουρμουριζοντας, ξαναπηρε το δρομο με την πεινα και τη διψανα τον βασανιζουν και να τον συμβουλευουν παραξενα πραγματα!

* Με τοσο χρημα πανω μου και να μη μπορω να αγορασω κατι γιαφαγητο σ’ αυτο το χωριο.... Κατι πρεπει να κανω τελικα! Δεν μπορωνα να συνεχισω ετσι χωρις φαγητο... Κι ουτε νερο δεν θα μουδινουν...

Και τοτε το αποφασισε:

* Θα γυρισω στα σπιτια του χωριου, ζητωντας μια ελαχιστηφιλοξενια... Κατι να φαω και κατι να πιω... Αυτο θα κανω... Ε!Καποιος θα βρεθει...

Και στριβοντας αποτομα δεξια, στο πρωτο στενο που βρηκεμπροστα του, εβαλε σε εφαρμογη το σχεδιο του.

12 pdf by elifrac



Αργα το αποσημερο, θα ’ταν τεσσερις με τεσσεραμιση η ωρα, οξενος ξαναβγηκε στον κεντρικο δρομο. Πολυ πιο πανω ομως απο τοπλατωμα με το φουρνο και το μπακαλικο που ειχε συναντησει οτανπρωτομπηκε στο χωριο. Κι επειδη πρωτυτερα ειχε κοψει δυο-τρειςφορες τον κεντρικο δρομο καθετα, ψαχνοντας μεσα στη νταλα τουμεσημεριου για το φιλοξενο σπιτι, τωρα ξαναφανηκε στο δρομο αποτην αλλη του πλευρα.

Απεναντι του ακριβως ορθωνε επιβλητικα το αναστημα της μιαμεγαλη πετροκτιστη εκκλησια, με ευρυχωρο τετραγωνο αυλογυροκαι σκουρωπα καγκελα πανω σε μια κοντη μαντρα.Το σχημα της ητανε αρκετα περιεργο και τραβηξε αμεσως τηνπροσοχη του! Μα πιο πολυ απ’ ολα, το βλεμμα του στηλωθηκε στημακροστενη κοκκινωπη κεραμοσκεπασμενη στεγη της και στο ψηλοτρουλο της με τα πολλα μικρα παραθυρα γυρω- γυρω, σκεπασμενοςκι αυτος με τα ιδια κοκκινα κεραμιδια, οπως και η υπολοιπη στεγητης εκκλησιας. Δεν ειχε ξαναδει κατι τετοιο...Σκεφτηκε να μπει ν’ αναψει ενα κερι και με το βλεμμα του

αναζητησε την πορτα... Μα ηταν κλειστη μεσ’ το μεσημερι...

Διπλα στην εκκλησια στ’ αριστερα της, κολλητα σχεδον, βρισκοτανενα καφενειο, με μεγαλη αυλη και πολλα πυκνοφυλλα δεντρα, πουεριχναν τη σκια τους πανω στα τραπεζακια του. Ερημο ηταντετοιαν ωρα... Ψυχη δεν φαινοταν.

Ψευτοακουμπησε αποσταμενος σ’ ενα δεντρακι που ηταν διπλα του

αντιστηλωμενο μ’ ενα χοντρο και ψηλο τετραγωνισμενο πασσαλοστο χρωμα του ξυλου και βυθιστηκε στους συλλογισμους του.

* Θεε και Κυριε! μουρμουρισε. Μα ηταν δυνατο, ολοκληρο χωριο, ναμη μπορει να φαει και να πιει κατι; Και να πεις, οτι δεν ειχε χρηματα; Αφθονα...Αλλα δεν περναγανε σε τουτο τον τοπο.Αχρηστα ηταν... Και οι ντοπιοι;

13 pdf by elifrac



- Ε! παλικαρι μου, ακουστηκε μια βροντερη φωνη.

Ξαφνιαστηκε... Γυρισε το κεφαλι αλαφιασμενος προς την μερια τηςφωνης. Απο το καφενειο απεναντι, ενας αντρας στη σκια τουεγνεφε με το χερι να παει κοντα του.

- Ελα απο ’δω, να μη σε καιει ο ηλιος μεσημεριατικα... Ελα να πιειςενα ποτηρι νερο... Να ξαποστασεις λιγο...

Ο οδοιπορος απορησε, γιατι ηταν η πρωτη φιλικη κουβεντα πουακουγε στο χωριο. Και ριχνοντας στα κλεφτα δυο γρηγορες ματιεςστο δρομο, περασε στην αλλη πλευρα.Εν τω μεταξυ ο καφετζης, ενας ανάκοντος γεροδεμενος αντρας, μεπαχυ γκριζωπο μουστακι, ειχε φερει με περισση σβελταδα απο μεσαμια κανατα κρυο νερο κι ενα ποτηρι.

Ελα να καθισεις εδω, ξαναειπε στον ξενο.

Και αφηνοντας την κανατα και το ποτηρι σ’ ενα τραπεζι, καθισε και

ο ιδιος τραβωντας μια καρεκλα κοντα.Ο ξενος με τη σειρα του, καθισε κι αυτος διπλα στον καφετζη και δειχνοντας το νερο, ρωταει:

* Μπορω;

- Εμ! Για σενα το ’φερα, φιλε μου... Πιες οσο θες...

Και αφηνοντας τον διψασμενο οδοιπορο να πινει ενα και μετα εναδευτερο ποτηρι νερο, συνεχιζει:

- Ηθελα να ηξερα ανθρωπε μου, τι γυρευεις μεσημεριατικα μεσ’ τουςερημους δρομους. Και κανει και ζεστη τετοια ωρα! Τι ψαχνεις ναβρεις;

14 pdf by elifrac



Ο οδοιπορος χωρις να μιλησει, παραμεριζει για μια φορα ακομα τορουχο του, ανοιξε και παλι το πουγγι του, εβγαλε ενα μικρο χρυσονομισμα και το αφησε πανω στο τραπεζι:

* Το βλεπεις αυτο; ρωτησε τον καφετζη... Αυτο μ’ εστειλε μεσ’ τομεσημερι να ψαχνω στους δρομους του χωριου.

Κι ο καφετζης, ριχνοντας μια ματια στο νομισμα, εβαλε τα γελια:

- Χα, χα, χα! καταλαβα... Θελησες κατι ν’ αγορασεις κατι μ’ αυτο και δεν σου το δεχτηκε κανεις στο κεντρο. Κι ετσι πηρες γυρα τουςδρομους, μηπως και βρεις καποιο μαγαζακι να σου τ’ αλλαξει... Ετσι δεν ειναι;

* Οχι! απαντησε κοφτα, ο ξενος. Το οτι τα νομισματα μου, δεν εχουνπεραση στο χωριο σας, το ’μαθα νωρις, εκει, στο κεντρο οπως λες.’ Αλλα το γυρο του χωριου, τον εκανα, ψαχνοντας να βρω καποιον,να μου δωσει ενα κομματι ψωμι, γιατι ’μουν πεινασμενος και απομακρινο δρομο.

- Και βρηκες; ρωτησε ζωηρα και με ενδιαφερον ο καφετζης.

* Οχι! απανταει και παλι κοφτα, ο ξενος...

Και συνεχιζοντας την κουβεντα του πιο μαλακα αυτη τη φορα,προσθεσε:

* Αλλα τετοια ωρα που ηταν... Ειχαν δικηο οι ανθρωποι... Αλλοι καθισμενοι στο τραπεζι ετρωγαν, κουρασμενοι απο τη δουλεια της ημερας κι ενοχληθηκαν απο την παρουσια μου. Κι αλλοι ξεκουραζονταν ηδη κι εγω πηγα και τους ταραξα... Μερικοι μαλισταμου ’βαλαν και τις φωνες... Τους καταλαβαινω ομως... Κι εγω το ιδιοθα ’κανα στη θεση τους...

Ο ξενος σταματαει για λιγο, φερνοντας το ποτηρι στα χειλη.

15 pdf by elifrac



- Λοιπον, λοιπον; ξαναρωτησε ο καφετζης, τι εγινε παρα κατω;

* Να! λεει ο ξενος, καταπινοντας μια γουλια νερο ακομα... Αρκετοι ηταν αυτοι, που ελειπαν απο τα σπιτια τους και βρηκα μονο μικραπαιδια. Και τα παιδια δεν ανοιξαν βεβαια στον ξενο. Και καλαεκαναν! Γιατι οι καιροι ειναι δυσκολοι και πονηροι.... Κι εδω στο χωριο σας, οπως και στις μεγαλες πολεις το ιδιο γινεται... Φαινεται οτι αρχιζετε κι εσεις να το καταλαβαινετε αυτο σιγα-σιγα!’ Ρωτησαν ομως τα παιδια ποιος ηταν, ποιος χτυπουσε και μεταειπαν: Δεν ανοιγουμε σε ξενους...

Ξανακατεβασε δυο γουλιες νερο και συμπληρωσε:

* Σε μερικα σπιτια, δεν ητανε κανεις... Χτυπησα, ξαναχτυπησα, αλλατιποτα! 'Η δεν ακουσαν οι ανθρωποι ή θα ελειπαν, που ειναι και τοπιο λογικο...

Ο καφετζης κουνησε το κεφαλι του με συγκαταβαση, μελαγχολικος.

* Α! ναι! συνεχισε ο ξενος. Ηταν και πολλα σπιτια, στα οποια δενπηγα. Εκει σιγουρα καποιον θα εβρισκα... Αλλα ημουν πολυκουρασμενος και προτιμησα να αποφυγω, τις πολλες ανηφορες...Να! εκει... Προς τους ελαιωνες... Σιγουρα καποιον θα εβρισκα, αλλαδεν πηγα...

- Δηλαδη, σχολιασε ο καφετζης στοχαστικα, ενα ολοκληρο χωριο,δεν μπορεσε να σου δωσει κατι να φας και να στηλωθεις στα ποδια

σου... Κανεις; Ουτε κι ενα ποτηρι νερο;

* Ε! οχι και κανεις, αντισχολιασε ο ξενος.

- Μα τωρα δα, δεν μου 'λεγες...

* Εσενα εννοουσα ανθρωπε μου, συνεχισε ο μελαχροινος ξενος.

16 pdf by elifrac



- Μα εμενα δεν μου ζητησες τιποτα, ξαναπε λιγο ξαναμμενος οκαφετζης.

* Γι’ αυτο και το νερο σου ειναι πιο δροσερο, συμπληρωσε οοδοιπορος. Μου το ’δωσες με την καρδια σου και γι ’αυτο δεν το χορταινω! Και ολοκληροντας τη φραση του, κατεβασε μισο ποτηρι νερο ακομα.

- Στενοχωριεμαι μονο που δεν εχω και κατι να σου δωσω να φας,ειπε ξανα ο καφετζης. Ειμαι καφενειο βλεπεις και οχι εστιατοριο ήταβερνα..

Για μερικες στιγμες επεσε μια κρυσταλλινη σιωπη αναμεσα τους,καθως εμειναν βυθισμενοι και οι δυο στις σκεψεις τους.Μετα ο καφετζης, ειπε ξαφνικα:

- Και δεν μου λες Ξενε, ερχεσαι απο μακρια;

Ο ξενος σα να μην ακουσε την ερωτηση, ρωτησε κι αυτος με τη

σειρα του τον καφετζη:

* Δεν μου λες καλε μου ανθρωπε... Ο μπακαλης εκει κατω στοκεντρο, αυτος που ειναι διπλα στο φουρνο, μου ειπε οτι εδω κονταειναι μια μεγαλη πολη. Με συμβουλεψε μαλιστα να παρω ενα ταξι απο το χωριο για να με παει... Καμμια ωρα δρομος, λεει...

- Ε! οχι και μια ωρα, τα παραλεει ο μπακαλης, τον εκοψε ο καφετζης.

Αλλά τρια τεταρτα ναι, συμπληρωσε... Γιατι ειναι και ανηφορικος οδρομος πολυ ... Τουλαχιστον στην αρχη, βγαινοντας απο το χωριο...

* Και απο που παει αυτος ο δρομος; ξαναρωτησε ο ξενος.

- Να! Απο ’δω, απαντησε ο αλλος κι εδειξε το κεντρικο δρομομπροστα απο το καφενειο, σαρωνοντας με τ’ αριστερο του χερι, απο

17 pdf by elifrac



την πλευρα του χωριου που ηταν η εκκλησια, προς τα εξω, προς ταβουνα.

* Ε! καιρος μου πια να πηγαινω, ξαναπε ο ξενος και σηκωθηκε ορθοςφτιαχνοντας τη φορεσια του.

Ο καφετζης ξαφνιασμενος, σηκωθηκε κι αυτος ορθιος:

- Ε! που πας, του λεει, ειναι νωρις ακομα... Καθισε να πεσει λιγο ο ηλιος, να δροσισει... Θ’ αναψεις μεσα στη ζεστη.

* Δεν πειραζει ειμαι συνηθισμενος, ειπε ο ξενος και βγηκε στοδρομο.

Ο καφετζης πηγε κοντα κι αυτος, προσπαθωντας να τονσυγκρατησει:

- Καθισε λιγο, να περασει το ταξι, να σε παει πιο γρηγορα, θακουραστεις πολυ...

* Γεια σου φιλε μου και σ’ ευχαριστω, ξαναπε ο ξενος και απομακρυνθηκε με γρηγορο βημα προς τα βουνα.

Ο καφετζης, συνοφρυωμενος, με μια γκριματσα αποριας χαραγμενηστο προσωπο του, γυρισε στο τραπεζι να παρει την κανατα με τοποτηρι... Και τοτε ειδε το μικρο χρυσο νομισμα του ξενου. Το αρπαξεμε βιαση και βγηκε τρεχατος στο δρομο ανεμιζοντας το στον αερα:

- Ξενε, το νομισμα σου...

Αλλα ο ξενος δεν τον ακουσε, γιατι ηταν ηδη πολυ μακρια, σα ναπετουσε.

Ο ηλιος εγερνε προς τη δυση του, οταν ο ξενος περασε και παλι, σε

18 pdf by elifrac



μια απο τις πολλες στροφες του βουνισιου στριφογυριστου δρομου.Δηλαδη ετσι του φανηκε οτι ο ηλιος εδυε, γιατι τον επιασε η σκια.Αλλά εκει στα δεξια του τα απεναντι βουνα και η μιση και παραπανω κοιλαδα, ηταν ακομα λουσμενα στο λαμπερο φως. Τι τονενοιαζε ομως; Αυτος τουλαχιστον θα περπατουσε σκιερα, οσομπορουσε ακομα.

Ο τοπος ητανε ιδιος οπως το πρωϊ στο λοφο, γεματος μεαγκαθερους θαμνους. Αλλά ο δρομος τωρα ητανε πλατυς και ασφαλτοστρωμενος και δεν ειχε δυσκολια στο βαδισμα.Πειναγε, ναι! Ειναι αληθεια οτι η πεινα του θεριζε τα σωθικα. Αλλάεκανε κουραγιο. Σημερα κιολας αν προλαβαινε, λιγο δυσκολοβεβαια με το δρομο που ειχε μπροστα του, το πολυ αυριο, θαεφθανε στη μεγαλη πολη κι εκει θα ετρωγε καλα.

Επαιξε λιγο με το ραβδι του στο δρομο, σημαδευοντας και χτυπωντας στο πλαϊ δυο πετραδακια που βρεθηκαν μπροστα τουπανω στην ασφαλτο.. Μετα το στριφογυρισε μια - δυο φορες στοναερα και το περασε στους ωμους, σαν τους τσοπανους και κρεμασε

πανω τα χερια του.Ενιωθε αναλαφρος αν και πεινασμενος. Περπατουσε στην ακρη τουδρομου, προς την μερια που κατεβαιναν οι αποτομες πλαγιες τουβουνου, σιγοσφυριζοντας, ριχνοντας καπου - καπου λοξες ματιεςστους γκρεμους που εχασκαν πλαϊ του.Ρουφηξε μερικες φορες, με μεγαλες βαθιες ανασες και με απολαυση,το δροσερο βουνισιο αερα, σα να ’τανε κρυο νερο που τον ξεδιψαγε.Ητανε ταξιδιωτης και περπατουσε εδω και καμποσα χρονια. Κι ο

δρομος ητανε το στοιχειο του...

Απο μακρια φανηκαν, μια συσταδα ψηλοι μονακομματοι βραχοι, σανα φυτρωναν ξαφνικα μεσα στο βουνο. Περιεργο θεαμα και εξαισιοσυναμα.Πλησιαζε, ειχε φθασει σχεδον κοντα, με τη σκεψη, να καθισει λιγονα ξεκουραστει, οταν ειδε τη φιγουρα ενος ανθρωπου, εκει σε μιανακρη, με την πλατη ακουμπισμενη στο βραχο.

19 pdf by elifrac



Πλησιασε ακομα περισσοτερο...Ενας γεροντας φτωχοντυμενος, με ρουχα τριμμενα και χειροτερααπο τα δικα του, φαινοταν σα να κοιμοταν. Μια μακρια ασπρη γενειαδα σκεπαζε το προσωπο του που ηταν γεματο ζαρες, σαντους ριζωμενους μοχθους της ζωης.

* Ε! γεροντα, του φωναξε σιγαλα για να μη τον τρομαξει, χτυπωνταςελαφρα το ραβδι του στις πετρες.

Ο γεροντας ανοιξε αργα και κουρασμενα τα βλεφαρα του, ταανοιγοκλεισε δυο - τρεις φορες και ανακαθισε, ακουμπωνταςκαλυτερα στο βραχο.

* Εισαι πολυ ωρα ’δω; ξαναμιλησε ο ξενος.

- Μπα! οχι και πολυ, απαντησε ο γεροντας, με βραχνη φωνη. Να!Κατηφοριζα προς το χωριο και ειπα να ξαποστασω λιγο. Ειναι μακρια ακομα ως εκει;

* Ναι! γεροντα, ειναι μακρια για σενα, τωρα... Κι απο που ερχεσαι;επεμεινε και παλι ο ξενος.

- Να! απο πανω, απαντησε ο γεροντας αινιγματικα, κανοντας μιααοριστη κινηση με το κεφαλι, προς τα πισω, προς την πλευρα τουβραχου και του βουνου.

Και συνεχισε:

- Ελα να κατσεις και συ, κουρασμενος μου φαινεσαι...

* Ναι γεροντα, να καθισω κι εγω λιγο, επανελαβε ο ξενος.

Και διαλεγοντας μια πλακουτσωτη πετρα, ανασηκωσε λιγο τηφορεσια του και καθισε κρατωντας με τα δυο του χερια το ραβδι

20 pdf by elifrac



ακουμπισμενο ορθιο στο εδαφος, αναμεσα στα μισανοιχτα γονατατου.

- Κι εσυ λεβεντη μου, ερχεσαι απο μακρια; Απο το χωριο; ρωτησε ο γεροντας.

* Απο το χωριο ερχομαι γεροντα τωρα, αλλά περαστικος ημουνα...Στην πραγματικοτητα κι εγω ερχομαι απο μακρια, ειπε ο ξενος τοιδιο αινιγματικα οπως και ο γεροντας και συμπληρωσε:

* Και παω για τη μεγαλη πολη, εκει πισω. Την ξερεις;

- Κατι εχω ακουσει, απαντησε ο γεροντας, παιρνοντας μια βαθιαανασα και αναστεναζοντας σχεδον.

* Αναστεναζεις γεροντα! παρατηρησε ο ξενος. Γιατι... Τι σεβασανιζει;

- Τα χρονια της ζωης, γιε μου... Και τα ποδια μου που ειναι βαρια και

ασηκωτα πλεον, πολυ βαρια...

* Ε! τοτε, τι θελεις και παιρνεις τους δρομους και τα βουνα, στην ηλικια σου; Παιδια δεν εχεις να σου κανουν τις δουλειες;

Ο γεροντας κουνησε μελαγχολικος το κεφαλι του.

* Μακαρι να ’χα, γεροντα κατι, να σου δωσω να στηλωθεις, γιατι σε

βλεπω πολυ ανημπορο, αλλά να, εκει κατω στο χωριο, δεν μπορεσανα αγορασω τιποτα.

Ο γεροντας τον κοιταξε με βλεμμα ζωηρο, μεσα στο σουρουπο πουεπεφτε γοργα.

- Δηλαδη, δεν βρηκες τιποτα στο χωριο, παλικαρι μου; ρωτησε μεπεριεργεια

21 pdf by elifrac



* Βρηκα γεροντα, βρηκα... Αλλά δεν δεχτηκαν τα νομισματα μου, γιατι ητανε λεει χρυσα και μεγαλα γι’ αυτους... Ετσι εμεινα χωριςφαγητο... Μονο λιγο νερο καταφερα να πιω. Κι αυτο χαρις στη γεναιοδωρη προθυμια ενος καλου ανθρωπου λιγο πριν βγω απο το χωριο... Κατα τα άλλα ειμαι ακομα πεινασμενος και μαλισταπερισσοτερο τωρα μετα απο τοσο δρομο που εκανα μεχρις εδω.

- Και γιατι δεν χτυπαγες μια πορτα, να ζητησεις κατι; ξαναπε ο γεροντας.

* Ε! που να τους ανησυχω τωρα ξενους ανθρωπους, μεσα στηνκαψα του μεσημεριου, δικαιολογηθηκε ο ξενος. Ειπα οτι ητανκαλυτερα να παρω και παλι το δρομο μου. Ξαποστασα λιγακι και δροσερεψα, εκει στο καφενειο, διπλα στην εκκλησια και να ’μαι τωρα εδω, μετα απο καμποσες ωρες.

Εμειναν λιγο σιωπηλοι κι οι δυο.

- Κι εμενα; Εμενα, δεν θα μου ζητησεις τιποτα; ρωτησε ξαφνικα ο γεροντας.

Ο ξενος εμεινε καταπληκτος και παραξενεμενος, ειπε στο γεροντα:

* Μα εσυ γεροντα, εισαι τελειως ανημπορος... Τι να σου ζητησω;Μηπως εχεις τιποτα φαγωσιμο; Ε! οχι δα... Και αν εχεις κατι, εσυ το χρειαζεσαι πιο πολυ απο μενα... Ετσι δεν ειναι;

- Ε! τοτε, αφου δεν θελεις τιποτα απο μενα, καλυτερα να πηγαινω...Αρκετα μου που καθισα, ειπε αποτομα ο γεροντας, οπως ο ξενοςοταν εφευγε απο του καφετζη. Κι εκανε να ανασηκωθει.

* Στασου γεροντα να σε βοηθησω να σηκωθεις, φωναξε ο ξενος.

Και παρατωντας το ραβδι, πεταχτηκε ορθος, με μια γρηγοραδα που

22 pdf by elifrac



δεν προλαβε ουτε καν να τη σκεφτει.

* Ειναι ωρα τουτη γεροντα να τρεχεις και παλι μεσα στα βουναμονος σου; Καθισε εδω μαζι μου μεχρι το πρωϊ και μετα χωριζουν οι δρομοι μας.

- Οχι παιδι μου! Ειναι η ωρα μου να πηγαινω... Κι εκανε παλι νασηκωθει ακουμπωντας με τον αγκωνα του στο βραχο.

Ο οδοιπορος πηγε κοντα του, τον εστριψε λιγο και βαζοντας τα δυοτου χερια κατω απο τις μασχαλες του, στηλωσε τα ποδια του στοεδαφος για να τον ανασηκωσει. Αλλά πραγμα παραξενο, ο γεροντας ητανε πολυ βαρυς και δεν τα καταφερε.Σταματησε.Ξαναστηλωσε τα ποδια του πιο γερα στο εδαφος, πηρε μια βαθιανανασα στα γρηγορα και βαζοντας ολη του τη δυναμη προσπαθησεπαλι, κλεινοντας και τα ματια του σφιχτα, για να συγκρατησει τηδυναμη στο βαρος που σηκωνε.Τα καταφερε! Αργα στην αρχη... Πιο γρηγορα μετα... Και στο τελος,

κλασματα του δευτερολεπτου αργοτερα, το βαρος ειχε εκμηδενιστει σαν πουπουλο...Ανοιξε τα ματια του ξαφνιασμενος, μα ο γεροντας ειχε γινει αφαντος! Μονο μια αχνη αχτιδα φωτος κατεβαινε απο το σημειοπου πατουσε μολις πριν ο γεροντας, προς τη δημοσια και το χωριο...Και σηκωνοντας τα ματια του ψηλοτερα, ειδε ενα λευκο και λαμπερο φως, σαν κομητης προς το απειρο, να σβυνει αργα και μελωδικα περα μακρια στο μισοσκοτεινο δρομο... Τοσο πολυ μακρια

που απορησε.Ξανακοιταξε κατω μπροστα του και ειδε πανω στα χερια του, ναλαμπυριζει λιγο απο το φως του Γεροντα!Αφησε το σωμα του να πεσει μονοκομματο ακριβως στη θεση πουκαθοτανε προηγουμενως ο Γεροντας, βαθια παραξενεμενος:

* Τι λες κι εσυ; Τι ηταν αυτο που μας συνεβη; ρωτησε ο ξενοςαπευθυνομενος στον εαυτο του.

23 pdf by elifrac



Αλλά ο εαυτος του, δεν εδωσε τουτη τη φορα απαντηση φανερη.

Ο ξενος εμεινε με την απορια χαραγμενη στο προσωπο του κι εναπελωριο ερωτηματικο να σχηματιζεται μεσα στο μυαλο του, ενω στ’αυτια του κουδουνιζαν τα τελευταια του λογια, του Γεροντα:

“ Κι εμενα; Εμενα δεν θα μου ζητησεις τιποτα; ”

Ενιωσε πανω στη γλωσσα του, να παιζουν περιτεχνα, τα δικα τουλογια προς το Γεροντα:

“ Στασου Γεροντα, να σε βοηθησω να σηκωθεις ”.

Μια γλυκια γευση ξεπηδησε απο το παιγνιδισμα αυτων των λεξεων,που γεμισε το στομα του και το λαρυγγι και τελικα απλωθηκε σεολοκληρο το σωμα του.Κι ητανε περιεργο αληθινα, πολυ περιεργο πραγμα, το οτι δενενιωθε πλεον ουτε πεινα αλλα ουτε και διψα.

Χαλαρωσε το σωμα του απαλα ακουμπισμενος στο βραχο και βυθιστηκε σ’ ενα ξεκουραστο υπνο, ενω μεσα στην καρδια τουκουδουνιζαν αρμονικα και χαρμοσυνα τα χρυσα του νομισματα.

Η ΠΥΛΗ

Οταν ο ξενος ανοιξε και παλι τα ματια του, το πρωτο πραγμα πουαντικρυσε ηταν το φως. Ενα παραξενο λευκο ακτινοβολο φως, πουσκεπαζε τα παντα με μια ασπραδα εκτυφλωτικη.

Ανακαθισε στη θεση του και βαλθηκε να εξεταζει το χωρο γυρωτου. Θυμοταν βεβαια ολοκληρη την περιπετεια του στο χωριο την

24 pdf by elifrac



προηγουμενη μερα και το πως κατεληξε να αποκοιμηθει ακουμπισμενος στο βραχο. Μα αυτο που εβλεπε τωρα μπροστα του,δεν εμοιαζε σε τιποτα με το δρομο και το βουνο, ουτε και με το γεροντα που εξαφανιστηκε μεσα απο τα χερια του.

Εριξε μια ματια στο σωμα του... Κι αυτο αλλαγμενο ηταν. Και ταρουχα του ηταν αλλιωτικα. Κι ο ιδιος εμοιαζε σα να ειναι μεταμορφωμενος... Και ενιωθε νεoτερος, σχεδον παιδι... Μα ναι!Παιδι ηταν.Και το καθισμα του... Δεν ηταν η ριζα του βραχου που ακουμπησεκαι αποκοιμηθηκε το προηγουμενο βραδυ... Ενα κοιλωμα ηταν,σμιλεμενο σ’ ενα λευκο μαλακο υλικο, στο οποιο καθοταν πολυανετα και ξεκουραστα. Λες και ηταν ειδικα κατασκευασμενο για τοσωμα του.

Αργα–αργα, το βλεμμα του αρχισε να ξεκαθαριζει τα πραγματα στο χωρο. Διπλα του, δεξια και αριστερα, απλωνοταν μια μεγαλη σειραμε καθισματα σαν το δικο του. Αλλα και πισω του και μπροστα του,υπηρχαν πολλες αλλες παραλληλες ιδιες σειρες. Παραξενο θεαμα

και συναρπαστικο.

Ξαφνου, κατι αστραψε στο μυαλο του και οι αισθησεις τουεπανηλθαν τελεια.Ο χωρος γυρω του "γεμισε" με κοσμο, κυριως παιδια, αγορια και κοριτσια και ελαχιστους μεγαλους, που ολοι τους μιλουσαν χαμηλοφωνα. Και ολοι τους φορουσαν λευκους χιτωνες.Και τοτε συνειδητοποιησε οτι βρισκοταν σε μια τεραστια αιθουσα,

πλημμυρισμενη με το καθαρο φως που ειχε αντικρυσει στην αρχη.Το πιο καθαρο φως που ειχε δει στη ζωη του!Η αιθουσα εμοιαζε περισσοτερο με ενα κυκλικο αμφιθεατρο γιγαντιο, μεσα στο οποιο κυκλοφορουσαν με τη συνοδεια μεγαλωνπαρα πολλα λευκοντυμενα παιδια, αναζητωντας μια θεση νακαθισουν.

25 pdf by elifrac



Στο κεντρο της αιθουσας, κατω, χαμηλα, στο βαθος, βρισκοταν ενατριγωνικο τραπεζι, με τις γωνιες του κομμενες σαν μισοφεγγαρα μεεσοχες. Και ακριβως μπροστα στις εσοχες ηταν τρια καθισματαπαρομοια με αυτα που καθονταν ο ιδιος και τα αλλα παιδια, απο ενασε καθε μια.

Αληθινα δεν καταλαβαινε τιποτα απ’ ολ’ αυτα... Αλλα δεν απορουσεκι ολας... Κατα ενα μυστηριωδη τροπο ολα οσα του συνεβαιναν, ταεβρισκε φυσικα.

Ενιωθε μια περιεργη δροσεραδα να διαπερνα το κορμι του και νατον ξυπναει, με ενα τροπο μοναδικο και ευχαριστο.Δεν κοιμοταν βεβαιως, αλλα ειχε την αισθηση οτι τωρα καθε τουκυτταρο αφυπνιζοταν μετα απο ενα βαθυ και μακροχρονιο υπνο.

Σταματησε να σκεπτεται και διαπιστωσε οτι γυρω του, αλλα και σεκαθε σημειο της αιθουσας, επικρατουσε απολυτη σιωπη.Χαμηλα και στο κεντρο του χωρου με το τριγωνικο τραπεζι,στεκονταν τωρα δυο επιβλητικες μορφες, λευκοντυμενες και

ακαθοριστες, με τα χερια σταυρωμενα εμπρος τους σε αναμονη.Ολοι οι υπολοιποι μεσα στην αιθουσα ηταν ορθιοι μπροστα στακαθισματα τους, ενω οι οδηγοι τους στεκονταν αραια στουςδιαδρομους, ορθιοι κι αυτοι. Η μοναδικη παραφωνια ηταν ο ιδιοςπου καθοταν ακομα.

Σηκωθηκε γοργα και αθελητα, νιωθοντας ενα ισχυρο και αορατοκυμα που εφτανε απο ολη την αιθουσα να τον ορθωνει. Σταυρωσε

τα χερια μπροστα του, οπως και οι αλλοι και περιμενε.

Ενα ελαφρυ βουητο απλωθηκε αργα σε ολο το χωρο. Μονοτονο και γραμμικο στην αρχη, δυναμωνε σταδιακα χωρις να παραλλαζει, γεμιζοντας το σωμα του εσωτερικα, με χαρμοσυνες και μελωδικεςκωδωνοκρουσιες.Επιασε τον εαυτο του να συμμετεχει προθυμα, σ' αυτο το θριαμβικοβουητο με τις συνειδησιακες αντηχησεις.

26 pdf by elifrac



Οι λευκοντυμενοι οδηγοι, ορθιοι στους κλιμακωτους διαδρομουςτου τεραστιου αμφιθετρου, αρχισαν να σηκωνουν τα χερια τουςαργα προς τα πανω, τεντωμενα και μισανοιχτα,. Υπηρχε μιατελετουργικη μεγαλοπρεπεια εκπληκτικη σ' αυτη την απλη κινηση,καθως την εβλεπε να ξετυλιγεται ολογυρα του σε ολα τα επιπεδατων σειρων.

Το βουητο, με τις αθεατες ηχητικες αποχρωσεις, συνεχιζοταν και δυναμωνε μεσα στη λευκοφωτισμενη αιθουσα, οσο τα χερια τωνοδηγων ανεβαιναν. Κι οταν αυτα εφτασαν ψηλα και λοξα, σταπλαγια του κεφαλιου, σε σταση ικεσιας, σταματησε αποτομα. Τοεργο του ειχε τελειωσει και σωπασε...

Στο κεντρο του γεματου αμφιθεατρικου χωρου, οι δυολευκοντυμενες ακαθοριστες μορφες, ανοιξαν τα χερια τους και γερνοντας ελαφρα εμπρος, τα ακουμπησαν πανω στις αιχμηρεςακρες, των εσωκομμενων κορυφων του τριγωνικου τραπεζιου. Και τοτε, ενα φως απροσδιοριστο φανηκε σαν να γεννηθηκε στο μεσοτου τραπεζιου, το οποιο απλωθηκε γρηγορα και ρυθμικα σε τρια

ισοχρονα κυματιστα ρευματα, προς την περιφερεια του. Και φθανοντας στα ακουμπισμενα χερια των επιβλητικων μορφωνδιεισδυσε στα σωματα τους και μεταμορφωθηκε σε ολα τα χρωματα του ουρανιου τοξου, ακτινοβολουμενο σε καθε σημειο τουτεραστιου χωρου και δημιουργωντας στον αερα, στροβιλιζομενουςκροσσους πανεμορφους, που αλληλοδιαδεχονταν ο ενας τον αλλον.

Οι οδηγοι, με τα χερια τους σταθερα υψωμενα σε σταση προσευχης,

αρχισαν να απαγγελουν ρυθμικα μιαν επικληση, ενω απο τασωματα ολων των παιδιων και απο το μερος της καρδιαςτιναχτηκαν λεπτες και αιχμηρες γαλαζιες ακτινες, σαν ινεςμεταξινες καλογυαλισμενες, κατευθυνομενες στο κεντρο τηςαιθουσας με το φωτογενες τραπεζι και τις ακτινοβολες παρουσιες.

Η ρυθμικη ψαλμωδια της ικεσιας των οδηγων, απλωνοταναναλαφρα στη Μητροπολιτικη Αιθουσα Της Ανανεωσης, με τη

27 pdf by elifrac



αρμονια των φθογγων και των νοηματων να πλημμυριζουν τιςδιανοιες των μετεχοντων:

" Κυριε Παντοκρατορα Και Κυβερνητα Του ΠαντοςΚυριε Αφανερωτε Τοις Πασι ΑληθωςΚυριε Εκφραζομενε Δι’ Ενος Εκαστου Εξ ΗμωνΙδου Ημεις Ενωπιον Σου, Ικετευομεν Σε Και Παρακαλουμεν ΣεΔιαδοσον Εις Ημας Τον Λογον ΣουΔια Των Δουλων Σου Και Λειτουργων Σου Και Γονεων Ημων...Διοτι Παντες Εις Τον Κοσμον Δι’ Αυτων ΥπαρχομενΚαι Δια Αυτων Θελομεν Ολοκληρωσει Την Ζωην Ημων... "

Ολη η αιθουσα κατακλυστηκε τωρα και απο τις ποικιλοσχημεςφωνες των παιδιων, που μπηκαν κι αυτα στο χoρο, συνθετωνταςμια υπερκοσμια πολυφωνικη και πολυσυμπαντικη χορωδια.Οι γαλαζιες καρδιακες ακτινες, ενωθηκαν επιτελους στο κεντρο τηςαιθουσας, τροφοδοτωντας σταθερα μια ακτινοβολα σφαιρα μεπυκνες αλλα ευδιακριτες λεπτογραμμες, η οποια περιεκλειε τον χωρο Της Τραπεζας Της Επικοινωνιας, με τους Ιερους

Συνδαιτημονες Του Λογου.

" Ναι! Κυριε Ο Θεος Ημων, Δικαιοκριτα Και ΠλαστουργεΡιψον Ευμενως Το Βλεμμα Σου Εφ’ ΗμωνΚαι Σταλαξον Βαλσαμον Ειρηνης Εις Τας Καρδιας ΗμωνΔια Του Νοος Και Της Καρδιας Και Των Χειλεων Των Δουλων Σου...Ινα Αναπεμπομεν Εις Σε Δια Των Πραξεων Ημων ΔιηνεκωςΚανονα Πιστεως Και Εικονα Πραοτητος. Αμην."

Ο Ξενος, σαν παιδι, μετειχε ολοψυχα σ' αυτο το πολυχρωμομωσαϊκο της χαρας. Κι αυτο το τελικο "Αμην", γεμισε την υπαρξητου με την λιτη και ευχαριστη βεβαιοτητα Της Ακλονητης ΠιστηςΣτην Συνεκτικη Παρουσια Του Ενος.

28 pdf by elifrac



Μερικες ωρες αργοτερα οπως του φανηκε, ηλθε η σειρα του, οποτεκαι ακουσε μεσα στο μυαλο του τη φωνη του οδηγου του, απαληκαι επιτακτικη:

- Ελα!

Σηκωθηκε και στραφηκε αριστερα προς την πλευρα της φωνης. Ταλυγισμενα γονατα των αλλων παιδιων που περιμεναν και αυταυπομονετικα τη σειρα τους, σωστο δασος συμπαγες μπροστα του,ακουμπουσαν σχεδον στις πλατες των μπροστινων καθισματων και του ’κλειναν το δρομο. Ωστοσο ξεκινησε χωρις να το πολυσκεφτει.Σε καθε του βημα το ελαχιστο διακενο φαρδαινε αρκετα, ωστε ναπροχωραει ανετα και γρηγορα. Εφτασε στο λευκοντυμενο οδηγοτου και τον αφησε να τον οδηγησει κατεβαινοντας τα σκαλια στοκεντρο της αιθουσας, στο εσωτερικο της γαλαζιας σφαιρας.Καθησε στην αδεια θεση που του υπεδειξε ο οδηγος και στραφηκεστις δυο επιβλητικες παρουσιες που καθονταν και αυτες στις δυοαλλες κορυφες του τραπεζιου.

Ξαφνιαστηκε οταν οι ακαθοριστες μορφες μορφοποιηθηκανακαριαια μπροστα του και ειδε εκπληκτος ολοζωντανους τους δυο γονεις του. Το γνωστο χαμογελο της μητερας του και το αυστηροκαι συναμα θωπευτικο βλεμμα του πατερα του.Χαμογελασε με αμηχανια και προσπαθησε να μιλησει...

+ Καθισε παιδι μου χαλαρα και ηρεμα, ακουσε και παλι μεσα στομυαλο του ταυτοχρονα, τις γνωστες και αγαπημενεες φωνες των

γονιων του.

Ο συντονισμενος λογος των δυο επιβλητικων μορφων, ειχε μεσατου τον αποηχο της επικλητικης ικεσιας των οδηγων, με τουςδροσερους τονους των νεανικων υπερβολων.Γαληνεψε!

29 pdf by elifrac



+ Πες μας παιδι μου το ονειρο σου, ακουστηκε και παλι εσωτερικα οσυνδυασμενος γονεϊκος λογος.

Να τους πει το ονειρο του; Μα ποιο ονειρο; Αυτος δεν θυμοταν ποτένα ’χει κοιμηθει για να δει ονειρο... Εκτος απο την τελευταια φορα,εκει στο βραχο!Και τοτε η σκεψη του διαμορφωσε ακαριαια μιαν απαντηση:

* Αα! Ναι! Αυτο που ζω τωρα ειναι ενα ονειρο και αυτο θελουν νατους πω... Αλλα αυτο το ζουν και οι ιδιοι και το ξερουν... Αρα τι θελουν να τους πω;

+ Το ονειρο σου παιδι μου επεμεναν οι γονεις του, με τονεναρμονισμενο λογο τους. Το ονειρο σου και οχι αυτο που ζεις!

* Μα για πιο ονειρο ελεγαν; Τι του ζητουσαν; Αυτος δεν ηξερετιποτα τετοιο...

Και ξαφνικα, το μυαλο του σφηνωθηκε πισω, στην εποχη που

τελειωμενος μαθητης πια, αποφασισε να γνωρισει τον κοσμοπερπατωντας... Τοτε που αφησε το σπιτι του και τους γονεις του.

* Μα για τη ζωη του ηθελαν να τους μιλησει;

+ Ναι! Παιδι μου... Για το ονειρο σου... Για το ονειρο της ζωης σου.Μιλα λοιπον, σε ακουμε, ξανακουσε πιο χαρουμενη τωρα τηνσυγγονεϊκη φωνη.

’ Και μη σκεφτεσαι τα πραγματα σαν να ’σαι μονος σου,συμπληρωσαν. Να σκεφτεσαι σαν να μιλας κατ’ ευθειαν σε μας...Γιατι σε ακουμε καθαρα... Οπως και συ μας ακους καθαρα...’ Γιατι η ακτινοβολια της γαλαζιας σφαιρας που βρισκομαστε, μαςτο επιτρεπει αυτο εσωτερικα... Κι ετσι υπαρχει απολυτη ειλικρινειαμεταξυ μας.

* Κι εξω; αναρωτηθηκε αυθορμητα το παιδι

30 pdf by elifrac



+ Εξω, η εσωτερικη επικοινωνια ειναι ελεγχομενη. Και επιτρεπεται μονο μεταξυ των οδηγων και του καθε υποψηφιου ξεχωριστα,απαντησαν οι γονεις.

* Μα για ποιους υποψηφιους μιλατε; Μονο παιδια υπαρχουν εξω,ξανασκεφτηκε αστραπιαια το νεαρο αγορι.

+ Ειναι υποψηφιοι, επεμεναν οι γονεις μεσα στο μυαλο του και πανω στο προσωπο τους χαραχτηκε μια ευχαριστη εκφραση αποτην αντιδραση του παιδιου. Γιατι ηταν μια γρηγορη, σφριγηλη και γνησια ειλικρινης, νεανικη αντιδραση.

* .......

+ Ειναι υποψηφιοι στο χωρο των ελεγχομενων ονειρων, συνεχισανοι γονεις.’ Τα γνωστα και σε σενα ονειρα του υπνου, ειναι τυχαιεςπαρορμητικες καταστασεις ασυνειδητων ωθησεων, στις οποιεςκαποιος μετεχει ή δεν μετεχει αθελητα. Αυτα ειναι για τους

αρχαριους, για τα παιδια της ζωης.’ Στις προχωρημενες ομως καταστασεις συνειδησης, συνεχισαν, οανθρωπος δημιουργει μονος του τα ονειρα του, σαν υπερβατικεςπυλες και μπαινει μεσα!

* Δηλαδη μου λετε οτι ειμαι κι εγω ενας τετοιος υποψηφιος; Και τι ειδους υποψηφιοτητα εχω θεσει; ρωτησε ζωηρα ο νεαρος.

+ Οχι μονο εχεις θεσει υποψηφιοτητα, απαντησαν το ιδιο ζωηρα οι γονεις του, αλλα απ’ οτι καταλαβαινουμε ηδη εχεις βαλει το ποδι σου σταθερα στο δικαιωμα της υπερβατικης διασπορας!Διαφορετικα δεν θα βρισκοσουν τωρα εδω...

Ο νεαρος τα ’χασε, ξαφνιασμενος απο τη γρηγορη και χειμαρρωδηαποκαλυψη των γονιων του.

31 pdf by elifrac



* Εγω δεν ξερω τιποτα απο ολα αυτα που μου λετε, σκεφτηκεεντονα, αποκρουοντας την ευδαιμονικη αποδοχη των γονιων του.’ Το μονο που ξερω, ειναι οτι ολα αυτα τα χρονια εζησα μιαθυελλωδη περιπετεια ζωης μακρια απο το σπιτι, με καταθλιπτικοεπιλογο τη χθεσινη μου μερα στο αφιλοξενο χωριο.

Το κρυσταλλινο κελαρυστο γελιο των γονιων του, απλωθηκε στο χωρο. Ολοκληρη η γαλαζωπη σφαιρα αντιβουησε και τα φυσικα τουαυτια γεμισαν με χαρουμενες ηχητικες δροσοσταλιδες.Ο νεαρος επικεντρωθηκε στο βλεμμα του και διαπιστωσε οτι οι γονεις δεν του μιλουσαν πλεον τηλεπαθητικα, αλλα αμεσα...

+ Καλο μου παιδι, του ειπαν απ’ ευθειας, αυτο θελουμε να μαθουμε.την περιπετεια της ζωης σου. Γι’ αυτο εισαι εδω τωρα, μαζι μας... Γιανα μας πεις τα σχεδια σου.

Ο νεαρος ενιωσε να θυμωνει. Τη μια του μιλουσαν για ονειρα, τηναλλη για τη ζωη του και τωρα για τα σχεδια του.

* Για ακουστε να σας πω, μιλησε αποτομα, αν θελετε να μεκοροϊδευετε να μου το πητε να το ξερω. Μου μιλατε μπερδεμενα γιαδιαφορα πραγματα και δεν καταλαβαινω τι ζητατε απο μενα. Ανσυνεχισετε ετσι θα σηκωθω να φυγω, οπως τοτε που ημουνα παιδι και μαθητης.

Και οι γονεις του χωρις να χασουν το ευθυμο υφος τους, απαντησαναπλα:

+ Και που θα πας παιδι μου; Μονος σου εφυγες τοτε απο το σπιτι,οπως λες, και μονος σου περιπλανηθηκες στην περιπετεια της ζωηςσου. Μονος σου εφτασες μεχρις εδω και παλι... Πως θα φυγειςλοιπον; Και που θα πας αυτη τη φορα; Εχεις τιποτα αλλο να κανειςστη ζωη:

32 pdf by elifrac



* Δηλαδη μου λετε οτι ειμαι φυλακισμενος τωρα; Δεν βλεπωπουθενα δεσμοφυλακες... Ποιος θα με εμποδισει να φυγω;

+ Κανεις δεν θα σε εμποδισει παιδι μου, ειπαν και παλι οι γονεις μεενα στομα. Αλλα πιστεψε μας, τωρα δεν εχεις πλεον αλλο πραγμα ναπεριμενεις στη ζωη σου. Εχεις εξαντλησει ολα τα περιθωρια...

* Κι εσεις που το ξερετε οτι εχω εξαντλησει ολα τα περιθωρια;αντιμιλησε και παλι ο νεαρος.

+ Παιδι μου, απαντησαν για αλλη μια φορα οι γονεις, δεν γνωριζουμε πραγματικα τη ζωη σου, ουτε αν εχεις αλλες δυναμειςμεσα σου. Ομως εδω που εφτασες σημαινει οτι τερματισες το δρομοσου! Διαφορετικα θα πλανιοσουν ακομα στον κοσμο...

* Δηλαδη μου λετε οτι ειμαι τωρα νεκρος; Αυτο θελετε νακαταλαβω;

Το ζευγος των επιβλητικων μορφων, ξαναγελασε και παλι

κρυσταλλινα και η σφαιρα αντιλαλησε απο τον ηχο τους,δημιουργωνας ευχαριστους μελωδικους συνειρμους.

+ Κατα ενα τροπο ναι! του απαντησαν. Αλλα οχι οπως νομιζεις ήφανταζεσαι. Εισαι νεκρος ως προς τη ζωη σου, αλλα εισαι περισσοτερο ζωντανος απο ποτε με ολα οσα βιωνεις τωρα.

Και πριν ο νεαρος προλαβει να μιλησει συνεχισαν:

+ Αυτο που θελουμε να σου πουμε με τουτο, ειναι ειναι οτι τοονειρικο κομματι της ζωης σου, αυτο που το κρατας κλειδωμενομεσα στο κεφαλι σου, εχει ολοκληρωθει. Και αρα δεν μπορεις νακανεις τιποτα αλλο παραπανω σ’ αυτο. Ειναι ενα εργο καλαδομημενο, με αρχη, μεση και τελος... Και αυτο πρεπει να τοπαραδεχτεις.

33 pdf by elifrac



* Κι εσεις που το ξερετε; τολμησε να αντιμιλησει για αλλα μια φορατο παιδι.

+ Μα παιδι μου, σου το ειπαμε ηδη... Το γεγονος οτι βρισκεσαι τωραεδω, μαζι μας, μας λεει πολυ περισσοτερα πραγματα , απ’ οσαμπορεις εσυ να φανταστεις.

* Και τοτε αφου τα ξερετε, γιατι με ρωτατε να σας τα πω;

+ Διοτι ολα τα λογια μας, καταγραφονται απο τη σφαιρα! Και ταοσα μας πεις εσυ, δεν θα μπορεις μετα να τα αμφισβητησεις... Διοτι θα ειναι λογια δικα σου. Επομενως θελουμε εσυ να παραδεχτειςειλικρινα, το ονειρικο ταξιδι της ζωης σου.

* Δεν εχω να παραδεχτω τιποτα, ξεσπασε ο νεαρος.’ Αυτο που ξερω εγω, ειναι οτι ξοδεψα ολοκληρη τη ζωη μου, γυριζοντας τον κοσμο... Κι οπου κι αν βρεθηκα συναντησακαλοκαρδους ανθρωπους, που μου προσφεραν απλοχερα οτι χρειαζομουνα.

’ Και στο τελος οταν πραγματικα θελησα να αγορασω κατι, στοτελευταιο μερος που βρεθηκα, κανεις δεν δεχτηκε τα χρηματα μου.Κι ουτε κανεις μου προσφερε κατι απ’ οσα ζητησα...’ Μονο μια στιγμη πριν βγω απο το χωριο, βρηκα το νερο πουζηταγα και ξεδιψασα! Αλλα κι αυτο χωρις να το ζητησω.

+ Εισαι σιγουρος παιδι μου οτι δεν το ζητησες;

* Ναι! Μα ναι, σας λεγω... Ο καφετζης μου φωναξε και μου το ’δωσεμονος του.

+ Μηπως το χες ζητησει απο αλλον;

* Οχι! ... Ναι!!! Αλλα τι σχεση εχει το ενα με το αλλο;

+ Δηλαδη;

34 pdf by elifrac



* Δηλαδη οταν πρωτομπηκα στο χωριο, ζητησα απο μια γυναικα εναποτηρι νερο κι αυτη αρνηθηκε... Και μ’ εστειλε σε αλλους πιο μεσα, γιατι φοβοτανε λεει τον κοσμο και τους περαστικους, με ταμισολογα τους...

+ Αρα ζητησες νερο στο χωριο.

* Ναι! Αλλα...

+ Ζητησες και ελαβες αυτο που ηθελες τελικα...

* Και στο φαγητο γιατι δεν ελαβα τιποτα;

+ Γιατι βιαστηκες να φυγεις... Αν εδειχνες λιγο υπομονη θα λαβαινεςπλουσιοπαροχο γευμα, χωρις να ξοδεψεις τα χρηματα σου... Αλλαεσυ προτιμησες να το απαιτησεις, προβαλλοντας το χρημα σου... Γιανα εξαναγκασεις τους ανθρωπους να σου δωσουν αυτο που ηθελες.’ Αληθεια ομως που το βρηκες τοσο χρημα και μαλιστα χρυσο; Τοειχες παρει φευγοντας απο το σπιτι; Δεν θυμομαστε κατι τετοιο...

Το παιδι δεν μιλησε αμεσως, μονο εμεινε λιγο σκεφτικο και μεταειπε;

* Για να ειμαι ειλικρινης, ουτε κι εγω ξερω που το βρηκα... Θυμαμαι μονο οτι καποια στιγμη, λιγο καιρο μετα που εφυγα, βρεθηκαξαφνικα μ’ ενα πουγγι να κρεμεται στο ζωναρι μου. Κι απο τοτε λιγο- λιγο βαραινε με χρυσο, καθως κυλουσαν τα χρονια. Η αληθεια

ειναι οτι ποτε δεν το χρειαστηκα. Μα ηξερα οτι οταν το ηθελα θα τοεβρισκα εκει.

Το ακτινοβολο ζευγαρι χαμογελασε παραξενα.

* Γιατι γελατε; ρωτησε ο μικρος. Δεν θα μου πητε;

+ Προχωρα και θα το βρεις μονος σου, απαντησαν οι γονεις.

35 pdf by elifrac



* Τι αλλο θελετε να σας πω; ρωτησε το παιδι... Τα υπολοιπα ταξερετε... Δεν τα ξερετε;

+ Τελικα εφαγες ή δεν εφαγες, τον ρωτησαν μ’ ενα στομα...

* Οχι! Δεν εφαγα τιποτα, ξαναειπε το παιδι...

+ Τελικα η πεινα σου περασε ή οχι;

Ο νεαρος ξαφνιαστηκε...

* Μου περασε, αλλα δεν εφαγα τιποτα... Ουτε και ο γεροντας πουσυναντησα στα τελευταια, πανω στο βουνο διπλα στο βραχο, ειχετιποτα φαγωσιμο... Ενας φτωχος και ανημπορος γερος ηταν μονο...

+ Και τοτε πως σου περασε η πεινα, παιδι μου;

* Οχι μονο η πεινα αλλα και η διψα, προσθεσε το παιδι, αλλα χωριςφαγητο και χωρις νερο!

+ Και αυτο πως εγινε;

* Να! Την ωρα που ο γεροντας, θελησε να σηκωθει για να φυγει, τονβοηθησα... Και μετα ουτε πεινουσα ουτε διψουσα... Μυστηριοπραγμα...

+ Και γιατι τον εστειλες στο χωριο; ρωτησαν αποτομα οι γονεις του

* Δεν τον εστειλα εγω, μονος του εξαφανιστηκε προς τα ’κει ακτινοβολωντας, διαμαρτυρηθηκε ο νεαρος. Εγω ουτε που προλαβακαν να τον δω την ωρα που τον σηκωνα...

+ Εσυ τον σηκωσες παιδι μου ή αυτος σε σηκωσε μεχρι που εφτασεςεδω;

36 pdf by elifrac



* Δηλαδη;

+ Την ωρα που σε επαιρνε ο υπνος, δεν ακουσες τα νομισματα σουνα κουδουνιζουν; ρωτησαν οι γονεις

* Αυτο ειναι αληθεια, παραδεχτηκε ο νεαρος

+ Τα ειχες ακουσει αλλη φορα;

* Οχι! απαντησε και παλι ο νεαρος

+ Αναρωτηθηκες γιατι; ρωτησαν και παλι με τη σειρα τους οι δυο γονεις.

* Οχι! Δεν προλαβα... Αποκοιμηθηκα... Και μετα βρεθηκα εδω... Ποτενα προλαβω;

+ Μπορεις να αναρωτηθεις τωρα, του παρατηρησαν οι γονεις. Εχειςαρκετα πραγματα για να το κανεις: Τα χρυσα νομισματα που

μαζευτηκαν χωρις να ξερεις πως... Το χωριο που αρνηθηκε να σεφιλοξενησει... Ο γεροντας που βρεθηκε αναπαντεχα μπροστα σου...Και τελος το κουδουνισμα των χρυσων νομισματων σου...

* Βοηθηστε με σας παρακαλω, τους ειπε το παιδι... Τι μου συμβαινει τελικα;

+ Τι κερδισες απο τη ζωη σου παιδι μου; ρωτησαν οι γονεις.

* Πολυτιμες εμπειριες ζωης, απαντησε το παιδι.

+ Να τοτε, τα χρυσα σου νομισματα...’ Και που βρεθηκαν τα νομισματα αυτα;

* Μεσα στο πουγγι μου, αποκριθηκε το παιδι.

37 pdf by elifrac



+ Η προθυμια σου να μαθεις και η καλη σου διαθεση να γνωρισεις,σχολιασαν οι γονεις του...’ Και στο χωριο γιατι αρνηθηκαν να σε εξυπηρετησουν;

* Γιατι πηγα να τους πληρωσω με τα χρυσα νομισματα απο τοπουγγι...

+ Πηγες να εξαργυρωσεις τα πολυτιμα αποκτηματα σου, χωριςπροηγουμενως να τα εχεις αφομοιωσει, ξαναειπαν οι γονεις. Αυτατα πραγματα ηταν ξενα και αγνωστα σ’ αυτους, αλλα πολυτιμα σεσενα, αφου ετσι τα θεωρουσες εσυ. Γι’ αυτο και σε εστειλαν αλλου,οπου θα μπορουσαν να σε βοηθησουν να τα κατανοησεις και να ταεμπεδωσεις αποτελεσματικα.

* Και ο γεροντας που με περιμενε στο βραχο; ρωτησε ξεθαρρεμενοςο νεαρος.

+ Ε! Αυτος ηταν ο εαυτος σου παιδι μου, οπως τον οραματιστηκεςολοκληρωμενο για το τελος της ζωης σου... Εμπειρο και σοφο πλεον,

αληθινα!

* Και γιατι γυρισε πισω στο χωριο;

+ Δεν γυρισε παιδι μου, εσυ τον εστειλες σου ξαναλεμε. Αφου τουεδωσες την ευκαιρια, να σου δωσει ενα καλο μαθημα, με τη“γεροντικη” του σοφια, τον εστειλες πισω στο χωριο... Τον εστειλεςπισω στο μερος που σε “εδιωξαν”, για να κατανοησει το μυστηριο

της αφιλοξενιας των ανθρωπων του.

* Και πως με βοηθησε γονεις μου, ο γεροντας... εαυτος μου;

+ Σε βοηθησε παιδι μου, γιατι σου εδωσε να καταλαβεις οτι ταπολυτιμα αποκτηματα της ζωης σου, εξαργυρωνονται βοηθωνταςαφιλοκερδως τους αλλους.’ Και αυτο ηθελαν να σου πουν τα νομισματα οταν κουδουνισαν

38 pdf by elifrac



χαρμοσυνα στην καρδια σου.’ Και ετσι εσυ βρεθηκες εδω! Διοτι κερδισες το εισιτηριο τηςΑνανεωσης, βοηθωντας το σοφο εαυτο σου απο το μελλον, ναξαναγυρισει στην Ενεργο ζωη. Διοτι η Επιστροφη του στο χωριοσημαινει Επιστροφη στη Ζωη.

* Κι εγω;

+ Κι εσυ πρεπει να αποφασισεις τωρα, τι θελεις να κανει αυτοςεκει...

* Μμμ! Δυσκολο να σας πω, γιατι δεν ξερω.

+ Το ξερουμε αυτο! Μα πρεπει, τον ενθαρρυναν οι γονεις του.

* Τι θα μπορουσε να κανει αραγε, γέρος και ανημπορος, χωριςεφοδια...

+ Τα εφοδια σου ειναι εφοδια του, απαντησαν οι γονεις. Αλλωστε

μη ξεχνας το φως του και τη γρηγοραδα του, παρομοια μ’ αυτην πουεδειξες κι εσυ φευγοντας απο του καφετζη...

* Αν μπορουσα να του μεταβιβασω τα “μαθηματα” μου, θα ηταν τοτελειο, μονολογησε στοχαστικα το παιδι... Αλλα πως;

+ Ποια ειναι αυτα παιδι μου, τον παροτρυναν και παλι οι γονεϊκεςφυσιογνωμιες.

* Οτι στη ζωη σου πρεπει να δινεις και να παιρνεις, και να κρατας τανομισματα σου σε χρησιμη και πρακτικη μορφη. Αλλιωςδιογκωνονται και αχρηστευονται. Και μετα αναρωτιεσαι γιατι δενσε δεχονται. Πως να δεχτουν τους υπερπολυτιμους θησαυρους σου,που απαιτουν στομαχι γιγαντα, ενω εχεις να κανεις με απλουςκαθημερινους ανθρωπους... Αν θες να μεινεις με τους ανθρωπους,πρεπει να παραμενεις καθημερινος.

39 pdf by elifrac



Σηκωσε τα ματια και κοιταξε τους γονεις του. Τους ειδε να τονκαμαρωνουν.

* Τα λεω καλα γονεις μου; ρωτησε

+ Δικα σου ειναι παιδι μου τα λογια σου και ειναι παντα καλα! Μονοπου πρεπει να τα πεις και στο γεροντα σου, του ειπαν...

* Δηλαδη; ανησυχησε ελαφρα ο νεαρος.

Μα οι δυο μορφες δεν ξαναμιλησαν... Οι επιβλητικες και λιτεςφυσιογνωμιες τους, εμοιαζαν να ξεθωριαζουν μαζι με τη γαλαζωπηκαι ακτινοβολα σφαιρα. Ολα εμοιαζαν να σβυνουν απο γυρω τουκαι να περνανε στον κοσμο του ονειρου πραγματικα.

Και ελαχιστες στιγμες αργοτερα, το μελαχροινο αγορι βρεθηκε και παλι μονο του καθισμενο στο γραφειο του μεσα στο συθαμπο τουδωματιου του, ενω το σουρουπο επεφτε γυρω του γοργα.

Αναψε το πορτατιφ με το αριστερο του χερι, ενω με το δεξι σημειωσε πανω στο χαρτι που εγραφε, το συμπερασμα τηςυπερβασης του: Η Γεροντικη Σοφια Ειναι Το Κλειδι ΤηςΚαθημερινης Πρακτικης.

Ο ΚΟΣΜΟΣ

Την αλλη μερα ξυπνησε νωρις απο τους ηχους της καμπανας. ΗτανεΚυριακη και αποφασισε ξαφνικα να παει στην εκκλησια. Οχι πωςπηγαινε συχνα, αλλα να, σημερα ενιωσε οτι ηθελε να εκκλησιαστει.Σηκωθηκε γρηγορα και ετοιμαστηκε σχεδον αθορυβα... Το σπιτι ησυχαζε βαθια ακομα...Βγηκε στο δρομο οπου η μερα εφεγγε καλα πλεον και εμεινε

40 pdf by elifrac



αναποφασιστος μερικες στιγμες. Που να πηγαινε, δεξια ή αριστερα;Εκει κοντα τους ητανε δυο εκκλησιες, σε ιση περιπου αποσταση.Ποια να διαλεγε;Το αγορι διαλεξε να παει αριστερα, στον Αγιο Στεφανο που ειχε και το ονομα του. Και ανοιγοντας το βημα του προχωρησε γρηγορα, γιατι ειχε αρκετη ψυχρα το πρωϊνο.

Φθανοντας στην πορτα της εκκλησιας την βρηκε ανοιχτη και χωριςδισταγμο ανεβηκε τα λιγα σκαλοπατια της και χωθηκε στοεσωτερικο της.Αλλη ατμοσφαιρα μεσα! Θαλπωρη, συθαμπο και ψαλμωδιες...Η λειτουργια δεν ειχε αρχισει και τα μεγαλα κεντρικα φωτα δενειχαν αναψει ακομα.Πηρε απο το παγκαρι δυο κερια, οπως συνηθιζε οταν πηγαινε μονοςτου στην εκκλησια... Ενα γι’ αυτον και ενα για τα υπολοιπα μελη τηςοικογενειας του. Τ’ αναψε και αφου σταυροκοπηθηκε, προσκυνησετις δυο εικονες, δεξια κι αριστερα, του Αγιου Στεφανου και ΤηςΠαναγιας και προχωρησε προς τη μερια των Ανδρων.Λιγα ατομα γυρω του, αλλα μαλλον ειχε ερθει νωρις, γιατι αλλες

φορες θυμαται ειχε περισσοτερο κοσμο.

Σταθηκε ορθος καπου παραμερα και εστησε το αυτι του στοψαλτηρι...Περιεργες φρασεις και μυστηριες αυτοι οι ψαλμοι, οπως παντα.Αλλα δεν βαριεσαι... Αυτο που δεν καταλαβαινε με το νου, τοαναπληρωνε με τη μελωδια των ηχων...Ενιωθε τα λογια αιχμηρα και καθαρια και ακατανοητα τα

περισσοτερα, να διεισδυουν στο εσωτερικο του και εναποθετουν τοψαλμωδικο τους φορτιο στους μυστικους τοπους της ψυχης του και να τον δονουν!

Αρχισε η λειτουργια και προχωρησε... Ο κοσμος πυκνωνε και οΣτεφανος μετακινηθηκε κανα-δυο φορες ελαφρα, κανοντας τοπο σεκαποιους να προχωρησουν πιο μπροστα.Το ιδιορυθμο αρωμα απο το λιβανι στον αερα και οι εναλλαγες στο

41 pdf by elifrac



λογο του παπα και του ψαλτη, μαζι με το ελαφρυ θροϊσμα απο τηνπολυκοσμια, δημιουργουσαν τελικα μια παραξενη μυσταγωγια, πουτον διαπερνουσε ως τα καταβαθα του ειναι του και τον συγκλονιζε.Εκανε να κλεισει τα ματια του συνεπαρμενος, μα καποιος τον αγγιξεελαφρα στο δεξι του χερι και γυρισε να δει.. Διπλα του ητανκαθισμενος ενας ηλικιωμενος με ενα κερι στο χερι, που το ετεινεπρος το μερος του.Εσκυψε λιγο και ρωτησε σχεδον ψιθυριστα:

*Θελεις τιποτα παππου;

# Μπορεις παιδι μου, να μου αναψεις το κερι στο μανουαλι ;Πηγαινε σε παρακαλω κι εγω θα σου κραταω τη θεση...

*Ναι παππου να παω, ειπε το παιδι.

Και παιρνοντας το κερι στο χερι του, ανοιξε προσεκτικα δρομο μεσαστο πληθος κι εφτασε πισω στην εισοδο της εκκλησιας... Κι εκει αναψε το κερι, οπως ηθελε ο γεροντας.

Στην επιστροφη ο κοσμος ειχε πυκνωσει περισσοτερο και δυσκολευτηκε. Εφτασε μεχρι τη μεση της διαδρομης και σταματησε.Ο γεροντας θα περιμενε, αλλα δεν πειραζει θα καταλαβαινε.

Μια ωρα αργοτερα η εκκλησια σχολασε και ο νεαρος, μπηκε στηνουρα και υπομονετικα, περιμενοντας τη σειρα του, πηρε αντιδωροαπο του παπα το χερι και βγηκε στον περιβολο.

Η μερα ειχε γλυκανει αρκετα και ηταν ευχαριστο να βλεπεις τοπολυχρωμο πληθος, να σκορπιζεται απο την πορτα της εκκλησιας,σε διαφορες κατευθυνσεις, κρατωντας στο χερι τυλιγμενο τοαντιδωρο ή τρωγοντας το διακριτικα.

Ο Στεφανος χαιρετησε ενα γειτονα του κι ανακατευτηκε με μιαπαρεα συνομιληκους του, που τιτιβιζαν φωναχτα με πειραγματακαι διαφορα εξυπνα. Ειπε κι αυτος δυο - τρια δικα του κι εκαμε να

42 pdf by elifrac



φυγει, οταν ενιωσε να τον τραβουν απο το μανικι. Γυρισε και ειδε το γεροντα με το κερι.

# Τ’ αναψες το κερι παιδι μου; Δεν σ’ ευχαριστησα... Μα σε περιμενααρκετη ωρα κρατωντας σου τη θεση. Μετα είδα κι απόειδα και τηναφησα.

*Δεν πειραζει παππου, ειχε πολυ κοσμο, ειπε το παιδι.

# Στεφανο με λενε παιδι μου... Μη με λες παππου, δεν μ’ αρεσει...

* Στεφανο σε λενε; ρωτησε μ’ εκπληξη ο νεαρος. Και μενα το ιδιο...Καλο κι αυτο!

Ο γεροντας χαμογελασε.

# Ε! Αφου σε λενε Στεφανο ελα να περπατησουμε μαζι, μεχρι παρακατω στο σπιτι μου. Ελα να γνωρισεις και τη γεροντισσα μου ,που ειναι καλη και φτιαχνει και καλο καφε... Αλλα εσυ εισαι μικρος

ακομα και δεν πρεπει να πινεις καφε... ΄Η οχι!

*Ναι, παππου! Δεν πινω ακομα καφε... Μονο καπου-καπου, οτανεχω πολυ διαβασμα και δεν θελω να κοιμηθω... Και μια και εχουμετο ιδιο ονομα, ας περπατησουμε λιγο μαζι.

Και ο νεαρος Στεφανος, χαιρετησε βιαστικα τα παιδια της παρεαςκαι ακολουθησε το γερο-Στεφανο, προς την εξοδο του μεγαλου

τετραγωνου αυλογυρου της Εκκλησιας.

* Γεροντα, τι ειναι τα “ξυπνια ονειρα”, ρωτησε ο νεαρος το γερο-Στεφανο οταν βγηκαν εξω.

# Αυτο που κανω εγω, του απαντησε ο γεροντας αμεσως χαμογελωντας. Δηλαδη αυτα που σκεφτονται οι ανθρωποι της ηλικιας μου, για οσα δεν εκαναν στη ζωη τους.

43 pdf by elifrac



* Οχι, οχι! ξαναειπε το παιδι. Εννοω τα κανονικα ονειρα, σαν αυταπου βλεπουμε οταν κοιμομαστε... Αλλά να τα βλεπουμε οτανειμαστε ξυπνιοι, δηλαδη χωρις να κοιμομαστε, συμπληρωσε.

Ο γεροντας τον κοιταξε απορημενος.

* Ναι! Γεροντα, αληθεια σου λεω, ειπε και παλι το παιδι... Χτεςβραδυ, το απογευμα μαλλον, ενω καθομουνα στο γραφειο μου και σκεφτομουνα τη ζωη μου και το μελλον μου και το τι θα μπορουσανα κανω, ξαφνου καποια στιγμη βρεθηκα σ’ ενα τοπο παραξενο, μεπολυ κοσμο και πολλα, παρα πολλα παιδια... Και ηταν σα να ναμιλησα και καποια στιγμη μα τους γονεις μου, λεγοντας παραξεναπραγματα! Αλλα δεν κοιμομουνα, αληθεια σου λεω, ημουν ξυπνιοςκαι σκεφτομουνα.

Ο γεροντας τον κοιταξε ακομα πιο απορημενος.

# Ακου Στεφανε, του ειπε, νομιζω οτι εισαι καλο παιδι. Απο τηστιγμη που μου ’καμες τη χαρη που σου ζητησα στην Εκκλησια, σε

συμπαθησα. Δεν ξερω τι μου λες, αλλά εγω αν ημουνα στη θεση σου,θα κοιταζα μπροστα μου, τι εχω να κανω και τι μπορω να κανω...

*Δηλαδη δεν με πιστευεις; ρωτησε το παιδι.

# Δεν ειπα τιποτα τετοιο... Ειπα; Μονο λεω οτι δεν καταλαβαινωαυτα που μου λες.

Εφτασαν σ’ ενα μικρο παρκακι με πολλα δεντρα και δυο σειρεςμικρα παρτερια δεξια και αριστερα και βαδιζαν αναμεσα τους.

# Οταν ημουνα στην ηλικια σου, συνεχισε ο γεροντας, και λιγομεγαλυτερος, θυμαμαι οτι παρατησα το σπιτι μου και τους γονειςμου και βγηκα χωρις πολυ σκεψη να γνωρισω για λιγο τον κοσμο.’ Το λιγο εγινε πολυ και οταν μετα απο χρονια γυρισα πισω, οι γονεις μου ειχαν φυγει πια οριστικα. Ξαφνιαστηκα και πονεσα

44 pdf by elifrac



δυνατα, γιατι τους θεωρουσα παντα δεδομενους και παντα να μεπεριμενουν...’ Αλλά οχι! Δεν ηταν ετσι!

Σταματησαν και οι δυο σαν να ’ταν συννενοημενοι, στοπροτελευταιο παγκακι και αφου ανταλλαξαν ενα σιωπηλο βλεμμασυμφωνιας, καθισαν.

# Στεφανε, δεν ξερω για τα ξυπνια ονειρα που μου λες, αλλά απο τηστιγμη που το χωνεψα οτι οι γονεις μου, ηταν πια οριστικαφευγατοι, η ζωη μου αδειασε, γιατι δεν το περιμενα να μου συμβει εμενα κατι τετοιο... Και γιατι ημουν ο μοναχογιος τους...’ Απο τοτε και μετα εμεινα στο πατρικο μου σπιτι... Επιασα δουλειακαι αργοτερα παντρευτηκα... Αλλά παιδια δεν αποκτησα.’ Πολλα χρονια αργοτερα, βγηκε στη μεση η εκκλησια και αυτο μεανακουφισε και με ανακουφιζει ακομα... Αλλα τον εαυτο μου δεντον συγχωρεσα που εγκατελειψα ετσι αμυαλα το σπιτι μου τοτε...

* Μα γεροντα, αυτο πρεπει να κανουν οι νεοι, τον εκοψε ο νεαρος. Κι

εσυ το ειπες πριν, οτι πρεπει να κοιταζουν μπροστα και να κανουνοτι μπορουν. Ετσι δεν ειπες; Ε! Το ιδιο εκανες κι εσυ τοτε... Τι φταιςεσυ αν στο μεταξυ πεθαναν οι γονεις σου;

# Θα μπορουσα να μην εχω εχω φυγει μακρια παιδι μου, απαντησεστοχαστικα ο γεροντας. Θα μπορουσα να εχω κανει τα ιδιαπραγματα, μενοντας κοντα στους γονεις μου. Γιατι κοιτα ποια ειναι η ζωη μου... Εμεινα και μενω στον τοπο των γονιων μου, στον τοπο

που γεννηθηκα και μεγαλωσα, αλλά τους γονεις μου τους πληγωσα,τους πονεσα και τους εχασα... Κι αυτο δεν μπορω να το αλλαξω.

* Μα τοτε γεροντα, διαμαρτυρηθηκε και παλι ο νεαρος, κανενας δενθα επρεπε να αλλαζει τον τοπο της κατοικιας του, ουτε να ταξιδευει ποτέ... Και ο κοσμος θα εμενε καθυστερημενος και πρωτογονος...Ετσι τουλαχιστον μαθαινουμε στο σχολειο... Τα ταξιδια, ηεπικοινωνια και το εμποριο εφεραν την προοδο του ανθρωπου!

45 pdf by elifrac



# Στεφανε, ολα αυτα που λες δεν εφεραν καμμια προοδο σε μενα.Εγω νιωθω ενα ασηκωτο βαρος να με πλακωνει και στοεξομολογηθηκα. Μονο ο γαμος και το σπιτικο και η Εκκλησιαβεβαια, οπως σου ειπα, μου προσφεραν λιγη ανακουφιση... Μακαρι να μπορουσα να γυρισω το χρονο πισω και να ξαναεπιλεξω.

* Και τι θα εκανες γεροντα; ρωτησε το παιδι... Παλι το ιδιο θαεκανες αφου δεν θα ηξερες τις συνεπειες;

# Ετσι ειναι παιδι μου, σχολιασε με τη σειρα του και ο γεροντας...Αλλά αν τοτε ηξερα οσα και τωρα, τοτε θα επραττα διαφορετικα...“Στερνη μου γνωση να σ’ ειχα πρωτα”, που λεει κι ο λαος μας. Ε! σεμενα αυτο εφαρμοζεται ακριβως...

* Ναι! Γεροντα, ετσι ειναι, συμφωνησε και ο νεαρος, με εναεξαιρετικα σοβαρο υφος. Εκ των υστερων κανουμε ολοι μας τουςσοφους... Δηλαδη εσεις οι μεγαλοι, κανετε τους σοφους, γιατι εμειςτα παιδια τι να πουμε, αφου δεν ξερουμε τι μας γινεται και το μονοπου θελουμε ειναι να απαλλαγουμε με καθε τροπο απο την

κυριαρχια και την καταπιεση των γονιων μας.’ Ετσι κι εγω με τους δικους μου γονεις... Με καταπιεζουν και θελωνα γλυτωσω απο την παρουσια τους, φευγοντας... Αλλά τι να κανωκαι που να παω μεσα στον αχανη κοσμο; Προβληματιζομαι τρομερα... Βεβαια εχω το σχολειο ακομα να τελειωσω, αλλά μετα;Οταν τελειωσω, τι θα γινει; Δεν ξερω... Μ’ απασχολει πολυ...

# Δεν ξερω τι θα κανεις στη ζωη σου Στεφανε, απαντησε ο

γεροντας, ουτε τι κρυβεται μπροστα σου, αλλά αυτο που μπορω νασου πω ειναι τουτο: Στον κοσμο τουτο, ερχεσαι και φευγεις. Στομεσοδιαστημα, μεγαλωνεις, εργαζεσαι και γερνας... Αν λαβειςσοβαρα υπ’ οψη σου λοιπον αυτο το πραγμα, τοτε θα πρεπει οσοεισαι εδω στη γη, να κανεις καποια πραγματα για τα οποια να εισαι περηφανος ως ανθρωπος. Εγω αυτο δεν το καταλαβα, δεν τοκαταφερα και μου λειπει... Θα φυγω απο “δω” και θα ειναι σαν ναμη περασα ποτε ... Ουτε παιδια δεν μου ’δωσε Ο Θεος... Και με Το

46 pdf by elifrac



Δικιο Του... Πως να μου Δωσει αφου εγω εγκαταλειψα τους γονειςμου; Πως να γινω εγω μετα γονιος;

Σηκωθηκαν απο το παγκακι και βαδιζοντας αναμεσα σταπαιδοπουλα, που ειχαν μαζευτει στο παρκακι παιζοντας, βγηκανστο δρομο για το σπιτι του γεροντα.

# Να! Εδω , παρακατω ειμαστε, δυο τετραγωνα δηλαδη, ειπε ο γεροντας. Ελα Στεφανε... Θα χαρει και η κυρα μου να σε δει...

Ο Στεφανος κοιταξε το ρολοϊ του και ειπε:

* Ξερεις γεροντα, κοντευει δωδεκα η ωρα και στο σπιτι μου θ’ανησυχουν... Καλυτερα να πηγαινω... Αρκετα ειπαμε...

# Ελα και παιρνεις τηλεφωνο απο το σπιτι και τους ειδοποιεις...

* Οχι! Γεροντα, καλυτερα να μην ερθω σημερα... Θα τυχει μια αλλαφορα , θα δεις...

# Καλα παιδι μου... Ξερεις πια που θα με βρεις καθε Κυριακη... Θα σεπεριμενω οποτε θες...

* Ενταξει γεροντα, απαντησε το παιδι και σ’ ευχαριστω για οσαειπαμε...

# Εγω σ’ ευχαριστω παιδι μου, που αφησες την παρεα σου και

μιλησες μαζι μου...

Και υφωνοντας λιγο τον τονο της φωνης του προς τον νεαρο πουειχε αρχισει να απομακρυνεται, συμπληρωσε:

# Και να θυμασαι οτι πρεπει να επενδυεις το χρονο σου στιςσταθερες αξιες της ζωης...

47 pdf by elifrac



Ο νεαρος Στεφανος, ακουγοντας τα τελευταια λογια του γεροντα,κοντοσταθηκε και γυριζοντας προς το μερος του, εφερε και παλι την αντιρρηση του:

* Και οι αλλοι γεροντα; Τι γινεται με τους αλλους; Τι γινεται με ταυπολοιπα παιδια, τους συνομηλικους μου; Αυτα που λες ισχυουν και γι’ αυτους;

Κι ο γεροντας:

# Στεφανε, τωρα δεν μ’ ενδιαφερουν οι αλλοι... Δεν με απασχολουνοι αλλοι... Θελω μονο να προσεξεις εσυ. Και να βαλεις καλα στο μαλοσου τα λογια μου, εσυ που μ’ ακους παιδι μου! Αυτα που λεω δεναφορουν κανεναν αλλο παρα μοναχα εσενα... Κι αν σου ειπα μερικαπραγματα για τη ζωη μου, ειναι γιατι σε συμπαθησα απο την αρχη.Δεν ειναι αναγκη λοιπον, να πεις σε κανενα οσα ειπαμε. Οχι, οτι εχει δηλαδη καμμια ιδιαιτερη σημασια για μενα πια, αφου οτι ειμαι δεναλλαζει, αλλα εσυ θα ανακατεψεις αλλους στη σημερινη μαςκουβεντα και αυτο θα σου περιπλεξει τα πραγματα...

Σωπασε για λιγο και μετα αποσωσε το λογο του:

# Αν σου πω οτι δεν ηταν τυχαιο, το οτι ηρθες σημερα και σταθηκεςδιπλα μου, θα το πιστεψεις; Σπανια ερχονται διπλα μου, παιδια σανεσενα και ακομα πιο σπανια δεχονται να με εξυπηρετησουν, σαν κι εσενα με το κερι.’ Οταν εγω ημουνα παιδι στην ηλικια σου, δεν πηγαινα στην

εκκλησια, εχοντας το νου μου στις παρεες και στα ταξιδια... Και τωρα που βλεπω νεους στην εκκλησια τους ζηλευω.’ Αν μπορω λοιπον, εστω κι ενα μονο παιδι να συγκρατησω απο τηντρελλα και την απερισκεψια στη ζωη, καλο θα ειναι και το θελωπολυ... Αν μπορεσω να το συγκρατησω κοντα στους γονεις του και στην εκκλησια, εγω θα το θεωρησω δωρο απο Το Θεο.’ Γι’ αυτο σου ειπα οτι τωρα δεν μ’ ενδιαφερουν οι αλλοι αλλά μονο

48 pdf by elifrac



εσυ... Καταλαβες;’ Αντε, πηγαινε τωρα, για να μην ανησυχουν και οι δικοι σου.

Και ο γεροντας απο τη μια, σηκωνοντας το χερι του σε σιωπηλο χαιρετισμο, γυρισε και πηρε το δρομο για το σπιτι του, με τοΣτεφανο απο την αλλη, να χαμογελα και να τραβα προς το δικο τουσκεφτικος και ευδιαθετος, με τα χερια του στις τσεπες και σιγοσφυριζοντας.

Andreas Papadopoulos - To Mystiko Kleidi Tis Leitourgias Tou Xronou

Documents

Transcript of Andreas Papadopoulos - To Mystiko Kleidi Tis Leitourgias Tou Xronou