An Institution of the Caribbean Communitycarpha.org/downloads/CARPHA-Betrokkenheid-van-de... ·...

An introduction for governments to engage,empower, and activte citizens in the �ght against mosquitoes that spread diseases

An introduction for governments to engage,empower, and activte citizens in the �ght against mosquitoes that spread diseases

An Institution of the Caribbean Community

CaribbeanPublic HealthAgency

Betrokkenheid van de Gemeenschap en

Vectorbestrijding in het Caribisch gebied

Een introductie voor overheden om burgers te betrekken, te versterken en te activeren in

de strijd tegen muskieten die ziekten verspreiden

Leidraad

Leidraad

Betrokkenheid van de Gemeenschap en

Vectorbestrijding in het Caribisch gebied

Een introductie voor overheden om burgers te betrekken, te versterken en te activeren in

de strijd tegen muskieten die ziekten verspreiden

Opgesteld en Gepubliceerd door de Caribbean Public Health Agency P.O. Box 164, 16-18 Jamaica Boulevard

Port of Spain, Trinidad en Tobago Email: [email protected]

Website: http://www.carpha.org

CARPHA (2017). Betrokkenheid van de Gemeenschap en Vectorbestrijding in het Caribisch Gebied: een handleiding voor overheden om hun burgers te betrekken, te versterken en te

activeren in de strijd tegen muskieten die ziekten verspreiden, 178 pagina’s ISBN: 978-976-8114-43-3

© Caribbean Public Health Agency, 2017

mailto:[email protected]

http://www.carpha.org/

CARPHA - Gemeenschapsbetrokkenheid en Vectorbestrijding in het Caribisch Gebied i

CONTENTS

Voorwoord ................................................................................................................................iii Zakelijke Samenvatting ...........................................................................................................iv

Dankbetuiging ..........................................................................................................................vi Gebruik Van Deze Gids ...........................................................................................................vii Hoofdstuk 1 - Inleiding ............................................................................................................ 2

1.1 De basisprincipes ............................................................................................................. 3 1.2 Belangrijkste Thema’s ...................................................................................................... 8 1.3 Doel en Principes ............................................................................................................10 1.4 Leidende Principes voor Succesvolle Gemeenschapsbetrokkenheid ...............................13

Hoofdstuk 2 - Waarom Nu? ....................................................................................................16

2.1 Waarom Gemeenschapsbetrokkenheid Belangrijk is .......................................................17 2.2 Traditionele Uitdagingen inzake Gemeenschapsbetrokkenheid .......................................19 2.3 De Unieke Caribische Context .........................................................................................21

Hoofdstuk 3 - Validatie van de Benadering ...........................................................................23

3.1 Bewijs, Doeltreffendheid & Voorbeelden van Implementatie ............................................24 3.2 Programmatypen en Getrokken Lessen ..........................................................................26

Hoofdstuk 4 - Kerncomponenten van Gemeenschapsgerichte Programma’s ...................33

4.1 Advies inzake het Starten ................................................................................................34

Hoofdstuk 5 - Grondslagen en Organisatie ...........................................................................40

5.1 Creëren van een Nieuw Beleidskader ..............................................................................41 5.2 Afstemmen van Prioriteiten & Middelen ...........................................................................43 5.3 Operationaliseren van Gemeenschapsbetrokkenheid ......................................................44 5.4 Belangrijke kiezers ..........................................................................................................45

Hoofdstuk 6 - Mogelijke methoden voor Betrokkenheid ......................................................47

6.1 De Keuze voor de Juiste Structuur inzake Betrokkenheid ................................................48 6.2 Het District- en Buurtsysteem ..........................................................................................49

Hoofdstuk 7 - Programmaconcepten voor Gemeenschapsbetrokkenheid .........................52

7.1 Voorbeeld-Programmacomponenten ...............................................................................53

Hoofdstuk 8 - Samenstellen & Uitvoeren van Nieuwe Programma’s inzake Gemeenschapsbetrokkenheid ...............................................................................................56

8.1 Planning ..........................................................................................................................57 8.2 Initiële Governance .........................................................................................................58 8.3 Training en Teambuilding ................................................................................................59 8.4 Verduurzaming ...............................................................................................................61 8.5 Verzamelen en Delen van Gegevens .............................................................................61 8.6 Evaluatie van de Prestaties .............................................................................................63

CARPHA - Gemeenschapsbetrokkenheid en Vectorbestrijding in het Caribisch Gebied ii

Hoofdstuk 9 - Vereisten inzake Hulpmiddelen ......................................................................64

9.1 Budgettering voor Gemeenschapsbetrokkenheid ............................................................65 9.2 Gemeenschapsmiddelen .................................................................................................66

Hoofdstuk 10 - Voorwaardenscheppende Technologieën ...................................................67

10.1 Basishulpmiddelen ........................................................................................................68 10.2 Gebruikmaking van Mobiele Technologieën ..................................................................69 10.3 Sociale media ................................................................................................................71

Bijlagen ....................................................................................................................................73

Module 1 - Toolkit voor Gemeenschapsbetrokkenheid ..........................................................73 Module 2 - Gebruik van Mobiele Technologie in Gemeenschapsinitiatieven voor Vectorbestrijding ....................................................................................................................99 Module 3 - Raamwerk voor Risicocommunicatie ................................................................. 109 Module 4 - Trainingsprogramma voor Vrijwilligers ............................................................... 113 Module 5 - Monitoring en Evaluatie ..................................................................................... 121 Module 6 - Voorbeeld District en Wijksysteem .................................................................... 130

Bronnen ................................................................................................................................. 135

CARPHA - Gemeenschapsbetrokkenheid en Vectorbestrijding in het Caribisch Gebied iii

VOORWOORD Deze handleiding is bedoeld om Caribische overheden en gemeenschappen te helpen hun vermogen te versterken om muskieten die ziektes overdragen te bestrijden. Hoewel de inhoud ervan gemakkelijk kan worden toegepast op andere prioriteiten voor de volksgezondheid, ligt de focus van dit document op het helpen van overheden bij het ontwikkelen van programma's voor krachtige gemeenschapsbetrokkenheid om de Aedes aegypti-muskiet te helpen bestrijden. Het belang van het onderdrukken van deze ziektevector kan niet worden onderschat. Zoals blijkt uit de hoge populaties van Aedes aegypti-muskieten en de toenemende frequentie en ernst van de ziekten die ze verspreiden, is het duidelijk dat we deze muskiet nog niet genoeg onder controle hebben in het Caribisch gebied. Gezien de aard van deze competente vector en het feit dat het de kenmerken van menselijke ontwikkeling in de 21e eeuw blijft beïnvloeden, is een regionale strategie een voorwaarde voor vooruitgang in dezen. Snelle verstedelijking, een veranderend klimaat, groeiende internationale handel en reizen, toenemende resistentie tegen insecticiden, concurrerende uitdagingen voor de gezondheidszorg, ontoereikende bronnen voor de volksgezondheid, grootschalige weersomstandigheden, veranderingen in de publieke opinie en in sommige gevallen afnemende publieke bezorgdheid over de dreiging van door vectoren overgedragen ziekten, maken allemaal het zicht op een regio vrij van door vectoren overgedragen ziekten moeilijk voorstelbaar. Opgemerkt moet worden dat deze handleiding geen instructies of een specifiek model met voorgeschreven en programmatische recepten en instructies zoals COMBI bevat. In plaats daarvan deelt het de hard bevochten lessen die zijn getrokken na overleg met overheden, gemeenschappen, bedrijven, organisaties zonder winstoogmerk, stichtingen, de pers, ondernemers, innovators, de industrie, multilaterale organisaties, donorregeringen en anderen in meer dan twaalf landen, over hoe zij het best kunnen worden geactiveerd in een nieuwe en versterkte poging om een transformatie teweeg te brengen inzake hoe onze landen ziektebestrijdingsinitiatieven in dit veranderende landschap plannen, voorbereiden en uitvoeren. Dat wil zeggen, totdat we onze collectieve denkwijze transformeren. Dit is geen academische exercitie en het onderschrijft ook geen vastgesteld formaat dat is ontworpen om de lezer te overtuigen. Dit is in plaats daarvan ontworpen voor degenen die geïnteresseerd zijn in het transformeren van hun werk ten behoeve van het welzijn van hun begunstigden, ingezetenen, buren, familie, vrienden en medeburgers - bij het ondernemen van actie om door vectoren overgedragen ziekten uit het Caribisch gebied te elimineren.

CARPHA - Gemeenschapsbetrokkenheid en Vectorbestrijding in het Caribisch Gebied iv

ZAKELIJKE SAMENVATTING Vectorbestrijding wordt door velen in enge termen bekeken - als een reeks specifieke activiteiten met betrekking tot het bewaken en besturen van specifieke muskietensoorten. De typische toolsets blijven beperkt en oplossingen zijn er niet in geslaagd de uitdagingen bij te houden, waardoor deze vectoren kunnen blijven bestaan en zich kunnen uitbreiden. Er is niet veel werk verricht aan wat door een groeiend aantal belanghebbenden wordt gezien als cruciaal voor de toekomst van succesvolle resultaten van vectorbestrijding - het activeren van gemeenschappen om directe, zinvolle, duurzame en succesvolle rollen te spelen bij de bestrijding van deze en andere vectoren. Het betrekken van het publiek en het inspireren van individuele en collectieve actie tegen zowel de vector zelf als de onderliggende condities waarin deze vector bloeit, worden nu door velen beschouwd als essentieel voor een nieuwe ontwikkeling aan pogingen om Aedes aegypti en de ziekten die het overdraagt te onderdrukken. De roep om grootschalige betrokkenheid van het publiek en de gemeenschap wordt echter niet ondersteund door een even enthousiast niveau van inspanning om zowel het conceptuele begrip op te bouwen van wat er nodig is om gedragsverandering en activering van de burger succesvol aan te sturen, en de nodige inspanningen om te verkennen, te experimenteren, te testen, te kalibreren, te valideren en te herhalen - noodzakelijke stappen inzake de formulering van elke nieuwe en gedurfde methode van interventie. In tegenstelling tot een nieuwe insecticideformulering of nieuwe technologie voor muskietenbestrijding, zijn betrokkenheid van de gemeenschap, activering van de burger en gedragsverandering tot nu toe moeilijk nauwkeurig te kwantificeren, te meten of te controleren; in het bijzonder in door ziekte getroffen instellingen die basisinfrastructuur en toegang missen, of samenwerking die nodig is om robuuste onderzoeksmethoden te starten en te ondersteunen. Gelukkig is dit aan het veranderen. Nieuwe onderzoeksmethoden, digitale hulpmiddelen en innovatieve evaluatiemethoden creëren manieren die niet-academische beoefenaars kunnen helpen bij het toepassen van lessen over programma's. Dit geldt ook voor de aanvaarding dat de brede overkoepelingen van gedragsverandering en betrokkenheid van de gemeenschap - vaak twee zeer afzonderlijke gebieden van focus en activiteit - efficiënt samen kunnen komen ten behoeve van zowel entomologische als epidemiologische resultaten. We gaan een nieuw tijdperk in van vooruitgang in de strijd tegen dengue, zika, chikungunya, gele koorts, malaria en andere ziekten verspreid door muskieten. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het feit dat overheden en internationale organisaties zijn begonnen te erkennen dat de meest krachtige, duurzame en veelbelovende interventies die we kunnen inzetten, moeten worden aangedreven of gevoed en aanvaard door de burgers die we van dienst willen zijn.

CARPHA - Gemeenschapsbetrokkenheid en Vectorbestrijding in het Caribisch Gebied v

Het is verheugend op te merken dat inspanningen gericht op het mondig maken van burgers en gemeenschappen niet langer worden gezien als fantasievolle projecten voor studenten in de sociale wetenschappen. Het wordt duidelijk dat succesvolle, doordachte en oprechte betrokkenheid - zelfs partnerschappen - met gemeenschappen binnenkort de eerste vereiste zullen zijn voor succes in de strijd tegen door vectoren overgedragen ziekten. Als gemeenschappen niet worden opgenomen, bekrachtigd en ondersteund, zal dit hoogstwaarschijnlijk resulteren in dezelfde resultaten die we vandaag zien - een toenemende bedreiging voor de veiligheid van de gezondheid die nog moet worden ingedamd. De dreiging die gepaard gaat met Aedes aegypti rechtvaardigt een volledige inspanning om capaciteit te bouwen op zowel regionaal als nationaal niveau om burgers en gemeenschappen te betrekken als partners en aanjagers van noodzakelijke resultaten voor de volksgezondheid. CARPHA's aanpak - om te beginnen met het delen met zijn 26 lidstaten van de blauwdrukken voor een succesvolle betrokkenheid van de gemeenschap op een manier die een breder, met elkaar functionerend ecosysteem van inspanningen op het gebied van publieke betrokkenheid op regionaal niveau aanstuurt, is een eerste om betrokkenheid van de gemeenschap voor het verminderen van door vectoren overgedragen ziekten te institutionaliseren. Het harde werk begint nu, terwijl we proberen blauwdrukken te maken die zowel flexibiliteit als schaalbaarheid mogelijk maken – deze komen niet vaak gemakkelijk samen. Geen twee Caribische landen zijn hetzelfde en geen enkel model zal voor iedereen werken. Voeg hieraan toe de vele talen, de verschillende economieën, unieke geografische gebieden, steeds veranderende sociaaleconomische uitdagingen, een veranderend ziektelandschap, een slimme en behendige vijand (Aedes aegypti) en een scala aan culturele, politieke, economische en klimaatgerelateerde variaties. Je zou kunnen beweren dat het een onmogelijke taak is ...... dat is het echter niet! Transformatie moet ergens beginnen, en in het geval van empowerment van gemeenschappen om inspanningen te plegen om de dreiging van door vectoren overgedragen ziekten te verminderen, zal het beginnen op een manier die vergelijkbaar is met de grote tradities die in veel regio's worden gevonden en die onderdak bieden aan verschillende culturen – nl. delen en luisteren. CARPHA is in dit project begonnen met het delen. Het is CARPHA's hoop dat dit document, samengesteld uit getrokken lessen, het luisteren gemakkelijk en vruchtbaar zal maken voor de drukste leiders in de volksgezondheid, overheidsfunctionarissen en gemeenschappen zelf. Het resultaat is op zijn minst de transformatie van mindsets tussen regeringsleiders en volksgezondheidsmedewerkers over de rol die gemeenschapsbetrokkenheid kan spelen bij vectorbestrijding. In het beste geval zal deze handleiding een sterke basis leggen voor verdere werkzaamheden op dit gebied.

CARPHA - Gemeenschapsbetrokkenheid en Vectorbestrijding in het Caribisch Gebied vi

DANKBETUIGING Het Caribbean Public Health Agency (CARPHA) is de heer Gray Frandsen dankbaar voor de conceptualisering en ontwikkeling van deze gids inzake het betrekken van Caribische gemeenschappen bij vectorbestrijding. CARPHA spreekt speciale waardering uit voor het volksgezondheidspersoneel in Guyana, St. Lucia en Sint Maarten dat heeft deelgenomen aan discussies en interviews met de consultant bij het opstellen van deze gids. Onze dank gaat ook uit naar de heer Michael Jooste die zijn medewerking verleende aan de consultant. Deze publicatie werd ondersteund door Grant Nummer GH001860, gefinancierd door de Centers for Diseases Control and Prevention. De inhoud is uitsluitend de verantwoordelijkheid van de auteurs en vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs de officiële standpunten van de Centers for Diseases Control and Prevention of het Department of Health and Human Services.

CARPHA - Gemeenschapsbetrokkenheid en Vectorbestrijding in het Caribisch Gebied vii

GEBRUIK VAN DEZE GIDS Deze publicatie is opgesteld om overheden te helpen om gemeenschapsgericht beleid, strategieën en programma's te ontwikkelen die specifiek zijn ontworpen om te voldoen aan de unieke vectorgerelateerde en ziektepreventie-uitdagingen in het Caribisch gebied. Het omvat het putten uit best practices die geïmplementeerd zijn door succesvolle bestrijdings- en preventieprogramma's over de hele wereld, inclusief anekdotische en individuele suggesties voor het verbeteren van bestaande systemen en programma's. Op deze manier is het de hoop van de auteur dat elke lezer in staat zal zijn om community-engagement-programma's [ofwel programma’s voor het betrekken van de gemeenschap] helemaal opnieuw te starten en / of bestaande programma's te vermeerderen om de effectiviteit en duurzaamheid te vergroten. Deze handleiding is geen reeks instructies van A tot Z. In plaats daarvan moet het worden gezien als een reeks modulaire en flexibele blauwdrukken voor de implementatie van nieuwe Caribische initiatieven om mogelijkheden te ontwikkelen om gemeenschappen te activeren in de strijd tegen door vectoren overgedragen ziekten. Met behulp van schaalbare, goedkope en duurzame strategieën en methoden kunnen CARPHA-lidstaten en -gebieden sterkere programma's voor gemeenschapsactivering implementeren die idealiter zullen resulteren in een vermindering van door vectoren overgedragen ziekten. Aanbevelingen inzake het gebruik van deze gids:

● Beschouw deze gids als een reeks aanbevelingen voor op de eerste plaats overheden en op de tweede plaats gemeenschappen; in de meeste gevallen zullen regeringen gesprekken met gemeenschappen moeten initiëren om de eerste engagementinspanningen te structureren;

● De bijlagen bevatten concrete voorbeelden en templaten die zijn ontworpen om te

worden getransformeerd of aangepast; niet om als exact hulpmiddel te dienen; ● Erken dat alle landen en gebieden verschillend zijn en dat bepaalde aanbevelingen

mogelijk geen betrekking hebben op de realiteit van de lezer.

DEEL 1INLEIDING EN MOTIVERING

Inhoud:

Hoofdstuk 1 Inleiding tot Gemeenschapsbetrokkenheid en - Hoofdstuk 2 -

Waarom Nu?

Hoofdstuk 3 - Validatie van de Benadering

CARPHA - Gemeenschapsbetrokkenheid en Vectorbestrijding in het Caribisch Gebied 2

HOOFDSTUK 1 - INLEIDING

Sub-Hoofdstukken

1.1 De basisprincipes

1.2 Belangrijkste thema's

1.3 Doel en toepassingen


1.1 De basisprincipes

In het Caribisch Gebied is de Aedes aegypti-muskiet de belangrijkste vector die verantwoordelijk is voor de overdracht van ziekten. Omdat Aedes aegypti-muskieten in en rond mensen broeden en gedijen in omstandigheden die grotendeels onder controle van het publiek staan, is er een grote behoefte aan de ontwikkeling van gemeenschapsgerichte programma's en gedragsveranderingsmaatregelen om huidige formele vectorbestrijdingsdiensten en operaties uit te breiden en te ondersteunen. Deze betrokkenheid van de gemeenschap zal een nieuwe capaciteitslaag toevoegen aan formele vectorbestrijdingsprogramma's die momenteel nog grotendeels onaangesproken blijven in de meeste Caribische landen (en zelfs over de hele wereld). "Gemeenschapsbetrokkenheid" is een brede term met weinig consistentie van het ene deel van de volksgezondheidsgemeenschap naar de volgende. In de context van vectorbestrijding, en omwille van de eenvoud in deze handleiding, beschrijven de termen "gemeenschapsbetrokkenheid", "mobilisatie" en "activering" de inspanningen van overheden om burgers en gemeenschappen in staat te stellen om de leiding te nemen over, deel te nemen of ondersteuning te bieden aan het verminderen of beheersen van de dreiging van insecten die ziektes overdragen. Verder omvat 'risicocommunicatie' de inspanningen gepleegd door overheden en andere belanghebbenden om kritieke informatie over de volksgezondheidsrisico’s of -bedreigingen door te geven om specifieke inspanningen of acties onder burgers of gemeenschappen te stimuleren om dergelijke risico's of bedreigingen te beperken. De Wereldgezondheidsorganisatie geeft de volgende eenvoudige definities: (135, 136)

Gemeenschapsbetrokkenheid - Gemeenschapsempowerment [ofwel het vergroten van de weerbaarheid van de gemeenschap] verwijst naar het proces waarmee gemeenschappen de controle over hun leven kunnen vergroten. 'Gemeenschappen' zijn groepen mensen die al dan niet ruimtelijk verbonden zijn, maar gemeenschappelijke interesses, zorgen of identiteiten delen. Deze gemeenschappen kunnen lokaal, nationaal of internationaal zijn, met specifieke of brede belangen. Risicocommunicatie - Risicocommunicatie verwijst naar de real-time uitwisseling van informatie, advies en meningen tussen deskundigen, functionarissen en mensen die geconfronteerd worden met een bedreiging voor hun welzijn, om geïnformeerde besluitvorming mogelijk te maken en om beschermend gedrag aan te nemen. Het is een belangrijke interventie op het gebied van de volksgezondheid bij elke uitbraak van ziekten en gezondheidsnoodsituatie. Gemeenschapsparticipatie - De gemeenschap betrekken bij een activiteit zoals het plannen van projecten of het uitvoeren van een Gezondheidseffectbeoordeling.


Voor veel regeringen is activering van het publiek bij vectorbestrijding de enige belangrijke manier om de capaciteit te vergroten om nieuwe winst te behalen, deels als gevolg van anemische vectorbestrijdingsbudgetten of grotere uitdagingen voor de volksgezondheid die worden aangestuurd door externe factoren (populatiegroei, klimaatverandering, interregionaal transport, enz.). Dienovereenkomstig beginnen verschillende overheden in het Caribisch Gebied nieuwe methoden te zoeken om gemeenschappen te betrekken, te versterken en te activeren. Variërend van kleine, door barrio en dorp geleide inspanningen tot grootschalige, multi-steden campagnes, beginnen regeringen en de vectorbestrijdingsgemeenschap wereldwijd te accepteren dat op de gemeenschap gebaseerde mobilisatie en participatieve vectorbestrijdingsinitiatieven misschien wel de eerste vereiste zijn voor succesvolle onderdrukking van specifieke ziektes, niet alleen een luxueuze reeks hulpmiddelen waaraan sociale wetenschappers de voorkeur geven. Gelukkig zijn er nu meer dan vier decennia aan literatuur die documenteren hoe regeringen en gemeenschappen zichzelf en burgers hebben georganiseerd met het oog op het verminderen van zowel vectordichtheid als de transmissie van vectoroverdraagbare ziekten. Wat is “Gemeenschapsbetrokkenheid” op het gebied van vectorbestrijding? Vectorbestrijding-gerichte gemeenschapsbetrokkenheid is elke activiteit die wordt nagestreefd door de overheid om het publiek te inspireren, te stimuleren, te bekrachtigen of op te nemen, via gemeenschappen, maatschappelijke organisaties, religieuze instellingen, bedrijven, scholen en andere groepen, in specifieke activiteiten om de aanwezigheid van ziektevectoren te verminderen of te elimineren. Er zijn voorbeelden hierover verderop in deze handleiding. Er is een onderscheid tussen "gemeenschapsbetrokkenheid" en "gemeenschapsgerichte vectorbestrijdingsprogramma's" en overheden zullen baat hebben bij het kennen van dit onderscheid; één omvat het instellen van een dialoog en het delen van informatie, terwijl de andere omvat dat gemeenschappen in staat worden gesteld bepaalde vectorbestrijdingsinspanningen of verantwoordelijkheden op zich te nemen; investeren in beide soorten activiteiten biedt regeringen kansen om tegelijkertijd een sterkere relatie op te bouwen met degenen die zij dienen en de inspanningen voor vectorbestrijding uit te breiden, waarbij de formele capaciteit mogelijk anemisch is. Ten behoeve van deze handleiding zullen de volgende definities helpen om de lezers de belangrijke verschillen tussen uitdrukkingen of activiteitstypen te begrijpen. Over het algemeen gebruikt deze handleiding "gemeenschapsbetrokkenheid" als een brede categorie van activiteiten die overheden nastreven om gemeenschappen te betrekken, te activeren, te werven of anderszins te inspireren om deel te nemen aan activiteiten die verband houden met vectorbestrijding.


Soort Betrokkenheid Beschrijving Typisch leiderschap

Gemeenschapsbetrokken-heid

De overheid zet gemeenschappen in om met vectorbestrijding verband houdende acties te ondernemen, vaak door gemeenschappen te ondersteunen, aan te moedigen, te stimuleren of anderszins in staat te stellen zich te organiseren en actie te ondernemen met betrekking tot specifieke vectorgerelateerde doelstellingen.

Overheid

Gemeenschapspartner-schappen

Overheid werkt samen met gemeenschappen - formeel of informeel - om bepaalde doelen na te streven; gemeenschappen vervolgen de activiteiten in direct partnerschap.

Zowel overheid als gemeenschap

Gemeenschapsallianties Regeringen en gemeenschappen komen samen om een alliantie te vormen op basis van gelijke inbreng.

Zowel overheid als gemeenschap

Risicocommunicatie Regeringen verspreiden specifieke informatie over bedreigingen m.b.t. de volksgezondheid om het publiek te waarschuwen of anderszins voor te bereiden om zich te weren tegen de bedreiging of maatregelen te treffen. Meestal gebruiken overheden meerdere informatiekanalen - radio, tv, print, sociale media - om deze informatie te verspreiden. In sommige gevallen werken regeringen samen met het maatschappelijk middenveld, media, scholen, grote werkgevers, enz. om berichten te verspreiden.

Overheid, vaak met behulp van privénetwerken of "versterkers" (‘influencers’, ofwel personen met invloed, denkers, populaire sociale kanalen, enz.)

Gemeenschapsmobilisatie Regeringen en / of gemeenschappen "mobiliseren" groepen burgers of gemeenschappen om bepaalde doelen of doelstellingen na te streven; eenmaal gemobiliseerd, werken gemeenschappen met een zekere mate van autonomie, maar worden ze vaak geleid door doelen of doelstellingen die door regeringen zijn vastgesteld.

Of de overheid of gemeenschappen


Soort Betrokkenheid Beschrijving Typisch leiderschap

Op de gemeenschap-gebaseerde Vectorbestrijding

Gemeenschappen ontwerpen, ontwikkelen en implementeren gemeenschapsgerichte vectorbestrijdingsprogramma's zonder de overheid, of met minimale ondersteuning (technische expertise, etc.).

Gemeenschappen

Publiek-Private partnerschappen

Regeringen werken samen met particuliere instellingen (met of zonder winstoogmerk), vaak op een manier waarbij financiering of kosten worden gedistribueerd via een overeenkomst (d.w.z. een overheid verleent een bedrijf subsidie voor het opleiden van zijn werknemers, en in ruil daarvoor doneert de werkgever een bepaald aantal uren waarin werknemers opruimingsdiensten binnen de gemeenschap verrichten).

Zowel overheid als particuliere entiteiten (met of zonder winstoogmerk)

Gemeenschapsactivering Gemeenschappen plegen concrete organisatorische inspanningen om te handelen en doelen en doelstellingen als een eenheid na te streven.

Gemeenschap of overheid

Al deze soorten activiteiten kunnen zich op een onbeperkt aantal manieren manifesteren. Er is geen vaste formule voor hoe overheden moeten 'activeren' versus 'mobiliseren', en overheden gebruiken vaak veel van deze strategieën of initiatieven tegelijkertijd. Over het algemeen benadrukt de strategie inzake vectorbestrijding-gerichte gemeenschapsbetrokkenheid in de kern echter een mate van betrokkenheid van burgers die door het programma worden beïnvloed, wat dus niet het geval is bij traditionele projecten. Dergelijke programma's zijn vanaf de eerste dag gericht op het opbouwen van gemeenschapseigendom, het ondersteunen van het creatief potentieel en het erkennen van de impact die inclusie en diversiteit op een succesvolle implementatie hebben; en op het mogelijk maken van een actiegerichte omgeving die zowel gevoelig is voor lokale dynamiek en middelen als voldoende georganiseerd is om verandering te beïnvloeden. Deze programma's worden gekenmerkt door een zekere mate van onafhankelijkheid van de overheid, hun opname van sociaal en geografisch uitgesloten of geïsoleerde gebieden en hun integratie met bestaande maatschappelijke organisaties en maatschappelijke netwerken, inclusief zowel educatieve als op geloof gebaseerde organisaties. Hoewel deze ideeën


misschien vreemd lijken in de wereld van traditionele top-down en hardhandige vectorbestrijdingsinspanningen, kunnen de gevolgen aanzienlijk zijn, en zijn hun toepassingen enorm, zoals we in de verdere hoofdstukken zullen onderzoeken. Het is in dezen belangrijk op te merken dat programma’s voor gemeenschapsbetrokkenheid geen mogelijkheden zijn om je te onthouden van traditionele vectorbestrijding-verantwoordelijkheden waar deze nu bestaan. Vanwege de zeer amorfe aard van de problemen die ze aanpakken, is het vinden van sterke, gedreven personen die grote groepen mensen kunnen mobiliseren voor gemeenschappelijke doelen des te belangrijker voor het ondersteunen van formele vectorbestrijdingsprogramma's. Deze programma's vertegenwoordigen een organische benadering van probleemoplossing en zijn gericht op een effectievere allocatie van middelen, waardoor programmabestuurders meer uit beperkte budgetten kunnen halen en meer bereiken in een kortere periode en met impact op lange termijn. Wie “Doet aan” Gemeenschapsbetrokkenheid? Hoewel het zeker niet is beperkt, “doen” typisch regeringen aan gemeenschapsbetrokkenheid, risicocommunicatie, educatie en andere outreach- of engagementinspanningen met betrekking tot vectorbestrijding. De omvang, intensiteit en uitkomsten verschillen sterk, maar de meeste Caribische volksgezondheidsministeries hebben enige mate van publieke betrokkenheid bij vectorbestrijding. Veel van deze inspanningen zijn echter ad hoc of niet duurzaam. Werkt het? Ja. Hoewel grootte, typen, methoden en concepties verschillen, zijn we veel verder dan een tijdperk van scepticisme omdat het verband houdt met de impact die gemeenschapsbetrokkenheid kan hebben op vectorgerelateerde indexen of prestatie-evaluaties. Verderop in deze handleiding vindt u een overzicht van een reeks collegiaal getoetste onderzoeken naar de prestaties van vectorbestrijdingsgerelateerde gemeenschapsbetrokkenheid-programma's.


1.2 Belangrijkste Thema’s

Hoe begint mijn regering met het denken aan gemeenschapsbetrokkenheid? Regeringen die ervoor kiezen om hun gemeenschapsbetrokkenheid-programma's te starten of uit te breiden, zullen worden bijgestaan met deze reeks hoofdthema's die in de beoordeling van 130+ case-studies zijn geïdentificeerd. Ter voorbereiding van het ontwikkelen van deze handleiding, werd een uitgebreide studie van zowel het Engels als het Spaans uitgevoerd om belangrijke thema's vast te leggen die tijdens succesvolle programma's werden gevonden.

● Doeltreffendheid - Vectorbestrijdingsgerichte gemeenschapsbetrokkenheid en gemeenschapsgerichte mobilisatie ("gemeenschapsbetrokkenheid") hebben zonder twijfel aangetoond dat het succesvol is in het verlagen van vectordensiteit en vectoroverdraagbare ziektetransmissie in meerdere settings.

● Ontwerp - inclusief projectontwerp wordt in tientallen artikelen genoemd als een van de

primaire vereisten voor een succesvol gemeenschapsgericht programma; het betrekken van gemeenschappen - breed gedefinieerd - in het proces van het ontwerpen en beheren van een project is een belangrijke les.

● Onderzoek - een deel van het ontwerpproces van het programma moet worden

geïnformeerd door vroege onderzoeken met betrekking tot kennis, attitudes en werkwijzen (KAP), waardoor programma-planning mogelijk wordt rond specifieke gedragsgerelateerde outputs (doelen en / of doelstellingen) en de ontwikkeling van specifieke programmacomponenten die betrekking hebben op de resultaten van het KAP-onderzoek; veel van de onderzochte gevallen omvatten KAP-onderzoeken in een vroeg stadium van het proces, waardoor gedragswijzigingsgerelateerde inspanningen tijdens de hele levensduur van het project konden worden geëvalueerd. (10)

● Monitoring - zoals bij elk vectorbestrijdingsprogramma, hebben gemeenschapsgerichte

programma's behoefte aan duidelijke, eenvoudige methoden voor het evalueren van de voortgang en algehele resultaten; Het gebruik van formele vectorbestrijdingsgerelateerde statistieken (vectordensiteit, bijvoorbeeld, of bepaalde indices) in combinatie met gemeenschapsgerichte statistieken kan ervoor zorgen dat gemeenschapsbetrokkenheid invloed heeft op reële bedreigingen voor de wereld.

● Moeilijkheid en horizonplanning - succesvolle gemeenschapsbetrokkenheid komt niet

gemakkelijk; de meeste geëvalueerde programma's namen meer dan 12 tot 18 maanden in beslag om deze te vormen en te organiseren en meer tijd om resultaten te genereren; moeilijkheid bij het opvoeren en ondersteunen van programma’s kwam overeen met moeilijkheden bij het monitoren of evalueren van de voortgang.


● Beleid - het ontbreken van langdurige committering van de overheid, en zelfs ondersteuning, heeft een impact op het succes van gemeenschapsgerichte programma's; er is weinig bewijs dat overheden solide beleidskaders hebben aangenomen of committeringen hebben gedaan op beleidsniveau.

● Duurzaamheid - vrijwel alle studies suggereren dat duurzaamheid van interventies op

gemeenschapsniveau een significante uitdaging vormt voor het succes op lange termijn en de resultaten van welk project dan ook; er worden verschillende voorschriften verstrekt, maar in het algemeen blijven duurzame overheidsparticipatie en de integratie van bestaande sociale netwerken en maatschappelijke organisaties de belangrijkste bijdragen leveren tot duurzame inspanningen.

● Inclusiviteit - de meeste programma's benadrukken de voordelen van het bouwen van op

de gemeenschap gebaseerde programma's die inclusief, open en uitnodigend voor iedereen zijn(22). Studies over sociale ongelijkheid hebben verband gelegd tussen gebieden met hoge armoede en een hogere mate van het voorkomen van dengue, zelfs wanneer bredere stadsdiensten andere gebieden met een hoger inkomen beschermen; modellen inzake gemeenschapsbetrokkenheid kunnen een verschil maken.

● Coördinatie - een aantal studies benadrukte de noodzaak om gemeenschapsgerichte

programma's nauw te coördineren met formele door de overheid geleide vectorbestrijdingsinspanningen; nalaten dit te doen kan verwarring, duplicatie van inspanningen en resulterende negatieve prikkels voor participatie creëren; hogere coördinatieniveaus kunnen daarentegen zowel formele als informele inspanningen helpen concentreren en specialiseren, waardoor een betere verdeling van beperkte overheidsmiddelen wordt verkregen.

● Communicatie - media en formele risicocommunicatie spelen een cruciale rol bij

gemeenschapsmobilisatie; een reeks zaken benadrukken de effectiviteit van aanhoudende risicocommunicatie en berichten die betrekking hebben op specifiek gedrag; in combinatie met basismobilisatie en duurzame gemeenschapsbetrokkenheid en empowermentinitiatieven, kan risicocommunicatie een laag steun aan programma's toevoegen.

● Kosten - gemeenschapsbetrokkenheid is niet gratis; meerdere bronnen suggereren dat de

aard van de kosten verbonden aan het mobiliseren van de gemeenschappen voldoende gepland en beheerd moet worden; meerjarenprogramma's hebben fiscale discipline nodig, net zoals elke operatie, voor duurzaamheid en effectiviteit. (15)


● Diversiteit - gemeenschapsgerichte programma's zijn precies daarvan alleen afhankelijk – van de gemeenschappen. De samenstelling van de Gemeenschap, demografie, opleidingsniveaus, gezondheidsniveaus, burgerparticipatieniveaus, enz. variëren allemaal sterk(70); inspanningen om gemeenschappen te mobiliseren tegen vectorgerelateerde bedreigingen moeten aanpasbaar zijn en een weerspiegeling van lokale omstandigheden en dynamiek.

● Vertrouwen - vertrouwen tussen gemeenschappen en overheidsinstanties en

vertegenwoordigers is van groot belang; er is betrouwbare documentatie waarin is aangegeven dat een gebrek aan vertrouwen tussen de overheid en gemeenschappen een negatief effect kan hebben op het algehele succes of de kwaliteit van een programma; hoge niveaus van vertrouwen tussen hen vormt een solide basis voor succes. (95)

● Aanpassing - aanpassing van het programmaontwerp aan inputs op lokaal niveau,

dynamiek en voorwaarden is een hoge indicator, en mogelijk een voorwaarde voor succes; hoe eerder een gemeenschap betrokken is bij het ontwerpen van programma's, hoe succesvoller deze blijken te zijn. (27)

1.3 Doel en Principes

Overheden maken meestal gebruik van gemeenschapsbetrokkenheid of mobilisatie-inspanningen om een aantal redenen:

• Verminderen overdracht van ziekten; • Verbeteren gezondheidsindexen; • Reageren op ziekte-uitbraken; • Formele vectorbestrijdingscapaciteit uitbreiden of aanvullen; • Ontwikkelen van vectorbestrijdingscapaciteit in een geïsoleerde of anderszins

gemarginaliseerde gemeenschap of regio; • Compenseren voor technische uitdagingen, waaronder resistentie tegen insecticiden; • Formele inspanningen aanvullen wanneer bezuinigingen of tekort aan middelen (bijv.

Aan het einde van fiscaal jaar) een vermindering van de typische vectorbestrijding-programma’s noodzakelijk maken;

• Reageren op grootschalige rampen waarbij aanzienlijke, zo niet alle, vectorbestrijdingscapaciteit is vernietigd;


Muskieten-gerichte gemeenschapsbetrokkenheid en activeringsinspanningen omvatten traditioneel de volgende groepen van activiteiten - bekend bij de meeste op het gebied van milieuveiligheid, volksgezondheid en vectorbestrijding maar niet vaak gecontextualiseerd voor strategische planning, financiering of besluitvorming:

● Gemeenschapsempowerment- en Educatieprogramma’s - Programma's die zijn ontworpen om een stem te geven aan de gemeenschap in vectorbestrijdingsstrategie en -prioriteiten; om burgers inspiratie of educatie te bieden over het belang van gemeenschapsinspanningen, persoonlijke bijdragen en verantwoordelijkheden; training, hulpmiddelen en ondersteuning te bieden voor het uitvoeren van persoonlijke inspanningen om vectoren te bestrijden; om burgers te activeren, te stimuleren, op te leiden en toe te rusten om larve broedlocaties en potentiële broedplaatsen routinematig te verminderen;

● Georganiseerde Initiatieven voor Communicatie en Informatiedeling -

Programma's die grote gemeenschaps- en burgeractiveringsnetwerken door heel de stad of regio betrekken, creëren een vereenvoudigd mechanisme om kritieke informatie over vectorbestrijding aan individuen op gemeenschaps- en individueelniveau te krijgen, indien zulks nodig is; deze inspanningen integreren laterale en verticale communicatielijnen om behendige cross-community en actiegerichte teams te creëren; de voordelen van nieuwe vectorbestrijdingstechnologieën, kennis, beste werkwijzen en andere hulpmiddelen, die beschikbaar zijn, via onderling verbonden netwerken, te verspreiden; deze omvatten sociale media, informele sociale netwerken, "informatiebomen".

● Massa- of Gemeenschapsgebaseerde Vector Monitoring en Surveillance-

programma's - Dit zijn programma's die gebruik maken van vrijwilligers of groepen van vrijwilligers (bijv. Kerken of moskeeën, serviceclubs, padvinders, enz.) als de 'ogen' en 'oren' met betrekking tot de omvang van de muskietenpopulatie of broedbronlocaties; identificatie van muskietensoorten en / of beheerders van monitoringinstrumenten; activeren van technologisch onderlegde supporters voor burgerrapportage, plaatsen van foto’s en geolocatie van larve broedplaatsen; ontwikkeling van een gedistribueerd, gedetailleerd monitoringnetwerk met meerdere knooppunten en een vroeg waarschuwingssysteem voor de burgers; "Roll-up" crowd-powered data van elke gemeenschap om in real-time accuratere nationale en regionale vector-gerelateerde condities te creëren;

● Initiatieven voor Bronvermindering - Gebruik maken van vrijwilligers en burgers om broedplaatsen in en rond elk perceel / huislocatie te elimineren; gebruik van vrijwilligers om broedplaatsen in openbare gebieden te identificeren en te lokaliseren; het genereren van verwachtingen van de gemeenschap voor bedrijven en huiseigenaren om alle broedplaatsen te elimineren; coördineren met afdelingen van openbare werken, divisies van SolidWorks, en / of andere overheidsinstanties om fysiek broedgevoelig puin (grote banden, vaten, oude auto's) te verwijderen; en andere taken in verband met "opruimen" en "schoonhouden" van elke gemeenschap;


● Gerichte, Veilige Inspanningen op het gebied van Muskietenbestrijding - programma's die zijn opgezet om het lokaal maatschappelijk middenveld of gemeenschapsleiders, waaronder bedrijven en huiseigenaren en vrijwilligers, te organiseren voor gerichte larve bestrijdingsinspanningen met niet-toxische larviciden die zijn goedgekeurd door nationale regelgeving, en het belangrijkst, de nationale autoriteit voor vectorbestrijding; vrijwilligers kunnen, met toestemming van overheidsinstanties, bepaalde soorten larviciden onder bepaalde voorwaarden aanvragen;

Dit zijn traditionele vormen van inspanningen voor gemeenschapsbetrokkenheid in de vectorbestrijdingsarena. Er is echter een uitgebreid scala aan activiteiten waar overheden rekening mee moeten houden bij het ontwikkelen van vectorbestrijdingsstrategieën, waaronder: ● ‘Branded’ campagnes voor gemeenschapsbetrokkenheid - een apart merk creëren

buiten de formele vectorbestrijdingsinspanningen die interesse of actie opwekken onder bepaalde invloedrijke of ter zake bevolkingssamenstellingen (bijvoorbeeld, moeders in door Zika getroffen regio's);

● Influencer-campagnes - gebruik maken van gerespecteerde persoonlijkheden om

kritische berichten of calls-to-action te delen; ● Sociale media en opbouw van digitale gemeenschap - zich bezighouden met directe,

duurzame dialoog met burgers over onderwerpen die relevant zijn voor vectorbestrijding en gedragsverandering;

● Bedrijfssponsoring - inspireren en bekrachtigen van bedrijven om "clean-ups" of

"muskietvrije zones" te "sponsoren" of "te hosten" of om stimulerende gedragsveranderingen door klanten aan te brengen ("breng uw oude banden binnen voor 20% korting op uw volgende aankoop!" );

● Publiek-private partnerschappen - samenwerking met grote werkgevers, NGO's of

verenigingen kan uitmuntende multipliers genereren en validatie door derden voor belangrijke prioriteiten voor de volksgezondheid;

● Crowdsourcing - pulserende netwerken voor informatie of andere gegevensinvoer,

inclusief broedplaatsen;

● Verbetercompetities voor gemeenschappen – het houden van wedstrijden tussen gemeenschappen; enz.

● Subsidiemogelijkheden - mogelijkheden bieden aan gemeenschappen om subsidie

aan te vragen of te verdienen om hun gemeenschappen verder te verfraaien, te onderhouden, te repareren of te verbeteren met specifieke vectorbestrijdingsresultaten in gedachten.


1.4 Leidende Principes voor Succesvolle Gemeenschapsbetrokkenheid

Over het algemeen "doen" overheden aan enige vorm van gemeenschapsbetrokkenheid, zij het meestal in zeer beperkte mate. Zelfs de meest eenvoudige vectorbestrijdingsinstellingen houden zich bezig met het publiek tijdens broedplaatsinspecties of het rondlopen in de buurten. De meeste krachten van deze instellingen hebben ook direct een driebladige brochure of een gekleurde checklist beschikbaar die huiseigenaren kunnen gebruiken om de verwijdering van broedplaatsen in en rond hun huizen te begeleiden. Bovendien onderhouden veel bureaus een Facebook-pagina of een WhatsApp-nummer dat met het publiek wordt gedeeld. Maar dit zijn tactische, eenrichtings- of servicespecifieke inspanningen die zelden leiden tot aanhoudende acties van de gemeenschap of tot ‘ownership’ van vectorbestrijdingsgerelateerde resultaten. Helaas vormen deze naar de mening van deze auteur geen gemeenschapsbetrokkenheid. Er is vandaag een nieuwe generatie inspanningen nodig om burgers en gemeenschappen te activeren. Wat de laatste vier of vijf decennia misschien heeft gewerkt, werkt vandaag de dag misschien helemaal niet. Gecombineerd met de geringe prestaties van verouderde insecticiden en methodologieën, is het duidelijk dat er nieuwe inspanningen op het gebied van gemeenschapsbetrokkenheid nodig zijn. Leidende principes kunnen overheidsplanners helpen kritisch te denken over de beste manier om nieuwe initiatieven te plannen, voor te bereiden en uit te voeren. Dienovereenkomstig zijn voor overheden die nieuwe programma’s voor gemeenschapsbetrokkenheid willen ontwerpen of ontwikkelen, de volgende leidende beginselen nuttig om zowel het planningsproces als de toekomstige resultaten te verbeteren: 1. Wees open, transparant en collaboratief - als regeringen, gemeenschappen willen helpen

om een directe rol te spelen in de bestrijding van Aedes aegypti, moeten ze zich te allen tijde openstellen en toegankelijk maken voor burgers en gemeenschapsgroeperingen; gemeenschapsleiders moeten ook iets teruggeven, blijk geven van respect en waardering voor de zware last die overheidswerknemers te hunner behoeve dragen;

2. Pas modellen aan die geschikt zijn voor lokale omstandigheden en culturele, sociale

en economische dynamiek - Geen twee gemeenschappen zijn hetzelfde en het creëren van een ‘one-model-fits-all’ systeem of methodologie is vrijwel onmogelijk. Als zodanig moeten programma-uitvoerders streven naar het samenstellen van een model dat rekening houdt met lokale dynamiek en lokale aanpassingen mogelijk maken voor schaalniveaus in de hele regio.


3. Gedragsuitkomsten zijn moeilijk te meten, maar probeer - Dit is niet zozeer nieuw voor het volksgezondheidsveld, maar het wordt bemoeilijkt in de vectorbestrijdingsruimte, bijvoorbeeld vanwege de unieke aard van specifieke vectoren. Het vaststellen of individuen al dan niet specifieke actie hebben ondernomen op hun percelen en in hun huizen is niet altijd een gemakkelijke taak; het meten van de impact van gemeenschapsgerichte programma's moet rekening houden met het feit dat mensen vaak onvoorspelbaar zijn en / of niet beschikbaar zijn op een starre manier;

4. Programma- en prestatiemonitoring en evaluatie is vaak de laatste prioriteit -

Ondanks overweldigend bewijs en logica hiervan, zijn veel overheden en gemeenschappen er niet in geslaagd een reeks maatregelen vast te stellen om te helpen bepalen of een programma voor gemeenschapsbetrokkenheid succesvol is. Dit is vaak een beperkende factor voor lange-termijnfinanciering en programmagroei. Het eens zijn met, en vervolgens routinematig monitoren van, een reeks metriek zal cruciaal zijn voor toekomstige inspanningen.

5. Voorlichting/educatie is niet genoeg om gedragsverandering te inspireren -

Doordachte, agressieve face-to-face actie gedurende een lange periode, samen met strategische communicatie, constante berichtgeving en andere inspanningen zijn nodig om effecten te creëren of te ondersteunen; terugkoppeling is ook van belang alsook tonen aan de gemeenschap dat hun specifieke acties op de eerste dag tot een specifiek resultaat op dag X leidden;

6. Programma's die aan gemeenschappen worden opgelegd, werken meestal niet -

Gemeenschapsgestuurde modellen die lokale burgers niet bekrachtigen om vanaf het begin ‘ownership’ op zich te nemen, brengen het succes op de lange termijn van het programma in gevaar, of hebben een schadelijke invloed hierop. Evenzo, als de autoriteit gecentraliseerd rond het management niet met succes wordt overgedragen naar de regionale / lokale burgerautoriteit, kan dit de autonome programma-groei stagneren.(115)

7. Programmawaarde en legitimiteit zijn van belang – Het doet er niet toe wie de

initiatiefnemer is van een nieuwe activiteit inzake gemeenschapsbetrokkenheid, overheden worden aangemoedigd om deze inspanningen te waarderen en te respecteren; als legitimiteit niet goed is vastgesteld, en als gemeenschappen vinden dat hun inspanningen niet worden gewaardeerd of gesanctioneerd, zullen ze als ’t ware ‘opdrogen’ (118); een van de belangrijkste oorzaken van falen is vaak een niet-integratie met bestaande gemeenschapsorganisaties, NGO's en / of lokale / regionale / nationale overheid. Het niet bereiken van een langetermijnpartnerschap duidt meestal op een kortere levensduur voor het project of programma dat wordt geïmplementeerd;

8. Een gebrekkige begroting en voorbereiding is een veel voorkomend thema onder

slecht beheerde programma's – er zijn middelen nodig voor gemeenschapsbetrokkenheid; aard en omvang, gewenste resultaten en duur zullen


allemaal van invloed zijn op hoeveel er nodig is; Achteraf bezien, raden de meeste programmabeheerders of ontwikkelaars aan om een "runway" van minstens 8-12 maanden voor te bereiden, en voor langere programmaperioden suggereren ze plannen om donoren aan te trekken en financiering toe te kennen om de oorspronkelijke budgetten te vergroten. Programmabeheerders moeten bereid zijn zich ten minste voor deze periode in te zetten bij het toepassen van een gemeenschapsgerichte benadering;

9. Ontwikkel een formeel mechanisme voor dialoog - bij veel overheden ontbreekt hetaan een specifiek forum voor dialoog en informatie-uitwisseling tussen het publiek en deambtenaren belast met vectorbestrijding; dit maakt het moeilijk om het vertrouwen, deconsistentie en de transparantie op te bouwen die nodig zijn om een succesvolprogramma voor gemeenschapsbetrokkenheid op te bouwen.(68)


HOOFDSTUK 2 - WAAROM NU?

Sub-Hoofdstukken

2.1 Waarom Gemeenschapsbetrokkenheid belangrijk is

2.2 Traditionele Uitdagingen inzake Gemeenschapsbetrokkenheid

2.3 De Unieke Caribische Context


2.1 Waarom Gemeenschapsbetrokkenheid Belangrijk is

Als u dit leest, is de kans groot dat u het belang al waardeert van het activeren van gemeenschappen om een zinvolle rol te spelen in de reductie van vectoren die ziekten overbrengen. Maar als u om een of andere reden anderen moet overtuigen, of als u niet volledig overtuigd bent, is er een aantal redenen waarom gemeenschapsbetrokkenheid tegenwoordig van cruciaal belang is. Gezien het feit dat de doeltreffendheid van typische vectorbestrijdingsoplossingen niet voldoende is geweest voor het elimineren van de dreiging van Aedes aegypti en gezien het feit dat Zika aantoonde hoe kwetsbaar onze huidige bestrijdingsprogramma's zijn, worden inspanningen ten behoeve van gemeenschapsbetrokkenheid aantrekkelijker voor overheden. Deze redenen omvatten o.a. de volgende duidelijke drijfveren voor het evalueren en inzetten van nieuwe initiatieven voor gemeenschapsbetrokkenheid:

● Proactief verbeteren van vectorbestrijdingstrategieën en -programma's - gemeenschapsbetrokkenheid kan een positief effect hebben op de algehele resultaten van vectorbestrijding;

● Vervolledig lopende vectorbestrijdingsoperaties - nieuwe engagement-programma's

kunnen de belasting voor formele vectorbestrijdingsprogramma's verlichten door broedplaatsen te verminderen, het in kaart brengen en de identificatie van de broedlocaties uit te breiden, enz .;

● Aanmoedigen van gedragsverandering - in gevallen waar gedrag bijdraagt aan

vectorgerelateerde uitdagingen, maken overheden vaak gebruik van gemeenschapsbetrokkenheid om gedrag te inspireren of om bepaalde acties te ontmoedigen, waardoor de last voor formele vectorbestrijding wordt verminderd;

● Compenseer ingeval er sprake is van onvoldoende middelen - veel overheden

hebben niet of niet genoeg middelen toegewezen om formele vectorbestrijdingprogramma's te ondersteunen die nodig zijn om te voldoen aan het dreigingsniveau;

● Reageren op opgehoopte druk - veel gemeenschappen worden ongeduldig vanwege

de aanhoudende last van vectoroverdraagbare ziekten of de perceptie van alomtegenwoordige muskietpopulaties;

● Bescherm kwetsbare gemeenschappen - overheden hebben vaak

gemeenschapsorganisaties of groepen uit het maatschappelijk middenveld ingeschakeld om kwetsbare maatschappelijke groepering te beschermen (bijvoorbeeld zwangere vrouwen, ouderen, mensen die leven in armoede enz.) waar formele overheidsinspanningen mogelijk onvoldoende of niet effectief zijn;


● Uitbreiden naar gevoelige gemeenschappen - sommige overheden moeten worstelen met gemeenschapssamenstellingen die de toegang van de overheid tot een geografische locatie (een favela, barrio of buurt) verhinderen, vaak beperkt door criminele entiteiten, culturele beperkingen of politieke uitdagingen; gemeenschapsbetrokkenheid – het bekrachtigen van lokale gemeenschapsgroepen om bepaalde vectorbestrijdingstaken of onderwijsinspanningen uit te voeren - kan de enige manier zijn om vectorbestrijding uit te breiden naar bepaalde gemeenschappen;

● Reageren op grootschalige natuurrampen - zoals we zagen in de nasleep van de

verwoestende orkanen Irma en Maria, worden gemeenschappen de primaire functionerende maatschappelijke eenheid die kan worden gebruikt om bepaalde (hoewel beperkte) vectorbestrijdingstaken uit te voeren; gemeenschappen kunnen ook een directe rol spelen bij het herstel van vectorbestrijdingprogramma's.

Het is een feit dat de waarde van gemeenschapsbetrokkenheid voor zowel de overheid als de gemeenschappen sterk varieert. In landen met goed gefinancierde en succesvolle vectorbestrijdingsprogramma's lijkt gemeenschapsbetrokkenheid voor vectorbestrijding-gerelateerde doeleinden overdreven of ongegrond te zijn, gezien het feit dat formele vectorbestrijdingsoperaties geen verdere aanvulling behoeven. Voor landen met weinig middelen, anemische vectorbestrijdingscapaciteit en / of hoge ziektelast die door overheden niet voldoende wordt gemitigeerd, kan gemeenschapsbetrokkenheid een van de meest aantrekkelijke manieren zijn om nieuwe vectorbestrijdingsdoelstellingen te bereiken. Gelukkig hebben gemeenschapsinspanningen om Aedes aegypti-muskieten te bestrijden overal ter wereld getoond succesvol te zijn. Een groeiend aantal bewijs heeft de ontwikkeling van best practices mogelijk gemaakt alsook handleidingen voor overheden om gemeenschapsgerichte programma's op te zetten, te ondersteunen, te waarborgen of uit te breiden. Voor landen met weinig middelen, anemische vectorbestrijdingscapaciteit en / of hoge ziektelast die niet voldoende worden gemitigeerd door formele vectorbestrijdingcapaciteit, kan gemeenschapsbetrokkenheid een van de meest aantrekkelijke manieren zijn om nieuwe vectorbestrijding-doelstellingen te bereiken. In feite is er in veel landen of regio's die worden beïnvloed door, door vectoren overgedragen ziekten, geen formele top-down vectorbestrijdingsdienst en geen formele infrastructuur om aan te vullen of te ondersteunen. In dit geval is gemeenschapsbetrokkenheid het belangrijkste middel waarmee gemeenschappen zich kunnen verdedigen tegen de dreiging van Aedes aegypti-overgedragen vectoroverdraagbare ziekten.


2.2 Traditionele Uitdagingen inzake Gemeenschapsbetrokkenheid

Gemeenschappelijke obstakels de implementatie betreffende Ondanks talrijke rechtvaardigingen ter ondersteuning van het selecteren van gemeenschapsbetrokkenheid zijn er natuurlijk veel redenen waarom inspanningen voor gemeenschapsbetrokkenheid mogelijk niet op de korte termijn prioriteit krijgen bij overheden. Hoe paradoxaal het ook mag klinken, overheden zijn niet altijd goed in het betrekken en bekrachtigen van gemeenschappen en burgers in gebieden waar overheden het enige gezag (zij het ten goede of ten kwade) en verantwoordelijkheid hebben. Vectorbestrijding is een gebied dat technisch, intensief, gedetailleerd en moeilijk is. Gemeenschappen worden niet gezien als natuurlijke spelers in vectorbestrijding en er zijn maar weinig overheden die uit de comfortabele zakelijke relatie stappen die ze hebben met degenen die ze ten dienste staan. Het overwinnen van deze organisatiecultuur in sommige overheden zal niet moeilijk zijn; veel overheden hebben hun Aedes aegypti-bestrijdingstrategie en -programma's ontwikkeld. Maar nog steeds zijn anderen nog niet geleidelijk overgegaan naar een meer gediversifieerde bestrijdingsstrategie die alle beschikbare activa en middelen omvat, waarvan de grootste de burgers zijn die de overheid dient. Daartoe is er een aantal belemmeringen die de vectorbestrijdingsinstanties moeten overwinnen voordat ze zich gaan bezighouden met het ontwerpen, voorbereiden, lanceren, ondersteunen, evalueren en verbeteren van initiatieven ten behoeve van gemeenschapsbetrokkenheid:

● Gebrek aan politieke of beleidsmatige ondersteuning binnen overheden; ● Gebrek aan interesse tussen vectorbestrijdingsdivisies; ● Gebrek aan kennis of waardering voor de voordelen van gemeenschapsbetrokkenheid; ● gebrek aan personeel (14) en / of middelen; ● Gebrek aan mechanismen om formele contacten te leggen met de gemeenschap; ● Het ontbreken van gemeenschapsbetrokkenheid bij de jaarlijkse strategische planning

en de toewijzing van middelen; ● Verbodsbepalingen en voorschriften; ● Gebrek aan expertise

Er zijn zeker ook andere barrières, maar dit zijn gemeenschappelijke uitdagingen. Aanpak problemen inzake duurzaamheid Van al deze uitdagingen is duurzaamheid waarschijnlijk een van de moeilijkere uitdagingen om te overwinnen. Hoewel veel overheden hebben geprobeerd de gemeenschapsbetrokkenheid te prioriteren, is het niet altijd zo dat ze over de middelen - voornamelijk personeel - beschikken om hun betrokkenheid bij gemeenschappen, maatschappelijke organisaties en belangrijke belanghebbenden te starten en vervolgens te handhaven. Dit gebrek aan duurzaamheid, en ondanks serieuze inzet en interesse ten behoeve van ambtenaren, zorgt voor 'fits and starts', waardoor vaak spanning ontstaat tussen de gemeenschappen en de overheid die zij als onbetrouwbaar beschouwen.


"Maar vectorbestrijdingsdepartmenten "doen niet aan” Gemeenschaps-betrokkenheid. We besteden uit aan het communicatiebureau van de overheid. Ze beheren onze Facebook-pagina en sturen videoclips naar mediastations." Het komt zelden voor dat instanties belast met vectorbestrijding over personeel beschikken dat gespecialiseerd is in gemeenschapsbetrokkenheid, gedragsverandering of andere vormen van publieke betrokkenheid. In de meeste gevallen in het Caribisch Gebied (en er zijn natuurlijk uitzonderingen), vertrouwen vectorbestrijdingbureaus op andere overheidsentiteiten om communicatie met het publiek te beheren, outreach-inspanningen, betrokkenheid van sociale media, relaties met de media, en andere inspanningen die bedoeld zijn om het publiek te betrekken. Hoewel dit niet per se slecht is, kan het twee negatieve gevolgen hebben. Ten eerste, wanneer vectorbestrijdingbureaus hun inspanningen inzake gemeenschapsbetrokkenheid uitbesteden, bevatten die inspanningen zelden de expertise, autoriteit en echte verbinding met de missie die specialisten van vectorbestrijding hebben. Uiteraard zijn communicatiespecialisten in een communicatiekantoor van een overheid niet gebonden aan, noch verantwoordelijk voor, verminderde Aedes aegypti-populaties in een bepaalde gemeenschap, terwijl vectorbestrijdingsfunctionarissen direct gebonden zijn aan de resultaten van hun inspanningen. Ten tweede, uitbestede communicatiecampagnes - bijvoorbeeld een mediacampagne over vermindering van broedplaatsen in de regentijd – lijken activiteiten te ontplooien en productief bezig te zijn, maar ze zijn verbonden aan de inhoudelijke metingen en indices die nodig zijn om het succes te bepalen of veranderingen in programma's of strategie aan te sturen. Dit leidt tot een vicieuze cirkel - overheden communiceren met het publiek; geen verandering in uitkomsten; frustratie tussen regeringsleiderschap, en een daaruit voortvloeiende deprioritering van inspanningen inzake gemeenschapsbetrokkenheid. In de afgelopen decennia was het misschien moeilijker om vectorbestrijdingprofessionals te overtuigen van de waarde van gemeenschapsgerichte projecten. Zowel de vector als de omstandigheden waarin deze bloeit, blijken moeilijk te zijn om aan te pakken met behulp van standaard vectorbestrijdingsmiddelen. Dientengevolge worden gemeenschapsgerichte programma's gezien als belangrijke krachtvermenigvuldigers van traditionele vectorbestrijdingsmiddelen, maar ook als nieuwe lagen van aanvullende interventiemogelijkheden die niet mogelijk zijn met typische vectorbestrijdingsmiddelen, programma's en methodologieën. In veel landen of regio's die worden beïnvloed door, door vectoren overgedragen ziekten, is er weinig formele top-down vectorbestrijdingscapaciteit en geen formele infrastructuur om aan te vullen of te ondersteunen. In dit geval kan gemeenschapsbetrokkenheid het belangrijkste middel zijn waarmee gemeenschappen zich kunnen verdedigen tegen de dreiging van door Aedes aegypti overgebrachte vectoroverdraagbare ziekten.


2.3 De Unieke Caribische Context

Het Caribisch Gebied voorziet vectorbestrijdingsdeskundigen van een reeks unieke uitdagingen en kansen. Geen twee landen zijn hetzelfde als het gaat om het omgaan met door vector-overgedragen ziekten en vectorbestrijding. De diversiteit van geografie, entomologie, ecologie, cultureel en sociaal pluralisme, een reeks economische omstandigheden, toenemende transportniveaus tussen eilanden, veranderende weerspatronen en een groot aantal andere kenmerken maken de ontwikkeling van een nieuw model voor gemeenschapsbetrokkenheid bij vectorbestrijding heden ten dage zowel moeilijk als buitengewoon relevant. Dat gezegd hebbende, delen Caribische gebieden en landen een reeks kenmerken die verschillen van andere regio's in de wereld, wat dan weer maakt dat de lessen getrokken uit een aantal Caribische landen direct toepasbaar zijn op de andere. Bovendien betekenen de relatief kleine populaties - vaak niet meer dan een fractie van wat grote vectorbestrijdingbureaus op gemeentelijk of districtsniveau zijn - dat overheden kleiner zijn en kleinere capaciteiten hebben voor technische vectorbestrijding, en dat het moeilijker is om robuuste vectorbestrijdingsoperaties uit te bouwen die profiteren van schaalgrootte, grotere budgetten ondersteund door bredere bronnen van belastinginkomsten, en de overeenkomstige voordelen die worden geboden aan territoria of landen met grotere populaties. Gelukkig zijn veel Caribische vectorbestrijdingprogramma's experts geworden in Aedes aegypti-bestrijding. Wanneer we nadenken over wat een regionale gemeenschapsbetrokkenheid-strategie of -model zou inhouden, maken een aantal kenmerken het Caribisch Gebied een ideale kandidaat voor het versterken van gemeenschapsgerichte vectorbestrijdingsinspanningen en nieuwe methoden om Aedes aegypti te bestrijden waardoor de sterke punten van de eilanden benut kunnen worden. Kenmerken specifiek voor het Caribisch Gebied zijn in feite door de Pan American Health Organization (84) geïdentificeerd als belangrijk voor de implementatie van programma’s voor gemeenschapsbetrokkenheid in de regio, waaronder:

● Er bestaat al een grote hoeveelheid politieke steun voor de bestrijding van dengue; landen in deze regio hebben ervaring met knokkelkoortsuitbraken;

● Het menselijk potentieel heeft misschien training of omscholing nodig om vaardigheden te motiveren en aan te scherpen; snel verloop is een potentiële uitdaging en certificering en trainingsprogramma's kunnen dit risico helpen verminderen, maar niet volledig elimineren;

● Er is momenteel een beperkt gebruik van digitale gegevensverzameling, maar er is infrastructuur en gegevens kunnen eenvoudig worden verzameld;


● Coördinatie met andere sectoren - privésector, NGO's, scholen - is noodzakelijk, en velen hebben al expertise inzake of zijn al blootgesteld geweest aan formeel onderwijs over ziektepreventie-inspanningen;

● Snelle communicatie- en gezondheidsinformatiesystemen zijn beschikbaar en vergemakkelijken de communicatie tussen landen;

● Er bestaat een culturele terughoudendheid van de lokale autoriteiten om gevallen van dengue te melden vanwege internationale gezondheidswaarschuwingen aan toeristen.

Deze Caribische regio-specifieke studies helpen ook om de waarde van dit soort betrokkenheid uit te dragen over de relevante regio van ons project, wat belangrijke lessen oplevert. De volgende studies / artikelen demonstreren de volgende resultaten die ook wijzen op de effectiviteit van deze benaderingen:

● In Nathan en Lloyd (2004) (79) organiseerde het Caribbean Cooperation in Health (CCH), in samenwerking met het Italiaanse Geïntegreerde Vectorbestrijding Project, gemeenschaps-gedragsveranderingen en vector-bestrijdingsteams op 15 Engelssprekende eilanden. De aanpak was succesvol bij dengue-reductie en -preventie, en de programma's werden uitgebreid buiten Aedes aegypti-bestrijding;

● In Toledo, et al. (2007) (118), verminderde een gemeenschapgerichte

vectorbestrijdingsprogramma in Cuba potentiële broedlocaties bij huizen van bijna 50% tot iets meer dan 2% over 2 jaar; sleutelfactor voor succes omvatte de task forces van de lokale gemeenschap die rechtstreeks met door de overheid gesponsorde vector-bestrijdingsfunctionarissen werkten;

● In Stoler (2011) (111), werd een pilot uitgevoerd waarbij de relatie tussen dengue en

Aedes aegypti werd geëvalueerd met een klein budget, dat aantoonde dat het mogelijk was om lokale community-kennis en broedniveau-evaluaties uit te voeren en de associatie tussen voorlichting en het voorkomen van muskiet-larve bronnen te demonstreren;

● In Elder (2005) (27), werd een op COMBI gebaseerd model gebruikt om de

gemeenschappen van zes landen te betrekken, waaronder een eilandwijd programma in Barbados. Het project ervoer "uitzonderlijke betrokkenheid van het personeel en vrijwilligers" en was bewezen effectief, wat bijkomende secundaire voordelen opleverde in zowel algemene sanitaire voorzieningen als kennis van andere vectoren en ziekten.


HOOFDSTUK 3 - VALIDATIE VAN DE BENADERING

Sub-Hoofdstukken 3.1 Bewijs, Doeltreffendheid & Voorbeelden van Implementatie

3.2 Programmatypen en getrokken lessen


3.1 Bewijs, Doeltreffendheid & Voorbeelden van Implementatie

Dit onderdeel over doeltreffendheid komt al vroeg in deze handleiding aan de orde vanwege de overweldigende misvatting bij veel vectorbestrijdings- en volksgezondheidsdeskundigen dat gemeenschapsbetrokkenheid nog niet is bewezen als een succesvolle methode om meetbare vectorbestrijdinggerelateerde uitkomsten te bereiken. Voor overheidsfunctionarissen of het maatschappelijk middenveld dat dit leest, hebben we geprobeerd het volgende onderdeel toegankelijk en bruikbaar te maken voor het rechtvaardigen van uw huidige of toekomstige gemeenschapsbetrokkenheid-, gedragsveranderingen mobilisatiecampagnes. Samenvatting van de literatuur over Vectorbestrijdingsprogramma’s op basis van Gemeenschapsbetrokkenheid Een aantal programma's heeft met succes initiatieven inzake gemeenschapsbetrokkenheid over de hele wereld geïmplementeerd in verschillende omgevingen. Naast andere hoogtepunten lieten deze onderzoeken van gemeenschapgerichte vectorbestrijding zien dat ze de succesvolle resultaten behaalden:

● Gemeenschapsbetrokkenheidsprogramma's in Latijns-Amerika toonden een reductie in huishoudens met muskietlarven of poppen met maar liefst 44% (6);

● Een significante afname van volwassen Aedes aegypti-populaties - op sommige

plaatsen afnemend van 44% tot wel 9% gedurende 2-3 jaar (40);

● In Puerto Rico behaalde een programma een reductie van 66% van muskiet-aangetaste broedplaatsen door schoolinterventies en gaf aan dat het volgen van Aedes aegypti-gedrag bij kinderen steeg met meerdere standaarddeviaties - in één programma van 27,5 tot 110 op het hoogtepunt van het programma (139);

● Een overzicht van meerdere gemeenschapsgerichte vectorbestrijding en

surveillanceprogramma's benadrukt het potentieel om regionale epidemieën te voorkomen wanneer ze op de juiste manier worden uitgevoerd.


Voorbeeld van Implementatie

Het Camino Verde Green Way Project (6) is een van de grotere initiatieven op dit gebied. De primaire resultaten van het programma zijn als volgt (met een betrouwbaarheidsinterval van 95%):

● Verlaagd risico op infectie bij kinderen met bijna 30%; ● Verminderde medisch gemelde incidentie van dengue-ziekte met 25%; ● Verminderd aantal huizen met muskietlarven / -poppen met bijna 45%; ● De COMBO-benadering (Communication for Behavioral Impact Planning Methodology) leidde tot een sterke betrokkenheid op meerdere niveaus in het land en heeft geleid tot een brede verdeling van verantwoordelijkheid, werk en vertrouwen.

Op een bredere schaal belicht een meta-analyse, bestaande uit een evaluatie van zevenenvijftig grote gemeenschapsgerichte surveillance- en bestrijdingsinterventies (48), voornamelijk in Zuidoost-Azië, enkele extra belangrijke bevindingen:

● Succesvolle implementatie was sterk gecorreleerd met sterke voorlichtingscomponenten (90-95% significantie);

● Ziektespecifieke preventieprogramma's bereikten een reductie van larve indices met 50-

80% en behielden deze resultaten vaker indien gecombineerd met gemeenschapsactiveringsmodellen;

● In één onderzoek reduceerden gemeenschapsbestrijdingsmethoden het vóórkomen van

Aedes aegypti-positieve huishoudens van 60,4% tot 13,3% na slechts een maand; ● Sommige bestrijdingsinterventies "bleken de kennis alsook het bewustzijn inzake

dengue te vergroten;" omvatten een natuurlijk bijproduct van gemeenschapsbeheer en verantwoordelijkheid voor alle programma-elementen;


Voorbeeld van Implementatie

Het gemeenschapgerichte Aedes aegypti-bestrijdingsprogramma in Merida en Yucatan, Mexico(32) toonde aan dat alleen inspanningen inzake gemeenschapsbetrokkenheid een vermindering van door vectoren overgedragen ziekten kunnen waarborgen. In deze poging waren inspanningen vanuit de gemeenschap in staat om het volgende te bereiken:

● Meer dan een zesvoudige toename van het aantal mensen dat Aedes aegypti correct kan identificeren als de verantwoordelijke vector voor ziektetransmissie;

● Aanzienlijke reducties in banden (42%), aantal containers (20%) en aantal

percelen (50%) positief voor larven.

Raadpleeg de uitgebreide geannoteerde bibliografie in deze handleiding voor een grondigere verkenning van vroegere en huidige op de gemeenschap-gebaseerde activeringsprogramma's. De bibliografie bevat een beoordeling van meer dan 100 documenten met korte samenvattingen die zijn samengesteld voor vluchtige inzage door de lezer of een gedetailleerd, diepgaand onderzoek van relevante case studies. 3.2 Programmatypen en Getrokken Lessen

Met deze groeiende hoeveelheid werk hebben we nu tientallen jaren eigentijdse lessen om nuttige voorbeelden en best practices te trekken voor het ontwikkelen van nieuwe gemeenschapsgerichte vectorbestrijding-programma's. Planning van Initiatieven voor Gemeenschapsbetrokkenheid

● Gemeenschapgerichte planning wordt genoemd als een van de meest kritische componenten voor het ontwikkelen van succesvolle programma's; (129)

● Programma's benadrukken het belang van het creëren van een aanpak op maat voor

zowel mannen als vrouwen en sociale subgroepen om de algehele projectefficiëntie en langetermijnacceptatie te verhogen;

● Een vroege evaluatie van de lokale hiërarchie en sociale systemen heeft bij veel

projecten de initiële ontwikkelingsactiviteiten versneld en het programma gekoppeld aan een groter gevoel van gemeenschapseigendom;


● De meeste van de succesvolle gemeenschapsgerichte programma's waren gericht op het vaststellen van behoeften van onderaf in plaats van op een top-down-identificatie van gewenste uitkomsten (79); het opstellen van kleine tot middelgrote doelen lijkt de meest succesvolle benadering;

● Het ontwikkelen van methoden voor regelmatige wederzijdse feedback en dit te

koppelen aan externe bronnen is van cruciaal belang voor lokaal eigenaarschap, groei van het programma en gepercipieerde legitimiteit; het is vaak een uiteindelijke vereiste van programmafinanciering / ondersteuning.

Gemeenschapsbetrokkenheid & Mobilisatieprogramma’s Er is een onbeperkt aantal programmatypes, modellen en structuren dat nooit door één enkel project voldoende gecatalogiseerd zak worden. Door tientallen inspanningen inzake gemeenschapsbetrokkenheid rond vectorbestrijding te herzien, ontstonden echter een aantal thema's dat de lezer helpt bepalen hoe hij/zij het beste, het beste programma voor zijn of haar gemeenschap kan ontwikkelen:

● Gemeenschapgerichte interventies profiteren van het hebben van een ondersteunende partner in de overheid, de bedrijven zonder winstoogmerk of de private sector als men een langdurig programmatisch succes wil bereiken;

● Gemeenschapsgerichte programma's gericht op het organiseren van gemeenschappen

in nieuwe organisatiestructuren - in plaats van bestaande structuren te gebruiken - toonden niet noodzakelijkerwijs een groter succesniveau;

● Succesvolle betrokkenheid benadrukten de noodzaak om vanaf het begin stewardship

en ownership op te bouwen en incorporeerden flexibiliteit / creativiteit op basis van suggesties van lokale burgers voor locatiespecifieke interventies;

● Alle succesvolle programma’s waren gericht op interpersoonlijke en face-to-face

communicatie als de belangrijkste instrumenten om de lokale bevolking te betrekken; dit ging vaak over in het vinden van sterke, gedreven personen, waaronder sommigen die goed betrokken zijn bij gemeenschaps- / religieuze organisaties;

● Mobilisatie-inspanningen die de effecten van diversiteit en gelijkwaardigheid binnen

lokale gemeenschappen erkenden, hadden de neiging een grotere impact te hebben, gedeeltelijk omdat ze toegang hadden tot geïsoleerde gebieden die voorheen sociaal en geografisch waren uitgesloten en deze activeerden;

● Gemeenschapsgerichte interventies die samenvielen met lokale

kalendergebeurtenissen, boden de mogelijkheid om de programmaondersteuning te vergroten en de zichtbaarheid binnen de grotere gemeenschap te vergroten;


Gedragsverandering & Communicaties inzake Gedragsverandering Studies van programma's in deze categorie zijn moeilijk in één overzichtelijke sectie onder te brengen, maar in materialen die voor deze inspanning zijn beoordeeld, hebben gedragsveranderingsprogramma's succes getoond in de context van het betrekken van burgers bij nieuwe, vectorbestrijding-specifieke activiteiten. De volgende bevindingen lichten enkele aspecten toe die gedragsverandering minder een "leuk om te hebben" component maken voor technische vectorbestrijdingsoperaties en eerder een reeks specifieke programma's die op zichzelf kunnen worden gebruikt om vectordichtheid en de verspreiding van door vector-overgedragen ziekten te verminderen. ● Gedragsveranderingsprogramma's in ten minste drie lange-termijnonderzoeken wezen op

een definitief succes bij het verlagen van de vectordichtheid (Aedes aegypti) of de overdracht van door vectoren overgedragen ziekten; benadrukte het belang van gedragsverandering als onderdeel van een algemene strategie; ● Ten minste vijf specifieke elementen werden geïdentificeerd in drie of meer van de

studies en gemarkeerd als de sleutel tot het succes van hun respectieve programma:

a. Kleine, toegewijde teams die projecten kunnen plannen en uitvoeren, werken ook, zo niet beter, dan grotere commissies / teams; b. Regio's en huishoudens raken er snel bij betrokken als gedragsdoelen redelijk en haalbaar zijn; c. Het handhaven van de interesse van vrijwilligers is fundamenteel en de sleutel tot succes; d. Het succes is sterk afhankelijk van nieuwe, lokale en strategische inzet van media; media moeten tweerichtingscommunicatie integreren en zowel strategieën als media-elementen moeten worden ontwikkeld door te werken met een passend publiek in de gemeenschap; e. Gedragsverandering en bewustwording vergt lange periodes en daarom moeten plannen van tevoren worden voorbereid en op passende wijze worden ondersteund.


Implementatievoorbeeld

Eén toepassing van het COMBI-model in zes landen (Brazilië, Guatemala, Nicaragua, Maleisië, Barbados, en Laos) identificeerde markeringen die schijnbaar een aanwijzing zijn voor de succesvolle implementatie van gedragsveranderende programma's en communicatie, ongeacht regio 25). Deze waren als hieronder aangegeven:

1. De inspanningen worden geleid door programma-kampioenen; 2. Programmaleiders hebben autonomie en de mogelijkheid voor heruitvinding op

lokaal niveau; 3. Plannen moeten worden ontwikkeld om te vervagen zodra de voortgang

voldoende is; 4. Gemeenschappen moeten organisatoren helpen bepalen welke voordelen het

hardst nodig zijn.

Educatie Er is een breed scala aan activiteiten gerelateerd aan vectorgerelateerd of door vectoren overgedragen ziektegerelateerd onderwijs op zowel het primair / voortgezet als het gemeenschapsonderwijs, die beide een cruciale rol kunnen spelen bij het ondersteunen van lokale vectorbestrijdingsgerelateerde activiteiten en gedragsverandering. Een overzicht van de literatuur suggereert een reeks belangrijke take-away-berichten en lessen die kunnen worden toegepast op modelontwikkeling in de context van het Caribisch Gebied:

● Succesvolle op onderwijs-gerichte interventies hebben over het algemeen vijf fasen gevolgd: a) formatief onderzoek; b) aanbevelingen ontwikkelen voor gedragsverandering; c) ontwikkeling van educatieve boodschappen; d) ontwikkeling en productie van materialen; e) distributie van materialen;

● Gedistribueerde informatie richt zich in het algemeen op: i) participatie van de

gemeenschap; ii) biologische bestrijding; iii) bestrijding van broedbronnen; iv); transmissie-informatie van nationale medische gezondheidsdiensten, sociale netwerken, en rechtstreeks van gezondheidsvoorlichters;

● Geproduceerde materialen moeten de nadruk leggen op de noodzaak om flexibel te zijn

en zich aan te passen aan de lokale omgeving vanwege ecologische, culturele en sociale verschillen;

● Het onderwijs was het meest effectief in de eerste 18 tot 24 maanden na de interventie,

maar vervolgens zonder aanhoudende inspanningen nam het effect af;(3)


● Netwerkeffecten - zowel op het vlak van management met lokale NGO's / overheden als

de implementatie ter plaatse met gemeenschapsvertegenwoordigers - worden over het algemeen beschouwd als sterke indicatoren van voorlichting- en communicatiesucces;

Gemeenschapsgerichte Bestrijdingsinspanningen Decennialang zijn wereldwijd meerdere vormen van zowel formele als informele gemeenschapsgerichte mobilisatie en voorlichtingsinspanningen geïmplementeerd. Een kwalitatief overzicht van artikelen over dit onderwerp bracht een aantal transversale thema's aan het licht:

● Bestrijdingsprogramma's vereisen een duidelijke, geïntegreerde aanpak met een sterke betrokkenheid van de gemeenschap - kenmerken die centraal staan in concepten voor sociale mobilisatie; dit moedigt duurzame processen aan om de beste inspanningen te behouden gedurende langere perioden;

● Implementatie van gemeenschapsgerichte activeringsmodellen vereist community-buy-

in, educatie en voortdurende toewijding gekoppeld aan vertrouwen in een functionerend en voldoende gefinancierd muskietbestrijdingsdistrict of lokale gezondheidsafdeling; (121)

● Bestrijdingsprogramma's maken gebruik van een combinatie van het elimineren van zo

veel mogelijk broedplaatsen en het toepassen van vectorbestrijding-interventies die muskieten in alle stadia van hun levenscyclus aanpakken; (123)

● Gemeenschapsleiders en gemeenschapsgerichte organisaties kunnen effectieve

kanalen zijn om informatie te verspreiden, gemeenschappen voor te lichten en gedragsverandering op het niveau van het huishouden te katalyseren en op hun beurt de vooruitgang in de bredere gemeenschap te stimuleren;

● Bewaking moet gelijktijdig worden uitgevoerd met vectorbestrijdingsinterventies: meting

van muskietlarven en poppen (127) van specifieke volwassen muskieten; pleiten voor persoonlijke beschermingsmaatregelen (met speciale methoden voor zwangere vrouwen).


Risicocommunicatie Er is een gedetailleerde module voor risicocommunicatie in de bijlage van deze handleiding. "Risicocommunicatie" vertegenwoordigt alle communicatie bedoeld om het publiek te informeren, te bekrachtigen, te betrekken, te mobiliseren en / of te organiseren om specifieke acties te ondernemen met betrekking tot het bestrijden van Aedes-aegypti en het voorkomen van door vectoren overgedragen ziekten. Dit omvat public relations, digitale mogelijkheden, sociale eigendommen, tv, radio, evenementen, gedrukt materiaal, billboards, informatiecabines, enz. - die allemaal gerichte informatie verspreiden naar specifieke groepen om in de loop der tijd een bepaalde verandering in attitudes / mindsets en gedrag aan te moedigen of te beïnvloeden. Er zijn meerdere componenten waaruit risicocommunicatie bestaat, maar die het meest succesvol zijn, omvatten ten minste vier hoofdkenmerken:

● Koppeling van risicocommunicatie aan nationale preventie- en bestrijdingsplannen. Het is moeilijker dan het klinkt, maar het is van cruciaal belang bij het plannen van de benodigde middelen, het gebruik van de beste communicatiekanalen en de beste manier om te focussen op de belangrijke demografische gegevens;

● Partnerschap met bestaande technische en professionele groepen / netwerken. Deze

methode voegt geloofwaardigheid toe aan inspanningen voor risicocommunicatie, genereert validiteit, interesse of bekendheid bij de doelgroep demografie en de specifieke actie of gedragingen die het programma probeert te beïnvloeden; (120)

● Typologie van het land ontwikkelen met behulp van epidemiologische en

entomologische criteria is waardevol, hoewel niet altijd mogelijk; ● Combinatie van risicocommunicatie met ondersteuning, lokale / community ‘influencers’

[ofwel personen van invloed binnen de gemeenschap], academische onderzoeksinstituten en monitoring- en rapportagepartnerschappen. Deze combinatie kan helpen de oorspronkelijke boodschap te versterken in cultureel relevante of demografisch overschrijdende berichten die vaak meer resoneren dan de formele communicatiecampagne.

Over het algemeen zijn risicocommunicaties vaak een latere overweging of iets waaraan helemaal niet gedacht wordt. Overheden die Facebook, billboards of flyers gebruiken, voeren zeker vormen van risicocommunicatie uit. Zonder een duidelijke strategie, specifieke doelen en doelstellingen, specifieke middelen en succesmaatregelen, zullen alle pogingen om gemeenschaps- of burgerparticipatie te inspireren echter niet succesvol zijn.

DEEL

ORGANISEREN

Inhoud:

Hoofdstuk 4 – Kerncomponenten van Nieuwe Initiatieven inzakeGemeenschapsbetrokkenheid

Hoofdstuk 5 – Grondslagen & OrganisatieHoofdstuk 6 – Potentiele “Modellen” inzake Betrokkenheid

2


HOOFDSTUK 4 - KERNCOMPONENTEN VAN GEMEENSCHAPSGERICHTE PROGRAMMA’S

Sub-Hoofdstukken

4.1 Advies inzake het Starten


4.1 Advies inzake het Starten

Als u direct naar deze pagina bladerde, betekent dit dat u graag gemeenschapsbetrokkenheid-programma's gaat ontwerpen voor de gemeenschappen die u dient of uw eigen gemeenschap activeert om een directe en zinvolle rol te spelen bij vectorbestrijding. Als u op zoek bent naar een programma om Aedes aegypti muskieten te helpen verminderen buiten de formele vectorbestrijdingsinspanningen, dan is dit de juiste plaats. Het goede nieuws is dat deze handleiding u middelen biedt om gemeenschapsbetrokkenheid-programma's op te zetten of uit te breiden. Het minder goede nieuws is dat deze handleiding geen zaken voorschrijft en dat het u niet echt vertelt wat u moet doen. Waarom? Elk eiland en elke gemeenschap in het Caribisch Gebied is uniek. Dientengevolge verdienen elk zorgvuldig ontwikkelde gemeenschapsbetrokkenheid-programma's en strategieën die zijn afgestemd op hun specifieke behoeften. Deze handleiding is bedoeld om te helpen nadenken over structurele componenten die nodig zijn om gemeenschapsbetrokkenheid-programma's te ontwerpen, te lanceren en te onderhouden, maar het is geen 'out-of-the-box'-programma dat u automatisch kunt opzetten. Er zijn echter enkele waardevolle lessen getrokken uit de vroege stadia van het organiseren van gemeenschappen, het ontwikkelen van overheidsprogramma's om gemeenschappen te betrekken of te empoweren, en het ontwerpen van tactieken om denkwijzen met betrekking tot vectorbestrijding te transformeren. De waarde van deze handleiding is afhankelijk van wie u bent in verband met vectorbestrijdingsactiviteiten in uw gemeenschap, regio of land en hoe u zich tot andere partijen verhoudt. Belangrijke stakeholders in gemeenschapsgerichte vectorbestrijding omvatten:

● Vectorbestrijdingsdeskundige binnen de overheid - u evalueert hetzij de verdiensten van hetzij de potentiële systemen die nodig zijn om een gemeenschap te betrekken of om burgers te activeren om specifieke acties tegen Aedes aegypti (of een andere vector) te nemen;

● Beroepsgezondheidsdeskundige bij de overheid - uw overheid kan al dan niet een vectorbestrijdingseenheid hebben, maar u zoekt inspiratie voor de manier waarop nieuwe hulpmiddelen voor communicatie en gedragsverandering verbeteringen kunnen genereren in ziektepreventie-inspanningen;

● Community-leider buiten de overheid - u bent een actieve leider in uw gemeenschap die probeert uw gemeenschap te organiseren rond specifieke vectorbestrijdingstaken of -doelen; dit kan fysieke ingrepen in heel uw gemeenschap zijn, of politieke belangenbehartiging om bepaalde infrastructuurherstel te laten uitvoeren, of nieuwe middelen die worden toegewezen aan vectorbestrijdingsdiensten;


● Bedrijfseigenaar die de gezondheid van werknemers wil verbeteren - u evalueert methoden om uw werknemers en hun gezinnen te organiseren om de gezondheid in hun gemeenschap te verbeteren; dit is goed voor hen en goed voor uw bedrijf; de overheid reageert misschien niet op uw zakelijke behoeften, en uw werknemers zijn verspreid over meerdere volksgezondheids- of politieke rechtsgebieden; u bent op zoek naar een manier om ze te organiseren en hen in staat te stellen Aedes aegypti tegen te gaan……thuis en op het werk;

● Vertegenwoordiger van de toerismevereniging - u zoekt naar manieren om aan te

tonen dat uw primair product - uw eiland - proactief is in het bestrijden van de muskieten die ziektes overbrengen en dat de overheid weinig capaciteit heeft om aan uw specifieke behoeften te voldoen; het vinden van manieren om gemeenschappen te betrekken is dan ook een van de weinige opties die u heeft;

● Voorvechter voor sociale rechtvaardigheid - u werkt aan het verheffen of

beschermen van een kwetsbare gemeenschap, waaronder pleiten voor een betere dekking van vectorbestrijding; u maakt zich zorgen dat uw begunstigden niet evenveel steun krijgen van de overheid, of dat u meer bescherming zoekt tegen door vectoren overgedragen ziekten; maar in beide gevallen is het organiseren van uw gemeenschap een positieve, constructieve manier om de stem van de gemeenschap te verheffen, etc.

Er zijn veel andere profielen die bij uw doel of belang passen, maar deze profielen en hun redenen bieden een rechtvaardiging voor het betrekken van gemeenschappen bij vectorbestrijding-activiteiten of bij het opzetten van nieuwe programma's. Hieronder volgen aanbevelingen voor het plannen in een vroege fase en het bouwen van een concept voor een door de overheid geleide inspanning, waarbij de overheid probeert een gemeenschapsgerichte vectorbestrijdingsinitiatief of een gerelateerd gedragsveranderingsprogramma in te zetten en in verband hiermee samen te werken.

• Bepaal ‘wie’ - welke gemeenschap wordt betrokken? o Als u onderdeel van de overheid vormt en u probeert een gemeenschap te

betrekken, identificeer dan duidelijk wie die gemeenschap is, wat de parameters ervan zijn, en hoe de gemeenschap zichzelf definieert;

o Wie zijn de gemeenschapsleiders? Wie zijn de influencers?

o Wie zal als pleitbezorger voor dit programma dienen?

o Wat zijn de zorgpunten van deze gemeenschapsleiders?

o Hoe kunt u het beste respect tonen voor hun zorgpunten en bedenkingen?


• Definieer ‘wat’ - wat zal “gemeenschapsbetrokkenheid” inzake vectorbestrijding met zich meebrengen? Wat zijn de doelen van het programma en wat zijn de doelstellingen van het programma?

○ Doelen zijn wat het programma van plan is te bereiken ("een vermindering van

dengue-overdracht" of "verminderde broedplaatsen voor larven”; ○ Doelstellingen zijn de prestaties die u moet veiligstellen om uw doel(en) te

behalen; ○ Wat probeert u te bereiken, en hoe kunt u dat duidelijk communiceren?

• Definieer ‘waar’ - vectorbestrijding is erg fysiek; gemeenschapsbetrokkenheid-

programma's moeten gekoppeld zijn aan geografie, en een duidelijke heldere verwoording van de geografische lijnen is belangrijk;

○ Het is vaak nuttig om bestaande politieke of kiesdistricten, gezondheidsdistricten of andere gemakkelijk te gebruiken organisatorische mechanismen te gebruiken;

○ Zijn er natuurlijke milieubarrières die het bepalen van het "waar" gemakkelijker

maken? Zijn er culturele of sociale barrières of uitdagingen verbonden aan het behandelen van een gemeenschap als 'één' gemeenschap?

• Definieer organisatorische structuur – bepaal welk type organisatorische structuur

noodzakelijk is;

○ Gemeenschapsorganisaties kunnen bestaande gemeenschapsgerichte maatschappelijke organisaties, religieuze instellingen, bedrijven, buurten of andere bestaande organisatiestructuren gebruiken;

○ Gemeenschappen kunnen ook een "nieuwe" organisatie willen vormen die zich

richt op het bij elkaar brengen van leden van de gemeenschap met het oog op het bereiken van doelen / doelstellingen;

○ Overheden willen misschien een nieuw gemeenschapsinitiatief of

gemeenschapsorganisatie 'zaaien' of willen een bestaande organisatie mogelijk in staat stellen specifieke inspanningen te ondernemen met betrekking tot vectorbestrijding (d.w.z. het Rode Kruis vragen om Zika-preventieprogramma's te beheren op het snijpunt van vectorbestrijding en reproductieve gezondheid);

○ Regeringen kunnen ook duidelijker communiceren met gemeenschappen, of

meer in dialoogvorm, waardoor een of andere vorm van strategie of partnerschap inzake gemeenschapsbetrokkenheid nodig kan zijn.


● Definieer andere organisatorische componenten en vereisten:

○ Leiderschap – wie zal deze inspanning leiden; is er een commissie of raad die toezicht zal houden?

○ Vereist uw overheidsinstelling nieuwe of extra autoriteiten om het publiek op deze manier te betrekken?

○ Vorm partnerschappen of allianties - welke non-profitorganisaties [ofwel

organisaties zonder winstoogmerk], overheidsinstanties, scholen, bedrijven of andere organisaties zouden ondersteuning bieden aan deze inspanning;

○ Bepaal de benodigde middelen - welke middelen zijn nodig om uw doelen en

doelstellingen te bereiken? ○ Stel een strategie op - "dit is hoe we larve broedplaatsen in de komende drie

maanden in dit dorp zullen verminderen"; ○ Bepaal hoe je succes kunt meten - zelfs gemeenschapsgerichte,

vrijwilligersorganisaties of -programma's moeten worden gemeten op basis van wat ze proberen te doen; stel in een vroeg stadium duidelijke parameters of maatregelen van succes vast;

Bijkomende aanbevelingen bij het structureren van het programma of initiatief zijn ook een hulp bij het nadenken over de bredere strategische vragen die men zal tegenkomen bij het bepalen hoe bestaande structuren het beste kunnen worden gestructureerd om een vectorbestrijding-specifieke rol op zich te nemen. Plaats een premie op onafhankelijkheid en autonomie. De nadruk moet liggen op het vormgeven, begeleiden, inzetten en bezitten van de vectorbestrijdingsinspanningen die het best geschikt zijn voor hun gemeenschap, gekenmerkt door een luchtige benadering. Wil het model volledig effectief zijn, dan moeten instellingen de mogelijkheid hebben om op onafhankelijke wijze hun eigen initiatieven te organiseren en te beheren; door gebruik te maken van de template en modules, zal elke gemeenschap een reeks variabelen hebben voor maatwerk, aanpassingen aan of kalibreren voor lokale omstandigheden en dynamica. Streef altijd naar Openheid en Transparantie. Gemeenschapsinitiatieven moeten open en transparant blijven voor iedereen; gemeenschappen moeten toegang hebben tot vectorbestrijdingsinformatie en -gegevens, en vrijwilligers op districtsniveau moeten toegang krijgen tot dezelfde gegevens die door de overheid of de gemeenschapsprogrammeur worden beheerd (als de overheid niet degene is die hen "betrekt”). Dit draagt bij aan de eigen verantwoordelijkheid van het proces en de implementatie door de lokale gemeenschappen.


Klein en lokaal starten is het beste. Onafhankelijke gemeenschapsgerichte mobilisatieprogramma's moeten op het kleinst mogelijke levensvatbare niveau worden gehandhaafd - hoe kleiner de groep, des te effectiever de vectorbestrijding. Elk initiatief moet een standaard-governancemodel bevatten, zodat supportcentra probleemloos kunnen communiceren met elk programma; het management van elk initiatief moet echter een reeks gemeenschapsleiders omvatten, inclusief vertegenwoordigers van verschillende overheidsinstanties (niet alleen vectorbestrijding). Bouw een herkenbaar merk waarmee de mensen zich kunnen identificeren ‘Branded’ gemeenschapscampagnes kunnen goed werken, vooral als ze correct worden uitgevoerd. Een doordacht, impactvol, zeer aantrekkelijk en inspirerend merk kan worden gebruikt om gemeenschappen en burgers te inspireren om actie te ondernemen. Het is absoluut noodzakelijk dat elk merk of communicatie-inspanning zij aan zij wordt gedaan met de gemeenschap en rekening houdt met de kernwaarden van de betrokken gemeenschappen, op een manier die verteerbaar, gemakkelijk identificeerbaar, iconisch, pictogramvriendelijk en zeer zichtbaar is. Gebruik van technologie – Niet bang zijn zulks te doen Nieuwe technologieën stellen overheden en gemeenschappen in staat om nauw samen te werken. Mobiele technologie kan een cruciaal hulpmiddel zijn voor burgerbetrokkenheid en vectorbestrijding waarmee iedereen die een rol wil spelen bij vector-preventie gerelateerde inspanningen, inderdaad een rol kan spelen. Inclusief een reeks functies om contact te leggen met andere vrijwilligers; in kaart brengen; rapportage van hotspots; foto's uploaden van larve broedlocaties; vragen posten; het beantwoorden van vragen, enz. Aanbevolen wordt dat dit een initiatief-specifieke toepassing (of een reeks toepassingen) omvat die is aangepast aan de programma's en die burgers in staat stelt enthousiast te worden over de bestrijding van door muskieten overgedragen ziekten. Bouw met groei in gedachten Voor overheden die deel willen nemen aan vectorbestrijdingsactiviteiten is het belangrijk dat de overheid dit doet op een manier die in andere gemeenschappen kan worden gerepliceerd. Succes in het ene programmagebied kan een uitbreiding naar het volgende betekenen, en een vroege planning voor "modulaire" of schaalbare programmaonderdelen is verstandig. Elk initiatief moet worden gestructureerd als "bouwstenen" die deel uitmaken van een toekomstige en bredere inspanning die kan passen in "districten" en vervolgens in nationale coördinatieprogramma's.


Dit zal hieronder worden geschetst, maar het uitgangspunt is eenvoudig - lokale initiatieven zullen dezelfde mapping- en rapportagestructuren gebruiken die verband houden met naburige ministeries van volksgezondheid of andere openbare gezondheidsinitiatieven. Deze ministeries en initiatiefnemers kunnen uiteindelijk samenwerken en rapporteren aan CARPHA's ondersteuningscentrum, zodat elk initiatief in het Caribisch Gebied dezelfde rapportagetools, taal, meetmethoden, metriek en belangrijke prestatie-indicatoren gebruikt. Vectorbestrijding is een relatief technisch en vaak ingewikkeld gebied. Daarom moet elk model de nadruk leggen op de ontwikkeling van standaardisatie van elementaire, veilige, gebruiksvriendelijke en goedkope vectorbestrijdingstools en methodologieën ten behoeve van alle gemeenschapsdeelnemers, evenals elk gemeenschapsinitiatief.


HOOFDSTUK 5 - GRONDSLAGEN EN ORGANISATIE

Sub-Hoofdstukken

5.1 Creëren van een nieuw beleidskader

5.2 Programmabeleid en hulpmiddelen afstemmen

5.3 Integratie van gemeenschappen en burgers in Vectorbestrijdingsoperaties

5.4 Operationele Gemeenschapsbetrokkenheid

5.5 Belangrijkste rollen


5.1 Creëren van een Nieuw Beleidskader

Veel overheden die gemeenschappen willen empoweren om een rol te spelen in vectorbestrijding beschikken momenteel niet over de middelen of het personeel om dat te doen. In veel gevallen zal het veiligstellen van nieuwe financiering om nieuwe inspanningen te ondersteunen niet alleen komen van verzoeken die alleen aan de minister van Volksgezondheid of Milieuzorg zijn gericht. In afwachting hiervan zijn de volgende aanbevelingen bedoeld om leiding en management van het ministerie, instrumenten te bieden om gemeenschapsbetrokkenheid te integreren in zowel het strategische planningsproces dat overheden jaarlijks ondernemen om beleid, prioriteiten en middelen te bepalen; en op een prominente plaats op een al lange lijst met prioriteiten. Het ideale scenario omvat de afstemming van de volgende componenten:

● Autoriteit: eenheden voor vectorbestrijding hebben de autoriteit en de flexibiliteit nodig om gemeenschappen te betrekken, partnerschappen aan te gaan, burgervrijwilligers in te schakelen, materialen en training te bieden en andere inspanningen te verrichten om educatie op te voeren, uit te rusten en gemeenschappen in staat te stellen een directe rol te spelen in vectorbestrijding (22); veel eenheden kunnen dit al doen, maar anderen krijgen nog steeds geen dergelijke flexibiliteit in hun mandaat of autoriteit;

● Verantwoordelijkheid: de eenheden van de vectorbestrijding moeten verantwoordelijk

worden gehouden voor de autoriteit die hen toekomt om het publiek te bekrachtigen en hun bij hun werk te betrekken; verantwoordelijk worden betekent dat we de vereisten krijgen om specifieke resultaten of processen na te streven die verbonden zijn met de betrokken gemeenschappen; zonder deze verantwoordelijkheid handelen overheidsinstanties zelden;

● Bronnen: er kan geen autoriteit en verantwoordelijkheid zijn zonder de middelen om

hen te ondersteunen(70); overheden zullen de autoriteiten en verantwoordelijkheden van gemeenschapsbetrokkenheid moeten matchen met de middelen die nodig zijn om dit op de juiste manier te doen.

Hebben de overheden nog geen autoriteit om de gemeenschappen te ‘betrekken’? Ja en nee. Overheden zijn vaak niet uitgerust om middelen toe te wijzen voor bijvoorbeeld het toewijzen van een persoon om gemeenschapsgroepen te betrekken bij vectorbestrijdingsgerelateerde voorlichtingsprogramma's. Zonder deze middelen spelen gemeenschappen mogelijk geen rol bij vectorbestrijding, en dit kan zich vertalen in het verwijderen van minder broedplaatsen, wat wordt gezien als een verantwoordelijkheid van een ministerie en vectorbestrijdingseenheid.


De eenheden van de Vectorbestrijding kunnen heel goed het voordeel zien van het inschakelen van het publiek in deze programma's, maar als de bijbehorende verantwoordelijkheid niet wordt ondersteund door de autoriteit om specifieke acties te ondernemen om die verantwoordelijkheid te beïnvloeden, zal er geen actie worden ondernomen. In meer eenvoudige bewoordingen moeten overheden vectorbestrijdingseenheden voorzien van de autoriteiten, verantwoordelijkheden en middelen om gemeenschappen te betrekken en hen in staat te stellen een belangrijke rol te spelen bij het onderdrukken van Aedes aegypti (of andere bedreigingen voor de volksgezondheid). Om overheden voor te bereiden om dit beter te doen, is strategische bespreking nodig op hogere overheidsniveaus om te helpen bepalen of, wanneer en hoe het nieuwe inspanningen voor gemeenschapsbetrokkenheid zal prioriteren. Een manier om de juiste autoriteiten, verantwoordelijkheden en middelen vast te stellen, is door een nieuw beleidskader op te stellen binnen de bevoegde ministeries. Zonder wijzigingen in prioritering en verantwoording, zal de gemeenschapsbetrokkenheid gedegradeerd blijven naar eens per jaar vrijwillige opruimdagen - nauwelijks het gemeenschapsbetrokkenheid en activeringsprogramma van de 21e eeuw dat we als ideaal zouden moeten ophouden! Het opzetten van een nieuw beleidskader voor gemeenschapsbetrokkenheid ter ondersteuning van vectorresultaten zou geen onmogelijke taak moeten zijn. De volgende componenten lijken relevant te zijn in de meeste overheden in de CARPHA-lidstaten:

● Stel vectorbestrijdingsgerichte gemeenschapsbetrokkenheid als prioriteit in de nationale vectorbestrijdingsstrategie en het financieringsplan; identificeer gemeenschapsbetrokkenheid als een strategische prioriteit, gelijk aan het gewicht dat aan traditionele vectorbestrijdingsprogramma’s wordt gegeven;

● Institutionalisering van de input van de gemeenschap en participatie in het

vectorbestrijdingsgerelateerde strategische planningsproces, waardoor gemeenschapsleiders en burgers een directe rol kunnen spelen bij het vormgeven van de jaarlijkse vectorbestrijdingsinspanningen van de overheid voordat het jaar begint;

● Maak gemeenschapsbetrokkenheid als een strategische pijler of pad in het

jaarlijkse strategische plan;

● Stel een vereiste op voor vectorbestrijdingsbeheer om gemeenschapsbetrokkenheid op te nemen in hun jaarlijkse operationeel plan, waarbij programma's op operationeel niveau worden aangemoedigd om gemeenschappen in vectorbestrijdingsoperaties op te nemen of hen hiertoe te versterken;


● Een driemaandelijkse evaluatie van de inspanningen van de gemeenschapsbetrokkenheid uitvoeren en de prestaties meten op basis van brede maar meetbare meeteenheden;

● Een manager benoemen die als verantwoordelijke partij fungeert voor het waarborgen

van de afstemming tussen het jaarlijkse strategische plan en de operationele plannen gedurende het jaar; evalueer die manager op jaarbasis voor een deel op basis van de prestaties betreffende prioriteiten inzake gemeenschapsbetrokkenheid.

Deze inspanningen zouden helpen de gemeenschapsbetrokkenheid op nationaal of ministerieel niveau te verankeren en de basis leggen voor de nodige middelen voor het institutionaliseren van inspanningen inzake gemeenschapsbetrokkenheid. 5.2 Afstemmen van Prioriteiten & Middelen

Met een nieuw beleidskader of ten minste gemeenschapsbetrokkenheid ingebouwd in een strategisch plan, kan een vectorbestrijdingseenheid beginnen te spreken over de benodigde middelen. Het niveau van de middelen hoeft niet significant te zijn om gemeenschappen serieus te betrekken bij belangrijke prioriteiten of vectorgerelateerde uitdagingen. Neem het navolgende in overweging:

● Eén voltijdse medewerker in een vectorbestrijdingseenheid kan relaties met een tiental gemeenschapsgroepen beheren;

● Een dozijn gemeenschapsgroepen, wanneer ze zijn opgeleid en gemachtigd om

opruimacties van de gemeenschap te hosten, inspanningen huis-aan-huis-in buurten om bronnen te verminderen, informatie over larvebroedbronnen via gratis apps, of vrijwilligerswerk om les te geven op lokale scholen, kunnen duizenden levens in meerdere gemeenschappen raken;

● Deze activiteiten hebben een rimpeleffect en genereren bewustzijn, bezorgdheid en

eigenaarschap bij de lokale bevolking, wat kan bijdragen aan de algehele vermindering van de broedplaatsen van muskieten;

● De afname van broedplaatsen bij individuele woningen zal de last voor de

vectorbestrijdingseenheid verminderen, waardoor vectorbestrijdingspersoneel tijd krijgt om zich te concentreren op hoog-risicogebieden, evenals monitoring en evaluatie van bestrijdingsactiviteiten, resulterend in een beter gericht gebruik van middelen.

Die ene FTE zou een aanzienlijke impact kunnen hebben op de algemene effectiviteit van de vectorbestrijdingsoperatie.


Aanvullende financiële middelen, indien beschikbaar, kunnen gemakkelijk een katalysator zijn voor gemeenschapsgerichte organisaties om verantwoordelijkheden op zich te nemen voor bepaalde vectorbestrijdingsfuncties. Subsidies of micro-contracten met non-profitorganisaties voor het beheren van bronvermindering, rapportage of vectorbestrijdingsvoorlichting op basisscholen en middelbare scholen zouden ook rimpeleffecten hebben, waardoor een kleine vectorbestrijdingseenheid de impact ervan kan versterken. 5.3 Operationaliseren van Gemeenschapsbetrokkenheid

Hieronder volgen enkele stappen om een programma voor gemeenschapsbetrokkenheid met, of binnen een gemeenschap op te bouwen vanuit het perspectief van de overheid:

● Eerste contact leggen met belangrijke gemeenschapsleiders voor consultaties; ● Een select aantal gemeenschapsleiders aanwerven om een "Community Advisory

Group" (CAG) te vormen; ● Gegevens of informatie met betrekking tot vectorbedreigingen delen; ● Gezamenlijke prioriteiten vaststellen (bijvoorbeeld "bronvermindering in district twee is

een prioriteit" of "onze gemeenschap zou zich willen richten op het voorlichten van kinderen");

● Houd gemeenschapsvergaderingen, co-hosted en voorgezeten door de CAG

(gemeenschapsleiders moeten, waar mogelijk, leidinggeven aan vergaderingen inzake gemeenschapsbetrokkenheid);

● Identificeer een bredere "actiegroep" bestaande uit gemeenschapsleiders,

bedrijfseigenaars, religieuze leiders, opvoeders, lokale politici en anderen die gebruik kunnen maken van gemeenschappen in het hele gebied of deze mobiliseren;

● Ontwikkel Partnerschappen met een of twee bestaande gemeenschapsorganisaties; ● Stel een vergaderrooster op voor de CAG; ● Zorg voor een training voor CAG-leden met betrekking tot gemeenschapsgeleide

vectorbestrijdingsactiviteiten, basale muskietbiologie, enz.; ● Op de eerste CAG-bijeenkomst, keur een specifieke reeks activiteiten goed voor de

korte termijn (bijvoorbeeld een eerste opruiming van de gemeenschap, informatiehokje voor de supermarkt, bezoeken aan scholen of gemeenschapstraining, enz.);


● Begin met het vormgeven aan een eenvoudige korte- termijnstrategie (vaak het best gedaan nadat de groep samenkomt rond een specifiek evenement opgezet om zichtbaarheid en momentum te genereren);

● Identificeer een leidinggevende rol of secretariaat binnen de gemeenschap om

inspanningen te blijven plegen (vaak personen die met pensioen zijn, werkloos, enz.); ● Stel een cadans in van vergaderingen en activiteiten voor nieuwe werving of

inspanningen van leden; ● Ontwikkel een merkidentiteit die is vastgesteld door de gemeenschap en die trots en

zichtbaarheid creëert voor de bredere gemeenschap; ● Stel middelen veilig van lokale belanghebbenden, waaronder bedrijven; ● Implementeer programma's die door de gemeenschap zelf zijn gekozen of ontwikkeld; ● Rapporteer regelmatig en vaak aan de gemeenschap en gebruik alle beschikbare

kanalen voor informatie-uitwisseling om informatie over programma's, voortgang en ander belangrijk materiaal te blijven delen;

Er zijn tal van andere stappen die kunnen worden genomen, maar deze zijn enkele zeer basale stappen voor het opzetten van een op de gemeenschap-gebaseerd vectorbestrijdingsinitiatief. 5.4 Belangrijke kiezers

Dus over wie hebben we het als we over een ‘gemeenschap’ praten? Welke groepen of verenigingen vormen eigenlijk een gemeenschap? Teneinde vectorbestrijdingsgerichte gemeenschapsbetrokkenheid-programma’s op te zetten, behoren de hierna volgenden tot die groepen die we gemeenschappen op zichzelf zouden noemen, en die gemeenschappen die samen met anderen worden samengevoegd om een nieuwe, grotere gemeenschap te vormen. Hoe doelgerichter een campagne is om een specifieke gemeenschap te betrekken, hoe groter de kans dat specifieke doelen of doelstellingen worden bereikt. Daarnaast moeten programma's die afhankelijk zijn van gemeenschapsbetrokkenheid rond geografische gebieden - Vela, Barrio, enz. - bewust zijn van hoe individuen die misschien voldoen aan verschillende kenmerken binnen een gemeenschap, het beste te inspireren of te betrekken.


● Burgers - als individuen of gegroepeerd op basis van demografie, geografie, inkomen; ● Gemeenschappen - geografische groeperingen van individuen en gezinnen, of breder

gedefinieerde groepen waarin individuen zichzelf plaatsen (dat wil zeggen: "Ik woon in afdeling 5, maar ik identificeer me meer met mijn kerkgemeente in de stad");

● Maatschappelijke groeperingen - groepen die meestal georganiseerd zijn rond het

voldoen aan behoeften binnen een gemeenschap, stad of land; ● Religieuze instellingen - kerken, moskeeën, tempels, en op geloof gebaseerde

gemeenschappen; ● Kleine bedrijven en organisaties of verenigingen met winstoogmerk; ● Onderwijsnetwerken - opvoeders, gezinnen en studenten; ● Sociale netwerken - horizontale netwerken waarin individuen zichzelf plaatsen, vaak

geografie overstijgend of andere gebieden van identiteit of verwantschap;

● Media - individuen, organisaties of bedrijven kunnen effectieve partners zijn of multipliers afdwingen;

● Overheidsinstanties - agentschappen buiten vectorbestrijdingsinstanties met inzet of rol

te spelen; ● Openbare veiligheid - netwerken van politie, brandweer en noodhulp;

● Krijgsmacht - vaak een genegeerde stakeholdergroep die capaciteit, expertise of

ondersteuning kan toevoegen; Er zijn veel andere groepen, maar voor elk vectorbestrijdingsbureau dat probeert om gemeenschappen te betrekken, is het ‘t beste om precies te weten welke gemeenschappen betrokken zullen worden, en welke gemeenschappen kunnen worden gebruikt ten behoeve van andere gemeenschappen in nood.


HOOFDSTUK 6 - MOGELIJKE METHODEN VOOR BETROKKENHEID

Sub-Hoofdstukken

6.1 De keuze voor de Juiste Structuur inzake Betrokkenheid

6.2 Het District- & Buurtsysteem


6.1 De Keuze voor de Juiste Structuur inzake Betrokkenheid

Bij het voorbereiden van een nieuw initiatief om een gemeenschap geografisch te betrekken (bijvoorbeeld een buurt van 5000 mensen op een eiland), is het van cruciaal belang om opties te evalueren voor de manier waarop dergelijke betrokkenheid het best kan worden gestructureerd. Het zal sterk variëren en moet, waar van toepassing, door de gemeenschappen zelf worden beslist.

De volgende zijn voorbeeldstructuren die zijn ontworpen om gedachten te inspireren over hoe de juiste niveaus van eigendom en initiatief op gemeenschapsniveau kunnen worden gecombineerd met geleide structuur en met steun van overheden. Er is geen perfect formaat of structuur, maar beslissingen die in het begin van het proces zijn genomen over hoe overheidsdiensten of ondersteuning het best kunnen worden geplaatst, kunnen vaak tijdens het proces problemen en verwarring voorkomen.

Overheid

Gemeenschap

Overheid Overheid

Overheid

Gemeenschap

Programma

Programma

Programma


Het is belangrijk hoe regeringen zichzelf positioneren om de gemeenschap te betrekken, te versterken, aan te moedigen, te motiveren en / of zich aan te passen aan de zaken van de gemeenschap. Hoewel er geen vaste methode is die voor elke inspanning in het Caribisch Gebied zou werken, wordt er wel gesuggereerd dat overheden zorgvuldig nadenken over de beste manier om gemeenschappen de primaire rol te laten spelen bij het bepalen of vormgeven van de programma's die zij zullen nastreven bij het onderdrukken van Aedes aegypti-populaties. 6.2 Het District- en Buurtsysteem

Veel initiatieven inzake gemeenschapsbetrokkenheid in het spectrum van de volksgezondheid gebruiken geografische organisatorische eenheden om activiteiten te splitsen in managementcomponenten. Dit is slim. Voor vectorbestrijding-gerelateerde betrokkenheidsinspanningen zijn kleinere gemeenschapseenheden beter, omdat inspanningen op het gebied van bestrijding van Aedes aegypti vertrouwde relaties tussen gemeenschapsleden en vrijwilligers in het programma vereisen. Om mensen van buiten in een bepaalde buurt te laten kloppen op deuren en vragen om te helpen bij het verwijderen van stilstaand water of containers die dienen als muskietenbroedplaatsen, is geen ideale regeling. Buurten - de kleinst mogelijke geografische groepering van burgers, percelen / huizen / bedrijven, en milieukenmerken (waaronder parken, open ruimten, stranden, rivieren, wegen, enz.) die worden beheerd door het bestuursorgaan van het initiatief, en die worden beheerd door de buurt "Aanvoerders" - zijn nuttig. In elke wijk kan een aantal taken, verantwoordelijkheden, monitoringtools en teams aanwezig zijn die ervoor zorgen dat de buurt het maximale niveau van vectorbestrijdingsinspanning mogelijk maakt. Dit maakt ook schaalbaarheid mogelijk. Meerdere buurten kunnen worden gegroepeerd om grotere organisatiegroeperingen te vormen, of districten die een bredere inspanning met maximale impact vertegenwoordigen. Naarmate Programma's, Buurten en Districten groter worden, is het belangrijk om de grootte van bepaalde regio's en hun dichtheden te bewaken. In het geval van overbevolkte regio's is het belangrijk dat Districten verder worden onderverdeeld om binnen elke Buurt een "warm en donzig" gevoel te behouden, niet overdreven opgeblazen; dus effectief opereren, zodat leden binnen elke gemeenschap elkaar kennen en goed kunnen samenwerken en samen kunnen groeien. Organisatorische Kernelementen: Voor grotere initiatieven inzake gemeenschapsbetrokkenheid die zich verder uitstrekken dan kleine gemeenschappen of doelbuurten met uitbraken van door vectoren overgedragen ziekten of hoge muskietdichtheden, moet schaal serieus worden overwogen. Overheden die zich voorbereiden op het betrekken van gemeenschappen, zouden er goed aandoen om te kijken naar, zo niet een plan op te stellen voor, hoe het best een gemeenschapsgericht centraal coördinatie-element kan worden opgezet dat bestaat uit meerdere leiders van de Community Action Group (CAG); vervolgens meerdere kleine geografische CAG's; enzovoort.


Een schets van een gestructureerde hiërarchie omvat het volgende:

● Hoofdkantoor / regionale kern: een partnerschap tussen de overheid en een coalitie van meerdere vertegenwoordigers van meerdere CAG's uit verschillende gemeenschappen - dit is de bron en curator van het kernmandaat van het initiatief, centrale planningsinspanningen, de ontwikkeling van programmacomponenten, modules, middelen, tools, standaarden en ondersteuning voor elke CAG; dit orgaan heeft een kleine groep van vrijwilligers of deeltijds personeel voor het beheren van het "dashboard" en coördinatie, samenwerking, administratie, operaties en ondersteuningsinspanningen;

● Community Action Groups (CAG's) - de gemeenschapscoalitie samengesteld en georganiseerd om gemeenschapsgerichte vectorbestrijdingsprogramma's uit te voeren of te begeleiden;

● Community Action Districts ("Districts" of CAD's): dit is de op een na meest waardevolle organiserende eenheid in het model, omdat het een handvol buurten ondersteunt en als zwaartepunt fungeert voor een aantal buurten in het district; het district is het centrum voor het verspreiden van training, materialen en middelen voor elke wijk; Districten helpen elke buurt mee te bewegen, rapporteren over activering op buurtniveau; nl identificeren en opvullen van bepaalde hiaten; elk district wordt versterkt door een interne organisatiestructuur die bestaat uit individuen van overheidsinstanties, het maatschappelijk middenveld, de gemeenschap in het algemeen, bedrijven, enz.

● Gemeenschapsbuurten ("Wijken"): Wijken zijn het belangrijkste element in het model. Wijken kunnen bestaan uit maximaal 1000 personen of meer (meestal 200 - 400 woningen), bedrijven en andere gemeenschapscomponenten binnen een aangrenzend geografisch gebied; Wijken zijn ontworpen door buurtvrijwilligers die lokale gemeenschappen ondersteunen die proberen op te staan als buurt. Wijken worden beheerd door Buurtleiders - vrijwilligers die dienen als hoofdcoördinator en die specifieke routinetaken uitvoeren, en die inspireren en andere vrijwilligers aanmoedigen om belangrijke rollen op Buurtniveau te vervullen; Buurtleiders bieden rapportage over de buurt; organiseren sociale evenementen op buurtniveau; verzorgen trainingen; en dienen als het 'hart' van het programma. Buurtleiders zijn "all-stars" en vertegenwoordigen een echte toewijding aan de gemeenschap en de veiligheid van haar leden; Deze leiders worden versterkt en ondersteund door het programma op nationaalniveau en districtsniveau, en in verschillende regionale marketingprogramma’s worden zij ook aangegeven als te zijn helden van het Caribisch Gebied.

De gedachte dat er één template is die kan worden gebruikt om deel te nemen aan kritieke vectorbestrijdingstaken, suggereren dat elke gemeenschap homogeen en vergelijkbaar is. Dit is gewoon niet het geval. Als je al vroeg en vaak nadenkt over hoe je gemeenschapsbetrokkenheidsprogramma's het best structureert, leidt dit tot minder verwarring en minder ad hoc regelingen. Het zal ook een groter vertrouwen wekken bij de leden van de gemeenschap en bij de belangrijkste belanghebbenden, die bepalend zullen zijn voor het succes van elk programma dat probeert de gemeenschaps- of burgerparticipatie te inspireren om de dreiging van Aedes aegypti te verminderen.

DEEL

Inhoud:

Opzetten van Programma’s voorGemeenschapsbetrokkenheid

Hoofdstuk 9 - BronvereistenHoofdstuk 10 - Voorwaardenscheppende Technologieën

Hoofdstuk 7 - Programmaconcepten voor GemeenschapsbetrokkenheidHoofdstuk 8 - Opzetten & Uitvoeren van Nieuwe

Programma’s voor Gemeenschapsbetrokkenheid

3


HOOFDSTUK 7 - PROGRAMMACONCEPTEN VOOR GEMEENSCHAPSBETROKKENHEID

Sub-Hoofdstukken

7.1 Voorbeeld Programmacomponenten


7.1 Voorbeeld-Programmacomponenten

Overheden en gemeenschappen wereldwijd, hebben een reeks van programma’s uitgevoerd om gemeenschappen en burgers te betrekken bij activiteiten die specifiek gericht zijn op de bestrijding van Aedes aegypti. Hier is een voorbeeld van een programmaconcept in de context van het Caribisch Gebied. Een meer programmagerichte versie is beschikbaar in de bijlagen. Dit voorbeeldprogramma zou het resultaat zijn van samenwerking tussen overheid en gemeenschap en het resultaat van werk van een Community Activation Group. Prioriteiten inzake Vectorbestrijding:

1. Preventief - versterk gemeenschappen om zo broedplaatsen uit te roeien;

2. Door de Gemeenschap geleid - activeer gemeenschap om vectorbestrijdingsinspanningen te leiden en om buren en bedrijven verantwoordelijk te houden voor participatie;

3. Veilig en effectief - gebruik muskietenbestrijdingsmethoden die zijn goedgekeurd door

toonaangevende regelgevende instanties en die veilig zijn voor gebruik door vrijwilligers; 4. Uitgebreid – streef naar vectorbestrijding over het hele eiland, inclusief op elk terrein,

woning, bedrijf en openbare ruimte in een bepaald district; 5. Geïntegreerd - gebruik verschillende methoden om populaties van larven en volwassen

muskieten te bestrijden; Preventieprogramma:

1. Voorlichting op scholen en met maatschappelijke organisaties - overleg met lokale scholen in een poging om gedragsverandering vanaf jonge leeftijd te bewerkstelligen;

2. "Zero Tolerance" Uitroeien Broedplaatsen - zorg ervoor dat alle terreinen vrij zijn van broedplaatsen; werk bij elke woning tot alle broedplaatsen zijn uitgeroeid;

3. Voortdurende Larve bestrijding - gebruik veilige, effectieve methoden voor het uitroeien van muskietlarven in permanente of semi-permanente structuren;

4. Verbeteringen in de fysieke infrastructuur - werk samen met de overheid om permanente of semi-permanente fysieke structuren of elementen die een bedreiging vormen / broedplaatsen bevatten, te verwijderen, te veranderen of te vernietigen;

Voortgaande Gemeenschapsinspanningen voor Vectorbestrijding:


1. Districts- en wijkoperaties - ontwikkel sterke buurten en wijken onder leiding van

getrainde vrijwilligers om kennis, knowhow, middelen en waarschuwingen doorlopend te verspreiden en het programma een gedetailleerd overzicht te geven van de omstandigheden en dynamiek;

2. Jaarlijkse huis-aan-huis-baseline-enquêtes - voer jaarlijkse baseline-onderzoeken uit

met getrainde vrijwilligers van elk gebouw in de beoogde gemeenschap; deze enquête scoorde elke eigenschap op basis van larve broedplaatsen of potentiële broedplaatsen; de basislijnenquête wordt in kaart gebracht en zal de daaropvolgende bestrijdingsinspanningen begeleiden. Bedrijfsruimten worden één keer per week bezocht totdat de aanwezigheid van broedplaatsen gereduceerd is tot "nul";

3. Doorlopende bewaking en monitoring - voortzetting van doorlopende

surveillancemethoden, waaronder huis-tot-huis-inspecties met behulp van willekeurige en systematische methoden en ga door met het uitroeien van broedplaatsen;

4. Gerichte onderdrukking - verricht op verschillende momenten in het jaar enorme

inspanningen om bestaande of terugkerende probleemgebieden aan te pakken Gemeenschapsgerichte Rampenbestrijding:

1. Geval van Zika-overdracht - reageren op gemelde en vermoede gevallen van transmissie met larvicide, adulticide, en bronverminderingsinspanningen binnen 1 / 8e van een mijl van transmissie met behulp van getrainde vrijwilligers;

2. Zwangerschapssupportpakket - voorzie zwangere vrouwen van muskietennetten,

insectenwerend middel, voer speciale inspecties uit, en verkleining/uitroeien larvenplaatsen bij hen thuis en binnen een bepaalde straal.

Hulpmiddelen voor Vectorbestrijding binnen de gemeenschap:

1. Muskiet-vallen: gebruik bepaalde vallen om als controle- en bestrijdingsmiddelen te dienen;

2. Chemicaliën: gebruik chemicaliën indien nodig, maar alleen zoals goedgekeurd door de

stuurgroep en met begeleiding van een functionaris belast met vectorbestrijding; 3. Biologische bestrijdingsmethoden - Evalueer biologische bestrijdingsmethoden zodra

de toepasbaarheid van de methode kan worden bepaald als nuttig in de betreffende setting;

4. Gedragsveranderingsprogramma's - ontwikkel en implementeer lokaal gestuurde

communicatieprogramma's om gedragsverandering te inspireren;


a. Ontwikkel een ‘branded’ gemeenschapscampagne om de aandacht te

vestigen op een positief gemeenschapsmoment en belang van collectieve actie;

b. Maak gebruik van media om informatie over programma-evenementen te delen

en bepaalde aanbevelingen inzake gedragsverandering; c. Ontwikkel programma's voor "incentives-by-association" - programma's die

individuen, families, bedrijven, religieuze organisaties, enz. in staat stellen een vorm van positieve identificatie of aansluiting bij het programma of de specifieke aanbevolen acties te behalen;

d. Ontwikkel en onderhoud een actieve aanwezigheid op sociale media; e. Bouw en onderhoud een website voor het programma met belangrijke

informatie en middelen;

f. Stel het schoolcurriculum samen en integreer dit om een idee te krijgen van het belang van de rol die elk huishouden en het maatschappelijk lid moeten spelen in het verminderen van muskietpopulaties.

Er zijn veel andere programma-elementen betreffende inspanningen vanuit de gemeenschap die zouden kunnen worden opgenomen, maar deze suggesties zouden de lezer voldoende elementen moeten geven om te overwegen bij het ontwerpen van zijn of haar eigen strategie en inspanning.


HOOFDSTUK 8 - SAMENSTELLEN & UITVOEREN VAN NIEUWE PROGRAMMA’S INZAKE GEMEENSCHAPSBETROKKENHEID

Sub-Hoofdstukken

8.1 Planning

8.2 Initiële governance

8.3 Training en teambuilding

8.4 Duurzaamheid

8.5 Gegevens verzamelen en delen

8.6 Evaluatie van de prestaties


8.1 Planning

Met de schaarse middelen die veel gemeenschapsorganisaties en overheden hebben, is het noodzakelijk om in gedachten te houden dat nieuwe inspanningen voor gemeenschapsbetrokkenheid specifieke doelen moeten hebben en de beperkingen kennen. Terwijl organisatoren en leiders beginnen aan het proces om relevante partijen ter tafel te brengen en middelen te mobiliseren, is het belangrijk om de verschillende onderdelen van het programma op een hoog niveau te presenteren om ervoor te zorgen dat er op gemeenschapsniveau bereidheid en betrokkenheid bestaat om die doelen na te streven. Hieronder staat een aantal elementen die u moet overwegen bij het plannen van implementatie van gemeenschapsgerichte vectorbestrijdingsprogramma's:

a. Begin met gegevens indien mogelijk: Gemeenschapsbetrokkenheidsprogramma's die beginnen met gegevens voor muskietdichtheden, broedplaatsen of andere gegevens kunnen vanaf het allereerste begin prioriteiten bepalen; gebruik van overheidsgegevens, indien beschikbaar, kan helpen om een gemeenschapsgerichte campagne op gang te brengen; b. Surveillancenetwerken: een nauwkeurig, doorlopend, goed beheerd

vectorsurveillancesysteem zal helpen bij het vaststellen van een basislijn van gegevens waaruit beslissers de algehele voortgang van het programma kunnen volgen, met inbegrip van verspreiding van muskietensoorten;

c. Gemeenschapsgericht / Rapportage inzake broedplaatsen vanuit de massa: Het

inspireren van de participatie van bewoners bij het identificeren en rapporteren van huidige of potentiële uitdagingen kan effectief zijn in het verstrekken van zowel bruikbare gegevens als het betrekken van de gemeenschap. Larvebroedplaatsen kunnen worden geregistreerd via beschikbare applicaties, sociale media of de web. Bewoners kunnen een eenvoudig te gebruiken applicatie gebruiken om te helpen bij het melden van huidige of potentiële broedplaatsen. Deze informatie helpt een VCO-team op probleemgebieden te focussen, waardoor hun inspanningen worden gemaximaliseerd;

d. Rampenbestrijding/Noodhulp: Er moet aandacht worden besteed aan de reactie op

noodsituaties. Vectorteams moeten binnen 24 uur reageren op een vermoedelijke of bevestigde melding van een Zika-, knokkelkoorts- of andere VBD-uitbraak met gerichte bronvermindering en andere mitigatie-inspanningen (bednetten, insectenwerende middelen, "zwangerschapspakketten"). Een snelle reactie kan organisaties helpen verdere verspreiding van ziekten te verminderen. Inspanningen moeten bronvermindering, uitroeien van larven en huis-aan-huis-meldingen omvatten binnen een bepaalde straal rond een bevestigde of vermoedelijke transmissielocatie;

e. Strategische Oplossingen: Evalueer de potentiële bruikbaarheid van het inzetten van

een "strategische" oplossing - bijvoorbeeld een nieuw bestrijdingsmiddel - en betrek de gemeenschap met opties voor activiteiten met betrekking tot eliminatie. De ontwikkeling


van een aantal nieuwe technologieën die mogelijk aanzienlijke gevolgen kunnen hebben voor de lokale bevolking van Aedes aegypti, vereist de betrokkenheid van gemeenschappen bij het uitvoeren van pilot-proeven. Door samen te werken als een gemeenschap om te bepalen hoe deze opties het best kunnen worden nagestreefd, kunnen openbare, gemeenschaps- en privéprikkels worden afgestemd en ontstaat er een momentum voor verandering.

8.2 Initiële Governance

Zodra het plan is samengesteld, is het belangrijk om de implementatie ervan te ondersteunen met de juiste hoeveelheid expertise, politieke wil en consequente opvolging. Dit genereert veel van de autoriteit die nodig is om consequent te worden vertrouwd als een betrouwbare bron van informatie en ondersteuning binnen de gemeenschap en, wanneer goed gedaan, individuen en organisaties verder in staat stelt om op een georganiseerde manier te participeren. Hieronder volgt een lijst met suggesties voor het handhaven van succesvol bestuur:

● Opzetten, beheren, monitoren en evalueren van het programma in overeenstemming met de missie, het mandaat en de doelstellingen zoals vastgelegd door de stuurgroep en om ervoor te zorgen dat het programma op de meest professionele en efficiënte manier wordt geïmplementeerd.

● Programma's worden bestuurd door een Community Advisory Group (CAG) of

stuurgroep, zoals geautoriseerd door de primaire grondleggers van het programma. De CAG of de stuurgroep is verantwoordelijk voor de algehele succesvolle uitvoering van het programma en is de instantie die verantwoordelijk is voor de inzet van financiële middelen op een wijze die consistent is met het charter en het strategisch plan van het programma. De stuurgroep moet ten minste maandelijks bijeenkomen en vraag dat alle contracterende organisaties routinematig en consequent rapporteren.

● Een gemeenschapsgestuurd leiderschapsteam en een coalitie onderhouden die bestaat

uit een breed scala aan gemeenschapsleiders en belanghebbenden.

● Leiderschap vanuit de gemeenschap vormt de hoeksteen van dit soort programma's. Sociale licentie om te werken komt van een goed gerangschikte gemeenschapsorganisatie, aangedreven door een verscheidenheid aan belanghebbenden die kunnen spreken voor meerdere kiesdistricten, waardoor het programma geworteld is in de specifieke behoeften van de gemeenschap.


8.3 Training en Teambuilding

Bij het samenstellen van teams voor deze gemeenschapgerichte initiatieven, moeten managers ernaar streven om een hoge mate van interconnectieve en synergetische kenmerken te ontwikkelen tussen de teamleden, de grotere gemeenschap, de lokale overheid en de belangrijkste belanghebbenden. Hier is een voorbeeld van een teamopstelling die een krachtige, goed gefinancierde gemeenschapsbetrokkenheid-inspanning ondersteunt:

● Functionarissen belast met Vectorbestrijding binnen de gemeenschap (CVCOs): Dit is een hybride positie die al dan niet tegen betaling wordt verricht: verantwoordelijkheden omvatten het beheer van bestrijdingstechnologieën; monitoring en verzamelen van gegevens over risicogebieden; interfacing met het grote publiek; deelnemen aan educatieve capaciteiten op lokale scholen en maatschappelijke organisaties. CVCO's vormen de ruggengraat van elk programma en moeten worden geselecteerd op zowel hun werkethiek als interpersoonlijke vaardigheden. Heel vaak zijn deze teamleden in het veld, alleen of in kleine teams van 2-3, en moeten ze snel en effectief problemen kunnen oplossen, rekening houdend met de grotere programmadoelstellingen. Bestrijding is slechts een deel van de taakomschrijving: aangezien de CVCO's contact zullen onderhouden met leden van de gemeenschap, moeten ze in staat zijn om duidelijk en met toestemming namens het programma te communiceren.

Lijst van Dagelijkse Werkzaamheden:

1. Verrichten Baseline-onderzoek (van nieuwe regio’s): segmenteren en in kaart brengen van nieuwe gebieden, terwijl ze worden opgenomen in het programma; adviseren van besluitvormers over de meest risicovolle en specifieke uitdagingen die kunnen worden verwacht;

2. Bestrijdingsbeheer: passende bestrijdingsmethoden toepassen op individuele woningen, bedrijven en organisaties, religieuze instellingen, educatieve en gemeenschapsvoorzieningen. 3. Gegevensverzameling: ideaal geïntegreerd met alle controlemethoden is een digitale gegevensverzamelingsmethode die gemakkelijke beslissingen mogelijk maakt op basis van beschikbare gegevens; omvat risico- en bestrijdingsgegevens, KAP en enquête-informatie, enz.; gebruikt door het team en programmamanagers voor tactische en strategische doeleinden.

● Functionaris belast met Gemeenschapsbetrokkenheid: Verantwoordelijk voor het

communiceren van de grotere impact van het programma op de gemeenschap, inclusief aan bedrijven, religieuze organisaties en overheden; het beheren van uitgaande


communicatie namens het programma; ontwikkeling en monitoring van de implementatie van "Adopt-a-Spot" of soortgelijke programma's die de gemeenschap betrekken bij de bestrijdings- en preventie-inspanningen. Deze sleutelrol moet worden ingevuld door een zeer charismatische en energieke persoon en iemand die graag wil leren en groeien in de positie.

● Teammanager & Algemeen Administrateur: Verantwoordelijk voor het toewijzen van

wekelijkse en dagelijkse doelen, inclusief de gebieden waar bestrijdingsmaatregelen moeten worden geïmplementeerd; houdt toezicht op het team, beheert leveringsniveaus, planning, en algemene operationele taken; produceert wekelijkse rapporten die worden gebruikt door Steering & Management Committees voor langetermijnplanning;

● Leiding Technologische Ondersteuning: Verantwoordelijk voor het beheer van het

permanente onderhoud van alle applicaties die door het team worden gebruikt, inclusief voor het bepalen van risicogebieden en voor het verzamelen van beslissingsvorderingsgegevens; mogelijkheid om gegevens te analyseren en gedetailleerde rapporten te produceren zou een aanwinst zijn.

Andere belangrijke componenten voor het trainen of sensibiliseren van gemeenschappen voor dit soort programma's zijn:

● Activiteitnormalisatie: inspireer wijkparticipatie en actie via een robuust "buurtwacht"-programma voor bronvermindering en sociale normalisatie met betrekking tot milieu-reinheid en programma-deelname. Inspireer deelname in elk district, inclusief de aanstelling van ten minste één districtsleider in alle districten, en ten minste één evenement per district per maand;

● Inspiratie door educatie en transparantie: geef voorlichting aan en inspireer bewoners

om concrete stappen te nemen om de broedplaatsen van muskieten te verminderen en hun buren, gemeenschappen en werkgevers aansprakelijk te stellen. Het delen van feitelijke, specifieke en gerichte informatie over wat individuen en gezinnen kunnen doen om de verspreiding van door vectoren verspreide ziekten te voorkomen, kan inspireren en informeren en een verandering in attitudes bevorderen over de rollen die individuen kunnen of moeten spelen;

● Aantonen van momentum: Werven en activeren van bewoners, bedrijven, clubs en

andere groepen om een directe rol te spelen bij bronvermindering en algemene gedragsaanpassingen met betrekking tot milieu-onderhoud en sociale verwachtingen met betrekking tot broedplaatsen van muskieten. Aanhoudende, spraakmakende en positieve gemeenschapsevenementen kunnen inspraak hebben en aanmoedigen tot veranderingen in kennis en attitudes met betrekking tot de rol van individuen bij de preventie en beheersing van door vectoren overgedragen ziekten. Evenementen moeten voor iedereen toegankelijk zijn en routinematig worden geïmplementeerd om als middel te dienen om naar gemeenschappen / bewoners te luisteren en positieve actie te demonstreren.


8.4 Verduurzaming

Zodra het programma is geïmplementeerd, is het belangrijk om onmiddellijk te beginnen met het ondersteunen en plannen dat het op de lange termijn in stand blijft. Dit vereist een succesvolle buy-in van de gemeenschap, politieke partijen en overheidsorganisaties. Hierna volgen enkele middelen die het ontdekken waard zijn in dezen:

● Resource-mobilisatie voor de lange termijn: garandeer nieuwe financiering voor programmering voor het hele jaar (meestal 2-3 jaar van tevoren) door lokale en internationale belanghebbenden. Om langdurige impact te hebben, moeten organisaties verder gaan dan de oorspronkelijke doelstellingen van het programma. Dit vereist nieuwe middelen en nieuwe toezeggingen voor ondersteuning en samenwerking - dat werk nu moet beginnen;

● Uitbreiding voorlichting: energie die wordt besteed aan het opleiden van toekomstige

generaties wordt op dezelfde manier aanbevolen voor succes op lange termijn. Het inspireren van schoolgaande kinderen om een directe rol te spelen in gedragsverandering kan een directe impact hebben thuis en in de hele gemeenschap. Het opleiden van studenten is een sleutelcomponent voor het realiseren van grootschalige gedragsverandering in de hele regio. Door rechtstreeks met scholen te werken, kunnen studenten praktische praktijkervaringen opdoen om hun kennis en attitudes met betrekking tot hun rol bij de preventie van door vectoren overgedragen ziekten te verbeteren.

● Stimuleren van omgevingen die zelf zorgen voor surveillance: het verbeteren van

de kennis van bewoners van belangrijke vectorgerelateerde bedreigingsgebieden op het hele eiland kan sociale druk en positieve attitudeveranderingen creëren. Het tonen van bewoners, de resultaten van enquêtes en inspecties en het aanbieden van eerlijke uitleg kan helpen bij het toevoegen van hun kennis en helpen bij het inspireren van attitudeveranderingen met betrekking tot bronvermindering.

8.5 Verzamelen en Delen van Gegevens

Datagedreven besluitvorming is een kenmerk van succesvolle programma's. Het is van cruciaal belang om methoden te plannen voor het verzamelen en delen van belangrijke statistieken, niet alleen voor interne besluitvorming, maar ook voor grotere organisatorische transparantie. Het verzamelen van gegevens is ook bijna altijd een vereiste voor veel financieringsbronnen. Hier volgen enkele tips voor het plannen en verzamelen van gegevens:

● Succes tonen: Demonstreer effectieve, veilige, duurzame maatregelen op verantwoordelijkheidsdomeinen, en deel kennis, hulpmiddelen en ervaringen met lokale instanties voor vectorbestrijding. Het aantonen van de effectiviteit van een vectorbestrijdingsprogramma dat geen giftige of schadelijke chemicaliën gebruikt en dat de nadruk legt op veranderende mindsets of gemeenschappen, kan veel bewerkstelligen met betrekking tot het verkrijgen van politieke sponsoring en ondersteuning;


● Dataverzameling met Regelmatige Tussenpozen: vrijwillige teams om elke woning te inspecteren op actieve of potentiële broedplaatsen - op cyclische basis (300-400 huizen per kwartaal potentieel, afhankelijk van de belasting van de vrijwilliger). Resultaten idealiter opgenomen en gerapporteerd via een app. Een grondig en volledig onderzoek van alle gebouwen op het eiland zal leiden tot een nauwkeurig beeld van habitats voor containers - actief en potentieel - en vervolgens leiden tot effectieve inspanningen om de bron terug te dringen;


8.6 Evaluatie van de Prestaties

Feedback ofwel terugkoppeling is een cruciaal onderdeel van gemeenschapsbetrokkenheid en het opzetten van een succesvolle en nuttige tweerichtingsdialoog kan vaak volstaan als een feedback- en evaluatieproces. Houd echter rekening met het volgende bij het plannen van formele groei en verbetering van programma's:

● Monitoring en evaluatie is belangrijk maar niet noodzakelijk: inspanningen van de vectorbestrijding in de Gemeenschap moeten worden gemonitord en geëvalueerd waar mogelijk, maar de afwezigheid van dergelijke capaciteit mag geen belemmering vormen voor de organisatie en actie van de organisatie; in sommige gevallen hebben gemeenschappen weinig tot geen capaciteit om een grondige of doorlopende evaluatie van de prestaties uit te voeren, maar in andere kunnen gemeenschappen mogelijk een reeks basisbenchmarks of -doelen ontwikkelen die op zichzelf kunnen worden gemeten;

● Gebruikmaken van overheidsvector surveillancemethoden: overheden kunnen vaak gebruikmaken van bestaande surveillancemethoden (ovivallen, containerindexen, enz.) In een gebied om hun voortgang aan te tonen.

Implementatievoorbeeld Meten van het algemeen succes van het BugOut Initiatief en het Management

Het BugOut-programma is een gemeenschapsgericht vectorbestrijdingsprogramma dat actief is op de British Virgin Islands. Het Strategisch Plan van BugOut - en alle BugOut-activiteiten - worden geëvalueerd door de volgende metingen, samen met andere indicatoren, waaronder efficiënt en effectief management, degelijk financieel beheer en groei in getallen en kwaliteit van belanghebbenden en supporters:

• De omvang van vectordichtheid, zoals bepaald door het BugTut-netwerk van surveillance dat wekelijks het hele jaar door wordt gemeten;

• Het aantal broedcontainertellingen per eigendom, gemeten aan de hand van twee enquêtes per jaar en steekproeven;

• Het percentage eigenschappen dat als "Hoog risico" of hoger wordt beoordeeld tijdens elke enquête, en de% vermindering tussen enquêtes;

• De verandering in kennis en attitudes (via een KAP-enquête) van bewoners van Virgin Gorda in verband met hun specifieke rol bij het voorkomen of elimineren van broedplaatsen;

• De verandering in kennis en attitudes (via een KAP-enquête) van Virgin Gorda-studenten met betrekking tot hun specifieke rol bij het voorkomen of elimineren van broedplaatsen;

• het aantal districten dat wordt geactiveerd als onderdeel van het BugOut-initiatief; • Het aantal en % bedrijven dat betrokken is bij het BugOut Hero-programma (dit programma

rekruteert en betrekt organisaties om deel te nemen als partners van BugOut). Alle inspanningen van BugOut zullen gericht zijn op het verzekeren van vooruitgang op elk van deze gebieden, en een technisch team zal ervoor zorgen dat elk programmagebied aan de verwachtingen voldoet. Wijzigingen in het strategisch plan of specifieke inspanningen worden tot op zekere hoogte verwacht, en zullen worden geleid door BugOut-leiders en -Stuurgroep.


HOOFDSTUK 9 - VEREISTEN INZAKE HULPMIDDELEN

Sub-Hoofdstukken

9.1 Budgettering voor Gemeenschapsbetrokkenheid

9.2 Gemeenschapsmiddelen


9.1 Budgettering voor Gemeenschapsbetrokkenheid

Geen twee landen of gebieden zullen hetzelfde programma uitvoeren, maar bepaalde budgetposten zullen overeenkomen tijdens de meeste door de overheid gestuurde inspanningen inzake gemeenschapsbetrokkenheid. Verder kan, met het oog op duurzaamheid van programma-inspanningen, budgettering het beste worden gedaan als onderdeel van het jaarlijkse strategische plan voor de vectorbestrijdingseenheid en zijn bredere door het ministerie gestuurde middelenstrategie.

● Personeel - een van de grootste kosten voor overheden die gemeenschapsgerichte vectorbestrijdingprogramma's nastreven, is het personeel dat nodig is om deze programma's te plannen, voor te bereiden en uit te voeren;

● Indirecte kosten - overheidsinspanningen om programma’s voor

gemeenschapsbetrokkenheid te initiëren, zullen vaak indirecte kosten met zich meebrengen, zoals vervoer, het ontvangen van koffie of maaltijden voor leiders van de gemeenschap, drukkosten en verloren productiviteit op de belangrijkste verantwoordelijkheden van vectorbestrijding, maar deze zouden minimaal moeten zijn; hoeven zelden veel te stimuleren als de geschikte samenstelling voor samenwerking vroeg en frequent wordt gepresenteerd;

● Ondersteuning van Gemeenschapsprogramma's - kosten kunnen variëren van US $

100 tot US $ 10.000 voor gemeenschapsgerichte seed-programma's; benodigdheden, vergadermaterialen, gedrukte materialen, basishulpmiddelen en chemicaliën, ondersteuning voor training, ondersteuning voor het bouwen van een website, enz., zijn low cost-vereisten die de meeste vectorbestrijdingsbureaus aanvankelijk kunnen ondersteunen;

● Risicocommunicatie - meestal contant geld of een directe bijdrage in natura van

mediabedrijven, marketingcampagnes kunnen variëren qua kosten; er wordt gesuggereerd dat dure marketingcampagnes die gebruikmaken van brede communicatiekanalen nauwkeurig worden bestudeerd en dat meer gerichte inspanningen voorrang krijgen;

● Digitale communicatie - kosten in verband met de ontwikkeling van digitale

hulpmiddelen (website, sociale-media-accounts, enz.) moeten ook minimaal zijn. Er zijn goedkope hulpprogramma's voor het bouwen van websites beschikbaar, waarmee websites kunnen worden ontwikkeld voor minder dan $ 20 per maand; sociale media-accounts zijn vrij om vast te stellen; voorstellen van verkopers of adviseurs binnen of buiten gemeenschappen dienen kritisch te worden bekeken in een poging om duidelijk te maken dat bepaalde vereisten voor het programma worden vastgesteld;


● Speciale evenementen - bepaalde kosten in verband met het hosten van community-opruimacties of informatiecabines zijn minimaal, maar kunnen variëren van de kosten van latexhandschoenen en vuilniszakken tot gehoste barbecues, vervoer voor vrijwilligers, T-shirts, hoeden, en zelfs digitale hulpmiddelen zoals telefoons met app geladen voor gebruik door gemeenschapsleiders.

Ongeacht de omvang of reikwijdte van het project, wordt aanbevolen om de kosten tot een minimum te beperken totdat een strategisch plan, grotendeels ontwikkeld door de gemeenschappen zelf, duidelijk gewenste doelen en doelstellingen kan formuleren. Van daaruit kunnen middelen worden toegewezen of gevraagd in directe relatie tot de uitkomsten. 9.2 Gemeenschapsmiddelen

De grootste bron van middelen voor op de gemeenschap gebaseerde programma's bestaat binnen de gemeenschappen zelf. Hieronder volgen voorbeelden van middelen die vanuit de gemeenschap kunnen worden gegenereerd:

● particuliere donaties van leden van de gemeenschap; ● zakelijke donaties van bedrijven binnen of in de buurt van het programmagebied; ● Bijdragen in natura van benodigdheden, voedsel / water, apparatuur; ● Gedoneerde ruimte voor vergaderingen, opslag van apparatuur of het hosten van

speciale evenementen; ● Gedoneerde kopieën / afdrukken; ● Schenkingen van stichtingen; ● Donaties van de overheid;


HOOFDSTUK 10 - VOORWAARDENSCHEPPENDE TECHNOLOGIEËN Sub-Hoofdstukken 10.1 Basishulpmiddelen

10.2 Gebruikmaken van mobiele technologieën

10.3 Sociale Media


10.1 Basishulpmiddelen

Er zijn weinig tools nodig om gemeenschappen te betrekken en te activeren in vectorbestrijdingsgerelateerde taken. De volgende zijn echter nuttige hulpmiddelen om te overwegen bij het plannen van hoe gemeenschappen te betrekken, of wanneer gemeenschappen van plan zijn om zichzelf te organiseren:

● vrijwilligers; ● Website met kalender, aankondigingen en communicatietools (verzend formulieren, e-

mail nieuwsbrieven): ● Social media-accounts; ● Mobiele telefoons (gemeenschapsleden hebben in de meeste gevallen een eigen); ● App voor het in kaart brengen van larve bronnen; ● Inspectietools voor broedplaatsen - handschoenen, dippers; ● Gemeenschapsgerichte opschoningshulpmiddelen - handschoenen, vuilniszakken; ● Klemborden, potloden / pennen, papier; ● Hand-outs - flyers, enquêtes, afdrukken van één pagina, enz. (Er bestaan online een

reeks templaten). Aanvullende hulpmiddelen kunnen nuttig zijn, maar zijn niet noodzakelijk. Hoe eenvoudiger het programma voor gemeenschapsbetrokkenheid, hoe beter.


Implementatievoorbeeld - KAP In Fiji (10)

Dengue is een opkomende bedreiging voor Fiji als gevolg van toenemende verstedelijking, het aanpassingsvermogen van de hoofdvector en de inconsistente muskietbestrijdingsprogramma's. Tot voor kort had de Nationale Vectorbestrijding-eenheid van het Ministerie van Volksgezondheid een verticaal denguepreventie- en -beheersingsprogramma bestaande uit kostbaar, intermitterend en grotendeels ineffectief insecticidespuiten. Ontevreden over de resultaten heeft het ministerie van Volksgezondheid van Fiji opdracht gegeven voor een innovatie- en preventiebeheersingsproject. Het project bestond uit twee delen: een baseline KAP-enquête, en de implementatie van een nieuwe sociale mobilisatie- en communicatiecampagne. De enquête identificeerde belangrijke kwesties die eerder over het hoofd werden gezien. De ondervraagde mensen hebben weinig actie ondernomen om de meest productieve broedplaatsen van muskieten te verminderen, zelfs die weinig inspanning vergden. Vervolgens werden werkgroepen opgezet om voorlichtingsmaterialen en mobilisatieactiviteiten voor hun respectievelijke kiezers te ontwikkelen. Als gevolg hiervan werd communicatie over gedragsverandering benaderd met slechts een paar kleine stapsgewijze veranderingen als campagnedoelstellingen en grotendeels gericht op eenvoudige aanpassingen aan bestaand gedrag. Deze aanpak wordt nu benut door opeenvolgende preventie- en bestrijdingsinitiatieven in Fiji.

10.2 Gebruikmaking van Mobiele Technologieën

Nieuwe, goedkope of gratis mobiele technologieën maken het inzetten van gemeenschapgerichte vectorbestrijding verrassend effectief. Details zijn te vinden in module 2 met betrekking tot het gebruik van een door de gemeenschap ontwikkelde app voor het in kaart brengen van larve broedplaatsen en het presenteren van informatie terug naar gemeenschappen. Er zijn een reeks nieuwe apps die dit soort activiteiten mogelijk maken. Deze worden gebruikt om een verscheidenheid aan robuuste gegevensverzameling te synthetiseren met betrekking tot seizoensgevoeligheid, weersomstandigheden, historische gegevens, locaties en door de gemeenschap verstrekte gegevens om een voorspellend en reactief model te creëren. Deze gegevens kunnen worden omgezet in interactieve hulpmiddelen die worden gebruikt om de gemeenschappen waaruit de gegevens zijn verzameld, voor te lichten, te informeren en te beschermen. Deze tools vallen in drie verschillende categorieën:

● Interactieve digitale elementen. Applicatie en webgebaseerde tools zijn ontworpen om

individuen in staat te stellen potentiële risicogebieden te bekijken, voorspelde prognoses voor toekomstige risicofactoren en up-to-date te blijven over hoe hun regio, gemeenschap, buurt en huishouden presteren in vergelijking met anderen;


● Mobiele meldingen. Het is relatief eenvoudig om sms-berichten naar burgers te sturen, ze te waarschuwen voor actuele risicofactoren en hen te adviseren actie te ondernemen op basis van actuele gebeurtenissen of aankomende weersomstandigheden en seizoensfactoren. Door burgers te adviseren over de beste werkwijzen vóór een lange periode van muskietenvoortplanting, kunnen initiatieven effectief uitbraken voorkomen voordat deze zich voordoen;

● Voorlichting aan de Gemeenschap. Met up-to-date waarschuwingen herinneren

technologie-interfaces gemeenschappen op nuttige wijze aan de beste werkwijzen om gezond te blijven; omvat lokale evenementen die gemeenschappen zelf of plaatselijke gezondheidsorganisaties organiseren om een veilige en gezonde omgeving te bevorderen. Dit educatieve component is de sleutel tot het creëren van langdurige impact binnen gemeenschappen.

Gemeenschapsvoorlichting – Zap-A-Quito

Een goed voorbeeld van voorlichting aan de gemeenschap in een digitaal formaat is de "Zap-A-Quito" -toepassing van CARPHA, die het leuk maakt en eenvoudig om educatieve concepten te verbeteren die met het publiek worden gedeeld. Dit soort games is vooral effectief voor educatieve inspanningen gericht op kinderen. Door deze toepassingen eenvoudig te downloaden te maken, kunnen leiders een groot aantal burgers goedkoop en voortdurend bereiken en continu de nadruk leggen op preventie- en bestrijdingsmethoden.

Kind (links) met het Zap-A-Quito-spel. Wanneer deelnemers sterven, kunnen ze vragen over muskieten beantwoorden om door te spelen. Deze vragen omvatten informatie die te vinden is in ander gemeenschapsmateriaal, waaronder hoe je je huis vrij kunt houden van muskieten (rechts).


Mapping Tools - DiSARM & Malaria

DiSARM is een platform voor surveillance en beslissingsondersteuning, waarmee malariabestrijdingsprogramma's complexe analyses kunnen uitvoeren terwijl ze nog steeds op een intuïtieve manier met gegevens omgaan. Door satellietgerelateerde milieu- en klimatologische variabelen te combineren, kunnen gebruikers risicokaarten produceren en aanbevelingen doen op basis van weloverwogen beslissingen. Door dit real-time proces te automatiseren, kunnen teams risicokaarten maken waarmee interventies gericht kunnen zijn op specifieke gebieden met een hoog risico, waardoor meer middelen kunnen worden gebruikt en interventie effectiever kan worden aangepakt.

Kaart (hierboven) toont groepen van potentiële risico-locaties, waaraan unieke identificatienummers kunnen worden toegekend en die ofwel handmatig kunnen worden geselecteerd of automatisch kunnen worden gegenereerd.

Dankzij de prognosekenmerken van DiSARM kunnen burgers meldingen ontvangen naarmate de risiconiveaus van locaties voor mogelijke uitbraken veranderen en besluitvormers en relevante autoriteiten (zoals gezondheidsinstellingen, gezondheidswerkers in de gemeenschap) zich van tevoren adequaat kunnen voorbereiden.

Ga naar http://www.disarm.io voor meer informatie over DiSARM

10.3 Sociale media

Sociale medianetwerken zijn essentiële hulpmiddelen om gemeenschappen vandaag de dag te betrekken. Zo snel mogelijk moeten een community-vrijwilliger en de CAG de eigen sociale-mediarekening van de community opzetten om energie en aandacht te genereren rond komende gemeenschapgerichte vectorbestrijdingsprogramma's.


Er is veel kennis over het gebruik van sociale media, maar de volgende principes zijn nuttig om te onthouden:

● Sociale media "strategie" moet de doelen en doelstellingen van het programma ondersteunen;

● Voordat u begint, moet het doel en de doelgroep van de inspanningen van de sociale

media 100% duidelijk zijn; ● Het openen van een Facebook- of Twitter-account is geen sociale strategie of

campagne; ● Een ‘branded’ inspanning gekoppeld aan het gemeenschapsprogramma zal de interesse

en betrokkenheid vergroten; ● Dagelijkse betrokkenheid via sociale media is van cruciaal belang; ● Financiering is niet vereist om een sociale aanwezigheid te vestigen; vermijd

aantrekkelijke verkooppakketten die goedkope conversies of een groei in gebruikers bieden; organische sociale media-inspanningen, indien correct uitgevoerd, zullen het programma veel meer van pas komen dan het ‘kopen’ van vrienden.

Het doel van het beïnvloeden van gedragsverandering via sociale media voor het verbeteren van gezondheidsgerelateerd onderwijs en betrokkenheid verschilt daarom niet significant van socialemediamarketing gebruikt in een bedrijfsomgeving. Daarom is het geschikt om strategieën voor commerciële marketing op sociale mediakanalen te gebruiken om verandering in gezondheidsgedrag te helpen bevorderen. De voordelen van deze aanpak zijn talrijk. Ongetwijfeld bieden sociale mediakanalen een uniek voordeel van zichtbaarheid, publiciteit en het verzamelen van bewijs van keuzes van mensen. Bewijs van opties gemaakt door een netwerk van vrienden / volgers op social-mediaplatformen kan de keuze van andere gebruikers aanzienlijk beïnvloeden, waardoor een cascade-effect wordt gecreëerd en de verspreiding van informatie wordt versneld. Bovendien zijn interactiviteit, kosteneffectiviteit en aanpassingsvermogen enkele van de voordelen die sociale media hebben ten opzichte van traditionele media. Sociale mediasites zijn enkele van de meest bezochte sites op internet, waarbij de overgrote meerderheid van volwassenen met toegang tot internet gebruikmaakt van ten minste één platform (2). Dit maakt sociale media een belangrijk hulpmiddel bij het realiseren van grootschalige gedragsveranderingsdoelen.

BIJLAGEN Module 1 - Toolkit voor Gemeenschapsbetrokkenheid

Deze module fungeert als een snelstarthulpmiddel om de ontwikkeling van initiële programma’s voor gemeenschapsbetrokkenheid te begeleiden. Dit hieronder weergegeven merk is specifiek voor deze oefening ontwikkeld om te laten zien hoe een branded campagne voor Gemeenschapsbetrokkenheid eruit zou zien. Deze module bevat het volgende:

1. Introductiebrief van de gemeenschapsgroep 2. Persbericht 3. Programma-overzicht Informatie voor website & hand-outs 4. Adopt-A-Spot-informatie 5. Adopt-A-Spot applicatie 6. Presentatie van overheidsvertegenwoordigers 7. Functieomschrijving – Leider van de Gemeenschapsbetrokkenheid 8. Inleidende blogpost


1. Introductiebrief van de Gemeenschapsgroep

4 september 2017 Geachte heer/mevrouw, We hebben onlangs een gemeenschapsinspanning opgezet om muskietpopulaties aanzienlijk te verminderen, met name Aedes aegypti met behulp van milieuvriendelijke methoden, en het versterken van de gemeenschap. Dit initiatief komt precies op een kritiek moment waarop onze toeristische economie en onze gezinsgezondheid worden bedreigd door de verspreiding van het Zika-virus. Het heet Project MosquitoShield. MosquitoShield biedt de organisatie en middelen voor een succesvolle muskietbestrijding, maar het is afhankelijk van de empowerment en deelname van iedereen in de gemeenschap voor het succes ervan. We hebben een aantal van de beste wetenschappers en vectorbestrijdingsexperts ter wereld ingeschakeld als onze adviseurs om ons te helpen effectieve methoden voor muskietbestrijding te begrijpen. Ons eerste initiatief is een informatie- en voorlichtingscampagne om het aantal muskietbroedplaatsen in onze buurten te verminderen. Om dit te bereiken, proberen we sociale, zakelijke en buurtgroepen te ontmoeten en vergaderingen met overheidsvertegenwoordigers te houden. We vragen leiders van kerkelijke groepen, bedrijven en scholen om deel te nemen aan inspanningen voor gemeenschapsonderwijs door een korte presentatie te geven over wat elk gemeenschapslid kan doen om muskieten te verminderen. Je kunt deze informatie dan delen met je groep, met de volledige steun van het MosquitoShield projectteam, en een betekenisvolle impact hebben in de strijd tegen muskieten. We nodigen u graag uit om deel te nemen aan een MosquitoShield-workshop om u te voorzien van de kennis en hulpmiddelen om dit proces meteen te starten. Uw steun wordt niet alleen zeer op prijs gesteld, het is ook van vitaal belang voor de vermindering van muskieten in onze gemeenschap. Bij voorbaat dank,


2. Persbericht

Gemeenschapscoalitie gaat door met campagne tegen Muskieten en door Muskieten overgebrachte ziekten

Initiatieven zonder winstoogmerk richten zich op Zika en Dengue-verspreiding door de Aedes aegypti

Appleville, Saint Roberts - Vorige maand lanceerde een coalitie van bedrijfsleiders, bewoners, regeringsvertegenwoordigers en internationale experts een nieuw muskietbestrijdingsprogramma genaamd "MosquitoShield", een initiatief zonder winstoogmerk dat bedoeld was om het vermogen van Saint Roberts om Zika- en dengue-veroorzakende muskieten te bestrijden, te versterken.

Na de eerste golf van de MosquitoShield gemeenschapsinteractie vorige maand in Appleville, houdt MosquitoShield het momentum vast, met vergaderingen met overheidsvertegenwoordigers gepland voor 26 en 27 april en een inspanning ter vermindering van de Muskietbroedplaatsen op zaterdag 30 april.

"Het is aan ieder van ons", zei de voorzitter van de stuurgroep van het project. "We moeten dit zien als het verzorgen van onze buurten, gezondheid en gezinnen." Robert Weastley, Sister-City coördinator, benadrukt de steun van de regering aan MosquitoShield. "Dit is een oorlog tegen de muskiet, en we hebben geluk dat de regering en de mensen verenigd zijn in deze zaak.

Het doel en de aanpak van MosquitoShield benadrukken de vijf belangrijkste componenten die het initiatief zal nastreven - gemeenschapsvoorlichting en empowerment; vermindering van broedplaatsen en opruimen van de gemeenschap; controle en surveillance; muskietreductie; en evaluatie en herhaling.

Internationale muskiet-expert Alan Lawrence, de architect van meerdere internationale inspanningen om muskiet-overgedragen ziekten te bestrijden, zal deze maand een speciale gast zijn van de zogenoemde Town Hall-bijeenkomsten. Lawrence, onderdeel van het MosquitoShield's leiderschapsteam, benadrukte het belang van een gecoördineerde strategie in geheel Saint Roberts zodat die niet op een zijspoor komt door eenmalige oplossingen of onbewezen methodologie voordat MosquitoShield gecoördineerde inspanningen kan uitvoeren.

De tweede ronde ‘town hall’ vergaderingen van MosquitoShield start de volgende week. De eerste op dinsdag 26 om 19.00 uur op de Chapultepac Heights American S.C. School en de tweede om 19.00 uur op woensdag 27 juli in Colegio Columbia. We zullen ook een gezamenlijke 'Muskiet Breeding Site Removal' [ofwel inspanning ter verwijdering van broedplaatsen van muskieten]-inspanning leiden op zaterdag 30 april. Startpunten voor deze inspanning zijn City Center Parking Lot, de Valley en Captain Owen Harrigan Visitors Center.

Wij nodigen u uit om mee te komen en uw gemeenschap te steunen! Bekijk onze facebookpagina voor meer updates en info! 3. Informatie Programma-overzicht voor Website & Hand-outs


Geïntegreerd Vectorbestrijdingsprogramma van MosquitoShield voor het muskietenprobleem in Saint Roberts

Een uitgebreide, geïntegreerde vectorbestrijdingscampagne ontworpen met, door, en voor de Appleville-gemeenschap. Over: MosquitoShield is een door de gemeenschap gedreven, particulier gefinancierd initiatief zonder winstoogmerk voor het uitvoeren van geïntegreerde vectorbestrijdingsinspanningen in Appleville. MosquitoShield wordt geleid door een stuurgroep bestaande uit overheid, burgers, bedrijfsleiders, maatschappelijke organisaties en internationale experts. MosquitoShield bouwt op activering van de gemeenschap, voorlichting en een nieuw districtssysteem om vectorbestrijdinginspanningen tegen de Aedes aegypti muskiet (vector voor Zika, dengue en andere ziekten) te verspreiden, te delen, te implementeren, te monitoren en vooruit te helpen. Prioriteiten inzake Vectorbestrijding: 1. Preventief - we zullen eerst en altijd de gemeenschappen zodanig versterken dat zij in staat

zijn broedplaatsen uit te roeien; 2. Door de gemeenschap geleid - we zullen gemeenschappen activeren om de leiding te

nemen over vectorbestrijdingsinspanningen en buren en bedrijven verantwoordelijk te houden om te participeren;

3. Veilig en Effectief - we zullen muskietbestrijdingsmethoden gebruiken die door de leidinggevende regelgevende instantie worden beschouwd als verminderd risico;

4. Alomvattend - we zullen op het hele eiland vectorbestrijding nastreven, inclusief elk perceel land, huis, bedrijf en openbare ruimte;

5. Geïntegreerd - we zullen verschillende methoden gebruiken om larve en volwassen muskietpopulaties te bestrijden, en om muskietpopulaties te verminderen tot bijna-uitroeiingsstatus.

Preventieprogramma: “Zero Tolerance” uitroeiing broedplaatsen - we zullen ervoor zorgen dat alle terreinen in Appleville vrij zijn van broedplaatsen van muskieten; we zullen bij elke woning werken totdat alle broedplaatsen zijn geëlimineerd;

1. Voortgaande Larvabestrijding - we zullen veilige, effectieve methoden gebruiken voor het elimineren van muskietlarven in permanente of semi-permanente structuren en natuurlijke elementen (trommels / vaten, banden, enz.);

2. Verbetering Fysieke Infrastructuur - we zullen samenwerken met de overheid en gemeenschappen om permanente of semi-permanente fysieke structuren of elementen te verwijderen, te veranderen of te elimineren;

Voortgaande Gemeenschapsinspanningen inzake Vectorbestrijding:


1. Districts- en wijkoperaties - we zullen sterke buurten en wijken ontwikkelen, geleid door getrainde vrijwilligers die op een permanente basis kennis, knowhow, middelen en waarschuwingen delen en MosquitoShield een gedetailleerd, doorlopend overzicht geven van de omstandigheden en dynamiek;

2. Jaarlijkse huis-tot-huis-baseline-enquête - we zullen jaarlijkse baseline-enquêtes houden

bij elke vestiging in Appleville; deze enquêtes zullen elke eigenschap scoren op basis van larve broedplaatsen of potentiële broedplaatsen; de basislijnenquête wordt in kaart gebracht en zal de daaropvolgende bestrijdingsinspanningen begeleiden. Bedrijfsruimten zullen eenmaal per week worden bezocht totdat de broedplaatsen op elk perceel tot nul zijn teruggebracht.

3. Doorlopende surveillance en monitoring - we zullen continue surveillancemethoden en

huis-aan-huisinspanningen nastreven met behulp van willekeurige en systematische methoden, zodat we doorgaan met het onderdrukken van hotspots, het inspecteren van gebouwen, en voortgaan met het elimineren van broedplaatsen;

4. Gerichte onderdrukking- we zullen op verschillende momenten in het jaar 'surge efforts'

(periodes van preventief werk van hoge intensiteit) uitvoeren om aanhoudende of terugkerende probleemgebieden aan te pakken;

Rampenbestrijding door MosquitoShield: 1. Geval van Zika-overdracht – we zullen reageren op gemelde en vermoede gevallen

van transmissie binnen een straal van 1 mijl van het transmissiegeval; 2. Zwangerschapssupportpakket – we zullen zwangere vrouwen voorzien van

muskietennetten, insectenwerend middel, speciale inspecties uitvoeren, en larvenplaatsen bij hen thuis en binnen een bepaalde straal verminderen/elimineren.

Hulpmiddelen van MosquitoShield: 1. Vallen: we zullen na evaluatie gebruik maken van bepaalde vallen om als controle- en

bestrijdingsmiddelen te dienen; 2. Chemicaliën: we zullen chemicaliën indien nodig gebruiken, maar alleen zoals

goedgekeurd door de stuurgroep; a. Larvicide - we gebruiken larvicide in stilstaand water. We zullen Natular, Aquatain en

BTI gebruiken, met BTI als ons primaire hulpmiddel in bijna alle natuurlijke en semi-natuurlijke omgevingen, en rond menselijke bewoning;

b. Adulticide - we zullen een adulticide gebruiken indien en wanneer nodig, en zullen deze specifieke chemische stof bepalen op basis van specifieke criteria voor veiligheid en effectiviteit op basis van testen op effectiviteit;

c. Uitzondering voor Drinkwater: MosquitoShield zal bepaalde larvicide-toepassingen in drinkwater alleen gebruiken na goedkeuring door eigenaren van percelen en / of de overheid.

3. Biologische bestrijdingsmethoden – we zullen gebruik maken van biologische bestrijdingsmethoden zodra we hebben vastgesteld dat de toepasbaarheid van de methode nuttig is in de betreffende setting;


4. Overige – we kunnen indien nodig, en goedgekeurd door de Stuurgroep, additionele chemicaliën gebruiken.


4. Adopt-A-Spot Informatie

CRUCIAAL SCHOONMAAKPROGRAMMA Juni 2016

Een nieuw programma voor de meest gecommitteerde bedrijven, non-profitorganisaties, kerken, scholen, studentengroepen en dienstverlenende organisaties van Appleville die op zoek zijn naar verbetering van de gezondheid en het levensonderhoud op ons eiland.

OVERZICHT

MosquitoShield is het eigen gemeenschapgerichte vectorbestrijdingsinitiatief van Appleville dat volledig door ons wordt gedreven! We werken er hard aan om de Aedes aegypti-populatie, de muskiet die Zika, knokkelkoorts en andere ziektes overdraagt, te verminderen met een gemeenschapsgestuurde aanpak. Dit nieuwe programma stelt de grote organisaties van ons eiland in staat om rechtstreeks contact te maken met gemeenschappen om de Aedes muskiet te vernietigen! EarthWise is de primaire recyclingorganisatie van Appleville. Via een partnermodel met overheidsinstellingen, lokale recyclers, EarthWise en de bredere Appleville-community, streven we naar:

● elimineren van open branden bij stortplaatsen ● aantonen dat Saint Roberts een wereldleider kan zijn op het gebied van

materiaalbeheer, waarbij 'afval' wordt gebruikt als een hulpbron.

Wat is het Critical Cleanup Program? Het Critical Cleanup Program is een voordelig programma met hoge opbrengsten gebaseerd op het "Adopt-A-Spot" -model, waarmee individuen en organisaties het eigendom van een bepaalde regio kunnen verwerven. Dit verenigt alle inspanningen rond het verheffen van gemeenschappen en bewoners en hen in staat te stellen om:

● met elkaar te werken in specifieke wijken om muskietbroedplaatsen op te ruimen, kennis van muskieten te verbeteren en enthousiasme bij het elimineren van Aedes muskieten te ontwikkelen.

● Bewustwording te verhogen inzake de muskietdreiging bij bewoners / werknemers / gemeente / leden / enz.

● groene evenementen in de gemeenschap te coördineren. ● groene werkwijzen toe te passen in een plaatselijke school, kerk, bedrijf, thuis,

gemeenschapslocatie, enz. ● fondsen te werven en plannen te ontwikkelen voor verfraaiingsprojecten. ● deel uit te maken van toekomstige Appleville-initiatieven voor educatie, bewustwording

en empowerment.


WAAROM ADOPT A SPOT? Het doel van Adopting-A-Spot is om echte partnerschappen aan te gaan met de gemeenschappen van Saint Robert om de populatie van muskieten die ziektes overbrengen en de rookemissies van de stortplaats te verminderen, via openbare opruimwerkzaamheden, recycling, huis-aan-huisbetrokkenheid, communicatie en voorlichting. Het Critical Cleanup-programma is bedoeld om leden van de community te stimuleren en te ondersteunen die hands-on willen zijn om Appleville schoon, veilig en aantrekkelijk voor investeringen te houden. We bieden mensen kansen om meer betrokken te raken bij hun gemeenschap op een manier die maatschappelijke trots en waardering, eigen verantwoordelijkheid, opleiding en bewustzijn bevordert. Wie kan ‘Adopt a Spot’ [een plek adopteren]? Appleville is georganiseerd door het Environmental Health Department in 15 "buurten". Elke buurt bestaat elk uit 100 tot 300 woningen. Elke vrijwilligersgroep / zakelijke / onderwijsorganisatie / religieuze organisatie of gemeenschapsorganisatie die moet worden geïdentificeerd en gedefinieerd als een adoptant, mag ‘Adopt-a-Spot’, of een deel (plek) daarvan, voor het handhaven, behouden, ontwikkelen en verbeteren hiervan. Voordeel voor de adoptanten:

● Een afvalvrije omgeving die broedplaatsen voor Aedes aegypti-muggen vermindert en de bevordering van verantwoorde afvalbeheeropties om open verbranding op de stortplaats te verminderen.

● Potentieel om voorstellen voor verfraaiingsprojecten te ontwikkelen die kunnen worden opgenomen in het ontwikkelingsplan van EarthWise.

● Marketing en andere samenwerkingsmogelijkheden. ● EarthWise en MosquitoShield zullen je erkennen als een adoptant middels:

○ een Adopt-a-Spot bord met uw naam / logo, op onze respectieve websites, ○ een groene beoordeling aan uw groep ○ faciliteren van een jaarlijks feest op feestelijke dagen in de buurt als blijk van

waardering voor uw inzet om uw buurt schoon, groen en gezond te houden. Hoe kan u Adopt-a-Spot? Het is gemakkelijk!

● Vul een Adopt-a-Spot aanvraagformulier in dat verkrijgbaar is bij EarthWise en MosquitoShield.

● Uw aanvraag zal worden beoordeeld, evenals de buurt en de reikwijdte van het programma.

● Neem de juiste veiligheidsrichtlijnen door en onderteken een korte juridische verklaring.


ONDERSTEUN UW GEMEENSCHAP

Plekken beschikbaar voor ‘adoptie’:

Voeg kaarten toe van districten, buurten en / of plekken

Verantwoordelijkheden van EarthWise en MosquitoShield

● MosquitoShield en EarthWise zullen de Adoptant voorzien van alles wat nodig is om hungekozen gemeenschap te betrekken. Adoptanten zullen bij elke stap worden bijgestaan -van het organiseren van hun vrijwilligers en speciale evenementen, tot het focussen opspeciale gemeenschapsprogramma's en verbeteringen.

● EarthWise en MosquitoShield verwerken aanvraagformulieren voor adoptie ter plaatsebinnen dertig dagen na ontvangst van het aanvraagformulier.

● EarthWise en MosquitoShield verlenen waar mogelijk technische ondersteuning aan deadoptant en ontwikkelen de wijk en het district.

● EarthWise en MosquitoShield zullen opschoonrichtlijnen en opschoonhulpmiddelenbeschikbaar stellen aan de adoptant.

● EarthWise helpt bij fondsenwerving voor projecten voor het verfraaien van wijken.

Verantwoordelijkheden van de Adoptant:

● Accepteren van verantwoordelijkheid voor zwerfvuilbestrijding in de buurt en ontwikkelenvan een functioneel plan voor dat gebied dat de gemeenschap zal beïnvloeden om debuurt vrij van zwerfvuil te houden.

● ten minste vier keer per jaar organiseren van algemene opruimacties voor hungeadopteerde buurt met volwassenen en het begeleiden van kinderen.

● Formulieren voor het vrijgeven van aansprakelijkheid voor alle groepsleden invullen.Template verstrekken om te worden ondertekend door opruimdeelnemers.

● Waarschuw EarthWise en MosquitoShield 7 dagen voordat de opruiming gepland staatom vesten, handschoenen, vuilniszakken, blauwe recyclezakken en zwartevuilniszakken te ontvangen.

● Informeren over Adopteer-a-spot richtlijnen van EarthWise en MosquitoShields m.b.t.de opschoonwerkzaamheden.

● Downloaden van de Adopt-a-Spot-app en melden van het aantal gevulde tassen, hetaantal deelnemende vrijwilligers en het aantal uren besteed aan de opruiming. Indienenvia app na opschoning.

● Verzenden van foto's naar EarthWise om uw team in actie te zien.● Meehelpen om Appleville schoon, groen en gezond te houden en promoten van het

Critical Cleanup Program.● Geven van alle benodigde informatie zoals vereist door de geadopteerde.● Melden van eventuele gevaren en onveilige situaties aan de geadopteerde.


Adoptieperiode:

Monitoring en Evaluatie:

● Monitoring en onderhoud van de wijk moeten wekelijks worden gedaan. Sommigelocaties vereisen mogelijk extra tijdverplichtingen.

● Mogelijk is de adoptant verplicht om op kwartaalbasis een rapport in te dienen bijEarthWise en MosquitoShield als onderdeel van monitoring- en evaluatiedoeleinden. Erwordt een template verstrekt.

Erkenning van adoptanten:

● Er worden borden geplaatst in de geadopteerde wijk om formeel een partnerschap aante kondigen met EarthWise en MosquitoShield. In ruil daarvoor zal de adoptant hetgeadopteerde gebied schoon en in een hygiënische toestand houden.

● EarthWise en MosquitoShield ontwerpen, richten in en installeren eenhandtekeningenbord op de geadopteerde buurt met de naam / acroniem of het logo vande adoptant.

● Het bord bevat het classificatiesysteem voor uw groep.● De Adoptant wordt gemarkeerd als toegewijde partner en wordt vermeld op EarthWise

en MosquitoShield-marketingmateriaal, website, sociale media, bewegwijzeringen en inverschillende openbare aankondigingen via tv, radio en printmedia.

● Het bord blijft eigendom van EarthWise en MosquitoShield en wordt door EarthWise enMosquitoShield verwijderd bij het verstrijken of beëindigen van deze overeenkomst.

● Het erkenningssymbool is niet bedoeld als reclame of als gedenkteken. Items zoals eeninternetadres, website of telefoonnummer zijn niet toegestaan.

● Een formeel Certificate of Adoption [Adoptieverklaring] en een bijdrage aan hetprogramma zal aan elke adoptant worden verstrekt als blijk van waardering.

● De geadopteerde moet gedurende minimaal twee jaar een Plek adopteren.● Verlenging van de overeenkomstperiode is gebaseerd op de prestaties van de adoptant op de

toegewezen plek.● De geadopteerde kan een overeenkomst om welke reden dan ook beëindigen, inclusief maar

niet beperkt tot veiligheidsoverwegingen, het falen van de Adoptant om te presteren volgens de voorwaarden van de overeenkomst, het niet melden van een gezondheidsrisico voor de goedgekeurde ruimte of het falen om de buurt schoon te houden. De beëindiging van de overeenkomst geschiedt schriftelijk.

● De adoptant kan de overeenkomst beëindigen met een schriftelijke kennisgeving van dertig (30) dagen vooraf aan EarthWise of MosquitoShield.


5. Aanvraag Adopt-A-Spot

MosquitoShield en EarthWise presenteren met trots: Appleville Critical Cleanup Volunteer Program

MUSKIETPREVENTIE - GREEN RECYCLING - AWARENESS

Hoe Saint Roberts meest toegewijde bedrijven, organisaties en individuen een betere

gezondheid en welzijn op ons prachtige eiland kunnen hebben.

Wilt u meer weten over hoe u een positieve impact op uw gemeenschap kunt hebben? Neem voor meer informatie contact met ons op via:

P: ### ### ##### | M: [email protected] | W: crticalcleanup.org mosquitoshield.org OVEREENKOMST & AANVRAAGFORMULIER Om de omgeving en het uiterlijk van onze gemeenschap te verbeteren, en om de dreiging van door vectoren overgedragen ziekten te helpen verminderen, verzoeken de ondergetekende aanvrager(s) toestemming om deel te nemen aan een Adopt-A-Spot op de volgende locatie (adres of grensbeschrijving): Wijknummer (1-15): __________________ Specifieke ligging Plek (beschrijf indien van toepassing) _____________________________________________________________________ _____________________________________________________________________ Als u het scoresysteem voor de buurt niet kent of daarover twijfelt, bezoek dan hier onze webpagina.


Informatie inzake Adopt-A-Spot Elke vrijwilligersgroep / zakelijke / educatieve organisatie / religieuze organisatie of gemeenschapsorganisatie die moet worden geïdentificeerd en gedefinieerd als een adoptant, mag een Spot adopteren, of een deel (plek) daarvan, voor het handhaven, behouden, ontwikkelen en verbeteren ervan. HANDTEKENING________________________________________________________ Naam geadopteerde_____________________________________________________ School, Club, of andere organisatie_________________________________________ Telefoonnummer thuis en voor noodgevallen_______________________________ Adres______________________________________________________________ Stad Zipcode Informatie over de Locatie & Schoonmaakwerkzaamheden 1. Geef om en bij aan hoe vaak u van plan bent om de plek schoon te maken:

_Wekelijks _Om de twee maanden _Maandelijks _Overig____________________ 2. Welke diensten zal u leveren op deze locatie?: _Afval ophalen _Wieden _ Planten _Water geven _Snoeien van struiken _Overig _______________________ 3. Ongeveer hoeveel vrijwilligers zullen het gebied schoonmaken? ________________ 4. Over het algemeen, op welke dag(en) van de week zal het schoonmaken plaatsvinden?

_ma _di _wo _do _vr _za _zo 5. Noem het dichtstbijzijnde adres van uw geadopteerde plek: ________________________ Juridische Disclaimer ofwel Afwijzing van Aansprakelijkheid Werk zal worden uitgevoerd ingevolge en in overeenstemming met de EarthWise en MosquitoShield-voorwaarden die hieraan zijn gehecht en hierin door verwijzing zijn opgenomen.


Aanvragers met wie overeenkomsten worden ondertekend, zullen te allen tijde de EarthWise en MosquitoShield, hun functionarissen of agenten, vrijwaren van aansprakelijkheid, schade of verantwoordelijkheid voortvloeiende uit de uitoefening van de krachtens deze overeenkomst verleende privileges. Deze overeenkomst kan door EarthWise en MosquitoShield worden beëindigd op het moment dat de aanvrager(s) zich niet aan deze overeenkomst houdt/houden of de werkinspanning van de aanvrager op enig moment als onveilig wordt beschouwd. De organisaties behouden zich het recht voor om dit programma op elk moment te herzien of stop te zetten. Aanvrager (s) nemen hierbij alle risico op schade of letsel als gevolg van de hieronder uitgevoerde activiteiten op zich en erkennen dat bepaalde risico's inherent zijn aan het ophalen van afval, vooral in openbare ruimtes. Partijen komen overeen dat de aanvrager geen medewerker of vrijwilliger is van de lokale of federale overheid of EarthWise of MosquitoShield tijdens deelname aan het Critical Cleanup Program. Als zodanig biedt het Critical Cleanup Program geen ongevallenverzekering voor werknemers, algemene aansprakelijkheidsverzekeringen of autoverzekeringen of onverzekerde / onderverzekerde motorrijtuigenverzekering voor handelingen of nalatigheden van aanvragers tijdens activiteiten die voortvloeien uit of verband houden met deze overeenkomst en programma. Voorts komen partijen overeen dat noch EarthWise noch MosquitoShield de aanvrager zal verdedigen, vrijwaren of schadeloos zal stellen voor claims van verlies, letsel, overlijden of schade die voortvloeit uit of verband houdt met deze Adopt-a-Spot-overeenkomst en het Critical Cleanup Program. HANDTEKENING Naam geadopteerde [Adoptee] ___________________________ Datum _________________ School, Club, of andere organisatie


AANVRAAGFORMULIER BENODIGDHEDEN ADOPT-A-SPOT Gebruik dit formulier om benodigdheden aan te vragen voor geplande schoonmaakwerkzaamheden. Geef dit minimaal 7 dagen van tevoren door. Benodigdheden moeten worden opgehaald bij de receptie van de hoofdingang op _____________ tussen maandag en vrijdag van 9.00 tot 17.00 uur.

We zullen contact met u opnemen om u te laten weten dat we uw verzoek hebben ontvangen. Bel ons alsjeblieft als u de schoonmaakwerkzaamheden annuleert _____________.

Bedankt voor uw inspanningen om Appleville schoon en mooi te houden!

Datum van het verzoek Pleknummer (1-15): Naam vrijwilliger: School, Club, of andere organisatie Telefoonnummer Thuis en in Noodgevallen Adres Stad Zipcode


VERKLARING VAN AFSTAND EN VRIJWARING Ik ___________________, verklaar hierbij vrijwillig deel te nemen aan het EarthWise en MosquitoShield Critical Cleanup Program gepland voor het fiscale jaar 201__ tot en met 201__. Als vrijwilliger, ouder dan 18 jaar, erken en accepteer ik dat de activiteiten verricht voor het Critical Cleanup Program, bepaalde risico's op ernstig letsel met zich meebrengen. Ik begrijp dat de kreken, parken, straten, pleinen, afwateringen en paden gebroken en afgedankte items kunnen bevatten, zoals glazen flessen, scherpe metalen voorwerpen en andere mogelijk ernstige gevaren. Ik begrijp dat door aan deze vrijwilligersactiviteit deel te nemen, ik mezelf blootstel aan blessures.

Deze verklaring van afstand en vrijwaring is bedoeld om van tevoren zowel EarthWise en MosquitoShield (haar functionarissen, werknemers en agenten) en personen die grond bezitten in Appleville of in een aangewezen vrijwilligersgebied kwijt te schelden van alle aansprakelijkheid die voortvloeit uit of verband houdt met mijn deelname aan deze activiteit, ook al kan die aansprakelijkheid voortkomen uit nalatigheid of onvoorzichtigheid van de hierboven genoemde personen of entiteiten. Verder is afgesproken dat deze verklaring van afstand en vrijwaring bindend is voor mijn erfgenamen en rechtverkrijgenden. Ik ga ermee akkoord het volledige risico op letsel, schade of verlies op mij te nemen welke ik kan oplopen als gevolg van deelname aan alle activiteiten die verband houden met of betrekking hebben op deze vrijwilligersactiviteiten.

Hierbij vrijwaar ik functionarissen, vertegenwoordigers en medewerkers van zowel EarthWise als MosquitoShield volledig van alle mogelijke claims van verwondingen, schade of verlies die ik heb of die voor mij kunnen ontstaan als gevolg van, in verband met of op enige wijze betrekking hebbende op de vrijwilligersactiviteiten.

In geval van een noodsituatie machtig ik zowel EarthWise als MosquitoShield-medewerkers om alle behandelingen die noodzakelijk worden geacht voor mijn directe zorg te garanderen van elk erkend ziekenhuis, arts en / of medisch personeel en ga ermee akkoord dat ik verantwoordelijk zal zijn voor de betaling van alle verleende medische diensten. Als ik gewond raak tijdens deelname aan het evenement, stem ik ermee in dit onmiddellijk te melden aan het hoofd van mijn team of aan het personeel van de eerste hulp.

Ik heb de bovengenoemde verklaring van afstand en toestemming voor veilige behandeling volledig begrepen. Ik ga ermee akkoord mij te houden aan alle instructies die door het personeel van EarthWise en MosquitoShield uiteengezet worden tijdens mijn vrijwilligersactiviteiten.

Ik begrijp dat ik verplicht ben om alle veiligheidsuitrusting te dragen en / of te gebruiken en veilige werkmethoden te volgen zoals aangewezen door het personeel.

HANDTEKENING (Vrijwilliger) Naam van de Vrijwilliger School, Club, of andere organisatie Telefoon Thuis en in Noodgevallen Adres stad Postcode


ADOPT-A-SPOT VEILIGHEIDSRICHTLIJNEN

Hieronder vindt u een lijst met suggesties van EarthWise en MosquitoShield om uw projectervaring veilig te doen verlopen! Houd voorafgaand aan uw projectevenement een veiligheidsvergadering met uw team om deze do’s en -don'ts inzake veiligheid door te nemen. Veiligheid-DO’s - Draag handschoenen en dichte schoenen met dikke zolen. - Draag een lange broek en shirts met lange mouwen. - Draag zonnebrandcrème en insectenwerend middel. Draag indien nodig een hoed. - Draag passend voor het weer. - Drink veel vloeistoffen bij extreme temperaturen. - Houd rekening met uw omgeving en de mogelijke gevaren die eraan verbonden zijn

(bijvoorbeeld passerende auto's, gevaarlijke boomtakken, enz.) - Veeg hark of schep glas altijd. Nooit scherpe voorwerpen met uw handen oppakken. - Blijf waar mogelijk op het werk of werk vanaf het trottoir. Loop nooit op straat. - Vraag en gebruik reflecterende vesten bij het werken in gebieden met veel verkeer. - Steek straten over bij borden of oversteekplaatsen. - Gebruik het "buddysysteem" - werk in teams van twee of drie om de veiligheid te

maximaliseren. - Let op hellingen en kustlijnen en laat kinderen nooit op steile hellingen of in de buurt van

kustlijnen werken zonder toezicht van volwassenen. - Houd voorbevochtigde handdoekjes bij de hand. - Handen wassen met antibacteriële zeep na het project, vooral als het gaat om vuilophaal. - Ken noodprocedures, zoals de locatie van de dichtstbijzijnde noodvoorziening en hoe u snel

een ambulance kunt oproepen of de politie.

Veiligheid-DON’TS: - RAAK NAALDEN NOOIT AAN!!! Neem contact op met een personeelslid om naalden te

verwijderen. Breng een vlagmarkering mee om de locatie van eventuele naald (en) te vinden.

- RAAK GEEN GEVAARLIJK AFVAL AAN !!! Gevaarlijk afval omvat giftige stoffen (zoals auto-vloeistoffen, chemicaliën of verven) of medisch afval. Neem contact op met uw teamleider of neem contact op met het personeel van EarthWise / MosquitoShield om gevaarlijk afval te melden.

- Maak vuilniszakken niet te vol, deze kunnen scheuren of verwondingen veroorzaken. - Als een item te groot is om te verplaatsen, meldt u deze informatie aan uw EarthWise en

MosquitoShield-contactpersoon voor afhaling. - Voer geen projecten uit tijdens extreem slecht weer. - Voer geen projecten uit in de buurt van of rondom bouwplaatsen.


6. Town Hall Presentation


7. Taakomschrijving - Hoofd Gemeenschapsbetrokkenheid

Hoofd Community Outreach Appleville, Saint Roberts

1. Inleiding: EarthWise en MosquitoShield werken aan een programma voor gemeenschapsbetrokkenheid dat de gemeenschap van Saint Roberts in staat zal stellen ‘ownership’ op zich te nemen en een actieve rol te spelen in recycling en inspanningen om Zika, knokkelkoorts en andere door muskieten overgedragen ziekten te bestrijden. 2. Onze Doelen: Een groenere, schonere en gezondere Saint Roberts door de gemeenschap van Saint Robert te versterken en op dramatische wijze het volgende te verminderen:

● Afval dat wordt verbrand op de stortplaats. ● De populatie van de muskiet die ziektes overdraagt.

3. Onze Doelstellingen: Geef voorlichting: We trachten:

● Bewustwording van kwesties rond afvalbeheer in Saint Roberts en vergroten van de deelname aan oplossingen daarvan.

● Vergroot de kennis van bewoners over de omstandigheden waaronder Zika- en dengue-dragende muskieten het meest gedijen, en hoe de vectorpopulatie te verminderen tot verwaarloosbare niveaus.

Activeer: Activeer de gemeenschap van Saint Roberts en inspireer verantwoord gedrag en acties daarin, waaronder:

• Verminderen, hergebruiken en recyclen • Opruimen, bedekken en communiceren • Wijkadoptie.

Verduurzamen: Inspireer ‘ownership’ en voortdurende gemeenschapsparticipatie.


4. Management van het Programma voor Gemeenschapsbetrokkenheid:

Het gemeenschapsbetrokkenheid-programma wordt beheerd door het hoofd Gemeenschapsbetrokkenheid. Deze persoon is verantwoordelijk voor de hieronder vermelde programmagebieden.

Gemeenschapsinitiatieven

Ontwikkel, Creëer en Handhaaf een Adopt a Spot Programma ● Ontwikkel een Adopt a Spot plan met ondersteuning van EarthWise en MosquitoShield. ● Maak een database met scholen, kerken, bedrijven en communitygroepen ● Identificeer, rekruteer wijksponsors (een school, kerk of bedrijf) voor elke buurt. ● Train, help en ondersteun buurtsponsors. ● Voorzie elke wijk van een programma om bewustwording over recycling, muskieten en larve

bronverminderingsprogramma's te bevorderen. ● Bevordering van het eigenaarschap en trots van buurtbewoners en aanmoedigen van creatieve, positieve

inspanningen. ● Vier keer per jaar feestelijke buurtevenementen in elke wijk gesponsord door MosquitoShield en EarthWise ● Faciliteer een werkgroep voor sponsors om:

○ Voorlichtingsmateriaal te verdelen. ○ Ervaringen te delen. ○ Ondersteuning te verlenen. ○ Informatie en vorderingen te verspreiden.

Blijf de gemeenschap kennis bijbrengen! • Organiseer en ga naar evenementen met maatschappelijke organisaties, scholen, bedrijven en kerken. • Implementatie van de educatieve en communicatiestrategie van EarthWise die het volgende omvat:

○ Coördinatie van het door-to-door programma. ○ Afleveren van lesplannen voor afval. ○ Faciliteren van veldtochten. ○ Workshops van ‘trash to treasure’ faciliteren. ○ Faciliteren van het evenement LIEFDADIGHEID. ○ Composteren en tuinprojecten faciliteren ○ Samenwerken met andere milieuprogramma's ○ Presentaties verzorgen. ○ Toezicht op screening van evenementen ○ Bevorderen van ‘ownership’ en creatieve benaderingen

Maak Saint Roberts schoon ! • Met de Vectorbestrijding Officers (VCO's), organiseer en beheer schoonmaakwerkzaamheden binnen de

gemeenschap op het hele eiland elke maand, waarbij je elke buurt ten minste één keer per jaar aandoet.

Verander Gedachten en Attitudes! • Organiseer luisterevenementen om zorgpunten van de buurten / gemeenschap te horen. • Promoot goedgekeurde berichten over EarthWise en MosquitoShield en gedragsverandering via marketing-

en mediacampagnes. • Bewaak de voortgang met de EarthWise en MosquitoShield-teams. • Deel successen.


5. Af te leveren Producten:

GEMEENSCHAPSBETROKKE

NHEID

3 maanden 6 maanden 9 maanden 12 maanden

Hoofd Gemeenschapsbetrokkenheid (DCE)

• Ontwikkel een Adopt a Sport plan

• Zet een database op van communitygroepen / bedrijven, school / kerken voor elke buurt

• Zet een modelbuurt op • Rekruteer 1 nieuwe

buurtsponsor en start buurtactiviteiten

• Implementatie van EarthWise en MosquitoShield strategische community-outreach- en communicatieplannen

• Gestandaardiseerde onderwijsprogramma's ontwikkelen om succesvolle en duurzame implementatie op scholen te garanderen

• Bezoek alle VG-scholen minstens één keer per drie maanden

• KAP (kennis, houding en perceptie) voor scholen faciliteren; voorbereiden, plannen, implementeren

• Assisteer met één opruiming per maand

• Veilige maandelijkse spreekgelegenheden bij kerken, bedrijven, maatschappelijke groeperingen

• Rekruteer nieuwe bedrijven, kerken en organisaties

• Organiseer één open, gratis MosquitoShield-gehost community-evenement in elke wijk tegen maand zes in samenwerking met wijkleiders;

• Implementeer 4 nieuwe adopteer een wijkprogramma's

• Buurtwerkgroep instellen • Nieuwe sponsors aantrekken • Implementatie van EarthWise

en MosquitoShield strategische community-outreach- en communicatieplannen



• Organiseer een feestelijk gemeenschapsevenement

• Maandelijkse spreekgelegenheid bij kerken, bedrijven, maatschappelijke groeperingen

● Implementeer KAP voor scholen


• Buurtwerkgroep instellen

• Nieuwe sponsors aantrekken

• Implementatie van EarthWise en MosquitoShield strategische community-outreach- en communicatieplannen







• Buurtwerkgroep instellen

● Implementatie van EarthWise en MosquitoShield strategische community-outreach- en communicatieplannen







6. Verwachtingen: ● Werk nauw samen met de EarthWise en MosquitoShield-teams m.b.t. alle programma's. ● Zorg dat het gemeenschapsbetrokkenheid-programma continu actief is en dat ‘ownership’

van recycling en reductie van muskietbroedplaatsen door elke buurt wordt overgenomen. ● Zorg ervoor dat het gemeenschapsbetrokkenheid-team onder leiding van het hoofd

professioneel, positief en beschikbaar is voor de gemeenschap. ● Zorg ervoor dat de programmamodellen, waarden en doelen van de EarthWise en

MosquitoShield worden gevolgd. ● Zorg ervoor dat er geen persoonlijke of individuele aanbevelingen worden gegeven buiten

de goedgekeurde aanbevelingen of aanbevelingen van EarthWise of MosquitoShield. 7. Rapportage: U rapporteert aan de Appleville Manager van EarthWise en u moet wekelijkse en maandelijkse schriftelijke rapporten opstellen. Templaten worden verstrekt. 8. Inleidende Blog Post MosquitoShield Samenvatting: De MosquitoShield-benadering van muskietbestrijding is een gemeenschapgerichte, door de gemeenschap geleide inspanning om de muskieten die ziekten verspreiden (Aedes aegypti) te bestrijden. We ontwikkelen een geïntegreerde benadering met bouwstenen. We beginnen met grote impact, low-tech en bouwen vanaf daar tot we ons doel van uitroeiing bereiken. De gemeenschap empoweren, kinderen op scholen voorlichten en onze boodschap verspreiden in de kerken en maatschappelijke organisaties, MosquitoShield stelt de individuen van de gemeenschap in staat om hun steentje bij te dragen. Iedereen kan de bronnen van muskieten in en rond hun eigendom elimineren. Onze boodschap 'je bent alleen zo goed als je buurman' - betrekt de hele gemeenschap om 100% participatie te krijgen. Community-opruimacties betrekken en empoweren gemeenschapsgroepen, waarbij individuen ook foto's kunnen maken en het MosquitoShield-programma op de hoogte brengen van de grotere problemen die men tegenkomt. Voorts wordt er samengewerkt met de overheid om deze problemen op te lossen. We verkennen alle technologieën en delen onze ervaringen over muskieten niet alleen met de lokale gemeenschap, maar met de bredere gemeenschap. Onze inzet is een publiek-private samenwerking. We erkennen dat de overheid niet altijd de middelen heeft om alles voor iedereen te doen. In dit geval vullen we de overheidsinstanties aan met strategie, prioriteitenstelling, kennis en advies, en specifieke financiering. Door onze regering met deze middelen te ondersteunen, kunnen we de gemeenschap verzekeren dat de meest effectieve strategie voor muskietbestrijding van kracht is rondom onze huizen.


Informatie over Muskieten Er zijn veel soorten muskieten, maar het primaire doelwit van deze campagne zijn Aedes aegypti en Culex muskieten. Dit zijn de meest voorkomende onder menselijke populaties en het zijn die muskieten die ziekten zoals dengue en Zika verspreiden. Anderen, bijvoorbeeld de zoutmoerasmuskiet, zijn specifiek voor specifieke omgevingen en terwijl ze overlast veroorzaken, vormen ze geen specifiek gevaar voor de gezondheid. We streven ernaar alle muskieten te elimineren, maar doen dit op basis van prioriteit. Strategie in de Eerste Fase De MosquitoShield-bestrijdingsstrategie richt zich op de bron van de muskieten: de broedplaatsen waar de vrouwelijke muskieten hun eieren leggen om uit te komen. Broedplaatsen worden geïdentificeerd door stilstaand zoet water. We zijn de gemeenschap aan het opleiden, met wijdverspreide opruimacties om deze broedlocaties te verwijderen, waaronder; flessen, blikjes, dekzeilen, oude banden, verlaten auto's en boten enz. Wij vragen dat de gemeenschap adressen van reservoirs, watertanks, septische systemen, verstopte afvoeren en goten, waterplanten van potplanten, pet-waterbakken, in en rond huizen en andere veel voorkomende huishoudelijke voorkomens. De tanks en septische tanks worden verzegeld met behulp van gaasschermen en ritsbinders of siliconen of mortel. Experts hebben ontdekt dat door al deze broedplaatsen te elimineren we de muskietpopulaties met 50-60 procent kunnen verminderen. Tweede Actieve Fase: Veilige Muskietbestrijding Voor sites die niet kunnen worden geëlimineerd, raden we aan larvicide te gebruiken om te voorkomen dat de uitgekomen eieren volwassen muggen worden. We hebben gezocht naar een product dat geen bijkomende schade aan andere insecten of dieren heeft. Dit is erg belangrijk. We hebben een actief ingrediënt gevonden dat BTI wordt genoemd en dat gemakkelijk op Amazon te koop is als product. De naam hiervan is “Mosquito Dunks" of "Mosquito Bits". Deze kunnen worden doorgespoeld in een septisch systeem of in een moerassige vijver worden gegooid en zijn ongeveer 30 dagen werkzaam. We houden ook van de "X" muskietval, die een met larvicide verontreinigde valse broedplaats creëert om vrouwtjes aan te trekken om hun eieren te leggen. De eieren komen uit in larven, maar groeien nooit uit tot volwassenen. Er is ook een adulticide die het vrouwtje na een paar dagen vergiftigt. De doses zijn heel erg laag, dus als een ander dier, zoals een hond, uit de val zou drinken, zou het op geen enkele manier worden geschaad. Er zijn zeker veel andere controlemethoden, maar de combinatie van bronvermindering, BTI larvicide en passieve larve vallen is zeer succesvol voor ons. We hebben 90 +% reducties gezien in de afgelopen 2 jaar.


Standaard vs. Noodbestrijding We krijgen veel vragen over vernevelen. ‘Fogging’ is een methode om adulticides in de lucht te brengen, maar het is inherent inefficiënt en heeft ook bijwerkingen en nevenschade. Zodra de volwassenen zijn gedood, komen er binnen enkele dagen nieuwe uit de broedplaatsen. Je zou elke paar dagen moeten ‘vernevelen’ om effectief te zijn en de bijkomende schade aan andere insecten, vogels en mogelijk de menselijke gezondheid zou waarschijnlijk aanzienlijk zijn. We raden aan om fogging als onderdeel van een noodresponsprotocol te activeren als er een ziekte is, zoals Zika, in de gemeenschap. In die tijd is het verstandig om te proberen de volwassen muskieten die rondvliegen en mogelijk de ziekte verspreiden, te doden, en fogging kan de meest directe manier zijn om dat te doen. Onze strategie is geëvolueerd om bovenstaande maatregelen te definiëren als noodsturing en we houden dat graag gedifferentieerd van onze standaardbesturingsmethoden. We hopen zelden of nooit gebruik te maken van noodmaatregelen, maar we erkennen ook dat we bereid moeten zijn om te reageren op een door muskieten veroorzaakte ziekte-uitbraak. Aan de andere kant, als we een veilige en duurzame standaardcontrolestrategie effectief kunnen beheren, dan is de kans op een noodsituatie sterk verminderd.


Module 2 - Gebruik van Mobiele Technologie in Gemeenschapsinitiatieven voor Vectorbestrijding

Mobiele technologie maakt het verzamelen van gegevens eenvoudig. Gemeenschappen hebben nu de beschikking over een reeks Apps die het verzamelen, volgen en in kaart brengen van vectorbestrijdinggerelateerde gegevens mogelijk maken. Het gebruik van deze nieuwe technologie zal veel waarde toevoegen aan gemeenschapgerichte projecten. Hoewel niet alle initiatieven robuust genoeg zijn om het gebruik van deze mogelijkheden in te zetten, kost het niet veel tijd voor vrijwilligerswerk, gedoneerde expertise of minimale kosten in verband met de configuratie en implementatie van een app. Belangrijkste overwegingen:

● Houd het simpel: het is absoluut noodzakelijk dat initiatieven vanuit de gemeenschap niet te veel op zich nemen; omvangrijke of gecompliceerde apps kunnen vrijwilligers frustreren;

● Koppel het aan doelstellingen - een app gebruiken om specifieke doelen na te streven, zoals het identificeren van broedlocaties in gemeenschappelijke gebieden;

● Deel informatie snel - als er informatie wordt verzameld, moet alles in het werk worden gesteld om die informatie met het publiek en de belangrijkste belanghebbenden te delen; dit verbetert het vertrouwen en waarde in de inspanningen om genoemde informatie te verzamelen;

Ontwikkelen van een App en Platform voor Dataverzameling Voor meer geavanceerde inspanningen inzake gemeenschapsbetrokkenheid kan mobiele technologie een door de gemeenschap aangestuurde inspanning mogelijk maken om te transformeren hoe gemeenschappen en de overheid reageren op vectorgerelateerde uitdagingen. Na te hebben vastgesteld hoe technologie kan worden ingepast in de strategie (inclusief doelen en doelstellingen van het programma), moeten er inspanningen worden geleverd om één (1) platform voor online ad-apps op te zetten dat de samenwerking tussen een aantal belangrijke groepen belanghebbenden zal vergemakkelijken. Dit kan de ontwikkeling vereisen van meerdere componenten die teamleden, gemeenschapsleden en besluitvormers in staat stellen om allemaal de relevante informatie binnen handbereik te hebben binnen gebruikersomgevingen die geschikt zijn voor hun behoeften (vrijwilligers hebben geen behoefte aan lange of gedetailleerde technische informatie, alleen eenvoudige klik- en-enter formaten). Als u helemaal opnieuw begint, is het belangrijk om eerst met de functionaliteit in gedachten te plannen, en vervolgens de juiste technische systemen en ondersteuning te bouwen om het


einddoel te bereiken. Door vooruit te plannen, kunnen programmaleiders activiteiten op de juiste manier opschalen zonder hun digitale toolkit voortdurend opnieuw te moeten ontwerpen. Bij het ontwerpen van systemen voor gegevensverzameling stelt de auteur voor om één database te maken en individuele toepassingen toegang te verlenen tot specifieke secties ervan (op basis van de specifieke taken en doelen van de toepassing). Dit maakt later eenvoudige applicatiewijzigingen mogelijk als extra functionaliteit moet worden toegevoegd aan specifieke gebruikers en / of bij het nastreven van partnerschappen met andere organisaties die geïnteresseerd zijn in het verzamelen van verschillende gegevens. Met dat in gedachten is het belangrijk om te wijzen op de architectuur die volgt met nadruk op mobiele technologieën; dit komt omdat ze van nature zijn afgestemd op het ondersteunen van de kernideeën van programma’s voor gemeenschapsbetrokkenheid. Bovendien is het met de huidige technologie vrij eenvoudig om verzamelde gegevens of toepassingen die zijn ontworpen om te werken op andere platforms, inclusief desktop en / of internet, te wijzigen. Om die redenen zullen de volgende onderdelen worden besproken met het oog op mobiele technologieën. Selecteren van een Benadering inzake Ontwikkeling Er zijn verschillende manieren om het toevoegen van applicatieondersteuning aan een bestaand programma te benaderen of er een vanuit het niets op te bouwen en ze bestaan meestal op een schaal tussen de aanschaf van kant-en-klare oplossingen of het helemaal opnieuw ontwikkelen van applicaties. Er zijn verschillende niveaus van elk van deze: er zijn bijvoorbeeld verschillende drag-and-drop applicatiebouwers die slechts weinig technische ervaring vereisen om zich te ontwikkelen en een geweldige oplossing kunnen zijn voor programma's met beperkte middelen. Kant-en-klare oplossingen zijn meestal robuust maar kunnen aanvullende aanpassingen vereisen en zijn over het algemeen vrij duur. Vanaf nul ontwikkelen biedt het grootste aanpassingsniveau en relevante functionaliteit, maar vereist meer tijd (en vaak toegewijde medewerkers om het ontwikkelingsproces te beheren). Afhankelijk van de doelstellingen, tijdschema's en bronbeperkingen van het programma, kunnen deze of alle van deze van toepassing zijn. Voor degenen die nog niet helemaal zeker zijn welke informatie ze willen verzamelen, stelt de auteur voor om drag-and-drop applicatie-builders te gebruiken die relatief intuïtieve oplossingen en hoge mate van on-the-fly maatwerk mogelijk maken. Deze oplossingen hebben meestal ook glijdende kostenstructuren gebaseerd op het aantal gebruikers en / of functies, waardoor ze ook relatief kosteneffectieve oplossingen zijn.


Voorbeeldarchitectuur

Het volgende is een voorbeeldprocesstroom voor een inspanning inzake gemeenschapsbetrokkenheid op hoger niveau. Informatie wordt verzameld van personen die informatie invoeren via een van de verschillende formulieren en die specifiek zijn voor het type toepassing waarvoor de gebruiker toestemming heeft. Zodra een formulier is ingediend, wordt het opgeslagen op de telefoon, dat later handmatig kan worden geüpload of onmiddellijk kan worden geüpload naar een online server (als de verbinding sterk genoeg is).

Gegevensbestand

Individuele Applicaties Risicobeoordelingstools Externe programma's, zoals heatmapping en risicobeoordelingsalgoritmen, kunnen worden toegepast op de gegevens die vervolgens andere delen van het toepassingspakket aansturen, zoals bezoeklogboeken, lijsten met prioriteitspakketten en toewijzingshulpmiddelen. Als het programma gebruik maakt van een op afstand gesynchroniseerde Vector Toolkit (inclusief vallen, sensorapparatuur, enz.) en de connectiviteit sterk genoeg is, kan deze informatie ook worden opgenomen in elke modellerings- of besluitvormingsfunctie van de toepassingssuite. Management

Tijdens het ontwikkelingsproces is het belangrijk om ook te plannen hoe managementprocessen zullen functioneren - dit bespaart tijd en hoofdpijn later wanneer de toepassing in het veld wordt ingezet. Er wordt bijvoorbeeld sterk gesuggereerd dat de applicatie de ID's van de gebruiker (zowel VCO als vrijwilliger) bijhoudt, wat essentieel is voor een effectieve toewijzing van middelen. Zie het onderstaande gedeelte met 'Aanbevolen functies' voor een lijst met extra voorgestelde functionaliteit.

Daarnaast is het de moeite waard om een beheerder-specifieke applicatie en / of gefilterde weergave toe te voegen; dit kan ongelooflijk nuttig zijn voor systemen voor het volgen van systemen en middelen. Deze systemen kunnen helpen bij het opbouwen van verantwoording binnen teams en bieden een technische automatisering op het niveau dat besluitvormers kan helpen bij het vereenvoudigen van informatie voordat ze met het grote publiek worden gedeeld.


Aanbevolen functies Hierna volgt een lijst met enkele van de algemene functies die beschikbaar zijn in geïmplementeerde vectorbestrijding en community-applicaties: 1. KAP Surveying

a. Hoe ernstig is de dreiging van Zika, knokkelkoorts, Chikungunya? b. Welk type muskiet verspreidt Zika, dengue en chikungunya? c. Heb je momenteel muskiet-broedlocaties op je eigendom / huis (binnen en / of buiten)? d. Kan een muskiet die dengue en Zika overbrengt van het ene naar het andere huis

vliegen? e. Wat kunt u doen om uzelf te beschermen tegen een door muskiet overgedragen ziekte

zoals dengue of Zika? f. Wie is in de eerste plaats verantwoordelijk voor het bestrijden van muskieten die ziektes

overdragen?

2. Rapportage over Muskieten - nadat de eerste KAP-meting is voltooid, zal dit het primaire hulpmiddel zijn dat door enige Functionaris belast met Vectorbestrijding wordt gebruikt. Het is belangrijk om zo snel mogelijk zoveel mogelijk informatie te verzamelen om te beginnen met het nemen van datagedreven beslissingen. Het is ook belangrijk om op te merken dat het een stuk eenvoudiger is om door beschikbare gegevens te filteren dan om terug te gaan naar nieuwe locaties en opnieuw te zoeken - als u twijfelt, verzamel meer informatie en filter in een later stadium.

Hier zijn enkele voorgestelde gegevens om te verzamelen:

a. GPS-locatie - absoluut noodzakelijk voor elke risicokaart en voorspellingsmodellering b. Block / Perceellocatie - maakt het mogelijk om veranderingen in de sublocatie te meten

en eenvoudig gegevens te aggregeren zonder zware data-lifting c. Sitefoto - leuk om te hebben, zowel om visuele veranderingen in de loop van de tijd weer

te geven en voor teamleden om plaatsen te lokaliseren die zijn onderzocht door verschillende teamleden

d. tijdstempel e. Heeft u toegang tot de locatie? f. Type locatie g. Zijn larven of poppen zichtbaar? h. Hoeveel broedplaatsen? i. ik. Soorten actieve broedplaatsen j. Soorten POTENTIEELE broedplaatsen k. Risicoclassificatie l. Gebruikte interventie- of controlemethoden m. gebruikers-ID n. Commentaarveld


3. Rapportage inzake Vallen & Apparatuur - in het geval dat muskietenvallen en apparatuur in het veld worden ingezet, is het nuttig om zowel de effectiviteit als de locatie te kunnen volgen. Hier zijn enkele voorgestelde gegevens om te verzamelen:

a. Implementatiedatum b. GPS-locatie c. Locatiefoto d. Type val / apparatuur e. Val / Apparatuur # f. Op welk type eigendom staat dit? g. Werd toestemming verleend? h. Contact Naam en telefoonnummer van de grondeigenaar i. Is het terrein toegankelijk voor terugkerende bezoeken? j. Is Val / Apparatuur actief en functioneel? k. Wanneer is de volgende geplande servicedatum? l. Commentaar m. Gebruikers-ID

4. Prioriteitpercelen - door pakketprioriteiten toe te wijzen, kunnen managers Functionarissen voor Vectorbestrijding en vrijwilligers informeren over waar de focus zou moeten liggen en welke gebieden het meest kritisch zijn. Deze prioriteitssystemen kunnen ook fungeren als een gerangschikte lijst van dagelijkse taken voor VCO's.

5. Opzoeken van Percelen (Gegevensbestand) - elke keer dat een functionaris een entry maakt, wordt deze opgeslagen en geüpload in een online database. Voor eenvoudige toegang en opzoeken kunnen functionarissen een opzoektool gebruiken om hun werk dubbel te controleren of om elk mogelijk pakket te bekijken, zelfs als ze zich in het veld bevinden (met of zonder connectiviteit).

6. Bezoeklogboeken - bezoeklogboeken maken het gemakkelijk voor Functionarissen en Managers om te communiceren en informatie te delen tussen verschillende teamleden die soortgelijke taken uitvoeren. Door in één oogopslag informatie over recent bezochte percelen te controleren, kunnen managers "probleem" -pakketten identificeren en kunnen teamleden opmerkingen achterlaten op specifieke locaties, zodat toekomstige bezoekers precies kunnen doorgaan waar de laatste persoon gestopt is.

7. Mapping Suite - stelt de gebruiker in staat om zijn / haar locatie, en / of de locatie van items op een kaart vast te leggen (zelfs als deze niet is verbonden met een netwerk). Door gebruik te maken van GPS, moeten carrier-netwerken (GSM), en wifi-gebruikers een locatie binnen ongeveer 3 meter kunnen vastleggen via satelliet en / of aanvullende geolocatie-enabled services.

a. Off-line mapping - wanneer de netwerkomstandigheden het niet mogelijk maken om de locatie van de gebruiker te beveiligen, moet de app de locatie kunnen vastleggen binnen 100 meter van de laatst bekende locatie. Dit betekent dat een in de opslagplaats opgeslagen versie van de gebruikersgebiedskaart wordt bijgehouden en pinnen kunnen worden geplaatst om te worden geüpload zodra de connectiviteit is hersteld.


b. "Later Mapping" - gebruikers kunnen aan het einde van de dag onvolledige rapporten van vroeger op de dag ophalen en bepaalde vermeldingen koppelen aan locaties.

c. "Wijkspecifieke risicokaarten - Door warmtekaarten te maken op basis van blokken

en wijken, kunnen individuen en beslissers in een oogopslag zien waar probleemgebieden zich bevinden en waar ze zich op kunnen richten of ze kunnen vermijden. Deze weergave kan ook worden gedeeld op elke website, sociale media of via PSA's om belangrijke informatie binnen de gemeenschap te verspreiden.

d. Crowd-mapping Overview - gebruikers hebben toegang tot "Muskieten in mijn

omgeving" om de hittekaart van de verzamelde rapporten / gegevens te bekijken. Hittekaart gemaakt door gegevensrecords te visualiseren zonder specifieke pakketscores te tonen (belangrijk voor individuele privacy en beveiligingsproblemen, wat een andere reden is dat buurtgebaseerde groeperingen belangrijk zijn voor op de gemeenschap gerichte PSA's / informatie) .

Hittekaart Locatiespecifieke Drill-Down

Door in het begin alle nodige gegevens te verzamelen, kunnen besluitvormers onmiddellijk en indien nodig eenvoudig in "risicovolle" gebieden boren. Dit kan handig zijn voor het organiseren van acties van de gemeenschap, het bieden van PSA's en andere aankondigingen, het genereren van politieke wil en het leiden van middelen naar specifieke gebieden.


8. Vrijwilligersregister

a. Type deelnemer b. Naam c. Organisatie of affiliatie d. Telefoonnummer e. Adres f. Ik committeer mij om ... g. Ik ben bereid om… h. Verklaring van Afstand and Vrijwaring i. Bevestiging van leeftijd (18+) j. Handtekening

9. Aanvraag voor schoonmaakwerkzaamheden – Alleen burgers.

a. Wat voor soort opruiming heb je nodig (land, binnen, water, etc.)? b. Waar bevindt het probleem zich? c. Hebben we toegang om het probleem op te lossen? d. Geef je ons toestemming om het probleem op te lossen, ook als je niet aanwezig bent? e. Heeft u vragen of opmerkingen die u zou willen delen? f. Naam g. Telefoon h. E-mail

10. Rapportage inzake gezondheid – Alleen burgers.

a. Medische disclaimer [afwijzing van aansprakelijkheid] (personen aanmoedigen om

opgeleide medische professionals te zoeken) b. Waar bent u gevestigd? c. Bent u of iemand in uw buurt zwanger? d. Waar denkt u dat u bent gebeten door muskieten? e. Heeft u zichtbare symptomen? f. Heeft u nog andere vragen of opmerkingen die u zou willen delen?

11. Hulpmiddelen voor het Management / Opdracht

a. Maak lijsten op basis van criteria op een formulier. b. Maak waarschuwingen op basis van scoretypes (aan het einde van de dag: genereer

een lijst met "hot spot" -items die op de route van de volgende dag moeten worden getoond voor specifieke VCO).

c. Routesnelheid. d. Routedekking. e. Aantal percelen aangedaan. f. Totaal aantal perceelcomplianten. g. Totaal aantal pakketten dat niet voldoet (score ontbreekt). h. Communicatiedetails


12. Stimuleer communicatie - programma kan waarschuwingen, herinneringen, informatie, evenementen en andere communicaties overbrengen naar App-gebruikers. Voorbeelden volgen hieronder:

a. "Hallo gebruiker! Het heeft gewoon drie dagen hard geregend, dus je weet wat dat betekent! Controleer uw werf op nieuwe broedplaatsen voor waterverzameling of larven. Als je ze ziet, dump ze dan! "

b. "Hallo gebruiker, op weg naar uw werk, houd een oogje in het zeil voor stilstaand water, oude banden, vaten, emmers of ander vuil. Klik hier om de conditie te melden - zelfs als u onderweg bent! "

c. "Hallo gebruiker! Vergeet niet dat morgen ons geplande bezoek aan uw locatie is. Laat je tuin alsjeblieft toegankelijk tussen de volgende uren. "

13. Pull-communicatie - programma kan antwoorden of feedback van gebruikers vragen op geïmproviseerde vragenlijsten / enquêtes. Voorbeelden hieronder:

a. "Hallo gebruiker! Het regende gewoon en we willen weten of je broedplaatsen ziet! " b. "Hallo gebruiker! Wilt u ons een foto van uw straat sturen, naar links en rechts kijkend,

zodat we kunnen zien hoe de dakgoten er uitzien? " c. "Hallo gebruiker! Zul je aanwezig zijn bij de gemeenteraadsvergadering van vanavond?

Het begint om 19.00 uur in de kerk! " Betrekken van Lokale Partners Bij het helemaal opnieuw ontwikkelen van apps, kan het implementeren van technologische oplossingen duur en tijdrovend zijn om in eerste instantie te installeren. Een goede manier om deze kosten te compenseren, is om dergelijke inspanningen te integreren met andere lokale organisaties en autoriteiten die er belang bij hebben dezelfde of vergelijkbare gegevens te verzamelen - zodra de architectuur van het aanvraagproces is geschetst, kost het heel weinig moeite om nog een paar extra toe te voegen velden voor gegevensverzameling. Deze aanpak maakt samenwerking mogelijk met lokale partners die mogelijk een deel van de kosten kunnen helpen delen en personeel kunnen ondersteunen. Het belangrijkste is dat het koppelen van bestaande organisaties die al over een manier van communiceren met het grote publiek beschikken, programmabestuurders gemakkelijke toegang biedt via organisaties die reeds gevestigde en vertrouwde reputaties hebben. Het volgende is een voorbeeld van een Vectorbestrijding Organisatie (BugOut) en Recycling Organisatie (Green VI) die samenwerkt om de gedragsverandering op Virgin Gorda, BVI, tot stand te brengen.


Deze applicatie is speciaal ontworpen voor gebruik door recycling-leiders die zich vrijwillig inzetten om de verschillende districten op Virgin Gorda te onderhouden. Het bevat ook functies die momenteel beschikbaar zijn voor het Vectorbestrijdingsteam, zoals presentatiemateriaal en KAP-enquêtes, die indien nodig kunnen worden uitgeschakeld. Hierdoor konden beide teams waarde toevoegen aan beide programmadoelstellingen en op een effectievere manier gebruik maken van de tijd in het veld. Met minimale inspanning werden locaties van recyclingpunten toegevoegd (rechter afbeelding), vragenlijsten en presentatiematerialen werden allemaal geüpload naar de bestaande Vectorbestrijding-applicatie.

Welke van de volgende recyclet u op regelmatige basis?


Hoe vaak neemt u deel aan gemeenschapsrecycling-schoonmaakacties?

Deze en andere informatie werd vastgelegd met behulp van de originele applicatie van de Vectorbestrijdingsfunctionaris, het toevoegen van een ander vraag / antwoordformulier en het toestaan van teamleden van lokale milieu- en recyclingorganisaties om deel te nemen aan de kernactiviteiten van het programma.


Module 3 - Raamwerk voor Risicocommunicatie

Risicocommunicatie-inspanningen met betrekking tot vectorbestrijding en de dreiging van door vectoren overgedragen ziekten lopen sterk uiteen, maar zijn een cruciaal onderdeel van alle inspanningen om gemeenschappen te betrekken, burgers te machtigen en gedrag te veranderen. Helaas worden risicocommunicaties vaak gescheiden beheerd van gemeenschapsbetrokkenheidstrategieën en -programma's. De auteur is van mening dat risicocommunicatie en gemeenschapsbetrokkenheid deel uitmaken van hetzelfde strategische kader dat nodig is om gemeenschappen en burgers in staat te stellen een directe rol te spelen bij het verzachten en verminderen van de dreiging van muskieten die ziektes overdragen. Dat gezegd hebbende, er zijn weinig vectorbestrijding-gerelateerde risico-communicatietemplaten, waardoor vectorbestrijdingbureaus voor zichzelf opkomen, vaak met behulp van informele inspanningen of verouderde methoden. Deze module is ontworpen om elk vectorbestrijdingsinstantie te helpen nadenken over de strategische vereisten bij het bouwen van een vectorbestrijdingsgericht risicocommunicatieplan. Het is geen plan op zich, maar het moet ondersteuning bieden voor een poging om er een te maken. Voor elke overheid is de uitdaging om een empirisch onderbouwd risicocommunicatieplan te ontwikkelen om het publiek in staat te stellen geïnformeerde beslissingen te nemen en acties te ondernemen met betrekking tot gedrag dat vectorgerelateerde risico's kan minimaliseren of verminderen. Een strategie moet empirisch onderbouwde communicatie-inspanningen omvatten die bedoeld zijn om het publiek te informeren, te alarmeren, te empoweren, kennis bij te brengen, te beïnvloeden en / of uit te rusten om te reageren en een cruciale rol te spelen bij het elimineren van vectorgerelateerde bedreigingen. Deze initiatieven zijn bedoeld om het publiek te betrekken bij een productieve dialoog die gezondheidsrisico's met betrekking tot ziektedragende vectoren en specifiek gedrag formuleert binnen een reeks inspanningen en gedragingen die het publiek kan uitvoeren om die risico's te minimaliseren. Een veelomvattende strategie kan ook de distributie van verschillende inhoudstypen in een aantal communicatiekanalen omvatten, waaronder web, sociale netwerken, radio, gedrukte media, televisie, visuals / mechanicals (bijvoorbeeld billboards), persoonlijke inspanningen, en via een reeks evenementen en partnerorganisaties, die allemaal zullen bijdragen tot het leveren van kritische informatie aan het publiek over demografische gegevens, locatie, voorkeuren en andere categorieën.


Het ontwikkelen van een uitgebreid risicocommunicatieplan. Er is een aantal nuttige bronnen beschikbaar voor degenen die een nieuw risicocommunicatieplan willen opzetten. De CDC heeft een definitieve gids ontwikkeld in het "CDC Crisis en Emergency Risk Communication" -model ("CERC"; CDC's "Crisis Emergency Risk Communication, 2014 Edition). Beste praktijken van de Communications for Behavioral Impact ("COMBI" -model) van de Wereldgezondheidsorganisatie, die meer in het bijzonder spreekt over modellen voor gedragsverandering te midden van uitdagingen op het gebied van de volksgezondheid, leggen een stevige basis voor de mechanische onderdelen die nodig zijn voor een robuust risicocommunicatieplan. Ontwikkelen van een Strategie voor risicocommunicatie.

Om deze doelen van gedragsverandering en activering van de gemeenschap bij vectorbestrijdinginspanningen te bereiken, kan een strategie risicocommunicatie en gedragsveranderingsinspanningen omvatten die specifiek aansluiten bij vectorbestrijding-doelstellingen en -resultaten, maar ze kunnen ook uitkomsten omvatten die kennis, attitudes en percepties omvatten die mensen hebben voor de dreiging van vectoren en door vector overgebrachte ziekten en hun rol bij het mitigeren van die bedreigingen. Een strategie kan de volgende componenten bevatten: 1. Het vormen van een adviesgroep voor risicocommunicatie: een diverse groep

belanghebbenden gevormd tot een werkgroep bestaande uit een kleine groep deskundigen op het gebied van risicocommunicatie en gemeenschapsbetrokkenheid met het doel aanvankelijk het risicocommunicatieplan te ontwikkelen;

2. Betrekken van gemeenschapsleiderschap bij het stellen van prioriteiten voor risicocommunicatie: de adviesgroep voor risicocommunicatie zal belast worden met het ontwikkelen van een reeks prioriteiten om het publiek te betrekken bij en / of voorlichting te geven over kritieke aan vectorbestrijding gerelateerde gezondheidsuitdagingen. Ze kunnen gezondheid en entomologische criteria gebruiken om te bepalen waar risicocommunicatie zal worden ingezet, via welke kanalen en met welk type informatie of berichtgeving, of zij kunnen bepalen dat een voortdurende communicatiecampagne, ongeacht het dreigingsniveau, seizoen of andere dynamiek, het hele jaar zal worden nagestreefd. De adviesgroep zal ook benchmarks en doelstellingen samen vaststellen, en zal helpen bepalen hoe het succes van de risicocommunicatie-inspanningen bij het veranderen van gedrag, het inspireren van participatie door de gemeenschap of andere variabelen het best kan worden gemeten.

3. Het inventariseren van bestaande inspanningen op het gebied van risicocommunicatie: Het inventariseren van de bestaande inspanningen voor risicocommunicatie moet niet moeilijk zijn, maar het is van essentieel belang om te bepalen hoe de bestaande inspanningen het best kunnen worden versterkt, uitgebreid, vervangen of hiaten gevuld kunnen worden; overheden kunnen vinden dat financiering die wordt besteed aan risicocommunicatie misschien niet de beoogde resultaten tot stand brengt.


4. Aangaan van partnerschappen: Vectorbestrijding-eenheden hebben vaak een tekort aan middelen die nodig zijn om inspanningen voor risicocommunicatie te ondersteunen gedurende perioden waarin publieke bedreigingen aanwezig zijn; om de inspanningen aan te vullen, worden de kantoren van vectorbestrijding aangemoedigd om partnerschappen tot stand te brengen met grote in de gemeenschap gevestigde organisaties, werkgevers, geloofsinstellingen, sociale netwerken en andere belanghebbenden in prioritaire districten om berichten en materialen voor risicocommunicatie te helpen implementeren, ondersteunen en ondersteunen en / of vectorbestrijding gerelateerde inspanningen valideren. Partnerschappen kunnen een sleutelrol spelen bij het versterken of verbeteren van de totale acceptatie van gedragsverandering die kritisch wordt geacht door de bredere vectorbestrijding-inspanning. Specifieke doelstellingen kunnen zijn: het type of aantal partnerschappen dat is opgezet, het aantal districten waar partnerschappen bestaan, het aantal partnerschappen per gemeenschap en / of het totale bereik dat de partnerships de vectorbestrijdingsorganisatie bieden;

5. Bouw relaties met de media: Ook niet vaak op de top van prioriteitenlijsten binnen vectorbestrijdingbureaus, bouwen en onderhouden van relaties met een netwerk van redacteuren, reporters, media of platforms, redacties, sociale beïnvloeders, en een reeks andere thought leaders - die allemaal een belangrijke rol kunnen spelen in de verspreiding van kritieke risicocommunicatie-inhoud. Het ontwikkelen van een cultuur van transparantie met de media kan ook helpen, omdat journalisten de openheid waarderen en meer vertrouwd zijn met de inspanningen voor vectorbestrijding wanneer het tijd is om een bepaald bericht of inhoud voor risicocommunicatie te versterken;

6. Breng een belangrijk contactpunt tot stand binnen het vectorbestrijding kantoor of binnen het ministerie waaronder dit valt: Dit maakt het mogelijk om verantwoording af te leggen voor het onderhouden van risicocommunicatie-inspanningen en om externe partners of het publiek in staat te stellen deel te nemen aan vectorbestrijding; deze persoon en / of team zal dienen als het zwaartepunt van gemeenschapsbetrokkenheid communicatie en risicocommunicatie inspanningen. Dit team kan coördineren met en ondersteunen van de andere elementen binnen de gemeenschapsbetrokkenheid-strategie, inclusief evenementen, initiatieven en / of contact met belangrijke gemeenschapspartnerschappen en belanghebbenden;

7. Onthoud een actieve, toegankelijke website: Het ontwikkelen van een boeiende, nuttige website is niet langer een optionele inspanning voor vectorbestrijdingorganisaties. Websites dienen als een virtueel kantoor en een betrokkenheidsplatform, net als sociale eigenschappen, listservs en potentiële blogs die betrokkenheid met grote delen van het publiek mogelijk maken op een relatief goedkope manier.

8. Maak opwindende en boeiende inhoud die spreekt tot de demografische categorieën waarop wordt gericht voor gedragsveranderingen: hoewel het als een voor de hand liggend ding klinkt, gebruiken veel regeringen standaard berichten met weinig aandacht voor het doel, het publiek of de beoogde uitkomst; overheden kunnen het best geschikt zijn door lopende uitgaven aan te houden en deze vervolgens onder een rubriek of filter te plaatsen om te bepalen of ze al dan niet impact hebben.


Dit zijn slechts de basiscomponenten die een overheid kan onderzoeken of nastreven in een poging een strategie uit te werken om gemeenschappen te betrekken bij risicocommunicatie. Voor overheden die gemeenschappen willen activeren in specifieke vectorbestrijdingactiviteiten, zal het afstemmen van risicocommunicatie met publieke betrokkenheid de voordelen helpen versterken en middelen besparen.


Module 4 - Trainingsprogramma voor Vrijwilligers

Welkom en Introductie

Oriëntatie- en Trainingschedule

Gemeenschaps-Vectorbestrijdingsteam - MosquitoShield Augustus 2018

Samenvatting: MosquitoShield's nieuw Gemeenschaps-Vectorbestrijdingsteam ("team") start in augustus 2016. Dit trainingsregime zal helpen elk teamlid uit te rusten met de verschillende vaardigheden en niveaus van professionaliteit die nodig zijn om MosquitoShield te presenteren met de hoogste niveaus van integriteit, professionaliteit, samenwerking, en inzet voor de openbare dienst.

Welkom tot het MosquitoShield Team! We zijn blij dat u bij ons bent gekomen. Uw rol als eerste Gemeenschaps-Vectorbestrijdingsteamleden van MosquitoShield is van cruciaal belang voor het succes van ons programma. Uw dagelijkse werkzaamheden helpen Zika, knokkelkoorts en andere door vectoren overgedragen ziekten voorkomen. Naarmate u meer te weten komt over ons programma, over muskieten en over onze rol in de gemeenschap, zal u routinematig herinnerd worden aan de reden waarom ons werk zo belangrijk is. Onze Kernwaarden:

1. Integriteit 2. Professionaliteit 3. Vriendelijkheid 4. Consistentie

Onze kernovertuigingen: 1. MosquitoShield kan een groot verschil uitmaken in het leven van bewoners en bedrijven

in onze gemeenschap. 2. De burgers zullen de belangrijkste rol spelen bij het voorkomen van ziekten wanneer zij

worden onderwezen, versterkt en ondersteund. 3. Onze rol is het leveren van professionele vectorbestrijding-diensten in een directe

samenwerking met burgers. We zijn 'van' de gemeenschap en onze acties moeten onze toewijding weerspiegelen aan diegenen die we dienen.


Kern-Trainingsschema:

Module 1 - MosquitoShield Oriëntatie ● Over MosquitoShield - Filosofie, waarden, structuur en rollen van

MosquitoShieldn ● MosquitoShield Community Vectorbestrijding Team (u!) taakomschrijvingen,

verwachtingen en normen ● Rapportagestructuren ● Middelen ● Roosters ● Tools en apparatuur ● Handheld app / MagPi en Reporting Tools ● Schedules

Module 2 - MosquitoShield Vectorbestrijding 101

● MosquitoShield Vectorbestrijding Overzicht (video) ● Kerntraining met Environmental Health Acting Chief en Head Vector Control ● Basisopleiding "In the Field" met Vectorbestrijdingsteam ● Videotraining over Muskietbiologie en Gedrag ● Basisprincipes Klantenservice - Eerlijkheid, vriendelijkheid en follow-up ● Inspecties van woonwijken ● Inspecties van openbare ruimtes ● De basislijnenquête in kaart brengen (voorbereiding voor week 4) ● Muskiet-ID - Soorten en patronen ● Muskiet Larve Bronnen en Patronen ● Basisbestrijdingsmiddelen toepassen (larviciden)

Module 3 - MosquitoShield Activering Gemeenschap en Customer Service

● MosquitoShield Standaarden inzake het betrekken van de gemeenschap ● Informatieverspreiding op de routes ● Districtssysteem en kaarten - goede gegevens vaststellen ● Hulpmiddelen om de gemeenschap te helpen (app, website, telefoon, e-mail,

tekst) ● Kleinschalige testrun - live-run in een specifieke buurt ● Test met leiderschap en vrijwilligerswerk

MosquitoShield Uniforme standaarden: Van alle medewerkers van MosquitoShield wordt verwacht dat zij de MosquitoShield-uniformen en / of identificerende accessoires (bijvoorbeeld een MosquitoShield-hoed) dagelijks dragen. Elke keer als we buiten zijn, moeten we schone uniformen dragen. Dit toont aan de gemeenschap ons respect voor hen, ons niveau van professionaliteit, en onze toewijding aan organisatie en kwaliteit.


Veiligheidsvereisten inzake Transport: Telkens wanneer een vertegenwoordiger van MosquitoShield rijdt, wordt van hem / haar verwacht dat hij voorzichtig, veilig en binnen de verkeerswetgeving rijdt. Als u niet op deze manier rijdt, kan dit de algehele professionaliteit van het programma in gevaar brengen, laat staan een gevaar vormen voor degenen die wij bedienen. Alle ongevallen, incidenten of aanhalingen moeten binnen 4 uur nadat deze zich voordeden aan MosquitoShield Directors worden gemeld. Typische wekelijkse en dagelijkse schema’s: De aard van ons werk vereist dat we ons werk doen op verschillende tijdstippen van de dag, weken, maanden en het hele jaar door. We zullen het schema dienovereenkomstig aanpassen. Trainingsmateriaal INSPECTIEMETHODEN DE ENTREE en DE INSPECTIE:

● BENADERING: roep of klop op de deur, zodat iedereen in het pand weet dat je op het terrein bent.

● PROBEER HET GEZINSHOOFD BIJ DE DEUR TE KRIJGEN - identificeer jezelf en je station en met de woorden "Goedemorgen, meneer, mevrouw" / Goede Middag meneer, mevrouw, ik ben (zeg hoe u heet) van de Environmental Health Division [Afdeling Milieuhygiëne]. "De inspecteur moet zijn identiteitskaart tonen en toestemming vragen om zijn / haar inspectie uit te voeren, waarbij hij/zij kort de reden voor het bezoek toelicht voordat hij/zij overgaat tot het inspecteren.

● ARGUMENT: een babbeltje is handig om 'het ijs te breken' met degene die naar de deur komt. Praat over alles waarvan je denkt dat het de aandacht trekt van de huisbewoner. Het kan gaan om de kinderen die door het huis rennen; de oudere mensen die binnen zitten; de prachtige bloementuin; het weer; de leuke, mooie auto ... alles wat u kan helpen om de huisbewoner in de stemming te brengen, u vertrouwt en u uiteindelijk de kans geeft uw werk te doen en de inspectie te verrichten;

● DOEL van de inspectie: huis en erf inspecteren op de Aedes aegypti muskiet om Denguekoorts onder controle te houden (praten over de Dengue-situatie in het gebied / plaats); verrichten van 'huis-aan-huis'-werk;

● BEGINNEN MET DE INSPECTIE: bij inspecties van een huis of erf moet, indien mogelijk, de inspecteur altijd proberen de huisbewoner betrokken te raken in de inspectie door de huisbewoner te vragen om met u mee naar binnen te gaan om de inspectie te verrichten alvorens naar het erf te gaan;


● Geef technische informatie en advies over hoe om te gaan met op het terrein gevonden broedplaatsen en andere omstandigheden die gunstig zijn voor muskietvermenigvuldiging terwijl u bezig bent of wanneer de gelegenheid zich voordoet;

Inspectieprocedure Inzake Vectorbestrijding Doel van de Procedure Het doel van deze procedure is een raamwerk te verschaffen voor: ● Aedes aegypti Inspecteurs om een consistente benadering van inspecties te bereiken

binnen een tijdskader dat hierna een cyclus wordt genoemd. De cyclus wordt bepaald door de omvang van het Vectorbestrijdingsteam, de beschikbaarheid van personeel, tegenslagen in het milieu (orkanen, overstromingen, enz.) en de doeltreffendheid van de gebruikte chemische bestrijdingsproducten.

Het doel en de doelstellingen van een Vectorbestrijdingsprogramma zijn vastgelegd in de Verordening Volksgezondheid ... ● ... om de Aedes aegypti muskiet, de vector van Dengue Fever, terug te brengen tot verwaarloosbare niveaus en om de grenzen te beschermen tegen de import en introductie van het Dengue-virus uit geïnfecteerde landen, met speciale aandacht voor de Invoerhavens. De specifieke doelstellingen zijn: ● De huisindex van de Aedes aegypti muskiet, van lokaliteit tot lokaliteit, te verlagen tot <1,00%; en waar dat is bereikt een stijging van de huizenindex met> 1,00% te voorkomen; ● De Breteau-index van Aedes aegypti muskiet, van lokaliteit tot lokaliteit, te verlagen tot <2,00%; en waar dat is bereikt, een stijging van de Breteau-index met> 5,00% te voorkomen. Aard en omvang

● Deze procedure heeft betrekking op alle gebouwen/terreinen (privé, zakelijk en openbare plaatsen), bewoond of verlaten, in de regio's waar mensen wonen, werken en zich verpozen.

● 'Routine-inspecties', 'herinspecties', 'Dengue Surveillance' worden gedefinieerd in paragrafen ...

● Het inspectieprogramma is gebaseerd op de ......... en beschreven in de Bijlage van de Richtlijnen inzake Vectorbestrijdingsinspectie.

● Inspecties van gebouwen/terreinen kunnen ook plaatsvinden buiten het Inspectieprogramma, zoals het volgen van een orkaan, storm, regenval en overstroming, en in reactie op een muskietgerelateerde klacht.


VERANTWOORDELIJKHEID Routine-Inspecties Een routine-inspectie wordt uitgevoerd in alle plaatsen in de getroffen gebieden. Een cyclus wordt gedefinieerd als de tijd die het Vectorbestrijdingsteam nodig heeft om alle bestaande locaties te inspecteren. De inspecteur Aedes aegypti die het onderzoek uitvoert, moet in aanwezigheid van het gezinshoofd / de eigenaar waar mogelijk: ● Grondig en systematisch informatie verzamelen en registreren van de observatie van de

omstandigheden op het terrein die het mogelijk maken of mogelijkerwijs broedplaatsen van muskieten, in het bijzonder de Aedes aegypti muskiet, toestaan.

● Identificeer eventuele feitelijke broedplaatsen en begeleid het gezinshoofd / de eigenaar om de gevonden problemen op te lossen alvorens over te gaan tot de behandeling van open of kwetsbare Containers

Herinspecties Herinspecties worden uitgevoerd op locaties die zijn aangeduid als "Hoog risico" nadat een cyclus van routine-inspecties is voltooid. Bij dergelijke inspecties wordt nagegaan of het gezinshoofd / eigenaar alle instructies heeft gevolgd die zijn gegeven door een Aedes aegypti Inspecteur gericht op het verhelpen van de feitelijke of potentiële muskietbroedproblemen die zijn waargenomen tijdens de routine-inspectie en dat er geen mogelijkheid is van een herhaling. Herinspecties kunnen ook worden verricht op een huis-tot-huisbasis in hele "Blokken" binnen een Plaats als een muskietbesmetting niet alleen geïsoleerde "Hoog Risico" gebouwen/terreinen omvat, maar eerder een onevenredig aantal "Hoog Risico" gebouwen/terreinen die die "Blokken omspannen" .” Als het aantal "Blokken" dat zo is aangetast wijdverspreid is in een Plaats om een Breteau-index van 2: 00% of hoger te produceren voor dat geografische gebied, dan kan de hele Plaats opnieuw geïnspecteerd worden, en wel van huis tot huis. In het geval dat een volledige herinspectie van het gebied de Breteau-index niet verlaagt tot <2,00%, is een ronde van fogging nodig voor een snelle uitroeiing van de volwassen muskietpopulatie. De Aedes aegypti inspecteurs moeten alle passende elementen in aanmerking nemen die in het betreffende inspectieformulier zijn uiteengezet.


Surveillance Surveillance-activiteiten worden ondernomen na ontvangst van een officieel rapport over een vermeende zaak van Zika van de surveillancefunctionaris van het ministerie van Volksgezondheid en Sociale Ontwikkeling of van een lid van het publiek dat beweert dat Zika bij hem/haar is vastgesteld. Contact Trace onthult alle namen en adressen van de personen (familie, vrienden, kennissen) die tijdens de besmettelijke periode met het Geval in contact zouden zijn geweest. Hetzelfde geldt voor alle plaatsen die het Geval tijdens die infectieuze periode zou hebben bezocht. De Aedes aegypti-inspecteurs worden vervolgens ingezet op de adressen, aangeduid als 'Sleutellocaties', die naar behoren worden geïnspecteerd, samen met de omgeving ervan, met het label 'Cardinal Points', de precieze cirkel van ruimten rond het Sleutelgebouw en dit alles naar het oordeel van de Programma Manager van het Vectorbestrijdingsteam. De Aedes aegypti inspecteurs moeten alle passende elementen in aanmerking nemen die in het betreffende inspectieformulier zijn uiteengezet.


MUSKIETBROEDPLAATSEN - CHECKLIST

BINNENKANT

Droge bloempotten - niet negeren omdat het waarschijnlijk is dat de huisbewoner deze in de toekomst zal gebruiken en u het individu in de juiste richting wilt sturen;

Natte bloempotten: één keer per week gewassen door aan de rand van de container schoon te maken en de wortels uit te wassen; Beveel grind aan, met het water eronder; muskietlarven kunnen het grind niet doordringen om het water te vinden;

Reservoirs zijn goed afgesloten, dat wil zeggen dat de putdeksels goed zitten en niet wiebelen;

Emmers, bakken en andere dergelijke containers die binnenshuis worden gehouden, moeten worden afgedekt om te voorkomen dat muskieten uit de broedplaatsen komen, maar ook om te voorkomen dat kakkerlakken en ratten binnenkomen. Daarom is het advies om te zorgen voor containers met beveiligde deksels;


BUITENKANT

OUDE BANDEN boor gaten hierin en breng ze dan naar de verbrandingsoven of zet ze vast onder een beschutting HUISDIEREN was de binnenkant van de schotels minstens één keer per week met een doek of spons om de muskieteneieren te vernietigen

OUDE WASTANKS, WASBAKKEN, SCHALEN EN TOILETPOTTEN wegwerpen bij de verbrandingsoven; in de tussentijd, draai deze om en / of beveilig onder een beschutting

TANKS / VATEN / TONNEN voor wateropslag, houd wateropslagcontainers te allen tijde goed afgedekt; scherm of tape over de overloopgaten om te voorkomen dat muskieten de tank binnentreden en broeden

WEGGEGOOIDE EMMERS EN ANDERE DERGELIJKE CONTAINERS DIE WATER KUNNEN HOUDEN wegwerpen in de afvalcontainers; in de tussentijd, draai deze om en / of plaats ze veilig onder een beschutting

BETONBLOKKEN / STUKKEN GLAS voor grensmuren vullen met beton, grind of zand

FLESSEN / WEGGEGOOIDE BLIKKEN / OUDE SCHOENEN / SPEELGOED wegdoen in afvalcontainers

BOOMGATEN / BAMBOESPRUITJES / BROMELIADS vul aan met beton, grind of zand

BLOEMPOTTEN & SCHOTELS plant bloemen in aarde, niet in water; zorg ervoor dat u de schotels één keer per week onder de bloempotten leeg maakt

DAKGOTEN Maak deze één keer per week schoon om ervoor te zorgen dat vuil en bladeren het regenwater niet opslaan en maken dat muskieten erin broeden

TUINGEREEDSCHAP (gietpannen, schoppen, kruiwagens en dergelijke) vastzetten onder een afdak of omdraaien om te voorkomen dat er water in kan komen


Module 5 - Monitoring en Evaluatie

Deze module is ingedeeld in de volgende delen: 1. Waarom monitoren en evalueren? 2. Prioriteiten 3. Gebruik van kennis, attitudes en percepties 1. Waarom Monitoren en Evalueren? Monitoring en evaluatie (M & E) is een waardevol onderdeel van elk volksgezondheidsinitiatief. Epidemiologie en entomologie staan beide bekend om de intensiteit en toewijding rond M & E-inspanningen, omdat de voortdurende technische en programmatische vooruitgang afhankelijk is van het bepalen of de huidige interventies werken. De lezers van deze gids zijn ongetwijfeld betrokken bij, of hebben contact met, vormen van programma-evaluatie die helpen bij het ontwerpen, verwerken, programmeren en evalueren van hun werk. Het is niet anders voor initiatieven die burgers, het publiek of specifieke gemeenschappen in of rondom het onderwerp vectorbestrijding betrekken. De unieke uitdaging die gepaard gaat met M & E in gemeenschapsbetrokkenheid en vectorbestrijding vloeit voort uit het feit dat er twee soorten dingen zijn om te monitoren - actuele menselijke en gemeenschapsgerichte programma's en uitkomsten, waaronder meetgedrag en inclusiviteit, en entomologische of ziektetransmissiegerelateerde gegevens. Niet alle gemeenschapsbetrokkenheidsprojecten moeten entomologische of epidemiologische uitkomsten meten. Maar hoe sterker we de kloof kunnen overbruggen tussen typische medische en entomologische M & E-inspanningen en gemeenschapsbetrokkenheid-gerelateerde M & E, hoe beter. Hoewel enkele professionals in vectorbestrijding hier misschien verbaasd over zullen zijn, is de praktijk van M & E in publieke betrokkenheid bekend en goed ontwikkeld. Gelukkig brengen de sociale wetenschappen een aantal nuttige hulpmiddelen voor vectorbestrijdingsgerelateerde inspanningen voor publieke betrokkenheid, maar dat geldt ook voor nieuwe hulpmiddelen en nieuwe ideeën over hoe het best te bepalen of specifieke inspanningen werken. Sommige van die inspanningen zullen hieronder worden besproken. Daarnaast bevat de bibliografie van deze publicatie tientallen studies die zijn uitgevoerd met behulp van een reeks methoden voor het meten, volgen, evalueren en catalogiseren van de specifieke vooruitgang en resultaten van openbare en gemeenschapsgerichte programma's. Als uitgangspunt voor die nieuw aan vectorbestrijdingsgerelateerde publieke en gemeenschapsbetrokkenheid, zijn er een paar goede middelen die de beoefenaar kunnen helpen om een goed en efficiënt inzicht te krijgen in de basisprincipes van programma-evaluatie en algemene M & E-inspanningen.


Het Agentschap voor de Registratie van Toxische Stoffen en Ziekten van de CDC ontwikkelde een uitstekend overzicht van de evaluatie en metingen van publieke betrokkenheid in haar handleiding getiteld "Principes van Gemeenschapsbetrokkenheid." Hoewel het nu een paar jaar oud is, blijft het een relevant inhoudelijk document dat een reeks van M & E-onderwerpen omvat met betrekking tot gemeenschapsbetrokkenheid. Belangrijk is dat het verwijst naar vijf soorten evaluatie-inspanningen: 1. Formatief - het verstrekken van informatie om het programma te verbeteren (evaluaties specifiek gericht op het bevorderen van de doelstellingen van een bepaald initiatief); 2. Proces - meten of specifieke processen werken of niet; 3. Opsomming - meten of de inspanning succesvol was en de beoogde doelen en doelstellingen zijn bereikt; 4. Resultaat - meten van de specifieke waarderingsresultaten van een programma; 5. Impact - meten van de algehele langetermijnresultaten van het initiatief. Dit zijn allerbelangrijkste vormen van evaluatie en moeten worden overwogen tijdens de planningsfase van elk gemeenschapsgericht of publieksgericht programma. Bijkomend onderzoek naar het ontwikkelen van formele programma-evaluaties in initiatieven om burgers of gemeenschappen te betrekken of mondiger te maken, komt steeds meer voor. Een formeel en gezaghebbend overzicht van strategieën en modellen voor M & E zal hier niet worden gedaan, omdat wordt verondersteld dat lezers bekend zijn met het onderwerp in het algemeen en waar nodig relevante literatuur kunnen raadplegen, maar het is belangrijk op te merken dat M & E niet moet worden bekeken als een onnodige, irrelevante of lastige activiteit in alle activiteiten die binnen de grenzen van deze publicatie worden beschouwd. Een andere nuttige bron van inspiratie en programmatische aanbevelingen komt uit de publicatie van de WHO "Risicocommunicatie en Gemeenschapsbetrokkenheid voor Preventie en Bestrijding van het Zika-Virus ". Dit is met name een relevant document vanwege de focus op Zika's dubbele vectoren (mens en Aedes aegypti) en gemeenschapsbetrokkenheid en programma-evaluatie in sectoren die betrokken zijn bij het voorkomen van de verspreiding van Zika. 2. Doel: Praktisch gezien kunnen weloverwogen M&E-inspanningen worden toegevoegd aan de kleinste of meest elementaire inspanningen van publieke betrokkenheid - inclusief risicocommunicatie, programma's voor gedragsverandering, op de gemeenschap gebaseerde vectorbestrijdingprogramma's en andere - met weinig kosten en op een manier die waarde aan managers biedt.


M & E-inspanningen op dit gebied kunnen het volgende omvatten:

1. Het meten van vooruitgang t.o.v. de doelen - hoe volgt het initiatief de oorspronkelijke doelen van de inspanning, en doet het dit in de toegekende tijden?

2. Het meten van vooruitgang t.o.v. de doelstellingen - hoe volgt het initiatief t.o.v. de oorspronkelijke doelstellingen van de inspanning, en zijn er inspanningen nodig om specifieke activiteiten verder te versterken, aan te passen of opnieuw te kalibreren om de beoogde resultaten beter te bereiken?

3. Diepte en inclusiviteit van gemeenschaps- of burgerparticipatie evalueren – betrekt en activeert het initiatief werkelijk alle delen van de doelgemeenschap of demografie, en zijn alle delen van de genoemde gemeenschap deelnemend aan de niveaus die nodig zijn voor het succes van de inspanning?

4. Kosten monitoren - is het initiatief binnen het budget, volgt het de budgetbenchmarks en ligt het op schema met succesvolle programma-uitkomsten binnen het toegewezen budget?

5. Tactische prestaties evalueren - werken de specifieke inspanningen om de gemeenschappen te betrekken, en worden belangrijke berichten via de juiste kanalen ontvangen?

6. Het evalueren van kennis, attitudes en percepties - brengen programma-inspanningen een verandering teweeg inzake hoe mensen waarnemen of zich gedragen met betrekking tot vectorgerelateerde bedreigingen (of omstandigheden), en gaan die KAP-scores de goede richting op?

7. Evalueren van de snelheid van kennis of nieuwsverspreiding - worden kernboodschappen of waarschuwingen in een gemeenschap gedeeld, en wordt informatie overgedragen tussen de ene set en de andere? Hoe snel gaat de informatie rond? Welke belangrijke netwerkknooppunten zijn het meest efficiënt of betrouwbaar voor het verzenden van informatie?

M & E-inspanningen worden vaak ook om de volgende praktische redenen nagestreefd: • Volgen van voortgang; • Waarschuwingen genereren voor belemmeringen voor voortgang of uitdagingen; • Creëer transparantie in beide programma-ingangen ("we zullen dit doen") en resultaten

("omdat we dat hebben gedaan, hebben we dit bereikt"); • Track kritieke indexen om brontoewijzing te bepalen; • Vertrouwen genereren in gemeenschapsgerichte programma's bij de belangrijkste

stakeholders; • Vertrouwen genereren bij gemeenschappen dat ze vooruitgang boeken of om gedragingen

of acties te versterken; • Tonen aan hoge ambtenaren de voordelen van gemeenschapsbetrokkenheid of

risicocommunicatieprogramma's;


Hoewel er een breed scala aan M & E-configuraties of -methoden is, is een cruciale prioriteit dat alle M & E-inspanningen die een programmabeheerder tracht in te zetten, moeten worden opgenomen in de vroegste planningsinspanningen en als prioriteit worden gehandhaafd gedurende en na de implementatie. Hoewel inspanningen op het gebied van M & E in elk stadium van het initiatief als belastend kunnen worden beschouwd, geldt dat hoe dichter de M & E-componenten bij het doel en de beoogde doelen en doelstellingen van de initiatiefnemer liggen, hoe beter. Dit zal ervoor zorgen dat M & E geen academische oefening is, maar een reeks actieve managementtools die zijn ontworpen om ervoor te zorgen dat de ondernomen acties inderdaad de beoogde impact van het initiatief bevorderen. Bijkomende vragen kunnen helpen bij het sturen van of vormgeven aan M & E-inspanningen in vectorbestrijding-gerelateerde programma's: • Hoeveel burgers hebben deelgenomen aan de opruimingsdagen van de gemeenschap? • Hoeveel Facebook-volgers heeft het initiatief? • Hoe vaak nemen mensen deel aan een specifieke activiteit? • Hoeveel huishoudens zijn betrokken bij de maandelijkse reductie-inspanningen voor

broedplaatsen? • Hoeveel burgers hebben zich aangemeld voor deelname aan een initiatief? • Hoeveel bedrijven doen mee? • Hoeveel artikelen zijn er over het project geschreven? • Werden broedplaatsen verminderd als gevolg van dit programma? • Hoeveel broedplaatsen zijn verwijderd of geëlimineerd? • Hoeveel gemeenschappen nemen deel aan het initiatief? • Hoeveel religieuze instellingen nemen deel aan deze specifieke inspanning? • Hoeveel scholen zijn overeengekomen om informatie aan studenten te verspreiden? • Hoeveel studenten zijn betrokken geweest bij het curriculum van het programma? • Wat is de totale bevolking die het radio-interview heeft gehoord? • Welk percentage van de bevolking was betrokken via de drie nieuwskanalen met een PSA? • Hoeveel personen hebben deelgenomen aan de maandelijkse town hall bijeenkomsten? • Hoeveel buurten hebben voldaan aan een specifiek activeringsdoel? • Welke procentuele verandering werd genoteerd op de antwoorden van burgers op een

vragenlijst die reacties van het KAP-type meet? • Hoeveel ovivallen bij de huislocaties zijn nog steeds operationeel na X en Y keer? • In hoeverre heeft een gemeenschap het doel bereikt om de broedplaatsen met 50% te

verminderen? • Hoeveel verzoeken zijn ontvangen voor gratis benodigdheden (of apparatuur - zeg,

muskietvallen); • Hoeveel huishoudens hebben deelgenomen aan de "gratis grote vuilnisophaaldag"? • Hoeveel ontruimde huizen zijn door de gemeenschap geïnspecteerd of aangegeven? • Hoeveel onbeheerde auto's zijn gemeld door de gemeenschap? • Hoeveel ziektetransmissiezaken werden er tijdens (en na) de programmaperiode ervaren? • Hoeveel huishoudens hebben gratis schermen van de overheid geïnstalleerd? • Hoeveel huishoudens hebben hun open cisternen op verzoek afgedekt? • Wat was de nuttigste kernboodschap met betrekking tot reductie van broedplaatsen? • Welke demografie was het meest actief m.b.t. participatie?


• Waren de doelen en doelstellingen van het programma gehaald, en binnen de gewenste tijdspanne?

• Welk gemeenschapsbetrokkenheid-formaat was het meest succesvol in het aantrekken van participatie?

• Wat waren de veranderingen in KAP vóór, tijdens en na het project? • Hoeveel mensen hebben zich aangemeld voor het programma-element? Er is een onbeperkt aantal extra belangrijke M & E-metingen of statistieken die kunnen worden samengesteld en beheerd, net zoals er een onbeperkt aantal programmatypes en -methodologieën zijn. Hoe eenvoudiger hoe beter. Hoe meer kwantificeerbaar, hoe beter, vooral omdat het betrekking heeft op het mogelijk maken van een beperkt aantal medewerkers of vrijwilligers in de gemeenschap om zowel de gegevensverzameling als de evaluatie van de gegevens te beheren. Het creëren van een complexe M & E-inspanning kan feitelijk zowel het M & E-proces als het programma zelf belasten. Wanneer de middelen beperkt zijn, zijn de essenties - eenvoudige prestatiemetingen t.o.v. doelen en doelstellingen, en kwaliteit van levering. 3. Voorbeeld Raamwerk: Dat gezegd hebbende, voor regeringen met weinig capaciteit om gemeenschapsbetrokkenheid-programma's in te zetten bovenop een reeds belaste vectorbestrijding-operatie, kan M & E ontmoedigend zijn. Daartoe kunnen lessen uit kleine gemeenschapsbetrokkenheid-programma's nuttig zijn. Hieronder volgen M & E-constructies die zijn ontwikkeld door het BugOut-programma op de British Virgin Islands, waar de gemeenschap de leiding heeft over vectorbestrijdingoperaties op het eiland Virgin Gorda. Deze zijn ontwikkeld om eenvoudige indicatoren te zijn van de voortdurende uitvoering van het programma en dienen als leidraad voor de lopende en nieuwe interventietypen waarvoor geen handboek of gids bestond. De vier basisgebieden voor beperkte gemeenschapsbetrokkenheidinitiatieven kunnen zijn: 1. Activering - meten van "activering" kan relatief eenvoudig gedaan worden, omdat het meet

of doelgroepen, gemeenschappen, het maatschappelijk middenveld, de privésector of een ander sociaal element betrokken zijn bij de specifieke acties of het gedrag van het programma of al dan niet een bepaald aantal personen, pakketten, gemeenschappen, enz. “betrokken” zijn; het bouwen in een tijdszekere set van "activeringsevaluaties" zal helpen een reeks metingen te creëren die de planning en kalibratie van het programma zullen ondersteunen;

2. Inlichtingen - voor gemeenschapsgerichte vectorbestrijdingprogramma's die burger- of gemeenschapsgerichte broedplaatsen in kaart brengen of reductie-inspanningen, kan het meten van de totale dekking van de gegevensverzamelende vrijwilligersinspanning, en / of het totale aantal onderzochte percelen, helpen te garanderen dat programmatische dekking


zich uitstrekt tot het gehele beoogde geografische gebied; dit is gemakkelijker gemaakt met de komst van eenvoudig te gebruiken, smart-phone geactiveerde Apps waarmee vrijwilligers de GPS-locatie van specifieke programma's kunnen melden; het samenstellen van kaarten die totale "dekking" volgen, kan helpen visualiseren of het initiatief de beoogde dekking bereikt;

3. Vectorbestrijding – het is moeilijk om de impact te meten die gemeenschapsgerichte programma's hebben op daadwerkelijke entomologische of medische resultaten. Het kan echter gebeuren met een nauwe coördinatie van de formele en andere gemeenschapsinspanningen die op deze gebieden werken; bijvoorbeeld, het integreren van activiteiten in een bepaalde buurt met een schema van wanneer door overheidsfunctionarissen belast met de vectorbestrijding valtellingen, larve inspecties van broedplaatsen of andere inspanningen in die buurt worden uitgevoerd, kunnen grote synergiën genereren en een unieke M & E-gelegenheid bieden om de vooruitgang of impact die gemeenschapsinspanningen hebben te testen; het koppelen van inspanningen van de gemeenschap en de overheid, en het gebruiken van gegevens van de ene om de ander te helpen, is een nuttige inspanning;

4. Duurzaamheid - duurzaamheid is een ander kritiek gebied voor overheden die gemeenschapsbetrokkenheidsprogramma's nastreven; een programma kan gedurende de hele levensduur van het programma zelf worden gemeten; in het geval van overheden die gemeenschapsbetrokkenheid gerelateerde vectorbestrijdingprogramma's willen "zaaien", of activering van bepaald nieuw gedrag onder een bevolking inspireren, kan het meten van de toezeggingen van de gemeenschap zelf, maatschappelijke organisaties, de private sector, en zelfs andere overheidsinstellingen (vast afval, water en sanitaire voorzieningen, enz.), uitstekende informatie opleveren over het al dan niet voldoen van het programma aan een bepaalde financiering of ondersteuning door het personeel van het vectorbestrijdingbureau; andere inspanningen op het gebied van M & E in deze arena kunnen de totale voortgang meten naar het streven naar financiële middelen om de inspanning in een volgend begrotingsjaar te ondersteunen; committeringen die door overheden moeten worden nagestreefd om financiering te verstrekken voor bepaalde tijdvakken of voor bijdragen in natura.

Een snelle momentopname van een M&E-dashboard voor zeer eenvoudige inspanningen toont enkele hiervan in de praktijk:


Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de meer basismaatregelen van impact en vooruitgang. Er is een aantal aanvullende programmametingen die als sterker of nuttiger zouden worden beschouwd. 4. Partners en Middelen: Voor overheden met beperkte capaciteit om deel te nemen, laat staan om gemeenschapsbetrokkenheid-inspanningen te monitoren of te evalueren, kunnen de volgende partners en hulpmiddelen nuttig zijn:

1. Overige overheidsinstanties – vaak genegeerd in vectorbestrijding-gerelateerde gemeenschapsbetrokkenheid-programma's, hebben deze instanties vaak een groot aandeel in de belangrijkste componenten van vectorbestrijding; instanties voor vast afval, bijvoorbeeld, hebben een gedetailleerd beeld van de afvalpraktijken of -uitdagingen van een gemeenschap en verzamelen vaak gegevens die kunnen helpen bepalen of een gemeenschapsbetrokkenheidsactiviteit gericht op bronvermindering effect heeft; slim samenwerken met collega's in overheidsinstanties voor vast afval kan vaak leiden tot een positieve, programma-lange relatie die zonder extra kosten tot heel belangrijke gegevens leidt;

2. Sociale media netwerken – sociale media kunnen worden gebruikt om kwantitatieve participatie, berichtendoordringing, digitale betrokkenheid, acties en gedeelde gegevens te meten in verband met gemeenschapsgerichte programma's; Het gebruik van


Facebook of Instagram klinkt misschien fantasierijk of ongeïnspireerd (deze auteur heeft beide klachten vaak gehoord), maar het kan worden gebruikt als een primair middel bepaalde demografische groepen te betrekken, en als een graadmeter voor hoe andere, off-line inspanningen worden geabsorbeerd;

3. Zelfrapportage of burgergerichte feedback - dankzij nieuwe technologieën kunnen sms-berichten 'pulseren' of burgers ondervragen voor specifieke antwoorden, feedback, gegevens of andere informatie; terwijl veel landen of gebieden nog geen mobiele netwerkaanbieders hebben die dit soort inspanningen kunnen ondersteunen, wordt deze mogelijkheid nu normaal in de meeste landen over de hele wereld; het gebruik van sms om belangrijke berichten naar burgers te sturen of om feedback over een bepaald onderwerp te vragen, is een betaalbare manier om direct contact te hebben met degenen die een programma probeert te betrekken; er worden ook apps ontwikkeld die burgers die de wacht houden of buurtorganisaties in staat stellen om real-time feedback van de gemeenschap te geven wanneer hierom wordt gevraagd, of op een routinematige, geplande basis;

4. Gemeenschapsleiders – vaak kunnen gemeenschapsleiders - formeel of informeel - een cruciale rol spelen in zowel het ontwerpen als implementeren van gemeenschapsgerichte projecten, en ze kunnen ook helpen vrijwilligers te mobiliseren om de voortgang te meten; gemeenschapsleiders kunnen ook helpen bij het adviseren over uitdagingen of problemen binnen het programma; het vaststellen van positieve, sterke relaties met gemeenschapsleiders zal bijna altijd worden vertaald in betere M & E-inspanningen of een gedetailleerder begrip van hoe de gemeenschap de intentie of activiteiten van het programma accepteert of beantwoordt;

5. Partnerorganisaties – veel gemeenschapsgerichte programma's kunnen partners of organisaties die al actief zijn in gemeenschappen (bijv. het Rode Kruis, de United Way, NGO's, religieuze instellingen en organisaties zonder winstoogmerk) inzetten om het succes van een bepaalde inspanning te meten; bijv. een organisatie die een huis-aan-huis-vragenlijst voor afvalbeheer implementeert, kan bijvoorbeeld ook een reeks vragen implementeren met betrekking tot vectorbroedplaatsen of persoonlijk gedrag in verband met vectorbestrijding.

6. Bedrijven – veel bedrijven hebben een direct en blijvend belang in succesvolle vectorbestrijdingoperaties, ongeacht of deze worden nagestreefd door de overheid of door gemeenschappen; bedrijven zijn vaak uitstekende bronnen van ondersteuning voor gemeenschapsgerichte programma's en voor het delen van informatie die kan helpen bij het vormen van dergelijke programma's; bedrijven zullen vaak helpen nieuws te delen, gemeenschapsgerichte programma's promoten, pleiten voor meer middelen voor gemeenschapsprojecten en andere bedrijven aanmoedigen om deel te nemen; het gebruiken van hen om te helpen bij M & E-inspanningen is een natuurlijk verlengstuk van deze samenwerking - bedrijven kunnen helpen bij het volgen van deelname, het hosten van evenementen, het verspreiden van vragenlijsten naar klantenlijsten, het bevorderen van het gebruik van hashtags op sociale media, enz.;

7. Software - er is een groeiend aantal mappingtools die gemakkelijke rapportage van gegevens via apps of sms mogelijk maken, die kunnen helpen om een nauwkeurig maar eenvoudig beeld te schetsen van de dekkingsgebieden van het programma,


inspanningen om de bron terug te dringen, veranderingen in de loop der tijd in het aantal broedplaatsen, klachten, enz.; veel webgebaseerde tools vereisen weinig tot geen configuratie. Informatie kan worden ingesteld om binnen enkele minuten of uren te worden gedeeld met gemeenschappen of programmafunctionarissen belast met het implementeren van programma's;

Al met al is M & E een breed concept met meerdere positieve implicaties voor vectorbestrijdinggerelateerde gemeenschapsbetrokkenheidinspanningen. Voor die bureaus met meer capaciteit om solide M & E-elementen in hun programma's op te nemen, wordt het aangemoedigd om dit te doen. Voor die agentschappen of kantoren met weinig tot geen capaciteit om een formeel M & E-programma in het initiatief in te bouwen, wordt aanbevolen dat tijdens het planningsproces een aantal eenvoudige benchmarks, metrieken of indexen worden gecreëerd. Dit zal ervoor zorgen dat vooruitgang kan worden gedocumenteerd, uitdagingen kunnen worden gemeld en gemitigeerd of opgelost, en dus kan de algehele impact van het programma - tijdens en na - duidelijk worden overgebracht aan de belangrijkste belanghebbenden. Wanneer deze inspanningen worden nagestreefd, wordt de bredere verzameling ervaringen verpakt ten behoeve van diegenen die in de toekomst soortgelijke programma's zullen proberen, en vooral voor de gemeenschappen voor wie deze programma's in de eerste plaats zijn ontwikkeld.


Module 6 - Voorbeeld District en Wijksysteem

Het volgende geeft een gedetailleerd overzicht van een voorbeeldarchitectuur voor het organiseren van wijken en buurten en schetst de verschillende meldkanalen en gezagslijnen voor effectieve communicatie en beheer. Deze architectuur werd beïnvloed door het Bugout community-vectorbestrijding-programma van British Virgin Island.


BRONNEN Inleiding: De volgende desk audit omvat meer dan 130 bronnen die waarde bieden voor de ontwikkeling van een nieuw model voor Caribisch-specifieke gemeenschapgerichte vectorbestrijdings- en gedragsveranderingsprogramma's. De literatuur is breed; deze desk audit heeft meer dan 250 artikelen onderzocht en gesorteerd op nog meer middelen om die voorbeelden, lessen, best practices of valkuilen te vinden die de ontwikkeling van een nieuw model voor gemeenschapgerichte vectorbestrijding het beste kunnen informeren, uitdagen of ondersteunen. Deze desk-audit werd geïmplementeerd door te zoeken naar een reeks onderwerpen met betrekking tot hoe gemeenschapgerichte vectorbestrijdinginspanningen m.b.t. Aedes aegypti zijn geïmplementeerd en of al dan niet succes is behaald. Deze desk-audit maakte geen onderscheid op basis van geografie, tijd of omvang van het initiatief; deze poging heeft getracht de meest relevante catalogus van casestudy's te vinden die over dit specifieke onderwerp zijn ontwikkeld, met behoud van discipline rond de specificiteit en relevantie voor de ontwikkeling van een Aedes aegypti-specifiek model voor de Caribisch Gebied-context. In een klein aantal gevallen omvatte de desk-audit een aantal niet-Aedes aegypti-gerichte gemeenschapsbetrokkenheid, mobilisatie, gedragsverandering en risicocommunicatiestudies met het doel een aantal referenties op te stellen die kunnen bijdragen aan het vormgeven van het doel van dit project: het bouwen van een model dat profiteert van de meest relevante literatuur over de operationele en gedragsverandering-specifieke programmatische elementen die direct relevant zijn voor of die kunnen worden vertaald naar toekomstige Aedes aegypti-gerichte inspanningen. Een aantal middelen werd doelbewust niet opgenomen in deze desk-audit. Vaak werden geciteerde materialen met betrekking tot de wetenschap en het gedrag van Aedes aegypti, de werkzaamheid of uitdagingen van formele top-down vectorbestrijding, epidemiologie van door vectoren overgedragen ziekten en andere materialen die veel van de brede thema's van deze specifieke volksgezondheidslast voldoende hebben geanalyseerd of onderzocht in het Caribisch Gebied niet diepgaand onderzocht, omdat deze onderwerpen uitvoerig zijn behandeld; deze desk-audit neemt als vanzelfsprekend aan dat Aedes aegypti, dengue, Zika en andere door vectoren overgedragen ziekten enige tijd aanwezig zullen zijn, en dat formele top-down vectorbestrijdingprogramma's in de meeste landen / gebieden beperkt zullen blijven in capaciteit, en dat sommige van de brede factoren kunnen niet worden beïnvloed door dit soort inspanningen. Deze desk-audit heeft ook tijd besteed aan niet-peer-reviewed bronnen. De audit beoordeelde bijvoorbeeld vijf nieuwe webgebaseerde tools die momenteel bestaan of worden ontwikkeld om gemeenschappen effectief te mobiliseren tegen Aedes aegypti broedlocaties (en andere


gedragsveranderende acties of uitkomsten). Deze en andere zullen worden opgenomen in het primaire product van het project. Daarnaast omvatte dit desk auditproces ook initiële interviews met een aantal individuen - materiedeskundigen over gedragsverandering, risicocommunicatie en gemeenschapsbetrokkenheid met betrekking tot vectorbestrijding en / of volksgezondheidsthema's (experts in milieurisicobeheer, ontwerpers van Zika-gerelateerde gedragsveranderingen, enz.), en een aantal personen die werken aan innovatieve technologieën of methoden voor het organiseren van gemeenschappen. De primaire take-aways en lessen die uit elk van deze lessen worden getrokken, zullen in het handboek worden geïntegreerd, samen met het bredere scala aan interviews die worden afgenomen tijdens elke komende landenmissie. Ten slotte een opmerking over de brede beschikbaarheid van literatuur over dit onderwerp. Hoewel de meeste literatuur over Aedes aegypti-gerichte gemeenschapgerichte vectorbestrijding in het Engels is, is er een aanzienlijke hoeveelheid werk verricht in de Spaanssprekende landen van Midden- en Zuid-Amerika, Cuba en Puerto Rico. Inbegrepen in deze desk-audit zijn een aantal artikelen in het Spaans die alleen voor deze desk-audit met hulp van een Spaanstalige medische professional zijn vertaald. Er bestaan ook aanvullende Franse materialen over deze onderwerpen, maar de beheersing van de Franse taal door de auteur blijft beneden het gemiddelde voor het uitvoeren van onderzoek voor dit project. Methodologie van de Desk Audit: De volgende onderwerpen en parameters werden gebruikt als leidraad tijdens de desk audit:

● Aedes aegypti-specifieke gemeenschapgerichte vectorbestrijdingsprogramma’s ontwikkeld door overheden in samenwerking met gemeenschappen;

● Aedes aegypti-specifieke gemeenschapgerichte vectorbestrijdingsprogramma’s ontwikkeld door gemeenschappen;

● Aedes aegypti-specifieke gemeenschapgerichte vectorbestrijdingsprogramma’s ontwikkeld door internationale organisaties of niet-gouvernementele organisaties;

● Caribisch Gebied-specifieke Aedes aegypti-specifieke gemeenschapsbetrokkenheidprogramma’s;

● Programma’s inzake Gedragsverandering geïmplementeerd in instellingen voor door vectorovergedragen ziekten;

● Programma's geïmplementeerd in landen of regio's zonder robuuste top-down vectorbestrijdingscapaciteit;

● Programma's geïmplementeerd met behulp van een specifieke methodiek, waaronder COMBI;

● Formele evaluaties van inspanningen gericht op gemeenschapgerichte vectorbestrijding (studies van studies, analyses, enz.);

● Specifieke programma's met subcomponenten die van belang kunnen zijn voor modelontwikkeling;


● Analyses of pleitbezorging voor het gebruik van sociaalwetenschappelijke constructies of kaders voor het plannen en / of informeren van gemeenschapgerichte vectorbestrijdingsprogramma's (dat wil zeggen waarom en hoe effectieve sociale, culturele, politieke, economische en psychologische determinanten een rol kunnen spelen in het succes van gemeenschapgerichte programma's);

● Alle andere artikelen of bronnen die van belang zijn voor de auteur ten behoeve van dit project.

Deze desk-audit werd aanzienlijk geholpen door CARPHA's recente ontwikkeling van de “Evidence Brief: Strengthening Household en Community Action for the Prevention en Control of Arboviral Diseases in het Caribisch Gebied” ["Resume van het Bewijs: versterking van de huishoudelijke en gemeenschapsactie voor de preventie en bestrijding van Arbovirale Ziekten in het Caribisch Gebied"], in samenhang met de voortzetting van de workshop met dezelfde naam op 26 april , 2017. Dit document bood een nuttig overzicht van de belangrijkste uitdagingen, elementen en kansen met betrekking tot het verbeteren van huishoudelijke en gemeenschapsparticipatie in vectorbestrijdinginspanningen. Het bevatte brede aanbevelingen, waarvan sommige bruikbaar zullen zijn voor dit project, en heeft ook een aantal bronnen opgeleverd met betrekking tot gemeenschapsbetrokkenheid en mobilisatie rond andere uitdagingen voor de volksgezondheid (dat wil zeggen obesitas) die dit project bruikbare lessen en best practices zullen opleveren.


Desk Audit - Literatuuroverzicht 1. ADB & WHO (2013). Managing regional public goods for health –community-based dengue vector control. Mandaluyong City, Philippines: Asian Development Bank and World Health Organization; 2013 Source.

Bestrijdingsprogramma's bestaan meestal uit noodmaatregelen tegen epidemieën, waardoor er beperkte middelen en capaciteit overblijven voor duurzame actie; vereist voldoende budgettaire steun en intensievere inspanningen op zowel nationaal als gemeenschapsniveau, het handhaven en uitbreiden van bestrijdingsactiviteiten. Stelt COMBI-model voor. Effectieve preventie en bestrijding vereisen een gecoördineerde, aanhoudende, multisectoriële aanpak van het aanpakken van de milieu-, gedrags- en sociale context van muskietvoortplanting en ziektetransmissie. Stelt voor de nadruk te leggen op de beheersing van larven en poppen.

2. Adewuyi, E. (January 2016). Behavior change communications using social media: A review. Department of Epidemiology and Biostatistics, Curtin University. Source.

Benadrukt de noodzaak van een strategische inzet van de media; het benadrukken van strategieën die de waarde van sociale media kunnen vergroten en de noodzaak van tweerichtingscommunicatie benadrukken en met het publiek samenwerken bij het ontwikkelen van de juiste communicatiestrategieën.

3. Al-Muhandis, N. & Hunter, P. R. (23 August 2011). The value of educational messages embedded in a community-based approach to combat dengue fever: A systematic review and meta regression analysis. 10.1371/journal.pntd.0001278. Source.

Evalueert de bestrijdingsmaatregelen die in eerdere studies zijn onderzocht; evalueert de effectiviteit van educatieve berichten ingebed in gemeenschapgerichte benaderingen. De resultaten suggereren dat dergelijke maatregelen effectief lijken te zijn in het verminderen van entomologische indices; suggereert meest effectieve ongeveer 18-24 maanden na de interventie, maar vervolgens afnemen zonder aanhoudende inspanning.

4. Alobuia W.M., Missikpode, C., Aung, M. & Jolly, P.E. (September 2015). Knowledge, attitude, and practices regarding vector-borne diseases in Western Jamaica. Ann Glob Health. 2015 Sep;81(5):654–63. Source.

Inclusief milieubeheerstrategieën die vectorbroedlocaties verminderen / elimineren in combinatie met verbeterde persoonlijke preventiestrategieën om de overdracht van deze infecties aanzienlijk te verminderen; studie identificeerde specifieke groepen op wie kan worden gericht m.b.t. vector-bestrijding- en persoonlijke beschermingsinterventies om transmissie van de infecties te verminderen.

http://www.wpro.who.int/mvp/documents/docs/Community_based_dengue_vector_control.pdf

http://www.wpro.who.int/mvp/documents/docs/Community_based_dengue_vector_control.pdf

https://www.researchgate.net/publication/306106636_Behavior_Change_Communication_Using_Social_Media_A_Review

https://www.researchgate.net/publication/306106636_Behavior_Change_Communication_Using_Social_Media_A_Review

https://doi.org/10.1371/journal.pntd.0001278


http://journals.plos.org/plosntds/article?id=10.1371/journal.pntd.0001278


https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4818946/



5. Alsaran, S., Browne, A., Maharaj, B., Mahabir, A., Manoo, J., Maraj, A., Sonnilal, M., … Pooransingh, S. (2015). Investigation of dengue related knowledge, attitudes and practices among form three secondary school students in the seven counties of Trinidad. West Indian Medical Journal. Appleville, Jamaica: The University of the West Indies. Faculty of Medical Sciences; 2015. p. 1–75. Source.

Een cross-sectionele studie werd uitgevoerd; alle districten waren inbegrepen; één school uit elk district werd willekeurig gekozen; gegevensverzameling werd uitgevoerd met behulp van een vragenlijst. RESULTATEN: Bijna driekwart van de respondenten (73,1%) toonde voldoende kennis over dengue.

6. Andersson, N., Nava-Aguilera, E., Arosteguí, J., Morales-Perez, A., Suazo-Laguna, H., Legorreta-Soberanis, J., …Harris, E. (11 June 2015). Evidence based community mobilization for dengue prevention in Nicaragua en Mexico (Camino Verde, the Green Way): cluster randomized controlled trial. BMJ. 2015;351:h3267. 6. Source.

Een gemeenschapsmobilisatieprotocol om te testen of gemeenschapsmobilisatie effectiviteit toevoegt aan conventionele dengue-bestrijding. Interventielocaties vertoonden een lager risico op infectie met dengue-virus bij kinderen; minder huizen met larven of poppen; minder containers met larven of poppen; minder poppen per persoon. Empirische gemeenschapsmobilisatie kan significante effectiviteit toevoegen aan dengue vectorbestrijding; elke locatie die de interventie op zijn eigen manier uitvoert heeft het voordeel van lokaal aangepaste en sterke gemeenschapsbetrokkenheid.

7. Arostegui J., et al. (12 November 2006). Impact of evidence-based community-derived interventions for the control of the dengue virus vector Aedes aegypti in Managua, Nicaragua. Atlanta, GA. Presentation at the 55nd meeting of the American Society for Tropical Medicine and Hygiene. Source. Wachten op de volledige inhoud van de presentatie. 8. Arunachalam N, Tana, S., Espino, F., Kittayapong, P., Abeyewickreme, W., Wai, K.T., … Petzold M. (2010). Eco-bio-social determinants of Dengue vector breeding: a multicountry study in urban en periurban Asia. Bull World Health Organ. 2010 Mar 1;88(3):173–84. Source.

Een onderzoek naar broedpatronen van denguevectoren onder verschillende omstandigheden in openbare en private ruimtes; om effectief vectorbeheer te bereiken, is een respons vanuit de volksgezondheid na routinematige larviciding of brandpuntspuiten essentieel.

http://bases.bireme.br/cgi-bin/wxislind.exe/iah/online/?IsisScript=iah/iah.xis&src=google&base=MedCarib&lang=p&nextAction=lnk&exprSearch=18059&indexSearch=ID

http://bases.bireme.br/cgi-bin/wxislind.exe/iah/online/?IsisScript=iah/iah.xis&src=google&base=MedCarib&lang=p&nextAction=lnk&exprSearch=18059&indexSearch=ID

http://www.bmj.com/content/351/bmj.h3267.long

http://www.bmj.com/content/351/bmj.h3267.long

https://www.scribd.com/document/58547072/Dengue-Article

https://www.scribd.com/document/58547072/Dengue-Article




9. Baly, A., Toledo, M.E., Benitez, E., Rodriguez, K., Rodrigues, E., Vanlerberghe, V. & Van der Stuyft, P. (August 2016). Cost of intensive routine control and incremental cost of insecticide-treated curtain deployment in a setting with low Aedes aegypti infestation. Rev. Soc. Bras. Med. Trop., Uberaba , v. 49, n. 4, p. 418-424. Source.

Een kostenanalysestudie uitgevoerd vanuit het perspectief van het controleprogramma van Aedes, genest in een met insecticide behandeld gordijn (ITC) effectiviteitsonderzoek, gedurende 2009-2010; de jaarlijkse kosten van de routine Aedes bestrijdingsprogramma-activiteiten waren US $ 16,80 per huishouden (p.h), 6.714 ITC's verdeeld; heeft niet geleid tot verdere verlagingen van de reeds relatief lage Aedes-plaagniveaus. Bij de huidige gordijnprijzen kan ITC-implementatie niet worden beschouwd als een efficiënte optie in bepaalde omgevingen.

10. Bera, A., Korovuela, J., Stewart, T. & Parks, W. (2004). The value of social science research during the implementation of dengue fever prevention and control activities in Fiji. Dengue Bulletin. 28S:26-29. Source.

Illustreert het belang van het gebruik van sociaalwetenschappelijk onderzoek, zowel bij het plannen en implementeren van denguepreventie en -bestrijding. De geleerde lessen omvatten: a) sociaalwetenschappelijk onderzoek moet worden "gepulseerd" in een door de gemeenschap gestuurd programma om voortdurende wijzigingen aan te brengen; 2) KAP-onderzoek onthulde gebrek aan kennis en bezorgdheid over muskietenvoortplanting; benadrukte het belang van gedragsverandering als onderdeel van een algemene strategie.

11. Bhatt, S., Getting, P., Brady, O., Messina, J., Farlow, A., Moyes, C. & Brownstein, J. (2013). The global distribution and burden of dengue. Nature. Source.

Voorspelt dat dengue alomtegenwoordig is in de tropen, sterk beïnvloed door regenval, temperatuur en verstedelijking; ongeveer driemaal de schattingen van de knokkelkoorts van de WHO.

12. Caprara A., Lima, J.W., Peixoto, A.C., Motta, C.M., Nobre, J.M., Summerfeld, J. & Kroeger, A. (February 2015). Entomological impact and social participation in dengue control: a cluster randomized trial in Fortaleza, Brazil. Trans R Soc Trop Med Hyg. 2015 Feb 1;109(2):99–105. Source.

Deze studie was bedoeld om een nieuwe interventiestrategie in Brazilië te implementeren met behulp van een ecohealth-aanpak en analyseerde de effectiviteit en kosten ervan in het verminderen van Aedes aegypti / vectordensiteit, evenals de acceptatie, haalbaarheid en duurzaamheid ervan. Inbedding van sociale participatie en milieubeheer voor verbeterde dengue- vectorbestrijding was mogelijk en significant verminderde vectordensiteit.

http://www.scielo.br/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0037-86822016000400418&lng=en&nrm=iso


http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/163996/1/dbv28supplp26.pdf


http://www.eliminatedengue.com/library/publication/document/scientifix_paper/nature12060.pdf

http://www.eliminatedengue.com/library/publication/document/scientifix_paper/nature12060.pdf





13. Castro P. M., Galvez Miranda, C., Sanchez Valdes, L., Perez Chacon, D., …Van der Stuyft, P. (December 2010). Community-based survey on knowledge and perceptions about dengue and preventive practice in Lisa municipality, City of Havana province. Rev Cubana Med Trop. 2010 Dec;62(3):245–53. Source.

Het proefproject toont aan dat adequate kennis van dengue en zijn vector verwant zijn en noodzakelijk voor een betere implementatie van geschikte preventieve maatregelen in huishoudens; er moeten echter specifieke aspecten van broedlocaties in aanmerking worden genomen binnen de voorlichtingsprogramma’s die in elke plaats worden uitgevoerd.

14. Carmona, G., Donaires, L. F. (Dec 2016). Percepciones comunitarias relativas a la prevención del dengue en asentamientos humanos afectados (Community perceptions about dengue prevention in human settlements). Lima-Perú, 2015. Interface (Botucatu), Botucatu , v. 20, n. 59, p. 839-852. Source

Dit is een kwalitatief onderzoek, gericht op het beschrijven van gemeenschapspercepties over denguepreventie in getroffen gebieden van Lima. De belangrijkste geïdentificeerde problemen waren het gebrek aan gezondheidswerkers, participatie van de gemeenschap en preventieve activiteiten. Ze merkten ook op dat de meeste activiteiten na uitbraken werden stopgezet. De bevindingen bieden de gelegenheid om te discussiëren en na te denken over het preventieve werk dat is gedaan om dengue het hoofd te bieden.

15. CDC (6 November 2006). Community mobilization guide: a community-based effort to eliminate syphilis in the United States. Department of Health and Human Services. Centers for Disease Control and Prevention. Source.

Stapsgewijze handleiding voor gemeenschapsorganisatie. Hoogtepunten: planning; bewustmaking; een coalitie opbouwen; actie ondernemen; monitoring en evaluatie; werken met op geloof gebaseerde organisaties; werken met zorgverleners; beleidsmakers en opinieleiders mobiliseren; werken met de media. Legt de nadruk op degelijk financieel beheer: betrokkenheid van vrijwilligers, aanmoediging van donaties en prioritering van belangrijke initiatieven om het budget te maximaliseren; gedragsverandering en bewustwording nemen lange periodes van tijd, en plannen moeten worden ondersteund met realistische budgetten.

16.CDC (1983) Planned approach to community health (PATCH) - Guide for the local coordinator. Centers for Disease Control and Prevention. Public Health Service. Source.

Gids. Focus op: mobiliseren van de gemeenschap; verzamelen en organiseren van gegevens; selectie van gezondheidsprioriteiten; ontwikkeling van een volledig interventieplan. Markeert kritieke elementen, waaronder: deelname van leden van de community; gegevens sturen de ontwikkeling van programma's; benadrukt de noodzaak van feedback en betrokkenheid van het programma. Benadrukt dat het programma enkele maanden tot een jaar zal duren voordat de gemeenschap klaar is om het proces te beginnen.

http://scielo.sld.cu/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0375-07602010000300013

http://scielo.sld.cu/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0375-07602010000300013

http://www.scielosp.org/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1414-32832016000400839&lng=en&nrm=iso


https://stacks.cdc.gov/view/cdc/26208

https://stacks.cdc.gov/view/cdc/26208

http://www.lgreen.net/patch.pdf

http://www.lgreen.net/patch.pdf


17. CDC. (2010). Dengue fever among U.S. travelers returning from the Dominican Republic --- Minnesota and Iowa, 2008. Morbidity and Mortality Weekly Report, Centres for Disease Control and Prevention 2010. 59(21): p. 654-656. Source.

Geeft aan dat het nodig is om de aandacht te vestigen op dengue-preventiemaatregelen bij internationale reizen naar gebieden waar zij mogelijk gevaar lopen voor dengue en andere ziekten.

18. CDC. (2011). Dengue virus infections among travelers returning from Haiti --- Georgia en Nebraska, October 2010. Morbidity and Mortality Weekly Report, Centres for Desease Control and Prevention 2011. 60(27): p. 914-917. Source.

Voorkennis en muskietvermijdingspraktijken waren niet geassocieerd met de afwezigheid van dengue-infectie bij reizigers die terugkeerden uit Haïti en andere endemische risicogebieden.

19. Chadee D.D. (2004). Epidemiology of dengue fever in Trinidad, West Indies: the outbreak of 1998. Ann Trop Med Parasitol. 2004 Apr;98(3):305–12. Source.

Deze studie documenteert het belang van vectorbestrijding bij de preventie van denguetransmissie aangezien er momenteel geen vaccin beschikbaar is en benadrukt de dringende noodzaak om de omgevingsfactoren die bijdragen aan de proliferatie van deze ziektevector Aedes aegypti beter te begrijpen.

20. Chadee D. D. (2013). Resting behaviour of Aedes aegypti in Trinidad: with evidence for the re-introduction of indoor residual spraying (IRS) for dengue control. Parasit Vectors. 2013 Sep 3;6(1):255. Source.

Resultaten leveren bewijs voor de werkzaamheid van binnenshuis residueel spuiten en adviseert herintroductie door zich te richten op rustplaatsen van muskieten, vooral tijdens uitbraken.

21. Chan, A. S., Sherman, C., Lorenzo, R.C., Fernandes, E.A., Winch, P.J. & Leontsini, E. (1998). Development of an indicator to evaluate the impact, on a community-based Aedes aegypti control intervention, of improved cleaning of water-storage containers by householders. Annals of Tropical Medicine and Parasitology, 92(3), 317-329. DOI: 10.1080/00034989859898. Source.

Huis-specifieke bestrijding en preventie. Suggereert dat het niet essentieel is om alle larve ontwikkeling te voorkomen om de overdracht van pathogenen door volwassenen te beperken, als containers worden gereinigd voordat muskieten volledig volgroeid zijn; aanpak zou programma's efficiënter kunnen maken, waardoor de grootste inspanningen kunnen worden gericht op middelgrote / hoge niveaus van besmetting.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20520589




http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1365-3156.2005.01449.x/full




http://dx.doi.org/10.1080/00034989859898

http://dx.doi.org/10.1080/00034989859898

https://jhu.pure.elsevier.com/en/publications/development-of-an-indicator-to-evaluate-the-impact-on-a-community-3




22. Clark, G. G. (1992). Aedes aegypti community-based control programs in the Americas: Puerto Rico. In: Halstead SB, Gomez-Dantes H, eds. Dengue: a worldwide problem, a common strategy. Mexican Ministry of Health and Rockefeller Foundation, Mexico City; p. 217-23. Source: Book. 23. Clark G. G., Duane, J., Gubler, D.J., Seda, H. & Perez, C. (2004). Development of pilot programs for dengue prevention in Puerto Rico: a case study. Dengue Bulletin; 28S:48-52. Source.

Op kinderen gerichte sociale mobilisatie en communicatiebenadering van preventie. Hoogtepunten zijn onder meer: introductie van dengue-problemen bij tv-soap; oprichting van een kindermuseum met aan dengue gerelateerde exposities; nauwe samenwerking tussen departementen van Volksgezondheid en Onderwijs .

24. Con, M. (1983). The problem of evaluating community participation in urban development projects, in Evaluating community participation in urban development projects. Development Planning Unit Working Paper No. 14 1983, University College London. Original Paper: Source.

Evaluatie van Arnstein's participatieladder. Geeft aan dat als burgers echte deelnemers aan een proces zijn, de resultaten een zekere vorm van burgermacht zouden moeten bieden.

25. Costa, A. R., Mangabeira Santana, C., Lima Silva, V. & Pinheira Fereira, P.M. (Sept. 2016). Análise do controle vetorial da dengue no sertão piauiense entre 2007 e 2011, (Analysis of dengue vector control in the semiarid region of Piauí between 2007 en 2011). Cad. saúde colet., Rio de Janeiro, v. 24, n. 3, p. 275-281. Source

De overdracht van ziekten kan een sterke impact ondervinden door surveillanceacties op basis van de bijdrage van de gemeenschap, aangezien peri- of huishoudwatertanks de overheersende locaties voor vectorreproductie vertegenwoordigden.

26. Espinoza-Gómez, F., Moises Hernandez, C. & Coll-Cardenas, R. (2002). Educational campaign versus malathion spraying for the control of Aedes aegypti in Colima, Mexico. J Epidemiol Community Health; 56:148-152. Source.

Voorlichtingscampagne die effectiever was m.b.t. vermindering van de voortplanting van de Aedes aegypti dan het gebruik van chemisch spuiten; mogelijkheid van beide behandelingen (voorlichting en spuiten) die mogelijk de efficiëntie verminderen, mogelijk vanwege valse verwachtingen van bescherming door spuiten.

https://www.researchgate.net/publication/242282397_Development_of_Pilot_Programmes_for_Dengue_Prevention_in_Puerto_Rico_A_Case_Study



http://scholar.sun.ac.za/handle/10019.1/2139

http://scholar.sun.ac.za/handle/10019.1/2139

http://www.scielo.br/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1414-462X2016000300275&lng=en&nrm=iso

http://www.scielo.br/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1414-462X2016000300275&lng=en&nrm=iso

https://www.researchgate.net/publication/11546323_Educational_campaign_versus_malathion_spraying_for_the_control_of_Aedes_aegypti_in_Colima_Mexico

https://www.researchgate.net/publication/11546323_Educational_campaign_versus_malathion_spraying_for_the_control_of_Aedes_aegypti_in_Colima_Mexico


27. Elder, J. P. (2005). Evaluation of communication for behavioural impact (‘COMBI’) efforts to control Aedes aegypti breeding sites in six countries. Tunis, WHO Mediterranean Centre for Vulnerability Reduction. Source.

COMBI-gebaseerd model. Meerdere communicatiekanalen: posters; op de jeep gemonteerde luidsprekers; schoolrally's; interpersoonlijke communicatie; aanpak leidde tot een sterke toewijding op meerdere niveaus in de landen en culturen. Vier sleutelelementen voor duurzaamheid op de lange termijn: 1) de inspanningen worden geleid door programmalexperts; 2) programmaleiders moeten autonomie hebben en de mogelijkheid hebben om op lokaal niveau opnieuw te kunnen uitvinden; 3) plannen moeten worden ontwikkeld om te vervagen zodra vooruitgang voldoende is; 4) gemeenschap moet planners helpen bepalen welke voordelen ze zoeken.

28. Fernández, E., Martinez, M. & Sherman, C. (2004). Social mobilization for dengue control in Honduras. Dengue Bulletin; 28S:30-34. Case Study 6. Source.

Grootschalig plan voor sociale mobilisatie en communicatie. Geleerde lessen zijn onder meer: 1) onderhandelen vanaf het begin voor politieke steun voor alle stadia van de programma's, met name formatief onderzoek; 2) maak gebruik van deskundigheid in voorlichtingscommunicatie, gemeenschapsorganisatie en entomologie; 3) werk hard aan het koppelen van onderzoek aan implementatie en aan de overgang van kleinschalige naar grootschalige implementatie.

29. Flynn A. (September 2012). A study exploring the knowledge, attitudes and practices of young people regarding dengue fever and the extent of community involvement in vector control of the disease in Trinidad en Tobago. West Indian Med J. 2012 Sep;61(6):615–8. Source.

Heeft kennis, attitudes, en praktijken in Trinidad en Tobago onderzocht. Drie aanbevelingen: 1) de overheid moet vaker sproeien, met name vlak voor het regenseizoen; 2) een proefstudie moet worden verricht om te onderzoeken of een boetesysteem de vectorbestrijding zou verbeteren; 3) gezondheidsvoorlichting over denguekoorts moet worden verbeterd.

30. Fritzell C., Raude, J., Adde, A., Dusfour, I., Quenel, P. & Flamand, C. (November 2010). Knowledge, attitude and practices of vector-borne disease Prevention during the emergence of a new arbovirus: implications for the control of Chikungunya virus in French Guiana. Akogun OB, editor. PLoS Negl Trop Dis. 2016 Nov 1;10(11):e0005081. Source.

Onderzoek onder middelbare scholieren om ervaringen, praktijken en percepties met betrekking tot door muskieten overgedragen ziekten te bestuderen en socio-demografische, cognitieve en omgevingsfactoren te identificeren die zouden kunnen worden geassocieerd met de betrokkenheid bij beschermend gedrag; deze resultaten toonden aan dat het aannemen van beschermend gedrag een multifactorieel proces is dat afhankelijk is van zowel socioculturele als cognitieve factoren.

http://www.comminit.com/combi/content/evaluation-communication-behavior-impact-combi-efforts-control-aedes-aegypti-breeding-si

http://www.comminit.com/combi/content/evaluation-communication-behavior-impact-combi-efforts-control-aedes-aegypti-breeding-si



http://caribbean.scielo.org/pdf/wimj/v61n6/a12v61n6.pdf

http://caribbean.scielo.org/pdf/wimj/v61n6/a12v61n6.pdf




31. Gale Group Inc, The (2002). Planned approach to community health (PATCH). Encyclopedia of Public Health. Source.

Proces benadrukte: 1) mobilisatie van de gemeenschap; 2) verzamelen en organiseren van gegevens; 3) gezondheidsprioriteiten kiezen; 4) ontwikkeling van een uitgebreid interventieplan; 5) evaluatie. Succesvolle implementatie is afhankelijk van: a) actieve betrokkenheid van gemeenschapsleden bij het proces; b) voldoende tijd en budget hebben om gegevens te verzamelen en te interpreteren als leidraad voor het programma; c) ontwikkeling van de samenhang tussen organisaties van belanghebbenden.

32. Galván, J. M. & Gutierrez, L.R. (2004). Dengue prevention in Mérida, Yucatán, Mexico: Use of formative research to refine an education/communication intervention targeting household management of key Aedes aegytpi-producing containers. Dengue Bulletin; 28S:44-47. Source.

Huishoudelijke preventie met een focus op verspreiding van zeer specifieke berichtenuitwisseling. Geleerde lessen zijn onder meer: 1) kosten-batenanalyse van de interventie moet rekening houden met bredere economische kosten in verband met ziekte, zoals werkverzuim; 2) Aedes aegypti-controle is geen probleem dat alleen door de gezondheidssector kan worden opgelost - het is een probleem van gedeelde verantwoordelijkheden.

33. Giles E.L., Robalino, S. McColl, E., Sniehotta, F.F. & Adams, J. (2014). The effectiveness of financial incentives for health behaviour change: systematic review and meta-analysis. PloS One. 2014;9(3):e90347. Source.

Financiële stimuleringsmaatregelen zijn effectiever dan reguliere zorg of geen interventie om gezonde gedragsverandering aan te moedigen;

34. Githeko A.K., Lindsay, S.W., Confalonieri, U.E. & Patz, J.A. (2000). Climate change and vector-borne diseases: a regional analysis. Bulletin World Health Organization. 2000;78(9):1136–47. Source.

Naast de bestaande oorzaken van door vectoren overgedragen ziekten, zoals seizoensgebonden weersverandering, sociaal-economische status, vectorbestrijdingsprogramma's, milieuveranderingen en resistentie tegen geneesmiddelen, beïnvloeden klimaatverandering en variabiliteit waarschijnlijk de huidige door vectoren overgedragen epidemiologie van ziekten.

35. Gordon A. J. (1988). Mixed strategies in health education and community participation: an evaluation of dengue control in the Dominican Republic. Health Educ Res.; 3:399-419. Source.

Evalueert interventieprogramma in het onderwijs en participatie van de gemeenschap. Vier niveaus van interventie gebruikt: participatie van de gemeenschap; biologische controles; vermindering broedbronnen; en informatieoverdracht van nationale medische diensten, gezondheidsdiensten, sociale netwerken, en rechtstreeks van gezondheidsopvoeders.

http://www.encyclopedia.com/education/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/planned-approach-community-health-patch

http://www.encyclopedia.com/education/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/planned-approach-community-health-patch

https://www.researchgate.net/publication/263928684_DENGUE_PREVENTION_IN_MERIDA_YUCATAN_MEXICO_USE_OF_FORMATIVE_RESEARCH_TO_REFINE_AN_EDUCATIONCOMMUNICATION_INTERVENTION_TARGETING_HOUSEHOLD_MANAGEMENT_OF_KEY_AEDES_AEGYPTI_PRODUCING_CONTAINERS

https://www.researchgate.net/publication/263928684_DENGUE_PREVENTION_IN_MERIDA_YUCATAN_MEXICO_USE_OF_FORMATIVE_RESEARCH_TO_REFINE_AN_EDUCATIONCOMMUNICATION_INTERVENTION_TARGETING_HOUSEHOLD_MANAGEMENT_OF_KEY_AEDES_AEGYPTI_PRODUCING_CONTAINERS

http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0090347

http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0090347



https://academic.oup.com/her/article/3/4/399/640604/Mixed-strategies-in-health-education-and-community

https://academic.oup.com/her/article/3/4/399/640604/Mixed-strategies-in-health-education-and-community


36. Gordon A. J., Rojas, Z. & Tidwell, M. (1990). Cultural factors in Aedes aegypti en dengue control in Latin America: a case study from the Dominican Republic. Int Q Community Health Educ.; 10:193-211. Source.

Totale afhankelijkheid van chemische interventies is niet langer haalbaar; bestrijdingsprogramma's moeten kunnen rekenen op onderwijs, gedragsverandering en participatie van de gemeenschap. Perceptie van risico, curatieve zorg en preventie, en milieurisico's worden onderzocht.

37. Graeff J., Elder, J.P. & Booth, E.M. (1993). Communications for health behaviour change: a developing country perspective. San Francisco, Jossey-Bass. ISBN: 1555425852 Source: Book.

38. Gubler, D. J., Aedes aegypti and Aedes aegypti-borne disease control in the 1990s: top down or bottom up. Charles Franklin Craig Lecture. Am J Trop Med Hyg, 1989. 40(6): p. 571-8. Source.

De top-down benadering van Aedes aegypti-bestrijding heeft geen blijvende impact nadat overheidssteun is ingetrokken. De bottom-up benadering is erg langzaam en kan jaren duren voordat de resultaten worden waargenomen. Dus, geïntegreerde besturingsstrategieën die de beste van beide benaderen in de beginfase, met meer nadruk op de gemeenschapgerichte aanpak terwijl het programma vordert

39. Gubler, D.J. & Clark, G.G. (1994). Community-based integrated control of Aedes aegypti: a brief overview of current programs. Am J Trop Med Hyg, 1994. 50(6 Suppl): p. 50-60.

In afwachting van levering van aanvullende materialen.

40. Gubler D. J. & Clark, G.G. (1996). Community involvement in the control of Aedes aegypti. Acta Tropica; 61(2):169-79. Source.

Evalueert het gebruik van gemeenschapsparticipatie voor larve bronvermindering en bespreekt programma's in vier landen op basis van effectiviteit en duurzaamheid. Conclusie: combinatie van verticaal gerichte structuren gecentraliseerde en gemeenschapgerichte benaderingen bieden het beste succes op korte en lange termijn en duurzaamheid.

http://journals.sagepub.com/doi/abs/10.2190/mjxc-5fcf-6uqd-npcy

http://journals.sagepub.com/doi/abs/10.2190/mjxc-5fcf-6uqd-npcy

https://wonder.cdc.gov/wonder/PrevGuid/p0000434/p0000434.asp



https://www.researchgate.net/publication/223755796_Community_Involvement_in_the_Control_of_Aedes_aegypti

https://www.researchgate.net/publication/223755796_Community_Involvement_in_the_Control_of_Aedes_aegypti


41. Gubler, D.J. (2011), Dengue, urbanization and globalization: the unholy trinity of the 21(st) century. Trop Med Health, 2011. 39(4 Suppl): p. 3-11. Source.

Voornaamste drijfveren voor ziekteverhoging: 1) verstedelijking; 2) globalisering; 3) gebrek aan effectieve muskietbestrijding. Stelt het volgende voor om de verspreiding van virale ziekten tegen te gaan: a) preventie van virussen en vectoren via vliegreizen; b) infrastructuur moet voorbereid zijn om capaciteit in endemische landen te ondersteunen; c) surveillance moet worden ontwikkeld en geïmplementeerd in alle endemische landen; d) geïntegreerde preventie- en bestrijdingsprogramma's moeten worden ontwikkeld en geïmplementeerd als regionale, niet als nationale, programma's; e) vaccins moeten worden gebruikt voor preventie in tegenstelling tot noodhulp; f) beleidsmakers moeten politieke wil ontwikkelen om ondersteuning te bieden om deze programma's te onderhouden.

42. Gubler D. J. (2002). Epidemic dengue/dengue hemorrhagic fever as a public health, social and economic problem in the 21st century. Trends Microbiol; 10:100-103. Source.

Een van de belangrijkste volksgezondheidsproblemen waarmee de tropische ontwikkelingswereld aan het begin van de eenentwintigste eeuw wordt geconfronteerd, zou effectief kunnen worden voorkomen als landen over de middelen en de politieke wil beschikken om geïntegreerde gemeenschapgerichte preventie- en bestrijdigsprogramma's te ontwikkelen en uit te voeren.

43. Gubler D. J. (2011). Prevention and control of Aedes aegypti-borne diseases: lesson learned from past successes and failures. AsPac J Mol Biol Biotechnol.19(3):111–114. Source.

Bijdragende factoren voor toename van ziektes in de 20e tot 21e eeuw: 1) bevolkingsgroei in tropische ontwikkelingslanden; 2) ongekende stedelijke groei in deze landen; 3) gebrek aan effectieve muskietbestrijding; 4) globalisering. In het verleden behaalde successen waren grotendeels gebaseerd op sterke nadruk op beheersing van larven; gesignaleerde storingen zijn onder meer: ultra-low volume space-sprays heeft geen invloed op de transmissie; geleerde lessen: gemeenschapsbestrijdingsprogramma's hebben gemeenschapsbetrokkenheid en ownership nodig voor duurzaamheid op de lange termijn; het duurt jaren om de werkzaamheid te bereiken; verticaal gestructureerde, paramilitaire programma's hebben een algemeen positief effect op bestrijding en uitroeiing (maar zijn niet duurzaam); conclusie: geen enkele bestrijdigsmethode werkt waarschijnlijk geïsoleerd - vereist een combinatie van top-down / bottom-up benadering die chemische, biologische, genetische en en gemeenschapgerichte bestrijdingsmethoden integreert, evenals vaccins en antilichamen.

http://www.smsl.co.nz/site/southernmonitoring/files/Training/2016/Dengue,%20Urbanisation%20and%20Globalisation%20-%20pre%20course%20reading.pdf

http://www.smsl.co.nz/site/southernmonitoring/files/Training/2016/Dengue,%20Urbanisation%20and%20Globalisation%20-%20pre%20course%20reading.pdf

https://www.researchgate.net/publication/11532200_Epidemic_denguedengue_hemorrhagic_fever_as_a_public_health_social_and_economic_problem_in_the_21st_century

https://www.researchgate.net/publication/11532200_Epidemic_denguedengue_hemorrhagic_fever_as_a_public_health_social_and_economic_problem_in_the_21st_century

http://www.msmbb.org.my/apjmbb/html193/193f.pdf

http://www.msmbb.org.my/apjmbb/html193/193f.pdf


44. Gubler, D.J. (1 May 2012). The economic burden of dengue. Am J Trop Med Hyg, 2012. 86(5): p. 743-4. Source.

Het gebrek aan planning, inadequate huisvesting, water, riolering en afvalbeheer creëren ideale omstandigheden voor ziekten en hun muskietvector. Geëvalueerde maatschappelijke verdeling van de economische kosten van dengue; individuele huishoudens met de grootste belasting (48%) tegenover slechts 24% door de overheid en 22% door een verzekering.

45. Gubler D. J. (2005). The emergence of epidemic dengue fever and dengue hemorrhagic fever in the Americas: a case of failed public health policy. Rev Panam Salud Pública. 17(4):221–224. Source.

Onderstreept ernstige mislukkingen door ministeries van volksgezondheid: onderstreept dat veel ziektegevoelige landen normaal gesproken alleen adulticiden toepasten met ultra-low volume space-sprays - een dure en low-impact methode voor het omgaan met transmissie - en meestal pas na epidemieën.

46. Gubler D. J. (Aug 2002). The global emergence/resurgence of arboviral diseases as public health problems. Arch Med Res. 2002 Aug;33(4):330–42. Source.

Effectieve communicatie binnen en tussen organisaties en met het grote publiek kan helpen bij het aantonen van surveillance-, preventie- en bestrijdingsprogramma's voor ziekten; de huidige infrastructuur voor de volksgezondheid in de meeste landen is ontoereikend om epidemische ziekten aan te pakken en financieringsinstanties moeten snel doorgaan om infrastructuur voor bewaking, preventie en bestrijding te ontwikkelen om grote epidemieën in de 21e eeuw te voorkomen.

47. Guy, B., Saville, M & Lang, J. (2010). Development of Sanofi Pasteur tetravalent dengue vaccine. Hum Vaccin, 2010. 6(9). Source.

Hoogtepunten: laat-stadium dengue vaccin kandidaat; veiligheid en werkzaamheid bij personen> 9 jaar in endemische landen; aanvullende gegevens kunnen informatie opleveren over de gevolgen van vaccineren.

48. Halton K., Sarna, M., Barnett, A., Leonardo, L. & Graves, N. (2013). A systematic review of community-based interventions for emerging zoonotic infectious diseases in Southeast Asia. JBI Database Syst Rev Implement Rep. 2013;11(2):1–235. Source.

Zevenenvijftig studies waren opgenomen; vectorbestrijdinginterventies met copepods, milieuopruiming en educatie zijn effectief en duurzaam in het verminderen van dengue bij rurale en stedelijke gemeenschappen, terwijl insecticidespuiten effectief is in stedelijke uitbraaksituaties; gemeenschapgerichte surveillance-interventies kunnen aviaire influenza effectief identificeren in achtertuinen, maar zijn niet breed toegepast; uitbraakbeheersingsinterventies voor Nipah-virus en SARS zijn effectief maar mogelijk niet geschikt voor voortdurende bestrijding.



http://www.scielosp.org/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1020-49892005000400001

http://www.scielosp.org/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1020-49892005000400001

https://www.researchgate.net/publication/11155222_The_Global_EmergenceResurgence_of_Arboviral_Diseases_As_Public_Health_Problems

https://www.researchgate.net/publication/11155222_The_Global_EmergenceResurgence_of_Arboviral_Diseases_As_Public_Health_Problems

http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0264410X15014103

http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0264410X15014103




49. Hewitt G., Draper, A.K. & Ismail, S. (2013) Using participatory approaches with older people in a residential home in Guyana: challenges and tensions. J Cross-Cult Gerontol. 2013 Mar;28(1):1–25. Source.

Er blijven spanningen bestaan met betrekking tot de definitie, beweegredenen, uitkomsten en ethiek van gemeenschapsontwikkeling en participatie; deze case study presenteert enkele van de praktische en ethische uitdagingen die ontstonden tijdens een participatief project dat gericht was op het analyseren en verbeteren van de kwaliteit van het leven in een woonhuis voor ouderen in Guyana; Het toepassen van een participerende aanpak heeft waardevolle voordelen opgeleverd in een woonhuis, maar anderen die de aanpak toepassen, moeten ervoor zorgen dat ze vanaf het begin kritisch kijken naar de ethische en praktische dilemma's die de instelling en de aanpak kunnen opleveren en realistische verwachtingen hebben van deelname.

50. Horstick O. (June 2010). Dengue vector-control services: how do they work? A systematic literature review and country case studies. Trans R Soc Trop Med Hyg. 2010 Jun;104(6):379–86. Source.

Een systematische review van literatuurstudies en vectorbestrijding, met de nadruk op: 1) een gebrek aan personeel (entomologen, sociale wetenschappers, operationeel vector-control personeel); 2) een gebrek aan technische expertise op gedecentraliseerde niveaus van diensten; 3) onvoldoende budgetten; 4) ontoereikende geografische dekking; 5) interventies die grotendeels afhankelijk zijn van insecticiden; 6) moeilijkheden bij het betrekken van gemeenschappen; 7) weinig capaciteitsopbouw; 8) bijna geen monitoring en evaluatie.

51. Husk K., Lovell, R., Stahl-Timmins, W. & Garside, R. (2006). Participation in environmental enhancement and conservation activities for health en well-being in adults: a review of quantitative en qualitative evidence. In: The Cochrane Collaboration, editor. Cochrane Database of Systematic Reviews. Chichester, UK: John Wiley & Sons, Ltd; 2016. Source.

Rapport van een systematische review die onderzoekt of deelname aan activiteiten die de natuurlijke omgeving verbeteren (zoals het onderhouden van paden om toegang te krijgen tot het platteland) de fysieke en mentale gezondheid van mensen kan verbeteren; conclusies geïdentificeerd als niet-specifiek en waarvoor aanvullend onderzoek nodig is.

52. Institute of Medicine (US), (April 2002). Committee on assuring the health of the public in the 21st century. the future of the public's health in the 21st century. Washington (DC): National Academies Press (US); The Community. Source.

De gemeenschap moet worden betrokken voordat een agenda wordt vastgesteld - de actieve deelname van gemeenschapsleiders, leden en organisaties is nodig in de vroegste stadia van gemeenschapgerichte volksgezondheidsacties, als het niet al de kracht is die dergelijke actie aandrijft; initiële communicatie en netwerken die nodig zijn om een project voor verbetering van de gemeenschapsgezondheid te starten vereisen een openhartig onderzoek en bespreking van motivaties, benaderingen en doelen door alle belanghebbenden.





http://doi.wiley.com/10.1002/14651858.CD010351.pub2

http://doi.wiley.com/10.1002/14651858.CD010351.pub2

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK221228/


53. Janice, M. (2000). Indicators of citizen participation: lessons from learning teams in rural EZ/EC communities. Community Development Journal 2000. 35(1): p. 59-74. Source.

Het scheiden van indicatoren van deelname aan projectimpacten is nuttig om het niveau en de kwaliteit van deelname aan het lopende ontwikkelingsproces te meten; de impact van participatie op zelfontwikkeling en gemeenschapscapaciteit, nl; de impact van participatie op beleid of verandering.

54. Johansen, I.C., Luiz, R. C. & Luciana, C.A. (Dec. 2016). Desigualdade social intraurbana: implicações sobre a epidemia de dengue em Campinas, SP, em 2014 (Intra-urban social inequality: implications for the dengue epidemic in Campinas, SP, in 2014). Cad. Metrop., São Paulo. v. 18, n. 36, p. 421-440. Source.

Deze paper onderzoekt of de segmentering van sociale groepen in de stedelijke constructie, met differentiële toegang tot de hulpbronnen en diensten van de stad, de ruimtelijke en temporele verdeling van dengue-gevallen kan beïnvloeden. De locatie van het onderzoek is de stad Campinas, de staat São Paulo, waarin we de dengue-gevallen analyseerden die van januari tot december 2014 werden gemeld. Hiervoor werden geoprocessing en ruimtelijke analysehulpmiddelen toegepast. De bevindingen wezen uit dat sociale ongelijkheid de distributie van dengue-gevallen kon conditioneren in combinatie met andere factoren die hebben bijgedragen aan het optreden van de grootste epidemie die tot nu toe in Campinas is opgetreden.

55. Klien, G. H., Guidi Neto, P. & Tezza, R. (March 2017). Big data e mídias sociais: monitoramento das redes como ferramenta de gestão (Big data en social media: surveillance of networks as management tool). Saude soc, São Paulo. v. 26, n. 1, p. 208-217. Source.

Dit onderzoek heeft tot doel te evalueren of het mogelijk is om epidemiologische patronen te voorspellen door middel van gegevens verkregen uit het onderzoeken van sociale media. Voor deze analyse werden Facebook, Twitter, Instagram, Flickr, Youtube en blogs gesurveilleerd in Santa Catarina State, Brazilië tussen 24 januari en 27 februari 2016. Geruchten over dengue, chikungunya, zika, Aedes aegypti en microcephaly werden verzameld en gecorreleerd aan het aantal verdachte, bevestigde en afgedankte zaken dat in dezelfde periode door de Vigilância Epidemiológica de Santa Catarina (Duik) werd beslecht. De resultaten laten zien dat er een sterke correlatie bestaat tussen de variabelen en dat het toezicht op de sociale netwerken kan worden gebruikt als voorspellend model voor gezondheidswerkers en publieke managers. Programma focuste op termen: "dengue", "chikungunya", "zika", "Aedes aegypti", "microcefalia", "muskiet da dengue", "muskiet", "febre", "vírus;" gebruikte tool was Brandviewer; ongeveer 80% correlatie met DIVE (epidemiologische organisatie).

https://www.researchgate.net/publication/31457855_Indicators_of_citizen_participation_Lessons_from_learning_teams_in_rural_EZEC_communities

https://www.researchgate.net/publication/31457855_Indicators_of_citizen_participation_Lessons_from_learning_teams_in_rural_EZEC_communities






56. Koss, J. (1988). Final report: innovative educational approaches to the prevention of dengue and dengue hemorrhagic fever in Puerto Rico. 1988, University of New Mexico, Department of Psychiatry: Alburquerque.

57. Kusriastuti R., Suraso, T., Nalim, S. & Kusumadi, W. (2004). Together picket: community activities in dengue source reduction in Purwokerto City, Central Java, Indonesia. Dengue Bulletin; 28S:35-38. Source.

Illustreert hoe sociale mobilisatie Aedes aegypti bronvermindering in Indonesië heeft verbeterd door te putten uit ervaringen van andere gemeenschapgerichte programma's.

58. Leontsini, E., Rosenbaum, J., Baez, C., Solis, A., Valera, C. & Gonzalvez, G. (2004). Negociación de practicas mejoradas - NEPRAM (Negotiation of improved practices): The development of a national behaviour change strategy for community-based prevention of dengue fever in the Dominican Republic. Dengue Bulletin; 28S:22-25. Source.

NEPRAM-model. Gedragsstudie met de nadruk op onderhandelingen met huiseigenaren die optreden als programmaconsulenten. Betrek gemeenschappen en gezondheidsplanners bij de gezamenlijke ontwikkeling van effectieve en haalbare gedragsveranderingsinterventie door onderhandeling en continue feedback.

59. Leontsini E. (2000). Insumos para diseñar una estrategia integral de prevención de dengue en República Dominicana. negociaciones de prácticas mejoradas con relación al control de criaderos domésticos de Aedes aegypti. US, Universidad de Johns Hopkins. (CENCET/SESPAS/USAID/AED/JHU/CDC/OPS). 60. Letson, G.W., Singhasivanon, P. & Fernandez, E. (2010). Dengue vaccine trial guidelines and role of large-scale, post proof-of-concept demonstration projects in bringing a dengue vaccine to use in dengue endemic areas. Hum Vaccin, 2010. 6(10): p. 802-9. Source.

Neemt de problemen die van invloed zijn op het verloop van vaccinproeven in overweging; evaluatie van logistieke, wetenschappelijke, ethische uitdagingen met betrekking tot evaluatie en introductie van vaccins. Markeert vier uitdagingen: 1) epidemiologie van ziekte varieert tussen Azië, Afrika, Latijns-Amerika; 2) de theoretische bezorgdheid dat het vaccin vatbaar zou kunnen worden voor ernstige ziekten als het vaccin onvoldoende zou zijn; 3) slechte diagnostiek en gebrek aan beschermingsrelaties leiden tot onjuiste diagnose.

61. Levasseur M., Richard, L., Gauvin, L. & Raymond, E. (2010). Inventory and analysis of definitions of social participation found in the aging literature: proposed taxonomy of social activities. Soc Sci Med 1982. 2010 Dec;71(12):2141–9. Source.

Identificeert zes niveaus van sociale participatie: 1) een activiteit doen ter voorbereiding op het contact met anderen, 2) met anderen zijn, 3) interactie met anderen zonder een specifieke activiteit met hen te doen, 4) een activiteit met anderen doen, 5) anderen helpen , nl 6) bijdragen aan de samenleving.

https://www.researchgate.net/publication/242243872_Together_Picket_Community_Activities_in_Dengue_Source_Reduction_in_Purwokerto_City_Central_Java_Indonesia

https://www.researchgate.net/publication/242243872_Together_Picket_Community_Activities_in_Dengue_Source_Reduction_in_Purwokerto_City_Central_Java_Indonesia

https://jhu.pure.elsevier.com/en/publications/negociaci%C3%B3n-de-pr%C3%A1cticas-mejoradas-nepram-negotiation-of-improved-4

https://jhu.pure.elsevier.com/en/publications/negociaci%C3%B3n-de-pr%C3%A1cticas-mejoradas-nepram-negotiation-of-improved-4

https://www.researchgate.net/publication/47384681_Dengue_vaccine_trial_guidelines_and_role_of_large-scale_post_proof-of-concept_demonstration_projects_in_bringing_a_dengue_vaccine_to_use_in_dengue_endemic_areas

https://www.researchgate.net/publication/47384681_Dengue_vaccine_trial_guidelines_and_role_of_large-scale_post_proof-of-concept_demonstration_projects_in_bringing_a_dengue_vaccine_to_use_in_dengue_endemic_areas




62. Lin, H., Liu, T., Song, T., LIN, L., XIAO, J.., Lin, J…. Zhang, Y. (22 August 2016). Community involvement in dengue outbreak Control: an integrated rigorous intervention strategy. University of California, Berkeley; Guangdong Provincial Science en Technology Program (2013A020229005, 2013A020229006). Source.

Een geïntegreerde gemeenschapsinterventie om een uitbraak van knokkelkoorts in de provincie Guangdong, China, 2014 te bestrijden. Suggereert dat een geïntegreerd dengue-interventieprogramma aanzienlijke effecten heeft om een dengue-uitbraak te beheersen in gebieden waar de dengue-epidemie voornamelijk werd veroorzaakt door geïmporteerde dengue-gevallen.

63. Lloyd, L., Winch, P., Ortega-Canto, J. & Kendell, C. (1994). The design of a community-based health education intervention for the control of Aedes aegypti. American Journal of Tropical Medicine and Hygiene; 50:401-411. Source.

Aanpak voor het ontwikkelen en implementeren van educatiemateriaal voor het gemeenschapgerichte Aedes aegypti bestrijdingsprogramma. Opgesplitst in vijf fasen: formatief onderzoek; aanbevelingen ontwikkelen voor gedragsverandering; ontwikkeling van educatieve berichten; ontwikkeling en productie van materialen; distributie van materialen. Interventie was succesvol in het stimuleren van verandering in zowel kennis als gedrag. Benadrukt dat het nodig is flexibel te zijn en zich aan te passen aan de lokale omgeving vanwege ecologische, culturele en sociale verschillen.

64. Lloyd L. S., Winch, P., Ortega-Canto, J. & Kendell, C. (1992). Results of a community-based Aedes aegypti control program in Merida, Yucatan, Mexico. American Journal of Tropical Medicine en Hygiene; 46:635-642. Source.

Significante veranderingen in kennis en gedrag werden gezien; project toonde aan dat gemeenschapgerichte communicatieprogramma's gericht op eliminatie of bestrijding van larve productieplaatsen effectief kunnen zijn.

65. Luna J. E., Chain, I., Hernandez, J., Clark, G.G., Bueno, A, Escalante, R.…Martinez, A. (2004). Social mobilization using strategies of education and communication to prevent dengue fever in Bucaramanga, Columbia. Dengue Bulletin; 28S:17-21. Source.

Programma gericht op één dag per week wanneer bewoners de sites waar Aedes aegypti muskieten zouden kunnen voorkomen, zouden zoeken en vernietigen; verbonden met communicatie en educatieve acties om mensen te mobiliseren en te motiveren. Programma produceerde materialen en methodologie van interpersoonlijke communicatie die partnerschappen met de private sector en gemeenschapsgroepen genereert. Benadrukt opname van een mobiele dengue-tentoonstelling met interactieve educatieve spelletjes.



https://www.researchgate.net/publication/15033607_The_design_of_a_community-based_health_education_intervention_for_the_control_of_Aedes_aegypti

https://www.researchgate.net/publication/15033607_The_design_of_a_community-based_health_education_intervention_for_the_control_of_Aedes_aegypti

https://www.researchgate.net/publication/21533620_Results_of_a_community-based_Aedes_aegypti_control_program_in_Merida_Yucatan_Mexico

https://www.researchgate.net/publication/21533620_Results_of_a_community-based_Aedes_aegypti_control_program_in_Merida_Yucatan_Mexico

https://www.researchgate.net/publication/268415716_Case_Study_3_Social_Mobilization_Using_Strategies_of_Education_and_Communication_to_Prevent_Dengue_Fever_in_Bucaramanga_Colombia

https://www.researchgate.net/publication/268415716_Case_Study_3_Social_Mobilization_Using_Strategies_of_Education_and_Communication_to_Prevent_Dengue_Fever_in_Bucaramanga_Colombia


66. Maestre-Serrano, R., Pacheco-Lugo, L. & Salcodo-Mendoza, S. (Oct. 2015). Índices de infestación aédica e identificación de conocimientos, actitudes y prácticas sobre dengue en llanterías del departamento del Atlántico, Colombia, (Aedes aegypti larval infestation index en identification of awareness, attitudes en practices related to Dengue in tire shops in Atlántico, Colombia). Rev. salud pública, Bogotá , v. 17, n. 5, p. 738-748. Source

Richt zich op de identificatie van bewustzijn, de attitudes en praktijken met betrekking tot dengue in de bandenindustrie in Colombia; 90,9% van de respondenten vond het een probleem voor hen en hun families; 94,6% weet dat het wordt uitgezonden door muskieten; 100% van de deelnemers zagen banden als een broedplaats voor muskieten; 90,8% gooit onbruikbare banden weg alsof ze afval zijn; in de bestudeerde populatie is er een goed bewustzijn van dengue en zijn vector; desalniettemin zijn er problemen in verband met attitudes en preventiepraktijken.

67. Marshall C, R.G., Designing qualitative research.” 3rd ed. 1999, USA: Sage Publications, Inc. ISBN: 1412924898. Source: Book.

68. McNaughton, D. (28 August 2012). The Importance of Long-Term Social Research in Enabling Participation and Developing Engagement STrategies for New Dengue Control Technologies. PLOS. journal.pntd.0001785. Source.

Uit bevindingen blijkt dat een aantal kwesties moeten worden begrepen en in aanmerking moeten worden genomen om gevoelige, ethische en effectieve betrokkenheid mogelijk te maken bij het zoeken naar publieke steun voor nieuwe dengue-bestrijdingsmethoden; bewoners verwachten volledig geïnformeerd en betrokken te zijn over de wetenschap, het project en eventuele toekomstige publicaties en ze willen ook de mogelijkheid om vragen te stellen, kritiek te leveren, te bepalen hoe de ziekte wordt beheerd en nee te zeggen tegen de implementatie.

69. MHS (27 July 2016). Muskiet Control & Prevention Toolkit. Military Health Systems. Source. Voorbeeldmiddelen. Focus op het informeren van leiders; het opleiden van belanghebbenden; gelijkgerichte berichten over preventie- en bestrijdingstechnieken voor alle systemen.

70. Ministry of Health & Family Welfare; India. India fights dengue - strategy and plan of action for effective community participation for prevention and control of dengue. WHO; National Health Mission; Draft (2016). Source.

Erkent het belang van participatie van de gemeenschap in de gezondheid, waarbij een duurzame en rechtvaardige visie op lange termijn van partnerschap met gemeenschappen wordt overwogen, waarbij gebruik wordt gemaakt van beproefde methoden voor gemeenschapsmobilisatie door participatie, gemeenschap en capaciteit te ontwikkelen. Suggesties dat programma's uit vier delen bestaan: a) strategiedocument; b) plan van aanpak; c) inzet van het plan; d) monitoring en evaluatie







https://www.defense.gov/Portals/1/features/2016/0916_national-preparedness/MHS_Comms_Mosquito-Borne_Illnesses_Toolkit_7-27-16.pdf

https://www.defense.gov/Portals/1/features/2016/0916_national-preparedness/MHS_Comms_Mosquito-Borne_Illnesses_Toolkit_7-27-16.pdf

http://www.nvbdcp.gov.in/Doc/Strategy-Effective-Community-Participation-Version-1-DRAFT.pdf

http://www.nvbdcp.gov.in/Doc/Strategy-Effective-Community-Participation-Version-1-DRAFT.pdf


van het plan. Nadruk op: identificatie van behoeften; bouwen van eigendom; ondersteuning van creatief potentieel; erkenning van diversiteit en gelijkheid; interpersoonlijke en face-to-face communicatie; flexibiliteit; opname van sociaal en geografisch uitgesloten vakken; creërende en enabling omgeving; evaluatie van lokale hiërarchiesystemen; interventies implementeren die samenvallen met lokale kalenders; sterke, gedreven personen vinden; betrokkenheid van gemeenschap / geloof gebaseerde organisaties; regelmatige feedback verzamelen in twee richtingen; genderspecifieke gevoeligheid; koppelen aan externe bronnen; en begrip van de dynamiek van de gemeenschap.

71. Mitchell-Foster K., Alaya, E.B., Breilh, J., Spiegel, J., Leon, T.O. & Delgado, J.A. (February 2015). Integrating participatory community mobilization processes to improve dengue prevention: an eco-bio-social scaling up of local success in Machala, Ecuador. Trans R Soc Trop Med Hyg. 2015 Feb 1;109(2):126–33. Source.

Project onderzoekt de effectiviteit en haalbaarheid van opschaling van een eco-bio-sociale benadering voor het implementeren van een geïntegreerde gemeenschapgerichte aanpak voor denguepreventie; integratie van succesvolle strategieën voor sociale mobilisatie en empowerment met bestaande en opkomende denguepreventie- en bestrijdingsprogramma's op basis van biolarvicide, is veelbelovend in het verminderen van risico op PPI en dengue-overdracht in zuidelijke kuststaten.

72. Moreno-Banda, G. L., Riojas-Rodriguez, H., Hurtodo-Diaz, M., Danis-Loreno, R. & Rothenberg, S.J. (February 2017). Effects of climatic and social factors on dengue incidence in Mexican municipalities in the state of Veracruz. Salud pública Méx, Cuernavaca. v. 59, n. 1, p. 41-52. Source.

Onderzoek toont aan dat het ongeveer zes weken duurt voordat de temperatuur van het zeeoppervlak (SST-34) van invloed is op de dengue-incidentie aangepast door het weer en sociale variabelen. Dergelijke modellen kunnen al twee maanden van tevoren worden gebruikt om beleidsmakers te informeren over mogelijke epidemieën. Het ophelderen van het effect van klimaatvariabiliteit en sociale variabelen, zou kunnen helpen bij de ontwikkeling van nauwkeurige vroegtijdige waarschuwingssystemen voor epidemieën zoals dengue, Chikungunya en Zika.

73. Morgan, L.M. (2001). Community participation in health: perpetual allure, persistent challenge. Health Policy Plan, 2001. 16(3): p. 221-30. Source.

Onderwerp dat besproken is: duurzaamheid; nieuwe methoden voor het operationaliseren en evalueren van participatie; het belang van lokale en culturele variabiliteit in het bepalen van uitkomsten; participatieve zelfbeschikking zoals naar voren gebracht in de literatuur over sociale bewegingen; het toenemende belang van



http://www.scielosp.org/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0036-36342017000100041&lang=pt

http://www.scielosp.org/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0036-36342017000100041&lang=pt

https://www.researchgate.net/publication/11817883_Community_Participation_in_Health_Perpetual_Allure_Persistent_Challenge

https://www.researchgate.net/publication/11817883_Community_Participation_in_Health_Perpetual_Allure_Persistent_Challenge


intersectorale koppelingen; voortdurende belemmeringen van biomedische ideologieën en systemen. Concludeert dat ideologische en politieke meningsverschillen pragmatici blijven scheiden van activisten.

74. Morrison A. C., Zielinski-Gutierrez, E., Scott, T.W. & Rozenberg, R. (2008). Defining challenges and proposing solutions for control of the virus vector Aedes aegypti. PLoS Med 2008. 5, e68 DOI: doi:10.1371/journal.pmed.0050068. Source.

Samenvatting: onderdrukking is een praktische methode om stedelijke ziekten te beheersen; doel zou moeten zijn om volwassen Aedes aegypti-populaties te verminderen; slecht gedefinieerde doelen en onwil om middelen te gebruiken, behalve tijdens epidemieën, verergert de uitdaging van preventie; controle moet toezicht en strategieën omvatten op de uitroeiing van volwassen muskieten en betrokkenheid van de particuliere sector (dit kan nationale programma's effectiever en goedkoper maken); nieuwe innovaties kunnen effectief worden ontwikkeld in gebieden waar basisinformatie al beschikbaar is.

75. Murrell, S., Wu, S.C. & Butler, M. (2011). Review of dengue virus and the development of a vaccine. Biotechnol Adv, 2011. 29(2): p. 239-47. Source.

Conclusie: geen consensus over hoe een individu wordt beschermd tegen denguevirus.

76. National Academy of Science (2002). Excerpt: the future of the public’s health in the 21st Century. Institute of Medicine (US) Committee on Assuring the Health of the Public in the 21st Century. Washington (DC). Source.

Het MAPP-model (Mobilization for Action through Planning and Partnership). Gecentreerd rond organiseren van de gemeenschap en ontwikkelen van partnerschappen en omvat vier beoordelingen: het beoordelen van gemeenschapsthema's en sterke punten; beoordeling van het lokale openbare gezondheidsstelsel; het beoordelen van de gezondheidsstatus van de gemeenschap; het beoordelen van de effecten van verandering.

77. Nam V. S., Kay, B., Yen, N.T., Ryan, P. & Bektas, A. (2004). Community mobilization, behaviour change and biological control in the prevention and control of dengue fever in Viet Nam. Dengue Bulletin; 28S:57-61. Source.

Getrokken lessen: Het bewerkstelligen van acceptatie en onderhoud door de gemeenschap vereist verschillende sleutelelementen: 1) een degelijke kennisbasis van ziekten en vectorbestrijding moet in de gemeenschap worden gebouwd; 2) systemen en campagnes ter ondersteuning van preventieve praktijken op de lange termijn moeten worden ontwikkeld in onderhandelingen met gemeenschapsgroepen; 3) politieke steun van zowel top-down als bottom-up benadering is van vitaal belang.

78. Narayana, R.G. (2002). Empowering communities through participatory methods. New Delhi: Manak Publications Pvt. Ltd. ISBN: 9788178270500. Source. Book.

http://journals.plos.org/plosmedicine/article?id=10.1371/journal.pmed.0050068

http://journals.plos.org/plosmedicine/article?id=10.1371/journal.pmed.0050068

https://www.researchgate.net/publication/49672532_Review_of_dengue_virus_and_the_development_of_a_vaccine

https://www.researchgate.net/publication/49672532_Review_of_dengue_virus_and_the_development_of_a_vaccine



https://www.researchgate.net/publication/267797019_Case_Study_12_Community_Mobilization_Behaviour_Change_and_Biological_Control_in_the_Prevention_and_Control_of_Dengue_Fever_in_Viet_Nam

https://www.researchgate.net/publication/267797019_Case_Study_12_Community_Mobilization_Behaviour_Change_and_Biological_Control_in_the_Prevention_and_Control_of_Dengue_Fever_in_Viet_Nam


79. Nathan M.B., Lloyd, L. & Wiltshire, A. (2004). Community participation in environmental management for dengue vector control: experiences from the English-speaking Caribbean. Dengue Bull. 2004;28(Suppl):13–6. Source.

Getrokken lessen: verschuiving van een uitsluitend 'top-down'-benadering naar een dialoog, onderhandeling en samenwerking om te komen tot milieusanering en vectorbestrijdingsprogramma's; leidde tot een uitbreiding van de verantwoordelijkheid van sommige programma's die verder gaan dan Aedes aegypti, meestal ten koste van het programma (de omvang van de veranderingen was bescheiden en waarschijnlijk niet van grote epidemiologische betekenis).

80. Nathan M.B. (March 1993). Critical review of Aedes aegypti control programs in the Caribbean and selected neighboring countries. J Am Mosq Control Assoc. 1993 Mar;9(1):1–7. Source.

Van de 25 respondent-landen en territoria waren alle behalve 3 voornamelijk afhankelijk van de periodieke toepassing van residuele insecticiden als focale behandelingen voor larve habitats; een geïntegreerde aanpak van bestrijding, waarbij overblijvende, chemische, biologische en bronreductiestrategieën worden gecombineerd, werd gemeld door 44% van de programma's; routinematige interventies omvatten: 1) supervisie en training / omscholing; 2) ruimtelijke sprays; 3) biologische bestrijding; 4) bronvermindering; 5) onderwijs. Redenen voor het gebrek aan vooruitgang zijn teveel afhankelijkheid van uitroeiingsstijlen voor larviciding en de passieve rol van gemeenschappen bij het aanpakken van het probleem.

81. National Social Marketing Centre. (2006). Its our health! Realising the potential of effective social marketing. The Department of Health, United Kingdom. pp. 1-237. NUTBEAM D. (2008), The evolving concept of health literacy, Social Science and Medicine, vol. 67, n. 12, pp. 2072- 2078. Source.

Analyseert marketingconcepten en technieken die van toepassing zijn op sociale instellingen. Bevindingen omvatten: 1) sociale marketing en verbetering van impact en effectiviteit; 2) potentieel om beschikbare middelen te gebruiken en middelen effectiever te mobiliseren; 3) de huidige benaderingen zullen waarschijnlijk geen effectieve beleidsdoelen opleveren; 4) sociale marketing in gezondheidsstelsels is nog niet volledig ontwikkeld; 5) Het integreren van effectief onderzoek en evaluatie in de ontwikkeling van programma's is belangrijk voor het maximaliseren van waarde.

82. PAHO. (1994). Dengue and dengue hemorrhagic fever in the Americas: guidelines for prevention and control. Washington DC, Pan American Health Organization. Scientific Publication no. 548. ISBN-13: 9789275115480. Source: Book. 83. PAHO. (1995). Dengue and Dengue Hemorrhagic Fever in the Americas. Extract. Guidelines for Prevention and Control. Pan American Health Organization/WHO. Source.

Meldt het aantal gevallen van dengue en knokkelkoorts hemorragische koorts per regio van de Amerika's, en per land.



https://archive.org/stream/cbarchive_103169_criticalreviewofaedesaegyptico1993/JAMCA_V09_N1_P001-007_djvu.txt



http://thensmc.com/sites/default/files/ItsOurHealthJune2006.pdf



http://www.paho.org/hq/index.php?option=com_topics&view=rdmore&cid=6290&Itemid=40734

http://www.paho.org/hq/index.php?option=com_topics&view=rdmore&cid=6290&Itemid=40734


84. PAHO. (2010) Integrated Management Strategy for Dengue Prevention and Control in the Caribbean Subregion: Caribbean Subregion IMS-Dengue. Washington DC, Pan American Health Organization. Source.

Inclusief benadrukken van technieken voor: 1) sociale communicatie (nadruk op toepassing van COMBI); 2) epidemiologisch toezicht; 3) laboratoriumdiagnose; 4) milieubeheer; 5) klinisch case management; 6) en Geïntegreerd Vectorbeheer.

85. PAHO. (2013). Preparedness and response plan for Chikungunya Virus introduction in the Caribbean sub-region. Washington DC, Pan American Health Organization. Source.

Effectiviteit van ziektebeheersing hangt af van vroege detectie en diagnose en agressieve vectorbestrijding in combinatie met quarantaine.

86. PAHO. (1999). The blueprint for action for the next generation: dengue prevention and control. Washington DC, Pan American Health Organization. Source.

Benadrukt hoe effectief politieke betrokkenheid kan worden opgebouwd om ziekte te voorkomen en te bestrijden; belang van participatie van de gemeenschap, gezondheidseducatie en sociale communicatie; bronvermindering van broedplaatsen. Sterke en haalbare preventie- en bestrijdingsprogramma's moeten omvatten: ferme politieke en financiële steun met effectieve intersectorale coördinatie.

87. Palma-Pinedo, H., Cabrera, R. & Yugui-Moscoso, M. (Mar. 2016). Factores detrás de la renuencia al control vectorial del dengue en tres distritos del norte del Perú, (Factors behind people's reluctance towards dengue vectorbestrijding actions in three districts in northern Peru). Rev Peru Med Exp Salud Publica, Lima , v. 33, n. 1, p. 13-20, Source

Gemeenschapsresistentie tegen vectorbestrijdingspogingen om dengue te bestrijden, aangeduid als "terughoudendheid", was gebaseerd op vier argumenten: 1) fumigatie is niet effectief; 2) personeel dat zich ermee bezig houdt, is onbetrouwbaar; 3) de timing van activiteiten is ongeschikt, en 4) de larvicide gebruikt, tastte waterkwaliteit en smaak aan. Studie heeft een duidelijke heterogeniteit in groepen die terughoudend zijn: gemeenschapsleden met een hoge economische status, bewoners in risicovolle of 'rode zone'-gebieden, gezinnen met iemand die werkzaam is als zorgprofessional, en huizen met een ziek of gehandicapt lid.

88. Parks, W. J., Lloyd, L.S., Nathan M.B., Hosein, E., Odugleh, A., Clark, G.G…. Renganathan, E. (2004). International experiences in social mobilization and communication for dengue prevention and control. Dengue Bulletin - Vol 28. Source.

Geeft een overzicht van de belangrijkste kenmerken van 12 nationale case-studies van dengue-gerelateerde initiatieven voor sociale mobilisatie en communicatie; sociale mobilisatie en communicatie voor gedragseffecten kunnen niet vanzelf werken; vertrouwt in plaats daarvan op verbeteringen in de infrastructuur voor volksgezondheid, epidemiologische en entomologische surveillance, effectief klinisch management, en voorbereid zijn op noodsituaties naast intersectionele coördinatie, actieve betrokkenheid van de gemeenschap, en versterking van gezondheidsbeleid en wetgeving voor effectievere vectorbestrijding.

http://text-br.123dok.com/document/zwv3me7q-blueprint-for-the-next-generation-dengue-prevention-and-control.html

http://www1.paho.org/hq/dmdocuments/2010/IMS-Dengue%20CARIBBEAN%20SUBREGION%20Integrated%20FINAL.pdf

http://www1.paho.org/hq/dmdocuments/2010/IMS-Dengue%20CARIBBEAN%20SUBREGION%20Integrated%20FINAL.pdf


http://iris.paho.org/xmlui/handle/123456789/4010

http://iris.paho.org/xmlui/handle/123456789/4010








89. Patton, M.Q. Qualitative research and evaluation methods. 3rd ed. 2002, USA: Sage Publications, Inc. ISBN: 0761919716. Source. Book.

90. Patz J.A., Martens, W.J., Focks, D.A. & Jetten, T.H. (March 1998). Dengue fever epidemic potential as projected by general circulation models of global climate change. Environ Health Perspect. 1998 Mar;106(3):147–53. Source.

Het effect van de mondiale temperatuur op muskietvectoren blijft onbepaald; begint de invloed van geprojecteerde temperatuursverandering op dengue-koorts wereldwijd te kwantificeren.

91. Parks, W. & Lloyd, L. (2004). Planning social mobilization and communication for dengue fever prevention and control: a step-by-step guide. Geneva, WHO/TDR/PAHO (TDR/STR/SEB/DEN/04.1). Source.

Gids. Bespreekt planning, strategie, doelstellingen, onderzoek, analyse, segmentatie, testen, monitoringsystemen, personeel, systemen van informatie en beheer, structuur, budgettering, piloting, implementatie.

92. Pérez-Guerra C.L., Seda, H., Garcia-Rivera, E. J. & Clark, G.G. (April 2005) Knowledge and attitudes in Puerto Rico concerning dengue prevention. Rev Panam Salud Publica Pan Am J Public Health. 2005 Apr;17(4):243–53. Source.

Vier strategieën voor preventief gedrag werden aanbevolen: het ontwikkelen van gemeenschapsgroepen om gemeenschapsprioriteiten op preventie te identificeren, vrijwilligersgroepen te ontwikkelen om preventieboodschappen te geven, huisbezoeken te maken om specifieke controlemaatregelen aan te tonen, en een aanvullende mediacampagne te voeren om deze strategieën te ondersteunen.

93. Pérez D., Lefevre, P., Sanchez, L., Sanchez, L.M., Boelaert, M., Kouri, G. & Van der Stuyft, P. (May 2007). Community participation in Aedes aegypti control: a sociological perspective on five years of research in the health area 26 de Julio’, Havana, Cuba. Trop Med Int Health TM IH. 2007 May;12(5):664–72. Source.

Empirisch bewijs van 5 jaar onderzoek in de context van Cuba heeft aangetoond dat stappen naar gemeenschapgerichte Aedes aegypti-controle haalbaar zijn; om succesvol te zijn, moet gemeenschapgerichte knokkelkoortspreventie een sociaal leerproces zijn, wat een overdracht van macht en verantwoordelijkheden naar lokale mensen impliceert; de ondernomen acties moeten gericht zijn op: 1) het creëren van lokale capaciteiten; 2) versterking van bestaande structuren en organisaties, nl; 3) bevorderen van groepswerk voor het leren van participatie van participatie zelf.

94. Perez, D., Castro, M., Alvarez, L., Toledo, M.E., Matos, D., Van der Stuyft, P. & Lefevre, P. (February 2016). Traslación a la práctica de estrategias de empoderamiento en la prevención del dengue: facilitadores y barreras, (Translation into practice of empowerment strategies for dengue prevention: facilitators en barriers), Rev Panam Salud Publica, Washington. v. 39, n. 2, p. 93-100. Source



http://www.who.int/tdr/publications/documents/planning_dengue.pdf

http://www.who.int/tdr/publications/documents/planning_dengue.pdf

http://www.scielosp.org/pdf/rpsp/v17n4/26133.pdf

http://www.scielosp.org/pdf/rpsp/v17n4/26133.pdf

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1365-3156.2007.01833.x/abstract

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1365-3156.2007.01833.x/abstract




Geïdentificeerde facilitators en belemmeringen voor het proces van vertaling van community empowerment-strategieën in de praktijk van het nationale Aedes aegypti controleprogramma in Cuba, dat zo werd uitgelegd dat het door programmamedewerkers kon worden geïmplementeerd; en een controleprogramma met nationale dekking dat het voorstel kan uitvoeren. De belangrijkste obstakels waren de complexiteit van de strategie en het ontbreken van organisatorische veranderingen die nodig zijn om de invoeging ervan in het controleprogramma te vergemakkelijken. De analyse van deze factoren als statisch of dynamisch maakt het mogelijk om meer geschikte en effectieve strategieën te ontwerpen die het proces kunnen bevorderen en vergroot de kans op succes.

95. Perez- Gierra, C.L., Zielnski-Gutierrez, E. & Clark, G.G. (2009). Community beliefs and practices about dengue in Puerto Rico. Rev Panam Salud Publica. 2009;25(3):218-26. Source.

Conclusies: voorgestelde strategieën om de actie van bewoners te motiveren zijn onder meer: a) werken met overheidsinstanties; b) verbetering van de toegang tot informatie over afvalophaling en verwijdering van water; c) verhoging van de publiciteit en informatie over ziekte door massamediale campagnes, en; d) gezondheidswerkers opleiden.

96. Pessoa, J. P., Fernandes de Oliveira, E.S., Teixeira, R.A., Lesos, C.L. & Filice de Barros, N. (Aug. 2016). Controle da dengue: os consensos produzidos por agentes de combate às endemias e agentes comunitários de saúde sobre as ações integradas (Dengue control: produced consensus by agents to fight endemic diseases en community health agents on integrated actions). Ciênc. saúde coletiva, Rio de Janeiro. v. 21, n. 8, p. 2329-2338. Source.

Analyseert de consensus geproduceerd door de Community Health Agents (ACS) en Agenten ter bestrijding van endemische ziekten (ACE) over acties ter preventie en beheersing van de ziekte, geïntegreerd met de implementatie van de ACE-oprichtingsverordening in de Family Health Strategy (ESF) teams . De resultaten wijzen op consensus over: 1) problemen bij het integreren en uitlijnen van ACS's en ACE's bij de beheersing van dengue; 2) opname van ACE's in de eerste lijn in het ESF; 3) gebrek aan monitoring en evaluatie van geïntegreerde acties. Er wordt geconcludeerd dat het noodzakelijk is om: a) de deelnemers te sensibiliseren; b) zoeken naar gedragsveranderende initiatieven; c) een ondersteunende omgeving bieden aan degenen die betrokken zijn bij trainingen over dengue; d) volg het integratieproces en evalueer periodiek de creatie van indicatoren van kwaliteit en kwantiteit.

http://docplayer.net/10640734-Community-beliefs-and-practices-about-dengue-in-puerto-rico.html

http://docplayer.net/10640734-Community-beliefs-and-practices-about-dengue-in-puerto-rico.html




97. Pessôa, R., Patriota, J.V., Lourdes de Souza, Md., Felix, a.c., Mamede, N. & Sanabani, S.S. (March 2016). Investigation into an outbreak of dengue-like Illness in Pernambuco, Brazil, revealed a co-circulation of Zika, Chikungunya, and Dengue virus Type 1. Medicine (Baltimore).”95(12):e3201. Source.

Er zijn gecoördineerde inspanningen nodig om de epidemie in te dammen en voortgezet toezicht is nodig om de invasie en verspreiding van deze virussen te controleren. Inspanningen zijn ook nodig om de effectiviteit van huidige en toekomstige preventiestrategieën te beoordelen.

98. Raili, S., Hosein, E., Zuroudah, M., Nyamah, A., Kevin, P., Marzuki, M.I. (2004). Applying communication-for-behavioural-impact (COMBI) in the prevention and control of dengue in Johor Bahru, Johore, Malaysia. WHO. Dengue Bulletin – 28S:39-43; case study B; Source.

Implementatie van de COMBI-modus voor sociale mobilisatie. Getrokken lessen: a) Een kleine groep geëngageerde en toegewijde mensen kunnen een project ook, zo niet beter, plannen en uitvoeren dan een groot comité; b) gezinnen en huishoudens zullen zich er gemakkelijk mee bemoeien als de gestelde gedragsdoelen redelijk en haalbaar zijn; c) het ondersteunen van de interesse van vrijwilligers is fundamenteel; d) meten van gedragsimpact en proberen de rol van COMBI te bepalen, zijn niet eenvoudig - hoewel COMBI wel heeft bijgedragen aan positieve gedragsuitkomsten.

99. Ramlackhansingh, A., et al. (1998). Dengue in Trinidad: a survey of knowledge, attitudes, practices and beliefs in two communities in Trinidad, West Indies. West Indian Med J. 1998;47(suppl 2). Source.

De kennis van knokkelkoorts symptomatologie, de preventie en controle suggereerde een hoog niveau van bewustzijn over dengue en zijn etiologische agentia onder bewoners van beide gemeenschappen, maar de relatie tussen de vector Aedes aegypti (L.) en dengue koorts transmissie was slecht begrepen. De belangrijkste determinanten voor signalen tot actie waren demografie, preventie van waterbehandeling en inzameling en verwijdering van afval. Gegevens uit de huidige studie gaven duidelijke aanwijzingen voor de noodzaak van gezondheidseducatieprogramma's, het definiëren van wat afval is en de verdere studies met behulp van het transtheoretisch veranderingsmodel.

100. Rifkin, S.B. & Kangare, M. (2002). What is participation? in community-based rehabilitation (CBR): a participatory strategy in Africa. Hartley, S. Editor. 2002, University of London & Centre for International Child Health: London. p. 37–49. Source.

Verzameling van geschreven werken van voornamelijk Afrikaanse auteurs. Markeert belangrijke gebieden, waaronder: 1) definitiedilemma's; 2) de kracht van participatie; 3) CRB als onderdeel van gemeenschapsparticipatie; 4) opereren binnen begrepen cultures en gemeenschappen; 5) paradoxen en spanningen.





http://pesquisa.bvsalud.org/portal/resource/en/med-1910

http://pesquisa.bvsalud.org/portal/resource/en/med-1910

http://www.asksource.info/sites/asksource.info/files/cbr.pdf

http://www.asksource.info/sites/asksource.info/files/cbr.pdf


101.Roaf, V. (2005). Community mapping: a tool for community organising.: guidelines for WaterAid programma’s and partners. Published by WaterAid, United Kingdom. Source.

Gemeenschappen bouwen en enquêtes uitvoeren in hun eigen gebied, een nauwkeurige kennis opbouwen van hoe hun gemeenschap eruit ziet, plaatst hen niet alleen in een sterke positie om zichzelf te vertegenwoordigen bij ngo's, lokale en nationale overheden, maar het proces zelf kan vaardigheden verbeteren en capaciteit bouwen binnen de gemeenschap.

102. Rogers, R. & Reardon, J. (1999). Recommendations for international action: barriers to a global information society for health. Report from the Project G8-ENABLE. Amsterdam: IOS Press. Source.

Belemmeringen voor het realiseren van de gezondheidsvoordelen van een wereldwijde informatiemaatschappij werden geïdentificeerd in een expertonderzoek gerapporteerd voor project G8-ENABLE, gesponsord door het Europees Instituut voor gezondheid en medische wetenschappen in Surrey, Verenigd Koninkrijk. Deze barrières omvatten: de beveiliging van persoonlijke informatie; gegevensstandaardisatie; intellectueel eigendom en rapporten; en netwerken berichtgevingstechnologieën, evenals onderwijs, cultuur en kosten.

103. Rosenbaum J., Nathan, M.B., Ragoonanansingh, R., Rowlins, S., Gayle, C., Chadee, D.D. & Lloyd, L.S. (August 1995). Community participation in dengue prevention and control: a survey of knowledge, attitudes, and practice in Trinidad and Tobago. Am J Trop Med Hyg. 1995 Aug;53(2):111–7. Source.

Huishoudelijk plaagprobleem geïdentificeerd door de respondenten was gerelateerd aan muskietoverlast, in het bijzonder van nachtelijke muskieten; knaagdieren waren ook een groot probleem dat werd gezien als verantwoordelijk voor economische verliezen, geruïneerd voedsel en een gevaar voor de gezondheid; onbetrouwbare watervoorziening, een factor die samenhing met de overvloed van Aedes aegypti, was een milieuhygiënekwestie van groot belang voor huishoudens in plattelandsgebieden; er is geen correlatie gevonden tussen kennis van dengue en niveaus van Ae. aegypti-abundantie zoals gemeten door larve enquêtes van de gebouwen van de respondent.

104. San Martin, J. L. & Brathwaite-Dick, O. (January 2007). La estrategia de gestión Integrada para la prevención y el control del dengue en la región de las Américas. Revista Panamericana de Salud Publica 21(1) - DOI: 10.1590/S1020-49892007000100011. Source.

Belangrijke factor in de verspreiding van ziekten is het verminderde vermogen van nationale programma's om te reageren met preventie en controle. Strategie die wordt gebruikt om risicofactoren voor transmissie te verminderen; opzetten van een geïntegreerd systeem voor epidemiologische surveillance; muskietpopulaties verminderen; vergroting van detectie en identificatie; diagnose en behandeling optimaliseren, nl; afname frequentie / effect van uitbraken.

105. Sanchez, L., Perez, D., Perez, T., Sosa, T., Cruz, G., Kouri, G. …Van der Stuyft, P. (12 January 2005). Intersectoral coordination in Aedes aegypti control. A pilot project in Havana City, Cuba. TMIH. DOI: 10.1111/j.1365-3156.2004.01347. Source.

http://www.wateraid.org/%7E/media/Publications/community-mapping-programme-partner-guidelines.pdf

http://www.wateraid.org/%7E/media/Publications/community-mapping-programme-partner-guidelines.pdf



https://www.researchgate.net/publication/15522373_Community_Participation_in_Dengue_Prevention_and_Control_A_Survey_of_Knowledge_Attitudes_and_Practice_in_Trinidad_and_Tobago

https://www.researchgate.net/publication/15522373_Community_Participation_in_Dengue_Prevention_and_Control_A_Survey_of_Knowledge_Attitudes_and_Practice_in_Trinidad_and_Tobago

https://www.researchgate.net/publication/238768530_La_Estrategia_de_Gestion_Integrada_para_la_Prevencion_y_el_Control_del_Dengue_en_la_Region_de_las_Americas

https://www.researchgate.net/publication/238768530_La_Estrategia_de_Gestion_Integrada_para_la_Prevencion_y_el_Control_del_Dengue_en_la_Region_de_las_Americas




Interventiestudie om de effectiviteit van intersectorale aanpak op lokaal niveau te documenteren. Conclusie: de introductie van een participerende benadering door sociale wetenschappers bevordert veranderingen in intersectoraal beheer; dit vergemakkelijkt sociale mobilisatie die leidt tot significante veranderingen in kennis, attitudes en ziektegerelateerde praktijken onder de bevolking en leidt uiteindelijk tot een effectievere bestrijding van Aedes aegypti.

106. Sharp, T.M., Pillai, P., Hunsperger, E., Santiago, G.A., Anderson, T., Vap, T. …Arguello, D.F. (2012). A cluster of dengue cases in American missionaries returning from Haiti, 2010. Am J Trop Med Hyg, 2012. 86(1): p. 16-22. Source

Geeft aan dat het nodig is om de aandacht te vestigen op dengue-preventiemaatregelen van internationale reizigers in gebieden waar zij mogelijk gevaar lopen voor dengue en andere ziekten.

107. Sharp TM, Hunsperger, E., Santiago, G.A., ManozJordan, J.L., Santiago, L.M., Rivera, A. …Tomaskek, K.M. (2013). Virus-specific differences in rates of disease during the 2010 dengue epidemic in Puerto Rico. PLoS Negl Trop Dis, (2013). (4) DOI: e2159. doi:10.1371/journal.pntd.0002159. Source.

Dengue-epidemie in Puerto Rico in 2010 leverde de hoogste incidentie van gevallen van dengue en overlijden sinds de jaren zestig; benadrukt opnieuw de behoefte aan effectievere primaire preventie-interventie om de morbiditeit en mortaliteit van dengue te verminderen.

108. Shuaib F., Todd, D., Campbell-Stennett, D., Ehiri, J. & Jolly, P.E. (2010). Knowledge, attitudes and practices regarding dengue infection in Westmoreland, Jamaica. West Indian Med J. 2010;59(2):139–46. Source.

Beschrijft dengue KAP in Jamaica; campagnes zouden zich moeten richten op het geven van voorlichting aan en het stimuleren van individuen en gezinnen om dergelijke eenvoudige, goedkope preventieve acties aan te nemen, zoals het gebruik van met insecticide behandelde muskietennetten en het voorzien van huizen met muskietengaas; bevindingen suggereren een goed niveau van kennis dat niet in overeenstemming is met attitudes en praktijken gericht op het verminderen van de prevalentie van de ziekte.

109. Smith, V. (2012). A qualitative analysis: using the health belief model to explain dengue fever in two communities in Trinidad and Tobago. J Dep Behav Sci. 2012;2(1):90–101. Source.

Bewustzijn m.b.t. dengue-koorts en Aedes aegypti was hoog, maar de ziekte stond niet hoog op de prioriteitslijst. Respondenten zagen het probleem van de toename van muskietpopulaties als een probleem van de overheid en niet als een huishoudelijk probleem. De studie geeft aan dat leden van gemeenschap zich bewust waren van de preventieve maatregelen die verband hielden met dengue, maar introduceerden ze pas als iemand die ze kenden, getroffen was door dengue-koorts. Stelt voor dat het overwinnen van deze irrationele barrière het meest waarschijnlijk is als er aandacht wordt besteed aan de sociaal-culturele context.

110. Socheat, D., Chanta, N., Setha, T., Hoyer, S., & Seng, M.S. (2004). The development and testing of water storage jar covers in Cambodia. Dengue Bulletin; 28S:8-12. Source.

https://www.researchgate.net/publication/221735900_A_Cluster_of_Dengue_Cases_in_American_Missionaries_Returning_from_Haiti_2010

https://www.researchgate.net/publication/221735900_A_Cluster_of_Dengue_Cases_in_American_Missionaries_Returning_from_Haiti_2010

http://stacks.cdc.gov/view/cdc/13407/cdc_13407_DS1.pdf

http://stacks.cdc.gov/view/cdc/13407/cdc_13407_DS1.pdf



http://libraries.sta.uwi.edu/journals/ojs/index.php/jbs/article/view/317

http://libraries.sta.uwi.edu/journals/ojs/index.php/jbs/article/view/317

http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/164012/1/dbv28supplp8..pdf

http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/164012/1/dbv28supplp8..pdf


Bespreekt hoe gemeenschapgerichte participatie en onderzoek leidde tot muskietpreventie-innovatie specifiek voor de regio. Getrokken lessen: zelfs eenvoudige interventies vereisen een uitvoerige dialoog met gemeenschapsgroepen; lokaal passende oplossingen kunnen worden aangepast, maar duurzame verbeteringen moeten in proeffasen worden ontwikkeld om beoogde gebruikers actief te betrekken.

111. Stoler, J. (2011). Exploring the relationships between dengue fever knowledge and Aedes aegypti breeding in St Catherine Parish, Jamaica: a pilot of enhanced low-cost surveillance. Res Rep Trop Med. 2011 Jun;93. Source.

Bewoners kunnen misschien alleen de rol van bepaalde containertypen begrijpen, en grote hiaten in de algemene kennis m.b.t. de ziekte kunnen vectorbestrijding remmen. Deze pilot toont de haalbaarheid aan van een goedkope, snelle evaluatie van gemeenschapskennis en broedniveaus voor lokale overheden die niet over de middelen beschikken voor een meer methodologisch robuuste vectorbeoordelingsstrategie.

112. Stone, C. M., Lindsay, S.W. & Chitnis, N. (December 2014). How effective is integrated vector management against Malaria and Lymphatic Filariasis where the diseases are transmitted by the same vector? PLOS Neglected Tropical Diseases (8(12):e3393). DOI: 10.1371/journal.pntd.0003393. Source.

Evaluatie van cross-vector benadering van vectorbestrijding. Bevindingen: langdurige insecticidale netten en larve controlemethoden in de buurt van kritische dichtheden van muskieten, met een klein aantal vectorbestrijding, waren voldoende om ziekte te elimineren. Ondanks het lage niveau van vectorbestrijding dat nodig is om enkele vectorziekten te elimineren, suggereert dat malaria bijzonder resistent is, zelfs bij hoge niveaus van preventieve maatregelen; methoden voor ziektebestrijding kunnen eliminatie vergemakkelijken, maar het management moet een evenwicht vinden tussen hoge dekkingsniveaus met een lange duur waarvan wordt voorspeld dat ze vereist zijn voor specifieke ziekten.

113. Suhaili, R. M., Hosein, E. & Palmer, K. (2004). Applying communication-for-behavioural-impact (COMBI) in the prevention and control of dengue in Johor Bahru, Johore, Malaysia. Dengue Bulletin; 28S:39-43. Source.

Het gebruik van massamedia-interventies en andere gerichte acties om ziekten te voorkomen en te beheersen leidde in het verleden tot beperkt succes; implementatie van COMBI-model leidde tot positieve resultaten. Hoogtepunten: resultaten van intensieve monitoring en evaluatie suggereren dat het proefproject heeft bijgedragen aan positieve gedragsresultaten.

https://www.dovepress.com/exploring-the-relationships-between-dengue-fever-knowledge-and-aedes-a-peer-reviewed-article-RRTM

https://www.dovepress.com/exploring-the-relationships-between-dengue-fever-knowledge-and-aedes-a-peer-reviewed-article-RRTM

https://www.researchgate.net/publication/269717423_How_Effective_is_Integrated_Vector_Management_Against_Malaria_and_Lymphatic_Filariasis_Where_the_Diseases_Are_Transmitted_by_the_Same_Vector

https://www.researchgate.net/publication/269717423_How_Effective_is_Integrated_Vector_Management_Against_Malaria_and_Lymphatic_Filariasis_Where_the_Diseases_Are_Transmitted_by_the_Same_Vector

https://www.researchgate.net/publication/228790638_Applying_communication-for-behavioural-impact_COMBI_in_the_prevention_and_control_of_dengue_in_Johor_Bahru_Johore_Malaysia

https://www.researchgate.net/publication/228790638_Applying_communication-for-behavioural-impact_COMBI_in_the_prevention_and_control_of_dengue_in_Johor_Bahru_Johore_Malaysia


114. Swetlitz, I. (14 March 2017). In a remote West African village, a revolutionary genetic experiment is on its way — if residents agree to it. STAT - Boston Globe Media. Source.

Een overzicht van en spotlight op gen-driver technologie (steriel, gevolgd door agressieve muskieten) in Afrika; technologie doorbreekt de genetische regels van de natuur voor muskieten om vectorziekten te kunnen overbrengen; belangrijke aspecten van een lancering (zes jaar voordien): voorlichting; vertrouwen opbouwen (met speciale aandacht voor genetische modificatie, DNA); flashcards voor risicocommunicatie; het volgen van de genetische modificaties aan katoen in een regio.

115. Tang C. C. (2005). Enhancing involvement in community planning using incentives. Bull University of Wisconsin Stevens Point Cent Land Use Educ. 2005. Source.

Succesvolle langdurige gemeenschapsbetrokkenheid bij planning en uitvoering kan worden bereikt door een mix van doelgerichte, sociale, status en materiële prikkels te gebruiken om gemeenschapsleden aan te moedigen om betrokken te worden en te blijven; door creatief te ontwerpen en prikkels toe te passen, kunnen gemeenschapsleiders en planners effectief en veilig commitment van hun gemeenschapsleden motiveren; geïdentificeerde belemmeringen omvatten (onder andere): 1) het niet begrijpen van de toegewezen taak; 2) openbare responsmethode ongeschikt; 3) zich alleen of niet-ondersteund voelen, of aangevallen voelen vanwege hun opvattingen; 4) bezorgdheid over onderbezetting; 5) onwil om samen te werken; 6) onduidelijk wat rollen / verantwoordelijkheden zijn.

116. Tapia-Conyer, R., Mendez-Galvan, J. & Burciaga-Zuniga, P. (May 2012). Community participation in the prevention and control of dengue: the patio limpio strategy in Mexico. Carlos Slim Health Institute. 32S 1:10-3 dio: 10.1179/2046904712Z.00000000047. Source.

Strategieën die worden ingezet bij de belangrijke gemeenschapsparticipatie om de verspreiding van dengue in Latijns-Amerika te voorkomen en onder controle te houden. Deze strategieën verbeteren de werkzaamheid, kosteneffectiviteit, milieu-impact en duurzaamheid van vectorbestrijdingstrategieën. Nadruk op de behoefte aan een duurzaam proces om individuen aan te moedigen om hun inspanningen gedurende langere tijd vol te houden.

117. Toaliu, H. & Taleo, G. (2004). Formation of community committees to develop and implement dengue fever prevention and control activities in Vanuatu. Dengue Bulletin; 28S:53-56. Source.

Illustreert hoe gemeenschapsmobilisatie om ziektes te voorkomen en te bestrijden werd bereikt en hoe onverwachte innovaties kunnen optreden wanneer nationale programma's gemeenschapsgroepen raadplegen. Getrokken lessen: programma's gerund door de gezondheidssector zonder participatie van de gemeenschap zullen moeite hebben om succesvol te zijn; horizontale partnerschappen stimuleren gemeenschapsacties en leiden tot duurzame resultaten; het ontwikkelen van partnerschappen met andere agentschappen en NGO's zal de resultaten verder verbeteren.

https://www.statnews.com/2017/03/14/malaria-mosquitoes-burkina-faso/?utm_source=Global+Health+NOW+Main+List&utm_campaign=6df3503750-EMAIL_CAMPAIGN_2017_03_13&utm_medium=email&utm_term=0_8d0d062dbd-6df3503750-2808897

https://www.statnews.com/2017/03/14/malaria-mosquitoes-burkina-faso/?utm_source=Global+Health+NOW+Main+List&utm_campaign=6df3503750-EMAIL_CAMPAIGN_2017_03_13&utm_medium=email&utm_term=0_8d0d062dbd-6df3503750-2808897

http://143.236.32.231/cnr-ap/clue/Documents/publicProcesses/Enhancing_Involvement_Community_Planning_Using_Incentives.pdf

http://143.236.32.231/cnr-ap/clue/Documents/publicProcesses/Enhancing_Involvement_Community_Planning_Using_Incentives.pdf

https://www.researchgate.net/publication/225279193_Community_participation_in_the_prevention_and_control_of_dengue_The_patio_limpio_strategy_in_Mexico

https://www.researchgate.net/publication/225279193_Community_participation_in_the_prevention_and_control_of_dengue_The_patio_limpio_strategy_in_Mexico




118. Toledo M. E., Vanlerberghe, V., Baly, A., Ceballos, E., Valdes, L., Searret, M. …Van der Stuyft, P. (January 2007). Towards active community participation in dengue vector control: results from action research in Santiago de Cuba, Cuba. Trans R Soc Trop Med Hyg. 2007 Jan;101(1):56–63. Source.

Monitoorde vijf dimensies van het participatieproces en beoordeelde gedrags- en milieuresultaten en entomologische uitkomsten. Deelname was zwak tot goed. Op het niveau van het huishouden daalden ongebruikte wateropslagcontainers tussen 2000 en 2002 van 49,3% naar 2,6%, en het verwijderen van larvicide daaruit daalde van 45,5% naar 1%; verlaging van 75% in het absolute aantal positieve containers en een significante daling van 1,23% tot 0,35% in de index van het huis; lokale taakgroepen, waarin de belangen van huiseigenaren en vectorbestrijdingswerkers direct vertegenwoordigd zijn, kunnen leiden tot effectieve partnerschappen tussen overheid en gemeenschap die problemen van wederzijds belang oplossen.

119. UBS Optimus Foundation (2006). External evaluation of the evidence-based, community-derived interventions for prevention and control of dengue in Nicaragua. A report to the UBS Optimus Foundation, Zurich, Switzerland, 2006 (internal document). Source.

Testen van het effect van gemeenschapsmobilisatie op conventionele controlemethoden; conclusie benadrukt de positieve impact van mobilisatie van de gemeenschap op het resultaat. Specifieke locaties die de interventie op hun eigen manier uitvoeren heeft het voordeel van lokaal maatwerk en sterke gemeenschapsbetrokkenheid.

120. UNICEF (March 2016). Risk communication en community involvement for Zika Virus prevention and control - a guidance and resource package for country officers for coordination, planning, key messages and actions. World Health Organization International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) Source.

Beklemtoont dat risicocommunicatie en gemeenschapsbetrokkenheid afhankelijk zijn van: a) geïnformeerde lokale context; b) kennis en expertise van de gemeenschap, inclusief opinieleiders; c) empirische benadering met taal die geschikt is voor de meeste / alle burgers; d) bijzondere aandacht voor gebieden met weinig toegang tot informatie; op maat gemaakte benaderingen voor verschillende bevolkingsgroepen; op de hoogte van voortdurende gemeenschapsmonitoring en -feedback. Beveelt aan: 1) risicocommunicatie te koppelen aan nationale preventie- en controleplannen; 2) samenwerking met bestaande technische en professionele groepen / netwerken om geloofwaardigheid te creëren; 3) typologie van ontwikkelingslanden met behulp van epidemiologische en entomologische criteria; 4) het mobiliseren van gebieden van technische ondersteuning, lokale / gemeenschapsactiva, academische onderzoeksinstituten, en monitoring en rapportage van mogelijkheden voor partnerschappen.



http://europepmc.org/articles/PMC4495677

http://europepmc.org/articles/PMC4495677

https://www.unicef.org/cbsc/files/Zika_Virus_Prevention_and_Control_UNICEF_English.pdf

https://www.unicef.org/cbsc/files/Zika_Virus_Prevention_and_Control_UNICEF_English.pdf


121. United States, White House Office (December 2016). Strategy for integrating best practices with new science to prevent disease transmission by Aedes muskiet vectors. United States, White House. Committee on Science. Public Domain. Id 797520. Source.

Succesvolle implementatie vereist community buy-in, educatie en voortdurende toewijding, gekoppeld aan vertrouwen in een functionerend en voldoende gefinancierd Muskietbestrijdingsdistrict of lokale gezondheidsafdeling. Traditionele vectorbestrijdingstools kunnen duur zijn om te implementeren; een actieve, betrokken en doorgaande gemeenschapsbetrokkenheid vereisen; en kan aanzienlijke sociale controverses uitlokken. Adviseert extra wetenschappelijke en technische training en certificering ondersteuning voor vectorbestrijding t.b.v. de volksgezondheid.

122. Ursula, J., Blumenthal, J.M., Fleisher, S.A. & Peasey, A. (2001). Epidemiology: a tool for the assessment of risk, in Water Quality: Guidelines, Standards en Health. Edited by Lorna Fewtrell and Jamie Bartram. Published by IWA Publishing, London, Uk. ISBN: 1 900222 28 0 for World Health Organization.. Source

Illustrates techniques used in epidemiologic studies. Basic elements include: formulation of hypothesis; selection of study populations; selection of indicators; measurement of exposure; analysis of relation between exposure and disease; evaluation of bias; evaluation of chance.

123. Von Seidlein, L., Kekule, A.S. & Stickman, D. (2017) Novel vector control approaches : the future for prevention of Zika Virus transmission?” Plos Med 14(1): e1002219. Source.

Samenvatting van de benaderingen, waaronder: met insecticide behandelde muskietennetten; fogging; Wolbachia-behandeling; voortplantingpreventie; steriele insectentechnieken; gebruik van pyriproxyfen. Focus op Zika-preventie en Aedes aegypti; suggereert dat de juiste oplossing een combinatie is van het elimineren van zo veel mogelijk broedcontainers en het toepassen van nieuwe vectorbestrijding-interventies.

124. Weaver S. C. & Reisen W. K., (2010). Present and future arboviral threats. Antiviral Res 2010 Feb 85(2):328–45. Source.

De verplaatsing van rurale Aedes en Culex-vectoren naar stedelijke en peridomesticische omgevingen maakt effectieve amplificatie van transmissiecycli in de nabijheid van mensen mogelijk; incidenties zullen waarschijnlijk blijven toenemen totdat effectieve vaccins en / of verbeterde controle voor stedelijke vectoren beschikbaar zijn.

125. Wendling, C., Radisch, J. & Jacobzone, S. (2013), The use of social media in risk and crisis communication, OECD Working Papers on Public Governance, No. 25, OECD Publishing, Paris. Source.

Markeert landschap van risico- en crisiscommunicatie en hoe sociale media een nuttig instrument kan zijn, maar kan ook uitdagingen creëren als deze verkeerd worden beheerd. Het proces in drie stappen omvat passief tot dynamisch gebruik van sociale media en biedt overheden een instrument voor zelfevaluatie om de voortgang bij de acceptatie van effectief gebruik van sociale media door hulpdiensten of crisisbeheerders te volgen en bij te houden.

https://www.hsdl.org/?abstract&did=797520

https://www.hsdl.org/?abstract&did=797520

http://www.who.int/water_sanitation_health/dwq/iwachap7.pdf

http://www.who.int/water_sanitation_health/dwq/iwachap7.pdf

https://doi.org/10.1371/journal.pmed.1002219

https://doi.org/10.1371/journal.pmed.1002219



http://dx.doi.org/10.1787/5k3v01fskp9s-en

http://dx.doi.org/10.1787/5k3v01fskp9s-en


126. Whiteford L. M. (1997). The ethnoecology of dengue fever.” Med Anthropol Q.; 11:202-223. Source.

Beschrijft de huishoudelijke ecologie van Aedes aegypti en identificeert beperkingen voor activiteiten voor gemeenschapsparticipatie, en stelt haalbare middelen voor om de beperkingen te overwinnen. Stelt voor dat bij de preventie van overdrachten grenzen tussen geslachtsrollen worden vastgesteld; ontstaan uit lokale opvattingen over nationale politieke geschiedenis. Gebrek aan actie om ziekte te voorkomen is misschien niet het gevolg van gebrek aan kennis van transmissie, maar van een gevoel van machteloosheid.

127. WHO (2016). Vector control operations framework for Zika virus. World Health Organization. Geneva. Source.

Om snel effect te sorteren, moeten toezicht en controle worden gebaseerd op bestaande nationale structuren in plaats van te proberen nieuwe of parallelle structuren tot stand te brengen; helpt bij het betreden van hoge-context en sociale gemeenschappen en faciliteert een snellere en effectievere reactie op een uitbraak of bedreigingen. Stelt voor: surveillance moet gelijktijdig worden uitgevoerd met vectorbestrijding; het meten van eieren, larven, poppen; het meten van volwassen muskieten die als doelwit fungeren; pleiten voor persoonlijke beschermingsmaatregelen (met speciale methoden voor zwangere vrouwen).

128. WHO, (2008). Advocacy, communication and social mobilization for TB control: a guide to developing knowledge, attitude and practice surveys. Geneva: World Health Organization : Stop TB Partnership. Source.

Om duurzame sociale en gedragsverandering tot stand te brengen, moeten interventies empirisch zijn; er wordt aanbevolen: 1) onderzoeksdoelstellingen te definiëren; 2) ontwikkelen van het onderzoeksprotocol; 3) opstellen vragenlijst; 4) implementeren KAP-onderzoek; 5) analyseren van de gegevens; 6) gebruiken van de gegevens om besluitvorming te stimuleren.

129. WHO (2012). Communication for behavioural Impact COMBI toolkit - field workbook for COMBI planning steps in outbreak response. World Health Organization.2012 Unicef. Source.

Stapsgewijze planning en uitvoering. Omvat: 1) identificatie van gedragsdoelstellingen; 2) snelle analyse van situationele markten; 3) verfijning en mededeling van communicatiedoelstellingen; 4) ontwerp van strategie; implementatieplannen en budgetten; 5) implementeren en monitoren; 6) evaluatie.

130. WHO (2004). Global strategic framework for integrated vector management. Geneva, Switzerland World Health Organization, 2004 Source.

Sleutelelementen van de strategie zijn: 1) pleitbezorging, sociale mobilisatie en wetgeving; 2) samenwerking binnen de gezondheidssector en met andere sectoren; 3) een geïntegreerde, multi-disease control-aanpak, en 4) empirisch onderbouwde besluitvorming.

https://www.researchgate.net/publication/14031871_The_Ethnoecology_of_Dengue_Fever



https://www.medbox.org/vector-control-operations-framework-for-zika-virus/download.pdf

https://www.medbox.org/vector-control-operations-framework-for-zika-virus/download.pdf

http://whqlibdoc.who.int/publications/2008/9789241596176_eng.pdf

http://whqlibdoc.who.int/publications/2008/9789241596176_eng.pdf

http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/75171/1/WHO_HSE_GCR_2012.14_eng.pdf

http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/75171/1/WHO_HSE_GCR_2012.14_eng.pdf

http://apps.who.int/iris/handle/10665/68624



131. WHO, (2009). Dengue: Guidelines for diagnosis, treatment, prevention and control. New edition 2009: World Health Organization Geneva:. Source.

Bijgewerkte praktische informatie over klinisch beheer en levering van klinische diensten; vector management en de levering van vectorbestrijdingsdiensten; laboratorium diagnose en diagnostische testen, nl; bewaking, voorbereiding op noodsituaties en respons.

132. WHO (2003). Mobilizing for action: communication for behavioural impact (COMBI). 2003: World Health Organization Geneva: Source.

Combi-implementatieplan in korte vorm. Omvat: het identificeren van gedragsdoelen; uitvoeren van analyse van situationele markten; communicatie strategie; implementatie, monitoring en evaluatie; budgettering.

133. WHO (2012). Global strategy for dengue prevention and control, 2012-2020. Geneva, Switzerland: World Health Organization. Source.

Doelstellingen om mortaliteit en morbiditeit tegen 2020 te verminderen van minimaal 50% en 25%; benadrukt dat dit kan worden bereikt door bestaande kennis toe te passen: 1) het implementeren van detectie van vroege gevallen; 2) heroriëntatie van gezondheidsdiensten; 3) het opleiden van gezondheidspersoneel samen met passende verwijzingssystemen. Beveelt aan om: a) uitbraakpreventie en -detectie door middel van surveillance uit te voeren; b) bevordering van de beginselen van geïntegreerd vectorbeheer en toepassing van lokaal vastgestelde vectorbestrijdingsmaatregelen; c) Effectieve gedragsuitkomsten die preventieprogramma's versterken.

134. WHO. (2017) Online course on risk communication - open to all, anytime, from anywhere. Web. World Health Organization. Source. 135. WHO. Track 1: Community empowerment. Web. World Health Organization. Source. 136. WHO (1999). Strengthening implementation of the global strategy for dengue fever/dengue haemorrhagic fever prevention en control: report of the informal consultation, 18-20 October 1999. Geneva, World Health Organization. Source.

Evaluatie van hulpmiddelen, partners, en aanpak voor de ontwikkeling, communicatie en toepassing van methoden voor ziektepreventie. De toepassing van vectorbestrijdingsmethoden, waaronder bronvermindering, gebruik van chemische larviciden en adulticiden en gebruik van biologische bestrijding wordt belemmerd door: a) zwakke programmacapaciteit; b) afwezigheid van goed gedefinieerde aangegeven en programmadoelen; c) een slecht begrip van de werkzaamheid en de kosteneffectiviteit van bestrijdingsmaatregelen. Beveelt benaderingen aan voor: 1) bewaking voor planning en respons; 2) vermindering van de ziektelast; 3) veranderend gedrag en het opbouwen van partnerschappen.



http://ceecis.org/iodine/06_communication/04_combi/COMBI%204-Pager%20July%202004%20.pdf

http://ceecis.org/iodine/06_communication/04_combi/COMBI%204-Pager%20July%202004%20.pdf

http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/75303/1/9789241504034_eng.pdf

http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/75303/1/9789241504034_eng.pdf

http://who.int/risk-communication/en/

http://www.who.int/healthpromotion/conferences/7gchp/track1/en/

http://www.who.int/csr/resources/publications/dengue/whocdsdenic20001.pdf

http://www.who.int/csr/resources/publications/dengue/whocdsdenic20001.pdf


137. WHO, (2016). Toolkit on social participation. Copenhagen: World Health Organization Regional Office for Europe; 2016. Source.

Omvat een gedetailleerde lijst van methoden en technieken (hulpmiddelen) voor het bevorderen van maatschappelijke participatie gedurende het gehele beleidsproces.

138. WHO. (2016) Zika strategic response plan, revised for July 2016-December 2017. 2016 World Health Organization, Geneva Source.

Richt zich op: 1) preventie en beheersing van medische complicaties door zich te richten op zwangere vrouwen, huishoudens, en gemeenschappen en de capaciteiten van gezondheidssystemen uit te breiden; 2) geïntegreerd muskietmanagement, seksuele en reproductieve gezondheidstherapie en gezondheidseducatie; operationele doelstellingen omvatten a) detectie; b) preventie; c) zorg en ondersteuning; d) onderzoek; d) coördinatie van deze doelstellingen.

139. Winch P. J., Leontsini, E/, Pijau-Perez, J.G., Ruiz-Perez, M., Clark, G.G. & Gubter, D.J. (2002). Community-based dengue prevention programs in Puerto Rico: impact on knowledge, behavior, and residential mosquito infestation. Am J Trop Med Hyg. 2002;67(4):363-370. Source.

Aankondiging en berichten van openbare diensten op t.v.; onderwijsprogramma's; en tentoonstellingen in het Kindermuseum en hun impact werd geëvalueerd als een hulpmiddel voor educatie en ziektepreventie. Blootstelling aan het basisschoolprogramma ging gepaard met iets lagere indices van residentiële muskietinfestaties. Dit resulteerde in hoge niveaus van bewustzijn, enige gedragsverandering en beperkte verandering in larve indices; meer nadruk op vaardigheden die gemeenschapsleden nodig hebben om containers vrij van muskietlarven te houden, zou de effectiviteit vergroten.

http://www.euro.who.int/__data/assets/pdf_file/0003/307452/Toolkit-social-partecipation.pdf

http://www.euro.who.int/__data/assets/pdf_file/0003/307452/Toolkit-social-partecipation.pdf



https://www.researchgate.net/publication/11016206_Community-based_dengue_prevention_programs_in_Puerto_Rico_Impact_on_knowledge_behavior_and_residential_mosquito_infestation



Opgesteld en Gepubliceerd door de Caribbean Public Health AgencyP.O. Box 164, 16-18 Jamaica Boulevard

Port of Spain, Trinidad en TobagoEmail: [email protected]: http://www.carpha.org

An Institution of the Caribbean Communitycarpha.org/downloads/CARPHA-Betrokkenheid-van-de... ·...

Documents

Transcript of An Institution of the Caribbean Communitycarpha.org/downloads/CARPHA-Betrokkenheid-van-de... ·...